«Στην τρέχουσα ορολογία (αναφορικά με την παρακμάζουσα ιδέα - Εγώ ως χαρακτηριστικό του φιλελευθερισμού), λοιπόν, μιλάμε για «καπιταλισμό» όταν ο φιλελευθερισμός κυριαρχεί στο οικονομικό επίπεδο. Μιλάμε για «ατομικισμό» όταν ο φιλελευθερισμός κυριαρχεί στο ψυχοκοινωνικό επίπεδο (δηλαδή στο κράτος). Μιλάμε για «υλισμό» όταν ο φιλελευθερισμός κυριαρχεί πολιτισμικά και στο επίπεδο της ψυχής (δηλαδή σε θρησκευτικά θέματα)
Αυτή η τριάδα του καπιταλισμού, του ατομικισμού και του υλισμού είναι αυτό που αναγνωρίζουμε ως μια μορφή φιλελευθερισμού στην τρέχουσα παρακμάζουσα φάση του δυτικού πολιτιστικού κύκλου. Σε αντίθεση με αυτήν την φιλελεύθερη τριάδα, η ιδέα του συντηρητισμού (ιδέα-Εμείς) εκδηλώνεται επίσης εξίσου στα τρία επίπεδα της ζωής: ως «σοσιαλισμός» σε οικονομικό επίπεδο. ως «εθνικισμός» σε διανοητικό-κοινωνικό επίπεδο (το κράτος) και ως «Λαϊκός Ιδεαλισμός» σε πνευματικό-πολιτιστικό επίπεδο (θρησκεία).
Αυτή η τριάδα του σοσιαλισμού, του εθνικισμού και του λαϊκού ιδεαλισμού είναι αυτό που διακρίνουμε ως μορφές συντηρητισμού που υπάρχουν στο προχωρημένο στάδιο του δυτικού πολιτιστικού κύκλου.
[...]
Ο νόμος της Τριαδικής πολικότητας όχι μόνο μας δίνει μια εντελώς νέα εξήγηση και αξιολόγηση του παρελθόντος, αλλά μας δίνει επίσης μια αξιολόγηση του παρόντος και μια ερμηνεία του μέλλοντος. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι καιροί πληρούνται, καθώς η κυρίαρχη εποχή του φιλελευθερισμού και των μορφών της (καπιταλισμός, ατομικισμός και υλισμός) τελειώνουν και από τον Αύγουστο του 1914 το εκκρεμές του ρολογιού της μοίρας έχει κινηθεί προς μια νέα εποχή στην οποία ο συντηρητισμός θα κυριαρχεί στις μορφές του σοσιαλισμού, του εθνικισμού και του λαϊκού ιδεαλισμού, του οποίου την ισχυρή εξέγερση και έκρηξη ονομάζουμε γερμανική επανάσταση»
Η Γερμανία Αύριο, Όττο Στράσσερ, 1940
Μετάφραση: Τίτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου