του Σταύρου Λιμποβίση
Απέναντι στους «μοναχικούς λύκους» που πολεμούν την σάπια νέα τάξη πραγμάτων και την δυσωδία του καθεστώτος, οφείλουμε να στεκόμαστε χωρίς παρωπίδες και εγωισμούς παρά τις όποιες διαφωνίες.
Δύσκολη αυτή η στάση αλλά και τι δεν είναι δύσκολο σήμερα στην καθημερινή καταιγίδα της ανθελληνικής εξουσίας. Πριν λίγες ημέρες «έφυγε» ένας αντίπαλος μας ο Γιώργος Γαρμπής των εκδόσεων «Ελεύθερος Τύπος», μια εμβληματική μορφή των αναρχικών εντύπων, ένας «Προμηθέας» της αντίπερα όχθης.
Ευγενικός και πολυδιαβασμένος, κάτοχος τεσσάρων πτυχίων, διέθετε ήθος και γνώσεις ενώ τολμούσε να πει την αλήθεια για τον εισοδισμό των αριστεριστών στις τάξεις των αναρχικών. Δεν απέφευγε τον διάλογο με τους «Φασίστες» αφού η διαλεκτική του δυναμική έσπαγε τα καλούπια του ιδεολογικού φανατισμού.
Όταν οι «αντιφασίστες» έκαιγαν τα εθνικιστικά βιβλιοπωλεία στάθηκε αντίθετος σε αυτή την πρακτική και μάρτυρες αυτής της στάσης είναι όσοι τον γνώριζαν από την «αποδώ μεριά» και επισκέπτονταν το βιβλιοπωλείο του στα Εξάρχεια.
Λάτρης της σκέψης του Κροπότκιν που να σημειωθεί ότι επηρέασε στο μέγιστο την ιδεολογική σύνθεση του Συνταγματάρχη Καντάφι.
Αγνοούσε επιδεικτικά τις μισελληνικές εμμονές μεγάλης μερίδας του «χώρου» του που καταπίνει σήμερα αμάσητη την woke προπαγάνδα, ένιωθε την απειλή των «Ταλιμπάν των Εξαρχείων» που σήμερα αρέσκονται στο να επιτίθενται σε πιτσιρικάδες για ένα πατριωτικό ραφτό ή απειλούν γυναίκες εργαζόμενες συλλόγου που είναι υπέρ των αγέννητων παιδιών.
Γνώριζε και στηλίτευε την ηθική παρακμή των σημερινών «αντιεξουσιαστών» που όπως έλεγε ο ίδιος «βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος», ενώ αίσθηση είχε προκαλέσει η δήλωση του ότι η δίωξη της «Χρυσής Αυγής» ήταν ουσιαστικά ένα κόλπο του αστικού καθεστώτος που την παρουσίασαν ως «μπαμπούλα» για την κρεμάσουν στο τέλος ως παράσημο στο πέτο του εκάστοτε πρωθυπουργού που υπακούει στο ΚΙΣ αλλά και για να τελεσφορήσουν οι παρασκηνιακοί σχεδιασμοί των πραγματικών καταπιεστών σε επίπεδο νομοθετικό και λοιπών πολύπλευρων διώξεων.
Λιγοστεύουν όλο και
περισσότερο οι «αντάρτες της σκέψης» που έχουν κάτι να πουν - έστω και αν
διαφωνούμε - σε σχέση με αυτούς που κυριαρχούν και ψευδολογούν στα ΜΜΕ και τα «χωνιά»
της παραπληροφόρησης.