ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ
Ξερνάμε όταν σας αναλογιζόμαστε (Ernst Röhm)
"Ο Κασιδιάρης διαμαρτύρεται στο εξώδικο του επειδή χρησιμοποιήθηκε ο όρος «νεοναζιστικά» Υποστηρίζει δε ότι το κείμενο «προσβάλλει την τιμή και υπόληψη του, αμφισβητείται το δικαίωμα του στην ελεύθερη έκφραση και παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας του». Ισχυρίζεται δε μεταξύ άλλων ότι ο χαρακτηρισμός «νεοναζιστικός» είναι «συκοφαντικός και υβριστικός», αλλά και πως «είναι αναφαίρετο δικαίωμα του να εκφέρει δημόσιο λόγο και να διατηρεί κανάλι στον ιστότοπο youtube στο οποίο δικαιούται να διαφημίζεται όποια επιχείρηση επιθυμεί». Επίσης αποσυνδέει τον εαυτό του από την ποινική υπόθεση της Θεσσαλονίκης με τις συλλήψεις μελών της λεγόμενης Εθνικιστικής Νεολαίας που λέγεται πως συνδέεται και με τη Χρυσή Αυγή."
Ο καρκίνος είναι η Δεξιά
«Τα προγράμματα μας είναι αναμφισβήτητα επαναστατικό, οι ιδέες μας ανήκουν σε εκείνες που σε ένα δημοκρατικό καθεστώς θα ονομάζονταν «αριστερά». Οι θεσμοί μας είναι άμεση συνέπεια των προγραμμάτων μας.
Το ιδανικό μας είναι η Κατάσταση Εργασίας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό: είμαστε οι προλετάριοι που αγωνίζονται, για ζωή και θάνατο, ενάντια στον καπιταλισμό. Είμαστε επαναστάτες που αναζητούν μια νέα τάξη.
Αν αυτό ισχύει, η αντιμετώπιση της αστικής τάξης κουνώντας τον κόκκινο κίνδυνο είναι παράλογη. Το πραγματικό σκιάχτρο, ο αυθεντικός κίνδυνος, η απειλή ενάντια στην οποία αγωνιζόμαστε ακούραστα, προέρχεται από τη δεξιά.
Επομένως, δεν μας ενδιαφέρει να έχουμε την καπιταλιστική αστική τάξη ως σύμμαχο ενάντια στην απειλή του κόκκινου κινδύνου: ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση, δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά ένας αναξιόπιστος σύμμαχος, που θα προσπαθούσε να μας κάνει να υπηρετήσουμε τους σκοπούς της, όπως έχει ήδη κάνει περισσότερες από μία φορές με κάποια επιτυχία.
Η σπατάλη λέξεων σε αυτό είναι εντελώς περιττή. Πράγματι, είναι επιβλαβές,
καθώς μας κάνει να συγχέουμε, από αυθεντικούς επαναστάτες οποιουδήποτε
χρώματος, με ανθρώπους της αντίδρασης τη γλώσσα των οποίων χρησιμοποιούμε
μερικές φορές»
Mussolini
Youth Resistance (https://anaktisi-mag.gr/)
Συνήθως ακούμε από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ή αλλιώς boomers πως η «νεολαία δεν αντιδρά, εμείς ό, τι κάνουμε» ενώ ταυτόχρονα υπάρχει η άποψη, στην ίδια ηλικιακή ομάδα πάλι, «πως χρειαζόμαστε νέα πρόσωπα» (το λες και διπολισμό).
Η αλήθεια όμως είναι κάπου στην μέση καθώς η γενιά που το ισχυρίζεται αυτό ως επί το πλείστον στην δική της νιότη «αγωνίστηκε» για το ξεχαρβάλωμα στην ουσία κάποιων εννοιών ή και παραδόσεων δαιμονοποιώντας την έννοια της πατρίδος, της καταγωγής και του θρησκευτικού ακόμα αισθήματος δημιουργώντας μια αντικουλτούρα που σήμερα όμως είναι η επικρατούσα άποψη.
Η παλιότερη γενιά …
Η Αριστερά της εποχής διακήρυττε μια ρητορική διεθνιστική και στην βάση της μηδενιστική. Το έθνος και η παράδοση ήταν κατεξοχήν κάτι το δαιμονοποιημένο, ενώ οι φιλελεύθεροι από την άλλη θεωρούσαν πως η επικράτηση της αγοράς είναι αυτή που θα ρυθμίσει την ύπαρξη των Εθνών, άρα σε περίπτωση επέκτασης αυτής τα έθνη θα εκλείψουν
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Οι γυάλινες μελισσες του Junger, ένα σημάδι του Μεταποκαλυπτικού κόσμου (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)
Σε μία παράγραφο του παλαιότερου άρθρου “Η τεχνολογία και ο μηδενισμός, στην σκέψη του Ernst Jünger”, είχα αναφέρει και το παράδειγμα από το δυστοπικό έργο του “Οι γυάλινες μέλισσες”.
Τώρα επιστρέφω με κάποιες αναλυτικές και μελαγχολικές λεπτομέρειες του βιβλίου αυτού, που θα κάνει τον σκεπτόμενο αναγνώστη να προβληματιστεί βαθειά. Ένα βιβλίο που είχε γραφτεί το μακρινό 1957.
Ο πρώην αξιωματικός Richard (ο ήρωας μας), οικογενειάρχης και υποβαθμισμένος σε ακραία φτώχεια, ζητά βοήθεια από τον Twinnings, έναν φίλο του και πρώην σύντροφο στον στρατό.
Αυτός λοιπόν, αφού τον κάνει να καταλάβει ότι στην κατάστασή του δεν μπορεί να είναι επιλεκτικός, του προσφέρει μια πολιτική δουλειά στον βιομήχανο Zapparoni.
Πιο συγκεκριμένα, αυτός ο βαθύπλουτος Zapparoni ήταν προμηθευτής οχημάτων στο στρατό και οικιακών ρομπότ σε νοικοκυρές, χαρακτήρας τόσο δυνατός όσο και πολύ ανήθικος
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Ο Gabrielle Adinolfi για τους Γάλλους εθελοντές της 33ης Μεραρχίας Γρεναδιέρων SS «Καρλομάγνος»
Στο Βερολίνο, οι Γάλλοι, πλέον ελάχιστοι, αντιστάθηκαν μέχρι αργά το πρωί της 2ας Μαΐου, για να έχουν την ικανοποίηση να χαλάσουν τον εορτασμό της 1ης Μαΐου του Στάλιν.
Δεν έχω γνωρίσει προσωπικά ποτέ κανέναν από αυτούς τους γενναίους άνδρες που γλίτωσαν τον θάνατο. Αυτοί που γνώριζα και στους οποίους σύχναζα, είχαν αιχμαλωτιστεί νωρίτερα, στην Πομερανία ή τη Γαλικία.
Πάντα αρνούνταν να αποκαλούνται ήρωες. «Ήρωες», έλεγαν, «είναι άλλοι, που έχουν πέσει». Δεν τους έχω ακούσει ποτέ να μιλάνε για το παρελθόν, αλλά για το μέλλον.
Πολύ νεότεροι από τους νέους. Μια από τις μεγαλύτερες ικανοποιήσεις μου ήταν που κατάφερα, κατόπιν αιτήματος τους, να τους φέρω σε επαφή με βετεράνους της Πολιτείας του Σαλό.
Όταν συνάντησα τον Gian Maria Guasti, έναν μικρόσωμο άντρα που είχε κερδίσει ακόμη και έναν Γερμανικό Σιδερένιο Σταυρό, γίναμε τόσο φίλοι που προχωρήσαμε στην αδελφοποίηση τους με την UNCRSI (Εθνική Ένωση Μαχητών της RSI), στην οποία μου έδωσαν την τιμή να είμαι ο «νονός» τους.
Η ομιλία που εκφώνησε ο Υπολοχαγός Pignard-Berthet, στο τέλος αυτής της τελετής, πρέπει να μείνει αξέχαστη:
«Χάσαμε μια μάχη, να έχετε πίστη στον εαυτό σας και στο μέλλον, μην
προδώσετε ποτέ το ιδανικό της Ευρώπης, βρίσκοντας καταφύγιο σε μικρούς
διχαστικούς εθνικισμούς».
«Μεταξύ της φιλελεύθερης Δύσης και του σκοταδισμού υπάρχει ένας Τρίτος Δρόμος»: μια συνέντευξη του Adriano Scianca (https://mavreslegeones.blogspot.com/)
Το τελευταίο σας έργο είναι αφιερωμένο στη διάκριση μεταξύ
των εννοιών της Ευρώπης και της Δύσης, ένα επαναλαμβανόμενο και κεντρικό θέμα
ειδικά στη σκέψη της «Νέας Δεξιάς«. Γιατί νιώσατε την ανάγκη να ρίξετε φως σε
αυτό το θέμα;
- Επειδή οι αντιδράσεις στον πόλεμο στην Ουκρανία που μπόρεσα να παρατηρήσω από τον μη κομφορμιστικό ιταλικό κόσμο (αλλά πιστεύω ότι στη Γαλλία η κατάσταση δεν είναι διαφορετική) μου έδειξαν αφενός φιλορωσικά περιβάλλοντα που ακολούθησαν την αφήγηση της Μόσχας σε σημείο να ταυτίσουν πλήρως την έννοια της Ευρώπης με αυτήν της Δύσης, και από την άλλη πλευρά, περιβάλλοντα εχθρικά σε αυτήν την αφήγηση σε σημείο να πλευρίζουν sic et simpliciter την αντίπαλη αφήγηση, δηλαδή την φιλελεύθερη και δυτική.
Στην πράξη, η έννοια της Ευρώπης επανήλθε έναντι αυτής της Δύσης από δύο αντίθετες κατευθύνσεις: από εκείνους που αντιτάχθηκαν σε αυτό το μπλοκ και από εκείνους που το εξύψωσαν. Για αυτό το λόγο θεώρησα σκόπιμο να ξεκινήσω ξανά από αυτή τη στοιχειώδη διάκριση
για να διαβάσετε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ ...
Τρίτη Θέση απέναντι σε (ακρο)δεξιά και σύστημα: είμαστε οι «Μαύροι Χμερ»
γράφει ο Στάθης Μαυρολέων
Το ακροδεξιό συνονθύλευμα είναι ένα πολύ κακό αμάλγαμα αντικομμουνιστικής ΝΑΤΟικής Δεξιάς και παρακρατικής εθνικοφρονικής - περιθωριακής συνομάδωσης. Όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ κάτι δομημένο γύρω από τις εθνικοεπαναστατικές αρχές οι οποίες έχουν συγκεκριμένη οπτική των πραγμάτων και σαφέστατα είναι εχθρικές απέναντι στον Καπιταλισμό και το πολιτικό του όργανο την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Ο καθ' ημάς χώρος δεν
έχει συγκεκριμένη ιδεολογία, αποτελεί ένα μεταπολιτευτικό Δεξιό δεκανίκι το
οποίο άλλοτε είναι συμπαθητικό προς την εξουσία και άλλοτε όχι και σαφέστατα
όταν ισχύει η δεύτερη εκδοχή δεν γίνετε κάτι τέτοιο ελέω των «θέσεων» αλλά των
αντιθέσεων που εκφράζει κάνοντας κάλεσμα στο σύστημα να «συμμορφωθεί».
Επειδή όμως δεν αρκεί να ρίξεις μια κυβέρνηση αντιθέτως πρέπει να γκρεμίσεις την τυραννία οι εν Ελλάδι οι Trans εθνικιστές επιδιώκουν να λάβουν κάποια ποσοστά και να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη αγνοώντας ή και όχι πως όταν δεν διαθέτεις τα κατάλληλα δομικά εφόδια για την διακυβέρνηση μιας χώρας με μαθηματική ακρίβεια καταλήγεις ή συμβιβασμένος ή φυλακισμένος καθώς οι νικητές του 45' δεν πρόκειται ως άλλοι Hidellbhurg να δώσουν το δαχτυλίδι σε έναν νέο Hitler.
Βέβαια και ο γράφων αλλά και η
συντακτική ομάδα του δεν έχουμε αυταπάτες πως για να τα σκεφτείς όλα αυτά
προϋποθέτει να έχεις και τα κατάλληλα ιδεολογικά εφόδια τα οποία όχι απλώς δεν
διαθέτει η ακροδεξιά αντιθέτως τα πολεμά όταν πάει να στηθεί κάτι το υγιές και
το ριζοσπαστικό πέραν από τις χουντικές αγριοφωνάρες και τα φιλο-Μεταξικά
φληναφήματα.
Η ακροδεξιά δεν είναι η λύση, αντιθέτως είναι το πρόβλημα και μάλιστα αποτελεί πολύ πιο ύπουλο εχθρό από την εκφυλισμένη αριστερά η οποία έχει πιο ξεκάθαρες προθέσεις, η ακροδεξιά αποτελεί το τέχνασμα του συστήματος το οποίο θέλει να μαντρώσει την οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση γύρω από ταυτοτικά ζητήματα.
Ας μην ξεχνάμε τα παραμάγαζα των Βορίδη - Καρατζαφέρη οι οποίοι εγκλώβισαν τους εθνικιστές στα κόμματα τους και σήμερα αποτελούν τις πλάτες του συστήματος, ας μην ξεχνάμε το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας στην μετά Ζάππειο εποχή που προσπάθησε να εγκολπώσει την «Χρυσή Αυγή» και μόλις είδε πως ο «Λαϊκός Σύνδεσμος» δεν συμβιβάζεται (τουλάχιστον εξ' ολοκλήρου) τότε άρχισαν οι διώξεις.
Το σύστημα λοιπόν από τον Β' ΠΠ και μετά
αφενός εκδίωξε τις ιδέες μας και αφετέρου χρησιμοποίησε τους (άκρο)δεξιούς ως αντικομμουνιστικό
βραχίονα στην Αμερικανοκρατούμενη Ευρώπη. Σήμερα η ακροδεξιά και οι παραφυάδες
της παίζουν αυτόν ακριβώς τον ρόλο, σαφέστατα και δεν υπάρχει Κομμουνισμός
ούτως ώστε να τον αναχαιτίσουν, ο ρόλος λοιπόν αυτός δεν είναι άλλος από την
ελεγχόμενη αντίδραση η οποία δεν πρέπει ουδέποτε να αμφισβητήσει τον
κοινοβουλευτισμό.
Εν κατακλείδι, αρνούμαστε να συμμετέχουμε σε κομματικά μαντριά είτε με τον προσωπείο του θρησκόληπτου είτε με το προσωπείο του εθνικιστή (ναι δεν είμαστε εθνικιστές ξυδάκι) πόσο μάλλον δε του πατριώτη που θεωρεί πως η 9η Μάη είναι η αλήθεια που κρυβόταν στους Sex Pistols. Δεν είμαστε υποχωρητικοί λακέδες της δημοκρατίας και αν αυτό σημαίνει πως είμαστε Φασίστες ναι είμαστε.
Δεν θέλουμε να αλλάξουμε το σύστημα προς το
καλύτερο θέλουμε να το καταστρέψουμε, παραδειγματιζόμαστε από τους
εθνικοσοσιαλιστές αντάρτες της Χιλής οι οποίοι συγκρούστηκαν ένοπλα με τους μπάτσους,
εμπνεόμαστε από την μανία για καταστροφή των Χμερ που έδειξαν τον δρόμο της
αυτοδιάθεσης από την ιμπεριαλιστική τραπεζική ηγεμονία, θέλουμε να συναντήσει ο
Otto Skorzeny
τον στρατηγό Γκιάπ και ο Max Stirner τον Giovanni Gentile, επιδιώκουμε την «Τρίτη
Θέση» όταν όλοι ευελπιστούν να γίνουν οι πρώτοι του συστήματος.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: συνέντευξη με έναν Αλαουίτη της Συρίας
Οι ταραχές οργανώθηκαν το
2011 από τους Σιωνιστές και τις δυτικές κυβερνήσεις ή οι Σαουδάραβες είχαν τον
κύριο ρόλο; Όλοι οι Σουνίτες ήταν ενάντια στον πρόεδρο της Συρίας;
Πρώτα από όλα δεν ήταν όλοι
οι Σουνίτες εναντίον του. Πολλοί συμμετείχαν στον Συριακό στρατό και πολέμησαν
το ISIS και τις τρομοκρατικές
ομάδες από το 2011. Σαουδάραβες Καταριανοί και Τούρκοι ήταν οι κύριοι
υποστηρικτές του FSA μαζί με τους Σιωνιστές και κάτω από την κάλυψη των
Δυτικών κυρίως στην προμήθεια οπλισμού.
Πες μας για τον ρόλο των
Κούρδων. Ξέρουμε ότι τους βοήθησαν οι Σύριοι με σπίτια μόρφωση και όπλα. Γιατί
αλλάζουν τόσο γρήγορα συμμάχους; Είναι σήμερα με τις ΗΠΑ και με το Ισραήλ;
Πάντα ονειρεύονται να έχουν
το δικό τους κράτος που τους φέρνει κοντά σε αυτό που λένε «Κουρδική γη» σε
Συρία Ιράκ και Τουρκία. Προσπαθούν να πάρουν το πλεονέκτημα της κατάστασης που
θα τους κάνει να επιτύχουν τον σκοπό τους. Για να το επιτύχουν θα συνεργαστούν
με τον οποιονδήποτε και για αυτό αλλάζουν συμμάχους. Από το ’71 η κυβέρνηση δεν
τους συμπεριέλαβε στις αποφάσεις, αυτοί θέλουν μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία.
Πριν χρόνια αλλάξατε το
παιχνίδι στα πεδία των μαχών με την βοήθεια Ιρανών και της Χεζμπολάχ καθώς με
την συνδρομή των Ρώσων. Πως συνέβη αυτό και γιατί ο Assad δέχτηκε ο
θύλακας του Idlib να είναι υπό Τουρκικό έλεγχο;
Ο Συριακός στρατός χρειάστηκε
βοήθεια και υποστήριξη. Μας έδωσαν όπλα και οι Λιβανέζοι αναμίχθηκαν άμεσα. Ο πρόεδρος
δεν είχε άλλη επιλογή από το να δεχτεί αυτή την κατάσταση δεν μπορούσε να κάνει
κάτι, η πίεση ήταν μεγάλη.
Μετά την πρόσκαιρη νίκη ο
στρατός σας ήταν αδύναμος ή ο λαός κουράστηκε από τη διαφθορά του καθεστώτος;
Οι κυβερνώντες άρχισαν να
χάνουν την λαϊκή συναίνεση το 2019 και πιο πολύ το 2024. Η διαφθορά
επιταχύνθηκε και δεν έκαναν σωστές διπλωματικές κινήσεις. Άρχισαν να χάνουν την
ελπίδα στον Assad ως ηγέτη.
Οι Αλαουίτες τι καταγωγή έχουν και ποια τα συναισθήματα
τους για την Ελλάδα. Πως ζουν τώρα και που;
Έχουμε σύνδεση με τους Έλληνες. Πολλά κοινά σε ήθη και έθιμα παραδόσεις.
Είμαστε συγγενείς και μέσα από τον τρόπο σκέψης. Η πίστη μας βασίζεται στην
Πλατωνική σκέψη. Κάποιοι πιστεύουν ότι έχουμε και φυλετική σύνδεση. Ο Πλάτων μας
έχει επηρεάσει σχετικά με τα θέματα της ψυχής και της γνώσης και την προσπάθεια
για την εύρεση της αλήθειας.
Οι Στρατηγοί σας αληθεύει ότι πήραν λεφτά και έδωσαν διαταγές
υποχώρησης; Χάσατε τα πάντα μέσα σε έντεκα ημέρες. Γιατί συνέβη αυτό;
Όλα είναι θολά. Ήταν μια έκπληξη. Υπάρχουν πολλές ιστορίες.
Ήμασταν έτοιμοι να μπούμε σε Χαλέπι και Χομς και ξαφνικά παραδοθήκαμε. Κάποιοι
πιστεύουν ότι οι Ισραηλινοί έστειλαν ψεύτικα σήματα στις μονάδες για να
παραδοθούν και να υποχωρήσουν. Γεγονός παραμένει ότι
κάποιες μονάδες αντιστάθηκαν λυσσαλέα. Κυρίως οι ειδικές δυνάμεις.
Οι
Ιρανοί και οι Ρώσοι ήξεραν για την επερχόμενη επίθεση των Σαλαφιστών;
Ιρανοί και Ρώσοι μας προειδοποίησαν τρεις μήνες πριν. Φάνηκε ότι θα
πολεμούσαμε μέχρι τέλους. Αργότερα κανείς δεν ήξερε γιατί παραδοθήκαμε. Ίσως ο
πρόεδρος είχε καλύτερη συμφωνία για αυτό πολλοί τον θεωρούν μειοδότη. Κάποιοι
θεωρούν ότι πρόδωσε τον «Άξονα» άλλοι ότι τον πρόδωσαν οι Ρώσοι. Πολλοί λένε
ότι οι Ρώσοι τον ανάγκασαν να σταματήσει την μάχη και να φύγει στην Μόσχα. Εκεί
πιθανότατα είναι και ο διοικητής των «Τίγρεων».
Όπως ξέρουμε οι Σαλαφιστές έκαψαν το μαυσωλείο και το
φέρετρο του Hafez
al -
Assad. Ταλμουδική
πρακτική αυτό το μίσος;
Είναι οι ψυχές τους γεμάτες μίσος. Ακολουθούν τον σεΐχη
τους Ibn Taymiyya που έβγαλε διατάγματα εξόντωσης μας για θάνατο βιασμό κλοπές
και την καταστροφή μας.
Γιατί ο Maher Assad διέφυγε στο Ιράκ;
Δεν υπάρχουν ακριβείς
πληροφορίες. Έσπευσαν να σωθούν. Ιρανοί και Ρώσοι διαφώνησαν για τις εξελίξεις.
Ακούγεται ότι 6000 στρατιωτικοί διέφυγαν στην Ρωσία.
Αληθεύει ότι οι Ρώσοι βομβάρδισαν την έρημο αντί τους Σαλαφιστές;
Τους κατήγγειλαν και Ιρανοί στρατηγοί. Προτίμησαν την Ουκρανία από την Συρία. Έγινε συμφωνία
με ΗΠΑ και Ισραήλ.
Τι συμβαίνει σήμερα στις περιοχές σας;
Σκοτώνουν παιδιά και βιάζουν τις γυναίκες. Ακόμη και
ανθρώπινη σάρκα τρώνε από τα πτώματα.
Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών επισκέφτηκε τον σφαγέα
στην Δαμασκό. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Απογοήτευση. Πως μπορούν να συνδιαλέγονται με έναν τρομοκράτη και
σφαγέα μειονοτήτων;
Ο ρόλος της Τουρκίας σήμερα;
Κατευθύνουν την μαριονέτα τους. Του δίνουν οδηγίες. Ο
τρομοκράτης πρόεδρος είναι άνθρωπος Ισραηλινών ή Άγγλων.
Νιώθεις Άραβας ή Σύριος;
Είμαι περήφανος Σύριος και όχι Άραβας όπως λέει το Baath. Συμφωνώ με το SSNP που μας βλέπει ως ξεχωριστό έθνος.
Γιατί σας βομβαρδίζει η Σιωνιστική αεροπορία;
Πλέον δεν υπάρχει Συριακός στρατός. Όλα καταστράφηκαν από
τους Σιωνιστές. Υποδομές και αεροδρόμια.
Είναι αλήθεια ότι οι
Σιίτες μαχητές αρνήθηκαν να παραδοθούν στις μάχες της πρωτεύουσας;
Πολέμησαν
μέχρι τον τελευταίο λεπτό λόγω της πίστης τους.
Τι θα συμβεί με τις Ρωσικές
βάσεις;
Οι Σαλαφιστές δεν τις έχουν
στοχοποιήσει. Οι Ρώσοι προσπαθούν να τις διατηρήσουν μέσω συνομιλιών με τους τρομοκράτες.
Ποιο είναι το μέλλον της Συρίας;
Πιθανόν τέσσερα κράτη σε
μια συνομοσπονδία ή τέσσερα ανεξάρτητα κράτη.
Ποιος σκότωσε τους δυο
αρχιεπισκόπους της Συρίας;
Κανείς δεν ξέρει σίγουρα. Πονεμένη ιστορία. Κάποιοι λένε οι Σαλαφιστές άλλοι λένε οι ξένες υπηρεσίες.
Για τις συλλήψεις των Αυτόνομων Θεσσαλονίκης (https://macedoniannationalists.com/)
Δεν πιστέψαμε ποτέ ότι ζούμε σε μια δίκαιη κοινωνία. Ούτε ζητήσαμε ποτέ να έχουμε την αντιμετώπιση που έχουν τα ΚΝΑΤ ή οι ANTIFA, οι οποίοι αποτελούν το αριστερό και το δεξί χέρι του συστήματος, δημιουργημένοι για να βάζουν τρικλοποδιές σε εμάς και να στηρίζουν εκείνους.
Ποιοι είμαστε εμείς; Είμαστε αυτοί που αρνήθηκαν να παίξουν το παιχνίδι τους. Αυτοί που αρνήθηκαν, μετά από μια συνειδητή ιδεολογική επανάσταση, να σταθούν στην «δημοκρατική» τους ευθεία, διαλέγοντας «αριστερό» ή «δεξιό» στρατόπεδο — σε ένα θέατρο όπου ο επιούσιος σεναριογράφος και σκηνοθέτης χαμογελάει, βλέποντας τους ηθοποιούς που επέλεξε να παίζουν το καλογραμμένο του έργο.
Αυτοί οι ηθοποιοί, για να μην κάνει κοιλιά το έργο, μπορούν να σπάνε βιτρίνες, κεφάλια, δρόμους, να βάζουν φωτιές, να στηρίζουν τη δημοκρατία με κάθε τρόπο και μέσο — και να μη κουνιέται φύλλο. Εμείς απαγορεύεται να υπάρχουμε. Το γνωρίζουμε. Μας φοβάστε.
Μας φοβάστε γιατί ο εθνικός κοινωνισμός δεν είναι στείρος· έχει πολιτικό πρόταγμα, στόχο και λύση στο πρόβλημα. Εμείς δεν θέλουμε happy end· εμείς θα τελειώσουμε την παράσταση και θα γυρίσουμε το αποχαυνωμένο κοινό στην πραγματικότητα.
Αλλά αυτά είναι ιδεολογικά. Ας περάσουμε στα των ημερών. Για να είμαστε ξεκάθαροι: η σύλληψη των συναγωνιστών δεν είναι σε καμία περίπτωση ποινική· είναι μόνο ιδεολογική! Το πρόβλημα δεν είναι κάποιες αντιφά μπλούζες που σκίστηκαν, κάποια iPhone που έσπασαν και μία-δύο μύτες «σκληρών» αντιφασιστών που μάτωσαν…
Γιατί αν αυτά ήταν το πρόβλημα, η αριστερά και η δεξιά — που αμφότερες έχουν ποινικό μητρώο (Τεμπονέρας, Marfin, Φουντούλης-Καπελώνης κ.ά.) — θα έπρεπε να έχουν κηρυχθεί εγκληματικές οργανώσεις χρόνια πριν.
Το πρόβλημά τους είναι ότι ο Αυτόνομος Πυρήνας Θεσσαλονίκης (Defend Salonica), όντας νέα παιδιά, με πάθος και ορμή, ριζοσπαστικοποιήθηκαν και γύρισαν την Ιδεολογία στο φυσικό της περιβάλλον: στην κοινωνία! Στα σχολεία, στους δρόμους, στο σήμερα.
Όσοι δεν είμαστε σωματικά δίπλα τους στα κάτεργα της δημοκρατίας, είμαστε πνευματικά δίπλα τους και φωνάζουμε: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ & ΛΕΥΤΕΡΙΑ στα αδέλφια μας!
Ανακοίνωση στήριξης των 28 συλληφθέντων Εθνικιστών που διώκονται από το κράτος (Ιερός Λόχος)
Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, η Δικαιοσύνη οφείλει να λειτουργεί με απόλυτη ανεξαρτησία, βάσει αποδείξεων και όχι προκαταλήψεων ή ιδεολογικών ταυτοτήτων.
Η στοχοποίηση πολιτών μέσα από τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης για τα Εθνικιστικά τους αισθήματα ή για την ιδεολογική τους
τοποθέτηση —χωρίς τεκμηριωμένες ενδείξεις τέλεσης παράνομων πράξεων— συνιστά
επικίνδυνη παρέκκλιση από τη δημοκρατική ομαλότητα.
Την ίδια στιγμή, η ελληνική κοινωνία έχει γίνει μάρτυρας
κραυγαλέων περιπτώσεων όπου πρόσωπα με δημόσια ή έμμεση πολιτική σύνδεση με
κόμματα εξουσίας, εμπλέκονται σε σοβαρές και αποδεδειγμένες εγκληματικές
πράξεις, χωρίς να τους αποδοθεί πολιτική ταυτότητα από τα μέσα ενημέρωσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του Δημήτρη
Λιγνάδη, πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ο οποίος
καταδικάστηκε για βιασμό ανηλίκων. Παρά τη γνωστή δημόσια στήριξή του από
κυβερνητικούς παράγοντες και τη διορισμένη θέση του από την τότε ηγεσία του
Υπουργείου Πολιτισμού, τα τηλεοπτικά μέσα ουδέποτε τον αποκάλεσαν “άνθρωπο της
Νέας Δημοκρατίας”.
Αντίστοιχα, στην περίπτωση του ιερέα Αντώνιου Μυστακίδη
(πατρός Αντωνίου, γνωστού από την "Κιβωτό του Κόσμου"), ο οποίος
ελέγχεται για υποθέσεις κακοποίησης και οικονομικών ατασθαλιών, οι επαφές του
με πολιτικά πρόσωπα και φωτογραφίες του με ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης
παραμένουν στο απυρόβλητο της δημόσιας κριτικής.
Ας θυμηθούμε επίσης τον πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας
Νίκο Γεωργιάδη, ο οποίος καταδικάστηκε για υπόθεση παιδεραστίας στη Μολδαβία,
χωρίς ποτέ να δοθεί έμφαση στη σχέση του με το κόμμα, ούτε να συνοδεύεται το
όνομά του από πολιτική ταυτότητα στα πρωτοσέλιδα.
Και βεβαίως, δεν μπορεί να παραληφθεί η υπόθεση Τεμπονέρα, όπου ένας καθηγητής δολοφονήθηκε από πολιτικό στέλεχος της τότε νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς να υπάρξει ποτέ ευρύτερη ιδεολογική στοχοποίηση του συνόλου του πολιτικού χώρου από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Η συλλογική ευθύνη
δεν αποδόθηκε τότε, ούτε επιχειρήθηκε ιδεολογική δίκη του συνόλου της Δεξιάς.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν: γιατί σε αυτές τις υποθέσεις δεν
αποδόθηκε πολιτική ιδιότητα στους δράστες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, απλοί
πολίτες ή πρόσωπα με Εθνικιστικές ιδέες δικάζονται πρώτα στον δημόσιο λόγο λόγω
φρονήματος και μετά —ίσως— με βάση τις πράξεις τους;
Η πολιτική ή ιδεολογική ταυτότητα δεν μπορεί να υποκαθιστά
τις αποδείξεις. Ο Εθνικισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα.
Η ισονομία, η δίκαιη μεταχείριση και η προστασία των
θεμελιωδών δικαιωμάτων είναι απαραίτητα στοιχεία για να διαφυλαχθεί η
αξιοπιστία των θεσμών. Η δημοκρατία δεν απειλείται από ιδέες, απειλείται όταν
παύει να εφαρμόζεται ίσα προς όλους!
Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος
Προς Κ*ΒΟΞ το ανάγνωσμα: γιατί οι αντιφασίστες φοβούνται την αληθινή τέχνη;
Έργο του Arno Breker
Όσοι δηλώνετε antifa διαβάστε τους στίχους και προχωρήστε και σε μια αναζήτηση, θα σας βοηθήσει να διαλύσετε τις εμμονικές αυταπάτες που σας προσφέρει ο καθεστωτικός αντιφασισμός!
γράφει ο Μαυρομετωπίτης
Όπως έγινε γνωστό οι όψιμοι αντιφασίστες θα οργανώσουν εκδήλωση στα Εξάρχεια με τον τίτλο «Τι φοβούνται από την τέχνη
οι φασίστες». Και κάποιες εύλογες απορίες γεννιούνται …
Πρώτον, εάν η εκδήλωση θα λάβει μέρος λόγω των πρόσφατων
γεγονότων της Εθνικής Πινακοθήκης, οφείλουμε να ρωτήσουμε τα «παιδιά των
Εξαρχείων» αν πραγματικά θεωρούν τέχνη την κακόγουστη, ακαλαίσθητη και
ανισόρροπη φαρσοκωμωδία που προωθήθηκε και ενισχύθηκε από το ΚΡΑΤΟΣ και ευτέλιζε
«ιερές απεικονίσεις» που αντιπροσωπεύουν το θρησκευτικό αίσθημα εκατομμυρίων
ανθρώπων, και εάν θα έδειχναν την ίδια αντιμετώπιση σε περίπτωση που σε αυτή
την έκθεση προσβαλλόταν κάποιο ιερό πρόσωπο του Ισλάμ ή του Ιουδαϊσμού ή θίγονταν
οι «κατατρεγμένοι πρόσφυγες» που «σπιτώνονται» από τις ΜΚΟ και τους ανθρώπους
του Σόρος.
Δεύτερον, εάν ως «Φασίστα» θεωρούν τον τέως βουλευτή
της «Νίκης» κάνουν τραγικό λάθος (διαβάστε ιστορία των ιδεών ρε) διότι η
συγκεκριμένη κοινοβουλευτική θρησκευτική σέχτα δεν έχει καμία σχέση με τον
Φασισμό, ούτε και ο τέως βουλευτής της, και μόνο προσβολή για εμάς τους
Φασίστες (ναι είμαστε) είναι η οποιαδήποτε ταύτιση με τους κλόουν της κοινοβουλευτικής
εκκλησιαστικής ψηφοθηρικής θρησκεμπορίας.
Άλλωστε και οι ίδιοι δηλώνουν ανοιχτά αντιφασίστες … όπως και τα «συντρόφια» του «Ρουβίκωνα» με μόνη διαφορά ότι οι μεν βάζουν τον Σταυρό μπροστά ενώ οι δε το Αλφάδι. Βέβαια εξαίρεση στον κανόνα ο γνωστός αναρχικός που πολέμησε στο πλευρό των Κούρδων και υπερασπίστηκε σε συνέντευξη του την έννοια της Πατρίδας σε αντίθεση με εσάς που χύνετε εθνομηδενιστικό δηλητήριο σε ότι υγιές έχει απομείνει.
Αλήθεια γιατί δεν διοργανώνετε ακόμη μια εκδήλωση για τις πατριωτικές παραδόσεις των Κούρδων στα πεδία των μαχών να γελάσουμε με σαρδόνια διάθεση, προς αντιπαράθεση της γελοιότητας να αντιμετωπίζετε ως εχθρικό το εθνικό συναίσθημα του λαού μας;
Αλλά τι περιμένει κανείς από τους παρωπιδοφόρους που επιτέθηκαν
σε κοριτσάκια του συλλόγου «Αφήστε με να ζήσω» και θεωρούν την θανάτωση των
βρεφών ως το «έσχατο μέσο αντισύλληψης» όπως έγραφε η αντιφασιστική αφίσα στα Εξάρχεια …
Όσον αφορά το ζήτημα του Φασισμού και της Τέχνης μάλλον οι «σύντροφοι» δεν ξέρουν καλά την ιστορία, για μια ακόμη φορά όπως στην περίπτωση του Δαπέργολα που στο twitter προβάλλει απόσπασμα του Φασιστή Ezra Pound.
Κράζουν αλλά τελικά αποδέχονται στα επίπεδα της γνώσης τους ιστορικούς ΤΙΤΑΝΕΣ του Φασισμού σε γλυπτική, ποίηση, θέατρο, κινηματογράφο, ζωγραφική.
Ο Φασισμός είναι στενά συνδεδεμένος με την Τέχνη από την εποχή του Φουτουρισμού και του Μαρινέτι στην Ιταλία. Από την ποίηση του μεγαλύτερου ποιητή του 20ου αιώνα Έζρα Πάουντ, που τόσο λατρεύουν (…) μέχρι τα μυθιστορήματα του θαυμαστή του Χίτλερ του Νορβηγού Κνούτ Χάμσουν που τον διαβάζουν στις συνελεύσεις και τις καταλήψεις. Από τις ζωγραφιές του Φαλαγγίτη Σαλβαντόρε Νταλί που κοσμούν τα σπίτια τους και που διδάσκονται στις Σχολές Καλών Τεχνών, μέχρι την γλυπτική του κορυφαίου Άρνο Μπρέκερ που επιλέγουν να μελετήσουν.
Αλήθεια πόσοι «κομμουνιστές»,
«δημοκράτες», «αριστεριστές» διανοούμενοι έχουν εκτελεστεί ή εξοβελιστεί για
τις καλλιτεχνικές ιδέες τους ή έχουν διωχθεί για τα έργα τους;
Οι μεγαλύτεροι μάρτυρες του Φασισμού είναι οι διανοούμενοι από τους Ρόμπερτ Μπραζιγιάκ και Ντριού Λα Ροσέλ μέχρι τον κατατρεγμένο Σελίν.
Τους ακολούθησαν στον μεταπολεμικό «Γολγοθά» οι καλλιτέχνες του Φάσιο
και της Σβάστικας που τα γλυπτά τους καταστράφηκαν, οι πίνακες τους κρύφτηκαν
και τα βιβλία τους πετάχτηκαν στην φωτιά ή στάλθηκαν σε ιδιωτικές συλλογές.
Και η ειρωνεία της τύχης «σύντροφοι» είναι ότι ακόμη
και στα Εξάρχεια οι Εθνικοσοσιαλιστές είχαν δωρίσει ένα κορυφαίο έργο τέχνης
που καμιά σχέση δεν έχει με τα εξαμβλώματα που θαυμάζετε. Αυτό το καλαίσθητο
δημιούργημα ποτέ δεν βρήκε την θέση που του άρμοζε αφού αντέδρασε ο ντόπιος
δυσώδης αντιφασισμός. Στην λογοκρισία της τέχνης πρωταθλητές οι αντιφασίστες με
ή χωρίς γραβάτα.
Ακόμη στα ελληνικά δεδομένα, ως «Φασίστες» θα λογίζονταν
από την νομεκλατούρα των Εξαρχείων ο εθνικιστής «μελαγχολικός» Καρυωτάκης, ο μάρτυρας
Λορέντζος Μαβίλης και ο ανοιχτά θαυμαστής του Φασισμού και του
Εθνικοσοσιαλισμού, Κωστής Παλαμάς.
Είναι λοιπόν ο Φασισμός ασύμβατος με την Τέχνη ή η antifa υστερία
διαστρεβλώνει, καπελώνει, αλλοιώνει την πραγματικότητα και πολλές φορές
ιδιοποιείται πράγματα που δεν της ανήκουν αφού για μια ακόμη φορά «την βρίσκει
με υποκατάστατα» ;
Και που είστε σύντροφοι … λίγη προσοχή με τον Σάκη των Rotting Christ διότι
τα κομμάτια της μπάντας του για τους διωκόμενους Έλληνες της Σμύρνης, οι
αναφορές στον Αυτοκράτορα Ιουλιανό στους Προγόνους και τους Θεούς των Ελλήνων, μόνο
«αντιφασιστικά» δεν μπορούν να θεωρηθούν αλλά δείγματα «προγονολατρείας» που σας
κάνουν να ανατριχιάζετε!
Τελικά στην μανία σας να υπερασπιστείτε την woke κουλτούρα που επιβάλλει το Lifo και το ίδρυμα του γνωστού μεγιστάνα, πάλι υιοθετείτε τα ψεύδη της εξουσίας και πορεύεστε άνευ «νοητικής πυξίδας» στην καθημερινότητα εν ονόματι του σάπιου αντιφασισμού που βρωμάει πτωμαΐνη και αστική δημοκρατία!
Κουνάτε το δάχτυλο προς υπεράσπιση της
τέχνης στο όνομα του αντιφασισμού την στιγμή που η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ
ΤΕΧΝΗ έχει προέλευση και σφραγίδα Φασιστική και Αντιδημοκρατική!
Αληθινή τέχνη είναι αυτή που υπηρετεί τον Λαό και όχι
αυτή που τον προσβάλλει! Τέχνη είναι η έκφραση του συλλογικού ασυνείδητου και η
προβολή της λαϊκής ψυχής και όχι η διαφήμιση της ύβρεως του κάθε διεστραμμένου «καλλιτέχνη»
που ακόμη και κορυφαίες μορφές του αναρχισμού θα την θεωρούσαν σαμποτάζ στην
ενότητα της κοινωνίας!
Εθνικιστική Εργατική Πρωτομαγιά - Για το Σοσιαλιστικό Κράτος Ενός Υψηλότερου Πολιτισμού (άρθρο του Γιώργου Μάστορα)
γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Επί αρκετές δεκαετίες ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς
έχει καταντήσει μια εθιμοτυπική υπόθεση ρουτίνας. Το σύστημα κατάφερε να
μετατραπεί η μέρα της Πρωτομαγιάς, από την μια πλευρά σε μια καθιερωμένη
εκδρομούλα των ταλαίπωρων αστών για μάζεμα λουλουδιών, ενώ από την άλλη σε μια
χαζοχαρούμενη και άοσμη πορεία των ξοφλημένων μπολσεβίκων εργατοπατέρων, με
εκφώνηση χιλιοακουσμένων κούφιων συνθημάτων και πανηγυρικών λόγων. Όμως, η
Εργατική Πρωτομαγιά δεν μπορεί να έχει επ' ουδενί σχέση με τα παραπάνω. Η Εργατική
Πρωτομαγιά Αποτελεί μέρα Μνήμης και Αγώνα. Είναι μέρα Σκέψης και Προβληματισμού
για το ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν ο
φιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός.
Μετά την παταγώδη κατάρρευση των λαομίσητων και διεφθαρμένων
καθεστώτων του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού ", οι θιασώτες του
καπιταλισμού πανηγύριζαν για "τον θάνατο του σοσιαλισμού" και
"τον θρίαμβο της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς". Και στον
εργαζόμενο, που βλέπει ότι η "ελεύθερη οικονομία" σημαίνει φτώχεια,
πείνα και ανεργία, σημαίνει εργατικά ατυχήματα , σημαίνει συνεχής εισροή
λαθρομεταναστών (που επιφέρουν περαιτέρω αύξηση της ανεργίας και της
εγκληματικότητας, καθώς και πληθυσμιακή και πολιτισμική αλλοτρίωση), σημαίνει
οικολογική μόλυνση και εξαθλίωση των συνθηκών ζωής, σημαίνει θησαύρισμα των
κάθε λογής μεγαλοκαρχαριών, του δείχνουν την μίζερη κατάσταση που επί δεκαετίες
υπήρχε στην Ανατολική Ευρώπη.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αυτός ο μαρξιστικός,
ισοπεδωτικός, αντεθνικός και αντιλαϊκός "σοσιαλισμός" δεν ήταν
τίποτα άλλο παρά ένα άθλιο ψέμα, ένα βρώμικο δημιούργημα για την διάσπαση της
Ενότητας της Λαϊκής Κοινότητας. Απέναντι σ' αυτόν τον ψεύτικο "σοσιαλισμό", Προτείνουμε έναν Εθνικό , Ιεραρχικό, Αξιοκρατικό Σοσιαλισμό,
Πραγματικό Υπερασπιστή των Εργατών και των Δικαιωμάτων. Ο μόνος Αληθινός
Σοσιαλισμός έχει Αναπόφευκτα Εθνικιστικό Περιεχόμενο και είναι Ζωντανός,
έτοιμος να Αμφισβητήσει Έμπρακτα την καπιταλιστική κυριαρχία. Ο Εθνικισμός,
πιστεύοντας ότι ο Λαός δεν ζει για την Οικονομία και ούτε η Οικονομία υπάρχει για
το Κεφάλαιο, αλλά αντιστρόφως το Κεφάλαιο υπηρετεί την Οικονομία κι αυτήν με
την σειρά της τον Λαό, βρίσκεται σε Οξύτατη Αντίθεση τόσο με την μαρξιστική όσο
και με την φιλελεύθερη αντίληψη για την Οικονομία.
Ο Εθνικισμός απορρίπτει την μαρξιστική αντίληψη για την
"πάλη των τάξεων" ως αντεθνική και αντιλαϊκή, και ως εντελώς
ασυμβίβαστη με την Ιδέα του Εθνικού Κράτους και της Ενωμένης Λαϊκής Κοινότητας.
Ο Εθνικισμός, στηριζόμενος σε Ιδεαλιστική και Ηρωική βάση, έρχεται σε πλήρη
σύγκρουση με την υλιστική αντίληψη της Ζωής που διαπνέει την κομμουνιστική
αντίληψη. Ο κομμουνισμός υπήρξε ένα εντελώς αποτυχημένο κοσμοθεωρητικό -
βιοθεωρητικό σύστημα, που υποβίβασε την
αξία της ανθρώπινης ζωής και εξευτέλισε κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης,
καθώς χωρίς να ήταν ποτέ σε θέση να ανεγείρει ένα δικό του υγιές και ανθεκτικό
πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα, το μόνο που κατάφερνε ήταν να γκρεμίζει και
να εγκαταλείπει τα πάντα στην καταστροφή και το χάος.
Η πλήρη αποτυχία, όμως, του μαρξιστικού μοντέλου δεν δικαιώνει σε καμία περίπτωση τον φιλελευθερισμό, τον οποίο ο Εθνικισμός αντιμετωπίζει με ακόμη μεγαλύτερη απέχθεια Για τον Εθνικισμό, η Οικονομία δεν μπορεί να κινείται μέσα στο Κράτος χωρίς αυστηρή επιτήρηση και έλεγχο, καθώς η Οικονομία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα από τα μέσα πραγματοποίησης των Εθνικών Σκοπών. Σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό, τασσόμαστε υπέρ της συνεχούς παρακολούθησης από την πλευρά του Κράτους του επιπέδου των τιμών και της κατεύθυνσης των Κεφαλαίων. Σε αντίθεση με τους υλιστές και τους χρηματάνθρωπους, Πιστεύουμε πως οι τιμές των αγαθών και ο τόκος των Κεφαλαίων δεν πρέπει να διέπονται από την σχέση της προσφοράς και της ζήτησης , ενώ το εμπόριο και οι τράπεζες δεν επιτρέπεται να καθοδηγούνται από την κερδοσκοπία και την ιδιοτέλεια.
Απορρίπτουμε, λοιπόν, εξ' ολοκλήρου τις
φιλελεύθερες απόψεις, για να μην εγκαταλειφθούν οι ασθενέστερες τάξεις στο
χείλος του γκρεμού. Η φιλελεύθερη οικονομία είναι εκείνη που εξέθρεψε τόσο τον
κομμουνισμό στο παρελθόν όσο και τον σύγχρονο κεφαλαιοκρατισμό, την
παντοδυναμία δηλαδή του Κεφαλαίου έναντι των υπολοίπων συντελεστών της
Παραγωγής και ιδιαίτερα της Ανθρώπινης Εργασίας. Αυτά τα χρόνια της
καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, Εμείς οι Εθνικιστές Επαναστάτες Είμαστε οι Μόνοι
που Έχουμε το Δικαίωμα και το Καθήκον να Μπορούμε να Πολεμήσουμε την
πλουτοκρατική αντίδραση.
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά, λοιπόν, καθώς οι Εργάτες, οι
Αγρότες, όλος ο " απλός λαός"("ο λαουτζίκος", σύμφωνα με τον Γιάννη Πρετεντέρη ...)
Αποτελεί την Μοναδική Ελπίδα της Πατρίδας για να ξαναβρεί τον Δοξασμένο Εαυτό
της. Γιατί ο Εργάτης Αποτελεί μια Τιμημένη Ιδιότητα του Ανθρώπου, που δεν έχει
όμως την δυνατότητα να αφαιρεί την Βιολογική και Εθνική καταβολή που υπάρχει
μέσα του και να καταπατά την προτεραιότητα τους. Αυτά, όμως, αποκτούν Ουσία και
Σημασία μόνο μέσα σε ένα Εθνικό - Λαϊκό Κράτος, που δεν θα καταπιέζει, αλλά θα
θα εκπροσωπεί τον Εργαζόμενο, ο οποίος θα Αποτελεί Αναπόσπαστο Οργανικό Μέλος
της Λαϊκής Κοινότητας.
Οι Εθνικιστές Επαναστάτες Αγωνιζόμαστε για ένα Ανθρώπινο Πρόσωπο στην Ζωή μας, Πιστοί στις Αιώνιες Αξίες της Πατρίδας και του Λαού, ενάντια στις πλουτοκρατικές δημοκρατικές κυβερνήσεις και στην συντηρητική ανασυγκρότηση του νεοφιλελευθερισμού. Αγωνιζόμαστε, προαναγγέλλοντας ένα Νέο Αύριο, έτσι ώστε να Δημιουργήσουμε κάποια στιγμή Ένα Σοσιαλιστικό Κράτος Ενός Υψηλότερου Πολιτισμού!
Vera Roll: ένα ακόμη θύμα του Ιταλικού αντιφασισμού
Μετάφραση: Στέλιος
Αλεξόπουλος
Σε αυτή τη φωτογραφία, που τραβήχτηκε στο Μιλάνο, στα τέλη Απριλίου 1945, μπορείτε να δείτε στο κέντρο μια γυναίκα της οποίας τα μαλλιά ξυρίζονται από έναν αντάρτη με το κεφάλι της όρθιο, στητό, πολύ όμορφο, μελαχρινό, με ένα λυπημένο και ερεθισμένο βλέμμα ταυτόχρονα, φορώντας ένα παλτό και μια μακριά σατέν φούστα, το ελαφρύ παλτό φαίνεται γεμάτο με λεκέδες.
Γύρω της, έξι άνδρες, αντάρτες, σχεδόν όλοι οπλισμένοι και με τις στολές τους ολοκληρωμένες. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, υπήρχαν χιλιάδες Ιταλίδες, όλων των ηλικιών, που είχαν υποστεί αυτό το σημάδεμα και άλλες παρενοχλήσεις. Στο έδαφος μπορείτε να δείτε μαύρες τούφες μαλλιών, ενώ άλλοι κοιτάζουν το έργο του συντρόφου τους και φαίνονται ευτυχισμένοι.
Τα μακριά μαλλιά είναι σύμβολο θηλυκότητας και επομένως ένας προτιμητέος στόχος. Παρατηρήστε το πρόσωπο και το βλέμμα των δύο ακριβώς πίσω της δημίων, ένα ελαφρύ χαμόγελο κυματίζει στα χείλη τους. Φαίνεται ότι έχουν την επιθυμία να φωτογραφηθούν και να είναι σε θέση να πουν ότι «ήμουν και εγώ εκεί». Είναι δυνατοί! Έξι από αυτούς, και επιπλέον οπλισμένοι, εναντίον μιας ανυπεράσπιστης γυναίκας, δέος …
Ένας από τους δημίους, με έναν αλαζονικό αέρα, υψώνει μια πινακίδα, η οποία είναι μια από τις πρώτες μορφές διαφήμισης και η οποία διαφημίζει μια παράσταση και το όνομα της φτωχής καθιστής γυναίκας που ήταν η πρωταγωνίστρια αυτής της παράστασης, της οποίας τα μαλλιά ξυρίζονται, είναι ηθοποιός θεάτρου ή όπως έλεγαν τότε σουμπρέτα. Το όνομα της είναι Vera Roll, γεννημένη το 1920, από το Πεδεμόντιο από το Condove, σύζυγος ενός άλλου ηθοποιού θεάτρου, του Nuto Navarrini.
Το λάθος τους στα μάτια των Κομμουνιστών παρτιζάνων ήταν ότι είχαν σκηνοθετήσει μια παράσταση σε ένα αντι-παριζιάνικο έργο, "την εφημερίδα του χαμόγελου", στην οποία η ηθοποιός σχολίασε ειρωνικά τους χαρακτήρες που ήταν μέρος των αντάρτικων σχηματισμών.
Δεν χρειάζονται πολλά, μετά την 25η Απριλίου 1945 είτε για να συλληφθούν είτε για να εκτελεστούν με συνοπτικές διαδικασίες, ή στην περίπτωση των γυναικών, να ξυλοκοπηθούν, να βιαστούν ή όπως στην περίπτωση της Eva Roll να ξυριστούν τα μαλλιά τους. Αυτή είναι η πρακτική τους.
Αργότερα η γυναίκα αυτή δικάστηκε επίσης για δωσιλογισμό, αλλά αθωώθηκε από τις κατηγορίες και αφέθηκε ελεύθερη. Θα συνεχίσει να είναι ηθοποιός του θεάτρου και θα πεθάνει στη Ρώμη τη δεκαετία του '70, χωρίς να ξεχνά τι της είχαν κάνει κάποιοι άνδρες που είχαν πολύ λίγη ανθρωπιά ...
Οι αστικές δημοκρατίες ευνοούν την δημιουργία του «μαζάνθρωπου» (https://anaktisi-mag.gr/)
γράφει ο Άγγελος Δημητρίου
Το αντιθετικό ζεύγος της μαζοποίησης και της οργανικής
κοινωνίας αφορά τον τρόπο με τον οποίο δομείται και εκφράζεται ένα κοινωνικό
σύνολο, τον τρόπο που αλληλεπιδρούν τα άτομα μεταξύ τους, την σχέση τους με την
πολιτική εξουσία και τους θεσμούς, καθώς και την συμπεριφορά τους στο διεθνές
περιβάλλον.
Η μάζα αποκρυσταλλώνεται ως κεντρικό χαρακτηριστικό στα αστικοδημοκρατικά καθεστώτα και αυτό δεν είναι παρά επιδίωξη της πολιτικής εξουσίας που επιδιώκει την συντήρηση και διαιώνιση της ώστε να εξυπηρετούνται τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα.
Έτσι, δεν υπάρχει πιο βολικός γι’ αυτήν τρόπος ώστε να εκφραστεί η κοινωνική δυναμική, από την αγελαία καταναλωτική χαύνωση, η οποία μάλιστα διατηρεί μιαν επίφαση δημοκρατικότητας με την επίκληση στην λαϊκή κυριαρχία και το κράτος δικαίου.
Τα τελευταία είναι μόνο λέξεις κενές περιεχομένου καθώς οι αστικές δημοκρατίες έχουν κατορθώσει να διατηρηθεί ένα εξωτερικό περίβλημα λαϊκότητας, το οποίο όμως δεν αγγίζει την ουσία των θεσμών και τα στρώματα του λαού
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
José Antonio Primo de Rivera, η αρχή και το τέλος (https://anaktisi-mag.gr/)
Ο Χοσέ Αντόνιο καταγόταν από οικογένεια με μακρά στρατιωτική παράδοση και ιδιαίτερη πατριωτική αυτογνωσία. Πατέρας του ήταν ο Ισπανός στρατηγός Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα, από τους λίγους Ισπανούς αξιωματικούς στρατιωτικούς της εποχής του, που διέσωσε την τιμή των ισπανικών όπλων κατά την δύσκολη περίοδο κατά την οποία η Ισπανία αντιμετώπιζε τις κουβανικές εξεγέρσεις, τον Ισπανο-αμερικανικό πόλεμο, και τις ταραχές στο Μαρόκο.
Ο Μιγκέλ διακρίθηκε ως στρατιωτικός διοικητής, από το 1917 ανέλαβε φρούραρχος στις μεγάλες πόλεις Βαλένθια, Μαδρίτη και Βαρκελώνη στην Καταλονία, την οποία παρέλαβε σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου και κατόρθωσε να επιβάλλει την τάξη.
Το 1921 κληρονόμησε την περιουσία και τον τίτλο του Μαρκήσιου ντε Εστέλλα, ενώ το 1923 ήταν επικεφαλής στρατιωτικού κινήματος, [Pronunciamento], μετά την επικράτηση του οποίου, διοίκησε την Ισπανίας, έως τις 28 Ιανουαρίου 1930 και υπό την αιγίδα του βασιλέως Αλφόνσου του 13ου, ενώ το χρόνο εκείνο ανακηρύχθηκε η Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Marcello Veneziani
.jpg)
«Δεν έχω την επιθυμία να αυτοαποκαλούμαι αντιφασίστας μπροστά σε έναν μεγάλο Φασίστα φιλόσοφο όπως ο Gentile, που σκοτώθηκε ενώ αναζητούσε αρμονία ανάμεσα στους Ιταλούς.
Δεν έχω την επιθυμία να αυτοαποκαλούμαι αντιφασίστας μπροστά στη θυσία ενός νεαρού Φασίστα, σαφούς, ελεύθερου και συνεκτικού, όπως ο Berto Ricci, που έχασε τη ζωή του, χωρίς να την πάρει από κανέναν, στο όνομα της επανάστασης του.
Δεν έχω την επιθυμία να αυτοαποκαλούμαι αντιφασίστας ενθυμούμενος τον Araldo di Crollalanza, έναν υπουργό που πραγματοποίησε σπουδαία έργα και είχε μόνο την εποικοδομητική εκδοχή του Φασισμού.
Αναφέρω συγκεκριμένα αυτούς τους τρεις για να θυμηθώ μαζί τους, τους γίγαντες που εντάχθηκαν πληρώνοντας αυτοπροσώπως· τους νέους που θυσιάστηκαν για μια ιδέα ή απλώς για να σεβαστούν μια δέσμευση τιμής, και τους πολλούς έντιμους και αποτελεσματικούς ηγέτες που έχτισαν την Ιταλία.
Κανέναν κακό ή διώκτη ανάμεσα τους.
Δεν θα είχα καμία διάθεση να διαδηλώσω στο όνομα του αντιφασισμού ανάμεσα στα θύματα του σεισμού στο Abruzzo, όπου τα σπίτια που έχτισε ο Φασισμός έχουν αντισταθεί άθικτα, και αυτά που ήρθαν μετά, στην αντιφασιστική εποχή, έσφαξαν τους κατοίκους τους.
Δεν θα τολμούσα να αυτοαποκαλεστώ αντιφασίστας ακόμη και ανάμεσα στους αντιφασίστες που κατέφυγαν στη Ρωσία για να ξεφύγουν από το Φασιστικό καθεστώς και σφαγιάστηκαν εκεί, με την έγκριση του Τολιάτι.
Περισσότεροι αντιφασίστες
σκοτώθηκαν από τον κόκκινο αντιφασισμό παρά από την εικοσαετή φασιστική περίοδο»
M.V.
Jean de Brem, φρουρός της Ευρώπης (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)
Αξιωματικός, δημοσιογράφος, πολιτικός ακτιβιστής. Ο Jean -Nicolas Marcetteau de Brem δολοφονήθηκε από την κυβέρνηση του De Gaulle στις 18 Απριλίου του 1963.
Ξεχάστηκε πολύ γρήγορα από τις επόμενες γενιές και η μνήμη του περιορίστηκε σε κύκλους όλων εκείνων που νοσταλγούσαν τη γαλλική Αλγερία.
Ο Jean de Brem προσφέρει ωστόσο έναν ενδιαφέρον και μοναδικό προβληματισμό για την Ευρώπη στο έργο του “Διαθήκη για έναν Ευρωπαίο”. Εκδόθηκε σε δύο τόμους από τις εκδόσεις “Éditions de La Table Ronde” το 1964, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του και καλύπτει την ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου, από την Αρχαιότητα έως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Αυτή η παθιασμένη και λεπτομερής ιστορία διαβάζεται εύκολα και κάθε γιος της Ευρώπης πρέπει να την έχει στη βιβλιοθήκη του. Δυστυχώς όμως, είχε την ίδια μοίρα με τον λαμπρό συγγραφέα της
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Το τελευταίο τσιγάρο πριν τον πυροβολήσουν, Απρίλιος 1944.
Μετάφραση: Wolverine
Τον Απρίλιο του 1944, στην S. Maria Capua Vetere κοντά στη Νάπολη, ο Italo Palesse και δώδεκα άλλοι σύντροφοι από την Ειδική Υπηρεσία της RSI αντιμετώπιζαν την εκτέλεση από την Στρατιωτική Αστυνομία των ΗΠΑ για φερόμενη συμμετοχή τους σε δολιοφθορά.
Τα τελευταία λόγια του Palesse ήταν «Ζήτω η Ιταλία! Ζήτω ο Μουσολίνι!». Να πώς πεθαίνει ένας αληθινός στρατιώτης που ζητάει ένα τσιγάρο ως τελευταία του επιθυμία, αντιμετωπίζει τον θάνατο φωνάζοντας Ζήτω η Ιταλία, αρνείται τον ιερέα για την θρησκευτική παρηγοριά και περιμένει το εκτελεστικό απόσπασμα ενώ φωνάζει «ΦΩΤΙΑ».
Σε αντίθεση με τον Κομμουνισμό ο Φασισμός ηττήθηκε στρατιωτικά
σίγουρα όχι από τους παρτιζάνους της επόμενης μέρας, αλλά από τους
Αγγλοαμερικανούς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)