Τιμή σε αυτούς που υπερασπίζονται την Πατρίδα: αφισοκόλληση Αυτόνομων για την Αντισιωνιστική Αντίσταση

Ο «Αδελφός ηγέτης» Muammar al-Qaddafi για το Ιράν

"Μπορεί το Ιράν να υποβληθεί σε στρατιωτικό χτύπημα των ΗΠΑ ή του Ισραήλ, και αν ναι, ποια θα ήταν η εκτίμηση σας, αδελφέ Ηγέτη;"

"Λοιπόν, όποιος θέλει να φλεξάρει τους μύες του, να ενεργήσει σκληρά και επιθυμεί να δοκιμάσει την τύχη του, πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της δράσης και του εγχειρήματος του. Το Ιράν είναι μια κυρίαρχη χώρα και έχουν κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Σίγουρα τα αδέρφια μας στο Ιράν έχουν υπολογίσει το αποτέλεσμα κάθε σεναρίου και ξέρουν ποιο είναι το καλύτερο για αυτούς. Δεν ξέρω τι θα αποφασίσουν, αλλά ξέρω ότι δεν θα είναι καλό για τον εχθρό αν αντιμετωπίσει το Ιρανικό Ummah.

Εάν κάποιος τολμήσει και τα βάλει με τον Ιρανικό λαό, δεν πρέπει να έρθει τρέχοντας όταν καταστρέφει τον κόσμο. Όποιος θέλει να χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, επιθυμεί να καταστρέψει τον κόσμο"

(2004)

Μήνυμα του Ανώτατου Ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης προς τον Ιρανικό λαό μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος

Στο Ιράν δεν πίνουν Coca-Cola, δεν προσκυνούν το Ισραήλ και δεν έχουν βάσεις του ΝΑΤΟ. Μάλλον όλα αυτά είναι αρκετά για να τους αποκαλούμε τρομοκράτες.

Το Ιράν, είναι η χώρα που το 1953 τόλμησε να εθνικοποιήσει το πετρέλαιο της και πλήρωσε το κόστος με το πραξικόπημα που οργάνωσε η CIA και η MI6. Από τότε, η Δύση φροντίζει να την παρουσιάζει ως τον "κακό" της περιοχής. 

Πόσο κακό μπορεί να είναι ένα κράτος που ακόμα αντιστέκεται στον περιούσιο λαό και αρνείται να γίνει μαριονέτα;

Ας κατανοήσουν κάποιοι ότι ένας είναι ο προαιώνιος εχθρός. 

Μήνυμα του Ανώτατου Ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης προς τον ιρανικό λαό μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος

 Οι Ένοπλες Δυνάμεις θα καταστρέψουν το αχρείο σιωνιστικό καθεστώς / Ο λαός να είναι βέβαιος ότι δεν θα υπάρξει καμία αμέλεια σε αυτό το ζήτημα

Εν ονόματι του Θεού, του Ελεήμονα, του Φιλεύσπλαχνου

Απευθύνω τους χαιρετισμούς μου στον αγαπητό και μεγάλο λαό της χώρας μας. Εκφράζω τα συλλυπητήρια και τα συγχαρητήριά μου στον ιρανικό λαό και στις οικογένειες για το μαρτύριο των αγαπημένων στρατηγών και επιστημόνων μας, γεγονός που είναι αναμφίβολα βαρύ για όλους, καθώς και για τον θάνατο μερικών αμάχων. Ελπίζουμε, με τη βοήθεια του Θεού, ο Ύψιστος να ανυψώσει τις βαθμίδες τους και να περιβάλει τις αγνές ψυχές τους με τη θεία Του χάρη.

Και τώρα, το θέμα που ήθελα να μοιραστώ με τον αγαπητό λαό μας είναι ότι το σιωνιστικό καθεστώς διέπραξε ένα τεράστιο λάθος, ένα σοβαρό σφάλμα, ένα έγκλημα. Οι συνέπειες αυτού του σφάλματος θα το καταστρέψουν, με τη θεία βοήθεια. Ο ιρανικός λαός δεν θα συγχωρήσει το αίμα των πολύτιμων μαρτύρων του, ούτε θα παραβλέψει την παραβίαση του εναέριου χώρου της χώρας του. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι έτοιμες και οι υπεύθυνοι της χώρας και όλοι οι πολίτες στέκονται στο πλευρό τους.

Σήμερα, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις και κοινωνικές ομάδες της χώρας εκδόθηκαν παρόμοια μηνύματα. Όλοι αισθάνονται ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη μοχθηρή, φαύλη, τρομοκρατική ταυτότητα του σιωνιστικού καθεστώτος με ισχύ. Πρέπει να δράσουμε με δύναμη – και, Θεού θέλοντος, θα δράσουμε με δύναμη. Δεν θα δείξουμε καμία επιείκεια. Η ζωή θα γίνει πικρή γι’ αυτούς, χωρίς καμία αμφιβολία.

Ας μην νομίζουν ότι έπληξαν και τελείωσε. Όχι. Αυτοί άρχισαν και άναψαν τον πόλεμο. Δεν θα τους επιτρέψουμε να διαφύγουν αλώβητοι από αυτό το μεγάλο έγκλημα που διέπραξαν. Είναι βέβαιο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ισλαμικής Δημοκρατίας θα επιφέρουν ισχυρά πλήγματα σε αυτόν τον μοχθηρό εχθρό. Ο λαός είναι μαζί μας, στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων, και η Ισλαμική Δημοκρατία, με τη βοήθεια του Θεού, θα υπερισχύσει του σιωνιστικού καθεστώτος.

Ο αγαπητός μας λαός πρέπει να το γνωρίζει αυτό, να είναι βέβαιος και σίγουρος ότι δεν θα υπάρξει καμία αμέλεια σε αυτό το ζήτημα.

Καὶ εἴθε εἰρήνη, ἔλεος καὶ εὐλογίες τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι μαζί σας. 

 Ραβίνος Σνάιντερ: «Αυτό που βιώνουμε τώρα με τον βομβαρδισμό του Ιράν από το Ισραήλ και όλη αυτή τη σύγκρουση δεν είναι απλώς πολιτικές ειδήσεις. Είναι η εκπλήρωση προφητείας»

Κάθε πύραυλος στην καρδιά του Κτήνους φωτοβολίδα ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο!

link: Από την Βαρσοβία μέχρι την Τεχεράνη: «Κάθε μέρα είναι Ασούρα - κάθε γη είναι Καρμπάλα» کلّ یوم عاشورا، کلّ ارض کربلا - Ενάντια στον Μεγάλο Σατανά μέχρι την ημέρα που θα γίνει η έπαρση του «Κόκκινου Λαβάρου του Πολέμου» στην καρδιά της Κουντς!

«Ο Μωαμεθανικός κόσμος περιμένει Αυτόν, κάτω από την μορφή του Mahdi τον οποίο θα στείλει ο Αλλάχ στο τέλος του κόσμου, να καταστρέψει το κακό μέσα από την δύναμη του δικού του ξίφους, όταν οι Ιουδαίοι θα έχουν γίνει για άλλη μια φορά κύριοι της Ιερουσαλήμ και όταν ο Διάβολος θα τους έχει διδάξει να βάλουν φωτιά ακόμη και στο αέρα που αναπνέουν»

Savitri Devi 

Η επανάσταση του Χομεϊνί είναι η μόνη αληθινή επανάσταση. Μια ιερή κοινωνία, με επικεφαλή κάποιον φωτισμένο από την αλήθεια, όχι από έναν διαφωτίστε  Το Ιράν του μου θυμίζει την Ευρώπη του Μεσαίωνα και ο ίδιος είναι ο ιερέας της δικαιοσύνης. Ο Ριγκαν, από την άλλη πλευρά, είναι η πεμπτουσία του μερκαντιλισμού και της ηγεμονίας των ΗΠΑ, είναι ο χειρότερος μιας αντιευρωπαϊκής κοινωνίας!

Franco Freda, συνέντευξη με τον «Μαύρο Στρατιώτη» (1986)

In memoriam: Roger Coudroy ο πρώτος Ευρωπαίος που έπεσε για την Παλαιστινιακή Αντίσταση (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Στις 3 Ιουνίου 1968, ο Γάλλος εθνικοεπαναστάτης ακτιβιστής Roger Coudroy, έπεσε μαχόμενος εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων. 

Αρχικά μέλος της ριζοσπαστικής εθνικιστικής οργάνωσης «Europe-Jeunesse» σύντομα έφτασε στη Μέση Ανατολή.

 Τρία χρόνια ήταν αρκετά για να εκτιμήσει την τραγωδία που βίωνε ο παλαιστινιακός λαός και να καταλάβει ότι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό υπερβαίνει τα σύνορα, είτε αυτά είναι της Ευρώπης, είτε του αραβικού έθνους. 

Στη συνέχεια εγκατέλειψε τη δουλειά του ως μηχανικός και εντάχθηκε στους Παλαιστίνιους Feddayin εντός της Fatah, με το πολεμικό ψευδώνυμο Ας - Σαλέχ που σημαίνει «Ο Δίκαιος». 

Λιγότερο από έναν μήνα αφότου εισήλθε σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης του Εθνικού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, απαίτησε να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις κομάντος, υποστηρίζοντας ότι «μόνο αυτοί που μάχονται ξέρουν πως να υποκαθιστούν την ελπίδα με την αγωνία». 

Σκοτώθηκε κατά την διάρκεια μίας εισβολής σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Έτσι έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που έπεσε στο πλευρό της Παλαιστινιακής αντίστασης.

«Οι Αραβικοί Λαοί επέλεξαν: έκαναν τους κομάντος ήρωες τους. Όπου οι πολιτικοί απέτυχαν, οι άνδρες της δράσης θριάμβευσαν αποκαθιστώντας την περηφάνια του λαού».

πηγή

Η απόβαση στην Νορμανδία, του Adriano Romualdi (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, όλοι οι πολιτικά ορθοί πολίτες – αριστεροί, ακροαριστεροί, δεξιοί, ακροδεξιοί – φουσκώνουν από περηφάνια και χαρά, για την εισβολή των Αμερικανών στην Ευρώπη το 1944, στις Γαλλικές ακτές, γνωστή ως η απόβαση της Νορμανδίας. 

Εορτάζουν την νέα κατοχή που έφερε όλα τα δεινά της παρακμής, που μπροστά τους εκείνα από το κουτί της Πανδώρας ήταν … απλά γλειφιτζούρια! Βέβαια όλα αυτά δεν έχουν σημασία πια ... η νεωτερικότητα και η σήψη της είναι τρόπος ζωής μας. 

Αλλά ας περάσουμε σε ένα από τα κεφάλαια του υπέροχου βιβλίου του Romualdi, «Oι τελευταίες ώρες της Ευρώπης», (υπάρχουν και άλλα κεφάλαια μεταφρασμένα στον ιστότοπο), όπου μας περιγράφει τις τραγικές εκείνες μέρες. Σας αφήνω λοιπόν σε αυτό το ταξίδι, την αρχή του τέλους της Ευρώπης μας:

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Δολοφονήθηκε από τα Σαλαφιστικά σκυλιά ο Μέγας Μουφτής της Δαμασκού Badr al Din Hassoun. Φίλος της Ευρώπης και αρωγός των εθνικιστικών αντιπροσωπειών που επισκέφτηκαν πριν χρόνια την Συριακή πατρίδα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα.

 

Όταν ο Σιωνισμός γίνεται πρότυπο (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στις αρχές του αιώνα, το 2001, στην γαλλική εφημερίδα Résistance, η οποία ήταν όργανο της οργάνωσης «Radical Unity». 

Είναι ενδιαφέρον να το ξαναδιαβάσει κανείς για τα όσα αποκαλύπτει σχετικά με τη μετατόπιση, ενός μέρους της «εθνικής δεξιάς», στο σιωνιστικό στρατόπεδο και πολύ επίκαιρο, ειδικά τώρα που μάινεται η κατάσταση στη Γάζα και ακούμε αρκετά από τα κάτωθι επιχειρήματα να ανακυκλώνονται από την Δεξιά στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

 «Μη έχοντας τίποτα να κάνω για ένα βράδυ, παρακολούθησα ένα συνέδριο-συζήτηση που διοργάνωσε στην πόλη όπου ζω μια οργάνωση του εθνικού κινήματος πριν από λίγο καιρό. Ο ομιλητής που επρόκειτο να αναφερθεί στη συμπαιγνία Ισλαμιστών-Γιάνκηδων ήταν ο Alexandre Del Valle, συγγραφέας αρκετών έργων που εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο L'Age d'homme

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Η αναγέννηση του εθνικιστικού αντεργκράουντ (https://anaktisi-mag.gr/)

 

του Άγγελου Δημητρίου

«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στη ψευτιά. Καταπάνω σ΄ αυτούς, που θέλουν την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά. Κουράγιο, ο καιρός θα δείξει, ποιος έχει δίκιο, αν και δεν χρειάζεται ολότελα αυτή η απόδειξη».

Φώτης Κόντογλου

Κληθήκαμε σε συνομιλία με τον κόσμο της απομάγευσης, με τον κόσμο του μεταμοντερνισμού. Αυτός είναι ο καιρός μας, εδώ εδράζεται το καθήκον και το σταυρικό πεπρωμένο μας.

Εδώ καλούμαστε να πλεύσουμε σε ένα υπόγειο ρεύμα, ένα ρεύμα που πλαισιώνεται από ιστορίες και μύθους, από πρόσωπα του παρελθόντος και του παρόντος, από συντρόφους και εχθρούς, όπου άλλοτε κυριαρχεί η βία- δημιουργική ή διαλυτική- και άλλοτε η καθηλωτική μιζέρια, η στασιμότητα και η εσωστρέφεια. Είναι ένα μυθικό ταξίδι με προορισμό την στοιχειοθέτηση μιας αντικουλτούρας που θα διαπερνά και θα αναμοχλεύει το περιθώριο στο οποίο τεθήκαμε αθέλητα ή μη.

Ο αντεργκράουντ εθνικισμός, είναι εκείνος που υποδόρια συρίζει σαν φίδι κάθε μέρα, σε δρόμους και σε πόλεις- φυλακές, μέσα στο πλήθος αλλά και σε δωμάτια- δεσμωτήρια.

Ο αντεργκράουντ εθνικισμός, κοχλάζει για να έρθει μια νύχτα σαν τον κλέφτη, δεν βολεύεται στην ομφαλοσκόπηση, δημιουργεί, καινοτομεί , είναι εξωστρεφής και αυτάρκης, αντιπαλεύει τα θεμέλια του προσωρινού.

Κληθήκαμε σε συνομιλία με τον κόσμο της απομάγευσης, και σε αυτή την διαπάλη, έχουμε την αρωγή μιας ισόθεης δωρεάς: αυτήν της Παράδοσης. Είναι αυτή που μάς θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι δεν δημιουργούμε στο κενό και για το τίποτα, ότι τα πρόσωπά μας φέρουν μια κληρονομιά που χαλκεύτηκε στην φωτιά και στο σίδερο.

Ας σταθούμε αντάξιοι της δωρεάς!

πηγή

Ο Fidel Castro που δεν γνωρίζετε

 

Ο Φιντέλ Κάστρο ρωτά: “Σας ρωτώ. Μπορεί μια χώρα που έχει θυσιάσει τόσους ήρωες στον μακρύ δρόμο για τη λευτεριά, μια χώρα που για αυτήν έδωσαν τις ζωές τους τόσοι εκλεκτοί νέοι άνδρες και γυναίκες, μπορεί να ανεχθεί τόση ασέβεια; Αυτή η συμπεριφορά τους (των ομοφυλοφίλων δηλαδή) είναι καθαρά υποπροϊόν του καπιταλισμού και προέρχεται από μια μικρή ομάδα που μοναδικός της σκοπός είναι να συμπαρασύρει τους υπολοίπους. Αλλά εμείς δεν θα τους επιτρέψουμε να εξαπλώνονται και να διαδίδουν τις συνήθειες τους. Σας υπόσχομαι πως θα έρθει η μέρα που θα δούμε τους δρόμους καθαρούς, σας το υπόσχομαι!”.

" Τα ΠΛΑΣΤΑ έγγραφα του Φακέλου της Κύπρου " ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΑ | Επεισόδιο 4 |

 

Λόγια σταράτα (γιατί κάποιοι δεν φοράνε παρωπίδες)

 

Φωνή του Έθνους #1

 

Η υποκρισία της Αριστεράς στο Παλαιστινιακό

γράφει ο Τ.Σ.

Η υποκρισία της Αριστεράς γύρω από το Παλαιστινιακό είναι συνειδητή, κακώς ορισμένοι εξ ημών το αντιμετωπίζουν ως μια έκφραση φασαίων ή μια διεθνιστική παλινδρόμηση. Μιλάμε για κάτι πολύ πιο ομιχλώδες και ταυτόχρονα ιδεολογικά συμπαγές εκ μέρους τους. 

Με λίγα λόγια προσπαθούν με τρόπο γραμσιανό να εργαλειοποιήσουν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας με αποτέλεσμα να προωθήσουν την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ τις χιλιάδες ΜΚΟ. 

Ενώ ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συντάσσεται με τον πόνο του παλαιστινιακού λαού οι περιούσιοι των Εξαρχείων θεωρούν πως έχουν το μονοπώλιο γύρω από το Παλαιστινιακό, ενώ πολλοί εξ αυτών είναι και σεχταριστικά επιθετικοί απέναντι σε μη αριστερούς πολίτες που στηρίζουν την Παλαιστίνη. 

Όπως καταγγέλλουμε με σθένος την υποκρισία της Δεξιάς η οποία στο όνομα του "εθνικού συμφέροντος" τάσσεται με το Ισραήλ έτσι πρέπει χωρίς καμία αναστολή να καταδεικνύουμε την υποκρισία της παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς η οποία εργαλειοποιεί τεχνηέντως έναν εθνικόαπελευθερωτικό αγώνα όπου δεν έχει καμία σχέση με τα νεωτεριστικά φληναφήματα των κάθε λογής παρακρουσιακών αριστερών. 

Εν κατακλείδι εάν στηρίζουμε τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για κράτος αυτό είναι για τον απλούστατο λόγο πως εάν στις χώρες του Τρίτου Κόσμου αναπτυχθεί ο εθνικισμός τότε η Ευρώπη θα μπορέσει να συνεννοηθεί με αυτόν και το σημαντικότερο θα περιορίσει τις μαζικές λαθρομεταναστευτικές εισροές οι οποίες είναι αποτέλεσμα αποσταθεροποίησης των εκεί κρατών βλέπε Ιράκ, Συρία, Λιβύη και όχι μόνο. 

Με λίγα λόγια αναγνωρίζουμε το  δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση και στο δίκαιο της Γης όταν η Αριστερά  το αρνείται και εργαλειοποιεί έναν τέτοιο αγώνα. Ακροτελεύτιο:  Δεν είμαστε με την Παλαιστίνη επειδή το επιβάλλει η μόδα της Αριστεράς. Είμαστε γιατί κάθε λαός έχει δικαίωμα στη γη του. 

Η διεθνιστική υποκρισία δεν αναγνωρίζει έθνη μόνο «χώρους» για επεμβάσεις ΜΚΟ. Όπως απορρίπτουμε τον φιλοϊσραηλινισμό της Δεξιάς στο όνομα του "συμφέροντος", απορρίπτουμε και τον ψευδοαντιιμπεριαλισμό που εμπορεύεται τον πόνο των Παλαιστινίων. 

Η αληθινή αλληλεγγύη δεν φοβάται να πει τη λέξη: Πατρίδα.

Ο ονειροπόλος με το κράνος, του Christian de La Mazière (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Αυτά είναι τα απομνημονεύματα ενός Γάλλου πολίτη, οπαδού της «Συνεργασίας» στο Παρίσι, στην διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου, που έφτασε μέχρι του σημείο να καταταχθεί στα SS, στην «33 Waffen-Grenadier-Division Charlemagne». 

Μια άμεση πηγή επομένως, μια μαρτυρία γραμμένη με ειλικρίνεια και όμορφο ύφος, χάρη στην οποία μπορούμε να γνωρίσουμε χωρίς φίλτρα, τουλάχιστον ένα μέρος του ποικιλόμορφου κόσμου της ευρωπαϊκής συνεργασίας με το Τρίτο Ράιχ. 

Και μπορούμε επίσης να επαληθεύσουμε την εγκυρότητα ορισμένων προκαταλήψεων. Μπορούμε έτσι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν ήταν όλοι εκείνοι, αυτό που η προπαγάνδα των νικητών παρουσίαζε.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Ούτε μια ώρα στον antifa στρατό σας

 

Λύθηκε το μυστήριο για τη σιωπή της Εκκλησίας για τη σφαγή των παιδιών στη Γάζα. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, τη στιγμή που αποβιβάζεται από την θαλαμηγό του εφοπλιστή Κούστα στον Πανορμίτη Σύμης, στις 16 Μαΐου, για τη βάπτιση παιδιού της εφοπλιστικής οικογένειας.

 

Franco Freda: Μονόλογοι (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

«Νομίζω ότι αποκάλεσα «γηραιά πόρνη», μία κάποια Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι οι σύντροφοι μου και εγώ απεχθανόμαστε την σύγχρονη Ευρώπη - την Ευρώπη που είδε την αστική τάξη να «απελευθερώνεται» από τις πολιτικοθρησκευτικές δομές της φεουδαρχίας και να επιβάλει, σταδιακά, κατά την διάρκεια μίας διαδικασίας εκκοσμίκευσης που διήρκεσε αρκετούς αιώνες, την δική της ταξική ηγεμονία. 

Απεχθανόμαστε την Ευρώπη του εμπορίου, της οικονομίας της αγοράς  και ως εκ τούτου, του φιλελεύθερου πολιτισμού (ολιγαρχικού πρώτα, δημοκρατικού αργότερα). Αφού έχει προσβληθεί - και, το χειρότερο, έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο - από όλες τις ιδεολογικές μολύνσεις που επηρεάζουν τον σύγχρονο κόσμο, αυτή η Ευρώπη έχει υποβαθμιστεί περαιτέρω σε μία αποικία των ΗΠΑ - από πολιτιστική, πολιτική, οικονομική και στρατιωτική άποψη.

 Πιστεύουμε ότι η Ευρώπη πρέπει πρώτα απ 'όλα να θεραπευτεί από την αμερικανική ασθένεια - αλλά δεν πιστεύουμε καθόλου ότι η αποτελεσματική θεραπεία συνίσταται σε κάποιες επιθέσεις στις βάσεις των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων που φρουρούν την Ευρώπη. 

Η μόνη ριζοσπαστική θεραπεία μπορεί να προέλθει από μια εσωτερική απόρριψη των «αξιών» του αμερικανικού πολιτισμού, από μια συνειδητή επιστροφή στην ουσία των αρχικών αξιών του ευρωπαϊκού πολιτισμού».   

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

«Το δάσος γίνεται για τον Ernst Jünger ο τόπος της ανεξαρτησίας» (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Το παρακάτω άρθρο σε μετάφραση μου, είναι του Julien Hervier. Το αναρτώ σαν έναν πρόλογο, ένα ορεκτικό, για το αριστούργημα του Γερμανού στοχαστή «Το Πέρασμα στο Δάσος», που θα βγει σε λίγες μέρες. 

Ο Julien Hervier είναι ένας Γάλλος Γερμανιστής και κριτικός λογοτεχνίας, και μεταφραστής του Nietzsche. Εξέδωσε το βιβλίο του «Συνάντηση με τον Ernst Jünger» το 1986 και ήταν φίλος του Γερμανού συγγραφέα, του οποίου έγινε επίσης μεταφραστής και βιογράφος, σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2014 με τίτλο «Ernst Jünger, Dans les tempêtes du siècle». 

Δημοσίευσε επίσης τα «Ημερολόγια Πολέμου» του για τη συλλογή «Pléiade” και δημοσίευσε, για την «Pochothèque”, μια συλλογή εννέα δοκιμίων του, αφιερωμένα ιδιαίτερα στα εξής: 

«Ο Εργάτης», και «Το Πέρασμα στο Δάσος». Εστιάζει στη σχέση του Γερμανού που διατηρούσε σε όλη του τη ζωή τόσο με το δάσος όσο και με τη φύση σε όλες τις μορφές της. Την μικρή αυτή συνέντευξη έδωσε στο Γαλλικό φιλοσοφικό περιοδικό “Phillit”

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Είναι η βία "φασιστική"; (άρθρο του Γιώργου Μάστορα)

γράφει ο Γιώργος Μάστορας

Το πρόσφατο περιστατικό με την καταδρομική επίθεση κουκουλοφόρων στη Νομική σχολή και τα όσα επακολούθησαν, με τον χαρακτηρισμό "φασιστική επίθεση" που αποδόθηκε στο γεγονός, αν και ήταν ολοφάνερο από την πρώτη στιγμή ότι οι θύτες ανήκαν στον ακροαριστερό χώρο, έφερε στο νου μου ένα άλλο σχεδόν παρόμοιο περιστατικό που συνέβη το 2017.

Τότε, ένας καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο διέπραξε το ... λάθος να κάνει παρατήρηση σε κάποιον "μπαχαλάκια", ο οποίος έγραφε συνθήματα σε τοίχους της Παντείου Σχολής, και τότε τόσο αυτός όσο και κάποιοι άλλοι συνοδοιπόροι της "ταξικής πάλης", του "διεθνισμού" και βεβαίως του "αντιφασισμού" του επιτέθηκαν ξυλοκοπώντας τον και τον έστειλαν στο νοσοκομείο.

Το ότι ο καθηγητής επέμεινε στην σύλληψη και τον εξαναγκασμό σε δίκη ενός από τους πρωταγωνιστές, αποτέλεσε το δεύτερο ... λάθος του, καθώς στην συνέχεια ο ενασχολισμός των

"αντιεξουσιαστών" μαζί του έγινε ακόμη πιο έντονος, ενοχλητικός και ξεκάθαρα στοχοποιητικός. Συγκεκριμένα, το κέντρο της Αθήνας γέμισε με αφίσες με το πρόσωπο του, τον τίτλο "Αυτός είναι ο φασίστας!" και με γραπτό περιεχόμενο, το οποίο παραπέμπει στις γνωστές ασυναρτησίες, ως το θλιβερό αποτέλεσμα των ψυχοπαθητικών "αντιφασιστικών" συνδρομών που τους διακατέχουν.

Αρκετοί ήταν αυτοί που καταδίκασαν τότε την εκ νέου  επίθεση στον καθηγητή. Κάτι περίεργο, όμως, διέκρινε αυτές τις καταδικαστικές παρεμβάσεις. Να ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η εφημερίδα "Ελευθερία του Τύπου", αναφερόμενη στο γεγονός και υπό τον (καθόλου πρωτότυπο) τίτλο "Φασισμός", έγραφε για "φασιστικές μεθόδους", και ότι οι δράστες "δεν γνωρίζουν την πραγματική έννοια του φασίστα". Η Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης, σε ανακοίνωση της ανέφερε χαρακτηριστικά: "Εκφράζοντας όλους τους δημοκράτες συναδέλφους, απαντάμε πως ο φασισμός δεν θα περάσει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο", ενώ στον "Ελεύθερο Τύπο" διαβάσαμε ότι "και άλλοι πανεπιστημιακοί τάχθηκαν στο πλευρό του καθηγητή, κάνοντας λόγο για φασισμό". 

Η "Δημοκρατία" έγραφε (αναφερόμενη η εφημερίδα στους "προοδευτικούς" σχολιογράφους) ότι "προφανώς δεν βλέπουν τίποτα φασιστικό στην στοχοποίηση του ούτε στις αφίσες που αναγράφουν {ιδού ο φασίστας}". Το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν η παρέμβαση του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος με δήλωση του καταδίκασε "απερίφραστα τις εναντίον του επιθέσεις από φασιστοειδή υποκείμενα που στρέφονται ευθέως εναντίον των ακαδημαϊκών ελευθεριών".

Διαβάζοντας τα παραπάνω αποσπασματικά μέρη, δεν θα ήταν δύσκολο για κάποιον να μπερδευτεί ως προς την πραγματική ιδεολογική ταυτότητα των δραστών των συνεχών επιθέσεων κατά του συγκεκριμένου καθηγητή. Αν μη τι άλλο, εκφράσεις όπως "φασισμός", "φασιστικές μεθόδους", "φασίστες", "φασιστοειδή", για κάποιον ο οποίος δεν έχει πληροφορηθεί τι πραγματικά έχει συμβεί, παραπέμπουν - με βάση την θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών - σε βάναυση και βάνδαλη πράξη όντως από ... Φασίστες, αφού με αυτήν την ορολογία (του "φασίστα") το πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο αποκαλεί τους Έλληνες Εθνικιστές.

Βεβαίως, εάν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο, και ήταν Εθνικιστές αυτοί που είχαν κολλήσει μια αφίσα ξεκάθαρης στοχοποίησης ενός ανθρώπου, είναι σίγουρο το τι θα επακολουθούσε. Εκτός από ατελείωτο "μπαράζ" καταγγελιών, θα είχαμε νέες εισαγγελικές παρεμβάσεις που θα αναβίωναν τις κατάπτυστες, ηθικά και νομικά, εποχές όπου Ντογιάκος, Κλάπα, Δημητρόπουλου κατέλυσαν κάθε έννοια νομικού πολιτισμού. Στο περιστατικό αυτό, όμως, υπήρξε απόλυτη σιωπή για τους (ακρο)αριστερής ιδεολογίας ερμηνευτές και αφισοκολλητές του εν λόγω ρυπαρογραφήματος. 

Σε αυτήν την περίπτωση, δεν είχαμε "μισαλλοδοξία", "μνησικακία", "τελεστικό λόγο", όπως έλεγε σ' άλλες περιπτώσεις κάποιος γνωστός κρατικοδίαιτος (και φυσικά εντελώς επιλεκτικός)  "δικαιωματάκιας", μιας και γι' αυτόν (και όχι μόνον) ο μόνιμος - μοναδικός  στόχος της πολιτικής βίας είναι οι αριστεροί, οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι, οι ομοφυλόφιλοι και οι ... διανοούμενοι. Αφού ο συγκεκριμένος καθηγητής δεν ήταν αριστερός, να υποθέσουμε ότι δεν είναι και ... διανοούμενος;

Η ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού. Στο ότι, δηλαδή, η λέξη "φασίστας" (και τα παράγωγα της) είναι στην εποχή της Μεταπολίτευσης ίσως η πιο διαδεδομένη  και ατυχώς πολυερμηνευομένη στο πενιχρότατο ιδεολογικοπολιτικό λεξιλόγιο των συμπατριωτών μας. 

Έτσι, λοιπόν, έχουμε, ανάλογα με την περίσταση και τα συμφέροντα, "φασιστική κυβέρνηση", "φασιστική αντιπολίτευση", "φασίστα Μητσοτάκη", "φασίστα Ανδρουλάκη", "φασίστα Τσίπρα", "φασιστική ΕΡΤ", "φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ", "γαλάζιους φασίστες", "πράσινους φασίστες", "κόκκινους φασίστες", "φασιστική φίμωση των ΜΜΕ", "φασιστική ασυδοσία των ΜΜΕ", "φασιστικά μέτρα εναντίον των εργαζομένων", "φασιστικές απεργίες των εργαζομένων", "φασιστική συμπεριφορά", "φασιστικός ξυλοδαρμός" και έπεται λέγοντας.

Η αριστερά, με την αμέριστη συμπαράσταση των φιλελευθέρων, έχει κατορθώσει να τοποθετήσει στο συλλογικό και ατομικό υποσυνείδητο την ταύτιση ενός συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος και ιδεολογίας (του Φασισμού), με την πολιτική, ψυχολογική και φυσική βία. Ακόμα και όταν οι δράστες των παραπάνω ειδών και φαινομένων βίας είναι αριστεροί (που είναι και το πιο σύνηθες), σε οποιαδήποτε από τις εκφράσεις και τις εκφάνσεις των ιδεών τους, η  ανήθικη και παράνομη πράξη τους χαρακτηρίζεται ως "φασιστική", ορισμένες φορές ακόμη και από τους ίδιους τους παθόντες (θυμηθείτε τις δηλώσεις Φίλη, μετά το προαναφερόμενο  "πέσιμο" ακροαριστερών στη Νομική), με αποτέλεσμα η εγκληματική φυσιογνωμία της αριστεράς να μένει στο απυρόβλητο και όλοι να (συνεχίζουν να) μιλούν για το "ηθικό πλεονέκτημα" που διαθέτει και για τους "αγώνες", τους οποίους "όλοι οφείλουν να τιμούν".

Ακόμη και ο χαρακτηρισμός "τάγματα εφόδου", που χρησιμοποιείται ευρέως απ' όλο το φάσμα του "δημοκρατικού τόξου", αποτελεί (μια ακόμη) επικοινωνιακή νίκη της αριστερής προπαγάνδας. Ακόμη και κόμματα που δηλώνουν Εθνικιστικά, καθώς  και πρόσωπα,  έχουν πέσει κι αυτά στην εν λόγω παγίδα, μιλώντας, ουκ ολίγες φορές, για "τάγματα εφόδου της αριστεράς" (!), μη αντιλαμβανόμενα σε τι "παγίδα" πέφτουν,  χρησιμοποιώντας αυτή την εντελώς λανθασμένη έκφραση.

Λες και μόνο τα "Τάγματα Εφόδου" (SA) του NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών) ασκούσαν πολιτική βία στην Γερμανία του Μεσοπολέμου και όχι και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία είχαν κι αυτά τις δικές τους παραστρατιωτικές οργανώσεις που ασκούσαν παρόμοια είδους βία. Για την ακρίβεια, το SPD (Σοσιαλιστές) διέθετε την οργάνωση "Λάβαρο του Ράιχ Μαύρο-Κόκκινο-Χρυσό", το DNVP (Συντηρητικοί) το "Χαλύβδινο Κράνος" και την "Ένωση Στρατιωτών του Μετώπου", και φυσικά το KPD (Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας) είχε το  περιβόητο (για την βιαιότητα που χρησιμοποιούσε) "Κόκκινο Μέτωπο", που ήταν και το πιο επικίνδυνο, καθώς στις τάξεις του υπήρχαν τα πιο "λούμπεν" και αδίστακτα κακοποιά στοιχεία του υποκόσμου, που μάλιστα είχαν και τις υλικές απολαβές τους από τον πακτωλό χρημάτων που έρεε στο κόμμα από την "Μαμά Μόσχα" ...

Είναι, λοιπόν, η βία "φασιστική"; Τα όσα προηγήθηκαν, Πιστεύω ότι δίνουν την κατάλληλη απάντηση.

Παλαιστίνη: Boycott McDonald's

 

Κυκλοφορεί: Εθνικιστικός Σύνδεσμος - άπαντα τα εκδοθέντα

 

Από Κύπρο μεριά

 

Defend Kalamata/Αυτόνομοι Αθηνών

Ξερνάμε όταν σας αναλογιζόμαστε (Ernst Röhm)

 

"Ο Κασιδιάρης διαμαρτύρεται στο εξώδικο του επειδή χρησιμοποιήθηκε ο όρος «νεοναζιστικά» Υποστηρίζει δε ότι το κείμενο «προσβάλλει την τιμή και υπόληψη του, αμφισβητείται το δικαίωμα του στην ελεύθερη έκφραση και παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας του». Ισχυρίζεται δε μεταξύ άλλων ότι ο χαρακτηρισμός «νεοναζιστικός» είναι «συκοφαντικός και υβριστικός», αλλά και πως «είναι αναφαίρετο δικαίωμα του να εκφέρει δημόσιο λόγο και να διατηρεί κανάλι στον ιστότοπο youtube στο οποίο δικαιούται να διαφημίζεται όποια επιχείρηση επιθυμεί». Επίσης αποσυνδέει τον εαυτό του από την ποινική υπόθεση της Θεσσαλονίκης με τις συλλήψεις μελών της λεγόμενης Εθνικιστικής Νεολαίας που λέγεται πως συνδέεται και με τη Χρυσή Αυγή."

Ο καρκίνος είναι η Δεξιά

 

«Τα προγράμματα μας είναι αναμφισβήτητα επαναστατικό, οι ιδέες μας ανήκουν σε εκείνες που σε ένα δημοκρατικό καθεστώς θα ονομάζονταν «αριστερά». Οι θεσμοί μας είναι άμεση συνέπεια των προγραμμάτων μας. 

Το ιδανικό μας είναι η Κατάσταση Εργασίας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό: είμαστε οι προλετάριοι που αγωνίζονται, για ζωή και θάνατο, ενάντια στον καπιταλισμό. Είμαστε επαναστάτες που αναζητούν μια νέα τάξη. 

Αν αυτό ισχύει, η αντιμετώπιση της αστικής τάξης κουνώντας τον κόκκινο κίνδυνο είναι παράλογη. Το πραγματικό σκιάχτρο, ο αυθεντικός κίνδυνος, η απειλή ενάντια στην οποία αγωνιζόμαστε ακούραστα, προέρχεται από τη δεξιά. 

Επομένως, δεν μας ενδιαφέρει να έχουμε την καπιταλιστική αστική τάξη ως σύμμαχο ενάντια στην απειλή του κόκκινου κινδύνου: ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση, δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά ένας αναξιόπιστος σύμμαχος, που θα προσπαθούσε να μας κάνει να υπηρετήσουμε τους σκοπούς της, όπως έχει ήδη κάνει περισσότερες από μία φορές με κάποια επιτυχία. 

Η σπατάλη λέξεων σε αυτό είναι εντελώς περιττή. Πράγματι, είναι επιβλαβές, καθώς μας κάνει να συγχέουμε, από αυθεντικούς επαναστάτες οποιουδήποτε χρώματος, με ανθρώπους της αντίδρασης τη γλώσσα των οποίων χρησιμοποιούμε μερικές φορές»

Mussolini

Youth Resistance (https://anaktisi-mag.gr/)

 

Συνήθως ακούμε από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ή αλλιώς boomers πως η «νεολαία δεν αντιδρά, εμείς ό, τι κάνουμε» ενώ ταυτόχρονα υπάρχει η άποψη, στην ίδια ηλικιακή ομάδα πάλι, «πως χρειαζόμαστε νέα πρόσωπα» (το λες και διπολισμό).

Η αλήθεια όμως είναι κάπου στην μέση καθώς η γενιά που το ισχυρίζεται αυτό ως επί το πλείστον στην δική της νιότη «αγωνίστηκε» για το ξεχαρβάλωμα στην ουσία κάποιων εννοιών ή και παραδόσεων δαιμονοποιώντας την έννοια της πατρίδος, της καταγωγής και του θρησκευτικού ακόμα αισθήματος δημιουργώντας μια αντικουλτούρα που σήμερα όμως είναι η επικρατούσα άποψη.

Η παλιότερη γενιά …

Η Αριστερά της εποχής διακήρυττε μια ρητορική διεθνιστική και στην βάση της μηδενιστική. Το έθνος και η παράδοση ήταν κατεξοχήν κάτι το δαιμονοποιημένο, ενώ οι φιλελεύθεροι από την άλλη θεωρούσαν πως η επικράτηση της αγοράς είναι αυτή που θα ρυθμίσει την ύπαρξη των Εθνών, άρα σε περίπτωση επέκτασης αυτής τα έθνη θα εκλείψουν

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Οι γυάλινες μελισσες του Junger, ένα σημάδι του Μεταποκαλυπτικού κόσμου (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Σε μία παράγραφο του παλαιότερου άρθρου “Η τεχνολογία και ο μηδενισμός, στην σκέψη του Ernst Jünger”, είχα αναφέρει και το παράδειγμα από το δυστοπικό έργο του “Οι γυάλινες μέλισσες”. 

Τώρα επιστρέφω με κάποιες αναλυτικές και μελαγχολικές λεπτομέρειες του βιβλίου αυτού, που θα κάνει τον σκεπτόμενο αναγνώστη να προβληματιστεί βαθειά. Ένα βιβλίο που είχε γραφτεί το μακρινό 1957. 

Ο πρώην αξιωματικός Richard (ο ήρωας μας), οικογενειάρχης και υποβαθμισμένος σε ακραία φτώχεια, ζητά βοήθεια από τον Twinnings, έναν φίλο του και πρώην σύντροφο στον στρατό. 

Αυτός λοιπόν, αφού τον κάνει να καταλάβει ότι στην κατάστασή του δεν μπορεί να είναι επιλεκτικός, του προσφέρει μια πολιτική δουλειά στον βιομήχανο Zapparoni. 

Πιο συγκεκριμένα, αυτός ο βαθύπλουτος Zapparoni ήταν προμηθευτής οχημάτων στο στρατό και οικιακών ρομπότ σε νοικοκυρές, χαρακτήρας τόσο δυνατός όσο και πολύ ανήθικος

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

C9M: για την Ευρώπη των ονείρων μας και την μνήμη των Συναγωνιστών

 

Ο Gabrielle Adinolfi για τους Γάλλους εθελοντές της 33ης Μεραρχίας Γρεναδιέρων SS «Καρλομάγνος»

 

Στο Βερολίνο, οι Γάλλοι, πλέον ελάχιστοι, αντιστάθηκαν μέχρι αργά το πρωί της 2ας Μαΐου, για να έχουν την ικανοποίηση να χαλάσουν τον εορτασμό της 1^ης Μαΐου του Στάλιν. 

Δεν έχω γνωρίσει προσωπικά ποτέ κανέναν από αυτούς τους γενναίους άνδρες που γλίτωσαν τον θάνατο. Αυτοί που γνώριζα και στους οποίους σύχναζα, είχαν αιχμαλωτιστεί νωρίτερα, στην Πομερανία ή τη Γαλικία. 

Πάντα αρνούνταν να αποκαλούνται ήρωες. «Ήρωες», έλεγαν, «είναι άλλοι, που έχουν πέσει». Δεν τους έχω ακούσει ποτέ να μιλάνε για το παρελθόν, αλλά για το μέλλον. 

Πολύ νεότεροι από τους νέους. Μια από τις μεγαλύτερες ικανοποιήσεις μου ήταν που κατάφερα, κατόπιν αιτήματος τους, να τους φέρω σε επαφή με βετεράνους της Πολιτείας του Σαλό. 

Όταν συνάντησα τον Gian Maria Guasti, έναν μικρόσωμο άντρα που είχε κερδίσει ακόμη και έναν Γερμανικό Σιδερένιο Σταυρό, γίναμε τόσο φίλοι που προχωρήσαμε στην αδελφοποίηση τους με την UNCRSI (Εθνική Ένωση Μαχητών της RSI), στην οποία μου έδωσαν την τιμή να είμαι ο «νονός» τους. 

Η ομιλία που εκφώνησε ο Υπολοχαγός Pignard-Berthet,  στο τέλος αυτής της τελετής, πρέπει να μείνει αξέχαστη: 

«Χάσαμε μια μάχη, να έχετε πίστη στον εαυτό σας και στο μέλλον, μην προδώσετε ποτέ το ιδανικό της Ευρώπης, βρίσκοντας καταφύγιο σε μικρούς διχαστικούς εθνικισμούς».

«Μεταξύ της φιλελεύθερης Δύσης και του σκοταδισμού υπάρχει ένας Τρίτος Δρόμος»: μια συνέντευξη του Adriano Scianca (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

Το τελευταίο σας έργο είναι αφιερωμένο στη διάκριση μεταξύ των εννοιών της Ευρώπης και της Δύσης, ένα επαναλαμβανόμενο και κεντρικό θέμα ειδικά στη σκέψη της «Νέας Δεξιάς«. Γιατί νιώσατε την ανάγκη να ρίξετε φως σε αυτό το θέμα;

- Επειδή οι αντιδράσεις στον πόλεμο στην Ουκρανία που μπόρεσα να παρατηρήσω από τον μη κομφορμιστικό ιταλικό κόσμο (αλλά πιστεύω ότι στη Γαλλία η κατάσταση δεν είναι διαφορετική) μου έδειξαν αφενός φιλορωσικά περιβάλλοντα που ακολούθησαν την αφήγηση της Μόσχας σε σημείο να ταυτίσουν πλήρως την έννοια της Ευρώπης με αυτήν της Δύσης, και από την άλλη πλευρά, περιβάλλοντα εχθρικά σε αυτήν την αφήγηση σε σημείο να πλευρίζουν sic et simpliciter την αντίπαλη αφήγηση, δηλαδή την φιλελεύθερη και δυτική. 

Στην πράξη, η έννοια της Ευρώπης επανήλθε έναντι αυτής της Δύσης από δύο αντίθετες κατευθύνσεις: από εκείνους που αντιτάχθηκαν σε αυτό το μπλοκ και από εκείνους που το εξύψωσαν. Για αυτό το λόγο θεώρησα σκόπιμο να ξεκινήσω ξανά από αυτή τη στοιχειώδη διάκριση

για να διαβάσετε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ ...

Τρίτη Θέση απέναντι σε (ακρο)δεξιά και σύστημα: είμαστε οι «Μαύροι Χμερ»

 

γράφει ο Στάθης Μαυρολέων

Το ακροδεξιό συνονθύλευμα είναι ένα πολύ κακό αμάλγαμα αντικομμουνιστικής ΝΑΤΟικής Δεξιάς και παρακρατικής εθνικοφρονικής - περιθωριακής συνομάδωσης. Όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ κάτι δομημένο γύρω από τις εθνικοεπαναστατικές αρχές οι οποίες έχουν συγκεκριμένη οπτική των πραγμάτων και σαφέστατα είναι εχθρικές απέναντι στον Καπιταλισμό και το πολιτικό του όργανο την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. 

Ο καθ' ημάς χώρος δεν έχει συγκεκριμένη ιδεολογία, αποτελεί ένα μεταπολιτευτικό Δεξιό δεκανίκι το οποίο άλλοτε είναι συμπαθητικό προς την εξουσία και άλλοτε όχι και σαφέστατα όταν ισχύει η δεύτερη εκδοχή δεν γίνετε κάτι τέτοιο ελέω των «θέσεων» αλλά των αντιθέσεων που εκφράζει κάνοντας κάλεσμα στο σύστημα να «συμμορφωθεί».

Επειδή όμως δεν αρκεί να ρίξεις μια κυβέρνηση αντιθέτως πρέπει να γκρεμίσεις την τυραννία οι εν Ελλάδι οι Trans εθνικιστές επιδιώκουν να λάβουν κάποια ποσοστά και να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη αγνοώντας ή και όχι πως όταν δεν διαθέτεις τα κατάλληλα δομικά εφόδια για την διακυβέρνηση μιας χώρας με μαθηματική ακρίβεια καταλήγεις ή συμβιβασμένος ή φυλακισμένος καθώς οι νικητές του 45' δεν πρόκειται ως άλλοι Hidellbhurg να δώσουν το δαχτυλίδι σε έναν νέο Hitler. 

Βέβαια και ο γράφων αλλά και η συντακτική ομάδα του δεν έχουμε αυταπάτες πως για να τα σκεφτείς όλα αυτά προϋποθέτει να έχεις και τα κατάλληλα ιδεολογικά εφόδια τα οποία όχι απλώς δεν διαθέτει η ακροδεξιά αντιθέτως τα πολεμά όταν πάει να στηθεί κάτι το υγιές και το ριζοσπαστικό πέραν από τις χουντικές αγριοφωνάρες και τα φιλο-Μεταξικά φληναφήματα.

Η ακροδεξιά δεν είναι η λύση, αντιθέτως είναι το πρόβλημα και μάλιστα αποτελεί πολύ πιο ύπουλο εχθρό από την εκφυλισμένη αριστερά  η οποία έχει πιο ξεκάθαρες προθέσεις, η ακροδεξιά αποτελεί το τέχνασμα του συστήματος το οποίο θέλει να μαντρώσει την οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση γύρω από ταυτοτικά ζητήματα. 

Ας μην ξεχνάμε τα παραμάγαζα των Βορίδη - Καρατζαφέρη οι οποίοι εγκλώβισαν τους εθνικιστές στα κόμματα τους και σήμερα αποτελούν τις πλάτες του συστήματος, ας μην ξεχνάμε το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας στην μετά Ζάππειο εποχή που προσπάθησε να εγκολπώσει την «Χρυσή Αυγή» και μόλις είδε πως ο «Λαϊκός Σύνδεσμος» δεν συμβιβάζεται (τουλάχιστον εξ' ολοκλήρου) τότε άρχισαν οι διώξεις. 

Το σύστημα λοιπόν από τον Β' ΠΠ και μετά αφενός εκδίωξε τις ιδέες μας και αφετέρου χρησιμοποίησε τους (άκρο)δεξιούς ως αντικομμουνιστικό βραχίονα στην Αμερικανοκρατούμενη Ευρώπη. Σήμερα η ακροδεξιά και οι παραφυάδες της παίζουν αυτόν ακριβώς τον ρόλο, σαφέστατα και δεν υπάρχει Κομμουνισμός ούτως ώστε να τον αναχαιτίσουν, ο ρόλος λοιπόν αυτός δεν είναι άλλος από την ελεγχόμενη αντίδραση η οποία δεν πρέπει ουδέποτε να αμφισβητήσει τον κοινοβουλευτισμό.

Εν κατακλείδι, αρνούμαστε να συμμετέχουμε σε κομματικά μαντριά είτε με τον προσωπείο του θρησκόληπτου είτε με το προσωπείο του εθνικιστή (ναι δεν είμαστε εθνικιστές ξυδάκι) πόσο μάλλον δε του πατριώτη που θεωρεί πως η 9^η Μάη είναι η αλήθεια που κρυβόταν στους Sex Pistols. Δεν είμαστε υποχωρητικοί λακέδες της δημοκρατίας και αν αυτό σημαίνει πως είμαστε Φασίστες ναι είμαστε. 

Δεν θέλουμε να αλλάξουμε το σύστημα προς το καλύτερο θέλουμε να το καταστρέψουμε, παραδειγματιζόμαστε από τους εθνικοσοσιαλιστές αντάρτες της Χιλής οι οποίοι συγκρούστηκαν ένοπλα με τους μπάτσους, εμπνεόμαστε από την μανία για καταστροφή των Χμερ που έδειξαν τον δρόμο της αυτοδιάθεσης από την ιμπεριαλιστική τραπεζική ηγεμονία, θέλουμε να συναντήσει ο Otto Skorzeny τον στρατηγό Γκιάπ και ο Max Stirner τον Giovanni Gentile, επιδιώκουμε την «Τρίτη Θέση» όταν όλοι ευελπιστούν να γίνουν οι πρώτοι του συστήματος.

Μήνυμα του Σταύρου Λιμποβίση για την Εργατική Πρωτομαγιά του 2025 (Ιερός Λόχος)

 

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: συνέντευξη με έναν Αλαουίτη της Συρίας

 

Οι ταραχές οργανώθηκαν το 2011 από τους Σιωνιστές και τις δυτικές κυβερνήσεις ή οι Σαουδάραβες είχαν τον κύριο ρόλο; Όλοι οι Σουνίτες ήταν ενάντια στον πρόεδρο της Συρίας;

Πρώτα από όλα δεν ήταν όλοι οι Σουνίτες εναντίον του. Πολλοί συμμετείχαν στον Συριακό στρατό και πολέμησαν το ISIS και τις τρομοκρατικές ομάδες από το 2011. Σαουδάραβες Καταριανοί και Τούρκοι ήταν οι κύριοι υποστηρικτές του FSA μαζί με τους Σιωνιστές και κάτω από την κάλυψη των Δυτικών κυρίως στην προμήθεια οπλισμού.

Πες μας για τον ρόλο των Κούρδων. Ξέρουμε ότι τους βοήθησαν οι Σύριοι με σπίτια μόρφωση και όπλα. Γιατί αλλάζουν τόσο γρήγορα συμμάχους; Είναι σήμερα με τις ΗΠΑ και με το Ισραήλ;

Πάντα ονειρεύονται να έχουν το δικό τους κράτος που τους φέρνει κοντά σε αυτό που λένε «Κουρδική γη» σε Συρία Ιράκ και Τουρκία. Προσπαθούν να πάρουν το πλεονέκτημα της κατάστασης που θα τους κάνει να επιτύχουν τον σκοπό τους. Για να το επιτύχουν θα συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε και για αυτό αλλάζουν συμμάχους. Από το ’71 η κυβέρνηση δεν τους συμπεριέλαβε στις αποφάσεις, αυτοί θέλουν μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία.

Πριν χρόνια αλλάξατε το παιχνίδι στα πεδία των μαχών με την βοήθεια Ιρανών και της Χεζμπολάχ καθώς με την συνδρομή των Ρώσων. Πως συνέβη αυτό και γιατί ο Assad δέχτηκε ο θύλακας του Idlib να είναι υπό Τουρκικό έλεγχο;

Ο Συριακός στρατός χρειάστηκε βοήθεια και υποστήριξη. Μας έδωσαν όπλα και οι Λιβανέζοι αναμίχθηκαν άμεσα. Ο πρόεδρος δεν είχε άλλη επιλογή από το να δεχτεί αυτή την κατάσταση δεν μπορούσε να κάνει κάτι, η πίεση ήταν μεγάλη.

Μετά την πρόσκαιρη νίκη ο στρατός σας ήταν αδύναμος ή ο λαός κουράστηκε από τη  διαφθορά του καθεστώτος;

Οι κυβερνώντες άρχισαν να χάνουν την λαϊκή συναίνεση το 2019 και πιο πολύ το 2024. Η διαφθορά επιταχύνθηκε και δεν έκαναν σωστές διπλωματικές κινήσεις. Άρχισαν να χάνουν την ελπίδα στον Assad ως ηγέτη.

Οι Αλαουίτες τι καταγωγή έχουν και ποια τα συναισθήματα τους για την Ελλάδα. Πως ζουν τώρα και που;

Έχουμε σύνδεση με τους Έλληνες. Πολλά κοινά σε ήθη και έθιμα παραδόσεις. Είμαστε συγγενείς και μέσα από τον τρόπο σκέψης. Η πίστη μας βασίζεται στην Πλατωνική σκέψη. Κάποιοι πιστεύουν ότι έχουμε και φυλετική σύνδεση. Ο Πλάτων μας έχει επηρεάσει σχετικά με τα θέματα της ψυχής και της γνώσης και την προσπάθεια για την εύρεση της αλήθειας.

Οι Στρατηγοί σας αληθεύει ότι πήραν λεφτά και έδωσαν διαταγές υποχώρησης; Χάσατε τα πάντα μέσα σε έντεκα ημέρες. Γιατί συνέβη αυτό;

Όλα είναι θολά. Ήταν μια έκπληξη. Υπάρχουν πολλές ιστορίες. Ήμασταν έτοιμοι να μπούμε σε Χαλέπι και Χομς και ξαφνικά παραδοθήκαμε. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι Ισραηλινοί έστειλαν ψεύτικα σήματα στις μονάδες για να παραδοθούν και να υποχωρήσουν. Γεγονός παραμένει ότι κάποιες μονάδες αντιστάθηκαν λυσσαλέα. Κυρίως οι ειδικές δυνάμεις.

Οι Ιρανοί και οι Ρώσοι ήξεραν για την επερχόμενη επίθεση των Σαλαφιστών;

Ιρανοί και Ρώσοι μας προειδοποίησαν τρεις μήνες πριν. Φάνηκε ότι θα πολεμούσαμε μέχρι τέλους. Αργότερα κανείς δεν ήξερε γιατί παραδοθήκαμε. Ίσως ο πρόεδρος είχε καλύτερη συμφωνία για αυτό πολλοί τον θεωρούν μειοδότη. Κάποιοι θεωρούν ότι πρόδωσε τον «Άξονα» άλλοι ότι τον πρόδωσαν οι Ρώσοι. Πολλοί λένε ότι οι Ρώσοι τον ανάγκασαν να σταματήσει την μάχη και να φύγει στην Μόσχα. Εκεί πιθανότατα είναι και ο διοικητής των «Τίγρεων».

Όπως ξέρουμε οι Σαλαφιστές έκαψαν το μαυσωλείο και το φέρετρο του Hafez al - Assad. Ταλμουδική πρακτική αυτό το μίσος;

Είναι οι ψυχές τους γεμάτες μίσος. Ακολουθούν τον σεΐχη τους Ibn Taymiyya που έβγαλε διατάγματα εξόντωσης μας για θάνατο βιασμό κλοπές και την καταστροφή μας.

Γιατί ο Maher Assad διέφυγε στο Ιράκ;

Δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες. Έσπευσαν να σωθούν. Ιρανοί και Ρώσοι διαφώνησαν για τις εξελίξεις. Ακούγεται ότι 6000 στρατιωτικοί διέφυγαν στην Ρωσία.

Αληθεύει ότι οι Ρώσοι βομβάρδισαν την έρημο αντί τους Σαλαφιστές;

Τους κατήγγειλαν και Ιρανοί στρατηγοί. Προτίμησαν την Ουκρανία από την Συρία. Έγινε συμφωνία με ΗΠΑ και Ισραήλ.

Τι συμβαίνει σήμερα στις περιοχές σας;

Σκοτώνουν παιδιά και βιάζουν τις γυναίκες. Ακόμη και ανθρώπινη σάρκα τρώνε από τα πτώματα.

Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών επισκέφτηκε τον σφαγέα στην Δαμασκό. Τι έχεις να πεις για αυτό;

Απογοήτευση. Πως μπορούν να συνδιαλέγονται με έναν τρομοκράτη και σφαγέα μειονοτήτων;

Ο ρόλος της Τουρκίας σήμερα;

Κατευθύνουν την μαριονέτα τους. Του δίνουν οδηγίες. Ο τρομοκράτης πρόεδρος είναι άνθρωπος Ισραηλινών ή Άγγλων.

Νιώθεις Άραβας ή Σύριος;

Είμαι περήφανος Σύριος και όχι Άραβας όπως λέει το Baath. Συμφωνώ με το SSNP που μας βλέπει ως ξεχωριστό έθνος.

Γιατί σας βομβαρδίζει η Σιωνιστική αεροπορία;

Πλέον δεν υπάρχει Συριακός στρατός. Όλα καταστράφηκαν από τους Σιωνιστές. Υποδομές και αεροδρόμια.

Είναι αλήθεια ότι οι Σιίτες μαχητές αρνήθηκαν να παραδοθούν στις μάχες της πρωτεύουσας;

Πολέμησαν μέχρι τον τελευταίο λεπτό λόγω της πίστης τους.

Τι θα συμβεί με τις Ρωσικές βάσεις;

Οι Σαλαφιστές δεν τις έχουν στοχοποιήσει. Οι Ρώσοι προσπαθούν να τις διατηρήσουν μέσω συνομιλιών με τους τρομοκράτες.

Ποιο είναι το μέλλον της Συρίας;

Πιθανόν τέσσερα κράτη σε μια συνομοσπονδία ή τέσσερα ανεξάρτητα κράτη.

Ποιος σκότωσε τους δυο αρχιεπισκόπους της Συρίας;

Κανείς δεν ξέρει σίγουρα. Πονεμένη ιστορία. Κάποιοι λένε οι Σαλαφιστές άλλοι λένε οι ξένες υπηρεσίες.