Η έκδοση της χρονιάς: Ernst Jünger «Το πέρασμα στο δάσος» (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

«Το δάσος είναι περισσότερο ένας ψυχολογικός χώρος. Η θέληση για αντίσταση είναι αυτή που ορίζει τα όριά του και του δίνει τον χαρακτήρα του. Και αυτή η θέληση για αντίσταση μπορεί να εκδηλωθεί εξίσου καλά σε μια σοφίτα ή ένα κελάρι, όσο και στο ίδιο το δάσος. Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι το όνειρο είναι το δάσος. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, δεν ασχολείται πλέον καθόλου με την πραγματικότητα γύρω του. Ζει τη ζωή του στο όνειρο, τη ζωή του στη λογοτεχνική του ύπαρξη. Βλέποντάς τον απέξω, αυτός ο άνθρωπος μοιάζει εντελώς με έναν τρομερό αστό. Στην πραγματικότητα όμως, είναι ένας επαναστάτης, ίσως ακόμη πιο επικίνδυνος επαναστάτης από κάποιον που αφήνει γενειάδα και επιδίδεται σε μεγαλαυχία...» 

Αυτά είναι τα λόγια του μεγάλου Γερμανού, σε μια συνέντευξη του την δεκαετία του 1980, για το αριστούργημα του «Το πέρασμα στο δάσος». 

Πάμε τώρα και εμείς να περιγράψουμε – μόλις εκδόθηκε στα ελληνικά – το έργο αυτό στο κοινό, για να μπορέσει να καταλάβει με απλό τρόπο το πνεύμα του βιβλίου. 

Βρισκόμαστε στο 1951. Η Ευρώπη έχει βγει από την καταστροφή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενός μεγάλου πολέμου, αδελφοκτόνου, που τον θέλησαν και προκάλεσαν οι γνωστές Ελίτ. Η Γερμανία είναι η μεγάλη χαμένη σε όλα τα επίπεδα. 

Έξι χρόνια νωρίτερα και μέσα από τα ερείπια της σύγκρουσης και της πολλαπλής εισβολής, διαιρεμένη πλέον η Γερμανία μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών, αναδύθηκαν τα πρώτα σκληρά χτυπήματα της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας. 

Μια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με μια ταχεία ανοικοδόμηση, που κατέστη δυνατή χάρη στην εισροή των περίφημων αμερικανικών κεφαλαίων. Κεφάλαια που εξαγόρασαν μυαλά και συνειδήσεις.

 Στην άλλη πλευρά, την ανατολική, ένα άλλο σκοτάδι διαφορετικού τύπου, αλλά του ίδιου πνεύματος. Και όλα αυτά με την απειλή μιας επικείμενης παγκόσμιας σύγκρουσης μεταξύ των μεγάλων Αφεντάδων του κόσμου

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Το Ισλάμ, όπως το βλέπει ο Evola (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Το παρακάτω άρθρο – σε μετάφραση μου – το έγραψε ο μελετητής και συγγραφέας Claudio Mutti. 

Αφορά τον μεγάλο Ιταλό φιλόσοφο Evola και την σκέψη του για το Ισλάμ. 

Πράγματα που δεν γνωρίζουμε και πρέπει να μελετούμε αν θέλουμε μετά να κρίνουμε. Δεν πρέπει μα βιαζόμαστε να απορρίπτουμε γνώσεις, που μπορεί να μας φανούν πολύτιμες στον αγώνα για το πνεύμα … 

Καλή ανάγνωση

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Beyond East & West -Troy Southgate (Black Front Press)

 

Fortress - Defend Europe

 

Για αυτούς που δεν γνωρίζουν την ζωή του Δραγούμη

 

γράφει ο Δ.Τ.

Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας γιος πρώην Πρωθυπουργού, μεγάλωσε μιλώντας  γαλλικά και αγγλικά υπό τους ήχους των Μπετόβεν, Μέντελσον, Σούμαν, Σοπέν κ.ά. όπως ο ίδιος κατέγραψε σε σημειώσεις του 

Διπλωμάτης, βουλευτής, συγγραφέας, ιδεολόγος άνθρωπος των γραμμάτων με το αριστοκρατικό ύφος και το μονόκλ του όταν χρειάστηκε έγινε και αγωνιστής. 

Μακεδονομάχος μαζί με τον άνδρα της αδελφής του Παύλο Μελά. Περιγράφεται ιστορία όπου όταν έμαθε ότι Βούλγαρος ετοιμάζεται να παντρευτεί Ελληνίδα παρά την θέληση της, ζώνεται άρματα καβαλικεύει άλογο και εισβάλει μέσα στην εκκλησία την στιγμή του μυστηρίου και την παίρνει μαζί του

Την περίοδο της αντιπαράθεσης με τα Σκόπια για το Μακεδονικό, μια φράση του επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές σε λόγους και κείμενα «Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς οι ίδιοι θα σωθούμε»

Αντίθετα με τους άλλους φιλοβασιλικούς, υπέρμαχος της Δημοτικής, συνιδρυτής του Εκπαιδευτικού Ομίλου μαζί με τους Δελμούζο, Αλέξανδρο Παπαναστασίου και τον Νίκο Καζαντζάκη που τον θαύμαζε,

Φανατικός εχθρός του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον θεωρούσε υπεύθυνο για την καταστροφή της έτσι και αλλιώς ανεδαφικής ρομαντικής του άποψης για τη σταδιακή ειρηνική μετάβαση της εξουσίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας στους Έλληνες, θα τους νικήσουμε όχι με τα όπλα αλλά με τον πολιτισμό!

Όπως στο αρχαίο ρωμαϊκό κράτος, οι Έλληνες κατάφεραν κι έκαναν το Ανατολικό τμήμα του σιγά σιγά κράτος ελληνικό, παίρνοντας την πολιτική εξουσία στα χέρια τους - έτσι και στο τούρκικο το κράτος, που κι αυτό κατάχτησε την Ανατολή, τώρα που δόθηκε η ισοπολιτεία [εννοεί το κίνημα των Νεοτούρκων του Κεμάλ που έδωσε αρχικά ελπίδες ότι θα σεβαστεί τις εθνικές μειονότητες ], οι Έλληνες πάλι θα πάρουν σιγά σιγά την πολιτική εξουσία στα χέρια τους και θα κάνουν πάλι το κράτος ελληνικό.  Η ιστορία επαναλαμβάνεται κατά γράμμα. [...]

Για τον Ίωνα οι Έλληνες ήταν κάτι το ξεχωριστό. Ήταν τέλειοι, εκείνοι οι οποίοι είχαν πλάσει το ανθρώπινο κορμί, αυτοί που είχαν πλάσει τον άνθρωπο. Τον Ελληνισμό τον ήθελε ένα παντοτινό ποτάμι, στο οποίο θα έτρεχαν μέσα πάντα Έλληνες. Εκείνοι θα ήταν περαστικοί, αλλά ο Ελληνισμός, σαν Ιδέα, σαν Όραμα, θα έμενε πάντα μια αστείρευτη πηγή,  χωρίς χρονικά όρια.

Παθολογικά ιδεολόγος, ρομαντικός, ευγενικός, όλες ερωτευμένες μαζί του, «Je suis peuplé de femmes. Κατοικούμαι από γυναίκες» γράφει στα ημερολόγια του.

Η Πηνελόπη Δέλτα, υποδειγματική σύζυγος με 3 κορίτσια δεν άντεξε, εξομολογείται τον έρωτα της «... σ' αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου, σε θέλω όλον, όλον, δικό μου για πάντα και μ' έρχεται να φύγω απόψε, πριν από το γράμμα μου,  μόνο να έλθω εκεί, να ορμήσω στο σπίτι σου, να χυθώ στο λαιμό σου και χωρίς λέξη, να πνίξω την αναπνοή σου, φιλώντας σε στο στόμα ...Το ξέρω πως είμαι τρελή, μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει ...». 

Ο Δραγούμης αργότερα ερωτεύεται την Μαρίκα Κοτοπούλη, η Πηνελόπη την περιφρονεί, ντύνεται στα μαύρα και δεν τα βγάζει ποτέ, ταυτόχρονα, η Μαρίκα εξομολογείται «κάθε φορά που πλάγιαζα με τον Ίωνα νόμιζα ότι πλάγιαζα με τον Θεό Ερμή».

Σαν σήμερα, το μοιραίο πρωί της Παρασκευής 31ης Ιουλίου 1920, σκάει η είδηση της δολοφονικής επίθεσης εναντίον του Βενιζέλου στο Παρίσι (αρχικά μαθεύτηκε ότι ήταν νεκρός), ο Ίωνας μαζί με την Μαρίκα που κάνει πρόβες στο θέατρο της στην Ομόνοια, φοβούνται αντίποινα, φεύγουν μαζί αρχικά για το σπίτι του στην οδό Ξενίας στα Ιλίσια.

Οι Βενιζελικοί βγαίνουν στους δρόμους και καταστρέφουν τα πάντα, αντιβενιζελικές εφημερίδες την «Καθημερινή», καφενεία, ζαχαροπλαστεία  το θέατρο της Κοτοπούλη, οι βιαιότητες διήρκεσαν 7 ολόκληρες ώρες· από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 7  το απόγευμα που ξεκίνησε στον μητροπολιτικό ναό Αθηνών ευχαριστήρια δοξολογία για τη σωτηρία του Βενιζέλου, καθώς οι νεότερες πληροφορίες ανέφεραν ότι ζει.

Μαθαίνοντας τις ταραχές, Ίωνας και Μαρίκα για περισσότερη ασφάλεια φεύγουν για το σπίτι της αδελφής του Ναταλίας στην Κηφισιά. Παρά τα παρακάλια των δυο γυναικών να μείνει, αυτός κάνει το μοιραίο λάθος. Αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, για να γράψει ένα άρθρο στο οποίο θα καταδίκαζε ρητά την απόπειρα (πλέον είχε μάθει ότι ο Βενιζέλος είχε απλά τραυματιστεί). 

Γύρω στις 3 το μεσημέρι , οδηγώντας στην ανοιχτή Ford του, άλλο λάθος γιατί αμέσως τον αναγνώρισαν, λίγα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν τότε στην Αθήνα φθάνει στην περιοχή Θων, στην διασταύρωση Αλεξάνδρας και Κηφισίας και πέφτει στο «μπλόκο» των «Γυπαραίων» που τον συνέλαβαν.

Ποιοι ήταν οι περίφημοι Γυπαραίοι με επικεφαλής τον Λοχαγό Γύπαρη. Επρόκειτο για φιλο-βενιζελικό παραστρατιωτικό σώμα επιφορτισμένο με την ασφάλεια της πρωτεύουσας αλλά και του ίδιου του Βενιζέλου προσωπικά. 

Λέγεται ότι κάποτε ο Γύπαρης κοιμήθηκε στο διπλανό δωμάτιο από εκείνο του Βενιζέλου, έχοντας τις τσέπες του γεμάτες με χειροβομβίδες. Μπορεί 1.000 άτομα, ορισμένοι τους ανεβάζουν στις 4.000, αποκλειστικά νεαροί Κρητικοί, αγροτικής καταγωγής αμείβονταν με 150-180 δραχμές τον μήνα, με τυφλή πίστη και αφοσίωση στον Βενιζέλο.

Ορισμένοι από τους παραστρατιωτικούς αλλά και από το οργισμένο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, κλότσησαν, έφτυσαν τον Δραγούμη, έσπασαν το μονόκλ του. Πήραν εντολή να τον παραδώσουν στον στρατιωτικό διοικητή της Αθήνας, η μεταφορά του θα γινόταν με τα πόδια, η απόσταση από την έπαυλη Θων ως το Φρουραρχείο ήταν μικρή,

Σαν σήμερα, 31 Ιουλίου, κατακαλόκαιρο, αφόρητη ζέστη, 40 βαθμούς, δεν κυκλοφορούσε άνθρωπος στο κέντρο της Αθήνας, ωρα 4μμ,  γωνία Βασ. Σοφίας (τοτε Κηφισίας) και Παπαδιαμαντοπούλου απέναντι από το Χιλτον, μια κυρία πουλάει γκαζόζες και 3-4 άνθρωποι περιμένουν το τραμ, ένας Ρώσος διπλωμάτης τυχαίνει να είναι ένας από αυτούς και μας δίνει πλήρη περιγραφή, το απόσπασμα ξαφνικά σταματά και ακούγονται πυροβολισμοί. 

Μια εκδοχή, «θέλει» έναν Λοχία να έρχεται τρέχοντας από την έπαυλη Θων και να λέει στο αφτί του επικεφαλής του αποσπάσματος  «Εδώ, εδώ», δείχνοντας το συμφωνημένο, σημείο.

Η νεκροψία που έγινε έδειξε ότι είχε δεχτεί 13 σφαίρες, 5 διαμπερείς λογχισμούς και  κάταγμα του δεξιού μηρού  από υποκόπανο όπλου. Τέτοιο μίσος. Ο Ίωνας Δραγούμης  ήταν μόλις 41 ετών. Ποιος έδωσε την εντολή εκτέλεσης του; Άγνωστο.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1921, παραπέμφθηκε σε δίκη ως ηθικός αυτουργός ο Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε προσωπικό μίσος για τον Δραγούμη, όχι μόνο ως πολιτικός του αντίπαλος αλλά και λόγω της ανάρμοστης σχέσης του με την κόρη του Πηνελόπη Δέλτα (ή με αυτόν ή με τα παιδιά σου) ; αθωώθηκε, οι δύο μάλιστα από τις αδελφές του Ίωνα κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης του!

Τα μέλη του αποσπάσματος καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη, αλλά έμειναν στην φυλακή μόνο 4 χρόνια. Ο Γύπαρης, δεν συνελήφθη, 15 χρόνια αργότερα αθωώνοντας τον εαυτό του δήλωσε ότι έλαβε την διαταγή εκτέλεσης από τον Μπενάκη όμως ο Μπενάκης δεν ζούσε τότε για να του απαντήσει.

Η δολοφονία του προκάλεσε σοκ. Ο πατριωτικός ελληνοκεντρισμός του, σε συνδυασμό με τον ρομαντισμό και τον ηρωισμό του έχουν στοιχειοθετήσει μία «προσωπική μυθολογία» όπως έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης: ο Δραγούμης  υπήρξε «αριστοκράτης, από αυτούς που κατακτούν με το σπαθί τους τις ιδιότητες που συνεπάγεται» οραματιστής μιας άλλου είδους μεγάλης Ελλάδας. Τον υπερασπίζεται  και ο κομμουνιστής ιστορικός Γιάννης Κορδάτος για την εντιμότητα και την καθαρότητα της ψυχής του.

Τον υπερασπίζεται μέχρι και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σε άρθρο του στο Βήμα της 23ης Αυγούστου 1966 μετά τα Ιουλιανά γράφει για την ανάγκη Εθνικής Αναγέννησης χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ίωνα: « δεν με ταράζουν Βυζαντινά όνειρα τόσο, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε την Πόλη, όσο η γνώση πως είμαστε ψόφιοι, κακομοιριασμένοι, κοιμισμένοι και μέτριοι. 

«Να πάρουμε την Πόλη» δεν σημαίνει «Να ξαναφτιάσουμε τη Βυζαντινή αυτοκρατορία», αλλά «Να είμαστε δυνατοί». Πρέπει να κινητοποιηθούν οι Έλληνες που δεν φέρουν την ελληνικότητά τους σαν βάρος ή ατυχία, που θα θέσουν στόχους μεγάλους και τολμηρούς.

Host Mahler, τέλος σε μια πορεία από την άκρα αριστερά στον ριζοσπαστικό εθνικισμό (https://anaktisi-mag.gr/)

 

Μέχρι το τέλος στις τάξεις της Τρίτης Θέσης και του εργατίστικου Εθνικοσοσιαλισμού!

του Κώστα Μποβιάτσου

Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο τοτ Udo Voight υπήρξε μία ακόμη απώλεια. Ο Host Mahler έφυγε από την ζωή σε ηλικία 89 ετών.

Με πορεία από την άκρα αριστερά και την ένοπλη πάλη με την κομμουνιστική οργάνωση RAF, πέρασε στον ριζοσπαστικό εθνικισμό. Πριν λίγα χρόνια σε ένας δημοσιογράφος τον είχε ρωτήσει να του να διευκρινίσει γιατί «ότι κατά την άποψή του, οι φυλακισμένοι υποστηρικτές της εθνικής αντίστασης,  ήταν μάρτυρες της γερμανικής αναγέννησης και αυτή η δήλωση έχει επικριθεί έντονα»

Για μένα, μάρτυρας είναι κάποιος που αγωνίζεται για τις ιδέες του και δέχεται όλες τις ταλαιπωρίες στο όνομά του. Με αυτή την έννοια, όσοι καταδικάζονται επειδή εξέφρασαν μια γνώμη που θεωρείται εγκληματική, είναι μάρτυρες, ένας όρος που προφανώς δεν ισχύει για άτομα των οποίων τα μόνα επιχειρήματα είναι ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ. 

Υποθέτω ότι έχουν ένα θετικό όραμα για τη Γερμανία και σκοπεύουν να αγωνιστούν για την αναγέννησή της. Αν φυλακίζονται για αυτόν τον λόγο, τότε ναι, είναι μάρτυρες για την εθνική υπόθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμμερίζομαι την οπτική τους για τα μέσα και τις οδούς που επιλέχθηκαν για την επίτευξη των στόχων τους. 

Την εποχή των γεγονότων του 1968, διεκδίκησα το καθεστώς των πολιτικών κρατουμένων για εμάς. Μας θεωρούσα, κατά μία έννοια, μάρτυρες του κόσμου για τον οποίο αγωνιζόμασταν. Η θέση μου δεν έχει αλλάξει σήμερα και μόνο η προκατάληψη εξηγεί την έκπληξη ορισμένων ανθρώπων. Αλλά αυτή η αντίδραση δεν με εκπλήσσει.

Ο Horst Mahler ήταν μια ιδιαίτερη και δυναμική προσωπικότητα. Μια ιστορία γεμάτη δράση και σκληρό ένοπλο πολιτικό ακτιβισμό που τη δεκαετία του 1970 ξεκίνησε μαχόμενος ενεργά στις τάξεις της “Φράξιας του Κόκκινου Στρατού” (RAF – Rote Armee Fraktion) και συμμετείχε στην υπεράσπιση ενός από τους ηγέτες της, του Andreas Baader. 

Και μετά από αυτό, ακριβώς την περίοδο που  η Γερμανία άρχισε να αμφισβητεί το αν πρέπει ή όχι να απαγορεύσει το εθνικοεπαναστατικό κόμμα NPD, το ίδιο το κόμμα επιστράτευσε αυτό το ηχηρό όνομα: τον Horst Mahler.

Ο Mahler  γεννήθηκε το 1936 στο Haynau/Schlesien (Σιλεσία), μια περιοχή που τότε ήταν γερμανική, από γονείς ένθερμους εθνικοσοσιαλιστές (και όχι μόνο μέχρι το 1945). Το 1949  μετά την απώλεια της Σιλεσίας και τον θάνατο του πατέρα του, πήγε στο Δυτικό Βερολίνο και μεγάλωσε με μια αντιφατική εικόνα για τους γονείς του, οι οποίοι ήταν «η ενσάρκωση της ανθρώπινης καλοσύνης», σύμφωνα με τον ίδιο τον Horst  καθώς και με αυτά που άκουγε στο σχολείο: 

«Μάθαμε ότι οι Γερμανοί ήταν πάντα ένας επιθετικός λαός, ότι είχαν ξεκινήσει δύο παγκόσμιους πολέμους και είχαν σκοτώσει έξι εκατομμύρια. Δεν μπορούσα να δαιμονοποιήσω τους γονείς μου. Αλλά ήθελα να είμαι καλός Γερμανός, οπότε κατέφυγα σε μαρξιστικές θεωρίες, οι οποίες μου επέτρεψαν να ξεφύγω από αυτό το αίσθημα ενοχής τασσόμενος με το προλεταριάτο».

Ως φοιτητής στο Βερολίνο, εντάχθηκε αμέσως στο νεαρό σοσιαλιστικό κίνημα και στην συνέχεια στην κύρια ακροαριστερή οργάνωση  της Γερμανίας της δεκαετίας του 1960, την SDS (Sozialistischer Deutscher Studentenbund – Ομοσπονδία Γερμανών Σοσιαλιστών Φοιτητών). 

Το 1968 ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της φοιτητικής εξέγερσης. Η καρδιά του ήταν αναμφισβήτητα αριστερή,  λόγω της μοχθηρίας των προθέσεών του ενάντια στην αστική τάξη και τον καπιταλισμό και σύντομα ενσάρκωσε τον «διάβολο» στα μάτια της Συντηρητικής Δεξιάς. Μάλιστα σε πιο μεγάλη ηλικία, ερμήνευε τα γεγονότα του 1968 ως μια ανεπιτυχή «Συντηρητική Επανάσταση», ως «Εθνικό-Μπολσεβικισμό» ή ως τα χρόνια του «αριστερού φασισμού». 

Είναι σημαντικό ότι και άλλοι ακροαριστεροί Γερμανοί ηγέτες, όπως ο Gunther Maasche και ο Reinhold Oberlehrer, συμμερίζονταν την ίδια άποψη.

Αυτή η περίεργη περίοδος τελείωσε με τη συνάντηση του Mahler  με τον Andréas Baader και τον Gundrun Enslinn, μετέπειτα ιδρυτές της “Φράξιας Κόκκινος Στρατός”. Με τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος το 1968, ο Mahler πέρασε στην παρανομία, στην ένοπλη βία. Μετά από αρκετές επιθέσεις και  ληστείες, πήγε για εκπαίδευση στη Μέση Ανατολή, στο παλαιστινιακό στρατόπεδο του Ali Hassan Salamek. 

«Το κοινό μίσος για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το προκεχωρημένο φυλάκιό τους, το Ισραήλ, ένωσε τους Γερμανούς και Άραβες επαναστάτες», έγραψε στην Welt am Sonntag. Καταζητούμενος πλέον, κατά την επιστροφή του συνελήφθη το 1970 και καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκισης. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, αποστασιοποιήθηκε από την τρομοκρατία, αυτοανακηρύχθηκε μαοϊκός και προσέλαβε κάποιον Gerhard Schröder  (ναι ακριβώς, τον ίδιο τον καγκελάριο) ως δικηγόρο, για να εξασφαλίσει την πρόωρη απελευθέρωσή του. 

Ελευθερώθηκε τελικά το 1980 και επέστρεψε στην πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του 1990, καθιστώντας τον εαυτό του έναν από τους θεωρητικούς του Γερμανικού Επαναστατικού Εθνικισμού. Το ερώτημα που τέθηκε από όλους ήταν: πώς ο παλιός ακροαριστερός αγωνιστής έγινε ο πρωταγωνιστής της «εθνικής αντίστασης». 

Όταν του γινόταν η ίδια ερώτηση, απαντούσε πάντα χαλαρά, σαν να μην βλέπει καν το … πρόβλημα: «Χθες, όπως και σήμερα, ο κύριος στόχος μου στην πολιτική είναι να καταγγείλω τις Ηνωμένες Πολιτείες ως εχθρό και να καταπολεμήσω τον ιμπεριαλισμό τους. Αυτός ο ιμπεριαλισμός κρύβεται τώρα πίσω από μια πολιτική ξένης εισβολής. Είναι η πολιτική του ανατολικοευρωπαϊκού κατεστημένου, το οποίο θέλει να «βαλκανοποιήσει» την Ευρώπη για να την οδηγήσει σε χρεωκοπία!»

Παρά την πολιτική του ορθότητα, δεν κρύβει το γεγονός ότι η κύρια μάχη του είναι και κατά της μετανάστευσης: «Για μένα, είναι σαφές, ότι οι Γερμανοί που θέλουν να διατηρήσουν την ύπαρξή τους, σύντομα θα αποτελέσουν μια μειονότητα. Με τη μείωση του ποσοστού γεννήσεων και τα επτά ή οκτώ εκατομμύρια αλλοδαπούς, ιδίως μουσουλμάνους, που φέρνουν τις οικογένειές τους εδώ (ο αριθμός των οποίων αυξάνεται ραγδαία), σε 50 χρόνια ο γερμανικός λαός θα αποτελεί ένα άθλιο κλάσμα αυτού που κάποτε ήταν η πατρίδα του». 

Μαζί με αρκετούς άλλους διανοούμενους του ίδιου επιπέδου, εντάχθηκε στο NPD με σκοπό να δημιουργήσει ένα «γερμανικό κολέγιο για την ανακατάκτηση της λαϊκής ελίτ» και να την εκπαιδεύσει στη φιλοσοφία του εθνικού ιδεαλισμού. Για τον Mahler, στο ζήτημα της μετανάστευσης μόνο ο λαός έχει το δικαίωμα να λάβει θέση σε ζητήματα όπως η εθνικότητα και η υπηκοότητα.

Ακολούθησαν και άλλες καταδίκες, όπως αυτή του 2009 με 6 χρόνια φυλακή … Ανήκε τότε στο αυξανόμενο κίνημα πολιτικής ανυπακοής στη Γερμανία, το οποίο αρνείται να υποταχθεί στη νέα θρησκεία με την οποία η παγκόσμια οικονομική δύναμη κρατά ιδεολογικά υπό τον έλεγχό της την Ευρώπη και τον κόσμο. 

Εξαιρετική η απολογία του  πριν την νέα του καταδίκη, η οποία δημιούργησε μεγάλο θόρυβο, αφού συνέχισε να είναι κάθετος στα πιστεύω του. Προσπάθησε και πάλεψε με όλα τα μέσα. Πέρα από ιδεολογίες, απευθυνόταν σε πολλούς αριστερούς ακτιβιστές λέγοντας: «Ο καιρός για την ταξική πάλη τελείωσε. Μια μάχη με πολύ πιο αβέβαιο αποτέλεσμα διαφαίνεται στον ορίζοντα … η μάχη για την επιβίωση του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού».

πηγή

Crusade of Sound - Θα Επιστρέψουμε

 

Εις μνήμην του αριστερού Εθνικοσοσιαλιστή Horst Mahler

γράφει ο Κ.Σ.

Απ’ τη φωτιά της μαρξιστικής επανάστασης πέρασες στο αίμα του εθνικού αρχέγονου, για να αναμετρηθείς με τη βούληση του ίδιου του κόσμου. 

Από τη ρομαντική λύσσα, στην απόγνωση της Αριστεράς, από την ένοπλη δράση της RAF, στην ιδεολογική φλόγα του Εθνικοσοσιαλισμού. 

Ήταν ο μόνος τρόπος για να τιμωρήσεις την Ιστορία που μετατρέπεται σε πόρνη.

Ήσουν Μαρξιστής, ήσουν Εθνικοσοσιαλιστής, μα πάνω απ΄όλα ήσουν Ελεύθερος και αυτό δεν στο συγχώρεσαν ποτέ. 

Η πίστη σου και οι πράξεις σου δεν μπορούν να χωρέσουν σε εποχές σαν τη δική μας, γιατί το Αίμα και η Γη είναι έννοιες ακαταλαβίστικες για τους κοινούς ανθρώπους. 

Πλήρωσες την ζωή σου με φυλακίσεις, περιθωριοποίηση και μοναξιά γιατί ποτέ σου δεν γονάτισες.

Η ιστορία δεν ανήκει στους ηθικούς, αλλά στους επικίνδυνους. 

Στους ανθρώπους με βούληση, σε αυτούς που μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να ζεις χωρίς εξουσιαστές.

Καλό ταξίδι στο Φως γερόλυκε!

Danke für alles, Horst

Αυτόνομοι Αθηνών: πύρινο μέτωπο Κρυονερίου (https://athensautonomous.com/)

Sir Oswald Mosley, 1939 ομιλία της Βρετανικής Ένωσης

 

 «Φυσικά, πιστεύουμε στη δική μας φυλή. Κάθε άντρας ή γυναίκα που αξίζει αυτό το όνομα πιστεύει στη δική του φυλή όπως πιστεύει στη δική του οικογένεια. Αλλά το να πιστεύεις στη φυλή ή την οικογένεια κάποιου δεν σημαίνει ότι θέλει να βλάψει άλλες φυλές ή οικογένειες. 

Είναι η κοινή λογική των ανθρώπων μας, το ένστικτο που μας δένει με την παράδοσή μας, όπως αγαπάμε τους αγαπημένους μας. Δεν επιδιώκουμε να βλάψουμε τους άλλους. 

Επιδιώκουμε μόνο να προστατεύσουμε και να υποστηρίξουμε τους δικούς μας, να διασφαλίσουμε ότι το πνεύμα του λαού μας θα αντέξει για τις επόμενες γενιές. 

Δεν είμαστε εδώ για να μισούμε, αλλά για να αγαπάμε: για να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, τη φυλή μας, το έθνος μας. Ακριβώς όπως ένας άνθρωπος υπερασπίζεται την οικογένειά του, υπερασπιζόμαστε την ταυτότητά μας, όχι για να μειώσουμε τους άλλους, αλλά για να διασφαλίσουμε την επιβίωση μας»

Η φιλοσιωνιστική Δεξιά του Κυρίου ...

 

Κυκλοφορεί: Ανάκτηση #12 ( (https://anaktisi-mag.gr/)

 ΑΝΑΚΤΗΣΗ α.τ. 12

4,50 €

Κυκλοφόρησε εν μέσω θέρους το νέο, 12ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση, του μοναδικού εθνικιστικού περιοδικού που μένει μακριά από κόμματα και εξαρτήσεις! Με πλούσια ύλη και εκτενή αρθρογραφία για τα θέματα που αφορούν όλους τους πατριώτες.

Οι διεθνείς εξελίξεις μέσα από φρέσκια ματιά, ιδεολογικά κείμενα καθώς και ιστορικά, παρουσιάζονται για μια εναλλακτική ενημέρωση.

Το απάνθρωπο καθεστώς Χότζα στην Αλβανία και το όργανο κομμουνιστικής προπαγάνδας, η ΕΟΚΑ Β’ και ο αγώνας για την Ένωση, ο χάρτης της βιοπολιτικής των Τεμπών και το άγνωστο κείμενο του Δραγούμη.

Τι συμβαίνει με την σύγκρουση Ατλαντισμού και Ευρασίας; Νέα από το μέτωπο της Ουκρανίας, ειδήσεις από τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα, μουσική, βιβλίο, κινηματογράφος και δύο συνεντεύξεις! Και μαζί δώρο αυτοκόλλητο «Δραγούμης – Όσοι Ζωντανοί!»

Το 12ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση βρίσκεται ξανά μέσω του δικού μας δικτύου διανομές σε όλη την Ελλάδα αλλά και μέσω της Λόγχης (τηλέφωνο 2103611590) σε κάθε σπίτι. 

Franco Freda για Παλαιστίνη και αριστερό αντισιωνισμό (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 «Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η αλληλεγγύη μου στον αντισιωνιστικό αγώνα μπορεί να υποστηρίξει την θέση που θα ανακάλυπτε σε αυτόν έναν εμβληματικό σύνδεσμο με αριστερούς κύκλους. 

Μπορεί μόνο να υποστηρίξει την έξυπνη ευαισθησία που επιδεικνύει ένα μέρος της αριστεράς σε αυτό το ζήτημα και - σε περιορισμένο βαθμό - θα χρησιμεύσει μόνο για να καταγράψει την ειλικρίνεια μερικών μεμονωμένων περιθωρίων της αριστεράς, ενάντια στον υστερικό ενθουσιασμό για τον σιωνισμό που έρχεται στην επιφάνεια υπό την δράση σημαντικών δυνάμεων της Αριστεράς και της Δεξιάς σε Ιταλία και Ευρώπη, όλες αναδυόμενες από την ίδια πλουτοκρατική μήτρα. 

Σε κάθε περίπτωση μόνο η κακή πίστη θα μπορούσε να εμπιστευτεί το «μονοπώλιο» των αντισιωνιστικών θέσεων στις διάφορες αριστερές οργανώσεις: αυτό επιβεβαιώνεται από τις θαρραλέες θέσεις του «φασίστα» Μπαρντές,  των Γάλλων «νεοναζί» της Orde Nouveau, του Χένρι Κόστον. 

Ήμουν ένας από τους πρώτους - και ένας από τους λίγους - στην Ιταλία το 1963 που καταδίκασαν μέσω ενός φυλλαδίου την πολιτική των λεηλασιών, δολοφονιών και σφαγών (με μία λέξη γενοκτονία) που ασκείται από την εβραϊκή αποικιοκρατία στην σιωνιστοκρατούμενη Παλαιστίνη».

Franco Freda, Δύο γράμματα ενάντια στο Ρεύμα

Αυτόνομοι Αθηνών: για το Μάτι (https://athensautonomous.com/)

Αυτόνομοι Αθηνών: παρέμβαση στην είσοδο του ΟΠΕΚΕΠΕ (https://athensautonomous.com/)

Αυτόνομοι Αθηνών: πλατεία Ιαπωνίας (https://athensautonomous.com/)

Η υποταγή της Ελλάδος στο Ισραήλ που βαφτίζεται «συμμαχία» (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 Η Ελληνοισραηλινή φιλία είναι μια νεωτερίζουσα και σαφέστατα κατασκευασμένη πολιτικά συμμαχία η οποία με άρμα την χρεοκοπημένη Ελλάδα προσπαθεί να διατηρήσει την αποικία του χρέους που δημιουργήθηκε στην πατρίδα μας την μνημονιακή περίοδο αφενός και σαφέστατα να εξασφαλίσει γεωοικονομικούς διαδρόμους για τις ΗΠΑ αφετέρου στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. 

Όμως για να αποφύγουμε την μακροσκελή γεωπολιτική ανάλυση(ίσως σε ένα άλλο άρθρο) ας επικεντρωθούμε στα της Ελλάδος και κατά προτίμηση στο κατά πόσο είμαστε πραγματικοί σύμμαχοι ή έστω εταίροι.

Αρχικώς είναι γνωστό πως κατά την περίοδο των μνημονίων και της τροικανής επέλασης αρκετοί Έλληνες έχασαν τις περιουσίες τους ενώ η ελληνική βιοτεχνία που ήταν κομμάτι μιας μακροχρόνιας οικονομικής και όχι μόνο παράδοσης της Ελλάδος καταστράφηκε. Τα διάφορα Funds απαλλοτρίοσαν τα ελληνικά ακίνητα και τα έδωσαν σε επενδυτές αμφιβόλου κοινωνικοοικονομικής εγκυρότητας. 

Η Γλυφάδα φερειπίν από το 2015 είναι σε χέρια Τούρκων επενδυτών οι οποίοι κινούνται τόσο στον χώρο της εστίασης όσο και στην ξενοδοχειακή βιομηχανία για την οποία επαίρετε ο Μητσοτάκης

για να διαβάσετε το άρθρο εδώ ...

Ποιος έχει την πολιτική ευθύνη για την προώθηση αυτών; Φυσικά ο μεγάλος σκακιστής, ο μεγάλος πολιτικός που δεν ανέλαβε ευθύνη για τίποτε ...

23.9.1973: Ο Στρατηγός Γρίβας καταγγέλλει ότι τέσσερις ελλαδίτες Ταγματάρχες στάληκαν από τη χούντα των Αθηνών στην Κύπρο με αποστολή να τον δολοφονήσουν

 

Η καταγγελία του Στρατηγού Γρίβα έγινε σε συνέντευξή του προς το "Βήμα" των Αθηνών που δημοσιεύθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1973 και δόθηκε ολόκληρη στη δημοσιότητα από το Γενικό Γραμματέα της ΕΣΕΑ Χρηστίδη:

"Μετά το κήρυγμα του ανεκδιήγητου Κωνσταντοπούλου (διευθυντή της φιλοχουντικής εφημερίδας "Ελεύθερος Κόσμος" των Αθηνών και θεωρούμενου θεωρητικού της χούντας Σάββα Κωνσταντόπουλου) "για να αφαιρεθή από τον Στρατηγόν Γρίβαν κάθε δυνατότητα δράσεως" και την άσκησιν πιέσεως υπό του βρετανού πρέσβεως επί του κ. Γ. Παπαδοποπούλου να καταδικάση επωνύμως την δράσιν μου.

Εστάλησαν εις Κύπρον τέσσαρες Ταγματάρχαι, ων τα ονόματα κατέχω με σκοπόν να με συλλάβουν ή να με δολοφονήσουν. Ντρέπομαι διά το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών διότι εις τας τάξεις του ευρίσκονται τοιαύτα στελέχη, γι' αυτό και τα ονόματα των τα κρατώ και δύναμαι να τα δώσω μόνον εις την Υπηρεσίαν των εν Κύπρω, εάν μου ζητηθούν. Τους παρακολουθώ και εγώ και καλόν θα ήτο να ανακληθούν οπόθεν εστάλησαν."

Η άγνωστη συνέντευξη τώρα και στα ρωσικά - Исповедь лидера ЭОКА-Б Элефтериоса Пападопулоса о причинах трагедии Кипра

Διαβάστε εδώ ...

 

Αμμόχωστος - Κωνσταντίνος Στυλιανού

 

Τσεζάρε Φόρνι: Ο αιρετικός του ιταλικού φασισμού Β' Μέρος (https://theostyghskompania.blogspot.com/)

 

 Στις 28 Οκτωβρίου 1922, την ημέρα της Πορείας προς τη Ρώμη, 4.000 Μαυροχίτωνες κατέλαβαν την Παβία υπό τις διαταγές του Τσέζαρε Φόρνι. 

Ο ίδιος, ωστόσο, βρισκόταν στο Μιλάνο. Ο Μουσολίνι τον είχε τοποθετήσει εκεί, υπεύθυνο για την κατάληψη της βόρειας Ιταλίας. 

Όταν ο Ντούτσε αναχώρησε για τη Ρώμη με την ηγεσία του κινήματος, ο Φόρνι παρέμεινε στο πόστο του. Αδιάφορος για τίτλους και εξουσία, απέφευγε κάθε εμπλοκή στα «παλατιανά παιχνίδια» και σύντομα αποκλείστηκε από τις ηγετικές δομές του νέου καθεστώτος.

Μετά το Συνέδριο του Νοεμβρίου 1922, το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα άρχισε να προσελκύει καριερίστες, μέλη των αστικών ελίτ και μεγαλογαιοκτήμονες. Ο Φόρνι, σταθερός στις επαναστατικές αρχές του πρώιμου φασισμού, αρνήθηκε να προσαρμοστεί

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Οι αναρχικοί έχουν Τσουτσουβή Πρέκα και Φούντα. Εμείς Μάτση Δράκο και Αυξεντίου.

 

Ανακάλυψη κρησφυγέτου του Υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου στις 03:30 το πρωί.

Η Μάχη διήρκεσε 10 ώρες.

"Φορούσε λαστιχένιες μπότες, ένα λασπωμένο καφέ παντελόνι και ένα βαρύ μάλλινο πουλόβερ. Δίπλα στον μηρό του, μια πυκνή λίμνη αίματος έτρεχε αργά στο χώμα. Κοντά βρισκόταν το καμάρι και η χαρά του Αυξεντίου, ένα υποπολυβόλο Thompson. Ένας δεκανέας γύρισε το σώμα ανάποδα. Στο μέτωπο του υπήρχε μια τρύπα από το σημείο όπου είχε περάσει μια σφαίρα, σκοτώνοντας τον ακαριαία."

«Αυτός είναι ο κομμουνισμός», του Nicola Bombacci (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Στο παρακάτω κείμενο, θα διαβάσετε και για την δεύτερη όψη του ιδίου νομίσματος, με μήτρα από τον Ιουδαισμό … (τη πρώτη όψη την εξετάζουμε συχνά, είναι ο καπιταλισμός). 

Και δεν υπάρχει καλύτερος αφηγητής, από έναν πρωταγωνιστή του κομμουνισμού που πέρασε στον φασισμό, μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, τον Nicola Bombacci. 

Πρώτα σας παραθέτω ένα σύντομο βιογραφικό για να μπείτε στο πνεύμα και θα ακολουθήσει σε μετάφραση μου ένα κείμενο φωτιά, γραμμένο από τον ίδιο το 1944, ενάντια στον Κομουνισμό

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

ΕΛΔΥΚ: η τελευταία μάχη

Αυτόνομοι Αθηνών

 

Το εθνικιστικό κίνημα και η Παλαιστίνη (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 Κάθε Παλαιστίνιος είναι ένας σύντροφος, ο ίδιος εχθρός, στο ίδιο χαράκωμα

Δεδομένου ότι τα φολκλορικά ή περιθωριακά κινήματα μιας δεξιάς που θεωρεί τον εαυτό της «ριζοσπαστικό» έχουν πρόσφατα, ενώ κανείς δεν νοιαζόταν για τη γνώμη τους, διακηρύξει τη θέση του «ούτε κεφίγια ούτε κιπά», φαίνεται χρήσιμο να θυμηθούμε τη θέση του Εθνικοεπαναστατικού Κινήματος (NR) για την Παλαιστίνη και τη σιωνιστική οντότητα.

Για εμάς:

1. Ο Σιωνισμός είναι ένας υστερικός εθνικισμός που γεννήθηκε στην Κεντρική Ευρώπη στα εκκοσμικευμένα περιθώρια ενός θρησκευτικού κινήματος που ασκεί αυστηρή ενδογαμία. 

Μόνο μια φαντασίωση, θρησκευτικής προέλευσης, τον συνδέει με την Παλαιστίνη.

2. Η σιωνιστική οντότητα είναι ένα αποικιακό κράτος όπου αλλόχθονες έποικοι, κυρίως από δυτικές χώρες, που επιβάλλουν βάναυσα την κυριαρχία τους στον ιθαγενή πληθυσμό.

3.  Η δέσμευση του Εθνικοεπαναστατικού Κινήματος (NR) στο πλευρό της παλαιστινιακής αντίστασης είναι από παλιά και ιστορικά τεκμηριωμένη

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Τσεζάρε Φόρνι. Αγροτοφασίστας και αντιφρονούντας Μέρος Α' - (https://theostyghskompania.blogspot.com/)

 

Ο Cesare Forni αποτελούσε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες των αρχών του φασιστικού κινήματος καθώς και πρωτεργάτης του επονομαζόμενου «αγροτοφασιστικού» κινήματος μέσα στο Fasci italiani di Combattimento και μετέπειτα, με στενούς δεσμούς με την περιοχή της Lomellina.

 Ιστορικός σύμμαχος δηλαδή, όλων όσων αισθανόμαστε περήφανοι για τα πατρογονικά μας μέρη και για τις ρίζες μας.

Προερχόταν από αγροτική οικογένεια, όχι από μια μεγάλη ελίτ γαιοκτημόνων, όπως αρέσκονται οι κριτές του να διατυπανίζουν. 

Δεν ήταν τοκογλύφος που εκμεταλλευόταν τους αγρότες, όπως, για παράδειγμα, φέρεται να έκανε η οικογένεια του Τζιάκομο Ματτεότι. 

Ο Φόρνι ήταν συνδικαλιστής, μια προσωπικότητα από την πρώιμη φάση του φασισμού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «κόκκινο φασισμό» ή ακόμα και αριστερό φασισμό, αφιερωμένος στην υπεράσπιση των αγροτών και των εργατών από την ασυδοσία των παλαιών ελίτ της γης του ιταλικού βορρά

 για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Ο αντάρτης Louis - Ferdinand Celine (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Σαν σήμερα στο Meudon, κοντά στο Παρίσι, το 1961, πεθαίνει ο μεγαλύτερος συγγραφέας της Γαλλίας του 20ου αιώνα, ο Louis-Ferdinand Celine. 

Έχω ξαναγράψει άρθρα και ένα βιβλίο για τον άνθρωπο αυτόν, αλλά δεν φτάνουν για να καλύψουν το στυλ του πνεύματος του. 

Σήμερα σαν Memoriam, σας παραθέτω σε μετάφραση μου, μια από τις λίγες συνεντεύξεις που έχει δώσει, με απαντήσεις μοναδικές, ωμές σκληρές. 

Άλλωστε δεν ήταν και ο φιλικότερος μετά από όλα όσα πέρασε στην ζωή του, αυτός που ήταν και γιατρός των φτωχών. 

Ένας από τους "καταραμένους" του 1900 και αυτός, θύμα της νεωτερικότητας και της πολιτικής ορθότητας

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Καντάφι, Λιβύη και λαθρομεταναστευτικό (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

για περισσότερα εδώ ...

 

Καλό ταξίδι Λιάκο ...

 

Αλληλεγγύη στη Casa Pound (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

του Τάσου Σοφούλη

Αλληλεγγύη στη Casa Pound χωρίς ναι μεν αλλά. Με αφορμή την κατάληψη του Circolo Futurista το αστικό κράτος προέβει σε ποινική δίωξη του Gianluca Iannone και άλλων Ιταλών συντρόφων.

Η αντιπαράθεση της CasaPound με το κράτος είναι πρωτίστως υπαρξιακή και δευτερευόντως πολιτική διότι στο πρόσωπο της Casa Pound το σύστημα χτυπάει την οργανωμένη συλλογικότητα που στέκεται όρθια πέραν του πολιτικαντισμού ο οποίος είναι ελεγχόμενος βλέπε Meloni.

Το σύστημα γνωρίζει πως η απάντηση δεν θα δοθεί μέσα από την Δεξιά η οποία, εκτός από ενοχική είναι και βαθιά ανιδεολόγητη, αλλά μέσα από οργανωμένες και συνειδητές κοινότητες που στοχεύουν στην αλλαγή συνειδήσεων.

πηγή

Νέα έκδοση: Το Λεγεωναρικό φαινόμενο (Μετάφραση από το πρωτότυπο, με εισαγωγή και σχόλια του Δρος Κωνσταντίνου Τσοπάνη)

Πρόκειται για τέσσερις διαλέξεις θεολογικού, φιλοσοφικού και ιδεολογικού περιεχομένου, Μετάφραση από το πρωτότυπο, με εισαγωγή και σχόλια του Δρος Κωνσταντίνου Τσοπάνη, που έδωσε ο πανεπιστημιακός Καθηγητής Nae Ionescu στη φυλακή όπου εκρατείτο με προσωπική εντολή του βασιλέως της Ρουμανίας Καρόλου Β. 

Ο καθηγητής Nae Ionescu δολοφονήθηκε, αλλά το όραμα του επιβίωσε μέσα από τα έργα του.

“Το πρόβλημα με την Εκκλησία στις ημέρες μας είναι ότι οι ψευτοχριστιανοί πήραν τη διοίκηση στα χέρια τους και διώχνουν από αυτήν όσους πραγματικά πιστεύουν!” δήλωνε ευθαρσώς ο καθηγητής Nae Ionescu και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Μύρων Κριστέα διέταξε τον αγιογράφο των Πατριαρχείων να δώσει στον διάβολο την όψη του Ionescu. 

Η δολοφονία χαρακτήρος του ανθρώπου που υπήρξε ο ιδεολογικός μέντορας της Λεγεώνος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, είχε αρχίσει και δεν θα έπαυε ούτε μετά τον θάνατο του. Στις κατηγορίες που εξαπέλυαν εναντίον του εκείνος απαντούσε:

“Εγώ είμαι υπόλογος μόνον έναντι του Θεού και του έθνους μου! Κηρύξατε τον πόλεμο σε εμένα και το έθνος μου και τώρα μου ζητάτε να συνθηκολογήσω. 

Δεν θα το κάνω αφού γνωρίζω καλά ότι στη φύση δεν υπάρχει ειρήνη. Η μόνη σκληρή και η υπέρτατη αλήθεια είναι ο πόλεμος! Αυτήν κηρύσσω στο Έθνος μου, αφού τα έθνη τα οποία κατανοούν αυτήν την αλήθεια ζουν. Τα υπόλοιπα χάνονται!”

πηγή

Pierre Drieu La Rochelle

 

Γεννήθηκα μέσα στη Δεξιά και έχω διατηρήσει από την εκπαίδευσή μου το αίσθημα της εξουσίας, καθώς και το άφθαρτο αίσθημα της πατρίδας. Αλλά έπρεπε να στραφώ στην Αριστερά για να βρω τη βαθιά επίγνωση της κοινωνικής αναταραχής που προκαλείται από έναν παρακμάζοντα φιλελευθερισμό, από έναν καπιταλισμό που δεν είχε πλέον καμία αρετή. Αλλά όταν ήμουν στην Αριστερά, μου έλειπε η Δεξιά. Δεν μπορούσα να ξεχάσω ότι το Παλαιό Καθεστώς, τόσο απεχθή από τους σοσιαλιστές, είχε δημιουργήσει με τη διεθνή των βασιλιάδων ένα σκίτσο ευρωπαϊκής ενότητας, που οι δημοκρατίες δεν είχαν ξαναδεί ούτε καν την εποχή της Κοινωνίας των Εθνών. Τελικά, το 1930, είδα τη μόνη δύναμη ικανή να συμφιλιώσει αυτές τις φαινομενικά ασυμβίβαστες αντιφάσεις να αναδύονται μεταξύ Ρώμης και Βερολίνου. Είδα τον φασισμό.

Pierre Drieu La Rochelle

Ανένταχτοι - Λάρισα

 

Conan - What is Best in Life

 

Γιώργο Γαρμπή καλό πέρασμα …

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Απέναντι στους «μοναχικούς λύκους» που πολεμούν την σάπια νέα τάξη πραγμάτων και την δυσωδία του καθεστώτος, οφείλουμε να στεκόμαστε χωρίς παρωπίδες και εγωισμούς παρά τις όποιες διαφωνίες. 

Δύσκολη αυτή η στάση αλλά και τι δεν είναι δύσκολο σήμερα στην καθημερινή καταιγίδα της ανθελληνικής εξουσίας. Πριν λίγες ημέρες «έφυγε» ένας αντίπαλος μας ο Γιώργος Γαρμπής των εκδόσεων «Ελεύθερος Τύπος», μια εμβληματική μορφή των αναρχικών εντύπων, ένας «Προμηθέας» της αντίπερα όχθης. 

Ευγενικός και πολυδιαβασμένος, κάτοχος τεσσάρων πτυχίων, διέθετε ήθος και γνώσεις ενώ τολμούσε να πει την αλήθεια για τον εισοδισμό των αριστεριστών στις τάξεις των αναρχικών. Δεν απέφευγε τον διάλογο με τους «Φασίστες» αφού η διαλεκτική του δυναμική έσπαγε τα καλούπια του ιδεολογικού φανατισμού. 

Όταν οι «αντιφασίστες» έκαιγαν τα εθνικιστικά βιβλιοπωλεία στάθηκε αντίθετος σε αυτή την πρακτική και μάρτυρες αυτής της στάσης είναι όσοι τον γνώριζαν από την «αποδώ μεριά» και επισκέπτονταν το βιβλιοπωλείο του στα Εξάρχεια. 

Λάτρης της σκέψης του Κροπότκιν που να σημειωθεί ότι επηρέασε στο μέγιστο την ιδεολογική σύνθεση του Συνταγματάρχη Καντάφι. 

Αγνοούσε επιδεικτικά τις μισελληνικές εμμονές μεγάλης μερίδας του «χώρου» του που καταπίνει σήμερα αμάσητη την woke προπαγάνδα, ένιωθε την απειλή των «Ταλιμπάν των Εξαρχείων» που σήμερα αρέσκονται στο να επιτίθενται σε πιτσιρικάδες για ένα πατριωτικό ραφτό ή απειλούν γυναίκες εργαζόμενες συλλόγου που είναι υπέρ των αγέννητων παιδιών. 

Γνώριζε και στηλίτευε την ηθική παρακμή των σημερινών «αντιεξουσιαστών» που όπως έλεγε ο ίδιος «βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος», ενώ αίσθηση είχε προκαλέσει η δήλωση του ότι η δίωξη της «Χρυσής Αυγής» ήταν ουσιαστικά ένα κόλπο του αστικού καθεστώτος που την παρουσίασαν ως «μπαμπούλα» για την κρεμάσουν στο τέλος ως παράσημο στο πέτο του εκάστοτε πρωθυπουργού που υπακούει στο ΚΙΣ αλλά και για να τελεσφορήσουν οι παρασκηνιακοί σχεδιασμοί των πραγματικών καταπιεστών σε επίπεδο νομοθετικό και λοιπών πολύπλευρων διώξεων.

Λιγοστεύουν όλο και περισσότερο οι «αντάρτες της σκέψης» που έχουν κάτι να πουν - έστω και αν διαφωνούμε - σε σχέση με αυτούς που κυριαρχούν και ψευδολογούν στα ΜΜΕ και τα «χωνιά» της παραπληροφόρησης.

Της Γης οι Κολασμένοι: Η υποστήριξη των Εθνικοσοσιαλιστών στα αντιαποικιοκρατικά κινήματα Ι (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 Οι απρόσμενες νίκες του Άξονα κατά τον Β΄ΠΠ και η αμφισβήτηση της παγκόσμιας τάξης των ισχυρών της Γης γέμισαν με ελπίδα εκατομμύρια ανθρώπους που ζούσαν κάτω από τον ζυγό της αποικιοκρατίας των Συμμάχων, εκατομμύρια στρατεύτηκαν στο πλευρό του Άξονα αναγνωρίζοντας ότι τώρα είναι η στιγμή να δοθεί το θανατηφόρο χτύπημα στο τέρας της αποικιοκρατίας. 

Στις φωτογραφίες:

Στην Δύση στο Βερολίνο το 1943, στην μέση ο Ινδός ηγέτης του απελευθερωτικού στρατού της Ινδίας Chandra Bose, αριστερά ο Μεγάλος Μουφτής των Ιεροσολύμων, θείος του Γιασέρ Αραφάτ και επικηρυγμένος από τους Άγγλους αρχηγός του Απελευθερωτικού Κινήματος της Παλαιστίνης Mohammad Amin Al Husayni και δεξιά ο πρωθυπουργός του Ιράκ που οργάνωσε το πραξικόπημα και επιτέθηκε στους Άγγλους δυνάστες της χώρας του την Άνοιξη του 1941, Ali al Gaylani

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Hammer Kun palaa Jerusalem

 

Το ίνδαλμα των αντιφασιστών ακροδεξιών νεοεθνικιστών

 

Dr. Johann von Leers: ο Αγώνας των Αράβων μια βαθιά Γερμανική υπόθεση

 

Η Μεταπολεμική Δράση του Johann von Leers και οι Σχέσεις Γερμανίας - Αραβικών Κρατών

Ο Dr. Johann von Leers, καθηγητής και ταγματάρχης των SS, υπήρξε μέλος του Γερμανικού Υπουργείου Προπαγάνδας του Γιόζεφ Γκέμπελς. Στο πλαίσιο των εργασιών του εκεί, μεταξύ άλλων κειμένων, το 1942 συνέγραψε την πραγματεία «Judaism and Islam as Opposites» («Ιουδαϊσμός και Ισλάμ ως Αντίπαλοι»).

Μετά το τέλος του πολέμου, ο von Leers δραπέτευσε στην Αργεντινή. Το 1956, μετά από προτροπή του Μεγάλου Μουφτή των Ιεροσολύμων, Μοχάμεντ Αμίν αλ-Χουσεϊνί, μετακόμισε στην Αίγυπτο, όπου ασπάστηκε το Ισλάμ και έλαβε το όνομα Ομάρ Αμίν. Διορίστηκε από την κυβέρνηση του Νάσερ στο Αιγυπτιακό Υπουργείο Προπαγάνδας και ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου του Προέδρου.

Το Καταφύγιο των Γερμανών Φυγάδων

Η μεταπολεμική Αίγυπτος, υπό την ηγεσία του Προέδρου Νάσερ και αργότερα του Σαντάτ, αποτέλεσε καταφύγιο για εκατοντάδες υψηλόβαθμους Γερμανούς φυγάδες του πολέμου. Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισε ο Παλαιστίνιος Μουφτής των Ιεροσολύμων, Μοχάμεντ Αμίν αλ-Χουσεϊνί. Ο αλ-Χουσεϊνί, ο οποίος διατηρούσε επαφές με πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη της γερμανικής ηγεσίας, οργάνωσε μεταπολεμικά τη φυγάδευση μεγάλου αριθμού Γερμανών καταζητούμενων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πρόεδροι της Αιγύπτου, Νάσερ και Σαντάτ, οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία μετά την πτώση του Βασιλιά Φαρούκ, είχαν υπάρξει μέλη της οργάνωσης «Κίνημα των Ελεύθερων Αξιωματικών» (Free Officers Movement) και συνεργάτες των Γερμανών κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Γερμανοί Σύμβουλοι και Αραβικές Απελευθερωτικές Οργανώσεις

Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Αιγύπτου και της Συρίας στελεχώθηκαν από πλήθος Γερμανών συμβούλων, συμπεριλαμβανομένων πρώην ανδρών της Γκεστάπο και των SS. Ο Νάσερ, σε συνεργασία με τον Μεγάλο Μουφτή, παρείχε σε αυτούς προστασία και νέα ταυτότητα. Μαζί τους, οργανώθηκαν οι απελευθερωτικές οργανώσεις της Παλαιστίνης, με στόχο τη συνέχιση του αγώνα εναντίον των Εβραίων της περιοχής.

Η σελίδα έχει στη διάθεσή της μια λίστα με τουλάχιστον 32 υψηλόβαθμα στελέχη της Γκεστάπο και των SS, οι οποίοι ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό, απέκτησαν νέα ταυτότητα και τοποθετήθηκαν ως μέλη των μεταπολεμικών κυβερνήσεων της Αιγύπτου και της Συρίας. Οργάνωσαν έτσι τη συνέχιση του αγώνα των Αράβων, οι οποίοι «δεν ξέχασαν τους παλιούς τους φίλους».

Ο Ρόλος των Ελλήνων της Αιγύπτου

Φυσικά, δεν ξεχάστηκε ποτέ ο ρόλος των Ελλήνων της Αιγύπτου ως «κολαούζων» των Άγγλων, κάτι που αποτέλεσε και την πραγματική αιτία της εκδίωξής τους από την Αίγυπτο. Οι πρώτες αραβικές απελευθερωτικές οργανώσεις, που οργανώθηκαν και με τη βοήθεια των Γερμανών, είχαν εθνικιστικό χαρακτήρα. Για αυτόν τον λόγο, οι δυτικές δυνάμεις καλλιέργησαν τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, είτε πλήττοντας είτε αλώνοντας αυτές τις αρχικές οργανώσεις.