γράφει ο Ησαΐας Κωνσταντινίδης
ΩΣ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ:
Δεν είναι καθόλου λίγοι οι φίλοι αναγνώστες,
που μου ζητούν εδώ και πολλά χρόνια να λάβω θέση για το ζήτημα: χούντα της 21ης
Απριλίου και Γεώργιος Παπαδόπουλος …
Υπήρξε κάτι το θετικό ή το αρνητικό, εν
τέλει, η όλη κατάσταση που προέκυψε από τη χουντική Επανάσταση του 1967;
Τι
προσέφερε στον ελληνισμό και στο γένος των Ελλήνων;
Άφησε πίσω της κάτι το
δημιουργικό ή μήπως άφησε συντρίμμια;
Αυτά είναι πολύ σημαντικά ερωτήματα.
Και
πρέπει να απαντηθούν, πόσο μάλλον που στις ημέρες μας πολλοί μεν αναρωτιούνται
με απόγνωση «πού είσαι Παπαδόπουλε;» (λόγω της πικρίας που νιώθουν από τις
αθλιότητες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.), άλλοι μεν εκμεταλλεύονται το όλο θέμα,
ως δήθεν υποστηρικτές του δικτάτορα, απλώς για να «πουλήσουν».
Γι’ αυτόν τον
λόγο αποφάσισα να συγγράψω το εν λόγω σύντομο άρθρο, ακριβώς για να λάβω ευθεία
και συγκεκριμένη θέση πάνω σε ένα αμφιλεγόμενο ζητούμενο που (ιστορικά) ακόμη
και σήμερα μας απασχολεί…
(το κείμενο
τίθεται υπό μορφή ερωταπαντήσεων)
Χειροφίλημα του Παπαδόπουλου στον τροτσκιστή ρασοφόρο Μούσκο που κατεδίωξε τους Ενωτικούς της Κύπρου!
1. Ήταν η χούντα της 21ης Απριλίου του 1967, Επανάσταση
ή όχι;
Ναι, ήταν.
Διότι «Επανάσταση», με νομικούς και ιστορικούς όρους, σημαίνει κατάσταση που
δύναται να δημιουργήσει Δίκαιο. Και η 21η Απριλίου δημιούργησε Δίκαιο, διεθνώς
μάλιστα αναγνωρισμένο (πλην κάποιων κυρώσεων, από πλευράς ΗΠΑ και Ευρώπης, που
βεβαίως δεν μπορούσαν να αποδεχθούν δικτατορία σε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και υπό
ένταξη στην τότε ΕΟΚ). Όλες όμως οι χώρες-μέλη του ΟΗΕ συνήψαν αμέσως σχέσεις
με το καθεστώς των χουντικών, ουδεμία μάλιστα προέβαλλε «βέτο» εναντίον της
τότε καταστάσεως.
Ήταν κι η εποχή του Ψυχρού πολέμου, όπου η μία υπερδύναμη
έκανε τα στραβά μάτια στις ανομίες της άλλης … Έτσι, η Σοβιετική Ένωση δεν
αντέδρασε στο χουντικό πραξικόπημα των Παπαδόπουλου-Μακαρέζου - Παττακού του
1967, όπως ακριβώς και οι ΗΠΑ δεν αντέδρασαν καθόλου στην εισβολή των
σοβιετικών τανκς στην Τσεχοσλοβακία το 1968…
2. Ποια υπήρξε η καταγωγή -κοινωνική και άλλη-
του πρωτεργάτη της χουντικής Επαναστάσεως του 1967, Γεωργίου Παπαδόπουλου;
Ήταν
μικροαστική. Δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε τότε ένας μεγαλοσχήμων:
«Ποιοι
είναι αυτοί; Είναι παιδιά αγροτικών οικογενειών, δεν ανήκουν σ’ εμάς, στο
σύστημά μας … Δεν τους γνωρίζουμε». Και, παρ’ όλα αυτά, η 21η Απριλίου δεν έκανε
την υπέρβαση.
Δεν τόλμησε να φέρει τολμηρές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για το
σύστημα. Παγιδευμένη μέσα στον δοσιλογικό της συντηρητισμό, απεδείχθη ιστορικά
μία συνέχεια (ή «διάλειμμα», εάν προτιμάτε) των έως τότε ελλαδικών κυβερνήσεων.
Ένας «αέρας κοπανιστός», που τίποτε δεν προσέφερε στη χώρα. Πρέπει δε, εδώ,
λόγω της Ιστορίας, να σημειωθεί ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν συγγενής του
Γεωργίου Παπανδρέου, του περίφημου «Γέρου της Δημοκρατίας»!
Συγκεκριμένα, ήταν
ανιψιός (και βαπτιστικός του) και ξάδερφος του Ανδρέα Παπανδρέου … Στη σημείωση
4, σελ. 12, του κεφαλαίου «Οι ρίζες» του βιβλίου μου «Ποιος είναι ο Γ.Α.Π.;»,
εκδ. «Ελληνική Άνοδος» 2012, σημειώνω τα εξής:
«Από την Αγία Μαρίνα καταγόταν και η οικογένεια του ηγέτη του καθεστώτος
της 21ης Απριλίου, Γεωργίου Παπαδόπουλου (ο οποίος γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι
Αχαΐας).
Μάλιστα ο Παπαδόπουλος υπήρξε ξάδελφος του Ανδρέα Παπανδρέου, αφού
ήταν συγγενείς από τους πατεράδες τους!
Στην πραγματικότητα οι προπαππούδες
τους υπήρξαν αδέλφια κι αυτό εξηγεί το ενδιαφέρον του Γεωργίου Παπανδρέου για
τον Παπαδόπουλο μετά το περίφημο «σαμποτάζ του Έβρου», αλλά και το γεγονός ότι
τα μέλη της οικογένειας του μετέπειτα Απριλιανού κυβερνήτη ήταν πάντοτε
ψηφοφόροι του «Γέρου της Δημοκρατίας» στον νομό Αχαΐας…».
3. Γιατί έγινε το πραξικόπημα του 1967; Ποιες
ήταν οι τότε επικρατούσες συνθήκες;
Στις αρχές του
1967 το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είχε πια πεθάνει… Όπως είπε αργότερα ο
ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, «η δημοκρατία πέθανε στη χώρα και οι
συνταγματάρχες απλώς της έριξαν τη χαριστική βολή».
Πράγματι, σε συνθήκες
(τότε) Ψυχρού πολέμου, το αστικό καθεστώς δεν είχε άλλη επιλογή από το να
στηρίξει μία πολιτειακή εκτροπή, ως αποτέλεσμα της υποβόσκουσας πολιτικής
ανωμαλίας.
Ο αείμνηστος καθηγητής Δημήτρης Κιτσίκης, στο έργο του «Ιστορία του
ελληνοτουρκικού χώρου 1928-1973», σελ. σελ. 289-290, εκδ. «Βιβλιοπωλείον της
Εστίας 1981, διαβάζουμε τα ακόλουθα ενδιαφέροντα:
«Η πτώση του ηθικού επιπέδου του Έλληνα πολιτικού που φυσικό ήταν να
εκμεταλλευθεί η επανάσταση του 1967, ήταν τόσο οφθαλμοφανής ώστε ο πρώην
υπουργός και μέλλων καραμανλικός πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, γιος του
κατοχικού πρωθυπουργού του 1943-1944, Ιωάννη Ράλλη, αισθάνθηκε την ανάγκη να
γράψει βιβλίο το 1971 για να υπερασπίσει το σώμα του («κληρονομικό σώμα θα
έλεγε κανείς τουλάχιστο όσον αφορά την οικογένεια Ράλλη, η οποία βρίσκεται στην
εξουσία από το 1821) διότι, όπως γράφει:
«Έγινε συνήθεια τα τελευταία χρόνια να
κατηγορούνται όλοι οι Έλληνες πολιτικοί ως φαύλοι και ανίκανοι». (Γεώργιος Ι.
Ράλλης, Η αλήθεια για τους Έλληνες πολιτικούς, Αθήνα, Ερμείας, 1971, σ. 7)».
4. Υπήρχε άλλη εναλλακτική πραξικοπήματος από
το σύστημα;
Βεβαίως,
υπήρξε. Λίγη Ιστορία …
Προ του διαφαινομένου αδιεξόδου, είχαν προκηρυχθεί
γενικές βουλευτικές εκλογές για τις 28 Μαΐου του 1967 (που δεν έγιναν τελικά
ποτέ). Ήδη η χώρα βίωνε δύο σχεδόν χρόνια πολιτικής αστάθειας: η κυβέρνηση της
Ενώσεως Κέντρου, υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, έχοντας λάβει στις αρχές του 1964
το 53% περίπου των ψήφων, κατέρρευσε στις 15 Ιουλίου 1965, όταν όλα τα
μεγαλοστελέχη της αποχώρησαν από την τότε κυβέρνηση.
Έκτοτε, στην εξουσία
βρέθηκαν είτε κυβερνήσεις «Αποστατών» (όπως ονομάσθηκαν όσοι αποσχίστηκαν από
την Ένωση Κέντρου στα λεγόμενα «Ιουλιανά» του 1965) είτε βασιλικές κυβερνήσεις
από τον Δεκέμβριο του 1966 έως τον Απρίλιο του 1967, αποτέλεσμα άτυπης
συμφωνίας των δύο μεγαλύτερων δυνάμεων της εποχής, ήτοι της Ενώσεως Κέντρου και
της ΕΡΕ.
Επειδή όμως το σύστημα φοβόταν φοβερά γεγονότα προ των εκλογών της
28ης Μαΐου 1967, έβαλε μπροστά το σχέδιο επέμβασης των στρατηγών (που
ονομάστηκε «βασιλικό πραξικόπημα»), προκειμένου οι εκλογές εκείνες να
αναβληθούν.
Η εν λόγω δικτατορία θα είχε ως αποστολή να «εκτονώσει» την
κατάσταση για λίγο καιρό και έπειτα να επαναφέρει στη διακυβέρνηση του τόπου
τους παλαιούς πολιτικάντηδες. Όμως τους στρατηγούς, τους πρόλαβε η Επανάσταση
της 21ης Απριλίου, οι ηγέτες της οποίας ουδεμία σχέση είχαν με το ως άνω
αναφερθέν σχέδιο.
5. Ποιες οι σχέσεις της Απριλιανής δικτατορίας
με το (τότε) Ανατολικό μπλοκ;
Η δικτατορία των
χουντικών της 21ης Απριλίου 1967 συνέχισε την εξωτερική πολιτική των
προηγουμένων κυβερνήσεων, εν μέρει της ΕΡΕ και κυρίως της Ενώσεως Κέντρου, για
αποκατάσταση των σχέσεων της Ελλάδας με τις χώρες του κομμουνιστικού
συνασπισμού.
Και όχι μόνο προσέγγισε τη Βουλγαρία -και την άλλοτε ΕΣΣΔ, όπως
είχε γίνει ήδη επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου από το 1964, αλλά ο Γεώργιος
Παπαδόπουλος ήταν ο πρώτος που αποκατέστησε τις ελληνοαλβανικές σχέσεις:
το
1971 αναγνώρισε πλήρως το αλβανικό κράτος, «θάβοντας» όμως το λεγόμενο
«Βορειοηπειρωτικό ζήτημα»! Κατά τον τρόπο τούτο, ιδρύθηκαν πρεσβείες σε
αμφότερες τις χώρες, αλλά ο ελληνισμός της Νότιας Αλβανίας σταδιακά οδηγήθηκε
σε μαρασμό και αφελληνοποίηση.
6. Ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, υπέρμαχος της
θεωρίας του «ελληνοτουρκισμού»;
Αναμφίβολα,
ήταν! Μίλησε ευθέως περί ενώσεως των δύο οχθών του Αιγαίου (προφανώς για να
εξευμενίσει το ΝΑΤΟ έναντι του), ενώ αναθέρμανε τις προηγουμένως κάκιστες
ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Μάλιστα, έφθασε στο σημείο να επικαλεστεί το παλαιότερο
παράδειγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου -τον οποίο, ως «Κεντρώος» λάτρευε-, που
μερικές δεκαετίες πιο πριν είχε προτείνει να λάβει ο Κεμάλ Ατατούρκ το βραβείο
Νόμπελ ειρήνης!
Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και σήμερα ο τουρκικός Τύπος
αναφέρεται στον Γεώργιο Παπαδόπουλο ως «μεγάλο φίλο της Τουρκίας».
7. Γιατί απέσυρε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος την
ελληνική μεραρχία από την Κύπρο;
Την απέσυρε,
πεντακάθαρα, λόγω δειλίας!
Του … έτριξαν τα δόντια οι Τούρκοι, τον Δεκέμβριο του
1967, κι εκείνος άφησε την Κύπρο τελείως ανυπεράσπιστη …
Έτσι, η Τουρκία βρήκε
έτοιμο το έδαφος για να εισβάλλει τον Ιούλιο του 1974 στη Μεγαλόνησο και να
καταλάβει το 37% του εδάφους της. Δεν είναι, δε, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι
οι υποστηρικτές του Παπαδόπουλου είτε αποσιωπούν εντελώς το γεγονός αυτό είτε
-απλώς- «τα μασάνε» …
Τι να πουν άλλωστε γι’ αυτή τη μειοδοσία;
Μάλιστα, η εν
λόγω κατάσταση θα πρέπει οπωσδήποτε να συνδυασθεί με το τότε «αντιπραξικόπημα»
που επιχείρησε ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος κατά της χούντας, το οποίο τελικώς
απέτυχε παταγωδώς και, έτσι, η Ελλάς έπαυσε ουσιαστικώς να είναι βασιλευόμενη
δημοκρατία.
Για να ακολουθήσουν το 1973 τα χειρότερα, όταν ο Παπαδόπουλος,
χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο, κατήργησε τη μοναρχία και μετέβαλλε το πολίτευμα της
χώρας σε (δήθεν) προεδρευόμενη δημοκρατία…
8. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η χούντα του
Παπαδόπουλου ενίσχυσε την αστικοποίηση του ελλαδικού πληθυσμού και την
καταστροφή των ελληνικών μεγαλουπόλεων … Ισχύει αυτό;
Όχι μόνο
ισχύει, μα παραϊσχύει!
Ο Παπαδόπουλος, με την κακόγουστη «αρχιτεκτονική» του,
επέτεινε τις τότε υπάρχουσες τάσεις αστυφιλίας του επαρχιακού και αγροτικού
πληθυσμού, σε σημείο η αστικοποίηση (η γιγάντωση δηλ. της Αθήνας, της
Θεσσαλονίκης και 2-3 ακόμη πόλεων) να φθάσει σε σημείο ρεκόρ, σχεδόν παράνοιας.
Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι στην Αθήνα της σεισμικής ζώνης, όπου
κανονικά δεν επιτρέπεται να υπάρχουν πολυώροφα κτίσματα, ο εν λόγω Παπαδόπουλος
επέβαλλε την ανόρθωση ολόκληρων ουρανοξυστών! Οι οποίοι, πέραν της πλήρους
έλλειψης αισθητικής, δύνανται να αποδειχθούν εξαιρετικά επικίνδυνοι σε
περίπτωση μεγάλου σεισμού.
Και αναρωτιέται εύλογα κανείς: γιατί έπραξε όσα
έπραξε; Ήταν ανόητος και αφελής, ή ό,τι έκανε το έκανε επίτηδες;
9. Πώς πήγαινε η ελληνική οικονομία από το
1967 έως το 1973; Υπήρχαν τότε οικονομικά κλπ. σκάνδαλα;
Θα ξεκινήσω
από τα σκάνδαλα της χούντας.
Ο συγγραφέας και αρθρογράφος Διονύσης Ελευθεράτος
έγραψε κάποτε ένα βιβλίο, με τίτλο «Λαμόγια στο χακί», όπου καταγράφει ένα προς
ένα τα σκάνδαλα της χούντας. Σκάνδαλα, τα οποία «νομιμοποίησαν» τη μετέπειτα
ασύλληπτη διαφθορά της Μεταπολίτευσης (μετά το 1974).
Διαβάστε, παρακαλώ, το ως
άνω αναφερόμενο βιβλίο, για να καταλάβετε τι είδους σήψη υπήρχε επί … δήθεν
ανεπιλήπτου 21ης Απριλίου …
Αλλά και η ελληνική οικονομία. Δεν λέω ότι οι
πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου έκλεψαν τον δημόσιο πλούτο (δεν έκλεψαν), αλλά η
οικονομία της χώρας βρέθηκε, μετά το έτος οικονομικής ανάκαμψης 1966 (κυβέρνηση
των «Αποστατών») σε βαθύτατη κρίση, την οποία επιδείνωσε η πετρελαϊκή κρίση του
1973.
Εξ ’ού και οι χουντικοί έπεσαν. Άνθρωποι οικονομικά αναλφάβητοι και
«στρατόκαυλοι» καραβανάδες, χωρίς ίχνος πρακτικής γνώσης, κλήθηκαν να
διαχειριστούν την οικονομία μας, με καταστρεπτικά όμως αποτελέσματα.
10. Τελικά τι προσέφερε η 21η Απριλίου στον
ελληνισμό και, ειδικότερα, στην πατριωτική παράταξη;
Προσέφερε μόνο
το χάος. Την απόλυτη καταστροφή και παρακμή …
Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα, στον
λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», όπου επικρατεί η ανόητη λαγνεία υπέρ της χούντας
της 21ης Απριλίου, δεν προσχωρούν οι νέοι και οι γυναίκες. Και δεν το κάνουν
τυχαία.
Για να ακούσουν, τι; Τα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»;
Ή τα «Πατρίς,
θρησκεία, οικογένεια»;
Δεν καταλαβαίνουν τα άτομα αυτά, οι υποστηρικτές της
χούντας, ότι άλλα είναι τώρα τα ζητήματα που απασχολούν το έθνος και την
κοινωνία μας …
Και αναρωτιέμαι: Εν τέλει, για ποιον λόγο ο Παπαδόπουλος κι η
παρέα του έκαναν το πραξικόπημα του 1967; Εμπόδισαν ένα άλλο πραξικόπημα,
εκείνο των στρατηγών, που (τέλος πάντων) θα εκτόνωνε μια δύσκολη έτσι κι αλλιώς
κατάσταση.
Αλλά, επιπροσθέτως, δεν εκτέλεσαν -ως έπρεπε- τους προδότες, όπως
έπραξε π.χ. το 1973 ο Πινοτσέτ στη Χιλή, αλλά τους άφησαν ελεύθερους!!! Τότε,
γιατί ακριβώς έκαναν το πραξικόπημα;
Όμως η ζωή είναι δίκαιη. Και οι εν λόγω
ανόητοι είχαν την τύχη που τους έπρεπε: πέθαναν στη φυλακή και απαξιωμένοι. Καταδίκασαν
όμως τον ελληνικό λαό να βιώσει μία άθλια Μεταπολίτευση, που τον Μάιο του 2010
μας έφερε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Κι αυτό δεν θα τους το συγχωρέσει ποτέ η
Ιστορία του γένους μας.
.jpg)
