Περνάμε σε ένα ακόμη απόσπασμα από το ενδιαφέρον βιβλίο
«Οι άγνωστοι φασισμοί», του Γάλλου διανοούμενου και συγγραφέα Maurice Bardèche.
Ένα έργο με στοιχεία και περιγραφές για το φαινόμενο του φασισμού στην Ευρώπη
τον 20ο αιώνα.
Καλή ανάγνωση.
Για πολλά χρόνια, όποτε συζητείται η αραβο-ισραηλινή
σύγκρουση ή ο παναραβισμός, η λέξη φασισμός ανθίζει κάτω από τα στυλό ή στα
χείλη των φιλοϊσραηλινών δημοσιογράφων. Ο Nasser φασίστας; Το Μπάαθ είναι
φασιστικό;
Πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσουμε γρήγορα
τους αναγνωρισμένους αραβικούς φασισμούς. Όταν η φασιστική μετάδοση εξαπλώθηκε
σε όλο τον κόσμο τη δεκαετία του 1930, επηρεάστηκαν και οι Άραβες.
Αλλά ήταν
κάτω από την εθνικοσοσιαλιστική μορφή του όρου, καθώς η φασιστική Ιταλία - μη
αντιεβραϊκή στις αρχές - που είχε εξολοθρεύσει τους Senussi της Λιβύης (ΣτΜ,
είναι ένα μουσουλμανικό πολιτικο-θρησκευτικό τάγμα στη Λιβύη και τις γύρω
περιοχές, που ιδρύθηκε στη Μέκκα το 1837 από τους Grand Sanussi), δεν μπορούσε
να γίνει δεκτή ως παράδειγμα προς μίμηση, παρά τις αραβόφιλες φιλοδοξίες του
Duce και του «Σπαθιού του Ισλάμ» του.
Τα Εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα
εμφανίστηκαν σχεδόν παντού στις αραβικές χώρες.
Ένα σύντομο αλλά περιεκτικό άρθρο, του Romualdi, στις
αρχές της δεκαετίας του 1970, που αφορά τον φαινόμενο του Περονισμού. Και
φυσικά η βαρύτητα της γνώμης του μεγάλου Ιταλού νεοφασίστα μετράει διπλά:
Ένα από τα πιο σύνθετα πολιτικά φαινόμενα της εποχής
μας είναι αναμφίβολα ο «περονισμός». Από τη μια πλευρά αυτός είχε κάποιες
συμπάθειες και κάποιες συγγένειες με τα ευρωπαϊκά φασιστικά καθεστώτα καθώς η
γενική του θέση ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό και μεταξύ των
ρωσικών και αμερικανικών εναλλακτικών, θυμίζει αυτή των φασιστικών κινημάτων
μεταξύ 1920 και 1945.
Από την άλλη πλευρά, έχει έναν έντονο αυτόχθονο,
νοτιοαμερικανικό χαρακτήρα, τόσο, που μπορεί να φαίνεται σαν μια παραλλαγή του
caudillismo και των στρατιωτικών δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής.
Τέλος, η
μακροχρόνια εξορία του Peron, η μετωπική αντίθεση στη στρατιωτική ολιγαρχία και
η έλξη του «Καστρισμού», έχουν μπερδέψει ακόμη περισσότερο τις πολιτικές
γραμμές της εικόνας, σε σημείο να τις καθιστούν σχεδόν ανεξήγητες.
«Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Il Secolo
αποφάσισε να στείλει έναν εξαιρετικό δημοσιογράφο - τον Luciano Magrini - για
ένα μήνα στη Ρωσία προκειμένου να αποκαλύψει στους Ιταλούς ότι στη «nella
Russia bolscevika» τα πάντα έχουν αποτύχει, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του
μπολσεβικισμού.
Αυτές ήταν οι παραμονές του βραδινού φωτός, που έκαναν τα πάντα
θολά, νυχτερινά, στον ιταλικό αέρα. Καταιγίδες στο τέλος του πολέμου. Το
εκκρεμές της πολιτικής ταλαντεύτηκε από το ένα άκρο στο άλλο. Δεξιά-αριστερά,
αριστερά-δεξιά, σαν δύο εχθρικά χέρια που δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν στην
ολοκληρωμένη υπηρεσία ενός ενιαίου σώματος.
Η Ρωσία ήταν επίσης ένα λυκόφως. Οι
πιο επιφανείς καταστροφολόγοι στη Δύση περιορίστηκαν στις επιφανειακές
φόρμουλες: ασυμβίβαστο= ασιατικό αίνιγμα, σλαβικό χάος, απροσδιόριστη άβυσσος ...
"Θέλετε να καταλάβετε τον φασισμό; Κοιτάξτε τους
εχθρούς που πολέμησε και ότι φυσικά, θα πρέπει να συνεχίσει να πολεμά, ακόμα
και αφού τους σκοτώσει, γιατί θα ξαναγεννηθούν."
Φασισμός και πολιτισμός - Giovanni Gentile
μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος
Σήμερα η Ευρώπη κυβερνάται από οικονομικές δυνάμεις και
τεχνοκράτες, όπως ο υπόλοιπος κόσμος και δυστυχώς περιορίζεται σε έναν απλό
γεωγραφικό χάρτη, τα σύνορα του οποίου αμφισβητούνται ακόμη και κατέχονται από
τις δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που κέρδισαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τις
ΗΠΑ και την Ρωσία.
Στο εσωτερικό πολιτικό επίπεδο, ο φαινομενικός δυισμός,
πολιτικός και οικονομικός, μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, ερμηνεύεται με τη συνήθη
δυαδική λογική των κατηγοριών φίλος/εχθρός, καλός/κακός, που στην πραγματικότητα
εμποδίζει τη σωστή εστίαση μιας επείγουσας ανάγκης, η οποία δεν μπορεί πλέον να
αποποιηθεί μιας ευρωπαϊκής επιλογής σε κάθε τομέα: πολιτικό, τεχνολογικό,
υπαρξιακό και πνευματικό.
Ταυτόχρονα έχει χαθεί και η ικανότητα διάκρισης
μεταξύ εχθρού και φίλου, καθώς και η βάση της έννοιας της Πολιτικής, της
κληρονμιάς του Carl Schmitt. Όλα αυτά δυστυχώς, προκαλούν μια «πολιτική
πλοήγηση εξ όψεως», που οδηγεί πολλούς να καταφύγουν στη «μικροπολιτική» των
αδιέξοδων του πατριωτισμού και εθνικισμού.
Έφυγε για τα Ηλύσια Πεδία ένας
μεγάλος σύντροφος, ο Maurizio Boccacci, ακτιβιστής και ιδρυτής της
ριζοσπαστικής οργάνωσης την δεκαετία του 1990, " Πολιτικό Κίνημα", με
εκατοντάδες σκίνχετς ως μέλη, στην Ρώμη κυρίως.
Διαβασμένος, πολύ καλός
ομιλητής δυνατός χαρακτήρας και μεγάλος αγωνιστής. Έζησε και αυτός την
καταπίεση και το κυνήγι του αστικού καθεστώτος τόσο της αριστεράς αλλά και της δεξιάς.
Το κίνημα του τέθηκε εκτός νόμου μετά από επιχειρήσεις της αστυνομίας. Η
συνέχεια γνωστή: Φυλακίσεις, διώξεις και άλλα πολλά. Συνέχισε να αγωνίζεται με
πολλές δυσκολίες μέχρι που έφυγε μετά από χρόνια ταλαιπωρίας από μια αρρώστια.
Είχα
την τιμή, εκείνα τα παλιά χρόνια του ‘90, μα τον γνωρίσω σε εξορμήσεις
διαδηλώσεων, συναυλιών και συναντήσεων. Και εδώ θα αναφέρω τα λόγια συντρόφου
Ιταλού, που με εκφράζουν απολύτως:
«Και εκείνοι που εθεάθησαν να χορεύουν,
θεωρήθηκαν τρελοί από εκείνους που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική». (
Friedrich Nietzsche).
Θυμάμαι ακόμα όταν προσπαθούσες να εξηγήσεις σε δεξιούς «καθυστερημένους»
τι ήταν ο «αναρχοφασισμός» ...
Μας έμαθες ότι κανείς δεν πρέπει να έχει «κύριους ή
νονούς» και το έχουμε κάνει σύνθημα ζωής. Πέτα ψηλά, Μαουρίτσιο, όπως πάντα! Οι
ελεύθεροι άνθρωποι σου σκύβουν το κεφάλι.
Χθές Πέμπτη έγινε συνέδριο στην Ιερουσαλήμ με πρωτοβουλία
της κυβερνήσεως Νετανιάχου, για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού.
Εσκεμμένως, καλεσμένοι ήταν πολλοί δεξιοί, τραμπιστές,
ακροδεξιοί, εθνικίζοντες, και εθνικιστές πολιτικοί από την Ευρώπη, όπως ο Jordan
Bardella και η Marion Marechal (ανηψιά της Μαρίν Λε Πέν).
Αρκετοί εκπρόσωποι εβραϊκών οργανώσεων της Ευρώπης δεν
ήθελαν να συμμετάσχουν, και κατεδίκασαν την νομιμοποίηση της ακροδεξιάς στα
μάτια της κοινής γνώμης.
Από την άλλη μεριά, τα πρώην περιθωριακά ακροδεξιά κόμματα
της Ευρώπης επιθυμούν προβολή στα μμε και λαϊκή νομιμοποίηση, οπότε έσπευσαν να
επιδώσουν τα φιλοσιωνιστικά τους διαπιστευτήρια.
Η βαθύτερη ανάλυση αυτού του φαινομένου εξηγείται με το ότι
αφ' ενός η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ ψάχνει εναγωνίως συμμάχους εναντίον
του ριζοσπαστικού Ισλάμ και της αντισιωνιστικής Αριστεράς.
Αφ' ετέρου τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, σύμφωνα με την
δική τους ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητος, ευθυγραμμίζονται με τον
Νετανιάχου διότι δεν θέλουν τον εξισλαμισμό της Ευρώπης ούτε την αριστερόστροφη
woke ατζέντα.
Πρόκειται για μία σύμπτωση συμφερόντων. Το πρόβλημα με τους
Ευρωπαίους ακροδεξιούς και εθνικίζοντες, είναι ότι δεν κατανοούν ότι η
συγκεκριμένη στάση του καθεστώτος Νετανιάχου είναι προσωρινή και τακτικής
σημασίας, όχι στρατηγικής.
Το σιωνιστικό Ισραήλ δεν έχει καμία διάθεση να νομιμοποιήσει
και να εκθρέψει τον εθνικισμό στην Ευρώπη. Όσο τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης
λειτουργούν ως άμισθοι σωματοφύλακες του σιωνισμού, θα απολαμβάνουν έναν βαθμό
ανοχής και από το Ισραήλ, και από την ΕΕ, και από την τραμπική Αμερική.
Αν όμως πάνε παραπέρα και μιλήσουν για εθνική ομοιογένεια, ή
για μαζικές απελάσεις λαθρομεταναστών, η κατάσταση θα αλλάξει. Δεν θα υπάρχει η
ίδια ανοχή. Τότε θα πρέπει να συγκρουστούν στους δρόμους με το αντεθνικό
καθεστώς της ΕΕ προκειμένου να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους, κάτι που δεν
είναι διατεθειμένοι να πράξουν.
Από την οπτική γωνία της ακροδεξιάς είναι μία επωφελής
πολιτική σύμπραξη. Θα μπορεί να μιλά κατά της ισλαμικής λαθρομεταναστεύσεως και
κατά της woke αριστερής ατζέντας, χωρίς να φοβάται τόσο πολύ τις κατηγορίες
περί ρατσισμού και φασισμού, διότι έχει πιά την αποδοχή και την προστασία του
καθεστώτος Νετανιάχου.
Όμως σε μακροπρόθεσμη βάση, όπως άλλωστε συνηθίζει, η
φιλοσιωνιστική Ευρωπαϊκή ακροδεξιά θα στραφεί κατά των ριζοσπαστικών
εθνικιστικών οργανώσεων μέσα στις δικές τους χώρες.
Όσο οι ελληνόφωνοι ακροδεξιοί μιλάνε κατά του
αντισημιτισμού, το σιωνιστικό καθεστώς θα τους φλερτάρει πολιτικώς. Αλλά αν
μιλήσουν κατά του ανθελληνισμού, δεν πρόκειται ποτέ να λάβουν στήριξη από τους
σιωνιστές.
Στην σημερινή εποχή, τα επετειακά αφιερώματα σε Μεγάλα
Ιστορικά Γεγονότα του παρελθόντος προκαλούν σε αρκετούς Συνειδητοποιημένους
Έλληνες μια μελαγχολία, καθώς συγκρίνουν την Αγωνιστικότητα και την Ηρωική
Συμπεριφορά του τότε με την νωθρότητα και την δειλία του σήμερα.
Οι Εθνικιστές
που Σέβονται τις Ιδέες τους και τον Εαυτό τους , έχουν Ιερό Χρέος να μετρούν τα
λόγια τους. Όχι μόνο επειδή τα Μεγάλα Ιστορικά - και συνάμα Επαναστατικά -
Γεγονότα Επιβάλλουν να Στέκεσαι με Σεβασμό και όχι αλαζονεία απέναντι τους, αλλά
και επειδή στις πονηρές ημέρες μας περισσεύει η αφηγηματική φλυαρία και ο
αλλαλάζων βερμπαλισμός από κάποιους θλιβερούς τύπους, που δεν έχουν καμία
ουσιώδη σχέση, ούτε με τον Εθνικισμό, ούτε με την Επανάσταση. Πουλούν, όμως,
" πατριωτισμό " της κακιάς ώρας για να συντηρήσουν τα στενά
συντηρητικά ατομικά συμφέροντα τους και τα άθλια - ξοφλημένα πολιτικά μαγαζάκια
τους.
Με βάση την εισαγωγή αυτή, στις 25 Μαρτίου 2025
συμπληρώνονται 204 χρόνια από την Ελληνική Εθνεγερσία ενάντια στον τούρκο
δυνάστη. Πόσα δεν γράφτηκαν και πόσα θα γραφτούν ακόμα, όλες αυτές τις ημέρες,
για την Μεγαλύτερη Στιγμή της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, τόσο από τους
κρατικούς φορείς, που αναμασούν με παγερή αδιαφορία τα χαμηλού επιπέδου
χιλιοειπωμένα ανούσια λογύδρια τους, μέχρι μερικούς "προχωρημένους"
υποκριτές και "ψώνια", που παριστάνουν - ανέξοδα και ανεύθυνα -
τους "εθνικιστές", "πατριώτες", "εθνικόφρονες", "ελληνόψυχους", "ελληνολάτρες", "ελληνοκεντρικούς" κτλ.
Έτσι, εξευτελίζουνκάθε έννοια Εθνικού Φιλότιμου και Προσωπικής Αξιοπρέπειας, με τις
φιλολογικές - τύπου μνημόσυνου - φανφάρες τους και την εξάντλησητων όποιων "εθνικών" αποθεμάτων
τους σε λεκτικούς λεονταρισμούς μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός γραφείου,
παρέα με άλλους απόλεμους, γραφικούς και απόμαχους της ζωής και της δράσης, που
δεν ξέρουν πώς " να σκοτώσουν την ώρα τους ".
Τύπους, που όχι μόνο
δειλιάζουν να Πολεμήσουν - έστω και ελάχιστα - το σύστημα και απέχουν από την
οποιαδήποτε ουσιαστική αντισυστημικη πράξη, αλλά αντιθέτως σπεύδουν πρόθυμα να
συμπαραταχθούν με το καθεστώς της εθνικής και κοινωνικής προδοσίας και αναλγησίας,
στηρίζοντας σύγχρονες προδοτικές πολιτικές συμφωνίες.
Μάλιστα, προχωρούν πολύ περισσότερο στην θρασυδειλία τους,
συκοφαντώντας ασύστολα όσους Πραγματικούς Έλληνες στην Σκέψη και την Δράση,
αγνοώντας την δύναμη του κατεστημένου, πολεμούν τον εχθρό και τους ντόπιους
συνεργάτες του. Αυτά τα ανθρωπάκια, λοιπόν,έχουν το θράσος να γράφουν και να εκστομίζουν "ύμνους " για
ένα Κοσμοϊστορικό Γεγονός, με το οποίο την παραμικρή σχέση δεν έχουν. Τίνα πει
κανείς γι' αυτήν την αναίδεια; Το γνωστό λαϊκό ρητό δίνει την πιο κατάλληλη
απάντηση: "Εκεί που κρεμούσαν οι Καπεταναίοι τα άρματα, κρεμάνε οι
γύφτοι τα νταούλια"...
Δεν έχει, λοιπόν, ανάγκη από παχιά και ανούσια λόγια η
Εθνεγερσία του 1821. Αποτελεί λάθος να την αντιμετωπίζουμε ως μια απλή ιστορική
μνήμη, γιατί έτσι ευνουχίζουμε το ουσιαστικό περιεχόμενο της και αναδεικνύουμε
μόνο τα επιφανειακά στοιχεία της. Πρέπει να Αγωνιστούμε για να Ανατείλει εκείνη
η εποχή, που μακριά από ηττοπαθείς κλάψεις, μίζερη νοσταλγία και την αστική
υποκρισία, θα υπάρξει ένα Αληθινά Εθνικό Κράτος, το οποίο θα Τιμά όπως
Πραγματικά της Αρμόζει την Ξεχωριστή μέσα στον Χρόνο Επέτειο.
Σήμερα, όμως, είναι ανάγκη να παραμερίσουμε κάθε
συναισθηματική αναφορά που μπορεί να βγαίνει μέσα από τον έμφυτο και άδολο
Ρομαντισμό μας και να εστιάσουμε την προσοχή μας στην Ουσία. Στο ότι δηλαδή η
προσπάθεια των Ηρώων του 1821 ουδέποτε ολοκληρώθηκε και πως ακόμη και σήμερα η
Ελλάδα παραμένει μια Χώρα υπό κατοχή. Μια κατοχή πολύ πιο δύσκολη, αφόρητη και
δυσβάσταχτη , γιατί τώρα ο δυνάστης φορεί έναν αόρατο μανδύα, που κάνει την
κυριαρχία του λιγότερο ορατή στους σημερινούς υπόδουλους.
Στην εποχή των εθνοκτόνων μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης
καπιταλιστικής δικτατορίας με τους πρώην μπολσεβίκους υπαλλήλους τους, στην
εποχή των ανιστόρητων τηλεοπτικών σκουπιδιών και των "διανοουμένων
", που επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την Αληθινή Φύση της Εθνεγερσίας , το
Νόημα της 25ης Μαρτίου φαντάζει απόμακρο για τη νοοτροπία του κάθε τυχάρπαστου
νεοέλληνα. Ταυτόχρονα όμως, παραμένει συνεχώς επίκαιρο για Εκείνους που
Πιστεύουν πως η κάθε είδους κρίση, ανασφάλεια, ενδοτικότητα και ο ωχαδερφισμός
δεν αντιμετωπίζονται με στείρες χρονολογικές αναφορές και αναμάσημα ενός
ενδόξου παρελθόντος , αλλά με την Συνεχή και Αληθινή Αγωνιστικότητα για μια
Ελλάδα Πραγματικά Ελεύθερη, Πραγματικά Μεγάλη.
Σαν το δροσερό νερό μιας πηγής που δεν στερεύει ποτέ και
προσφέρει την Αθανασία, ας πιούμε και εμείς απ' αυτήν, για να ΖήσουμεΜέσα από τις Πράξεις μας, αλλά και Μετά από
αυτές. Μακριά από μικρόψυχους λογαριασμούς και συσχετισμούς δυνάμεων, ας
γνωρίζουμε πως Πάντοτε η Ιστορία Γράφεται όχι από τις χειραγωγημένες και
πλαδαρές πλειοψηφίες, αλλά από τις Ελεύθερες και Σφυρηλατημένες μειοψηφίες.
Γράφεται από από τους λίγους Εκλεκτούς, τους Αποφασισμένους να αφήσουν ένα
Ανεξίτηλο φωτεινό σημάδι στην Ιστορική Διαδρομή. Εκείνους που δεν είναι οι
ουραγοί της σκλαβωμένης εποχής τους, αλλά οι Προάγγελοι ενός Επαναστατικού
Ελεύθερου Αύριο.
Και στην εφετινή επέτειο, λοιπόν, ας κρατήσουμε αυτά τα
λίγα, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, για να μπορούμε να διακρίνουμε τον
κάλπικο πατριωτισμό των κενών λόγων από τον Επαναστατικό Εθνικισμό, που
Στηρίζεται στην Ενότητα Σκέψεων και Πράξεων.
Ας Ακολουθήσουμε το Γνήσιο
Ελληνικό Πνεύμα, ως ένα ελάχιστο Φόρο Τιμής στην Μνήμη Εκείνων που δεν
λογάριασανδυσμενείς συνθήκες και
αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, αλλά ορμώμενοι από από το Φυλετικό τουςΑρχέτυπο Πολέμησαν και Δημιούργησαν το
Αθάνατο μέσα στο Χρόνο Έπος της Εθνεγερσίας του 1821.
Ταυτόχρονα, θα δοθεί το μήνυμα πως ο Συνεχής και
Ασυμβίβαστος Αγώνας αποτελεί την μόνη Ρεαλιστική Πρόταση για να βγει Πραγματικά
αυτό το Έθνος και ο Λαός του από την σκλαβιά. Γιατί ο Εθνικισμός είτε θα είναι
Επαναστατικός και θα επιζητεί την Ολοκληρωτική Σύγκρουση με τον δυνάστη και
τους ελληνόφωνους συνεργάτες του, είτε θα είναι έρμαιο του "συνταγματικού
πατριωτισμού " και επομένως εντελώς ελεγχόμενος και παντελώς ανώδυνος για
τους σημερινούς εξουσιαστές της Ελλάδος.
Γι' αυτό και η Απάντηση μας στους άμεσους και έμμεσους
προδότες, τους λιγόψυχους, τους κουρασμένους, τους αδιάφορους, πρέπει να είναι
ακριβώς η ίδια μ' αυτήν που ο "Γέρος του Μωριά", ο Υπέρτατος
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έδωσε στους αντίστοιχους εξωμότες, λαπάδες, "διστακτικούς" και Νενέκους της εποχής του: "Φωτιά και Τσεκούρι
στους προσκυνημένους" ! Όσο "μη πολιτικά ορθό", "αντιδημοκρατικό", "φασιστικό" και αν ακούγεται, είναι η μόνη
Αποδεκτή Εθνική Λύση και Περισσότερο Επίκαιρη από Ποτέ ...
«Νόμιζαν ότι θα μας θάψουν αλλά ξέχασαν ότι είμαστε σπόροι»
Σύνθημα της Σοσιαλιστικής Φασιστικής Πολιτείας του Σαλό, που
εκφράζει στο έπακρο την διάθεση για την επαναφορά του διαδικτυακού λόγου μας.
Νόμιζαν ότι με τις κρατικές εντολές θα παύσουν την προβολή
των ιδεών μας και την παύση της Αυτόνομης φωνής.
Όσες φορές και να μας «ρίξουν» εμείς θα επανερχόμαστε Πιστοί
στην ιδεολογική μας τάση και σταθεροί στο «χαράκωμα» της σκέψης μας.
Κάνουμε γνωστό σε εχθρούς φίλους και κυρίως στους
συναγωνιστές ότι ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ θα «ανθίσει» και πάλι με την στήριξη των
ομάδων και κινήσεων της Αντιδημοκρατικής σκέψης, ενώ στο άμεσο διάστημα θα
ακολουθήσουν ομιλίες μελών της συντακτικής ομάδας και ποιοτικές ιδεολογικές
εκδόσεις.
«Λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα της αστικής δημοκρατίας»
Σταύρος Λιμποβίσης εκ μέρους της συντακτικής ομάδας
Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση»: το δεύτερο μέρος από το ομότιτλο βιβλίο, Γερμανία, 1979.
πρόλογος: Στέλιος Αλεξόπουλος
μετάφραση - εισαγωγή: Βλάσης Βρανάς
Μετά την έκδοση της χρονιάς που δεν είναι άλλη από το έργο «Η Διάλυση του Συστήματος» (εκδόσεις «Λόγχη» του FrancoFreda)- το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ - έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμετο δεύτερο μέρος του ομότιτλου βιβλίουτου Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση».
Ένα βιβλίο - σταθμός αφού είναι από τα πιο σημαντικά έργα μετά το ’45 το οποίο γράφτηκε στην απομόνωση της φυλακής και ο τίτλος θυμίζει τα επαναστατικά σχέδια τουErnstRöhmτων «Ταγμάτων Εφόδου».
Το «λαϊκό και αιρετικό έργο» του Michael Kühnen ενός ανθρώπου που από τα δεκατέσσερα έτη της ζωής του ενδιαφέρθηκε για την αληθινή πολιτική και αρκετά γρήγορα από Μαοϊκός εργάτης στα ναυπηγεία του Αμβούργου, κατέληξε να είναι οργανωτής και ακτιβιστής του ρεύματος των εθνικοεπαναστατών που ονομάστηκαν και «nazi-maoists».
Ο θαυμασμός του για τον Mussoliniκαι την Φασιστική Επανάσταση, τον οδήγησε αρχικά στην μελέτη του Χιτλερισμού και τελικά στην ενίσχυση του Στρασσερισμού. Απώτερος σκοπός η αναγέννηση και η εδραίωση του Εθνικοσοσιαλισμού στην μεταπολεμική Γερμανία. Με το μανιφέστο αυτό προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει την ιδέα μέσα από μια εκρηκτική σύνθεση, να αποκαταστήσει την επαναστατική φύση του Εθνικοσοσιαλισμού και να απαντήσει στην τρομοκρατία του συστήματος.
Χαρακτηρίστηκε το βιβλίο αυτό ως «ένα από τα πιο επικίνδυνα βιβλία για την δημοκρατία»και κατασχέθηκε από τις διωκτικές αρχές όταν ήταν ακόμη σε μορφή χειρόγραφου πριν καν κυκλοφορήσει!Οι κατηγορίες εκ μέρους του καθεστώτος ήταν ένα γεγονός πρωτόγνωρο για την νομική ιστορία της χώρας,αφού ο συγγραφέας κατηγορήθηκε επειδή διάβαζε ένα χειρόγραφο έργο που δεν είχε προλάβει καν να το εκδώσει.
Ένα αντίγραφο σώθηκε από την μανία των αρχών και σήμερα με την συνδρομή των Αυτόνομων συναγωνιστών της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης»και της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» έχετε την ευκαιρία να το διαβάσετε.
Η κύρια πραγματεία ενός εκ των πρωτεργατών της «Εθνικής Αυτονομίας» δεν είχε ως στόχο την αντιπαράθεση αλλά την ανασυγκρότηση του κινήματος απέναντι στις προκλήσεις των καιρών την εποχή εκείνη.
Μια έκδοση που επηρέασε χιλιάδες συναγωνιστές αφού δεν ήταν ένα απλό πρόγραμμα, αλλά ένας οδηγός δράσης. Μια προσπάθεια να υπάρξει έντονη πολεμικήαπέναντι στους «αντιδραστικούς, τους Τέκτονες και τους υπηρέτες των Σιωνιστών που έχουν φωλιάσει στο δικό μας στρατόπεδο» όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας.
Γεώργιος Καστριώτης: Οι υπερασπισταί του Μεσολογγίου τον θεωρούσαν τόσο δικό τους ώστε σε ένα από τα κανονιοστάσια τους είχαν δώσει το όνομα Σκεντέρμπεης, τρίτο κατά σειρά μετά από εκείνα των Δρακούλη και Κανάρη.
Φωτογραφίες που λάβαμε από Αυτόνομους συναγωνιστές τους οποίους και ευχαριστούμε:
Αυτόνομοι - Θεσσαλονίκη
Χανιά - καταστροφή εθνομηδενιστικού υλικού
Λαμία - συνθήματα από Αυτόνομους για τον συναγωνιστή Νίκο Τσάμη που έφυγε νωρίς ... γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις
Defend Greece: Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και στην επαρχία άμεση αλληλεγγύη σε Ουκρανούς πρόσφυγες που έπεσαν θύματα του πολέμου!
Οι συναγωνίστριες ενάντια στην παρακρατική antifa!
Ρούχα σε άριστη κατάσταση από Αυτόνομους σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους πολυτέκνων της χώρας στην μνήμη του συναγωνιστή Κ.Μ.
Αυτόνομοι - Χαλάνδρι
Αναγραφή συνθημάτων από Αυτόνομους συναγωνιστές στον Κορυδαλλό
Μοίρασμα εκατοντάδων φυλλαδίων ενάντια στις αμβλώσεις σε Πάτρα - Τρίπολη - Καλαμάτα (σε εκκλησίες και ιατρεία γυναικολόγων η εν λόγω κίνηση έχει διαφορετική βαρύτητα με δεδομένο το γεγονός ότι τόσο οι υπηρέτες του Ιπποκράτη όσο και αυτοί του Θεού ... στην πλειοψηφία τους σιωπούν απέναντι στην επίσημη κρατική γενοκτονία)
Ο Στρατηγός Soleimaniέλεγε: «Δήλωσε την ανάγκη σου προς το Θεό, ώστε να μην έχεις ανάγκη κανέναν. Υπάρχουν πολλοί πόνοι που, αν κοιτάξεις προσεκτικά, η σωτηρία μας κρύβεται μέσα τους και υπάρχουν πολλά γεγονότα στη ζωή μας την έκβαση των οποίων πρέπει να αφήνουνε στα χέρια του Θεού, γνωρίζοντας ότι σε Εκείνον βρίσκεται η δική μας ευλογία»
Μάθημα ζωής και Πίστης από έναν χαμογελαστό και ευγενικό άνθρωπο, που γνωρίσαμε κάποιοι μετά τον θάνατο του … !
E. Κ.
Με αφορμή την τριακοστή τρίτη επέτειο αποβίωσης του Ιμάμη Χομεϊνί δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το ειδικό τεύχος για την ζωή και τα έργα του.
Όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) έχουν αφιχθεί, από την Κυριακή 29 Μαΐου, στη Κύπρο για να συμμετέχουν στην ΤΑΜΣ «Αγαπήνωρ 2022» που θα διαρκέσει πέντε ημέρες, μέχρι την Πέμπτη 2 Ιουνίου. Η άσκηση εντάσσεται στα πλαίσια της αμυντικής συνεργασίας Κύπρου-Ισραήλ που τα τελευταία χρόνια εκτείνεται και στο πεδίο των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με φόντο τόσο τον χερσαίο όσο και τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο πέριξ της Κύπρου. Η άσκηση “Chariots of Fire”, διάρκειας 4 εβδομάδων εκ μέρους των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων εντάσσει τη Κύπρο στους σχεδιασμούς της κατά το πενταήμερο του «Αγαπήνωρος».
έτος στρατιωτικά drills που αφορούν στη δράση του IDF σε σενάρια παρατεταμένης σύγκρουσης σε εχθρικό περιβάλλον (prolonged conflict in hostile terrain) και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δύο βασικές παραμέτρους:
• Προσαρμογή σε συνθήκες μάχης εντός εχθρικού περιβάλλοντος ή γραμμών του εχθρού και διαχείριση συνθηκών κρίσης που προέκυψαν (τραυματισμοί, εκκένωση δυνάμεων, κοκ) και
• Εκπαίδευση στη λογιστική και διοικητική υποστήριξη ενός τέτοιου περιβάλλοντος μάχης όπου τα στρατεύματα θα πρέπει να δεχθούν εφόδια από αεροπορικές ρίψεις
Σε αυτό το πλαίσιο η ΤΑΜΣ «Αγαπήνωρ» περιλαμβάνει διακλαδικά αντικείμενα όπως η εγγύς υποστήριξη μάχης με επιθετικά ελικόπτερα ή η κατεύθυνση πυρών από αυτά, η μεταφορά τραυματιών με τέτοια σε συνθήκες διαχείρισης κρίσης καθώς και η ρίψη στρατιωτικού υλικού υποστήριξης χερσαίων δυνάμεων με εναέρια μέσα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κύπρος ως πεδίο (τερέν) στρατιωτικών επιχειρήσεων για το Ισραήλ προσομοιάζει -με ρεαλιστικούς όρους- δύο βασικά σενάρια για τον IDF. Σύμφωνα με τα Ισραηλινά ΜΜΕ και την «Jerusalem Post», «την μάχη με την σιιτική οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου εντός λιβανικής επικράτειας άρα εξ’ ορισμού σε άγνωστο έδαφος -προοπτική που εξυπηρετεί η Κύπρος λόγω εγγύτητας β. τις συνθήκες μάχης του IDF σε διασυνοριακές συγκρούσεις (Λίβανος, Συρία, Γάζα) όπου εναλλάσσονται ως επιχειρησιακά πεδία ορεινοί όγκοι μεσαίων και υψηλότερων υψομέτρων, κατοικημένοι τόποι (urban warfare) κι ανοικτό πεδίο. Το Τρόοδος ομοιάζει με το όρος Hermon, τόσο κλιματολογικά όσο και -ανά σημεία- υψομετρικά, κατεξοχήν πεδίο δυνητικής δράσης του IDF στα Υψίπεδα του Γκολάν και στο νευραλγικό σημείο του «τριεθνούς» μεταξύ Λιβάνου και Συρίας όπου δραστηριοποιείται η οργάνωση Χεζμπολάχ».
Και πριν λίγο καιρό στην Παλαιστίνη οι Σιωνιστές ...
"... Αξίζει να σημειώσω ότι στην έναρξη αυτού του πολέμου πίστευα ότι το δίκιο βρίσκεται με τη ρωσική πλευρά, γεγονός που δεν ισχύει. Βλέποντας λοιπόν τα γεγονότα και αγανακτώντας ακόμη και με το ότι Τσετσένοι πολεμούν και δολοφονούν χριστιανούς Ουκρανούς πολίτες, ζητώ για άλλη μία φορά να μου επιτραπεί να πολεμήσω στο πλευρό των ουκρανικών δυνάμεων. Αξίζει να σημειώσω ότι μόλις είδα και έμαθα ότι οι ελληνικές αρχές θα παραδώσουν έναν αρκετά σημαντικό αριθμό τεθωρακισμένων αρμάτων BMP-1 στις ουκρανικές αρχές ...''
Μπορεί η γενιά του ‘68 να μην είναι όρος που χρησιμοποιείται ευρέως στην Ελλάδα. Μπορεί και όροι όπως το “Κίνημα της Ταυτότητας” να είναι σχετικά άγνωστοι.” Στην πραγματικότητα όμως, ο πρώτος τουλάχιστον όρος εκφράζεται επακριβώς στην χώρα μας, από αυτό που ονομάζεται “γενιά του Πολυτεχνείου”. Μία γενιά η οποία όπως ακριβώς στην Γαλλία η γενιά του ‘68 ή στην Αμερική οι περιβόητοι baby boomers, κατέλαβε πλήρως κάθε πόστο εξουσίας. Και προσπάθησε να διαμορφώσει το σύνολο της κοινωνίας γύρω της, όπως το είχε φανταστεί στα επηρεασμένα από το κίνημα του πολιτιστικού μαρξισμού, νεανικά χρόνια της.
Στην πορεία βέβαια μπόλιασε αυτές τις φαντασιώσεις με την ευδαιμονία των ανοδικών χρόνων του καπιταλισμού. Και κάπως έτσι μας προέκυψε η σημερινή κατάσταση. Όπως ακριβώς στην Ελλάδα, έτσι και στην Γαλλία, έτσι και στην Αυστρία, που είναι η πατρίδα του συγγραφέα αυτού του μικρού αλλά τόσο εύστοχου βιβλίου. Κάθε κεφάλαιο αυτής της κήρυξης πολέμου - και όχι μανιφέστου όπως τονίζει ο συγγραφέας - θα μπορούσε να γίνει ένα βιβλίο από μόνο του. Αντί όμως να ψάχνει τα αίτια και να αναλύει την ιστορική διαδρομή, προτιμά απλά να κάνει διαπιστώσεις και να δίνει απαντήσεις.
Σαφώς δεν μπορεί κανείς να συμφωνεί με όλα όσα γράφει ο Markus Willinger. Είμαι βέβαιος όμως ότι μία κρίσιμη μάζα των επιχειρημάτων του, θα βρει σύμφωνο κάθε άνθρωπο που είναι διατεθειμένος να σκεφτεί εκτός των πλαισίων της πολιτικής ορθότητας, του τελευταίου μηχανισμού άμυνας του συστήματος, πριν περάσει στην άμεση καταστολή. Ο Markus Willinger από την πλευρά του δεν γράφει ως Αυστριακός, δεν γράφει ως Γάλλος και σίγουρα δεν γράφει ως Έλληνας. Γράφει ως Ευρωπαίος. Και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό που προκύπτει από το “κίνημα της ταυτότητας”. Ότι δεν πρεσβεύει λύσεις για την Αυστρία, την Ελλάδα ή την Γαλλία. Αλλά κινείται σε ένα επίπεδο ευρωπαϊκό, πέρα από -ισμούς. Αντιπροσωπεύει μία γενιά που μεγαλώνει στην Στοκχόλμη, στην Αθήνα, στην Βιέννη και στο Παρίσι.
Και αυτή η γενιά δεν περιμένει να ακουστεί. Βρίσκεται στο επόμενο στάδιο. Στο στάδιο στο οποίο πολεμά για την επιβίωσή της. Με τους δικούς της όρους. Προσωπικά αισθάνομαι ότι περισσότερα με συνδέουν με τους νέους που μάχονται μέσα από τα κινήματα της ταυτότητας, όπως αυτά προκύπτουν τελευταία σε ολόκληρη την Ευρώπη, παρά με έναν αριθμό συμπατριωτών μου της ίδιας ηλικίας στην Ελλάδα. Θα μπορούσα να συνεχίσω για αρκετές σελίδες πάνω σε αυτό το ζήτημα. Νομίζω όμως ότι θα ήταν λάθος.
Σκοπός της μετάφρασης αυτού του βιβλίου άλλωστε δεν είναι η διάδοση των απόψεων του μεταφραστή, αλλά μάλλον η ανάγκη ο εν ελλάδι πατριωτικός χώρος να εγκαταλείψει τις περιχαρακωμένες θέσεις του και να έλθει σε επαφή με τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και γι’ αυτό τον σκοπό το συγκεκριμένο βιβλίο παίρνει άριστα.
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
