Λευτεριά στην Isabel: για την Τρίτη Θέση!

 

Ένα βιβλίο - σταθμός της «Τρίτης Θέσης» για κάθε σκεπτόμενο συναγωνιστή: Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση» από τις εκδόσεις «το Αντίδοτο» (πρόλογος: Στέλιος Αλεξόπουλος - μετάφραση - εισαγωγή: Βλάσης Βρανάς)

Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση»: το δεύτερο μέρος από το ομότιτλο βιβλίο, Γερμανία, 1979.

πρόλογος: Στέλιος Αλεξόπουλος

μετάφραση - εισαγωγή: Βλάσης Βρανάς

Μετά την έκδοση της χρονιάς που δεν είναι άλλη από το έργο «Η Διάλυση του Συστήματος» (εκδόσεις «Λόγχη» του Franco Freda) - το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ - έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε το δεύτερο μέρος του ομότιτλου βιβλίου του Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση». 

Ένα βιβλίο - σταθμός αφού είναι από τα πιο σημαντικά έργα μετά το ’45 το οποίο γράφτηκε στην απομόνωση της φυλακής και ο τίτλος θυμίζει τα επαναστατικά σχέδια του Ernst Röhmτων «Ταγμάτων Εφόδου». 

Το «λαϊκό και αιρετικό έργο» του Michael Kühnen ενός ανθρώπου που από τα δεκατέσσερα έτη της ζωής του ενδιαφέρθηκε για την αληθινή πολιτική και αρκετά γρήγορα από Μαοϊκός εργάτης στα ναυπηγεία του Αμβούργου, κατέληξε να είναι οργανωτής και ακτιβιστής του ρεύματος των εθνικοεπαναστατών που ονομάστηκαν και «nazi-maoists». 

Ο θαυμασμός του για τον Mussolini και την Φασιστική Επανάσταση, τον οδήγησε αρχικά στην μελέτη του Χιτλερισμού και τελικά στην ενίσχυση του Στρασσερισμού. Απώτερος σκοπός η αναγέννηση και η εδραίωση του Εθνικοσοσιαλισμού στην μεταπολεμική Γερμανία.  Με το μανιφέστο αυτό προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει την ιδέα μέσα από μια εκρηκτική σύνθεση, να αποκαταστήσει την επαναστατική φύση του Εθνικοσοσιαλισμού και να απαντήσει στην τρομοκρατία του συστήματος. 

Χαρακτηρίστηκε το βιβλίο αυτό ως «ένα από τα πιο επικίνδυνα βιβλία για την δημοκρατία» και κατασχέθηκε από τις διωκτικές αρχές όταν ήταν ακόμη σε μορφή χειρόγραφου πριν καν κυκλοφορήσει!  Οι κατηγορίες εκ μέρους του καθεστώτος ήταν ένα γεγονός πρωτόγνωρο για την νομική ιστορία της χώρας, αφού ο συγγραφέας κατηγορήθηκε επειδή διάβαζε ένα χειρόγραφο έργο που δεν είχε προλάβει καν να το εκδώσει. 

Ένα αντίγραφο σώθηκε από την μανία των αρχών και σήμερα με την συνδρομή των Αυτόνομων συναγωνιστών της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης» και της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» έχετε την ευκαιρία να το διαβάσετε.

Η κύρια πραγματεία ενός εκ των πρωτεργατών της «Εθνικής Αυτονομίας» δεν είχε ως στόχο την αντιπαράθεση αλλά την ανασυγκρότηση του κινήματος απέναντι στις προκλήσεις των καιρών την εποχή εκείνη. 

Μια έκδοση που επηρέασε χιλιάδες συναγωνιστές αφού δεν ήταν ένα απλό πρόγραμμα, αλλά ένας οδηγός δράσης. Μια προσπάθεια να υπάρξει έντονη πολεμικήαπέναντι στους «αντιδραστικούς, τους Τέκτονες και τους υπηρέτες των Σιωνιστών που έχουν φωλιάσει στο δικό μας στρατόπεδο» όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας. 

Μια ακόμη «φαιοκόκκινη» έκδοση είναι γεγονός!

facebook 

Πληροφορίες στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

  ekdoseis.antidoto@gmail.com   

Σημεία διάθεσης:

-         εκδόσεις «Πελασγός»

-         εκδόσεις «Λόγχη»

Σελίδες 116

τιμή 16 ευρώ

Σύντομα θα προστεθούν και νέα σημεία διάθεσης …

Οι συναγωνιστές και οι συναγωνίστριες που θα στείλουν email στην ηλεκτρονική διεύθυνση των εκδόσεων «το Αντίδοτο» ekdoseis.antidoto@gmail.com  

ή 

θα επικοινωνήσουν εντός και εκτός του διαδικτύου με τα μέλη της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» θα το λάβουν με ΔΩΡΕΑΝ τα ταχυδρομικά έξοδα.

Μητρόπολη - Βόρεια - Κεντρικά - Νότια έχει δικά μας παιδιά: Άναρχοι* - Αυτόνομοι - Αντιδημοκράτες - Έλληνες μέχρι τέλους!

Γεώργιος Καστριώτης: Οι υπερασπισταί του Μεσολογγίου τον θεωρούσαν τόσο δικό τους ώστε σε ένα από τα κανονιοστάσια τους είχαν δώσει το όνομα Σκεντέρμπεης, τρίτο κατά σειρά μετά από εκείνα των Δρακούλη και Κανάρη.

Φωτογραφίες που λάβαμε από Αυτόνομους συναγωνιστές τους οποίους και ευχαριστούμε:

Αυτόνομοι - Θεσσαλονίκη

Χανιά - καταστροφή εθνομηδενιστικού υλικού

Λαμία - συνθήματα από Αυτόνομους για τον συναγωνιστή Νίκο Τσάμη που έφυγε νωρίς ... γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις

Defend Greece: Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και στην επαρχία άμεση αλληλεγγύη σε Ουκρανούς πρόσφυγες που έπεσαν θύματα του πολέμου!

Οι συναγωνίστριες ενάντια στην παρακρατική antifa!

Ρούχα σε άριστη κατάσταση από Αυτόνομους σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους πολυτέκνων της χώρας στην μνήμη του συναγωνιστή Κ.Μ.

Αυτόνομοι - Χαλάνδρι

Αναγραφή συνθημάτων από Αυτόνομους συναγωνιστές στον Κορυδαλλό

Μοίρασμα εκατοντάδων φυλλαδίων ενάντια στις αμβλώσεις σε Πάτρα - Τρίπολη - Καλαμάτα (σε εκκλησίες και ιατρεία γυναικολόγων η εν λόγω κίνηση έχει διαφορετική βαρύτητα με δεδομένο το γεγονός ότι τόσο οι υπηρέτες του Ιπποκράτη όσο και αυτοί του Θεού ... στην πλειοψηφία τους σιωπούν απέναντι στην επίσημη κρατική γενοκτονία)

* Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος - Μία εισαγωγή στον Ernst Jünger

Αυτόνομη επιθεώρηση της συντακτικής ομάδας «Μαύρος Κρίνος» και των εκδόσεων «Τρίτη Θέση»: ¡Patria o muerte! - Μάϊος 2022 - τόμος Β’- για ένα εκδοτικό εγχείρημα ιδεολογικής ενίσχυσης της «Τρίτης Θέσης» στην Ελλάδα (.pdf)

 

Αυτόνομη επιθεώρηση της συντακτικής ομάδας «Μαύρος Κρίνος» και των εκδόσεων «Τρίτη Θέση»: ¡Patria o muerte! - Μάϊος 2022 - τόμος Β’- για ένα εκδοτικό εγχείρημα ιδεολογικής ενίσχυσης της «Τρίτης Θέσης» στην Ελλάδα (.pdf) 

Για να κατεβάσετε το .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

Μια σημαντική στιγμή για την συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» & τις εκδόσεις «Τρίτη Θέση». 

Μια έκδοση 120 σελίδων με ένα αφιέρωμα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα στον «αιρετικό» φιλόσοφο, πολιτικό, δημοσιογράφο και ιδρυτή του «εθνικοσυνδικαλισμού» Ramiro Ledesma Ramos. 

Η ύλη σε σχέση με τον πρώτο τόμο - τον οποίο κατέβασαν σε .pdf εκατοντάδες αναγνώστες και συναγωνιστές - σχεδόν διπλάσια, τεχνικά είναι μια άκρως βελτιωμένη προσπάθεια και τα άρθρα αποκλειστικά, ενδιαφέροντα και δείγμα γραφής της αντικαπιταλιστικής τάσης του κινήματος:

Niccolo Giani «Ο Φασιστικός Πολιτισμός είναι ο Πολιτισμός του Πνεύματος»

Kurt Suckert «Η ιδέα της Κατάκτησης του Κράτους: Στο μονοπάτι του Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος υπό το φως του Ιουλίου Έβολα»

 Αφιέρωμα στον Ramiro Ledesma Ramos

Ramiro Ledesma Ramos: «Ο Φασισμός ως γεγονός & παγκόσμιο φαινόμενο»

 «Ο Μαρξιστικός Εκτοπισμός»

 «Το Πολιτικό Μανιφέστο των JONS»

Juan Antonio Llopart «Ramiro Ledesma Ramos: Ένας Εθνικομπολσεβίκος;»

David Sotto Carasco «Ολοκληρωτικό Κράτος, Εθνικός Μύθος και Λαϊκισμός: Ο Ramiro Ledesma Ramos και η εμπειρία της επιθεώρησης Le Patria Libre»

 Zeev Sternhell «Ο Φασιστικός Τρίτος Δρόμος ή η Αναζήτηση για μια Εναλλακτική Πολιτική Κουλτούρα»

Κατεβάστε και διαβάστε ελεύθερα σε υπολογιστή και κινητό τις εκδόσεις «Τρίτη Θέση», μοιράστε το .pdf μας σε φίλους, γνωστούς και αγνώστους. 

Διαδώστε ακόμα και αν δεν συμφωνείτε σε όλα με το ¡Patria o muerte!

Αυτόνομη συντακτική ομάδα «Μαύρος Κρίνος» & εκδόσεις «Τρίτη Θέση»

Fronte Nazionale: το ριζοσπαστικό ιδεολογικό δημιούργημα του διανοητή και ακτιβιστή Franco Freda & το «ιερόσυλο» έργο του νεοφασισμού και της Τρίτης Θέσης «η Διάλυση του Συστήματος» (η έκδοση της χρονιάς από την «Λόγχη» σε μετάφραση του Βλάση Βρανά και πρόλογο του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου)

 

2103611590

info@logxi.com

logxi.com

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Hπαρουσία και η δραστηριότητα του FronteNazionale, ήταν πολύ περιορισμένη χρονικά, λίγο περισσότερο από πέντε χρόνια, από το 1990 έως το 1995, όταν αρκετοί αγωνιστές του κλήθηκαν να λογοδοτήσουν για διάφορα δήθεν εγκλήματα συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που αποδίδονται στον περιβόητο νόμο Mancino για την υποκίνηση του φυλετικού μίσους.

Το Εθνικό Μέτωπο δημιουργήθηκε από τον Freda με την δεδηλωμένη πρόθεση να κινητοποιηθεί ενάντια στα μεταναστευτικά κύματα και στην πραγματικότητα  σχεδόν όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά έγγραφα του (αφίσες, φυλλάδια κ.λπ.) αποκάλυψαν αυτή τη μονοθεματική προσέγγιση, αυτό που ο Freda, όρισε ως «τερατούργημα» και «μάστιγα» που είναι η  τρομερή πλημμύρα των μη  Ευρωπαίων ενάντια των  Ευρωπαίων. Το μεγάλο όπλο όμως που έκανε και την διαφορά ήταν  ένα   περιοδικό του κινήματος, το "L'Antibancor" που δημοσιεύτηκε σε πέντε δόσεις μεταξύ 1992 και 1995 και ήταν μια πρωτότυπη και αξιολογότατη συντακτική πρωτοβουλία που αξίζει να σταθούμε.

Αυτό ήταν και ένα διαφημιστικό για την παρουσίαση του περιοδικού αυτού:

«Αγαπητέ αναγνώστη, 

Η απουσία μιας χρηματοπιστωτικής τάξης, και κυρίως μιας νομισματικής δομής, προκαλεί στον ορίζοντα εκλάμψεις οικονομικών καταστροφών πολύ πιο καταστροφικές από αυτές που προκλήθηκαν από το κραχ του 1929. Ενώ επιφανείς και υπερτεχνοκράτες ακαδημαϊκοί των κεντρικών εκδοτικών ινστιτούτων - όλοι “αξιότιμοι άντρες” ... ”ασθμαίνουν”  στην αναζήτηση μιας οριστικής παραμέτρου για τον προσδιορισμό της πραγματικής αξίας των νομισμάτων, τα επινοημένα κόλπα  καταρρέουν  άδοξα, αφού επέτρεψαν  τον πλουτισμό λίγων ατόμων εις βάρος τώρα του έθνους. Επομένως πιστεύουμε ότι είναι σωστό να αντιμετωπίζουμε οικονομικά και νομισματικά προβλήματα από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία από την κλασική, τόσο ακριβής στην πρόταση οικονομετρικών μοντέλων, λαμπρών μονογραφιών και μνημειακών πραγματειών, αλλά και  ανίκανη να προτείνει στις πολιτικές αρχές τα εργαλεία για να αποτρέψει στο νόμισμα  από - εγγύηση  της εθνικής κυριαρχίας – να γίνεται θηλιά στο λαιμό του λαού.

Υπάρχουν νέες τεχνικές και νέοι τρόποι εξερεύνησης, εάν καταφέρουμε να καταστρέψουμε τα «κλουβιά» στα οποία - με τέλεια κακή πίστη - όσοι επωφελούνται από αυτή τη διαταραχή θα ήθελαν να συνεχίσουν να μας κρατούν κλειστούς. Για να τα διαλύσουν, οικονομολόγοι και οικονομικοί ιστορικοί εργάστηκαν και συνεχίζουν να εργάζονται. Με τη διδασκαλία τους και με τη συμβολή εκείνων που βάζουν την πνευματική ειλικρίνεια πάνω από το δικό τους οικονομικό και κοινωνικό συμφέρον, θα εργαστούμε για να διασφαλίσουμε ότι αυτό το σύστημα, βασισμένο στην τεράστια «σαπουνοφούσκα» του ανύπαρκτου χρήματος, θα επιταχύνει τη δική του κατάρρευση: θα αποκαταστήσει την πραγματική οικονομία - τη μόνη που ταιριάζει στο καλό της εθνικής κοινότητας».

 “Fronte Nazionale”

Πρώτα από όλα  θα δείτε πόσο μπροστά ήταν σε επίπεδο  το «L'Antibancor», που στην ουσία  ήταν το μοναδικό περιοδικό συγκεκριμένα αφιερωμένο σε χρηματοοικονομικά, νομισματικά  ζητήματα, θέματα  που δεν δημοσιεύτηκαν  ποτέ στον ευρύτερο  «δεξιό» ριζοσπαστισμό (αλλά θα έλεγα  ότι ήταν μια μοναδική περίπτωση στο πανόραμα ολόκληρου του ευρωπαϊκού «δεξιού» ριζοσπαστισμού). Γεννήθηκε ως «ανασκόπηση των οικονομικών  από το Εθνικό Μέτωπο», όπως αναφέρεται στον υπότιτλο των δύο πρώτων τευχών, ξεκινώντας  και  ανέλαβε αυτή την «περιοδική αναθεώρηση των οικονομικών και χρηματοοικονομικών», τονίζοντας περαιτέρω την τεχνική και ακαδημαϊκή χροιά του, με την παρότρυνση του Salvatore Giuseppe Verde, ενός οικονομολόγου που είχε εργαστεί προηγουμένως στις οικονομικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ωστόσο, η επικράτηση  στις νέες λειτουργίες του χρήματος και στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, άφησε χώρο για την πολιτική κουλτούρα αναφοράς, όπως αποδεικνύεται από μια στήλη στην οποία υπήρχαν σύντομα οικονομικά κείμενα από «κλασικούς» συγγραφείς της «δεξιάς» από τον Spann και τον Costamagna στον Guénon και τον Spengler, και τέλος στον Friedrich Fried, μαθητή του Sombart. Κείμενα υψηλής επιστημονικής γνώσης και παιδείας. Ο μοναδικός χαρακτήρας αυτής της δημοσιογραφικής πρωτοβουλίας βρίσκει τον θεμελιώδη λόγο της στην έλλειψη προσοχής που είχε αναγνωρίσει ο «δεξιός» ριζοσπαστισμός για την οικονομική διάσταση. Ο εξοστρακισμός προς την οικονομία και την οικονομική σκέψη είχε ήδη διαταχθεί από τον Evola, στον απόηχο του Guénon και του Spengler.

Ο Evola είχε καταγγείλει ότι «ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι τόσο ανατροπή όσο και ο μαρξισμός, γιατί η εποχή της αστικής πρωτοκαθεδρίας της οικονομίας περιείχε μια θεμελιωδώς αναρχική και αντιιεραρχική ιδέα, κάτι περισσότερο από μια  ανατροπή της κανονικής τάξης». Με άλλα λόγια ο Evolaσχολιάζοντας τον Jungerλέει: «δεν ήταν τόσο θέμα προτίμησης ενός οικονομικού συστήματος από το άλλο, επειδή  η οικονομία ως κατηγορία  ανήκει οπωσδήποτε στην αστική σκέψη, όσο  για να αναπτύξει την πεποίθηση ότι η οικονομία ήταν το βασίλειο των αρνητικών αξιών, άρα έπρεπε να υποταχθεί σε εξωοικονομικούς παράγοντες μέσα σε μια πολύ μεγαλύτερη και πληρέστερη τάξη, ώστε να δώσει στην ανθρώπινη ζωή ένα βαθύ νόημα».

Ωστόσο, είναι αμφίβολο εάν ο Evola δεν έκανε το μεγάφωνο θα έλεγα, για μια στάση που χαρακτήριζε εδώ και καιρό αυτήν την πολιτική κουλτούρα, για την οποία αυτή η άρνηση εξέφραζε μια πολύ βαθύτερη κλίση που είχε προηγουμένως διασχίσει όλες τις διάφορες αρθρώσεις της «αντιπλουραλιστικής δεξιάς» του εικοστού αιώνα, σύμφωνα με το ίδιον τον Freda. Ακόμα κι αν δεν την συγκρίνουμε με τον επαναστατικό ανταγωνιστή  της, τον μαρξισμό, η  ιστοριογραφική μας υπόθεση είναι ότι αυτή η πολιτική κουλτούρα, είχε αποκαλύψει μια πολύ ωμή οικονομική σκέψη, μερικές φορές κατά προσέγγιση, όπου οι συγγραφείς αναφοράς ήταν πολύ λίγοι (περίπου αυτοί που ανθολόγησε το εν λόγω περιοδικό, με την προσθήκη του Ezra Pound και μερικών άλλων). Το να μιλάς για μια πραγματική «σωστή» οικονομική σκέψη της ριζοσπαστικής «δεξιάς» είναι πολύ δύσκολο. Η εντύπωση μας είναι ότι μερικές από τις πιο πρωτότυπες σελίδες των οικονομικών επιστημών μπορούν να εντοπιστούν, και να οδηγηθούν, στο πλευρό των αντισημιτικών συγγραφέων, ξεκινώντας από τον Sombart. Ο ίδιος ο κορπορατισμός κατήγγειλε μια «σπάνια θεωρητική συνέπεια», που προέρχεται από το γεγονός ότι «οδήγησε περισσότερο σε κριτική του φιλελευθερισμού παρά σε ένα νέο οικονομικό δόγμα».

Αυτή είναι μια γενικά αποδεκτή κρίση από την ιστοριογραφία, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Renzo De Felice είχε γράψει για ένα «παράλογο της προσποίησης του να γίνει ο κορπορατισμός ένα πραγματικό οικονομικό σύστημα που πρέπει να αντιτίθεται τόσο στο καπιταλιστικό (φιλελεύθερο ήταν προτιμότερο να πούμε) όσο και στο κομμουνιστικό». Το ερώτημα μιας σκέψης οικονομικής  που μόλις σκιαγραφήθηκε αφορά  λοιπόν, όλη την κουλτούρα της αντιπλουραλιστικής «δεξιάς», πριν από τον «δεξιό» ριζοσπαστισμό της δεύτερης μεταπολεμικής περιόδου.

Τώρα για να δούμε λίγο το θέμα αυτό αφού είναι σκόπιμο να παρατηρήσουμε την οικονομική σκέψη του «δεξιού ριζοσπαστισμού» και πάντα σύμφωνα με τον Freda:

"μπορεί να συνοψιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στην πεποίθηση ότι  ως καπιταλισμός, η ιστορική εποχή στην οποία η οικονομία είχε απορροφήσει την πολιτική - με όλες  τις συνέπειες που συνεπαγόταν αυτή η απορρόφηση - διαβρώνοντας τις εξουσίες του έθνους κράτους, έγινε  πια όμηρος ενός ανεμοστρόβιλου και μη ελεγχόμενης πλέον κυκλοφορίας χρήματος και οικονομικών με μια "παγκοσμιοποιημένη" κλίση. Ήταν ζήτημα αποκατάστασης της πρωτοκαθεδρίας και προσανατολισμού στην πολιτική, στο όνομα των δικαιωμάτων της κοινωνίας και του κράτους.

Υπό αυτή την έννοια, ο Sombart, ο Costamagna, ο Pound, οι αντισημίτες όπως ο Feder, ο θεωρητικός της πάλης ενάντια στη «σκλαβιά του συμφέροντος», ερμηνεύτηκαν όλοι σύμφωνα με τους κανόνες ενός παραδοσιακού χαρακτήρα, σαν του Evola, του Spengler και του Guénon, που δεν ήθελε να αντιμετωπίσει  μια οικονομική σκέψη που γιόρταζε τις δόξες του ατομικισμού και του υλισμού. Ήταν θέμα να πάρουμε θέση ενάντια στο «ανύπαρκτο χρήμα», στο όνομα της «πραγματικής οικονομίας - της μόνης που ταιριάζει στο καλό της εθνικής κοινότητα".

Καμία παραχώρηση λοιπόν, στον μαρξιστικό κολεκτιβισμό και τον σοσιαλισμό, όπως συνέβη στο «η διάλυση του συστήματος». Ο «αντιδραστικός μηδενισμός» του Freda της δεκαετίας του 1990 προτίμησε, αν μη τι άλλο, να καταγγείλει την πρωτοκαθεδρία της δημοσιοοικονομικής πολιτικής και της οικονομίας (finanza , economia, οι όροι στα ιταλικά) ως το υψηλότερο σημείο παρακμής που επιτεύχθηκε από τη Δύση. Η ανάκαμψη μιας προοπτικής αξιοποίησης του εθνικού κράτους βρήκε τη αιτιολόγηση της διαπίστωσης ότι η νομισματική κυκλοφορία είχε γίνει ανεξάρτητη από τους ελέγχους και τις πολιτικές εξουσίες του κράτους. Επρόκειτο για: «υποστήριξη της προβολής της ιδέας του κράτους σε επίπεδο ιστορίας, υπεράσπιση της ουσιαστικής αξιοπρέπειας των θεσμών του και στον τομέα της οικονομίας και της δημοσιοοικονομικής (στόχος της οικονομίας είναι να καλύψει τις ανάγκες του  έθνους και αυτός  της δημοσιοοικονομικής για τον εξορθολογισμό της ανταλλαγής αγαθών)».

Με άλλα λόγια, η επιστροφή στην προσδοκία του έθνους - κράτους ήταν η απάντηση σε φαινόμενα που ξέφευγαν  ​​από τον έλεγχο της πολιτικής, όπως η δημοσιονομική και η μετανάστευση. Αν μελετήσουμε το πρόγραμμα του θα δούμε ότι  η θέση του Freda δεν ήταν εντελώς απομονωμένη. Και μάλιστα  αν σκεφτούμε ότι, την ίδια περίοδο  η κουλτούρα της πιο συνειδητοποιημένης  ριζοσπαστικής «Δεξιάς» κατέγραφε μια «πατριωτική αφύπνιση» που χαρακτηριζόταν από την αίσθηση της «εθνοτικής κοινότητας», ακόμη κι αν η δράση του κράτους έπρεπε να θεωρηθεί «εμπόδιο για την ελεύθερη επίγνωση της ταυτότητας του».

Μια ιδιαιτερότητα του προγράμματος του Fronte Nazionale συνίστατο στην υποστήριξη μιας γραμμής διαφορετικού «ρατσισμού»σχεδόν στην πιο αγνή του μορφή: «Ρατσισμός σημαίνει όχι περιφρόνηση για τις άλλες φυλές, αλλά πίστη στην δικιά σου φυλή, αναγνώριση της συγκεκριμένης μορφής ζωής που τη σηματοδοτεί, σεβασμός σε όλους τους δεσμούς, εσωτερικού και εξωτερικού, ανώτερου και κατώτερου που τη διατάσσουν».

Στον χώρο του «δεξιού» ριζοσπαστισμού υπήρχαν επίσης και πιο επιφυλακτικές θέσεις, όπως όταν υποστηρίχθηκε ότι «η διαφοροποίηση διεκδικεί τη σύνθετη φύση της στον κόσμο, θεωρείται πλεονέκτημα που πρέπει να διαφυλαχθεί  και σίγουρα όχι ιμπεριαλιστικό πρόγραμμα επέκτασης ή κυριαρχίας, ούτε θεωρεί επιθυμητό μια εθνική ομάδα ή φυλή ή κράτος κ.λπ., να καλλιεργεί όνειρα εκμετάλλευσης και καταπίεσης εις βάρος οποιουδήποτε, ούτε στοχεύει σε μορφές εσωτερίκευσης του άλλου». Σε κάθε περίπτωση, για τον Freda, ο φυλετισμός ήταν η αναγνώριση ότι «ο άνθρωπος δεν βασίζεται σε ένα τίποτα, αλλά έμφυτες και εγγενείς αλήθειες κυβερνούν την ψυχή του. Είναι ιδιότητες που δεν αποκτώνται στην πορεία της ζωής . Είναι ιδιότητες που λαμβάνονται από ανιόντες και μεταδίδονται στους απογόνους σύμφωνα με τον κανόνα της κληρονομικότητας και του χαρακτήρα».

Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να επισημάνουμε ότι  για άλλη μια φορά, η αναφορά του  Freda ήταν ο Evola και για την ακρίβεια, εκείνα τα ρατσιστικά και αντισημιτικά γραπτά  του, περί τα τέλη του 1930, (πάνω  στην επίδραση του μαθήματος του εθνικοσοσιαλιστή ανθρωπολόγου Clauss), που θεωρητικοποιήθηκε ρητά με την  πεποίθηση ότι δεν υπήρχαν φυλετικές ιεραρχίες, καθώς όλες οι φυλές έπρεπε να θεωρούνται «ανώτερες». Και όμως, δεδομένου ότι ο διαφορετικός «ρατσισμός» εξακολουθεί να παραμένει «ρατσισμός», με την έννοια ότι η διαφοροποίηση αποτελούσε το αρχικό στάδιο μιας διαδικασίας που έτεινε να ταξινομήσει τους άνδρες σε φυλές, ήταν προφανές ότι μόνο «οι πνευματικά και ηθικά πιο αγνές ομάδες της λευκής φυλής αναγνώρισαν το καθήκον της τάξης, μέσω της ανισότητας των φυλών, και της διακυβέρνησης, μέσω της διαφοράς των γενεαλογιών, του κινήματος για τη συνολική ενοποίηση του ανθρώπινου γένους».

Σίγουρα η φυλετική θεωρία κατά τον Freda, είχε αλλάξει κάπως από την δεκαετία του ‘30 και τους θεωρητικούς της όπως οι Rosenberg, Gobineau, Chamberlain. Η «Φυλή» ήταν η έλευση της στιγμής του μύθου ως μια διαίσθηση της αυθεντικότητας του όντος που φαινόταν πνιγμένο στο γίγνεσθαι της Ιστορίας: «Η φυλή δεν πρέπει να συζητηθεί, να αντιμετωπιστεί, αν ποτέ να αντικατοπτριστεί. Η φυλή είναι αίμα, είναι νεύρο. Δεν θέτει ερωτήματα. Είναι ένα στοιχείο, όπως ο αέρας, όπως ο ήλιος, όχι ένα θέμα. Ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Ή δεν το έχεις ή το έχεις» … αναφέρει χαρακτηριστικά.

Παρόλο που το κίνημα του Freda δεν κράτησε πολύ, λόγω των νομικών παγίδων από το καθεστώς, άλλωστε αυτή είναι και η αστική δημοκρατία, παρόλο  λοιπόν την σύντομη ιστορία του, άφησε βαθιά χαραγμένο πνεύμα, βασισμένο σε μελέτες, έρευνες και σημαντικά άρθρα που δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να καταρρίψει. Άλλωστε η επιτυχία του σε αυτό το επίπεδο ήταν ότι προσπάθησε να παντρέψει τις δυνατές θεωρίες των διανοούμενων της λεγόμενης ριζοσπαστικής «δεξιάς», με τις απαιτήσεις των καιρών, αφού είχε  ήδη μπει η δεκαετία του 1990 και πολλά είχαν αλλάξει από το 1969 και το επαναστατικό «Η Διάλυση του Συστήματος». Αλλά ο στόχος ήταν πάλι αυτός: Η διάλυση του συστήματος!

Σε λίγες ημέρες ο τόμος Β΄ της αυτόνομης επιθεώρησης της συντακτικής ομάδας και των εκδόσεων «Τρίτη Θέση»: ¡Patria o muerte! - Μάϊος 2022 - τόμος Β’- για ένα εκδοτικό εγχείρημα ιδεολογικής ενίσχυσης της «Τρίτης Θέσης» στην Ελλάδα

 

Περιεχόμενα στον Β´ Τόμο:

 Niccolo Giani «Ο Φασιστικός Πολιτισμός είναι ο Πολιτισμός του Πνεύματος»

Kurt Suckert «Η ιδέα της Κατάκτησης του Κράτους: Στο μονοπάτι του Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος υπό το φως του Ιουλίου Έβολα»

 Αφιέρωμα στον Ramiro Ledesma Ramos

Ramiro Ledesma Ramos: «Ο Φασισμός ως γεγονός & Παγκόσμιο φαινόμενο»

 «Ο Μαρξιστικός Εκτοπισμός»

 «Το Πολιτικό Μανιφέστο των JONS»

Juan Antonio Llopart «Ramiro Ledesma Ramos: Ένας Εθνικομπολσεβίκος;»

David Sotto Carasco «Ολοκληρωτικό Κράτος, Εθνικός Μύθος και Λαϊκισμός: Ο Ramiro Ledesma Ramos και η εμπειρία της επιθεώρησης Le Patria Libre»

 Zeev Sternhell «Ο Φασιστικός Τρίτος Δρόμος ή η αναζήτηση για μια Εναλλακτική Πολιτική Κουλτούρα»

link: Αυτόνομη επιθεώρηση της συντακτικής ομάδας «Μαύρος Κρίνος» και των εκδόσεων «Τρίτη Θέση»: ¡Patria o muerte! - Μάρτιος 2022 - τόμος Α’- για ένα εκδοτικό εγχείρημα ιδεολογικής ενίσχυσης της «Τρίτης Θέσης» στην Ελλάδα (.pdf)

Η σημαία του «Μαύρου Μετώπου» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης !

link: Με το Σπαθί και το Σφυρί: Προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο «Ορφικός» την σημαία της «Τρίτης Θέσης» και του «Μαύρου Μετώπου»

Η σημαία του «Μαύρου Μετώπου» στο κέντρο των Αθηνών !

link: Με το Σπαθί και το Σφυρί: Προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο «Ορφικός» την σημαία της «Τρίτης Θέσης» και του «Μαύρου Μετώπου»

 

Σάλπιγγες ηχούν και οι Θεοί τους πεσόντες ήρωες καλούν: «Έτοιμος για τη Βαλχάλα» - αποσπάσματα από ιταλική βιβλιοπαρουσίαση για το «Valhalla Express» & λίγα λόγια για την εποποιία του Azovstal.

 

του Wolverine

Αναλυτές της γεωπολιτικής που τυγχάνουν αμφιβόλου καταγωγής και πολλές φορές βραβεύτηκαν από μασονικές στοές και σιωνιστικά ιδρύματα. Αντιφασίστες εκδότες και κομματάρχες με συνεργάτες να βρίσκονται στα δεξιά του συστήματος καθώς και πρώην κολλητοί υπουργού με πολύχρονη θητεία σε όλα τα λημέρια της antifaακροδεξιάς. 

Δεν είσαι στο #Azofstal! γράφουν επιδεικτικά στο facebook για να δείξουν τάχα την αντίθεση τους στις τακτικές της κυβέρνησης σχετικά με το μεταναστευτικό και την ύπαρξη της πέμπτης φάλαγγας στο ανατολικό Αιγαίο. 

Συντάκτες ιστοσελίδων που σταυροκοπιούνται στο Άγιο Όρος αλλά φιλούν τα χέρια του Τσετσένου Σουνίτη και οπαδού της Σαρίας Καντίροφ, όταν οι ίδιοι δεν ανεβάζουν φωτογραφίες με γυμνές Ελληνίδες δίπλα σε άρθρα για την ελληνική νεολαία! 

Καθηγητές στρατιωτικών σχολών ιστορικοί και ακαδημαϊκοί που θαυμάζουν το κράτος του Ισραήλ και πίνουν καφέ μαζί με ινστρούχτορες ακροδεξιού κόμματος, οι οποίοι μιλούν και γράφουν για την ομογένεια αλλά δεν έβγαλαν μιλιά ... κατά την διάρκεια της άλωσης της Ελληνικής Μαριούπολης από τις ορδές του καπιταλιστή Πούτιν. 

Όλοι οι παραπάνω ευλογούν την εισβολή και μισούν το Τάγμα Azov και τους Ουκρανούς που πολεμούν.

Προσφάτως παρά τις φήμες που κυκλοφορούν, στις ΗΠΑ ασκήθηκαν νέες πιέσεις για την πλήρη απαγόρευση όπλων προς τα μέλη του Τάγματος Azov. «Είμαι πολύ ευχαριστημένος που η πρόσφατη διάταξη εμποδίζει τις ΗΠΑ να παρέχουν όπλα και εκπαίδευση στους Azov δήλωσε ο Ινδικής καταγωγής πολιτικός Ro Khanna». 

Παράλληλα ο ιουδαϊκής καταγωγής Max Rose και μέλος της βουλής των αντιπροσώπων κινητοποίησε τα μέλη του Κογκρέσου, ώστε να συμπεριληφθεί η Ουκρανική ένοπλη οργάνωση στην λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις. 

Σαράντα μέλη υπέγραψαν κοινή επιστολή καλώντας το Αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών να αναλάβει τις όποιες ενέργειες απαιτούνται, ενώ πάλι πριν λίγο καιρό και την ώρα που η Ουκρανία βομβαρδιζόταν, η ιουδαϊκής καταγωγής Elissa Slotkin μέλος της βουλής των αντιπροσώπων επανέλαβε το αίτημα. 

Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι καταγγελίες των κορυφαίων στελεχών του πολιτικού κινήματος για τον ρόλο του ηθοποιού προέδρου της χώρας σχετικά με την τακτική στο πεδίο της μάχης. 

Οι εκεί συναγωνιστές δεν χαιρετούν στρατιωτικά τις κυβερνητικές μαριονέτες και παίρνουν τα όπλα παρά τις απαγορεύσεις και τους διωγμούς ή τις φυλακίσεις και τις δολοφονίες από τους κυβερνητικούς. 

Και τι δεν έγραψαν κάποιοι για την εθνική αντίσταση στην Μαριούπολη. Για χιλιάδες «Γκρίζους Λύκους» και άμαχους Ουκρανούς που τάχα έγιναν ασπίδα προστασίας για τους μαχητές, για εβραίους μισθοφόρους και Αφγανούς στρατιωτικούς την στιγμή που όλοι ήξεραν ποιοι πολεμούν στα περίχωρα της πόλης. Ακόμη και για σατανιστές και ένοπλους που ήθελαν να αφήσουν τα όπλα από τις πρώτες ημέρες ... ενώ ήδη κλείνουν σχεδόν τρεις μήνες με την αναλογία να είναι καθόλη την διάρκεια των μαχών 14:1. 

Οι μάχες οι μαρτυρίες και οι εξελίξεις στο πεδίο της πραγματικότητας και όχι του διαδικτύου, τους διέψευσαν όλους με έναν παραδειγματικό τρόπο. Και κάτι άλλο που ενοχλεί πολλούς. 

Είναι τιμή για τους Έλληνες συναγωνιστές ότι στην ηρωική αντίσταση της χώρας δεν έλειψαν οι ελληνικής καταγωγής εθελοντές, οι οποίοι πολέμησαν και πολεμούν στο πλευρό ενός γενναίου λαού που πέρα από κόμματα και εξουσίες πολεμάει για την τιμή και την επιβίωση του.

Κάποιοι γράφουν την αλήθεια με το αίμα τους και επιβεβαιώνουν πλήρως τις θέσεις και απόψεις της συντακτικής μας ομάδας, της «Τρίτης Θέσης» και των αυτόνομων συναγωνιστών.

«Wolandτο όνομα του μαχητή της εθελοντικής πολιτοφυλακής Azov. Από τα βόρεια της χώρας και συγγραφέας του βιβλίου «ValhallaExpress». Εντάχθηκε στον δεύτερο λόχο του τάγματος Azov, πολεμώντας στη Μαριούπολη, στο Ilovaisk και στο Shyrokyne. Αυτή είναι η βιογραφία του. Ή μάλλον: αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να βάλουμε την εικόνα της ζωής του, συλλεγμένη ακριβώς στο Valhalla Express. 

Ο «Woland» είναι ένα αγόρι όπως όλα τα άλλα. Σπουδάζει και δεν τα πάει άσχημα στο σχολείο. Μπορεί να μην είναι εργασιομανής, αλλά φέρνει τα αποτελέσματα στο σπίτι. Και αυτό είναι που έχει σημασία. Λαχταρά μια κανονική, μεσοαστική ζωή για τον εαυτό του («Ονειρευόμουν μια οικογένεια, μια δουλειά, ένα αυτοκίνητο ...»), αλλά κάτι δεν πάει καλά. 

Όταν, στο τρίτο έτος του πανεπιστημίου, ένας Ρώσος καθηγητής επιμένει ότι «οι Khokhly (ρωσικός υποτιμητικός όρος για τους Ουκρανούς), όπως τους βάφτισε, ήταν υπεύθυνοι για όλα τα προβλήματα του ρωσικού λαού». Βρίσκει απαντήσεις στα ερωτήματα που έχει στην πύρινη αλήθεια της αντιδημοκρατικής σκέψης. 

Αναζητά μια οργάνωση που να του ταιριάζει κάτι χωρίς να το βρει ποτέ, τουλάχιστον μέχρι να συναντήσει τους «Πατριώτες της Ουκρανίας», μια Ουκρανική παραστρατιωτική οργάνωση: «Εκείνη την εποχή, (...) ήταν πολύ διαφορετικοί από όλες τις άλλες ‘’δεξιές’’ οργανώσεις. Η δομή ήταν στρατιωτική με σαφή ιεραρχία, πειθαρχία και ιδεολογία», γράφει ο συγγραφέας στο Valhalla Express. 

Η ιδεολογία τους είχε τις ρίζες του στον «Ουκρανικό Σοσιαλό - Φυλετικό Εθνικισμό, που δεν πρέπει να συγχέεται με τον Εθνικοσοσιαλισμό». Για εμάς είναι παιχνίδι με τις λέξεις. Για τον "Woland", οι δύο ιδεολογίες είναι τελείως διαφορετικές: "Ο σοσιαλ-εθνικισμός είναι ακριβώς εθνικισμός, αλλά με πρότυπο κοινωνικά θεμέλια, η προσπάθεια οικοδόμησης ενός έθνους - κράτους στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και ο εθνικοσοσιαλισμός είναι, όσο τρομερός και αν είναι για κάποιους, καθαρός σοσιαλισμός, αλλά σε μια ιδιόμορφη κατάσταση, με ένα μείγμα εθνικής ταυτότητας, αντισημιτισμού και φυλετικών θεωριών. Αυτή είναι η σκέψη του «Woland». 

Δεν υπάρχει μόνο η θεωρία για τους «Πατριώτες της Ουκρανίας». Υπάρχει και η πρακτική. Πολλή εξάσκηση, που αποτελείται από ασκήσεις και στρατιωτικές πορείες, μερικές από τις οποίες είναι εξαντλητικές. Τα μέλη αυτής της ομάδας ονειρεύονται μια διαφορετική Ουκρανία. Κοινωνικός εθνικιστής. Ή εθνικοσοσιαλιστής. Και κάνουν τα πάντα για να τα καταφέρουν»

Σύμφωνα με ουκρανικό δημοσίευμα:

Οι σύζυγοι των ηρώων του Azovstal - Άννα Ναουμένκο, Κατερίνα Προκοπένκο, Γιούλια Φεντοσιούκ, Όλγα Αντρικάνοβα, Ντάρια Τσουκούνοβα - σε μια διαδικτυακή συνομιλία με δημοσιογράφους δήλωσαν:

«Ο αριθμός των τραυματιών αλλάζει συνεχώς, γιατί κάποιοι πεθαίνουν, άλλοι προστίθενται λόγω βομβαρδισμών και των μαχών. Γνωρίζουμε ότι ήταν περίπου 700 άνθρωποι - τώρα δεν ξέρουμε τον αριθμό τους ...

Φυσικά, οι πρώτοι που απομακρύνονται είναι οι βαριά τραυματίες, οι οποίοι μπορεί να πεθάνουν την επόμενη μέρα, αλλά εμείς επιμένουμε στην εκκένωση, απολύτως, όλων. Γιατί είναι παράλογο: σήμερα βγάζουμε όλους τους τραυματίες - αύριο έχουμε άλλους διακόσιους τραυματίες, γιατί γίνονται συνεχείς βομβαρδισμοί.

Πρέπει να μιλήσουμε για εκκένωση, για διάδρομο για όλη τη φρουρά. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να εκκενώσουμε ένα σωρό κόσμο. Είναι ακόμα ζωντανοί, υπάρχουν τραυματίες, υπάρχουν έτοιμοι μαχητές, υπάρχουν πτώματα που πρέπει να βγουν έξω».

Σύμφωνα με τις γυναίκες, η κατάσταση με τους τραυματίες είναι «τρομερή» γιατί πρόκειται για σοβαρές καταστάσεις: αποκοπή χεριών ή ποδιών, σπασμένα εσωτερικά όργανα, τεράστιους τραυματισμούς. Οι μαχητές δεν δίνουν σημασία σε μικροτραυματισμούς.

Τα αντιβιοτικά είναι διαθέσιμα σε πολύ περιορισμένες ποσότητες - για τις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Τα άτομα με ακρωτηριασμούς είναι πλέον χωρίς αντιβιοτικά, χωρίς παυσίπονα. Οι άνθρωποι με σοβαρούς τραυματισμούς απλώς πονάνε, είπε μια γυναίκα.

pravda.com.ua

Αφισοκόλληση Αυτόνομων συναγωνιστών με το εξώφυλλο του Τριτοθεσίτικου Πολωνικού περιοδικού Szturm!