Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Γλυπτική σε πέτρα: άρθρο του Gabriele Adinolfi ενός εκ των ιδρυτών της Εθνικοεπαναστατικής «Terza Posizione», συγγραφέας και εκ των ιδεολογικών καθοδηγητών της νεοφασιστικής κατάληψης Casa Pound, ιδρυτής του μεταπολιτικού ινστιτούτου «Polaris»


του Gabriele Adinolfi

Το πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα βασίζεται σε τρία βασικά στοιχεία συνοχής. Την ύπνωση, τον δυαδικό συλλογισμό και την γενικευμένη ψυχωτική διαταραχή. 

Όταν δεν έχουμε επαναστατική νοοτροπία, ριζοσπαστικό όραμα ζωής, κεντρικότητα και Weltanschauung (κοσμοθεωρία) που μας ταυτίζουν, η σχέση με την εξουσία είναι αυτό που απαιτεί η εξουσία. Κάθε θεώρημα ανατρέπεται, άρα το ψεύδος του γίνεται άλλο ψεύδος, απλά ανατρέπεται, μένει κανείς σε ύπνωση και τροφοδοτεί την ψυχωτική διαταραχή. Έτσι χειρονομεί στο όνομα του λεγόμενου «ανταγωνισμού» (η ριζοσπαστική αριστερά στην Ιταλία), που έχει αντικαταστήσει την επαναστατική παρόρμηση και την σκότωσε. 

Το γεγονός ότι αυτός ο ανταγωνισμός αντιμετωπίζεται σε όλες του τις μορφές από τα Wasp Lodges και το Stay Behind, δεν είναι ουσιαστικά παρά μια επιβεβαίωση για κάτι πιο σοβαρό, δηλαδή την προσκόλληση στον ίδιο τον ανταγωνισμό. 

Ο ανταγωνισμός βασίζεται στο Αντί που δεν σημαίνει μια αιτιολογημένη και ιερή απόρριψη αυτού ή εκείνου του πράγματος, αλλά στην ίδια την απόρριψη. Δεν μας αρέσουν όλα όσα λένε τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, οπότε αντί να καταλαβαίνουμε γιατί τα λένε έτσι, πώς τα χτίζουν, τι καλύπτουν με αυτή την αφήγηση, πού καταλήγουν σε αυτήν, περιοριζόμαστε στο να την ανατρέψουμε, αλλάζοντας το και, ως εκ τούτου, να το εγκρίνουμε. 

Για να παραμείνουμε σε ύπνωση, σε δυαδική γλώσσα και ολοένα και πιο ψυχωτικά διαταραγμένοι επειδή απορροφώνται από το άρρωστο παιχνίδι που επιβάλλει η σημερινή ανισοκοινωνία σε όλους τους ατομικιστές οπλισμένους με πληκτρολόγια. Μοιάζει λίγο με τη νοοτροπία antifa που επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα. 

Έτσι επιβεβαιώνεται με άρνηση. Ορίζουμε μια κλίμακα απόλυτων κακών (που θα έπρεπε να είναι αρκετή για να συνειδητοποιήσουμε ότι ανήκουμε πλέον σε ένα όραμα του κόσμου των άλλων) και ξεκινώντας από αυτήν ορίζουμε τον εαυτό μας ως «ένα αντίθετο». 

Τον τελευταίο καιρό, πολλοί από τους στόχους της πολιτικής μας παράδοσης έχουν χαθεί από τα μάτια μας, όπως ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός και ο ίδιος ο κομμουνισμός και περιοριζόμαστε σε έναν γενικό αντιαμερικανισμό και αντιδυτικισμό. Αφού στην εποχή της Τρίτης Θέσηςαπαιτούσαμε αυτήν την ιεραρχία μεταξύ εξουσιών και συστημάτων πολύ νωρίτερα, θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά νέα. 

Αλλά δεν είναι επειδή δεν είμαστε διαυγείς, αλλά ανόητα χιουμοριστικοί, μας έκανε να χάσουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε και να ερμηνεύουμε αυτό το «απόλυτο κακό» που έχει γίνει δόγμα, και ορίζουμε τον εαυτό μας μόνο με την άρνηση. Δηλαδή: όχι επειδή είμαι φασίστας, Ιταλός, Ευρωπαίος και Γκιμπελίνος είμαι κατά του αμερικανισμού και του δυτικού  χαρακτήρα, αλλά επειδή είμαι ενάντια στον αμερικανισμό και τον δυτικισμό που είμαι … δεν ξέρω καν πια τι είμαι τελικά. 

Απώλεια

Αυτός ο ταυτοτισμός διά άρνησης, που όπως κάθε άρνηση επαναλαμβάνει οπαδικά όλες τις αξίες, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές του αρνούμενου μοντέλου, δεν μας επιτρέπει πλέον να καταλάβουμε τι είναι και πώς λειτουργεί αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να πολεμήσουμε, ούτε να αναγνωρίσουμε την ζωντανή και ωμή πραγματικότητα  αυτή φτιαγμένη  από αίμα, σάρκα και αισθήματα. Γιατί αυτή η περιπλανώμενη νοοτροπία δημιουργεί ψευδαισθήσεις για εικονικά μέτωπα, στα οποία μπερδεύονται τα πάντα και το αντίθετο από όλα, σε μια αιώνια συνέλευση διαμαρτυρόμενων σκλάβων. 

Αυτή η παθολογία δεν είναι νέα, χαρακτηρίζει από καιρό τους κομμουνιστές 

Τον περασμένο αιώνα αυτοπροσδιορίστηκαν σε αντίθεση με τον καπιταλισμό και θεωρούσαν επαναστάτη όποιον ήθελε να τον σαμποτάρει και πούλησε αυτούς που αντ’ αυτού σκόπευαν να τον επαναστατήσουν.

Οι φασίστες, κατηγορούμενοι από αυτούς ότι πουλήθηκαν, συνεννοήθηκαν, χειραγωγήθηκαν, έφεραν επανάσταση στις καπιταλιστικές δομές, δημιουργώντας μια κοινωνία και μια οικονομία πολύ καλύτερη και ακόμη πιο εύπορη από τις καπιταλιστικές. Οι κομμουνιστές γκρέμισαν τα πάντα και δημιούργησαν μια κοινωνική κόλαση, χωρίς να συνειδητοποιήσουν, αν όχι στις κορυφαίες μειονότητες, ότι λειτουργούσαν για τον κερδοσκοπικό καπιταλισμό ενάντια στην παραγωγή και την εργασία, άρα και ενάντια στους εργάτες. 

Γεγονός είναι ότι ο καπιταλισμός έκανε παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στους φασισμούς και ήταν σύμμαχος του κομμουνισμού τον οποίο συνέχισε να επιδοτεί. Ωστόσο, για τα ψυχωτικά αυτά ανθρωπάκια, ήταν οι φασίστες που συνεννοήθηκαν και δεν κατάφεραν να είναι οι επαναστάτες.

Καλύτερα και όχι χειρότερα

Δεν αρκεί να είσαι ενάντια σε κάτι, πρέπει να ξέρεις γιατί είσαι εναντίον του και πρέπει να του αντιτεθείς με κάτι καλύτερο, όχι χειρότερο. Στη δεκαετία του ’30 το Ιταλικό μοντέλο ήταν φάρος για όλο τον κόσμο. Η Γερμανία δημιούργησε μια σειρά ανταλλαγών νέων με τη Μεγάλη Βρετανία. Οι νεαροί Γερμανοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους σίγουροι για την ανωτερότητα του μοντέλου τους, οι Άγγλοι γοητεύτηκαν από τη γερμανική κοινωνία. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δραπετεύσει από τον κομμουνιστικό κόσμο προς τα δυτικά και σε σύγκριση με τη Δύση είναι ο κομμουνισμός που έχει καταρρεύσει.

Η Δύση ήταν και παραμένει δηλητηριώδης, αλλά, δεχόμενη από τα κάτω και από μια χειρότερη εναλλακτική, κέρδισε την αντιπαράθεση με το πρωτόγονο και περίπλοκο παράρτημά της που θα διεκδικούσε την εκδίκηση της σήμερα.

Επιβεβαίωση

Ας πάψουμε να ορίζουμε τον εαυτό μας με την άρνηση και να παίρνουμε μέρος στην αντίθεση, ας σταματήσουμε να μπλέκουμε και μετά να απολιθωνόμαστε στα ανίσχυρα δόγματα του ανταγωνισμού. 

Αν θέλουμε να αλλάξουμε, να κερδίσουμε, να νικήσουμε, να ξεπεράσουμε ή ακόμα και απλώς να εναντιωθούμε σε κάτι, πρέπει να το κάνουμε στο όνομα και για λογαριασμό αυτού που είμαστε.

Η διαδικασία αντίθετα, ακόμα κι αν είναι πιο απλή διανοητικά, δεν λειτουργεί πραγματικά, γιατί αν θέλουμε να πάρουμε θέση και να ορίσουμε τον εαυτό μας με άρνηση και αντίφαση, απλά δεν είμαστε.

Η μεταφυσική, η φιλοσοφία και ακόμη και η γλώσσα (στα ινδοευρωπαϊκά) το επιβεβαιώνουν χωρίς αμφιβολία όσο το δυνατόν περισσότερο.

πηγή

Η μέθεξη στον μύθο των Χριστουγέννων και η καθιερωμένη ενημερωτική δράση της ΦΛΕ.ΦΑ.ΛΟ για το παραδοσιοκρατικό ρομαντικό κίνημα της περιόδου 1841-1843

 

Έχουμε επισημάνει σε παλαιότερα άρθρα ότι ένας από τους στόχους του εξουσιαστικού νεοφιλελευθερισμού είναι να επαναφέρει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις οικονομικές και κοινωνικές ρυθμίσεις των αρχών του 19ου αιώνα. Αναφερόμαστε, ασφαλώς, στις ρυθμίσεις των βιομηχανικών χωρών της δυτικής Ευρώπης. Αυτό είναι το πρότυπο των καπιταλιστών εξουσιαστών. Η εκμηδένιση της όποιας διαπραγματευτικής δύναμης του εργασιακού προσωπικού, η ολική απόσυρση του δημοσίου από το πεδίο των αγορών και η εκμετάλλευση κάθε φυσικού πόρου προς όφελος της διεθνούς μεγαλοαστικής ελίτ που διαφεντεύει τις τύχες των λαών, ελέγχοντας τις αστικές κυβερνήσεις. Ιδίως στις συνθήκες τις παγκοσμιοποίησης, που ο μεταμοντέρνος εφαρμοσμένος διεθνισμός προσφέρει απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες και γεννά προκλήσεις διαφορετικές από εκείνες του 19ου αιώνα, η τάση αυτή της φιλελεύθερης εξουσιαστικής ηγεμονίας θα ενταθεί. Υποθέτουμε με ασφάλεια ότι η πρόσφατη κατάργηση της αργίας την Δευτέρα μετά τα Χριστούγεννα αποτελεί μια ακόμη συμβολική θέσμιση αυτής της τάσης από την ελλαδική κυβέρνηση την οποία απολαμβάνουμε να μισούμε και να καυτηριάζουμε σε κάθε ευκαιρία.   

Σημείο αναφοράς για την κατανόηση της ουσίας του φιλελεύθερου σκεπτικού αποτελεί η  έλευση της νεωτερικότητας στην Βρετανία. Την χώρα που είχε, ήδη, από τις αρχές του 19ου αιώνα όλα σχεδόν τα γνωρίσματα που απέκτησαν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες στην ιστορική συνέχεια μέχρι σήμερα. Η έλευση της νεωτερικότητας σηματοδότησε στην Βρετανία την παύση των χριστουγεννιάτικων εορτασμών. Οι  προνεωτερικοί δωδεκαήμεροι εορτασμοί, οι οποίοι πραγματοποιούνταν στις επαρχίες της υπαίθρου, είχαν ξεθωριάσει ήδη από τον 18ο αιώνα. Όχι μόνο γιατί θεωρήθηκαν από την κυρίαρχη ελίτ του φιλελευθερισμού ως αναχρονιστικοί και ασύμφοροι οικονομικά. Αλλά κι επειδή μεγάλες μάζες ανθρώπων της υπαίθρου είχαν ξεριζωθεί από τις επαρχίες προκειμένου να γίνουν εργάτες της αναπτυσσόμενης καπιταλιστικής βιομηχανίας (ανάμεσα στις οποίες βρίσκονταν και χιλιάδες μικρά παιδιά).

Στην νέα τους βασανιστική ζωή εκείνοι οι ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες βιομηχανικοί εργάτες απαγορευόταν να έχουν εκπροσώπηση και δικαίωμα λόγου για τις εργασιακές συνθήκες. Επίσης απαγορευόταν να απολαύσουν κάποια χριστουγεννιάτικη αργία. Η απάντηση σε αυτή την συνθήκη δόθηκε από ένα παραδοσιοκρατικό πολιτιστικό κίνημα, το οποίο οργάνωσαν διανοητές και υποστηρικτές του Ρομαντισμού. Από το 1841 ως το 1843 οι προσπάθειες εντάθηκαν. Ώσπου η αστική βρετανική ελίτ υποχώρησε. Τον Δεκέμβριο του 1844, έπειτα από την επιτυχημένη δράση εκείνου του παραδοσιοκρατικού κινήματος, οι εορτασμοί και οι πρώτες αργίες επανήλθαν σταδιακά στην Αγγλία.

Λίγοι σήμερα θυμούνται ότι μια από τις σημαντικότερες ενέργειες εκείνου του κινήματος υπήρξε η συγγραφή του βιβλίου Ο Ύμνος των Χριστουγέννων από τον Κάρολο Ντίκενς, στις 19 Δεκεμβρίου του 1843. Η επιρροή του βιβλίου ήταν τόσο μεγάλη ώστε όχι μόνο να αποτελέσει κομβικό γεγονός προκειμένου να επανέλθουν οι εορτασμοί αλλά και για να ανανεωθούν. Μέσα από το βιβλίο του Ντίκενς δόθηκε μια κατεύθυνση για το πώς θα εορτάζονταν τα Χριστούγεννα στο αστικό περιβάλλον, η οποία επηρέασε, λιγότερο ή περισσότερο, όλες τις χώρες της Ευρώπης. Η ρομαντική σκέψη, όχι μόνο κράτησε ζωντανό ένα παραδοσιακό έθιμο, αλλά και δημιούργησε έθος μέσα στις πιο σκληρές συνθήκες εξουσίας του νεωτερικού καπιταλισμού.

Σήμερα η μεταμοντέρνα νεωτερική εξουσία της παγκοσμιοποίησης, έχοντας ως επίκεντρο τις Η.Π.Α., αποχυμώνει σταδιακά τους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς, μετατρέποντάς τους σε ένα ακόμη καταναλωτικό party. Ως απάντηση οι εναπομείναντες παραδοσιοκράτες ρομαντικοί οφείλουμε να ορθώνουμε την όποια αντίσταση μπορούμε σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Και, ασφαλώς, να κρατούμε την φλόγα της ιστορικής μνήμης αναμμένη. Έτσι, για μια ακόμη χρονιά, η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. πραγματοποίησε την καθιερωμένη ενημερωτική δράση και αφισοκόλληση  στο κέντρο των Αθηνών ...

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Otto Strasser: οικονομικός νόμος του Γερμανικού Σοσιαλισμού: η παραχώρηση.


Η βιολογική και ιστορική εμπειρία αποκλείει τη δυνατότητα οποιασδήποτε αλλαγής στην ανθρώπινη φύση και ακόμη και την πρόθεση να την αλλάξει. Επομένως, το πολιτικό μας καθήκον είναι να μελετήσουμε την ανθρώπινη φύση, όπως πραγματικά υπάρχει στη γερμανική φόρμα και να αποκαλύψουμε αυτήν τη φύση στους οικονομικούς και κοινωνικούς μας θεσμούς. Δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να επιβάλουμε μια οικονομική θεωρία στους Γερμανούς, αλλά, αντίθετα, πρέπει να συμπεράνουμε μια οικονομική θεωρία από τη φύση των Γερμανών και, πιο συγκεκριμένα, πρέπει επομένως να διαμορφώσουμε ένα οικονομικό σύστημα κάτω από το οποίο οι Γερμανοί μπορούν να ζήσουν και να αναπτυχθούν. (Εάν, στη συνέχεια, αντιμετωπίζουμε αποκλειστικά τους "Γερμανούς", αυτό χρησιμεύει απλώς για να περιορίσουμε το πεδίο μας και όχι να υποθέσουμε υπερβολικά."

Πρώτα απ 'όλα, λοιπόν, επιμένω ότι ο Γερμανός επιθυμεί το δικό του ιδιόμορφο στυλ, που είναι για ανεξαρτησία, για χαρά στην ευθύνη και για χαρά στη δημιουργία. Η έλλειψη δυνατότητας ικανοποίησης αυτής της επιθυμίας αποτελεί τον πυρήνα της ρίζας, της δυσαρέσκειας, της έλλειψης σκοπού στην ύπαρξη των σημερινών Γερμανών. Με λίγα λόγια, υποφέρει από τον προλεταριακό χαρακτήρα της ζωής του, την έλλειψη ιδιοκτησίας του, την απελπιστική προοπτική των γηρατειών του και την εξάρτηση του παρόντος.

Η αποπρολεταριοποίηση των Γερμανών πρέπει επομένως να είναι το κύριο καθήκον του γερμανικού σοσιαλισμού.

Αυτή η αποπρολεταριοποίηση είναι δυνατή μόνο με την παράδοση ιδιοκτησίας σε κάθε Γερμανό. Τίποτα εκτός από τα υπάρχοντα κάποιου δεν μπορεί να δώσει αυτήν την ανεξαρτησία της σκέψης και της ανάπτυξης, εκείνο το σημάδι της δημιουργικής ενέργειας και εκείνη την εμπειρία του αισθήματος ευθύνης που μπορεί ουσιαστικά και πραγματικά να ικανοποιήσει έναν Γερμανό.

Αυτό μας οδηγεί σε δύο αντιφατικά φαινομενικά  απαιτήσεις του γερμανικού σοσιαλισμού: 

(1) Κανένας Γερμανός δεν θα πρέπει πλέον να έχει ιδιωτική ιδιοκτησία της γης, των πρώτων υλών που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της γης και γενικά των μέσων παραγωγής ·

(2) Κάθε Γερμανός πρέπει να έχει τα ίδια πράγματα.

Η απόδραση από την προφανή αντίφαση μεταξύ αυτών των δύο θεμελιωδών απαιτήσεων του γερμανικού σοσιαλισμού μπορεί να γίνει με κάτι που πρώτοι εμείς υποστηρίξαμε  - την εισαγωγή της «παραχώρησης». Το έθνος, δηλαδή ολόκληρο το σώμα του γερμανικού λαού, η κοινότητα εν γένει, είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης της γης, οι πρώτες ύλες που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της γης και γενικά τα μέσα παραγωγής, το δικαίωμα εκμετάλλευσης τους πρέπει να απονεμηθεί σε μεμονωμένους Γερμανούς σε "παραχώρηση" ανάλογα με το τι μπορεί να είναι ικανός και άξιος γι 'αυτήν. Για να καταστεί κατανοητό αυτό το αίτημα, πρέπει να διακρίνουμε εν συντομία μεταξύ "ιδιωτικής ιδιοκτησίας" [Eigentum] και "κατοχής" [Besitz].

Έχοντας κάτι στην "ιδιωτική ιδιοκτησία" σημαίνει ότι μπορεί κανείς να κάνει ό, τι του αρέσει, να το πουλήσει, να το καταστρέψει ή να το καταστρέψει κατά βούληση.

Έχοντας την «κατοχή» ενός πράγματος σημαίνει επικαρπία, δηλαδή, έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το πράγμα, να το εκμεταλλευτεί, αλλά αυτό υπόκειται στη βούληση και την εποπτεία άλλου, του ουσιαστικού «ιδιοκτήτη», ιδιοκτήτη της «ιδιωτικής περιουσίας» .

Ο ιδιοκτήτης ολόκληρης της γερμανικής εθνικής οικονομίας δεν θα είναι πλέον κανένας άλλος από την κοινότητα γενικά, ολόκληρο το έθνος. Αλλά το έθνος, ή η οργανωτική του μορφή, δεν θα διαχειρίζεται την ίδια την οικονομία. Θα παραδώσει την εθνική οικονομία, κατακερματισμένη και σε «παραχωρήσεις», για εκμετάλλευση από γερμανικά άτομα ή γερμανικές ομάδες.

Η «παραχώρηση» είναι το σύνθημα που αποτελεί τον πυρήνα του γερμανικού σοσιαλισμού.

Τίποτα εκτός από την «παραχώρηση» δεν θα καταστήσει δυνατό αυτόν τον συνδυασμό γενικής ευημερίας με ιδιωτικό πλεονέκτημα, που είναι ένας από τους στόχους του γερμανικού σοσιαλισμού, καθώς ανταποκρίνεται στις αναφαίρετες απαιτήσεις της ανθρώπινης φύσης. Αφόρητο στον ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ατομικισμό των Γερμανών (και αναμφίβολα άλλων Ευρωπαίων) θα ήταν οποιοδήποτε οικονομικό ή κοινωνικό σύστημα που θα έπρεπε να παραβιάζει μια γερμανική προσωπική πρωτοβουλία ή να περιορίζει την ελευθερία της.

Το σύντομο διάλειμμα του συστήματος Χίτλερ δεν θα κάνει καμία αλλαγή σε αυτό το θέμα.

Το μοιραίο ελάττωμα του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος ήταν ότι το αυξανόμενο μονοπώλιο και η γραφειοκρατία των μαζών του έχει εξαλείψει τη δυνατότητα να έχουν τη δική τους ζωή, να προχωρήσουν, να αποκτήσουν αγαθά. Αυτή η «προλεταριοποίηση», με τα τρομερά οικονομικά της φαινόμενα και τα φρικτά πολιτιστικά της ελαττώματα, δεν μπορεί να ξεπεραστεί καθολικεύοντας μια προλεταριακή έλλειψη αγαθών. Η αποπολιτικοποίηση είναι απολύτως απαραίτητη για τη θεραπεία αυτού του καρκίνου της εποχής μας: εννοώ την παραχώρηση αγαθών σε όλα τα μέλη της εργατικής κοινότητας, τόσο ως άτομα όσο και ως ομάδες.

Αυτό θα καταστεί εφικτό από τη «παραχώρηση», η οποία για αιώνες αποτελεί τη νομιμοποιημένη μορφή του γερμανικού και ευρωπαϊκού οικονομικού συστήματος και η οποία, στην καρποφόρα ένταση μεταξύ του κοινοτικού πνεύματος και της ατομικής βούλησης, αντιπροσωπεύει τον γερμανικό και δυτικό τρόπο διαχείρισης των επιχειρήσεων. .

Otto Strasser

απόσπασμα από το: "Germany Tomorrow" - βιβλίο που εκδόθηκε το 1940


(*Χρησιμοποιήσαμε αυθαίρετα τον όρο "Παραχώρηση" για να επαναφέρουμε τη φεουδαρχική έννοια του γερμανικού "Erblehen". Στην αγγλική έκδοση από την οποία προέρχεται η μετάφρασή μας, χρησιμοποιείται ο όρος "Entail".)

πηγή

Μια οφειλόμενη απάντηση σε πρόσφατο οικονομικό άρθρο του κ. Δέλτα που στηλιτεύει τον σοσιαλισμό των Ελλήνων εθνικιστών

Χοσὲ Ἀντόνιο Πρίμο ντὲ Ριβέρα, «Ὁμιλία γιὰ τὴν Ἱσπανικὴ Ἐπανάσταση», Μαδρίτη, 19 Μαΐου 1935


Ὅταν μιλᾶμε γιὰ καπιταλισμὸ -ἤδη τὸ γνωρίζετε ὅλοι- δὲν μιλᾶμε γιὰ τὴν ἰδιοκτησία. Ἡ ἀτομικὴ ἰδιοκτησία εἶναι τὸ ἀντίθετο τοῦ καπιταλισμοῦ. Ἡ ἰδιοκτησία εἶναι ἡ εὐθεῖα προβολὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῶν πραγμάτων του: εἶναι ἕνα βασικὸ ἀνθρώπινο χαρακτηριστικό. Ὁ καπιταλισμὸς ἔχει ἀντικαταστήσει τὴν ἰδιοκτησία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ἰδιοκτησία τοῦ κεφαλαῖου, τοῦ τεχνικοῦ ὀργάνου τῆς οἰκονομικῆς κυριαρχίας. 

Ὁ καπιταλισμὸς διαμέσου τοῦ τρομεροῦ καὶ ἄνισου ἀνταγωνισμοῦ τοῦ μεγάλου κεφαλαῖου κατὰ τῆς μικρῆς ἰδιοκτησίας ἔχει ἀκυρώσει τὴν μαστοριά, τὴν βιοτεχνία, τὴν μικρὴ ἀγροτικὴ παραγωγή, ἔχει θέσει, καὶ θὰ θέτει κάθε φορὰ ὅλο καὶ περισσότερο, καθετὶ ὑπὸ τὴν ἐξουσία τῶν μεγάλων ἐμπιστευμάτων (trusts), τῶν μεγάλων τραπεζικῶν οἴκων. 

Ὁ καπιταλισμὸς ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ μία κατάσταση ἀγωνίας, σὲ μία ἀπάνθρωπη κατάσταση στὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀποβάλλει ὅλα τὰ χαρακτηριστικά του, ὅλο τὸ περιεχόμενο τῆς ὑπάρξεώς του, κι αὐτὸ ἰσχύει γιὰ τὰ ἀφεντικὰ καὶ γιὰ τοὺς ἐργάτες, γιὰ τοὺς ἐργοδότες καὶ γιὰ τοὺς ἐργαζομένους. Καὶ αὐτὸ ἄς μείνει χαραγμένο στὸν νοῦ ὅλων. Εἶναι καιρὸς πιὰ νὰ πάψουμε νὰ διαπράττουμε τὸ λάθος νὰ παρουσιάζουμε τὰ ἐργατικὰ κόμματα σὰν κόμματα ἀντιεργοδοτικὰ ἤ νὰ παρουσιάζουμε τὶς ἐργοδοτικὲς ἑνώσεις σὰν ἀντιπάλους στὸν ἀγῶνα μὲ τοὺς ἐργάτες. 

Οἱ ἐργάτες, οἱ ἐπιχειρηματίες, οἱ τεχνικοί, οἱ ὀργανωτὲς ἐπιτελοῦν τὸ συνολικὸ ἔργο τῆς παραγωγῆς, καὶ ὑπάρχει τὸ καπιταλιστικὸ σύστημα, ποὺ μὲ τὴν ἀκριβὴ πίστωση, μὲ τὰ ὑπερβολικὰ προνόμια τῶν μετόχων καὶ τῶν ὁμολογιούχων, παίρνει, χωρὶς νὰ ἐργάζεται, τὸ καλύτερο μέρος τῆς παραγωγῆς καὶ καταβυθίζει καὶ φτωχαίνει ἐργοδότες καὶ ἐπιχειρηματίες, ὀργανωτὲς καὶ ἐργάτες.

Σκεφθεῖτε πού ἔχει καταλήξει ὁ Εὐρωπαῖος ἐξαιτίας τοῦ καπιταλισμοῦ. Δὲν ἔχει πιὰ σπίτι, δὲν ἔχει πιὰ περιουσία, δὲν ἔχει πιὰ ἀτομικότητα, δὲν ἔχει πιὰ τὴν ἐπιδεξιότητα τοῦ μάστορα, εἶναι πιὰ ἕνας ἀριθμὸς μέσα στὰ πλήθη. Ὑπάρχουν ἐκεῖ ἔξω δημαγωγοὶ τῆς Ἀριστερᾶς ποὺ ὁμιλοῦν ἐναντίον τῆς φεουδαλικῆς ἰδιοκτησίας καὶ λένε ὅτι οἱ ἐργάτες ζοῦνε σὰν σκλάβοι. Καλὰ λοιπόν: ἐμεῖς, ποὺ δὲν ἐπιδιδόμαστε σὲ καμμία δημαγωγία, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ φεουδαλικὴ ἰδιοκτησία ἦταν πολὺ καλύτερη ἀπὸ τὴν καπιταλιστικὴ ἰδιοκτησία καὶ ὅτι οἱ ἐργάτες εἶναι χειρότερα ἀπὸ τοὺς σκλάβους. 

Ἡ φεουδαλικὴ ἰδιοκτησία ἐπιβλήθηκε στοὺς ἄρχοντες, ἐνῶ ταυτόχρονα τοὺς ἔδωσε δικαιώματα καὶ μία σειρὰ ὑποχρεώσεις. Αὐτοὶ ἔπρεπε νὰ φροντίζουν γιὰ τὴν προστασία καὶ γιὰ τὴν συντήρηση τῶν ὑποτελῶν τους. Ἡ καπιταλιστικὴ ἰδιοκτησία εἶναι ψυχρὴ καὶ ἀδυσώπητη. Στὴν καλύτερη τῶν περιπτώσεων δὲν εἰσπράττει εἰσφορὲς σὲ εἶδος, ἀλλὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν μοῖρα τῶν ὑποτελῶν της. Καὶ ὅσον ἀφορᾶ τοὺς σκλάβους, αὐτοὶ ἦσαν ἕνα στοιχεῖο τῆς κληρονομιᾶς τῆς περιουσίας τοῦ κυρίου τους. 

Αὐτὸς ἔπρεπε νὰ προσέχει νὰ μὴν πεθάνει ὁ δοῦλος, ἐπειδὴ ὁ δοῦλος κόστιζε χρήματα, σὰν μιὰ μηχανὴ ἤ ἕνα ἄλογο, ἐνῶ σήμερα ἕνας ἐργάτης πεθαίνει καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς καπιταλιστικῆς βιομηχανίας γνωρίζουν ὅτι ἔχουν ἑκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένους ποὺ περιμένουν στὴν πόρτα γιὰ νὰ τὸν ἀντικαταστήσουν. 

Τα τείχη έπεσαν ΟΧΙ όμως και οι καρδιές μας: Επέρχεται απάνθρωπη καπιταλιστική νεομαρξιστική μαμμωνική σιωνιστική τεχνολογική παγκόσμια κυβέρνηση (άρθρο του Άρη Αρίωνος)


Ο παλαίμαχος Εθνικοσοσιαλιστής Άρης Αρίων υπήρξε πρώην στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» και υπεύθυνος ιδεολογίας για μικρό χρονικό διάστημα, μέλος της συντακτικής ομάδας του αιρετικού περιοδικού «Αντίδοτο», εκδότης δυο σπάνιων βιβλίων τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε σε .pdf, σύμβουλος της Ουκρανικής «Τριτοθεσίτικης» ένοπλης πολιτοφυλακής «Azov» προσωπικός φίλος του εθνικού γραμματέα Andriy Biletsky καθώς εδώ και χρόνια υποστηρικτής και αρθρογράφος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου». 

Είναι αυτός που σε πανελλήνια αποκλειστικότητα δημοσίευσε για πρώτη φορά αδιάσειστα στοιχεία σχετικά με την άνανδρη δολοφονία του Rudolf Hess από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες στις φυλακές του Spandau, γεγονός που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους κύκλους των Εθνικοσοσιαλιστών. 

Συνέβαλλε όσο κανείς στην έκδοση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Επιθεώρησης» (Μάρτιος 2013) και στο ελληνικό παράρτημα του δικτύου Europa Network μέχρι την εποχή που το τελευταίο καταστράφηκε από την Mossad. 

Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

γράφει ο Άρης Αρίων

Στην περίοδο της λεγόμενης “πανδημίας”, βιώνουμε την απόλυτη παράνοια, όπου τίποτα από ότι γίνεται δεν έχει βάση την λογική ή την επιστήμη, αλλά ότι γίνεται και λέγεται στοχεύει στον εμβολιασμό των ανθρώπινων μαζών παγκοσμίως και στην μετάβαση προς την αχρήματη κοινωνία, κάτι που θα οδηγήσει στην οριστική υποδούλωσή ολόκληρης της ανθρωπότητας.

“Πρέπει να ζήσεις - ζήσε, από συνήθεια που γίνεται από μόνη της - στην υπόθεση ότι κάθε ήχος που κάνεις, κρυφακούγεται από κάποιον, και ακόμα μέσα στο σκοτάδι, κάθε κίνηση σου διερευνάται. ” - George Orwell, 1984

Εμπεριείχε τη δυνατότητα για καταστροφή... Ήταν νωρίς, πρωινό Δευτέρας, στις 15 Δεκεμβρίου, 2020, όταν η Google υπέστη μία τεράστια διακοπή παγκοσμίως στη διάρκεια της οποίας έπαυσαν όλες οι υπηρεσίες της που είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένου των Nest, Google Calendar, Gmail, Docs, Hangouts, Maps, Meet και YouTube.

Η διακοπή διήρκεσε μόνον μία ώρα, αλλά αυτή ήταν μία καταπληκτική υπενθύμιση του πόσο εξαρτώμενος έχει γίνει ο κόσμος με τις διαδικτυακά συνδεδεμένες τεχνολογίες όπου κάνουν το καθετί ... από το να ανοίγουν θύρες ή να ανοίγουν την θέρμανση έως του να έχουν πρόσβαση στα αρχεία της εργασίας σου, να αποστέλλουν επιστολές μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και να διενεργούν τηλεφωνικές κλήσεις.

Ένα χρόνο νωρίτερα, μία διακοπή της Google είχε ως αποτέλεσμα οι χρήστες της Nest να αδυνατούν να έχουν πρόσβαση στους Nest θερμοστάτες τους, στις έξυπνες κλειδαριές Nest, καθώς και στις κάμερες Nest. Όπως ανέφερε η Fast Company, “ουσιαστικά αυτό σήμαινε ότι εξαιτίας μιας διακοπής αποθήκευσης στο cloud, ο κόσμος παρεμποδιζόταν στο να εισέλθει στα σπίτια του, χρησιμοποιώντας τον προσωπικό κωδικό πρόσβασής του και στο να καταγράφει τα μωρά του.”

Καλώς ήλθατε στο matrix ... Πάνω από είκοσι έτη μετά την πασίγνωστη κινηματογραφική ταινία προφητικού προγραμματισμού, “The Matrix” (Το Μάτριξ) που μας εισήγαγε σε ένα φουτουριστικό τεχνοκρατικό κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι υπάρχουν μέσα σε μία εξομοίωση υπολογιστή, σε μία εικονική (όχι αληθινή) πραγματικότητα τροφοδοτούμενη από αυταρχικές μηχανές - ένα κόσμο όπου η επιλογή ανάμεσα στην ύπαρξη εντός μίας αρνητικά κυριαρχούμενης εικονικής ονειρικής κατάστασης ή στην αντιμετώπιση των σκληρών και δύσκολων πραγματικοτήτων της ζωής καταλήγει σε ένα μπλε χάπι ή σε ένα κόκκινο χάπι. Σήμερα στεκόμαστε στο χείλος ενός γκρεμού τεχνολογικά κυριαρχούμενου matrix, μιας υπό διαμόρφωση μήτρας που θα μας οδηγήσει στην άβυσσο της μόνιμης υποδούλωσής μας.

Βιώνουμε καθημερινά την ενσωμάτωση μας στο matrix, πέφτουμε όλο και περισσότερο κάτω από το ξόρκι των τεχνολογικά κατευθυνόμενων εικονικών κοινοτήτων, της εικονικής πραγματικότητας και του εικονικού διαλόγου που διαχειρίζεται από μηχανές τεχνητής νοημοσύνης οι οποίες ευρίσκονται σε ταχύτατη τροχιά για να αντικαταστήσουν τα ανθρώπινα όντα και τελικά να κυριαρχήσουν σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Η επιστημονική φαντασία, πλέον έχει γίνει πραγματικότητα ... Στην κινηματογραφική ταινία The Matrix, ο προγραμματιστής υπολογιστών Thomas Anderson, γνωστός ως χάκερ Neo, ξυπνά από έναν εικονικό λήθαργο από τον Morpheus, έναν μαχητή της ελευθερίας που επιζητεί να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από μία δια βίου κατάσταση λήθαργου που επιβάλλεται από υπέρ-εξελιγμένες μηχανές τεχνητής νοημοσύνης που βασίζονται στην χρήση των ανθρώπων ως μία οργανική πηγή ενέργειας. Με τα μυαλά τους συνδεδεμένα μέσα σε μία τέλεια δομηθείσα εικονική πραγματικότητα, όπου ουδέποτε κάποιοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι διαβιούν μέσα σε ένα απόλυτα τεχνητό ονειρικό κόσμο.

Στον Neo, εδόθη μία επιλογή: να λάβει το κόκκινο χάπι, να ξυπνήσει και να συμμετάσχει στην αντίσταση ή να λάβει το μπλε χάπι και να παραμείνει αποκοιμισμένος δούλος και να χρησιμοποιείται ως ζωντανός τροφοδότης ενέργειας για τις μηχανές.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν το μπλε χάπι ... Τώρα, στην δική μας περίπτωση, το μπλε χάπι, είναι μία ισόβια αυτοκαταδίκη ενός εισιτηρίου άνευ επιστροφής σε ένα ηλεκτρονικό ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης - επικαλυμμένο με καραμέλα και μέλι ώστε να αποκρύψει την λίαν πικρή επίγευση - το οποίο πλασαρίστηκε σε εμάς στο όνομα της επωφελούς σκοπιμότητας και μας παραδόθηκε μέσω της οδού ενός εξαιρετικά γρήγορου διαδικτύου, των σημάτων της κυψελωτής κινητής τηλεφωνίας που δεν πέφτουν ποτέ, των θερμοστατών που διατηρούν τον χώρο μας σε τέλεια θερμοκρασία χωρίς να χρειάζεται καν να κουνήσουμε το δάκτυλό μας και της ποικιλόμορφης τεχνολογίας που δύναται να μεταδίδεται ταυτοχρόνως στις συσκευές τηλεόρασης, στα tablet, στους Η/Υ, στις παιχνιδομηχανές και στα κινητά τηλέφωνα που κατέχουμε.

Ωστόσο, δεν είμαστε απλώς σε κυριαρχία χρήσης έναντι αυτών των τεχνολογιών που αποσκοπούσαν να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη. Οι περισσότεροι εξ ημών - ιδιαιτέρως, οι νεότεροι στην ηλικία - έχουμε υποδουλωθεί από αυτές. Ρίξε μια απλή ματιά γύρω σου. Όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου, οι άνθρωποι είναι τόσο πολύ εθισμένοι στις διαδικτυακά συνδεδεμένες συσκευές οθόνης τους -  έξυπνα τηλέφωνα, tablet, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έξυπνες παιχνιδομηχανές, τηλεοράσεις - όπου μπορούν να συνεχίζουν ακατάπαυστα επί ώρες, σαν να ήταν σε μια στιγμή, μέσα σε έναν εικονικό κόσμο όπου η ανθρώπινη αλληλεπίδραση φιλτράρεται διαμέσου της τεχνολογίας.

Αυτό δεν είναι ελευθερία και φυσικά, αυτό δεν είναι καν πρόοδος ... Πρόκειται για τεχνολογική τυραννία και έλεγχο σιδηράς πυγμής που προέρχεται από το πολιτιστικό νεομαρξιστικό κράτος παρακολούθησης, τις πολυεθνικές εταιρείες γίγαντες όπως είναι η Google και το Facebook και τις κατασκοπευτικές κυβερνητικές υπηρεσίες όπως η ελλαδική η οποία επιχειρεί ως παράρτημα της CIA και της MOSSAD.

Έτσι λοιπόν, καταναλώνουμε και χρησιμοποιούμε όλες τις τελευταίες τεχνολογίες σκεπτόμενοι ελάχιστα τις επακόλουθες συνέπειες, οδεύοντας προς έναν κόσμο στον οποίο γινόμαστε υποκείμενα της απόλυτης εξουσίας των διαδικτυακά συνδεδεμένων gadget και εν γένει των ηλεκτρονικών συσκευών, όπου μας γαλουχεί και μας εθίζει για ένα μέλλον στο οποίο η ελευθερία θα είναι κυριολεκτικά μια ψευδαίσθηση.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ελευθερία που διακυβεύεται. Αυτή καθεαυτή η ανθρωπότητα, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Εάν λόγω των τεχνολογικών καινοτόμων εξελίξεων που τρέχουν στις ΗΠΑ οι Αμερικανοί βρεθούν κάποτε δέσμιοι στους τεχνολογικούς τύραννους, εμείς στην Ελλάδα και όχι μόνον..., θα πρέπει να κατηγορούμε αποκλειστικά και μόνο τους εαυτούς μας που μόνοι μας έχουμε σφυρηλατήσει τις αλυσίδες της δουλείας μας μέσω της δικής μας χαλαρότητας, ανεμελιάς, τεμπελιάς και της απόλυτα άθλιας εξάρτησής μας στα διαδικτυακά συνδεδεμένα gadgets και παιχνιδομηχανές που μας καθιστούν άβουλα καταναλωτικά ζόμπι. Κραυγαλέα τραγικό παράδειγμα, είναι ότι το Πάσχα εξαντλήθηκε στην ελληνική αγορά, εν ριπή οφθαλμού, η νέα έκδοση της δημοφιλούς παιχνιδομηχανής Sony Play Station 5.o (SPS5).

Πράγματι, προσεγγίζουμε ταχύτατα το όραμα του Philip K. Dick για ένα μέλλον όπως αποτυπώνεται στην κινηματογραφική ταινία “Minority Report”. Εκεί, η αστυνομία συλλαμβάνει τους εγκληματίες προτού καν διαπράξουν κάποιο έγκλημα, στους δρόμους κινούνται μόνον αυτοκινούμενα αυτοκίνητα και τα βιομετρικά στοιχεία κάθε ατόμου σαρώνονται συνεχώς, διασταυρώνονται και χρησιμοποιούνται για να εντοπίζεται επακριβώς η κίνησή του, παράλληλα δέχεται εξατομικευμένη στοχευμένη διαφήμιση, ενώ τελεί ανά πάσα στιγμή υπό επισταμένη παρακολούθηση.

Ήδη είμαστε στην αυγή του Διαδικτύου των Πραγμάτων (IoT - Internet of Things), εντός του οποίου τα διαδικτυακά συνδεδεμένα “πράγματα” καταγράφουν και παρακολουθούν το έξυπνο σπίτι σου, την υγεία σου και τις συνήθειες σου προκειμένου να διατηρήσουν τον εφοδιασμό του ντουλαπιού σου, την τροφοδοσία του ψυγείου σου, τα υπάρχοντα σου υπό κανονιστικούς περιορισμούς και εν γένει τη ζωή σου υπό πλήρη έλεγχο και σχετικά χωρίς προβλήματα, έγνοιες και ανησυχίες.

Η βασική λέξη εδώ, ωστόσο, είναι: ο έλεγχος ... Στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, “σχεδόν κάθε συσκευή που θα έχουμε - και ακόμα και κάθε προϊόν όπως οι καρέκλες, που φυσιολογικά δεν αναμένεται να δούμε εντός της τεχνολογίας - θα είναι διασυνδεδεμένη και θα συνομιλεί η μία με την άλλη.”

Στα τέλη του 2018, “εκτιμάται ότι υπήρχαν περίπου 22 δισεκατομμύρια διαδικτυακά συνδεδεμένων συσκευών στον κόσμο… Προβλέψεις εκτιμούν ότι έως το 2030 περίπου 50 δισεκατομμύρια συνδεδεμένων διαδικτυακά συσκευές θα χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, δημιουργώντας έναν τεράστιο ιστό διασυνδεδεμένων συσκευών που θα καλύπτει τα πάντα από κινητά τηλέφωνα έως συσκευές κουζίνας.” Αυτός ο ιστός, ονομάζεται, “έξυπνο δίκτυο.”.

Καθώς οι τεχνολογίες ενισχύονται αλματωδώς, αυτές οι συσκευές γίνονται όλο και πιο εξελιγμένες, ενώ προοδευτικά διαδίδονται σε ευρύτερες μάζες του κόσμου, καλύπτοντας σχεδόν τα πάντα, από οδοντόβουρτσες, λαμπτήρες, ηλεκτρικά πατίνια έως αυτοκίνητα, από έξυπνους μετρητές έως και ιατρικό εξοπλισμό. Υπολογίζεται ότι κάθε δευτερόλεπτο, συνδέονται πάνω από 130 νέες διαδικτυακές συσκευές.

Αυτή η “διασυνδεδεμένη” βιομηχανία, έχει γίνει ο επόμενος μεγάλος κοινωνικός μετασχηματισμός, συνυφασμένος με μία Βιομηχανική Επανάσταση, μία κομβική στιγμή στην τεχνολογία και στην κουλτούρα. Ήδη η εκπρόσωποι της διεθνούς άρχουσας ελίτ - για παράδειγμα ο Klaus Schwab, πρόεδρος του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ - την αποκαλούν ως “Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση”, όπως ακριβώς αναφέρεται και στο βιβλίο του George Orwell, “1984”.

Μεταξύ αυτοκινήτων χωρίς οδηγό που κυριολεκτικά στερούνται τιμονιού, δεν διαθέτουν πετάλι επιταχυντή ή φρένου και μεταξύ έξυπνων χαπιών που είναι ενσωματωμένα με νανοτσίπ υπολογιστή, αισθητήρες, κάμερες και ρομπότ, είμαστε έτοιμοι να υπερβούμε τις ιστορίες διάσημων συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, όπως είναι οι Isaac Asimov, Robert Heinlein, Frank Herbert, Arthur C. Clarke, Ursula K. Le Guin, Aldous Huxley, Douglas Adams, Philip K. Dick, Larry Niven, William Gibson, Poul Anderson, Orson Scott Card, David Brin, Michael Crichton και HG Wells. (Παρεμπιπτόντως, για να ακριβολογούμε δεν υπάρχει αυτοκίνητο χωρίς οδηγό. Κάποιος άλλος άνθρωπος ή κάποιο άλλο πράγμα (Τεχνητή Νοημοσύνη) θα οδηγεί το όχημα, αλλά η ουσία είναι ότι δεν θα είσαι εσύ που θα το οδηγείς.)

Αυτές οι διαδικτυακά διασυνδεδεμένες συσκευές, τις οποίες κάποιοι τις αποκαλούν gadgets, συμπεριλαμβάνουν έξυπνα φώτα που αποθαρρύνουν τους επίδοξους διαρρήκτες κάνοντας το σπίτι σας να μην φαίνεται άδειο και να δείχνει ότι υπάρχει ανθρώπινη παρουσία ..., έξυπνους θερμοστάτες που ρυθμίζουν αυτόματα τη θερμοκρασία του σπιτιού σας με βάση τις δραστηριότητές σας και έξυπνα κουδούνια θύρας που σας επιτρέπουν να δείτε ποιος βρίσκεται μπροστά στην εξώπορτα της οικίας σας χωρίς να χρειάζεται να αφήσετε την άνεση του αναπαυτικού καναπέ σας.

Η μεγάλη ποικιλία οικιακών προϊόντων της Nest και της Google, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της “διασυνδεδεμένης” βιομηχανίας, με τέτοιες τεχνολογικές εργονομικές ευκολίες όπως ένα έξυπνο κλείδωμα που λέει στον θερμοστάτη σου ποιος είναι στο σπίτι, ποια θερμοκρασία προτιμά το συγκεκριμένο πρόσωπο και πότε ουδείς βρίσκεται στο σπίτι σου ..., ένα σύστημα εξυπηρέτησης οικιακού τηλεφώνου που ενεργεί διαδραστικά με τις διασυνδεδεμένες συσκευές σας, “γνωρίζει πότε αναχωρείτε και πότε επιστρέφετε” και σας προειδοποιεί εάν τα παιδιά σας δεν γυρίσουν έγκαιρα πίσω στο σπίτι σας... και ένα έξυπνο σύστημα ύπνου που θα καταγράφει πότε πέσατε για ύπνο, πότε ξυπνήσατε και αντιστοίχως θα διατηρεί τους ήχους και την θερμοκρασία μέσα στο σπίτι σε μία κατάσταση που θα ευνοεί έναν απρόσκοπτο ύπνο.   

Ο στόχος αυτών των διαδικτυακά συνδεδεμένων συσκευών - όπως τα προϊόντα Nest - είναι να κάνουν το σπίτι σου “μια πιο στοχαστική και συνειδητή οικία”. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητό σου μπορεί να δίνει σήμα ότι είσαι καθοδόν για το σπίτι σου, ενώ χρωματιστά φώτα μπορούν να αναβοσβήνουν για να τραβήξουν την προσοχή σου εάν οι αισθητήρες της “Nest Protect” εντοπίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Η καφετιέρα σου, βασιζόμενη στα δεδομένα που παρέχουν αισθητήρες που καταγράφουν την φυσική σας κατάσταση καθώς και την λειτουργία του ύπνου σου, θα ετοιμάσει για σένα έναν πιο δυνατό καφέ εφόσον είχες έναν πολύ άστατο ύπνο ή γιατί παρέμεινες άυπνος όλη την νύκτα.

Ωστόσο, δοθείσης της ραγδαίας ταχύτητας και πορείας ανάπτυξης αυτών των νέων τεχνολογιών ..., δεν θα περάσει και πάρα πολύ καιρός όπου αυτές οι συσκευές θα αρχίσουν να λειτουργούν απολύτως ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο κατασκευαστή τους ..., τούτο θα επιφέρει ένα εντελώς νέο σύνολο σοβαρότατων ανησυχιών και προβλημάτων. Ο ειδικός τεχνολόγος Nicholas Carr, μας προειδοποιεί: “Μόλις επιτρέψετε στα ρομπότ ή στα λογισμικά προγράμματα, να ενεργούν ελεύθερα μέσα στον κόσμο, τότε θα δράσουν χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και επιπλέον περίσκεψη που θα απαιτείται σε εξειδικευμένες καταστάσεις όπου πρακτικώς είναι αδύνατον να αποτυπωθούν πλήρως σε μαθηματικά μοντέλα. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα στα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα, στα αυτο-ιπτάμενα drones και στα πολεμικά ρομπότ στα πεδία των μαχών, όπως ήδη ισχύει σε μικρότερο βαθμό με τις αυτόνομες ηλεκτρικές σκούπες και με τις αυτόματες μηχανές κουρέματος του γκαζόν.”

Επιπλέον, δεν είναι μόνο τα σπίτια μας και οι προσωπικές συσκευές μας που αναδιατάσσονται και επαναπροσδιορίζονται μέσα σε αυτή την εποχή της διασύνδεσης: είναι οι χώροι εργασίας μας, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, το συστήματα υγείας μας, η κυβέρνηση, αυτά καθαυτά τα σώματα μας και οι εσωτερικές μας σκέψεις όπου βρίσκονται σε διασύνδεση μέσα σε μία μήτρα Μάτριξ επί της οποίας δεν έχουμε απολύτως κανέναν πραγματικό έλεγχο. Πολύ περισσότερο, όσοι εθελουσίως έγιναν ζόμπι - διαμέσου της νανοτεχνολογίας των “εμβολίων” κορωνοϊού - όπου οι επικυρίαρχοι πλέον πρακτικά έχουν τη δυνατότητα απλά με το πάτημα ενός κουμπιού να αλλάξουν τα συναισθήματα τους, να τους δημιουργήσουν οποιοδήποτε ψυχοπαθολογικό πρόβλημα, να τους τηλεκατευθύνουν τις πράξεις και τις σκέψεις τους ή ακόμα και να τους αφαιρέσουν την ζωή.

Πράγματι, αναμένεται ότι έως το 2030, όλοι μας θα βιώσουμε Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων (IoS - The Internet of Senses), το οποίο θα ενεργοποιείται από την Τεχνητή Νοημοσύνη, Εικονική Πραγματικότητα, Επαυξημένη Πραγματικότητα, 5G / 6Gκαι αλγοριθμική αυτοματοποίηση. Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων βασίζεται στη διασυνδεδεμένη τεχνολογία που αλληλεπιδρά με τις αισθήσεις της όρασης, του ήχου, της γεύσης, της οσμής και της αφής μέσω του εγκεφάλου καθώς ο χρήστης βρίσκεται σε διαδραστική επαφή. Συγκεκριμένα, η δημοσιογράφος Susan Fourtane, μας παραθέτει:

“Πολλοί προβλέπουν ότι έως το 2030, οι γραμμές μεταξύ της σκέψης και της πράξης, θα θολώσουν. Το 59% των καταναλωτών πιστεύει ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε οδικές διαδρομές χαρτών σε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας , απλά σκεπτόμενοι έναν προορισμό …! Έως το 2030, η τεχνολογία είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις σκέψεις μας, ακόμα και να τις μοιραζόμαστε με άλλους … Χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλο ως μια διεπαφή, μπορεί να σημάνει το τέλος των πληκτρολογίων, των μικροφώνων, των ελεγκτών παιχνιδιών και τελικά την διεπαφή του χρήστη για κάθε ψηφιακή συσκευή. Ο χρήστης χρειάζεται απλά και μόνο να σκεφθεί τις εντολές και οι αντίστοιχες συσκευές αμέσως θα τις πραγματοποιήσουν. Τα έξυπνα τηλέφωνα στο εγγύς μέλλον θα λειτουργούν χωρίς οθόνη επαφής, όπου δεν θα ανταποκρίνονται μόνον στην ανθρώπινη φωνή όπως ήδη συμβαίνει τώρα, αλλά στην ανθρώπινη σκέψη. Με άλλα λόγια, το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, θα βασίζεται σε τεχνολογία η οποία δύναται να έχει πρόσβαση και δράση επί των σκέψεών σου.” Επιπροσθέτως, η Fourtane καταγράφει τις τάσεις - που σχετίζονται με το Διαδίκτυο των Αισθήσεων - οι οποίες αναμένεται να γίνουν πραγματικότητα έως το 2030:

1. Οι σκέψεις, αυτομάτως γίνονται δράση με την χρήση του εγκεφάλου ως διεπαφή. Για παράδειγμα, οι χρήστες θα έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν έναν οδικό χάρτη φορώντας γυαλιά εικονικής πραγματικότητας, απλά σκεπτόμενοι μία περιοχή ή ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό προορισμό.

2. Οι ήχοι θα γίνουν επέκταση της επινοημένης εικονικής πραγματικότητας, όπου οι χρήστες θα μπορούν να μιμηθούν οποιαδήποτε φωνή τόσο αρκετά ρεαλιστικά, ώστε να ξεγελούν ακόμα και στενά μέλη της οικογένειας.

3. Η πραγματική τροφή θα γίνει δευτερεύουσα σε σχέση με τις κατά φαντασία γεύσεις. Μία ειδική αισθητηριακή συσκευή για το στόμα σου, θα μπορεί ψηφιακά να ενισχύει την αίσθηση της γεύσης σε οτιδήποτε τρώτε (ή πίνετε), έτσι ώστε κάθε φαγητό που δοκιμάζεις ένα φαγητό να έχει ακριβώς την απολαυστική γεύση της δικής σου προτίμησης.

4. Όλες οι μυρωδιές θα γίνουν μια προέκταση αυτής της εικονικής πραγματικότητας, έτσι ώστε εικονικές επισκέψεις σε παραθαλάσσιες περιοχές, δάση ή στην εξοχή, να συμπεριλαμβάνουν την εμπειρία όλων των φυσικών μυρωδιών αυτών των τοπίων.

5. Συνολική αφή, όπου τα έξυπνα τηλέφωνα με οθόνες θα αποδίδουν ρεαλιστικά το σχήμα και την υφή των ψηφιακών εικόνων ακόμα και των κουμπιών που θα πατάμε.

6. Συγχωνευμένη πραγματικότητα, όπου τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας θα είναι αδύνατον να διακριθούν από την φυσική πραγματικότητα έως το  2030.

Δυστυχώς, στην πορεία μας στο μέλλον, αποτύχαμε ως απερίσκεπτοι ή αφελείς καταναλωτές να εξετάσουμε με τη δέουσα σοβαρότητα, ότι μία εξάρτηση τέτοιας μορφής από την τεχνολογία, νομοτελειακά θα σημάνει το τέλος των ελευθεριών της ανθρωπότητας ... και συνεπώς δεν αντιδράσαμε.

Τα εμφυτεύσιμα τσιπ ή τα νονορομπότ που εμφυτεύονται στο ανθρώπινο σώμα με τα εμβόλια, είναι ένα καλό επίκαιρο παράδειγμα του πόσο απροετοίμαστοι είμαστε, ηθικά, πνευματικά και ποικιλοτρόπως, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτό που για τους περισσότερους είναι ένα απρόσμενο και εντελώς άγνωστο αχαρτογράφητο πεδίο μάχης. Θα πρέπει ο καθένας από εμάς να αποκτήσει επαναστατική αντίληψη και διάκριση των πραγμάτων, ώστε να επιβιώσει χωρίς να μετατραπεί ασυνείδητα σε δούλο ζώντας μέσα σε ένα εχθρικό τεχνολογικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον που είναι αριστοτεχνικά δομημένο για να υποδουλώσει τους πάντες και τα πάντα. Έτσι λοιπόν, η πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες, η αλληλοενημέρωση, η επισταμένη ανάλυση και η άμεση διαχείριση και περιφρούρηση του πνεύματος και του σώματός μας, είναι ζωτικής σημασίας. Αυτή θα πρέπει να γίνει στα ακόλουθα πεδία:

1.Η πνευματική θωράκιση μας, θα γίνει μέσω της Ελληνορθόδοξης πίστης, της συμμετοχής μας στα άγια μυστήρια της εκκλησίας, της μελέτης των κειμένων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και της διαρκούς προσευχής μας.

2. Η ψυχική μας θωράκιση, θα γίνει πάλι μέσω των προαναφερθέντων και επιπλέον μέσω της μελέτης βίων των Αγίων οσιομαρτύρων της Ορθοδοξίας και των Ηρώων της προαιώνιας ιστορίας μας από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα.

3. Η θωράκιση μας στο γνωσιολογικό πεδίο, θα γίνει μέσω όλων των προαναφερθέντων και μέσω της μελέτης κάθε βιβλίου και κειμένου που θα εμπλουτίσει τις γνώσεις μας στις τρέχουσες εξελίξεις και γενικώς στην συγκρότηση της σκέψης και δράσης μας. Η έγκυρη και έγκαιρη αλληλοενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας.

4. Η θωράκιση μας στο φυσικό-σωματικό επίπεδο, θα γίνει μέσω της γνώσης, της σωματικής άσκησης και της χρήσης φυσικών βοτάνων, συνταγών και φυσικών χημικών στοιχείων για την ίαση και ενίσχυση της ευεξίας του οργανισμού μας. Για παράδειγμα, οι παγκοσμιοποιητές ήδη ετοιμάζονται να προωθήσουν στην αγορά τα έξυπνα χάπια τα οποία εμπεριέχουν νανοτεχνολογία που θα οδηγεί στον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου / συνειδήσεων. Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να γνωρίζουμε για παράδειγμα το πως να αντιμετωπίσουμε πρακτικά έναν πονοκέφαλο με τα δικά μας φυσικά φάρμακα.

5. Θωράκιση οικιών από την ακτινοβολία 5G και από κάθε επίδοξο εισβολέα, αποθήκευση πόσιμου νερού και βασικών τροφίμων σε μορφή που δεν αλλοιώνονται εκτός ψυγείου, προετοιμασία για αυτοάμυνα, διαβίωση άνευ ηλεκτρικού ρεύματος και κεντρικής ύδρευσης, διαφυγή εκτός πόλης, επιβίωση και εν τέλει ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον του δαιμονικού απάνθρωπου Συστήματος με κάθε μέσον. Σε αυτό το πεδίο για να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να οργανωθούμε ομάδες και κοινότητες. Δεν θα αναφερθώ περαιτέρω για ευνόητους λόγους.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε να μας μεταλλάξουν το ανθρώπινο DNA μας, να χειραγωγήσουν το σώμα μας εκ των έσω ή να μας μετατρέψουν σε ζόμπι ελέγχοντας απόλυτα τον εγκέφαλό μας. Ασφαλώς, η τεχνολογία μπορεί να σώσει εκατομμύρια ζωές, όμως η παγκόσμια σιωνιστική σατανική κυρίαρχη ελίτ που διαχειρίζεται τις κεντρικές τράπεζες, τις διεθνείς τράπεζες, τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων, φαρμάκων, ενέργειας, διαμετακομιστικού εμπορίου, συγκοινωνιών, τεχνολογίας, ΜΜΕ, Χόλλυγουντ, τις στρατιωτικές βιομηχανίες κλπ., χρησιμοποιεί την τεχνολογία αποκλειστικά με σκοπό το οικονομικό κέρδος, τη δύναμη της εξουσίας, την δραματική και ραγδαία μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού (ιδιαιτέρως του λευκού πληθυσμού) και τελικά την απόλυτη υποδούλωση του ανθρώπινου είδους υπό μία απάνθρωπη σατανική σιωνιστική καπιταλονεομαρξιστική Παγκόσμια Κυβέρνηση.

Αφού λοιπόν στις μέρες μας καταπατήθηκαν ωμά τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα με πρόσχημα μια ανύπαρκτη πανδημία κορονοϊού - τόσο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Κάποιο δημοσιογράφοι, άρχισαν να εγείρονται κάποια εύλογα ερωτήματα, όπως, τι είδους προειδοποιήσεις θα πρέπει να λαμβάνουν όσοι σκοπεύουν να δεχθούν εμφυτεύσεις μικροτσίπ για τους κινδύνους δόλιας διαχείρισης αυτών των τσιπ ... όσον αφορά την συνεχή παρακολούθησή τους ή την υγεία τους ή τον ενδεχόμενο έλεγχο του νου τους; Πως θα διασφαλιστεί ότι η τεχνολογία δεν θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να αναγκάσει ασθενείς να λάβουν φάρμακα που πραγματικά δεν επιθυμούν να πάρουν;

Πρέπει οι αρχές ασφαλείας, να έχουν πρόσβαση σε προσωπικά ευαίσθητα δεδομένα των πολιτών, πέραν του ποινικού μητρώου τους; Οι μοχθηροί πολιτιστικοί μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι, θέλουν με κάθε μέσον να καταργήσουν κάθε έννοια της αξίας του ανθρώπου και να καταστρέψουν κάθε έκφανση της ελευθερίας. Ήδη τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα τελούν είδος προς εξαφάνιση για τους αυτόχθονες Ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά είναι ισχυρά όταν αφορούν αλλόφυλους λαθρομετανάστες ... Θα καταργηθεί ο όρκος του Ιπποκράτη, ο ιατρικός κώδικας δεοντολογίας, ο περίφημος Κώδικας της Νυρεμβέργης και το άρθρο 2 του Συντάγματος της Ελλάδος που κατοχυρώνει την αξία του ανθρώπου ..., και εφεξής το κράτος θα έχει νομικά τη δυνατότητα δια του εκφοβισμού, του εκβιασμού ή της ωμής βίας, να προβαίνει σε ανεπιθύμητες πειραματικές και λίαν επικίνδυνες υγειονομικές παρεμβάσεις στο ίδιο μας το σώμα;

Εάν κάποιοι σοκαρίστηκαν από τις αποκαλύψεις του Edward Snowden ότι πράκτορες της NSA και της CIA χρησιμοποιούσαν - και φυσικά, ουδέποτε έπαψαν - υψηλή τεχνολογία παρακολούθησης για να κατασκοπεύουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες, τα ηλεκτρονικά μηνύματα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και γενικά κάθε συσκευή επικοινωνίας ..., τότε μπορείς να φαντασθείς μια εγκληματική κυβέρνηση ή ασυνείδητοι πράκτορες των αρχών ασφαλείας, τι θα μπορούσαν να κάνουν έχοντας πρόσβαση στο διαδικτυακά συνδεδεμένο αυτοκίνητό σου, στην οικία σου, στα φάρμακά σου ή ακόμα και σε ένα μηχάνημα εντατικής που θα είναι διαδικτυακά συνδεδεμένο με τεχνολογία 5G ή στο εγγύς μέλλον με 6G; Φαντασθείτε, τι θα μπορούσε να κάνει μια κρατική “επιχειρησιακή” ομάδα όταν θα έχει δυνατότητα πρόσβασης να καταγράφει και να ελέγχει το διαδικτυακά συνδεδεμένο σπίτι σου ..., κλειδώνοντάς σε μέσα, κλείνοντας τα φώτα σου, ενεργοποιώντας τους συναγερμούς σου, κλπ.

Η θεσμοθέτηση της όποιας προστατευτικής νομοθεσίας δεν πρόκειται να αποτρέψει τις αυθαιρεσίες ατόμων, υπηρεσιών και κυβερνήσεων σε βάρος των πολιτών. Ήδη, παρακολουθούμε τον αφανισμό όλων των ελευθεριών με πρόσχημα την “πανδημία” κορωνοϊού.

Στην πραγματικότητα, αν και η αξιοπιστία των κυβερνήσεων έχει τρωθεί σοβαρά, ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί αν το κράτος τον εντοπίζει σε πραγματικό χρόνο μέσω του τηλεφώνου του ή των συσκευών GPS του, αφού τον εξυπηρετούν στο να επικοινωνεί άμεσα και στο να μεταβαίνει πιο γρήγορα στον προορισμό του. Επίσης, ο κόσμος αδιαφορεί αν οι μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες ή αν καταγράφουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του για όσο χρόνο μπορεί να κάνει τηλεφωνικές κλήσεις και να λαμβάνει τα emails του. Παρομοίως, ο κόσμος αδιαφορεί αν η κυβέρνηση καταγράφει τις δραστηριότητες μέσα στο σπίτι του από τις διαδικτυακά συνδεδεμένες συσκευές του, εφόσον αυτές οι συσκευές διευκολύνουν την καθημερινότητα της ζωής του.

Το κλειδί της υπόθεσης, είναι ο απόλυτος έλεγχος ... Ο πόλεμος εναντίον των λαών, που ουσιαστικά ήδη έχει αρχίσει, αποσκοπεί στον ολοκληρωτικό έλεγχο κάθε πλευράς της ζωής μας - συμπεριλαμβανομένου αυτής καθεαυτής της σκέψης μας, έως ότου άπαντες μετατραπούν σε άβουλα ζόμπι μιας παγκόσμιας απάνθρωπης σατανικής σιωνιστικής καπιταλιστικής νεομαρξιστικής κυβέρνησης.

Ο George Orwell, το είχε κατανοήσει ... Το αριστούργημα του Orwell, 1984, απεικονίζει μία παγκόσμια δυστοπική κοινωνία απόλυτου ελέγχου στην οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν σκέψεις που με οποιονδήποτε τρόπο είναι διαφορετικές ή διαφωνούν με τις εκάστοτε επίσημες θέσεις του εταιρικού κράτους / κόμματος. Δεν υπάρχει προσωπική ελευθερία και η προηγμένη τεχνολογία έχει γίνει η κινητήρια δύναμη πίσω από μια κοινωνία που τελεί υπό συνεχή παρακολούθηση. Ρουφιάνοι και κάμερες, βρίσκονται παντού. Όλοι οι άνθρωποι υπόκεινται στην “Αστυνομία Σκέψης”, η οποία αντιμετωπίζει οποιονδήποτε, διενεργώντας λεπτομερή ένοχο για Εγκλήματα Σκέψης. Η κυβέρνηση ή το “Κόμμα”, καθοδηγείται από τον “Μεγάλο Αδελφό”, ο οποίος εμφανίζεται παντού στις αφίσες με τις λέξεις: “Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί.” Μην παραπλανάσθε, το Διαδίκτυο των Πραγμάτων μαζί με  το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, τουτέστιν το κρατική “έξυπνο δίκτυο” είναι ο ορισμός του Μεγάλου Αδελφού. Η παγκόσμια Συναγωγή του Σατανά, μέλη της οποίας είναι η παγκόσμια ελίτ, έχει αρχίσει έναν θανάσιμο πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας και ιδιαιτέρως του Λευκού πληθυσμού χρησιμοποιώντας τρομοπροπαγάνδα και εξωτική τεχνολογία. Μην πέσεις θύμα της μαζικής επιστημονικής προπαγάνδας και κοινωνικής μηχανικής του συστήματος, ανέπτυξε την προσωπική κριτική σου σκέψη, το φυσικό ένστικτο επιβίωσης και μην σταματήσεις να προσεύχεσαι και να αγωνίζεσαι.

Μην παραδοθείς στο επερχόμενο ψηφιακό χρήμα, οργάνωσε εναλλακτικούς τρόπους συναλλαγής μέσα από αυτο-οργανωμένες κοινότητες. Τούτος ο απάνθρωπος πόλεμος, θα συνεχιστεί όχι μόνο μέσω ασθενειών, φαρμάκων και εμβολίων, αλλά και μέσω λιμοκτονίας, φοβερών σεισμών, πυρκαγιών, υψηλών και χαμηλών θερμοκρασιών, πλημμυρών, ξηρασιών, καταιγίδων, κυκλώνων, στημένες κυβερνοεπιθέσεις, στημένες επιθέσεις που θα αποδοθούν δήθεν σε τρομοκράτες ή εξωγήινους κλπ. Προετοιμασθείτε για την επερχόμενη στημένη παγκόσμια οικονομική κατάρρευση και πείνα. Για την στημένη αναρχία, τις μαζικές θηριωδίες , δολοφονίες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης / στρατόπεδα θανάτου. Η μοχθηρή γενοκτονία και μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους άρχισε... και γίνεται μαζικά μέσω των εμβολιασμών κορονοϊού. Μην πτοηθείς από τους διωγμούς, τα βασανιστήρια ή από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σύγχρονα γκούλαγκ), αγωνίσου για να παρμείνεις ΕΛΛΗΝΑΣ και ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ (όχι μετάνθρωπος) και ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Δεν είναι μόνον ο διαρκής πόλεμος του ανθελληνικού κατοχικού κράτους εναντίον μας, αλλά και η αυξανόμενη εχθρότητα της εκφυλισμένης κοινωνίας εναντίον μας, γιατί, όπως έγραψε σοφά ο George Orwell στο 1984, “Όσο πιο πολύ μια κοινωνία απομακρύνεται από την αλήθεια, τόσο περισσότερο θα μισεί εκείνους που την λένε.” Εδώ, θα πρέπει να επιδείξουμε ψυχραιμία και να μην πέσουμε θύματα στην σιωνιστική παγίδα του διχασμού και του μίσους με τους παραπλανηθέντες συμπατριώτες μας.

Μείνε ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΣ, εμπρός μας πεδίον δόξης λαμπρόν για νέους Ήρωες και νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας και της πατρίδας μας.

Η «Κόκκινη Βαλκυρία» της RAF (Rote Armee Fraktion): Όταν η ακροαριστερή Ulrike Meinhof κατήγγειλε τον βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους Αγγλοαμερικανούς



Εισαγωγικό σημείωμα του Μαύρου Χμερ:

Μετά το τέλος του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου και την στρατιωτική ήττα του Εθνικοσοσιαλισμού (όπως αυτός εκφράστηκε στην Χιτλερική του εκδοχή) οι κατοχικές δυνάμεις μέσα από μια τεράστια προσπάθεια «αποναζιστικοποίησης» προσπάθησαν να καθυποτάξουν το σύνολο του Γερμανικού λαού και να τον μετατρέψουν σε δούλο των συμμαχικών δυνάμεων, των πολυεθνικών και των γνωστών χρηματιστών. 

Το Ανατολικό τμήμα της χώρας πέρασε στα χέρια των Σοβιετικών ενώ το Δυτικό τμήμα στην κυριαρχία των αστικών δημοκρατιών και των μαριονετών της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η οποία δεν διοικούσε ένα ανεξάρτητο κράτος την εποχή εκείνη αλλά μια Ε.Π.Ε. κάτι το οποίο δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Απέναντι σε αυτή την εξαθλίωση και την εκστρατεία «πλύσης εγκεφάλου» αντέδρασαν τα λαϊκά στρώματα όπως είχαμε γράψει στον σύνδεσμο εδώ, αν και είχαν να αντιμετωπίσουν υπέρτερες δυνάμεις και τον απηνή διωγμό από τις υπηρεσίες ασφαλείας.

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε και σε «νεοφασιστικά» έντυπα, και έχει να κάνει με μια προσωπικότητα της Γερμανικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, την Ulrike Meinhof. Ξεχώρισε για την δημόσια εικόνα της αλλά και για την παιδεία της και φυσικά για τον φανατισμό της απέναντι στην αμερικανική κατοχή. Η μαρξιστική ιδεολογία της λόγω της επίδρασης του οικογενειακού περιβάλλοντος αλλά και ο μηδενισμός που αναπτύχθηκε στον Γερμανικό Μάη του ’68 δεν κατάφερε να καθυποτάξει τον Γερμανισμό της λευκής φυλετικής ψυχής της, ο οποίος εκφράστηκε τόσο στην ένοπλη αντιπαράθεση με το καθεστώς της Δυτικής Γερμανίας όσο και στην έντονη κριτική που άσκησε απέναντι στην DDR. Οι απόψεις της προκάλεσαν εσωτερικές διαμάχες με κάποια από τα υπόλοιπα μέλη της ένοπλης οργάνωσης RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός γνωστή και ως Ομάδα Μπάαντερ - Μάινχοφ).

Η προσπάθεια της να εισάγει τα παιδιά της πριν αφοσιωθεί στην ένοπλη δράση, σε ένα ορφανοτροφείο για τα παιδιά των Παλαιστινίων, κίνηση με ξεκάθαρο εθνικό/αντισιωνιστικό πρόσημο, η διαδρομή της στην Μέση Ανατολή όπου εκπαιδεύτηκε από την PLO του Αραφάτ μαζί με ομοϊδεάτες της αλλά και Ευρωπαίους Εθνικοσοσιαλιστές στον ανταρτοπόλεμο στα Παλαιστινιακά στρατόπεδα των καθεστώτων της Συρίας της  Ιορδανίας καθώς και της Υεμένης, το θάρρος της να μιλήσει για την κατοχή της χώρας της θεωρήθηκε από κάποιους ως μια «εθνικομπολσεβικική» στροφή και ιστορική ταύτιση με την εξτρεμιστική «δεξιά».

Η «αντισιωνιστική» πολεμική του Ανατολικού κομμουνιστικού καθεστώτος για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ, επηρέασε όπως ήταν φυσικό και την ένοπλη δράση της RAF, η οποία παρά το γεγονός ότι υιοθέτησε πλήρως την αντιφασιστική ρητορική στον δημόσιο λόγο, δεν έχανε την ευκαιρία να χτυπάει με κάθε τρόπο Αμερικανικούς και Σιωνιστικούς στόχους. Αυτή η πλευρά της ιστορίας δεν αναφέρεται συχνά στους κύκλους των «μαυροκόκκινων» αφού η κατηγορία του «αντισημιτισμού» κρέμεται σήμερα ως «δαμόκλεια σπάθη» πάνω από τα κεφάλια των λεγόμενων «ελευθεριακών» στους χώρους που συχνάζουν.

Οι ενέργειες που άρχισαν να κλιμακώνονται απέναντι σε διάφορους στόχους ήταν φυσικό να κινητοποιήσουν τις αρχές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα  να βρει η Ulrike Meinhof - μετά από βασανιστήρια - τον τελετουργικό θάνατο στις φυλακές Stammheim  τον Μάιο του ’76, ενώ οι Baader, Raspe και Ensslin είχαν την ίδια κατάληξη τον Οκτώβρη του '77 στα «λευκά κελιά» της Γερμανικής Σοσιαλοδημοκρατίας - του καγκελάριου Ιουδαίου εκ πατρός Helmut Schmidt - μετά από αεροπειρατεία Παλαιστινίων που κατέληξαν στην Σομαλία και στην οποία έδρασε η ειδική μονάδα GSG 9. Τα γεγονότα αυτά παρουσιάστηκαν επίσημα στον τύπο ως αυτοκτονίες αλλά είχαν την επιχειρησιακή και εκδικητική σφραγίδα της δημοκρατικής εξουσίας. Σε ανάλογες δομές κράτησης την ίδια περίοδο υπήρχαν και Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές οι οποίοι δεν υπέκυψαν στις απειλές και στις διώξεις και βασανίστηκαν και αυτοί από τα ίδια πρόσωπα, το ίδιο απάνθρωπα από το αστικό δημοκρατικό καθεστώς.

Η πρώτη κίνηση της RAF η οποία υιοθέτησε την Μαοϊκή έκφραση του Μαρξισμού αλλά επηρεάστηκε και από τον «Γκεβαρισμό», ήταν να προμηθευτεί όπλα από «νεοναζί» μετά από επίσκεψη σε γνωστό μπαρ μιας περιοχής του Βερολίνου, παίρνοντας την ιστορική σκυτάλη από τους συναγωνιστές των Γερμανών Werewolves - .pdf εδώ - οι οποίοι είχαν προηγηθεί στην εθνική αντίσταση στα ερείπια του ’45 και χτυπούσαν το κατοχικό καθεστώς μέσα από τις δικές τους ομάδες και οργανώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ο τίτλος ενός βιβλίου που γράφτηκε την εποχή εκείνη για την RAF ο οποίος ήταν «Τα παιδιά του Χίτλερ». Οτιδήποτε εναντιωνόταν στην κατοχή ονομαζόταν άμεσα ως «φασιστικό» ή «νεοναζιστικό» γεγονός που θυμίζει την σημερινή κατάσταση στα κατευθυνόμενα ΜΜΕ. 

Να σημειωθεί ότι στην επιχείρηση αεροπειρατείας της Air France με την συμμετοχή του μικτού κλιμακίου Γερμανών ακροαριστερών (Wilfried Böse και Brigitte Kuhlmann) και Παλαιστινίων του PFLP το 1976 στο Entebbe της Ουγκάντας - με την ηγεσία της χώρας να υποστηρίζει τους ένοπλους - η οποία είχε ως αίτημα την απελευθέρωση κρατουμένων, οι επιβάτες χωρίστηκαν σε Εβραίους και μη Εβραίους. Τα γεγονότα προκάλεσαν πανικό που κατέληξαν στην άμεση επέμβαση του Ισραηλινού στρατού και ακολούθησε το γνωστό λουτρό αίματος. Αυτή η κίνηση απελπισίας εξόργισε ακόμη περισσότερο τους δυνάστες αφού θεωρήθηκε μια ακόμη ξεκάθαρη έκφραση μίσους και μισαλλοδοξίας προς τους Ισραηλινούς.

Ο δικηγόρος και μέλος της RAF Horst Mahler εδώ και χρονιά και παρά τις συνεχείς δίκες και την δυσμενή κατάσταση της υγείας του, υπερασπίζεται με σθένος τις Εθνικοσοσιαλιστικές αξίες, γεγονός που τον οδήγησε στις φυλακές μετά από τις διώξεις του κράτους. Διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με Έλληνες συναγωνιστές, παλαιότερα επισκέφτηκε την χώρα μας ενώ οι απόψεις του έχουν φιλοξενηθεί σε έντυπα και ιστοσελίδες του «χώρου».


Η ημέρα του βομβαρδισμού της Δρέσδης είναι επέτειος μνήμης για τους συναγωνιστές όλης της Ευρώπης, αλλά και επικοινωνιακό show της γερμανικής antifa που «πανηγυρίζει» για την κτηνωδία των Αμερικανών και των Άγγλων απέναντι σε πρόσφυγες και άμαχους στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά …

Η «Κόκκινη Βαλκυρία» της RAF: Όταν η ακροαριστερή Ulrike Meinhof κατήγγειλε τον βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους Αγγλοαμερικανούς

Μετάφραση: Phocean

«Είκοσι χρόνια πριν, στις 13 και 14 Φεβρουαρίου 1945, τη νύχτα μεταξύ Fastnachtsdienstag και Aschermittwoch, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη αεροπορική επιδρομή από τα συμμαχικά αεροσκάφη σε γερμανική πόλη: ο βομβαρδισμός της Δρέσδης. Η πρώτη επίθεση διήρκησε από τις 10:13 πμ ως τις 10:21 πμ. Όταν τα βρετανικά βομβαρδιστικά αποχώρησαν, άφησαν πίσω τους μια κόλαση φωτιάς που φώτισε τον ουρανό, ορατή μέχρι και από πενήντα μίλια απόσταση. Η δεύτερη επίθεση άρχισε στις 1:30 τα ξημερώματα και σταμάτησε στις 1:50. Ήδη από τους βομβαρδισμούς οι φωτιές φαινόταν σε απόσταση 300 χιλιομέτρων.

Το επόμενο πρωί μια μοίρα βομβαρδιστικών της αμερικανικής αεροπορίας πραγματοποίησε βομβαρδισμούς το μεσημέρι μεταξύ 12:12 έως τις 12:23. Πάνω από διακόσιες χιλιάδες άτομα έχασαν την ζωή τους στην κόλαση της Δρέσδης. Ο Άγγλος David Irvingγράφει στο βιβλίο του «Η καταστροφή της Δρέσδης»: Για πρώτη φορά στην στρατιωτική ιστορία μια αεροπορική επιδρομή σε στόχο είχε προκαλέσει τόσο μεγάλες καταστροφές ώστε οι επιζώντες δεν ήταν αρκετοί έτσι ώστε να θάψουν τους πεθαμένους. Οι Άγγλοι πιλότοι που είχαν συμμετάσχει στις επιχειρήσεις είχαν εξαπατηθεί. Οι διαταγές όριζαν επίθεση του αεροπορικού τους σχηματισμού σε περιοχές της στρατιωτικής διοίκησης της Δρέσδης.

Η Δρέσδη θεωρούταν ευρέως ως ένα μεγάλο λογιστικό κέντρο υποστηρίξεως για το Ανατολικό Μέτωπο. Οι στόχοι αποτελούνταν από το αρχηγείο της Γκεστάπο στο κέντρο της πόλης, ένα εργοστάσιο κατασκευής πυρομαχικών και ένα εργοστάσιο παραγωγής αερίων χημικού πολέμου. Από τις αρχές του 1943 η βρετανική κοινή γνώμη ήταν εναντίον των βομβαρδισμών και επιθέσεων εναντίον γερμανικών πολιτικών στόχων.

Ο Επίσκοπος του Τσίτσεστερ, ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι και ο επικεφαλής της Εκκλησίας της Σκωτίας φρόντισαν να διαδίδουν τις απόψεις τους επί του θέματος σε κάθε ευκαιρία αλλά οι βουλευτές των Εργατικών στη Βουλή των Κοινών είχαν εξαπατηθεί επίσης πως οι αεροπορικές επιδρομές θα είχαν ως στόχους μόνο εργοστάσια παραγωγής μέχρι τον Μάρτιο του 1945 κοντά στο τέλος του πολέμου.  O Winston Churchill κατόρθωσε να αποκρύψει τις ενέργειες εναντίον των Γερμανικών πόλεων. Η Δρέσδη ήτανε ένα από τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής.

Η Δρέσδη μετατράπηκε σε στάχτες δυο χρόνια αφότου το μέλλον του πολέμου είχε σφραγισθεί στο Στάλινγκραντ αφού όταν βομβαρδίστηκε οι Σοβιετικές δυνάμεις βρισκόταν ήδη σε εδάφη του Oder και Neseστο δυτικό μέτωπο του Ρήνου. Ο αυταρχικός διοικητής της Βασιλικής Αεροπορίας Sir Arthur Harris επιβιβάστηκε στο πλοίο Σαουθάμπτον στις 13 Φεβρουαρίου του 1946 δηλαδή έναν χρόνο μετά αφήνοντας πίσω τη χώρα που δεν ήταν διατεθειμένη να του δώσει αυτά που του έταξαν.

Οι διεξάγοντες την επίθεση είχαν απογυμνωθεί από την δόξα που τους έταξε η κυβέρνηση. Στη Δρέσδη ο πόλεμος εναντίον του Χίτλερ είχε εκφυλιστεί στο κακό που υποτίθεται ότι πολεμούσε: την βαρβαρότητα και την απανθρωπιά για τις οποίες δεν υπάρχουν επαρκείς δικαιολογίες. Εάν χρειάζεται απόδειξη ότι ένας δίκαιος πόλεμος δεν υπάρχει, η Δρέσδη είναι αυτή η απόδειξη.  Εάν χρειάζεται απόδειξη ότι η άμυνα εκφυλίστηκε σε επιθετικότητα τότε η Δρέσδη είναι μία από αυτές. Όπως και αν χρειάζονται αποδείξεις ότι οι συμμαχικές κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν τους λαούς τους τότε ναι η Δρέσδη είναι μια από αυτές. Το γεγονός ότι το στίγμα της Δρέσδης δεν αναφέρθηκε καν στην κηδεία του Churcill αποδεικνύει πώς η ευθύνη επιμερίζεται στον λαό. Όπως και η Ομοσπονδιακή Γερμανία δεν άρει τους νόμους περί καθεστώτος και ευθύνης των δολοφόνων και έτσι η ευθύνη από τους δράστες επιμερίζεται στον λαό.»

Konkret, Nr. 3, 1965.

Η Αμερική, η μεσαία τάξη και το τέλος της ανάπτυξης (του Kai Murros)



Μετάφραση: Ρήγας


του Kai Murros

Πριν από λίγο καιρό διάβασα το εξαιρετικό δοκίμιο του Frederick Jackson Turner  πάνω στην Σημασία του Συνόρου στην Αμερικανική Ιστορία και αφού το διάβασα άρχισα να σκέφτομαι: - λοιπόν, τι είναι αυτό το σύνορο που έχει διαμορφώσει τόσο βαθιά τον αμερικανικό πολιτισμό; Και μετά από λίγο μου φάνηκε ότι τα σύνορα είναι στην πραγματικότητα αυτή η παρθένα γη όπου απλώς περιμένουν τεράστιοι φυσικοί πόροι για εκμετάλλευση για να διευκολυνθεί η ανάπτυξη. Και καθώς εκατομμύρια και εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν σε αυτόν τον χώρο για να εκμεταλλευτούν τους φαινομενικά ατελείωτους πόρους, η ανάπτυξη έγινε τελικά εκθετική.

Έτσι το Σύνορο είναι ο χώρος όπου είναι δυνατή η εκθετική ανάπτυξη. Επομένως, το ερώτημα είναι στην πραγματικότητα για τη σημασία της ανάπτυξης στην αμερικανική ιστορία. Αμερική, τα σύνορα αφορούν την ανάπτυξη. Βγάλτε την ανάπτυξη από την εξίσωση και τι απομένει; Η Αμερική αντιμετωπίζει μια κρίση τώρα, γιατί για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία δεν είναι πλέον δυνατή η εκθετική ανάπτυξη. Ο δανεισμός χρημάτων και η βύθιση στο χρέος ήταν η τελευταία λύση για την επέκταση του οικονομικού ορίου, τα σύνορα και την διατήρηση της ανάπτυξης και τώρα, επιτέλους, φτάνουμε σε ένα σημείο που αυτό δεν είναι πλέον εφικτό.

Η ανάπτυξη εξακολουθεί να στοιχειώνει τη συλλογική ψυχή των Αμερικανών. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προτεσταντική και ιδιαίτερα στην καλβινιστική κληρονομιά. Όπως επεσήμανε ο Max Weber, οι προτεσταντικές αιρέσεις ήταν διαβόητες για την έμφαση στην οικονομική επιτυχία ως ένδειξη της χάρης του Θεού και της σωτηρίας της ψυχής. Εκείνοι που ο Θεός είχε επιλέξει για αιώνια ζωή θα μπορούσαν να αναγνωριστούν από την υλική τους πρόοδο. Το να γίνεις πλούσιος ήταν σχεδόν η 11η. εντολή. Και καθώς οι κουρασμένες, φτωχές και συσσωρευμένες μάζες δραπέτευαν από την εξαθλίωση και την πείνα της Ευρώπης στην Αμερική, δεν είναι περίεργο που η ικανοποίηση των υλικών αναγκών του ατόμου έγινε το θεμελιώδες δόγμα του νέου αναπτυσσόμενου έθνους.

Έχω ακούσει συχνά Φινλανδούς μετανάστες να λένε σε συνεντεύξεις πώς οι ΗΠΑ είναι ένα υπέροχο μέρος γιατί «μπορείς να τα καταφέρεις εδώ» και αναμφίβολα έχουν πετύχει πολύ καλύτερα στις ΗΠΑ από ό, τι θα είχαν ποτέ στη Φινλανδία. Ωστόσο, πρέπει να διαμαρτυρηθώ έντονα απέναντι σε τέτοιου είδους σκέψεις γιατί αφού έχετε μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να τις θεωρήσετε ως σπίτι σας και όχι ως τόπο επιχείρησης. Τα πλεονεκτήματα της χώρας σας δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με τις προοπτικές σας για οικονομική πρόοδο.

Και κάτι ακόμα. Πριν από λίγο καιρό άκουσα τον Πρόεδρο Ομπάμα να μιλάει σε απογοητευμένους Αμερικανούς για το πώς να αναζωογονήσει την οικονομία και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και τον θυμάμαι να χρησιμοποιεί την έκφραση «θέσεις εργασίας μεσαίας τάξης για Αμερικανούς μεσαίας τάξης». Η Μεσαία τάξη αυτό, η μεσαία τάξη το άλλο … Στην Αμερική όλοι φαίνεται να είναι της μεσαίας τάξης. Βρίσκω πολύ περίεργη αυτήν την υπερέμφαση στη μεσαία τάξη. Φαίνεται ότι στην Αμερική το να παραδεχτείτε ότι είστε στην πραγματικότητα εργατική τάξη σημαίνει να παραδεχτείτε μια σοβαρή κοινωνική αποτυχία στη ζωή.

Ωστόσο, αυτό είναι ένα πρόβλημα. Διότι εάν αναγνωρίζετε ότι είστε στην πραγματικότητα εργατική τάξη, αναγνωρίζετε ότι τα κοινωνικά και οικονομικά σας συμφέροντα έρχονται σε άμεση σύγκρουση με τους καπιταλιστές - σε αυτήν την περίπτωση της Εταιρικής Αμερικής.

Η μεσαία τάξη δεν μπορεί να το δει και δεν θα το δει αυτό. Η μεσαία τάξη πιστεύει ότι είναι ήδη πάνω από τον κοινωνικό αγώνα. Η μεσαία τάξη είναι σίγουρη, πάντα πηγαίνει κάπου, στην πορεία της για την κοινωνική ανέλιξη. Η μεσαία τάξη είναι πάντα περισσότερο από πρόθυμη να θυσιάσει την εργατική τάξη χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα της συνδέεται με τη μοίρα της εργατικής τάξης και ότι, τελικά, θα ενταχθεί στην εργατική τάξη στις ουρές του ψωμιού. Η μεσαία τάξη προσποιείται ότι είναι ανεκτική. Η μεσαία τάξη δεν σκέφτεται με φυλετικούς όρους επειδή πιστεύει ότι δεν χρειάζεται. Η πιο καταστροφική κοινωνική δύναμη σε οποιαδήποτε ανεπτυγμένη βιομηχανική κοινωνία είναι η αβάσιμη αισιοδοξία της εγωιστικής μεσαίας τάξης. Η μεσαία τάξη - που αισθάνεται σίγουρη για την ανοδική της κοινωνική κινητικότητα - ταυτίζεται με τους πλούσιους.

Οι επιχειρηματικά προσανατολισμένοι στις μπίζνες άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται σαν τους πλούσιους πιστεύοντας ότι θα είναι κι αυτοί πλούσιοι μια μέρα - αυτός είναι τελικά ο αμερικανικός τρόπος.

 ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΤΗΝ ΦΕΡΝΟΥΝ!!!

Επειδή οι περισσότεροι από εμάς δεν θα γίνουμε ποτέ πλούσιοι. Στην πραγματικότητα, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί ακόμη και η πρόσοψη της αξιοσέβαστης ύπαρξης της μεσαίας τάξης. Το πλεονέκτημα των ευρωπαϊκών κοινωνιών είναι ότι έχουμε κόμματα της εργατικής τάξης και ταυτότητες εργατικής τάξης. Και ανεξάρτητα από το τι φαντασιώθηκαν ή θεώρησαν οι ριζοσπάστες μαρξιστές, οι εργατικές τάξεις στην Ευρώπη ήταν πάντα πρόθυμες να πολεμήσουν και να υποφέρουν για να υπερασπιστούν τα έθνη και την εθνική τους ταυτότητα.

Νομίζω, αυτό που η Αμερική χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ είναι ένα λευκό, εργατικό κίνημα - έμφαση τόσο στο λευκό όσο και στην εργατική τάξη. Η δεύτερη αμερικανική επανάσταση (ή ίσως η τρίτη μετά τη συντριβή της δεύτερης επανάστασης το 1865) θα πρέπει να είναι και τα δύο: ένας φυλετικός πόλεμος και ένας ταξικός πόλεμος - χρειάζεστε απολύτως και τα δύο - μια επανάσταση χωρίς και τις δύο αυτές πτυχές μπορούν μόνο να προδώσουν τους επαναστάτες στο τέλος.

Οι λευκοί εργαζόμενοι της Αμερικής (παλαιότερα γνωστοί ως μεσαία τάξη) πρέπει να αρχίσουν να υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους τόσο ως φυλή όσο και ως τάξη. Οι λευκοί εργαζόμενοι της Αμερικής πρέπει να μάθετε να καταλαβαίνετε ότι δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε αποτελεσματικά τα κοινωνικά και οικονομικά σας συμφέροντα χωρίς να υπερασπιστείτε τα εθνοτικά, φυλετικά, συμφέροντα σας. Οι λευκοί Αμερικανοί της εργατικής τάξης πρέπει επίσης να μάθετε ότι επικεντρώνοντας αποκλειστικά στο φυλετικό ζήτημα, κάνετε τους εαυτούς τους χρήσιμους ηλίθιους της Εταιρικής Αμερικής. Οι λευκοί Αμερικανοί πρέπει να σταματήσετε να κυνηγάτε τη σκιά του αμερικανικού ονείρου και να εγκαταλείψετε τη στενή προοπτική της μεσαίας τάξης. Οι λευκοί Αμερικανοί πρέπει να μάθετε να επικεντρώνετε στην αγάπη για το έδαφος σας και για τους φυλετικούς συγγενείς σας ανεξάρτητα από το εάν υπάρχουν ευκαιρίες για υλική πρόοδο.

Οι Πολωνοί και οι Ιρλανδοί, για παράδειγμα, είχαν μια ιδιαίτερα δύσκολη ιστορία και αμφιβάλλω ότι υπήρξε ποτέ κάτι σαν ένα πολωνικό όνειρο ή ένα ιρλανδικό όνειρο, κάτι που μπορεί να συγκριθεί με το αμερικανικό όνειρο. Οι Ιρλανδοί και οι Πολωνοί πιθανότατα ονειρεύονταν μόνο ότι οι άνθρωποι και ο πολιτισμός τους θα επιβιώσουν από την καταπίεση, την ξένη κατοχή και  την φτώχεια. Αλλά έχουν κάνει αυτές οι τραγικές συνθήκες τους Ιρλανδούς ή τους Πολωνούς λιγότερο υπερήφανους για το έθνος τους; Πολύ μακριά από αυτό! Όσο πιο δύσκολες είναι οι εποχές, τόσο πιο πεισματάρηδες γίνονταν οι Ιρλανδοί και οι Πολωνοί και η ταυτότητα τους επιβίωνε πάντα.

Οι Γάλλοι κυβερνήθηκαν από καλούς και κακούς βασιλείς, από δικτάτορες και αυτοκράτορες. Κατά τη μακρά ιστορία της, η Γαλλία ηττήθηκε, δέχτηκε εισβολή και διαλύθηκε, αλλά στα μάτια των απλών Γάλλων - είτε πρόκειται για αγρότες, εργαζόμενους, διανοούμενους, καταστηματάρχες ή αριστοκράτες - η Γαλλία είναι αιώνια. Η Γαλλία υπήρχε ως αρχέγονη έννοια ήδη όταν οι ζωγράφοι των σπηλαίων του Λάσκα βούρτσισαν τους τοίχους με κόκκινη ώχρα για πρώτη φορά και θα υπάρξει πολύ μετά από εμάς.

Η ρωσική ιστορία είναι γεμάτη δυστυχία και πόνο και το μεγάλο μέρος του ρωσικού λαού, η αγροτιά, ήταν συχνά βασανισμένο. Και παρόλα αυτά, ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα έχει αντιμετωπιστεί ο ρωσικός λαός από το ίδιο τους το κράτος, η ίδια η Ρωσία είναι μια βαθιά πνευματική εμπειρία για τον λαό της. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, είναι πάντα σαφές ότι για τον ρωσικό λαό η Ρωσία έρχεται πρώτη, χωρίς την Ρωσία δεν υπάρχει τίποτα.

Τώρα οι λευκοί Αμερικανοί πρέπει επίσης να μάθουν να σκέφτονται με το αίμα και το χώμα, να μεγαλώνουν τις ρίζες τους και να αρχίζουν να συμπεριφέρονται σαν μια αρχαία φυλή. Οι λευκοί Αμερικανοί πρέπει να ξεχάσουν όλες αυτές τις ανοησίες του να είσαι έθνος μεταναστών - εφ 'όσον ψαρώνεις με αυτά τα σκουπίδια, δίνεις στην ελίτ σου λευκή επιταγή για την εθνοτική μηχανική, η οποία στο τέλος, όπως γνωρίζετε, στοχεύει μόνο να σε ξεφορτωθεί.

Για πολύ καιρό η εθνικότητα θεωρήθηκε ως προνόμιο των μειονοτήτων και οι λευκοί θεωρούνταν ως το μαλακό έδαφος επάνω στο οποίο ανθίζουν οι μειονότητες. Οι λευκοί πρέπει τώρα να ανακτήσουν την εθνικότητα τους, αλλά πώς μπορείτε να ανακτήσετε μια εθνικότητα, αν δεν σκέπτεστε καν με εθνικούς όρους;

Η ταυτότητα ενός έθνους - με τη βαθιά οργανική έννοια της λέξης - βασίζεται πάντα στον φυσικό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων και την οικεία σχέση τους με τη γη. Οι πολιτικές αφαιρέσεις, στο τέλος, είναι δευτερεύουσες. Η Γαλλία υπήρχε ήδη πολύ καιρό πριν κανείς είχε προφέρει ακόμη και τις λέξεις Liberte, Egalite, Fraternite και αναμφίβολα θα υπάρχει πολύ αφότου αυτές οι λέξεις δεν έχουν πέσει σε αχρηστία ή θα έχουν αλλοιωθεί πέραν ​​τού να γίνονται κατανοητές.

Και ακόμη όσο κι αν εκτιμώ τις πεμπτουσιακά αμερικανικές αξίες, όπως η ελευθερία και η δημοκρατία, πρέπει ακόμη να πω ότι συχνά τις βρίσκω περισσότερο σαν μια φιλοσοφική υπόθεση σε σύγκριση με τους φυσικούς δεσμούς του αίματος και του εδάφους. Έννοιες όπως η ελευθερία και η δημοκρατία ενδέχεται, με την πάροδο του χρόνου, να εκφυλιστούν σε κενά κλισέ, τα οποία στην πραγματικότητα λειτουργούν μόνο ως καμουφλάζ για να κρύψουν το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν είναι πλέον ελεύθεροι και δεν έχουν λόγο για τον τρόπο λειτουργίας της χώρας τους. Αλλά η γη και οι άνθρωποι είναι πραγματικοί - πάντα.

«Η κύρια δουλειά του αμερικανικού λαού είναι η μπίζνες» είναι ένα επικίνδυνο ρητό γιατί υπονοεί ότι δεν μιλάμε για ένα έθνος - με τη βαθιά οργανική έννοια της λέξης - αλλά για ένα εμπορικό πόστο. Η υψηλότερη αξία πρέπει επομένως να δίνεται πάντα στην επιβίωση της εθνοτικής σας κοινότητας, των φυλετικών συγγενών σας και στη διατήρηση της επιμέλειας της γης, ώστε να μπορείτε, με την πάροδο του χρόνου, να το μεταβιβάσετε στην επόμενη γενιά των δικών σας ανθρώπων.

Με άλλα λόγια, οι σκληροί ατομικιστές πρέπει τώρα τελικά να ενωθούν και να σχηματίσουν μια πραγματικά εθνική κοινότητα - με τη βαθιά οργανική έννοια της λέξης … ας το ονομάσουμε Volksgemeinschaft - αλλιώς οι λευκοί άνθρωποι της Αμερικής δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν.

Μια απόλυτη προϋπόθεση για την επιβίωση των λευκών στην Αμερική είναι ότι η κατάρρευση της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Θα πρέπει να χωριστεί σε μικρότερες περιφερειακές μονάδες με ισχυρή εθνοτική, κοινωνική και ηθική συνοχή και ένα πολιτικό σύστημα που αντικατοπτρίζει τις τοπικές ανάγκες και είναι πραγματικά υπόλογο στους ψηφοφόρους. - Με άλλα λόγια: έθνη με τη βαθιά οργανική έννοια της λέξης.

Διότι είναι ένας σιδερένιος νόμος της ιστορίας το ότι τελικά οι αυτοκρατορίες στρέφονται εναντίον των ανθρώπων που τις δημιούργησαν. Όλες οι αυτοκρατορίες καταστρέφονται καθώς ο πλούτος και η δύναμη αρχίζουν να περιορίζονται σε έναν ολοένα και μικρότερο κύκλο της ελίτ. Αλαζονική και απομονωμένη, η ελίτ αντιμετωπίζει τους απλούς πολίτες της αυτοκρατορίας ως σκλάβους και πιθανούς εχθρούς. Αξιοποιώντας την δύναμη της αυτοκρατορίας, η ελίτ γίνεται όλο και πλουσιότερη. Η ελίτ είναι πόρνη - τα μέλη της ελίτ πωλούν την πολιτική τους επιρροή στην αυτοκρατορία στον υψηλότερο πλειοδότη - και τελικά όλα είναι προς πώληση.

Καθώς η δύναμη της αυτοκρατορίας μεγαλώνει η δύναμη της ελίτ μεγαλώνει μαζί της και τελικά η αυτοκρατορική ελίτ μπορεί να ασκήσει παγκόσμια επιρροή. Ως αποτέλεσμα, η ελίτ απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τους φυλετικούς της συγγενείς και υιοθετεί μια κοσμοπολίτικη ταυτότητα. Και όταν η αυτοκρατορία φτάσει στο αποκορύφωμά της, αυτή η μεταμόρφωση είναι επίσης πλήρης - η πεταλούδα βγαίνει από το κουκούλι και η νέα λαμπρή κοσμοπολίτικη ελίτ, με τη βοήθεια ξένων και εγχώριων παρασίτων, κηρύττει έναν ανελέητο κοινωνικό πόλεμο εναντίον του λαού της.

Έτσι, κάθε αυτοκρατορία είναι βασικά ελαττωματική και η πρωτεύουσα της διεφθαρμένη. Και δεν μπορείτε να το διορθώσετε, γιατί δεν μπορείτε ποτέ να διορθώσετε μια αυτοκρατορία που αποσυντίθεται, η αυτοκρατορία μπορεί να πέσει μόνο όταν έρθει η ώρα. Δεν μπορείτε να διορθώσετε την αυτοκρατορία στέλνοντας καλούς και ειλικρινείς άντρες στην πρωτεύουσα, επειδή η απλή λογική του συστήματος καταστρέφει όλους στην πορεία. Αυτό δεν είναι ο κ. Σμιθ πηγαίνει στην Ουάσιγκτον επειδή δεν μπορείτε να λειτουργήσετε μέσα στο σύστημα, εκτός κι αν εκπορνευτείτε και εσείς, δεν μπορείτε να φέρετε ακεραιότητα και ειλικρίνεια σε ένα σύστημα, το οποίο στην πραγματικότητα, είναι ένα πραγματικό πορνείο.

Εάν μια έδρα στο συνέδριο κοστίζει για έναν υποψήφιο δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, πώς τότε θα μπορούσε η πολιτική να είναι κάτι άλλο εκτός από προέκταση των μπίζνες; Και καθώς όλο και περισσότερη ισχύς ελκύεται στην πρωτεύουσα, τόσο πιο ζωτικής σημασίας γίνεται για την Εταιρική Αμερική να διασφαλίσει τα συμφέροντα της καταστρέφοντας αυτήν την έδρα εξουσίας. Όσο πιο ικανοποιημένες είναι οι ανάγκες της καπιταλιστικής ταξικής κυβέρνησης, τόσο περισσότερη δύναμη θα της δοθεί - έτσι ο φαύλος κύκλος είναι έτοιμος. Επομένως, είναι ξεκάθαρο: η αυτοκρατορία και το σύστημα της πρέπει να φύγουν!

Είναι απολύτως ζωτικής σημασίας να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ ενός πραγματικού έθνους - με τη βαθιά οργανική έννοια της λέξης - και της αυτοκρατορίας επειδή η αυτοκρατορία και το έθνος δεν μπορούν ποτέ να είναι εναλλάξιμα. Η Αυτοκρατορία δεν μπορεί ποτέ να δημιουργήσει ένα έθνος - μόνο μια κοροϊδία, μια καρικατούρα εκδοχή ενός έθνους - και όλη η δόξα και η λατρεία και τα επιβλητικά κτίρια είναι εκεί μόνο για να κρύψουν αυτό το γεγονός. Ένα επιχειρηματικό και επιθετικό έθνος μπορεί να δημιουργήσει μια αυτοκρατορία, αλλά μόλις χτιστεί η αυτοκρατορία στρέφεται εναντίον του έθνους που την έχτισε.

Οι αυτοκρατορίες δεν δημιουργούν έθνη. Οι αυτοκρατορίες διαφθείρουν, εκφυλίζουν και διαστρέφουν τα έθνη. Όλες οι αυτοκρατορίες τελειώνουν τις μέρες τους εθνοτικά κούφιες. Ο χειρότερος εχθρός οποιασδήποτε αυτοκρατορίας είναι οι πολίτες της που αμφισβητούν τη δύναμη της αυτοκρατορικής ελίτ. Επομένως μια αυτοκρατορία που πεθαίνει και η φοβερή ελίτ της είναι πάντα πρόθυμη να καταφύγει σε μαζική βία εναντίον των πολιτών της αυτοκρατορίας για να τους μετατρέψει σε σκλάβους.

Οι Αμερικανοί πάντοτε αγωνίστηκαν για να διατηρήσουν την προσωπική τους ελευθερία ενάντια στην κυβερνητική εισβολή, αλλά έτσι γίνονται σκλάβοι του καπιταλισμού, σε αυτήν την περίπτωση της Εταιρικής Αμερικής. Κατά ειρωνικό τρόπο, ως Εταιρική Αμερική θεώρησε ότι η κυβέρνηση και το σύστημα επιβολής του νόμου είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την επιβολή της βούλησης της στον αμερικανικό λαό και έκτοτε οι δυνάμεις της αυξάνονται.

Η κυβέρνηση είναι αδύναμη μόνο σε σχέση με την εταιρική Αμερική, αλλά όσον αφορά τους απλούς λευκούς, η κυβέρνηση έχει γίνει απολύτως ολοκληρωτική. Όταν η εταιρική Αμερική ήθελε απόλυτη ελευθερία από μόνη της, θεωρούσε την κυβέρνηση ως εχθρό και ήθελε να είναι αδύναμη (η μεσαία τάξη το υποστήριξε ολόψυχα). Όταν η εταιρική Αμερική ήθελε να υποδουλώσει τους απλούς Αμερικανούς συνειδητοποίησε ότι η κυβέρνηση ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο ως προς αυτό και στο εξής.

Η εταιρική Αμερική άρχισε να υποστηρίζει την μεγάλη κυβέρνηση (αυτό δεν το πήρε χαμπάρι η μεσαία τάξη). Συχνά ακούτε τους ανθρώπους να λένε ότι κανείς δεν θέλει τη μεγάλη κυβέρνηση να ρυθμίζει τη ζωή των απλών Αμερικανών, αλλά όταν αυτό γίνεται πονηρά και κρυφά και μέσω διαμεσολαβητών από την Εταιρική Αμερική, οι άνθρωποι δεν φαίνεται να το παρατηρούν ή να νοιάζονται.

Συχνά ακούτε τους ανθρώπους να λένε ότι εάν η μεγάλη κυβέρνηση ρυθμίζει τις επιχειρήσεις - κωδικός λέξης για την εταιρική Αμερική - αυτό θα οδηγήσει τελικά σε καταστροφή, αλλά όταν αποδειχθεί ότι στην πραγματικότητα η Εταιρική Αμερική ρυθμίζει τις μεγάλες κυβερνήσεις οι άνθρωποι δεν βλέπουν την επικείμενη καταστροφή. Οι άνθρωποι απαιτούν ελευθερία για την αγορά - και πάλι κωδικός λέξης για την Εταιρική Αμερική - πιστεύοντας ότι η προσωπική τους ελευθερία εξαρτάται επίσης από αυτήν. Ωστόσο, όταν απελευθερώνεται η εξουσία των εταιρειών, τα δικαιώματα του κάθε πολίτη μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Γιατί λοιπόν η μεσαία τάξη, στην αναζήτηση της ελευθερίας, προδίδεται τόσο πικρά από την Εταιρική Αμερική; Πρώτον, η μεσαία τάξη συγχέει την ελευθερία των εταιρειών με την προσωπική ελευθερία του ατόμου. Δεύτερον, η μεσαία τάξη δεν καταλαβαίνει ότι η εταιρική Αμερική, στο τέλος, δεν θέλει καν τις ελεύθερες αγορές αλλά ακριβώς το αντίθετο - επιδιώκει τον έλεγχο της αγοράς και του μεμονωμένου καταναλωτή.

Κάθε εταιρεία που δραστηριοποιείται στην ελεύθερη αγορά χαιρετίζει τις ευκαιρίες που προσφέρει η ελεύθερη και ορθολογική ανταλλαγή προϊόντων, υπηρεσιών και κεφαλαίου. Ωστόσο, αυτό που επιδιώκει τελικά κάθε εταιρεία είναι να εξαλείψει τον ανταγωνισμό προκειμένου να μονοπωλήσει και να ελέγξει την αγορά και με αυτόν τον τρόπο να μεγιστοποιήσει το περιθώριο κέρδους.

Εκείνοι που λένε ότι καλωσορίζουν το ανταγωνισμό λένε απλά ψέματα. Γιατί για τον καπιταλιστή διακυβεύονται πάντα παρά πολλά για να τα αφήσει μόνα τους στις ιδιοτροπίες της αγοράς, επομένως απαιτείται πολιτική μόχλευση για την προστασία του επενδυμένου κεφαλαίου.

Τελικά, όλοι οι καπιταλιστές θέλουν να γίνουν φεουδαρχικοί αφέντες - για να ελέγχουν την αγορά και τους καταναλωτές χωρίς περιορισμό, εν συντομία - να καταργήσουν την ελεύθερη αγορά. Ο φεουδαρχισμός είναι η υψηλότερη μορφή καπιταλισμού και είναι το αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης των επιχειρήσεων και της κυβέρνησης - ένα ενδεικτικό σημάδι αυτής της εξέλιξης είναι το τέλος της κοινωνικής κινητικότητας.

Η Εταιρική Αμερική και η μεγάλη κυβέρνηση συμβαδίζουν, δεν μπορείτε να έχετε το ένα χωρίς το άλλο, γιατί αυτή είναι η ίδια η ιδέα της αυτοκρατορίας. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών η ελευθερία έχει γίνει μια ψευδαίσθηση και όσο οι λευκοί Αμερικανοί πιστεύουν σε αυτήν την ψευδαίσθηση την πατάνε.

Πολύ συχνά ελευθερία σημαίνει ελευθερία να είσαι φτωχός, ελευθερία να πεινάς, ελευθερία να είσαι χωρίς σωστή δουλειά, ελευθερία να είσαι χωρίς ένα αξιοπρεπές σπίτι αλλά εξακολουθεί να φαίνεται, σε έναν ξένο τουλάχιστον, ότι όσο οι Αμερικανοί έχουν ακόμα την ελευθερία να ονειρεύονται, ελευθερία να είναι αισιόδοξοι και ελευθερία να έχουν αυτοπεποίθηση θα τα καταφέρνουν.

Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σκεφτώ ότι μερικές φορές η ψευδαίσθηση της ελευθερίας είναι ο πιο σκληρός δουλέμπορος. Γνωρίζω ότι ως ξένος δεν θα έπρεπε να προσπαθώ να αναλύσω την Αμερική, αλλά επειδή ο αμερικανικός πολιτισμός έχει τόσο μεγάλη επιρροή στον σύγχρονο κόσμο, ένιωσα υποχρεωμένος τουλάχιστον να το δοκιμάσω. Και έχω την αίσθηση ότι οι λευκοί στην Αμερική πρέπει επίσης να δώσουν προσοχή σε αυτά τα θέματα τώρα όπως και η ανάπτυξη τελείωσε και με το πέρασμα της έχει κλείσει τη δεύτερη περίοδο της αμερικανικής ιστορίας.

πηγή