«Ψωμί Παιδεία Ελευθερία όλα μας τα στέρησε η Δημοκρατία»: στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά ο πολιτικός χάρτης των «άκρων» και μια παρουσίαση βιβλίου που ενόχλησε τον δυσώδη αντιφασισμό!

Εν έτει 2025

-Μνήμη Φαίδρου Μπαρλά-

Στάθηκες μπροστά στο Πολυτεχνείο

και τους μετρούσες.

Η επταετία της προδοσίας

προστέθηκε στο πριν και στο μετά.

Κι ύστερα,

δημοκρατικώ τω τρόπω,

με το θαύμα των δημαγωγών,

οι άνευ πράξης,

οι άνευ παρουσίας,

οι έχοντες και οι κατέχοντες,

χωρίς να ‘χουν ρίξει ποτέ μια πέτρα,

όλοι αυτοί που ποτέ δεν τόλμησαν,

να γράψουν ένα ΟΧΙ στον τοίχο της ζωής,

κατάφεραν και χώρεσαν.

Κι εσύ έμεινες με την απορία

του Κωνσταντίνου Στυλιανού 

Το βιβλίο που ενόχλησε σφόδρα τους αντιφασίστες οπαδούς του Εμβέρ Χότζα ...

γράφει ο Wolverine

Το πιο κωμικό στο Πολυτεχνείο είναι ότι οι κομμουνιστές τιμούν τον Σπύρο Μουστακλή ο οποίος ήταν κομάντο σε λόχο σαμποτέρ του ΕΔΕΣ και τους είχε αντιπαρατεθεί με τα όπλα σε μια σειρά μαχών από τα βουνά της Ηπείρου μέχρι την Κορέα. Στην χώρα που γέννησε την θανατηφόρα δημοκρατία η οποία υπήρξε υπεύθυνη μαζικών εγκλημάτων από την Μήλο και την Εύβοια της αρχαιότητας μέχρι την Απείρανθο της Νάξου το Αμβούργο και την Δρέσδη ακόμη και την Φαλούτζα η υποκρισία παίρνει σάρκα και οστά. 

Οι συμμετέχοντες στον εορτασμό του Πολυτεχνείου ισχυρίζονται ότι πολέμησαν την «επάρατη χούντα» ενώ έχουν μερίδιο ευθύνης για την έλευση αυτής, τονίζουν ότι πολέμησαν τον Αμερικανισμό παρά το γεγονός ότι τον εδραίωσαν οι ίδιοι μέσω της Δαμανάκη και του Λαλιώτη. Οι εθνικιστές από την  άλλη αναλώνονται σε βαρετά συνθήματα για το «ψέμα της εορτής», την «Κοκκινοσκουφίτσα που πήρε μέρος και αυτή», καθώς και την διαφήμιση του σαμπουάν της γνωστής Ηλένιας …

«Αφέντες και υπηρέτες γίνονται γάγγραινα  μαζί, ο ένας μέσα στον άλλον, στη λάσπη, στη μελάσα, χωρίς να έχει απομείνει ούτε μια ίνα για να αντιδράσει. Προδότες και απατεώνες μαζί, συγχωνευμένοι, μπερδεμένοι»

Ferdinand Céline

Αρχικά προς ενημέρωση πολλών που χάρηκαν με τις πρόσφατες προσαγωγές μελών του «Ρουβίκωνα» και την καταδίκη αυτών σε εννιά μήνες με τριετή αναστολή, να θυμίσω ότι πλέον η συνάθροιση πλησίον του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη έχει νομικό δεδικασμένο και θα διώκονται άπαντες με ευθύνη φυσικά της δεξιάς κυβέρνησης. 

Επίσης μετά την απόφαση του εφετείου της «Χρυσής Αυγής» μην εκπλαγεί κανείς αν δει δημιουργία έκτακτης νομοθεσίας για την απαγόρευση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού με πεδίο εφαρμογής το διαδίκτυο τα σύμβολα και τα βιβλία. 

Είναι τυχαίο ότι η έδρα επικεντρώθηκε σε ερωτήσεις προς τους κατηγορούμενους πραγματικά άσχετες με την υπόθεση όπως προς τον Χρήστο Παππά που ερωτήθηκε γιατί επισκέφτηκε τον τάφο του Μουσολίνι (...) και προς την Ελένη Ζαρούλια που επίσης ερωτήθηκε αν συνομιλούσαν για τον εθνικοσοσιαλισμό; 

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την υπόθεση Φύσσα;

Πληροφοριακά ο Παππάς απάντησε ότι οι χαιρετισμοί ήταν «παιδικές εμμονές» ... καθώς και η επίσκεψη στην Ιταλία «τουριστική επιλογή», η Ζαρούλια ότι «ουδέποτε η «Χρυσή Αυγή» προέβαλλε τον εθνικοσοσιαλισμό» και ο Κασιδιάρης ότι «ο όρος εθνικοσοσιαλιστής τον προσβάλλει ηθικά και θα κινηθεί νομικά»!  Την πιο αξιοπρεπή στάση κράτησε ο Γιάννης Λαγός ο οποίος αρνήθηκε να προβεί σε δηλώσεις μετανοίας. Το τείχος της δημοκρατίας θυμίζει το τείχος των δακρύων, και οι μετανοήσαντες δεν έχουν παρά να χτυπήσουν το κεφάλι τους πάνω σε αυτό.

Τόσο η άκρα δεξιά όσο και η άκρα αριστερά δείχνουν να έχουν πάθει vertigo από τον εισοδισμό και την παραπληροφόρηση του κράτους, των υπηρεσιών και τον παραλογισμό των ιδεοληψιών. 

Από την μια μεριά οι Αμερικανόδουλοι «εθνικόφρονες» λόγω της έλευσης της Κίμπερλι και της Σιωνιστικής παντοδυναμίας ερεθίζονται με την ενίσχυση του Ιμπεριαλισμού και πλέον σουλατσάρουν ανενόχλητοι σχεδόν στο σύνολο του «εθνικιστικού χώρου», καταλαμβάνοντας θέσεις σε δημοτικά συμβούλια, στήλες σε εφημερίδες και στασίδια σε διαδικτυακές εκπομπές που κάποτε φημίζονταν για τον ριζοσπαστικό τους λόγο. 

Καιρός να μιλήσουμε με ονόματα.

Ο λάτρης του Ισραήλ Κωνσταντίνος Μπογδάνος θυμήθηκε ξαφνικά τον ξυλοδαρμό ενός εθνικιστή στα Εξάρχεια από την παρακρατική antifa, ο Ανδρέας Παναγόπουλος δεξί χέρι της Λατινοπούλου δηλώνει ότι τιμά την μνήμη των Φουντούλη και Καπελώνη παρά το γεγονός ότι λασπολογούσε την «Χρυσή Αυγή», η αντιφασίστρια Αφροδίτη Λατινοπούλου υμνεί τον Μεταξά σε εκπομπή ενώ παλαιότερα ζητούσε να «οδηγηθούν οι εθνικιστές στην φυλακή».

Ο πολύς Κωνσταντίνος Γρίβας συμμετείχε προσφάτως σε αντιφασιστική εκδήλωση, ο Γιάννης Μάζης προμοτάρει το Ισραήλ στο γυαλί και οι πρώην βουλευτές των «Σπαρτιατών» στο σύνολο τους πλειοδοτούν σε εμετικό φιλοσιωνισμό σε εκμπομπές όπου θυμίζει η κατάσταση τους διαγωνισμό περιτομής, με την ευθύνη να βαραίνει τον Κασιδιάρη για την επιλογή του να τους δεχτεί ως υποψηφίους!

Προσθέστε σε όλα αυτά την κυρία Παπαδοπούλου του δημοτικού συμβουλίου των Αθηνών που θυμίζει εκνευρισμένη ρεπόρτερ της εφημερίδας Haaretz και αγνοεί επιδεικτικά τον ρόλο των Ισραηλινών κεφαλαίων και την εξαγορά «φιλέτων» στο κέντρο της Αθήνας, τους περιφερόμενους δημοσιογράφους σε «εθνικιστικές» ιστοσελίδες με μεταπτυχιακά και διδακτορικά στο Ισραήλ σε θέματα ασφαλείας, YouTubers που δικαιολογούν γενοκτονίες καθώς και διαδικτυακές εκπομπές που αποκλείουν φωνές ριζοσπαστικές. 

Αποκορύφωμα οι καθόλου τυχαίες δηλώσεις του Σαμαρά ενάντια στην woke ατζέντα (...) και με αιχμές για την κυβέρνηση σχετικά με την Συρία ξεχνώντας φυσικά ότι αυτός έδιωξε το 2011 τον Ασαντικό Σύριο πρέσβη και έκλεισε την Ιρανική τράπεζα των Αθηνών! 

Και επειδή οι εκλογές πλησιάζουν η πλειοψηφία των εθνικιστών για ακόμη μια φορά θα θαμπωθεί από την κοινοβουλευτική λάμψη, θα υπάρξει ίσως και καμία μεταγραφή έκπληξη κάποιου διάσημου «μετανιωμένου» (να είναι καλά η Black Rock) και οι ψήφοι είναι σίγουροι. 

Το βεβαρυμένο εκλογικό παρελθόν προϊδεάζει για το μέλλον ενός «χώρου» που χαίρεται με την άφιξη της Κίμπερλι και την πολιτική του Τραμπ, κάποιοι είναι σίγουρο ότι δεν θα το σκεφτούν και πολύ να μεταπηδήσουν από τον light εθνικισμό σε πιο σκληροπυρηνικές εκφράσεις και το αντίθετο με μόνο γνώμονα να «σωθεί η πατρίδα» την οποία έχουν μπερδέψει με την πιτυρίδα όπως έλεγε και ο Πανούσης!

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: για όσους εικονίζονται στην φωτογραφία τα παρακάτω, επειδή αναφέρθηκαν σε ήρωες του έθνους και αγωνιστές του '21

Από την μια για τους αναρχικούς οι πεσόντες πέθαναν για το κράτος και μόνο για αυτό (!) και από την άλλη θυμούνται τον Κολοκοτρώνη και τον Ανδρούτσο ... όπως παλαιότερα ο νο2 της κίνησης τους αναπαρήγαγε στο X ποιήματα του Φασιστή Ezra Pound ενώ παράλληλα εξύβριζε δημοσίως τον Ιωάννη Καποδίστρια!

Και αφού τους ενοχλεί τόσο το σημείο και ο εθνικός συμβολισμός του μνημείου που πράγματι δεν είναι και το καλύτερο από άποψη αρχιτεκτονικής, γιατί οι οπαδοί του ΕΑΜ που τους θαυμάζουν - αν και οι ακόλουθοι του «Ρουβίκωνα» στην πλειοψηφία τους δηλώνουν αναρχικοί - γονάτισαν τον Οκτώβρη του '44 μπροστά σε αυτό σε ένδειξη σεβασμού προς τους αναγραφόμενους νεκρούς του έθνους όταν αποχώρησαν οι Γερμανοί;

Τους θυμίζουμε λοιπόν τα παρακάτω και αν θέλουν ας το καταλάβουν αφού τους ψυχογραφεί ένας δικός τους …

«Εκείνο που μ’ εξοργίζει κυριολεκτικά είναι η ανθρώπινη ποιότητα μας, η ανθρώπινη πορεία μας. Τι να πεις. Ολόκληρη η αριστερά πρέπει να περάσει από ψυχιατρείο. Μωρέ, καμιά φορά λέω καλά που δε νικήσαμε»

«κι από τότε κάθε Νοέμβρη γιορτάζουνε την επέτειο του Πολυτεχνείου, και όλη η ηγεσία των πολιτικών κομμάτων πηγαίνει και καταθέτει στεφάνια και βγάζουν λόγους για τα ηρωικά παιδιά του Πολυτεχνείου και για το ποιος τους εκμεταλλεύεται καλύτερα, ξεχνώντας ότι λέγανε, ‘’θα μας κάψετε, τσογλάνια, με τις τρέλες σας’’, διότι όλων η γραμμή ήταν σύνεση και όχι σύγκρουση»

Αυτά γράφει ο γνωστός αριστερός Χρόνης Μίσσιος και αγαπημένος των Social Waste ...

Μερίδα της άκρας αριστεράς στηρίζει την Πατρίδα της Παλαιστίνης αλλά μισούν την ίδια την Ελλάδα όπου «εύχονται να πεθάνει η Πατρίδα για να ζήσουν αυτοί» καθώς και οι αντιφασιστικές πένες που χρηματοδοτούνται από το γερμανικό υπουργείο εσωτερικών και στοχοποιούν προς όφελος του κράτους τις αυτόνομες ομάδες εθνικιστών, συμπληρώνουν την εικόνα. 

Γράφουν λοιπόν για το «Ποιος θα σταματήσει τα «παραπαίδια» της Χρυσής Αυγής;» ανακυκλώνοντας θεωρίες συνωμοσίας και σενάρια της ασφάλειας.

Όπως λέει και το Kultura Europa: «Το πρόβλημα δεν είναι η αριστερά έναντι της δεξιάς, αλλά μάλλον η υιοθέτηση και από τις δύο πλευρές του φιλελεύθερου και προσανατολισμένου στην αγορά παραδείγματος. Το οικονομικό laissez-faire μεταφέρεται έτσι και στο επίπεδο των ατομικών και κοινωνικών σχέσεων. Σε απάντηση, τα κράτη αναθέτουν κάθε «ηθική» λειτουργία σε ενδιάμεσους φορείς όπως τα σχολεία και οι οικογένειες, οι οποίοι με τη σειρά τους, έχουν απορροφήσει πλήρως τον φιλελεύθερο ιό. Το αποτέλεσμα είναι η αποσύνθεση του κοινωνικού σώματος και η επιστροφή στον «homo homini lupus» του Hobbs».

Σαφέστατα η 1η Νοεμβρίου και η μαζική παρουσία εξωκοινοβουλευτικών εθνικιστών στην τελετή τιμής και μνήμης στο Νέο Ηράκλειο και λοιπές εκπλήξεις υπήρξαν σε επικοινωνιακό και οργανωτικό επίπεδο «πλήγμα» για τους εθνομηδενιστές της antifa και τους οπαδούς ακροαριστερών οργανώσεων, αν και σήμερα στην σελίδα της μιας εξ αυτών οι «σύντροφοι» δεν ξεχνούν να υμνήσουν τον φιλοναζιστή ηγέτη Νάσερ της Αιγύπτου (!) το Εθνικιστικό Μπάαθ (!) καθώς και τους Άραβες Εθνικιστές της Παλαιστίνης.

Είναι προτιμότερο φυσικά να υιοθετήσουν έστω και αργά το «φαιοκόκκινο» όραμα του Franco Freda που το προσπάθησε να το κάνει πράξη στην Ιταλία και τρομάζει διαχρονικά την ΟΑΚΚΕ, παρά να σέρνονται στην λάσπη του «τείχους της δημοκρατίας» που προωθεί το indymedia ο Βαρουφάκης και ο Πέτρος Κωνσταντίνου!

Όποιοι θεωρούν ότι η προβολή σε αντιφασιστικό άρθρο του πρόσφατου ξυλοδαρμού του συναγωνιστή στα Γιάννενα και η «καταδρομική» παρουσία σε μια φαινομενική κατά τα άλλα συνηθισμένη παρουσίαση βιβλίου είναι τυχαία, να γνωρίζουν ότι σίγουρα σφάλλουν! 

Έπρεπε να απαντήσουν στις ραγδαίες εξελίξεις και έπρεπε να πράξουν άμεσα και τάχιστα για να κερδίσουν τα αντιφασιστικά εύσημα στο indymedia και να δικαιολογηθούν στους καθοδηγητές τους μπροστά στην άνοδο του εθνικισμού!

Όταν βλέπουν 700 Αυτόνομους να δίνουν δυναμικό παρών το 2025 και αυτοί να έχουν «φάει» το '23 «ήττα» στο Μετρό όπου κρύφτηκαν παρά την αριθμητική υπεροχή τους στα βαγόνια όπου ούρλιαζαν μανιωδώς να παρέμβει άμεσα η ελ.ας (sic) για να σωθούν από το μπιτόνι με το νερό (...) ενώ το '24 υπέστησαν βαρύτατο ψυχολογικό σοκ με την βόμβα στους Αμπελόκηπους, με αποτέλεσμα να διαμελιστεί ένας δικός τους και να τραυματιστεί βαρύτατα μια δική τους καθώς και να καταστραφούν σαράντα λαϊκές κατοικίες της εργατικής τάξης (βαθιά σοσιαλιστική πρακτική η κίνηση για απόπειρα συνδεσμολογίας μέσα σε πολυκατοικία εργατών ...) τότε σίγουρα δεν φταίνε απλά τα άστρα!

Η μαζική συγκέντρωση των συναγωνιστών μας τους κινητοποίησε στο να απαντήσουν με κινήσεις που δεν ακύρωσαν την προβολή του βιβλίου ή την στρατολόγηση νεολαίων στον «φασισμό» και έδειξε προς όλους ότι στον δρόμο υπολογίζουν ως αντίπαλο τους μόνο τους Αυτόνομους Εθνικιστές!

Επέλεξαν την ωμή βία και μάλιστα αυτή την φορά μέσα σε εκπαιδευτικό χώρο - πολλοί εναντίον ενός - για να στείλουν ένα άμεσο μήνυμα τρόμου στους νεολαίους εθνικιστές, ενώ στην δεύτερη περίπτωση σε επίπεδο διαμαρτυρίας, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να παρέμβουν, επειδή ενοχλήθηκαν σφόδρα τόσο οι ίδιοι όσο και οι ινστρούχτορες τους από την ξαφνική εκδοτική αμφισβήτηση του παγιωμένου ιστορικού ηθικού πλεονεκτήματος σε επίπεδο κοινωνικής ενσυναίσθησης.

Και η αμφισβήτηση αυτού του ηθικού πλεονεκτήματος ήρθε από το γεγονός ότι το εξαιρετικό βιβλίο του Γιώργου Μάστορα σχετικά με την εγκληματική κατασταλτική φύση του Χοτζικού καθεστώτος που δολοφονούσε ακόμη και υψηλά κομματικά στελέχη, ένα έργο συνοδευόμενο με αδιαμφισβήτητα στοιχεία και ιστορικές πηγές δεν είναι μια ακόμη απλή καταγραφή αλλά αποκαλύπτει και ρίχνει την μάσκα με τον πιο άμεσο τρόπο για το πιο εμετικό και ανθρωποφαγικό κομμάτι της ιστορίας της ευρωπαϊκής άκρας αριστεράς που μέχρι τώρα ήταν στην αφάνεια και με ευθύνη δική μας.

Είναι άλλο να μιλάς γενικά και αόριστα στο καφενείο, στον χώρο εργασίας, στο σχολείο, στην σχολή για την αιματηρή κληρονομιά της (ακρο)αριστερής κομματικής παράταξης, με κίνδυνο να καταλήξεις γραφικός όταν δεν αποκαλύπτεις στοιχεία και την πραγματική εικόνα και είναι διαφορετικό σε μερικές σελίδες να ανακαλύπτεις να προβάλλεις και να διαβιβάζεις το εύρος του τρόμου και το γεγονός ότι η κομμουνιστική εξουσία στην γειτονική χώρα δεν υπήρξε παρά ένα οργανωμένο εργαστήρι τρόμου κεντρικά καθοδηγούμενο.

Η ίδια η κομματική ηγεσία τσάκισε ΠΡΩΤΑ την εργατική τάξη της γειτονικής χώρας προς όφελος της κομματικής νομενκλατούρας, ενώ προβάλλονται λοιπές άγνωστες σε πολλούς πρακτικές και συνθήκες καταστολής, που τις ξεπέρασε σε έλεγχο του πληθυσμού και σε καθημερινή κατασταλτική πραγματικότητα πιθανόν μόνο η κανιβαλική Καμπότζη του γαλλοτραφή Πολ Ποτ!

Δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι η πρόχειρη πεζοδρομιακή αντίδραση των κρανοφόρων της άκρας αριστεράς που από την μια σπεύδουν να προβάλλουν με δέος την Χαμάς και από την άλλη αγνοούν επιδεικτικά των αγώνα των Πομάκων ή κλείνουν τα μάτια στις σφαγές των μειονοτήτων της Συρίας, δεν ήρθε από τα σπάργανα των «αναρχικών των Εξαρχείων» όπως θα περίμεναν κάποιοι, που πλέον κινούνται σε κοινωνικά μονοπάτια θυμίζοντας τις γνωστές παρεμβάσεις εθνικιστικών κινημάτων και προσεγγίζουν συναισθηματικά την κοινωνία, αλλά από χούλιγκανς αριστεριστές που αρέσκονται να χτυπιούνται ακόμη και μεταξύ τους.

Δεν είναι άλλοι από τα πολιτικά εγγόνια του Πολάκη που στα νιάτα του για όσους δεν το γνωρίζουν υμνούσε δημοσίως τον Εμβέρ Χότζα και τον Αλβανικό στρατό, με τον τελευταίο να σκοτώνει και Αλβανούς εργάτες και Έλληνες εργάτες της Βορείου Ηπείρου πάντα στο όνομα του υπαρκτού σοσιαλισμού (...) ενώ ως φοιτητής συμμετείχε και ο ίδιος σε συγκεντρώσεις και επιθέσεις ενάντια στους φοιτητές εθνικιστές και υποστηρικτές της εθνικοαπελευθερωτικής ΜΑΒΗ!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν στις πολιτικές αντιδράσεις της αριστεράς όπως το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και μίσος που σπέρνει και πάλι ο Περισσός, μετά την ανάληψη της αρχηγίας υπό τον άεργο Κουτσούμπα όπου στα χρόνια που είναι Γενικός Γραμματέας στο ΚΚΕ βάλθηκαν να γεμίσουν οι «Ιεχωβάδες των ΚΟΒ» έρημες ραχούλες και κορφοβούνια με ογκώδη μνημεία του ΔΣΕ, να ξεθάψουν προς συντήρηση ακόμη και τα ορύγματα στον Γράμμο (!) να αποκαταστήσουν εσπευσμένα τον Άρη Βελουχιώτη - τον οποίο είχαν διαγράψει με βαρύτατες κατηγορίες - φτιάχνοντας προτομές και αναμνηστικές πλάκες για αυτόν σε αριστερές γειτονιές και χωριά που πέρασε ο ΕΛΑΣ.

Όσο και να διαφωνεί κάποιος με τον Γιώργο Μάστορα και τις απόψεις του, δεν έχει παρά να παραδεχτεί το γεγονός ότι το βιβλίο του δεν είναι ένα απλό έργο αλλά ένας «καταπέλτης» απέναντι στην πλαστή ιστορία που επιβάλλει η αριστερά σε σχολεία και σχολές - ακόμη και στον στρατό - πάντα με χορηγία της Καραμανλικής δεξιάς. 

Είναι μια εκδοτική «βόμβα» μετά από χρόνια στα εθνικιστικά δρώμενα, αφού σε μερικές σελίδες αποκαλύπτει στην ολότητα του τον Μαρξιστικό σκελετό στην ιστορική ντουλάπα της βαλκανικής αριστεράς. 

Για όσους δεν το γνωρίζουν πολλοί σημερινοί ταγοί της αριστεράς, στην πλειοψηφία τους υπήρξαν στα νιάτα τους φανατικοί υποστηρικτές του Εμβέρ Χότζα και του καθεστώτος, με κάποιους να χρηματοδοτούνται από τα Τίρανα και να απολαμβάνουν κατά καιρούς μικρής διάρκειας επισκέψεις στην Αλβανία, πριν επιστρέψουν την εποχή εκείνη στις ασφαλείς συνθήκες του Πασοκικού καθεστώτος των Αθηνών ...

Ο Τζίμης Πανούσης για το Πολυτεχνείο

Για την Ελληνική Ιδεολογική και Πολιτι(στι)κή Αντεπίθεση (του Γιώργου Μάστορα)

 

γράφει ο Γιώργος Μάστορας

Το καθεστώς της Μεταπολίτευσης, το οποίο επιβλήθηκε στην Χώρα μας το 1974, εκτός από τον φόβο, την δυσπιστία και την σύγχυση που καλλιέργησε ενδόμυχα στις ψυχές των Ελλήνων όλα αυτά τα χρόνια, απέδειξε και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό: ότι το καθεστώς αυτό δεν έχει μόνο την οικονομική δύναμη και την πολιτική εξουσία, όπως αυτή εκφράζεται από το ανθελληνικό κράτος, τους θεσμούς και την λειτουργία τους. Έχει και την ιδεολογική εξουσία, που το βοηθάει τα μέγιστα στην εξασφάλιση της πολιτικής ηγεμονίας.

Οι "διανοούμενοι" και οι πιο μορφωμένοι, από τους καθεστωτικούς πολιτικούς, παράγουν τέτοιου είδους "αφηγήσεις" (όπως αποκαλούνται τα ιδεολογικά παραμύθια στην γλώσσα των, από καθέδρας, κοινωνιολόγων), τα στημένα ΜΜΕ τις εκλαϊκεύουν και με αφόρητη πλύση εγκεφάλου προσπαθούν να τις σφηνώσουν στα μυαλά των απληροφόρητων και βαθιά νυχτωμένων ανθρώπων, ενώ τα συστημικά πολιτικά κόμματα, τα οποία εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κατεστημένου, μετατρέπουν τα αφηγηματικά παραμύθια σε υλική δύναμη, σε κίνηση ενσωμάτωσης των Ελλήνων στην λογική διαχείρισης του συστήματος. 

Η εμπειρία της ζωής έχει αποδείξει ότι για να αποκτήσουν κάποιοι τον έλεγχο του Λαού, φτάνει να τον διατηρούν ανεκπαίδευτο και αδαή, να τον κρατούν σε σύγχυση, να τον έχουν αποδιοργανωμένο και αποσπασμένο σε θέματα, τα οποία δεν έχουν καμία πραγματική αξία και σημασία.

Έτσι, λοιπόν, το καθεστώς της Μεταπολίτευσης, ακολουθώντας με τις δικές του μεθόδους την τακτική του Ιταλού μαρξιστή Αντόνιο Γκράμσι, επεδίωξε εξ αρχής να τιθασεύσει ιδεολογικά και να νουθετήσει πολιτιστικά (επομένως και πολιτικά) τον Ελληνικό Λαό, δημιουργώντας του, από την μια, ενοχικά σύνδρομα για το παρελθόν του, ενώ από την άλλη - προκειμένου να ελέγξει την εξέλιξη της κριτικής ικανότητας της κοινωνίας - προωθεί το αρνητικό και όχι το θετικό περιεχόμενο αυτής της κριτικής ικανότητας.

Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, γίνεται και η επαναγραφή, ο αναθεωρητισμός της Ελληνικής Ιστορίας από ελληνόφωνους "ιστορικούς", με μοναδικό σκοπό αυτής της μεθόδου την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας. Μια "ιστορία" ιδωμένη μέσα από τα παραποιητικά και ανθελληνικά τεχνάσματα της Ρεπούση, της Δραγώνα, της Φραγκιουδάκη, του Λιάκου, του Βερέμη κλπ. 

Σκοπός τους, που συνάμα είναι και σκοπός των αφεντικών τους, αποτελεί η πλήρης αποδόμηση της Εθνικής Ταυτότητας των Ελλήνων, η καλλιέργεια του διεθνισμού και του κοσμοπολιτισμού στην συνείδηση των νέων ηλικιακά ανθρώπων, η αποκοπή των συμπατριωτών μας από κάθε Ηρωική και Θετική πτυχή του Ιστορικού παρελθόντος μας, με τελικό σκοπό την μετατροπή του μέχρι πρότινος Ομοιογενούς Ελληνικού Λαού σε ετερόκλητο πληθυσμό. Κάθε προσπάθεια αντίστασης σ' αυτήν την επιχείρηση αποεθνικοποίησης αντιμετωπίζεται λυσσαλέα από τις ποικιλόχρωμες και ποικιλότροπες καθεστωτικές δυνάμεις.

Πρώτιστος στόχος τους, βεβαίως, η Ελληνική Νεολαία. Για κάθε Συνειδητοποιημένο Έλληνα και Εθνικιστή, η αντίληψη που έχει για την Νεολαία είναι διαμετρικά αντίθετη από τις επιταγές του συστήματος και των υποτακτικών του, καθώς ανέκαθεν το σύστημα αυτό προσπαθούσε να παράγει ανθρώπους - "φυτά" , υπάκουους στις επιταγές του καθεστώτος. Όταν η Νεολαία αυτή αποδρά από τα προκαθορισμένα σχέδια τους και αναζητά λύσεις ταυτόσημες με τους Φυσικούς Νόμους, τότε βλέπουμε ένα εντυπωσιακό, όσο και αηδιαστικό, φαινόμενο: να "προβληματίζονται", δηλαδή, για την γνήσια αντικαθεστωτική διαπαιδαγώγηση και συμπεριφορά των νέων, αυτοί οι οποίοι μέχρι τώρα τους προωθούσαν (και τους πουλούσαν με το αζημίωτο) διάφορα σαθρά πρότυπα.

Κατέκλυσαν τον κόσμο με τις Τατιάνες, τις Αννίτες, τις Τζούλιες, τις Μανωλίδου, τους Καπουτζίδηδες, τους Λαζόπουλους, τους Κωστόπουλους, και τα πλείστα τηλεοπτικά "σκουπίδια". Αυτοί, οι οποίοι μετέδιδαν σε καθημερινή βάση "αίμα και σπέρμα", ντυμένα με "καλλιτεχνικό" περίβλημα, έχουν τώρα το θράσος και την αναίδεια να "συζητούν",  μονολογώντας, για τις τάσεις και τις συμπεριφορές μια νεολαίας, η οποία θεωρείται καλή - γι' αυτούς - όταν αποβλακώνεται από την τηλεοπτική αθλιότητα και τον ελεεινό βούρκο του "λάιφ στάιλ" ή όταν η πολιτικοποίηση της κινείται , αποσπασματικά και όχι ολοκληρωμένα, σε ρηχά νερά ήπιας αμφισβήτησης και όχι ολοκληρωτικής άρνησης του συστήματος, μέσα από φιλελεύθερα και μαρξιστικά μορφώματα.

Την λοιδορούν, όμως, και την συκοφαντούν ασύστολα, όταν προσπαθεί να αποδράσει από τα σάπια πρότυπά τους και τις στημένες εναλλακτικές λύσεις, που το σύστημα προωθεί, αναζητώντας την Αληθινή Διέξοδο διαμέσου της Ελληνικότητας, της Τιμής, της Συντροφικότητας, της Αξιοπρέπειας, της Υπερηφάνειας, της Διεκδίκησης. Γιατί μ' αυτόν τον τρόπο σπάει το μέχρι πρότινος "καλούπι", το οποίο δημιούργησε, εκ του ασφαλούς, νέους και νέες αλλοτριωμένους, αποξενωμένους, αυτιστικούς, μοναχικούς.

Δημιούργησαν, έτσι, μια ευνουχισμένη και αποπροσανατολισμένη νεολαία, στην οποία προσφερόταν ως διέξοδος το τηλεφωνικό "σεξ" , οι διαδικτυακές σαχλαμάρες, ο τηλετζόγος. Μια κοινωνία ολότελα παρηκμασμένη και σαπισμένη, στην οποία το μόνο ουσιαστικό φάρμακο θα ήταν μια Ριζική Επανάσταση Σκέψης και Δράσης, μια Διαπαιδαγώγηση Ψυχών, με σκοπό την Επανελληνοποίηση του Τόπου, σ' όλες τις πτυχές, εκφάνσεις και εκφράσεις του.

Αυτό ακριβώς (πρέπει να) θέλουμε ως Συνειδητοποιημένοι Έλληνες και Εθνικιστές να Επιτύχουμε με τα Έργα μας: μια Ιδεολογική και Πολιτι(στι)κή Αντεπίθεση, που θα σημάνει την επιστροφή στις Φυσικές Αξίες. Αντλώντας την Αισιοδοξία μας από την Πίστη στην Ζωή, την Δημιουργία και την Αθάνατη Ιδεολογία μας, γνωρίζουμε ότι το κύτταρο - φλόγα της Εθνικής και Κοινωνικής Αντίστασης, το οποίο έχουμε δημιουργήσει - και που επί πολλά χρόνια επιμένει να λάμπει σαν μικρή πυγολαμπίδα μέσα στο βαθύ σκοτάδι του ανθελληνισμού και της παγκοσμιοποίησης - έχει την δυνατότητα να μετατραπεί κάποτε σε μια Τεράστια και Ιερή Φωτιά Εξαγνισμού.

Γι' αυτό, λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, χρήσιμη και ορατή μια Αντεπίθεση Ιδεών στην Χώρα μας. Μια Αντεπίθεση Ατσάλινα Ρομαντική, που θα επανασυνδέσει, μέσω της δημιουργικής (και όχι αρρωστημένης) φαντασίας, τον σπασμένο κρίκο ανάμεσα στο Ένδοξο Παρελθόν και το παρακμιακό παρόν, προετοιμάζοντας ένα Ελπιδοφόρο - Αναζωογονητικό Μέλλον. 

Μια Αντεπίθεση Αυθεντικά και Ανθεκτικά Εθνικιστική, που θα αναδείξει την Αξία της ιδιαιτερότητας και της Αυτοτελούς Ύπαρξης των Εθνών, ενάντια στον (κενό περιεχομένου) αεθνισμό της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, τον αφασιακό κοσμοπολιτισμό και την παρακμιακή φύση της διεθνιστικής αριστεράς. 

Μια Αντεπίθεση Γνήσια Ελληνική, μια Εξέγερση Σκέψης και Δράσης ενάντια στον σύγχρονο κόσμο της (πιο) διεφθαρμένης εποχής μας.

Το πρόσωπο της αριστεράς (https://athensautonomous.com/)

Χίλιες φορές εθνίκια φασίστες και ανθυποναζί παρά καταναλωτές της antifa πίτσας που σερβίρει κράτος και παρακράτος ...

Τα χυδαία και κατάπτυστα σχόλια του … “κωμικού” Πάρι Ρούπου για την εθνική μας σημαία σε πρόσφατη παράστασή του, προκάλεσαν δικαιολογημένα οργή, η οποία οδήγησε στη λήξη συνεργασίας του με την εταιρεία Pizza Fan. 

Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί στα πολλά άλλα που αποκαλύπτουν για ακόμα μια φορά το πραγματικό πρόσωπο της αριστεράς. 

Η αριστερά, επιδεικνύει ένα διαρκές μίσος για τα εθνικά μας σύμβολα που φανερώνει τον βαθιά αντιλαϊκό της χαρακτήρα, καθώς αντιτίθεται στις παραδόσεις, στους συμβολισμούς και στο εθνικό αίσθημα του λαού μας

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

 

Οrwell και Junger, μια παράλληλη δυστοπική ματιά στο μέλλον που έγινε παρόν! (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Η φιγούρα του Επαναστάτη που δημιουργήθηκε στο δυστοπικό δοκίμιο του Ernst Junger, “Το πέρασμα στο δάσος”, είναι πολύ σημαντική στα έργα του Γερμανού στοχαστή και επηρέασε πολλούς άλλους διανοούμενους και ακτιβιστές, τόσο στο γράψιμο τους όσο και στις δράσεις τους. 

Σήμερα ειδικά που η δημοκρατία έχει απλώσει την τυραννία της σε όλα τα επίπεδα, έχουμε ανάγκη την μελέτη τέτοιων κειμένων, που θα μας βοηθήσουν να μείνουμε δυνατοί πνευματικά και έτοιμοι στις προκλήσεις. 

Ο Junger καταλάβαινε, για παράδειγμα, τον ρόλο που παίζει ο φόβος στην ανθρώπινη ύπαρξη. 

Ας κοιτάξουμε γύρω μας: ζούμε σαν να μας έχει εξαφανίσει ο τρόμος του θανάτου. Αντιμέτωποι πριν λίγα χρόνια με μια «πανδημία» που παρουσιάστηκε από το πουθενά, ο άνθρωπος ένιωσε την απειλή της υγεία του, πανικοβλήθηκε αποδεχόμενος κάθε εξαναγκασμό, κάθε περιορισμό ελευθερίας, κάθε κυβερνητικό μέτρο, ακόμη και το πιο άχρηστο και αντιφατικό. 

Γιατί όλα αυτά; 

Επειδή ακριβώς, επικρατούσε ο τρόμος. Ο Junger είχε καταλάβει ότι αυτό θα ήταν το τέλος. Καταλάβαινε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, φοβάται τον σωματικό πόνο, αφού σήμερα «το σώμα είναι η υπέρτατη αξία»

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Save Gaza από την Γκρέτα και τους Pro - Palestine: η γελοιότητα των ΜΜΕ και της Αριστεράς που δεν σταματάει την γενοκτονία (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

Ο Παγκόσμιος Στόλος Sumud απέπλευσε από τη Βαρκελώνη στις 31 Αυγούστου με τον δηλωμένο στόχο της άρσης της πολιορκίας της Γάζας και του ανοίγματος ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου. Λίγες ώρες αργότερα, επέστρεψε στο λιμάνι λόγω κακοκαιρίας: οι διοργανωτές το χαρακτηρίζουν «θαλάσσια δοκιμή» και αναβάλλουν τη διέλευση. Νέες αναχωρήσεις αναμένονται κατά μήκος της μεσογειακής διαδρομής τις επόμενες ημέρες. Στους υποστηρικτές και τους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται ακτιβιστές, εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και γνωστές προσωπικότητες όπως η Γκρέτα Τούνμπεργκ

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Η υποκρισία της Αριστεράς στο Παλαιστινιακό

γράφει ο Τ.Σ.

Η υποκρισία της Αριστεράς γύρω από το Παλαιστινιακό είναι συνειδητή, κακώς ορισμένοι εξ ημών το αντιμετωπίζουν ως μια έκφραση φασαίων ή μια διεθνιστική παλινδρόμηση. Μιλάμε για κάτι πολύ πιο ομιχλώδες και ταυτόχρονα ιδεολογικά συμπαγές εκ μέρους τους. 

Με λίγα λόγια προσπαθούν με τρόπο γραμσιανό να εργαλειοποιήσουν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας με αποτέλεσμα να προωθήσουν την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ τις χιλιάδες ΜΚΟ. 

Ενώ ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συντάσσεται με τον πόνο του παλαιστινιακού λαού οι περιούσιοι των Εξαρχείων θεωρούν πως έχουν το μονοπώλιο γύρω από το Παλαιστινιακό, ενώ πολλοί εξ αυτών είναι και σεχταριστικά επιθετικοί απέναντι σε μη αριστερούς πολίτες που στηρίζουν την Παλαιστίνη. 

Όπως καταγγέλλουμε με σθένος την υποκρισία της Δεξιάς η οποία στο όνομα του "εθνικού συμφέροντος" τάσσεται με το Ισραήλ έτσι πρέπει χωρίς καμία αναστολή να καταδεικνύουμε την υποκρισία της παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς η οποία εργαλειοποιεί τεχνηέντως έναν εθνικόαπελευθερωτικό αγώνα όπου δεν έχει καμία σχέση με τα νεωτεριστικά φληναφήματα των κάθε λογής παρακρουσιακών αριστερών. 

Εν κατακλείδι εάν στηρίζουμε τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για κράτος αυτό είναι για τον απλούστατο λόγο πως εάν στις χώρες του Τρίτου Κόσμου αναπτυχθεί ο εθνικισμός τότε η Ευρώπη θα μπορέσει να συνεννοηθεί με αυτόν και το σημαντικότερο θα περιορίσει τις μαζικές λαθρομεταναστευτικές εισροές οι οποίες είναι αποτέλεσμα αποσταθεροποίησης των εκεί κρατών βλέπε Ιράκ, Συρία, Λιβύη και όχι μόνο. 

Με λίγα λόγια αναγνωρίζουμε το  δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση και στο δίκαιο της Γης όταν η Αριστερά  το αρνείται και εργαλειοποιεί έναν τέτοιο αγώνα. Ακροτελεύτιο:  Δεν είμαστε με την Παλαιστίνη επειδή το επιβάλλει η μόδα της Αριστεράς. Είμαστε γιατί κάθε λαός έχει δικαίωμα στη γη του. 

Η διεθνιστική υποκρισία δεν αναγνωρίζει έθνη μόνο «χώρους» για επεμβάσεις ΜΚΟ. Όπως απορρίπτουμε τον φιλοϊσραηλινισμό της Δεξιάς στο όνομα του "συμφέροντος", απορρίπτουμε και τον ψευδοαντιιμπεριαλισμό που εμπορεύεται τον πόνο των Παλαιστινίων. 

Η αληθινή αλληλεγγύη δεν φοβάται να πει τη λέξη: Πατρίδα.

Το Ινστιτούτο Αινειάδα (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Οι Ιταλοί σύντροφοι, δείχνουν πάλι τον δρόμο. Αυτή την φορά μετά τους Γάλλους με τo πρωτοποριακό “Ινστιτούτο Ιλιάδα” – που ήταν μια μια ιδέα του Venner – , δημιουργήθηκε και το αντίστοιχο Ιταλικό με το όνομα “Ινστιτούτο Αινειάδα”. 

Μακριά από την μιζέρια των εκλογών, των θλιβερών ιδεών και σκέψεων της ακροδεξιάς, πέρα από κόμματα και αποκόμματα, οι Ιταλοί όπως και οι Γάλλοι ρίχνονται στο πνεύμα, σε συνδυασμό με ακτιβισμό, για την αναβίωση της Ευρωπαϊκής Παράδοσης ενάντια στον φιλελευθερισμό και τον κομμουνισμό, ενάντια σε ΗΠΑ και Ρωσία, για μια Ευρώπη ισχυρή

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Λευτεριά στην Isabel Peralta!

 

Η επιβολή ποινής φυλάκισης ενός έτους στην Ισπανίδα Ιζαμπέλα Περάλτα (Isabel Peralta) μέλος του Bastion Frontal για την έκφραση της άποψης της από δικαστήριο της Μαδρίτης, αποτελεί μια κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας του λόγου και μια επικίνδυνη επίθεση κατά της δημοκρατίας που ευαγγελίζονται τα καθεστώτα της Ευρώπης.

Η δήλωσή της ότι η Ισπανία είναι χριστιανική χώρα και όχι μουσουλμανική, καθώς και η άποψη της πως πρόκειται όχι για μετανάστευση αλλά για «εισβολή», είναι αληθινή και αποτελεί έκφραση πολιτικής άποψης. 

Όταν το κράτος ποινικοποιεί τον λόγο, τότε έχουμε καθεστώς τρομοκρατίας της σκέψης.

Η καταδίκη της κ. Περάλτα σε ένα χρόνο φυλάκιση και 1080 ευρώ χρηματικό πρόστιμο, είναι ένα ντροπιαστικό δείγμα της υποκρισίας του «ανεκτικού» καθεστώτος, που σπεύδει να φιμώσει κάθε αντίλογο στη μαζική αλλοίωση του εθνικού και πολιτισμικού ιστού των ευρωπαϊκών χωρών.

Απαιτούμε την άμεση ακύρωση αυτής της απόφασης και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.

Η ελευθερία του λόγου δεν είναι διαπραγματεύσιμη, ούτε υπόκειται στις επιθυμίες όσων θέλουν μια Ευρώπη χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιστορία και χωρίς μέλλον.

Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος

Η γυφτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας

 

του Wolverine

Από την μια πλευρά οι «ευαίσθητοι» πολίτες που δεν βλέπουν την παραβατικότητα των Ρομά να αυξάνεται με εκρηκτικό ρυθμό, προς όφελος μιας πολιτικάντικης «επαναστατικότητας» που εξαντλείται στα τραγούδια και τα ακριβά ρούχα της Μποφίλιου και στα χρυσά ρόλεξ του Κουτσούμπα. Για αυτούς οι εν λόγω είναι μια καταπιεσμένη «μειονότητα» που ναι μεν αξίζουν της όποιας αλληλεγγύης αλλά καλό είναι να παραμένουν μακριά από τα βόρεια προάστια τα κομματικά γραφεία και τα στέκια των Εξαρχείων. 

Το μνημονικό τους δεν έχει ποτέ ακούσει για τον μικρό Μάριο που του φύτεψαν μια σφαίρα στο κεφάλι επειδή είχαν «ντέρτι» τα «παιδιά» όπως πάντα κάνουν όταν αποφυλακίζονται από τα ίδια κυκλώματα δικηγόρων, που μετά οι ακροαριστεροί τα κατηγορούν για τις πλεκτάνες και τις σκευωρίες. Δεν έχουν ποτέ ακούσει για την γιαγιά που την πάτησαν με το αυτοκίνητο για να της πάρουν την αλυσίδα από τον λαιμό. Όπως δεν είπαν τίποτα οι κύριοι που κάνουν κουμάντο στους «αντιεξουσιαστές» για τον Νίκο Μεταξά που τον σκότωσαν οι Αφγανοί για τα τιμαλφή που είχε πάνω του. Δεν θυμήθηκαν ποτέ ότι συρρέουν κατά εκατοντάδες οι νεολαίοι χρήστες ναρκωτικών σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Ζεφύρι για να απολαύσουν τα «αγαθά» που προσφέρουν απλόχερα οι «μειονοτικοί» συμπολίτες μας. Μικρή η μνήμη σας όπως μικρό και το πολιτικό σας ανάστημα. 

Και τι με αυτό θα αναρωτηθεί ο Ρουβίκωνας η Αυγή και το ΚΚΕ. Δικαιολογείται η καταδίωξη σε μια πολυπληθή αστική περιοχή και η κατάληξη με μια σφαίρα στον εγκέφαλο ενός μικρού σε ηλικία παραβατικού; Η 5^ηΔεκεμβρίου θυμίζει μια άλλη ημερομηνία όπου ο πασόκος μπάτσος Κορκονέας σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τροφοδότησε με 8000 νέα μέλη τις δομές της αναρχίας και της άκρας αριστεράς. Όμως για καθίστε να το δούμε πέρα από τον όποιο συναισθηματισμό το συμβάν κύριοι ένορκοι της antifa. Σε λάθος ανθρώπους το απευθύνουν τελικά το ερώτημα οι κύριοι και οι «σύντροφοι». Να το απευθύνουν στο «τείχος της δημοκρατίας»που το έχτισαν μαζί με εφημερίδες δικαστικούς και μπάτσους όταν το σκιάχτρο της «Χρυσής Αυγής» τους βόλεψε όλους καλά για μερικά χρόνια. Να το απευθύνουν στα κομματικά όργανα που ψήφισαν συλλογικά - από αναρχικούς μέχρι σταλινικούς - για να έρθει η «πρώτη φορά αριστερά» και η οποία κατείχε θέσεις ΕΞΟΥΣΙΑΣ στο υπουργείο προστασίας του πολίτη. Να το απευθύνουν στους συγγενείς του Μάριου και του κάθε Μάριου που εκεί η μνήμη τους ξεθώριασε και δεν έγραψαν μια αράδα για αυτή  την παρακρατική δολοφονία. 

Γιατί παρακράτος είναι μια μειονότητα που ωφελείται από τα κρατικά επιδόματα, και πρωταγωνιστεί ενάντια στην κοινωνία, βολεύεται με ένα πενηντάρικο ευρώ όταν έρχονται εκλογές και δίνει αίμα σε έναν αστικό κρατικό δημοκρατικό μηχανισμό εκλογικό και πρακτικά παντοδύναμο. Εμείς δεν οφείλουμε να καταδικάσουμε τώρα την ελ.ας γιατί το έχουμε κάνει πολλά χρόνια πριν από όταν σκότωναν εργάτες και ενωτικούς όπως τον Ιάκωβο Κουμή που του επιτέθηκαν πισώπλατα, από όταν τσάκιζαν στις Πρέσπες την Λευκίμμη την Κερατέα και στο Σύνταγμα νέους γέρους και παιδιά για θέματα κοινωνικά και εθνικά, όταν την ίδια ώρα το Ζακ που έχετε ηρωοποιήσει ... έλεγε ότι τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι!

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά. Εκεί έχουμε να κάνουμε με δεξιούς/ακροδεξιούς και κομματόσκυλα που «αγανακτούν» για τα δικαιώματα της ελ.ας. Της ίδιας υπηρεσίας της «τάξης και της ηθικής» που σκόπιμα κλείνει τα μάτια όταν έρθουν οι άνωθεν εντολές. Της ίδιας υπηρεσίας που δεν πράττει το παραμικρό όταν οι φιλήσυχοι συμπολίτες της γνωστής καταγωγής οπλίζονται με καραμπίνες εδώ και χρόνια. Είναι η ίδια υπηρεσία που φόρτωσε στο ξύλο τους εθνικιστές στο Μακεδονικό και αλλού, που πάτησε στους τάφους των Φουντούλη – Καπελώνη, που έσυρε στο δικαστήριο δεκάδες εθνικιστές φορώντας κουκούλες αφού πάντα το κράτος θέλει να δείχνει απρόσωπο ενώ έχει το πρόσωπο της Μέδουσας. Και ενώ και στο παρελθόν η καταδίωξη κατέληξε σε φιάσκο - για είκοσι ευρώ κλεμμένη βενζίνη -  έδωσαν και πάλι τροφή στους αντιφασίστες και τις ΜΚΟ για μια υπόθεση που έχει επαναληφθεί εκατοντάδες φορές. 

Είναι οι ίδιοι που θυμούνται να έχουν φωνή όποτε τους καλεί σε εκπομπές ο Παπαδάκης και ακούμε και πάλι τα ίδια για την ελλιπή εκπαίδευση τους. Πόση εκπαίδευση κρατική τελικά, πόσα ακόμη ισραηλινά δακρυγόνα, πόσες ακόμη μηχανές και πόσες αύρες. Πόσα ακόμη λεφτά για το σιδερένιο χέρι του κράτους που τα θύματα του είναι δεκαπλάσια από αυτά της χουντικής επταετίας. Πόση ακόμη έννοια ρε «πατριώτες» για την αστυνομία της δημοκρατίας που εξόπλισε ο Καραμανλής με βαρύ οπλισμό, άφησε να αφηνιάζουν με εντολή του Μητσοτάκη τα ΜΑΤ και ανά πάσα στιγμή με μια εντολή σπάνε πόρτες για τα δάνεια και μπουκάρουν σε σπίτια συναγωνιστών επειδή τους «κάλεσε το καθήκον». Πόσο ακόμα θα νοιαστείτε για την υπηρεσία ενός κράτους της Ε.Ε. που όταν θέλει ο κάθε γραβατωμένος υπουργός πράττει για τα συμφέροντα του ενάντια στο έθνος;

Η βεντέτα ανάμεσα σε ελ.ας και Ρομά δεν είναι δική μας υπόθεση. Και δεν είναι υπόθεση των όποιων «εθνικιστών» που με ευκολία κλείνουν τα μάτια στο προφανές. Και το προφανές είναι ότι υπάρχουν δυο κόσμοι. Από την μια ο κόσμος της εξουσίας που με το ένα χέρια τροφοδοτεί με επιδόματα τους αλλογενείς και τους κλείνει το μάτι για να συνεχίσουν να πράττουν όπως πράττουν, και από την άλλη αφήνει τις πολυπληθείς δυνάμεις ασφαλείας να περιορίσουν το κακό χωρίς όμως να θιχτεί ο πυρήνας του προβλήματος που αποφέρει ψήφους τις παραμονές των εκλογών. Έτσι λοιπόν ουδείς χρειάζεται να αναλωθεί σε μια «βεντέτα» ετών αφού οι ίδιοι που τάχα διαμαρτύρονται αφήνουν τα παιδιά τους να φέρονται με «γύφτικο» τρόπο στην καθημερινότητα. Τόσα χρόνια ψήφισαν εκείνα τα κόμματα που άφησαν το πρόβλημα να μεγεθυνθεί, αψήφησαν την κοινωνική απειλή του εμπορίου ναρκωτικών, δεν προστάτευσαν τα παιδιά τους στα σχολεία από συμπεριφορές και δεν μίλησαν ποτέ για την άλλη πλευρά όταν αυτή βρέθηκε δίπλα στα σπίτια τους. 

Για τους μόνους που θα νοιαστούμε είναι για τους συναγωνιστές μας που δίνουν έναν ηρωικό αγώνα σε σχολεία και σχολές, σε χώρους εργασίας και σε εστίες οικογενειακές απέναντι στην λαίλαπα της μαφίας που έχει σφιχταγκαλιάσει η άκρα αριστερά αλλά και στην τρέλα του δημοκρατικού κράτους που είναι βαριά εξοπλισμένο και ασύδοτο σε σχέδια και πράξεις και αναπαράγεται καθημερινά τρώγοντας τις ίδιες του τις σάρκες.

"Λουτρό αλήθειας" για τον "πατριώτη" Κωνσταντίνο Μπογδάνο

 

Συνέντευξη με τον Béla Incze, τον άνθρωπο που κατάστρεψε το άγαλμα του BLM στην Βουδαπέστη

 

Ο άνδρας που ανέτρεψε το άγαλμα BLM είπε στο Vasárnap ότι οι ενέργειές του εναντίον του αγάλματος εκφράζουν τα συναισθήματα του μέσου Ούγγρου. Ο Béla Incze, ο άνθρωπος που έριξε κάτω το άγαλμα BLM, μίλησε επίσης για τη μεταπολιτική και την αντίσταση στη συνέντευξή του μαζί μας.

Μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή (των καθολικών) το πρωί, το άγαλμα BLM που παρουσιάστηκε στο δήμο Ferencváros της Βουδαπέστης δεν έστεκε πλέον όρθιο. Μιλήσαμε με τον Béla Incze, έναν από τους ηγέτες της Légió Hungária (Ουγγρική Λεγεώνα) για το ποιο ήταν το κίνητρο στην ενέργειά του αυτή. Είπε επίσης λίγα λόγια για το πώς αισθάνθηκαν τα άτομα με συντηρητικά συναισθήματα για αυτό που είχε συμβεί και το BLM γενικά.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Με περηφάνεια ενάντια στο Pride

Θεσσαλονίκη 2022

Καλλιθέα 2022

Τα παιδιά, ο μεγαλύτερος στόχος της αριστερής νεοταξικής προπαγάνδας

Η μάχη του φύλου αποδεικνύει ότι η «επιστημονική» κοινότητα δεν έχει καμία πρόθεση να λειτουργήσει σωστά

Η επίθεση στο Φύλο και στην Οικογένεια: Η κληρονομιά της Σχολής της Φρανκφούρτης

Ο όρος «Cis» επινοήθηκε από παιδόφιλο ιατρό

Είδε η ντροπή τα βίντεο και ντράπηκε

Η επιστολή που είχε στείλει ο Βαρθολομαίος στον Ερντογάν υπέρ της επιτυχίας της εισβολής των Τούρκων στο Αφρίν το 2018.

Αμερικανισμός & Ρωσισμός: Η ιδεολογική «αντιπαράθεση» στην Ελλάδα από το τέλος του εμφυλίου ως σήμερα μέσα από την οπτική της «Τρίτης Θέσης».

Το φιλί της αντιφασιστικής φιλίας ανάμεσα σε έναν Αμερικανό λοχία και ένα Ρώσο ταγματάρχη μετά την πτώση του Βερολίνου, Γερμανία 1945 ...

link: Νεοβυζαντινός αντιφασισμός & γεωπολιτικός αντιεθνικισμός. Η Ευρασιανική υπονόμευση του Εθνικοεπαναστατικού κινήματος μέσω της «Τετάρτης Πολιτικής Θεωρίας».

του Ιάσωνος Δράγου

Η Ελλάδα εξ ορισμού από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους (αποικία υπό την κυριαρχία των στοών της Αγγλίας) υπήρξε μια χώρα όπου οι ιδεολογικές διαμάχες ανάμεσα στις ελίτ της καθορίζονταν από την ξενοκρατία, την ολοκληρωτική εξάρτηση από τις υπερδυνάμεις και τις αυτοκρατορίες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της πολιτικής τάξεως που γέννησε η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η υποδοχή των διεθνών και Ευρωπαϊκών ιδεών, η πρόσληψη τους από τους Έλληνες διανοούμενους ήταν λογικό να αντανακλά αυτή την σκληρή πραγματικότητα αλλά και να φανερώνει τους τρόπους που κάποια ρεύματα και οι διανοούμενοι μέσω της υιοθέτησης νέων ιδεολογιών και φιλοσοφιών προσπαθούσαν να αμφισβητήσουν την πνευματική ξενοκρατία του έθνους, σκοπεύοντας να ενισχύσουν την εθνική ιδέα ενισχυμένη από εποικοδομητικές προσθήκες των ξένων ιδεολογιών.

Η παρατήρηση και εξέταση της ιδιαίτερης για παράδειγμα πρόσληψης των Εθνικιστικών και Σοσιαλιστικών ιδεών στην Ελλάδα από τα τέλη του 19^ου αιώνα μπορεί να επιβεβαιώσει αυτή την αντίφαση των Ελλήνων διανοουμένων και τον διχασμό τους ανάμεσα στο πως θα αξιοποιήσουν για την πατρίδα τον καλύτερο τρόπο ενσωμάτωσης των ξένων δογμάτων στην νεοφώτιστη ιστορική νεοελληνική ζωή. Από τον Παλαμά, τον Δραγούμη, τον Σικελιανό, τον Καζαντζάκη, τον Συκουτρή και τον Καμπάνη έως την γενιά που στράφηκε προς τον μαρξιστικό σοσιαλισμό από τους Βαλκανικούς πολέμους και μετά υπάρχει έντονη αυτή η σύγκρουση. Όμως αυτό που χαρακτηρίζει την ελληνική ιδεολογική ιδιαιτερότητα είναι η αναντιστοιχία της πορείας της εθνικιστικής ιδεολογίας σε σχέση με την πορεία που πήρε η μαρξιστική σοσιαλιστική και κομμουνιστική ιδεολογία. 

Στην Ελλάδα μέχρι και την άνοιξη του 1941, την Γερμανική επίθεση και τριετή κατοχή καμία από τις δυο ιδεολογίες δεν έχει αποκτήσει πολιτική ηγεμονία μέσα στην ελληνική κοινωνία . Η Μεταξική περίοδος στην οποία υιοθετείται μια «εθνικιστική»τυπολογία εκ των άνω με άπειρες αντιγραφές του Φασιστικού Ιταλικού Κράτους περισσότερο κρατικοποίησε παρά άνθισε την εθνικιστική πνευματική δυναμική που είχε η χώρα από το μαύρο ‘97 ως και την Μικρασιατική καταστροφή. Από την άλλη μεριά η κομμουνιστική μαρξιστική ιδεολογία μπόρεσε να αποκτήσει έδαφος ανάπτυξης  για τρεις βασικούς λόγους: 

Πρώτον γιατί επένδυσε πάνω στην κοινωνική κατάπτωση και την κατεστραμμένη εθνική ψυχολογία που έφερε στην χώρα το 1922. 

Δεύτερον γιατί από την αρχή ανάπτυξης του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα παρενέβη στο εσωτερικό του διαλύοντας εκ γενετής σχεδόν την ανάπτυξη των αναρχοσυνδικαλιστικών τάσεων ή την εμφάνιση πρωτογενών εθνικοσυνδικαλιστικών τάσεων (κάτι που χαρακτήρισε έντονα για παράδειγμα την Ισπανία). 

Τρίτον γιατί σε αντίθεση με την εθνικιστική ιδεολογία συγκροτήθηκε σε κόμμα με απόλυτη μονολιθική οργάνωση και υπό την ξεκάθαρη καθοδήγηση του Κρεμλίνου από την πρώτη μέρα ως και την ημέρα που κατάρρευσε η ΕΣΣΔ. Στην αντίπερα όχθη ουδέποτε δημιουργήθηκε Φασιστικό κίνημα με σκοπό την κατάκτηση του Κράτους στις βάσεις του επαναστατικού εθνικισμού, γεγονός που χαρακτήριζε όλα τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα του μεσοπολέμου.

Ο κύριος λόγος που η μεγάλη εθνικιστική πνευματική άνοιξη των αρχών του εικοστού δεν συνδέθηκε ή δεν διαμόρφωσε ιδεολογικά ένα πολιτικό κίνημα εξουσίας αφορά:  Την βαθιά ιδεολογική εξάρτηση του ελληνικού εθνικισμού από την Εκκλησία, το Παλάτι και τον Στρατό και όχι από ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις όπως κατάφερε σε Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία αλλά και Πορτογαλία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Βέλγιο και άλλες ακόμα χώρες. Η δομική ταύτιση του εθνικισμού στην Ελλάδα με το Μοναρχικό - Χριστιανικό Στρατιωτικό σύμπλεγμα, άλλωστε του απέδωσε και το dna της λεγόμενης «εθνικόφρονης Δεξιάς»που αργότερα με αφορμή τον έντονο αλλά στείρο αντικομμουνισμό θα γίνει συνώνυμο της αστικής αντίδρασης, όσο φυσικά οι κομμουνιστές παρουσιάζονταν ως συστημικοί αρνητές κάτι που επίσημα έληξε μετά το ‘74 στην Καραμανλική περίοδο αν και είχε ήδη τελειώσει ουσιαστικά την περίοδο της Ενώσεως Κέντρου του «παπατζή» Γεωργίου Παπανδρέου.

Η απουσία επαναστατικών εθνικοσοσιαλιστικών ελίτ ή πραγματικά νεοφασιστικών δυνάμεων είχε ως αποτέλεσμα οι κομμουνιστές με αφορμή την αντίσταση απέναντι στους Γερμανούς - η οποία εγκολπώθηκε τσάμικα και φυσεκλίκια, παπάδες και ψευδώνυμα του ’21 - να μπορέσουν από ανύπαρκτη μαζικά οργάνωση να γίνουν πρώτη δύναμη της χώρας σε μαζική ισχύ ενισχυμένοι από την ολοκληρωτική απουσία του αστικού κόσμου που είχε βρεθεί για διακοπές πολυτελείας και αγγλικό τσάι στην Αίγυπτο μαζί με λίρες σκυλάκια και υπηρέτες, ενισχυμένοι από την Αγγλική και Σοβιετική στρατιωτική και οικονομική ενίσχυση ως το 1944 όπου και πέρασε σε δεύτερη φάση ο Ελληνικός εμφύλιος. Σε αυτή την φάση διαμορφώθηκαν δυο σημαντικά ιδεολογήματα που τελικά κρατάνε ως τις μέρες μας και πάνω σε αυτά πάτησε και η σχέση του Αμερικανισμού και του Σοβιετισμού στην ιδεολογική αρένα της πατρίδας μας.

Το πρώτο ιδεολόγημα είναι φυσικά αυτό της ταύτισης του Φασισμού με τους Ταγματασφαλίτες, τους χωροφύλακες και τους δεξιούς, όλους όσους πολέμησαν οι κομμουνιστές ως το 1944. Από τότε και στο εξής ακριβώς επειδή η αστική τάξη σώθηκε στο Κολωνάκι αφού πρώτα πέθαναν κάποιοι άλλοι για αυτούς, πολέμησε υπό την Αμερικανική και Αγγλική ομπρέλα προστασίας το ΚΚΕ με αποτέλεσμα κάθε έννοια περί καταπίεσης, αστικής αυθαιρεσίας και δημοκρατικής τρομοκρατίας στην ελληνική κοινωνία την επέβαλε να ονομάζεται «φασισμός». Έτσι φασισμός - αντιφασισμός στην Ελλάδα είναι το ιδεολόγημα που γεννήθηκε την περίοδο 1941 με 1949 και αποτελεί την πρώτη μεγάλη ιδεολογική νίκη της Αριστεράς παρά την στρατιωτική ήττα της, επειδή κατάφερε να βρει έδαφος να δυσφημίσει τον Φασισμό που ουδέποτε υπήρξε ως οργανωμένο κίνημα στην χώρα ταυτίζοντας το με την αστική εξουσία. 

Το δεύτερο ιδεολόγημα είναι αυτό  του αντικομμουνισμού φυσικά που αποτέλεσε τον συνεκτικό ιστό της ελληνικής αμερικανοθρεμμένης αστικής εξουσίας. Ο ένας είχε ανάγκη τον άλλον, ο διπολισμός και η ιδεολογική συνύπαρξη αυτών των δυο ιδεολογημάτων δίχασε και διαμόρφωσε τις παρατάξεις του συστήματος και φυσικά δεν επέτρεψε ποτέ καμία γνήσια επαναστατική «Τρίτη Θέση», έναν άλλο δρόμο ή εναλλακτική να εμφανιστεί και να πάρει μια μορφή ριζοσπαστικού εθνικισμού ενάντια σε όλο το αστικό σύστημα με βάσεις μέσα στο λαό και σκοπό την «κατάκτηση του κράτους»όπως άρεσε διαρκώς να μας θυμίζει ο Λεντέσμα Ράμος πως είναι ο βασικός στόχος των αληθινών Φασιστών. Σε αυτή την ιδιόμορφη ιδεολογική αντιπαράθεση ο Ρώσο - Σοβιετισμός υπήρξε η ολοκληρωτική ιδεολογική εισαγωγή των μαρξιστών κάθε απόχρωσης στην Ελλάδα, ακόμα και των Τροτσκιστών λόγω της λατρείας στο όνομα του Εβραίου ηγέτη τους έως και των Μαοϊκών που αναγνώριζαν ότι η ΕΣΣΔ μέχρι και το θάνατο του Στάλιν ήταν παγκόσμιος φάρος της κόκκινης επανάστασης. 

Η ελληνική λογοτεχνική παραγωγή, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών και μετά την Απριλιανή δικτατορία σχεδόν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι της χώρας αποτέλεσαν μια τεράστια μηχανή όχι μόνο υποστήριξης της Αριστεράς γενικά αλλά και διάδοσης ενός προτύπου για την Ρωσική κουλτούρα και την ΕΣΣΔ σχεδόν στα όρια της θείας τελειότητας. Τι και αν η ίδια η ΕΣΣΔ τους είχε ήδη «κρεμάσει» για να κάνουν μόνοι τους πόλεμο ενώ τα είχε βρει με τον Τσόρτσιλ στο θέμα για το ποιος θα κάνει κουμάντο στην Ελλάδα και μάλιστα πάνω σε μια χαρτοπετσέτα σημειώθηκαν τα ποσοστά, τι και αν η ΕΣΣΔ έβαλε όσους κατέφυγαν σε αυτήν ως πολιτικοί πρόσφυγες να ζήσουν σαν ζώα στις άγονες πολιτείες της, τι και αν ουσιαστικά «αυτοκτόνησε»η ΕΣΣΔ τον ίδιο τον Ζαχαριάδη ο οποίος ζητούσε από την 21^η Απριλίου να δικαστεί στην Ελλάδα, τι και αν δεν έκανε ποτέ η ΕΣΣΔ καμία προσπάθεια στήριξης του Κυπριακού αγώνα ενάντια στον Βρετανικό Ιμπεριαλισμό αλλά μηχανορράφησε μάλιστα την άνοδο του «εθνάρχη» Μακαρίου, τι και αν η ΕΣΣΔ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ ενεργά να μπλοκάρει ως υπερδύναμη την παλιά αγαπημένη της (από Κεμάλ εποχή) Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο μας αλλά έδωσε κυριολεκτικά το «πράσινο φως», τι και αν δεν υποστήριξε ποτέ καμία ουσιαστική ενίσχυση του παραμάγαζου της που ήταν το ΚΚΕ να φτάσει στην εξουσία αλλά το παρότρυνε να λέει μέσω του πρώην μέλους της ΕΟΝ και γνωστού πολιτικού ανεμόμυλου Θεοδωράκη «Καραμανλής ή τανκς». 

Τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν αρκετά να κάνουν τους Έλληνες αριστερούς να πάψουν να παρουσιάζουν συστηματικά την ΕΣΣΔ και την κουλτούρα της ως την πανανθρώπινη ιδέα απέναντι στον Αμερικανισμό της Δεξιάς, του αγγλόφιλου παλατιού και της δικτατορίας που υπονόμευε το δημοκρατικό πολίτευμα το οποίο ποτέ μα ποτέ δεν θέλησαν να ανατρέψουν ή να κατακτήσουν ή έστω να συγκρουστούν μαζί του. Έτσι στην Ελλάδα διαμορφώθηκε μια ιδεολογική απάτη ότι απέναντι στον Αμερικανισμό της εξουσίας υπάρχει ένα αντίπαλο δέος που φυσικά ποτέ του δεν υπήρξε αντισυστημικό, πατριωτικό και ριζοσπαστικό αλλά κατάφερε να θεωρείται  ως μια μεταφυσική αυτονόητη οντότητα για κάθε έλληνα αντί - αμερικανό και αντί - ιμπεριαλιστή. Αν θες όντως να είσαι αντί - ιμπεριαλιστής (λένε) δεν πρέπει να οργανώσεις κίνημα κατά του αστισμού με το λαό με σκοπό την εθνική ανεξαρτησία και τον σοσιαλισμό αλλά να πιστεύεις στα ιερά δόγματα και τις πανανθρώπινες προθέσεις της Μόσχας και του Κρεμνλίνου … που κάπως, κάπου και κάποτε θα μας απελευθερώσει. Αυτή η άνευ προηγούμενου ιδεολογική δυαδική λογική μεταξύ Αμερικανισμού και Ρώσο - σοβιετισμού έφτασε από την άνοδο Πούτιν και μετά στην ηγεσία της Ρωσίας , να συνοδεύεται από μια ακροδεξιά θρησκευτική παραψυχολογική και αντί-πολιτική παθολογία που εκφράστηκε από τον δόλιο «Καρατζαφερισμό»μέχρι τους Λιακόπουλους και την «Χρυσή Αυγή» ευλογήθηκε στο Άγιος Όρος, έπαιξε παιχνίδι στα γήπεδα ενώ κατάφερε σήμερα με βάση τον πόλεμο στην Ουκρανία να φτάσει στην αποκορύφωση μιας κοινής γνώμης που ενώνεται από την Κουμουνδούρου και τον Περισσό μέχρι το υπόγειο δυναμικό της εκκλησίας της Ελλάδος και κύκλους και ομάδες του λεγόμενου «εθνικιστικού»φάσματος. 

Είναι ανατριχιαστικής έκτασης ο φανατισμός και το μίσος που εκδηλώθηκε με αφορμή την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι αριστεροί έφτασαν να κάνουν πορείες και συναυλίες επί της ουσίας δηλώνοντας αλληλεγγύη στους Ρώσους και Τσετσένους εισβολείς, κάτι που συνιστά πρωτοφανές γεγονός ακόμα και στην δίκη τους ιστορία αν σκεφτεί κανείς ότι την δεκαετία του εξήντα όταν οι Σοβιετικοί διέλυαν Βουδαπέστη και Πράγα (πριν είχαν σκοτώσει πολλούς και στο Βερολίνο) σειρά από διασπάσεις ξέσπασαν στην Αριστερά. Από την άλλη μεριά τα κρατικά ΜΜΕ έφτασαν να αποθεώνουν την Αμερική σε βαθμό αηδίας για το πόσο δήθεν στηρίζει την Ευρώπη και την Ουκρανία. Πλευρές εξουσίας και μηχανισμοί εξουσίας που εξοστράκισαν την σημασία της αντίστασης ενός ιστορικού λαού για χάρη μιας οπαδικής διαίρεσης ποιος είναι με το ΝΑΤΟ και ποιος με το Κρεμλίνο. Όλοι μαζί από το αστικό σύστημα έως τους εθνικούς ριζοσπαστικούς χώρους εξαφάνισαν κάθε αναβάθμιση της σημασίας των Ελληνοτουρκικών σχέσεων από εδώ και εμπρός. Λογικό αφού η ιδεολογία του ξένου πάτρωνα δεν επιτρέπει να ετοιμάζεσαι για σοβαρή εθνική κρίση από μόνος σου ως κοινωνία και χώρα. Δεν συζητάμε καν το σενάριο πως μια μεγάλη εθνική κρίση θα έφερνε δυνητικά μια ευκαιρία για πολιτικές ανατροπές στο κυρίαρχο σκηνικό. Αυτά είναι ανώτερα μαθηματικά για τις γεωπολιτικές ιδιοφυΐες του Αμερικανισμού και του Ρωσισμού. 

Άλλωστε προσέξτε το εξής παράδοξο: όταν μιλάμε για την Ουκρανία δέχονται όλοι αυτοί πως μια εξωτερική εισβολή μπορεί να αλλάξει την ισορροπία ενός κράτους απλά δεν συμφωνούν που οι Ουκρανοί υπερασπιζόμενοι την ζωή τους κρατάνε ζωντανό το φίλο νατοϊκό κράτος ενώ θα έπρεπε να μην αντιστέκονταν ώστε το Ρωσικό Imperium να τους έκανε Ουκρανικό κράτος παρία. Για αυτούς τους Έλληνες Χαουσχόφερ της οκάς η φυσιογνωμία του κράτους παύει να παίζει ρόλο στο θέμα της κοινωνικής ανατροπής, αφού την εναποθέτουν στον καλό Ρώσο εισβολέα που επειδή είναι αντιδυτικός μάλλον θα είναι και αντικαπιταλιστής ή έστω φιλολαϊκός ... άρα δεν θα έπρεπε να τίθεται θέμα ύπαρξης Εθνικοεπαναστατικών δυνάμεων εντός Ουκρανίας, αφού ο στρατός του Πούτιν είναι επαναστατικός στρατός … που επειδή θα αλλάξει τον Ζελένσκι με ένα νέο Γιανούκοβιτς μάλλον θα επιτελέσει ριζοσπαστική κοινωνική ανατροπή στην Ουκρανία που εμείς οι άσχετοι τώρα δεν την καταλαβαίνουμε!

Στην Ελλάδα όμως για τους ίδιους δεν ισχύει η περίπτωση μια εξωτερική απειλή να αποσταθεροποιήσει το σύστημα γιατί εφόσον η Τουρκία είναι με όλους κατά βάθος το κράτος δεν θα βρεθεί σε ενδεχόμενο απειλής της επιβιώσεως του. Το προφανές σταθερό σημείο αυτών των απόψεων είναι η απόλυτη πίστη στην δύναμη των εξωτερικών παραγόντων στην κάθε κατάσταση και η άρνηση των εσωτερικών παραγόντων. Άρα μιλάμε για επιφανειακές γεωπολιτικές θέσεις που κρύβουν μια ακραία μοιρολατρία και προτροπή προς την απόλυτη παράδοση στις αποφάσεις των υπερδυνάμεων που πρέπει να διαλέξουμε ποια να υποστηρίξουμε. Αυτές οι απόψεις δεν εμπνέονται από καμία ολιστική και συνθέτη ανάλυση των σχέσεων εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων, δεν τους ενδιαφέρει η κρίση του αστικού κράτους αφού δεν πιστεύουν σε κανένα άλλο κράτος ως Ιδέα στην θέση του και εκ του αποτελέσματος αποδεικνύονται φορείς ενός αντεθνικού άναρχο - τροτσκιστικού λόγου που κρύβεται πίσω από το προσωπείο ενός παραδοσιοκρατικού δόγματος το οποίο είναι μέσο επιβολής ενός φιλελευθερισμού που κρύβεται πίσω από ένα «πατριωτικό» προσωπείο.

Αν παρατηρήσει κανείς βαθύτερα αυτή την σχέση εναγκαλισμού αυτών των δυο ρευμάτων θα διαπιστώσει πόσο αλληλεξαρτώμενες είναι οι τύχες τους. Ξεπερνούν πια το ψυχροπολεμικό πλαίσιο αντιφασισμού και αντικομμουνισμού. Εδώ μιλάμε για την οιονεί μεταπολιτευτική φενάκη μιας ραγιάδικης ελίτ που τα λόμπι της έχουν βαθύτατη συστημική συναίνεση μέσα από το μιντιακό, κομματικ, θρησκευτικό, στρατιωτικό και κοινοβουλευτικό μηχανισμό του κράτους να πνίγουν οποιαδήποτε φωνή, τάση, δράση ή κίνηση και κίνημα που βρίσκεται έξω από τα νερά τους ακριβώς εάν δεν εντάσσεται σε μια από τις δυο στημένες ιδεολογικές γραμμές της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Το στοιχείο της αυτόνομης λαϊκής δράσης για την εθνική υπεράσπιση της πατρίδας στην κατάμαυρη περίοδο που μπαίνει όλη η περιοχή μας από έσω και στο εξής είναι αυτό που θα πέσει ξανά πάνω στα τεράστια εμπόδια του ιδεολογικού αποπροσανατολισμού περί Αμερικανισμού και Ρωσισμού. Η χώρα δεν ανήκει και δεν πρέπει να ανήκει σε καμία ξένη εξάρτηση αλλά να υπάρχει μόνο για το πεπρωμένο του έθνους και την κοινωνική ευημερία του ελληνικού λαού. Η χώρα δεν πρέπει να πιστεύει καμία θεωρία σωτηρίας ή σε προφητείες που έχουν εξώφυλλο διάφορες φυλλάδες, αλλά να αποκτήσει νέες δυνάμεις αφύπνισης και δράσης για να απαιτήσει ένα νέο μέλλον κάτω από μια νέα τάξη στην πολιτική εξουσία και στην πνευματική της ζωή. Δεν είναι δυνατόν στον 21^ο  αιώνα να γίνεται ακόμα αντιπαράθεση στην Ελλάδα με βάση το ποιος ξένος δυνάστης είναι καλύτερος να μας αναλάβει έναντι του προηγούμενου.

Τα γεγονότα στον κόσμο και στην χώρα μας είναι θετικό να αναλύονται μόνο υπό το πρίσμα της διάλυσης της Αμερικανικής επικυριαρχίας αλλά και της Ρωσικής επιρροής σε κάθε πεδίο της εθνικής ζωής. Αυτό είναι το καθαρό και πραγματικά αναγκαίο καθήκον των Ελλήνων εθνικών επαναστατών και ριζοσπαστών. Ας ξεκινήσουμε να αναλύουμε τις εξελίξεις σύμφωνα με τα σύγχρονα δικά μας γυαλιά και όχι με το ποιος μας θυμίζει τον Ναπολέοντα, ποιος μας φαίνεται αντικαπιταλιστής, ποιος είναι λευκός ή μαύρος, ποιος μιλάει Αγγλικά και ποιος όχι. Καμία υπερδύναμη ποτέ δεν ευεργέτησε την Ελλάδα και δεν πρόκειται να το κάνει και ποτέ. Η Ελλάδα χρειάζεται το δικό της Νέο Κράτος ή την Ελληνική Πολιτεία που μέσα στα ερείπια της δυστυχισμένης Ευρώπης μας θα υπερασπιστεί την συνέχεια του Έθνους κυριολεκτικά και υπαρξιακά. Αν δεν αντιμετωπισθεί αυτό το τεράστιο καθήκον καμία τύχη δεν θα υπάρξει μπροστά στις κολοσσιαίες καταστροφές που συγκλίνουν στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και μεγάλο μέρος τους θα λάβει χώρα ακριβώς στην ευρύτερη περιοχή που υπάρχει η Ελλάδα. Οι νέοι που δεν έχουν μολυνθεί από αυτή την στημένη ιδεολογική παράσταση του Αμερικανισμού - που ταΐζει την δεξιά και την αριστερά με πακέτα βοήθειας και δάνεια - και του Ρώσο - Εθνοσυντηρητισμού - που ταΐζει ακροδεξιούς και ακροαριστερούς με λίστες και μυστικά κονδύλια - να μην διστάσουν να πρωταγωνιστήσουν στην πνευματική ανεξαρτησία που χρειαζόμαστε, για να μπορέσει η Ελλάδα να ξαναστήσει τις Θερμοπύλες της Ευρώπης στα χώματα της, ενάντια στην επερχόμενη Ανατολική επέλαση που ενδυνάμωσε η Αμερικανική διάλυση των αξιών και δεσμών της Ευρωπαϊκής ταυτότητας. 

Δεν είμαστε τέκνα του Τζορτζ Ουάσινγκτον, των Κένεντυ, Ρήγκαν και Μπους, Κλίντον, Ομπάμα, Τραμπ και Μπάιντεν. Δεν είμαστε τέκνα των Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν και Πούτιν. Είμαστε με τον Ελληνισμό, πεπρωμένου του λαού μας και κοιτίδα της Μεγάλης Ευρώπης. Ηθελημένα ή άθελα του όποιος σπέρνει ελπίδες δύναμης και προστασίας από οποιαδήποτε ξένη υπερδύναμη και αναμένει το θαύμα ή τον ξένο στρατό χωρίς να σηκωθεί από «ντιβάνια και καναπέδες» είναι  βαθιά υποτελής στο σύστημα, όχι μόνο το σημερινό αλλά το διαχρονικό σύστημα της πνευματικής ξενοκρατίας της εθνικής συνείδησης, που γεννήθηκε με τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέττη και όπλισε το χέρι των διαχρονικών Μαυρομιχαλαίων που σκοτώνουν μέχρι σήμερα την ριζοσπαστική σκέψη και διάθεση για δράση. Όμως πάντα υπάρχει χρόνος να το αναγνωρίσει και να εργαστεί για την Εθνική επιβίωση.