Ανακοίνωση της συντακτικής ομάδας του Μαύρου Κρίνου: «Νόμιζαν ότι θα μας θάψουν αλλά ξέχασαν ότι είμαστε σπόροι»

«Νόμιζαν ότι θα μας θάψουν αλλά ξέχασαν ότι είμαστε σπόροι»

Σύνθημα της Σοσιαλιστικής Φασιστικής Πολιτείας του Σαλό, που εκφράζει στο έπακρο την διάθεση για την επαναφορά του διαδικτυακού λόγου μας.

Νόμιζαν ότι με τις κρατικές εντολές θα παύσουν την προβολή των ιδεών μας και την παύση της Αυτόνομης φωνής.

Όσες φορές και να μας «ρίξουν» εμείς θα επανερχόμαστε Πιστοί στην ιδεολογική μας τάση και σταθεροί στο «χαράκωμα» της σκέψης μας.

Κάνουμε γνωστό σε εχθρούς φίλους και κυρίως στους συναγωνιστές ότι ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ θα «ανθίσει» και πάλι με την στήριξη των ομάδων και κινήσεων της Αντιδημοκρατικής σκέψης, ενώ στο άμεσο διάστημα θα ακολουθήσουν ομιλίες μελών της συντακτικής ομάδας και ποιοτικές ιδεολογικές εκδόσεις.

«Λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα της αστικής δημοκρατίας»

Σταύρος Λιμποβίσης εκ μέρους της συντακτικής ομάδας

Πιο δυνατοί και από ατσάλι: με αφορμή την ημέρα της «αντιφασιστικής νίκης» μηνύματα συναγωνιστών για την επική αντίσταση των μαχητών του Azovstal!

 

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας: με αφορμή την 9η Μαΐου, όπου οι απανταχού δημοκράτες θα γιορτάσουν για μια ακόμη φορά την στρατιωτική νίκη - και όχι την απελευθέρωση της Ευρώπης - των αντιφασιστών, θα αναρτηθούν μηνύματα σχετικά με την επική αντίσταση των τελευταίων υπερασπιστών του Azovstal. 

Όποιος επιθυμεί να στείλει κάποιο μήνυμα είτε με ψευδώνυμο είτε χωρίς, εκπροσωπώντας τον ίδιο ή κάποια ομάδα/συλλογικότητα που ανήκει - ανεξαρτήτως διαφωνιών με την «Τρίτη Θέση» ή τα μέλη της σ.ο.  - μπορεί να το κάνει.

2014

Προσκύνημα στο Azovstal για μια νέα ζωή

Δευτέρα 9 Μαΐου 2022. Περιμένοντας την μεγάλη αντιφασιστική παρέλαση στην Μόσχα για τον εορτασμό του τέλους του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όταν στην καρδιά της Ευρώπης στο Βερολίνο οι σλαβομογγόλοι κάρφωσαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. 

Στην Ελληνική Ορθόδοξη Μαριούπολη που κατέστρεψαν οι ισλαμικές ορδές των Τσετσένων του Πούτιν, εκτυλίσσεται ένα αλλόκοτο περιστατικό, ανεξήγητο από την υλιστική και καταναλωτική λογική του αμερικανικού τρόπου ζωής. Μια δράκα Ουκρανών πολεμιστών, με τους μαχητές του AZOV στην πρώτη γραμμή, θυσιάζεται για την Πατρίδα.  

Όπως πολύ εύστοχα είχε γράψει το 1961 στο βιβλίο του «Ιππεύοντας την Τίγρη» ο Ιταλός φιλόσοφος Ιούλιος Έβολα: 

«Πρέπει να ληφθεί υπόψη τούτος ο περιορισμός: Ότι πρόκειται να πω, δεν αφορά στο συνηθισμένο άνθρωπο των ημερών μας! Αντίθετα έχω κατά νου τον άνθρωπο που ενώ έχει εμπλακεί με το σημερινό κόσμο, ακόμη και στα πιο προβληματικά και παροξυσμικά στοιχεία του, ενδόμυχα δεν ανήκει σ’ έναν τέτοιο κόσμο, ούτε θα ενδώσει σ’ αυτόν. Ουσιαστικά αισθάνεται τον εαυτό του  ν’ ανήκει σε μια διαφορετική φυλή απ’ αυτήν της συντριπτικής πλειοψηφίας των συγχρόνων του».

Η ψυχή αυτής της φυλής, προσθέτω εγώ, που αυτή είναι μέσα στους πολεμιστές του Azovstal έχει διαμορφωθεί από την ένωση δύο παραγόντων: του πολεμικού πνεύματος των Σκανδιναβών Βαράγγων και του Ελληνικού Πολιτισμού όπως διαμορφώθηκε στο Βυζάντιο. 

Εξάλλου αυτοί οι δύο παράγοντες είναι και οι βάσεις του Ουκρανικού Πολιτισμού και από αυτό εμφορείται το ποίημα «Διαθήκη» του Ουκρανού Εθνικού ποιητή Τάρας Σεβτσένκο, σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου.

Σαν θα πεθάνω να με θάψετε

Πάνω στων λόφων την γωνία,

Στον κάμπον τον πλατύν ανάμεσα,

Στη λατρεμένη μου Ουκρανία.

Να βλέπω τα φαρδιά χωράφια μας,

Το Δνείπερο και τους γκρεμούς του

Και μέρα - νύχτα να αφουγκράζομαι

Τους βρόντους και τους βρυχηθμούς του.

Κι όταν μια μέρα φέρει ο Δνείπερος

Το αίμα του εχθρού από την Ουκρανία

Ως κάτω στο γαλάζιο ακρόγιαλο

Τότε θ’ αρχίσω νέα πορεία,

βουνά και κάμπους θε ν’ αφήσω

Κ’ ίσα στο Θεό να προχωρήσω

να του προσευχηθώ, μα ως τότε

δεν τον γνωρίζω το Θεό.

Θάψτε με και όρθιοι σηκωθείτε,

Τις χειροπέδες σας συντρίψτε

Και με το μαύρο το εχθρικό

Αίμα τη Λευτεριά ραντίστε.

Κ’ εμένα στη μεγάλη σας φαμελιά κλείστε,

Στη λεύτερη και νέα σας αγκαλιά

Και να με μνημονεύετε μη λησμονήστε

Με την καλή, τη σιγαλή σας τη λαλιά.

Γιώργος Δημητρούλιας

Ο Γιώργος Δημητρούλιας είναι πρώην δημοτικός σύμβουλος της Καλαμάτας και υπεύθυνος των εκδόσεων «Το Αντίδοτο». Αποχώρησε από την «Χρυσή Αυγή» - της οποίας υπήρξε υπεύθυνος εξωτερικών επαφών επί σειρά ετών - καθώς και την τοπική οργάνωση της Καλαμάτας το 2010. 

Συμμετείχε στην «Ελληνική Δράση» και διατηρεί εδώ και χρόνια στενές επαφές με τα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη. Υπήρξε ένας εκ των εκδοτών του περιοδικού «Έλληνας Εργάτης» και είναι ερευνητής και μελετητής της «Τρίτης Θέσης».

Γνώστης του Ουκρανικού ζητήματος και της ιστορίας της χώρας, ενώ τυγχάνει και προσωπικός φίλος κορυφαίων στελεχών του Azov. Συμμετείχε σε Ουκρανικά συνέδρια και το 2016 επισκέφτηκε το στρατηγείο της Ουκρανικής εθελοντικής πολιτοφυλακής, γεγονός που προβλήθηκε εκτενώς σε τεύχος αυτόνομου περιοδικού.

Στην μεταλλουργία Azovstal σφυρηλατείται η ατόφια χαλύβδινη πίστη του Ουκρανικού λαού και οι αδούλωτες καρδιές των εθελοντών εθνικοεπαναστατών. Τρανό παράδειγμα αντίστασης και αυτοθυσίας για αυτούς που αντιστέκονται στο διεθνές τραπεζικό σύστημα. Πραγματικοί ήρωες που θα παραμείνουν απυρόβλητο σύμβολο για τις επερχόμενες γενεές.

Ζήτω η Νίκη!

Άρης Αρίων

Ο Άρης Αρίων υπήρξε πρώην στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» και υπεύθυνος ιδεολογίας για μικρό χρονικό διάστημα, μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Αντίδοτο», εκδότης δυο σπάνιων βιβλίων τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε σε .pdf, πρώην σύμβουλος της Ουκρανικής «Τριτοθεσίτικης» ένοπλης πολιτοφυλακής «Azov», προσωπικός φίλος του εθνικού γραμματέα Andriy Biletsky καθώς εδώ και χρόνια αρθρογράφος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου». 

Συνέβαλλε στο παρελθόν στην έκδοση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Επιθεώρησης» (Μάρτιος 2013) καθώς και στο ελληνικό παράρτημα του δικτύου Europa Network μέχρι την εποχή που το τελευταίο καταστράφηκε από την Mossad. Σήμερα διατηρεί διαδικτυακό ραδιόφωνο και πολιτικό ενημερωτικό ιστολόγιο. Η πρόσφατη συνέντευξη του σχετικά με την Ουκρανία - η οποία και δημοσιεύτηκε στο αντιφασιστικό «Μακελειό» χωρίς την άδεια της συντακτικής ομάδας - προκάλεσε τις αντιδράσεις γνωστής πρεσβείας.

Στην Maidanγεννήθηκαν επαναστάτες, στην Μαριούπολη θέριεψαν Ήρωες.

Krieger

Ο Kriegerείναι αυτόνομος συναγωνιστής με ιδιαίτερη προσφορά και παρουσία στο επίπεδο των ιδεών εδώ και χρόνια, πρόμαχος της εξωκοινοβουλευτικής δράσης και υποστηρικτής της επαναστατικής μουσικής σκηνής. Γνώστης του Ουκρανικού ζητήματος και αλληλέγγυος με τους συναγωνιστές του εξωτερικού.

Τάγμα Αζόφ: όταν η θυσία διαλύει κάθε (γεω) πολιτική ορθότητα

Ναι το ξέρουμε δεν μοιάζουν αυτές οι μάχες με την παγκοσμιότητα της Ιδέας που στεφάνωνε τους νεκρούς άλλων μεγάλων πολέμων των Ευρωπαίων αλλά τι με αυτό; Ποιος θάνατος κοστίζει λιγότερο όταν έρχεται μέσα στη μάχη για την Πατρίδα και την απόκρουση του εισβολέα; Κοστίζει λιγότερο ο θάνατος κάποιων επειδή τα ΜΜΕ, οι αριστερο - φιλελεύθεροι αμερικανοθρεμμένοι και οι εθνικό - δεξιοί φίλοι του Κρεμλίνου φωνάζουν με βδελυγμία «ναζί» και «φασίστες»; 

Αυτούς τους μήνες το όνομα Azov έγινε το σύμβολο μιας αποδόμησης κάθε ανεξάντλητης υποκρισίας και επιφανειακότητας. Η υποκρισία από όλους όσους κόπτονται δήθεν για την Ουκρανία, που στην ουσία είναι το Νατοϊκό μπλοκ που την έκανε μαριονέτα στα σχέδια του να προκαλέσει την Σινορωσική συμμαχία, έναν νέο διπολισμό που διαδέχεται την παγκόσμια επανεκκίνηση της βιοπολιτικης τρόμο - πανδημίας. 

Η Ουκρανία για αυτούς είναι ένα δημοκρατικό οικόπεδο στο οποίο πάνω στις ψυχές ενός περήφανου έθνους πουλάνε τον Δυτικό ανθρωπισμό τους. Ας μην γελιόμαστε ούτε αυτοί ήθελαν την αντίσταση των Ουκρανών να κρατήσει τόσο, ούτε αυτοί  επίσης ενοχλήθηκαν που σε αυτόν τον πόλεμο το Azov είχε μεγάλες απώλειες γιατί εθελοντικά έθεσε εαυτόν στην πρώτη γραμμή της Πατρίδας και της Ιδέας που καθορίζει τους μαχητές του χρόνια τώρα. 

Υποκριτές οι Ρώσοι ηγέτες που ήθελαν και αυτοί από την αρχή το φιάσκο αυτής της εισβολής να το στήσουν πάνω στο δημοκρατικό αντιναζιστικό ιδεολόγημα ότι θέλουν τάχα να «απελευθερώσουν» τους ρωσόφωνους από το Azov. Ίδιοι όπως πάντα στο αντιφασιστικό δημοκρατικό τους ήθος με τους «εχθρούς» τους Αμερικάνους που ποτέ τους άλλωστε δεν πολέμησαν ούτε αντάλλαξαν ούτε ένα βόλι, αλλά κατά τα άλλα είχαν ένα μοιρασμένο κόσμο για σχεδόν μισό αιώνα σε απόλυτη ισορροπία που την έλεγαν ψυχρό πόλεμο ... άλλο φιάσκο και αυτό. 

Υποκριτές και επιφανειακοί όλοι όσοι στην Ελλάδα έκριναν το Ουκρανικό μόνο στο επίπεδο της γεωπολιτικής ανάλυσης, σαν επιστήμονες μέσα σε θερμοκήπια της γεωστρατηγικής που άλλωστε όλοι τα έχουν σπουδάσει στην Ελλάδα με το τσουβάλι. Ορθόδοξοι που δεν σέβονται την Ορθοδοξία και την ταυτίζουν με τον Κύριλλο της Μόσχας, αριστεροί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως το ΚΚΕ και την άκρα αριστερά που σύσσωμοι κρατάνε δήθεν αποστάσεις και χαίρονται στην ουσία σαν παράλυτοι, επειδή ο δυνατός που διάλεξαν δήθεν πολεμάει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό ... και κυρίως τους φασίστες του Azov. 

Εθνικιστές (;) που βρίσκουν ιδεολογική συμμαχία μεταξύ αντί - διαφωτισμού και Ευρασιανισμού μιας Πουτινικής βερσιόν για να μας κουνήσουν το χέρι γιατί δεν πιάνουμε τα μεγάλα νοήματα της νέας (;) αυτοκρατορικής ελπίδας της Ευρώπης που λέγεται Ρωσία, αυτοί ακόμα πιο φανατικοί δικάζουν ... τους μαχητές του Azov «γιατί τα παίρνουν από τους Αμερικανούς» που πολεμούν για τις εστίες τους και δεν πήγαν να αυτομολήσουν στον αντίπαλο στρατό για να εξιλεωθούν επαναστατικά ... 

Όλοι αυτοί ενώνονται από κάτι κοινό. Τον απόλυτο σεβασμό της διπολικής κυρίαρχης συστημικής λογικής, την αδιαφορία για οποιαδήποτε αντισυστημική πολιτική και ιδεολογική δράση στην χώρα που ζούμε, ουτιδανοί μεταπράτες ελπίδας και ψεμάτων προς εισαγωγή στον δύσμοιρο ιθαγενή, κορδώνονται πνευματικά που τσακίζουν με τις πένες τους … εμάς τους αδαείς που χαιρετίζουμε την Ηρωική, Εθνικοεπαναστατική και Τριτοθεσίτικη στάση ζωής και θανάτου που κράτησαν για τα πιστεύω τους τα μέλη του Azov. 

Όχι δεν υπάρχει θέμα Πανηγυρικών λόγων. Δεν τις χρειάζονται όταν κάποιοι δεν ξέρουν αν θα ξαναδούν το ξημέρωμα, τα αγαπημένα τους πρόσωπα, το απλό φως. Ο Mussolini έλεγε πως υπάρχει αγιότητα στην αριστοκρατία των χαρακωμάτων και με αυτή την αντί - ορθολογιστική έννοια όσοι κείτονται εκεί αδιαφορούν ποιος μικροαστός γραικύλος θα τους κατατάξει με τους Νατοϊκούς ή με τους Ρώσους που υπηρετούν το Πεκίνο ... 

Ο δικός τους δρόμος και το καθήκον τους οδηγεί σε μια Τρίτη εκτός πλαισίου διάσταση. Οφείλουμε το ελάχιστο, να αναγνωρίσουμε στον αγώνα και την θυσία των μαχητών του Azovότι μας υποχρεώνουν να απαντήσουμε στον εαυτό μας: Εμείς για την Πατρίδα σε κατάσταση εισβολής άραγε θα νοιαζόμασταν ποιος γραμματιζούμενος θα μας χαρακτήριζε αντεπαναστάτες; 

Ο γαλανόλευκος αντιφασισμός είναι μια πνευματική πανώλη που εκτός από την πλήρη επικράτηση του σαν ιδεολογικό λόμπι ενάντια στην εθνική και πατριωτική αριστερά πέρασε σαν ιός και στον εθνικιστικό χώρο. Και είναι πάντα «φοβερός» στις εκφράσεις, στις αναλύσεις και στα επαναστατικά λογύδρια. Αν δεν είναι λυμένο το εθνικό ζήτημα και η πλήρης προστασία της εθνικής κοινότητας καμία σοσιαλιστική λύση δεν δύναται να υπάρξει. Άρα οι επαναστάτες πρώτα κερδίζουν τον εξωτερικό εχθρό και ύστερα στρέφονται στον εσωτερικό εχθρό σε περίπτωση κρίσης της ακεραιότητας του Έθνους. 

Το ότι το Azov μας υπενθύμισε με τον πιο αυθεντικό και δραματικό τρόπο αυτή την αλήθεια αρκεί για να πούμε πως η συμβολή τους είναι ήδη τεράστια για την Ευρωπαϊκή εθνική πολιτική εμπειρία της εποχής μας.

Nero Valois

Ο NeroValois είναι αυτόνομος συναγωνιστής, μέλος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου», ερευνητής και αναλυτής της «Τρίτης Θέσης» αλλά και της Φασιστικής ιδεολογίας, άριστος γνώστης των γεωπολιτικών συνθηκών και εξελίξεων.

Αφίσα Αυτόνομων

Αυτόνομη επιθεώρηση της συντακτικής ομάδας «Μαύρος Κρίνος» και των εκδόσεων «Τρίτη Θέση»: ¡Patria o muerte! - Μάρτιος 2022 - τόμος Α’- για ένα εκδοτικό εγχείρημα ιδεολογικής ενίσχυσης της «Τρίτης Θέσης» στην Ελλάδα (.pdf)

 

Αυτόνομη επιθεώρηση της συντακτικής ομάδας «Μαύρος Κρίνος» και των εκδόσεων «Τρίτη Θέση»: ¡Patria o muerte! - Μάρτιος 2022 - τόμος Α’- για ένα εκδοτικό εγχείρημα ιδεολογικής ενίσχυσης της «Τρίτης Θέσης» στην Ελλάδα (.pdf)

Για να κατεβάσετε το .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

Την ώρα που η Ευρώπη και ο κόσμος ρημάζεται και πάλι από ένα νέο διπολισμό Δυτικού και Ανατολικού Ιμπεριαλισμού, την ώρα που η Πατρίδα μας οδηγείται σε μια βαθιά εθνική και κοινωνική κρίση επιβίωσης, ήρθε η απόφαση να ξεκινήσουμε ένα εγχείρημα απολύτως αφιερωμένο στην Ιστορία αλλά και στο αναγκαίο παρόν και επίκαιρο μέλλον της «Τρίτης Θέσης», είναι το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε στους χιλιάδες αναγνώστες που στηρίζουν το εγχείρημα της αυτόνομης συντακτικής ομάδας «Μαύρος Κρίνος» εδώ και 15 χρόνια.

Σήμερα περισσότερο ώριμοι στο πόσο κρίσιμη είναι η ιδεολογική συγκρότηση με την πλούσια διεθνή παράδοση μας προχωράμε μαζί με τις εκδόσεις «Τρίτη Θέση» στην συστηματική  ηλεκτρονική διάθεση αρχικά και αποκλειστικά μόνο μέσω του ιστολογίου του «Μαύρου Κρίνου» της επιθεώρησης  ¡Patria o muerte! καθώς και μια σειρά από βιβλία κορυφαίων κινημάτων και αγωνιστών της Τριτοθεσίτικης ιδεολογίας.

Είμαστε ικανοποιημένοι γιατί μπορούμε να παρουσιάσουμε σήμερα μια ολοκληρωμένη Τριτοθεσίτικη επιθεώρηση για πρώτη φορά στην Ελληνική γλώσσα, με αίσθηση του χρέους αυτή η προσπάθεια να αποκτήσει ρίζες και να στεριώσει, να βρει την υποστήριξη όλων όσων αγωνιούν ακόμα για το Έθνος και τον Σοσιαλισμό στον αιώνα μας.

Κατεβάστε και διαβάστε ελεύθερα σε υπολογιστή και κινητό τις εκδόσεις «Τρίτη Θέση», μοιράστε το .pdf μας σε φίλους, γνωστούς και αγνώστους. 

Διαδώστε ακόμα και αν δεν συμφωνείτε σε όλα με το ¡Patria o muerte!

Αυτόνομη συντακτική ομάδα «Μαύρος Κρίνος» & εκδόσεις «Τρίτη Θέση» 

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας: περιοδικό «Γαμμάδιον» όλα τα τεύχη σε μορφή αρχείου .pdf

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι Συναγωνιστές ενδιαφέρονται για τα πρόσωπα τις θέσεις, τις ιδέες και τα έντυπα της «αριστερής» έκφρασης του Εθνικοσοσιαλισμού.

Στο παρελθόν είχαμε αναφερθεί σε συνδέσμους που μπορούσε κάποιος να κατεβάσει περιοδικά με την εν λόγω θεματολογία αλλά σήμερα για λόγους έκτακτης ενημέρωσης επανερχόμαστε στο θέμα αυτό.

Το «Γαμμάδιον» αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά περιοδικά και έχουμε πολλές φορές στο παρελθόν αναδημοσιεύσει στο ιστολόγιο μας κάποια από τα άρθρα που φιλοξενήθηκαν στις σελίδες του.

Ξεκίνησε η έκδοση του το καλοκαίρι του 2004 και σταμάτησε ξαφνικά το φθινόπωρο του 2006. Μπορούσε κάποιος να το βρει σε βιβλιοπωλεία του «χώρου» και σε περίπτερα στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη αλλά κυρίως μέσω αυτόνομων ομάδων και προσώπων.

Υπήρξε ένα ανοιχτό βήμα έκφρασης ακόμη και με διαφωνίες ανάμεσα στους συντάκτες του. Όπως είναι φυσικό η κυκλοφορία του προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση εντός και εκτός του «χώρου» αφού ξεχώρισε για τα ενδιαφέρονται και άκρως «αιρετικά» άρθρα του.

Η προβολή του εν λόγω εντύπου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι εκφράζει το σύνολο της συντακτικής μας ομάδας, ενώ να τονιστεί ότι υπήρξαν πολλές δομικές αλλαγές στην κοινωνία σε σχέση με εκείνη την εποχή που κυκλοφόρησε η εκδοτική αυτή προσπάθεια. Κάποιοι ίσως χρειαστεί να διαβάσουν διάφορες ενημερωτικές πηγές για την σύνδεση των γεγονότων που αναφέρονται στις σελίδες του περιοδικού.

Μετά από απαίτηση νεολαίων συναγωνιστών - κάποιοι από αυτούς που θέλουν να το διαβάσουν και ζήτησαν να το προβάλλουμε διαφωνούν με την «Τρίτη Θέση και αυτό είναι μια σημαντική παράμετρος - προβάλλουμε σήμερα τους σχετικούς συνδέσμους.

Κάντε κλικ στους παρακάτω συνδέσμους για να το κατεβάσετε:

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 1ο

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 2ο

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 3ο

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 4ο

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 5ο

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 6ο

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 7ο

Περιοδικό «Γαμμάδιον» τεύχος 8^ο

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας: καλή ανάγνωση, υγεία και δύναμη σε όλους για την νέα χρονιά!

Δείτε την συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» (προβλήθηκε ζωντανά την 4η Δεκεμβρίου 2021 στην εκπομπή Beyond the Ruins) μέσω της πλατφόρμας Patreon και ενισχύστε οικονομικά τους συντελεστές της παραγωγής ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα (έχει ανέβει σε τρεις διαφορετικές ποιότητες. 1080p, 720p και 480p.) - Τα νέα του κανένα -

 

Δείτε την συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» (προβλήθηκε ζωντανά την 4^ηΔεκεμβρίου 2021 στην εκπομπή Beyondthe Ruins) μέσω της πλατφόρμας Patreon και ενισχύστε οικονομικά τους συντελεστές της παραγωγής ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα (έχει ανέβει σε τρεις διαφορετικές ποιότητες. 1080p, 720p και 480p.) - Τα νέα του κανένα -

Το Patreon είναι μια πλατφόρμα «οικονομικής ενίσχυσης των δημιουργών». Μέσω του Patreon, οι συνδρομητές έχουν πρόσβαση σε αποκλειστικό γι αυτούς υλικό ή υλικό που το διαβάζουν πριν την κυκλοφορία του ή ακόμα, σε προσφορές. Είναι μια απόλυτα ασφαλής πλατφόρμα, τηρεί όλα τα πρωτόκολλα για τα προσωπικά δεδομένα και τις διαδικτυακές συναλλαγές και έχει πλήθος συνδρομητών, στις σελίδες δημιουργών που φιλοξενεί.

Ο σύνδεσμος ΕΔΩ

Η μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση είναι αναρτημένη στο Patreon του Beyond the Ruins. 

https://www.patreon.com/TaNeaTouKanena

 Η πρόσβαση στη μαγνητοσκόπηση γίνεται έναντι του μικρότερου μηνιαίου αντίτιμου αξίας 2,7 ευρώ. Μετά τη λήψη της μαγνητοσκόπησης έχετε την άδεια της παραγωγής να αναμεταδώσετε σε δικό σας μέσο (π.χ. youtube) οποιοδήποτε μέρος της συνέντευξης αρκεί να τηρούνται τρεις προϋποθέσεις. 

1ον Να μην γίνει κοπτοραπτική που να παρερμηνεύει και να αλλοιώνει το νόημα της απάντησης του καλεσμένου. 

2ον Να μην ανέβει καθ ολοκληρία όλη η συνέντευξη αλλά σε θεματικές ερωταπαντήσεις που να μην ξεπερνούν τη μισή ώρα. 

3ον να προσθέσουν στην περιγραφή του βίντεο το κύριο κανάλι της παραγωγής του Beyond the Ruins. 

https://www.youtube.com/c/NowhereLivestreams

Σε περίπτωση που δεν επιθυμείτε την αναμετάδοση αλλά μόνο την προσωπική χρήση έχετε την άδεια να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε στο αρχείο σας την συνέντευξη και όποια άλλη εκπομπή έχει προστεθεί έως τότε και έπειτα να σταματήσετε την συνδρομή στο Patreon πριν κλείσετε τις 30 ημέρες για να μην χρεωθείτε για τον επόμενο μήνα. 

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» και των αυτόνομων/ανένταχτων συναγωνιστών της «Τρίτης Θέσης» μια συμβολική κίνηση στην μνήμη του Γάλλου Φασιστή François Duprat (26.10.1940 – 18.03.1978): αποστολή «προπαγανδιστικού» υλικού σε 10 πόλεις της Ελλάδος.

Με την αμέριστη βοήθεια του Συναγωνιστή Κ.Τ. ο οποίος εδώ και χρόνια στηρίζει τις αυτόνομες/ανένταχτες ομάδες και κινήσεις καθώς και με την οικονομική συνδρομή των Αυτόνομων Αντιδημοκρατών της «Τρίτης Θέσης» - που προβάλλει και ενισχύει σε όλα τα επίπεδα από το 2007 η συντακτική μας ομάδα - μερικές μέρες πριν την 18^ηΜαρτίου εστάλησαν ΔΩΡΕΑΝ σε δεκάδες συναγωνιστές και συναγωνίστριες σε δέκα πόλεις της πατρίδας μας, φάκελοι που περιείχαν πολιτικά φυλλάδια, αφίσες, είδη ένδυσης, μουσικά και πολιτικά cd, ιδεολογικά βιβλία, μπροσούρες, αρχειακό υλικό για αναπαραγωγή καθώς και εκατοντάδες αυτοκόλλητα (ανάμεσα σε άλλα πολλά από Γαλλία) σε διαφορετικά μεγέθη και ποιότητες με διάφορα πολιτικά θέματα. 

Σκοπός της συμβολικής αυτής κίνησης η άμεση ενίσχυση και ενημέρωση των νεολαίων συναγωνιστών αλλά και για να υπάρχει το ιδεολογικό μας «αποτύπωμα» σε λαϊκές γειτονιές, χώρους εργασίας, χώρους νεολαίας, σχολεία, σχολές και όπου αλλού χρειάζεται προς φρίκη των τρωκτικών της antifa αλλά και των κρατικών παλιάτσων. 

Παράλληλα με αυτή την αυτόνομη πρωτοβουλία ενημερώσαμε και μέσω του διαδικτύου αυτούς που στηρίζουν τις Αντιδημοκρατικές Ιδέες με έργα και όχι με λόγια για τις δυο αυτόνομες κινήσεις αλληλεγγύης που είναι σε εξέλιξη - πάντα με την στήριξη δεκάδων αυτόνομων συναγωνιστών οι οποίοι δεν ξεχνούν όσους βρίσκονται σε δύσκολη θέση και βοηθούν από το υστέρημα τους - λόγω των διώξεων και της καθημερινότητας. Αυτή η προσπάθεια που έχει να κάνει κυρίως με χρήματα και τρόφιμα συνεχίζεται αφού οι ανάγκες είναι σημαντικές και η επιβίωση πιο δύσκολη από ποτέ. Για μια ακόμη φορά θα σταθούμε στο πλευρό τους.

Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» και οι ανένταχτοι/αυτόνομοι συναγωνιστές της «Τρίτης Θέσης» αφιερώνουν αυτή την συμβολική κινηματική προσπάθεια στην μνήμη του Γάλλου Συναγωνιστή και αντισιωνιστή François Duprat ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα από τους παγκόσμιους εξουσιαστές την 18^η Μάρτη του 1978 και ήταν μια από τις εμβληματικές μορφές της «εθνικοεπαναστατικής» (NR) τάσης του κινήματος.

François Duprat: Παρών!

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» και αυτόνομων/ανένταχτων συναγωνιστών της «Τρίτης Θέσης»

Ένα μικρό δείγμα από φωτογραφίες που λάβαμε από τους αυτόνομους συναγωνιστές:

Σύρος

Πειραιάς

Κόρινθος

Θεσσαλονίκη

Με την συνδρομή των Αυτόνομων νεοφασιστών στάλθηκαν οι φάκελοι που είχαν ανάμεσα σε άλλα εκατοντάδες αυτοκόλλητα με διαφορετικά θέματα: παραλήφθηκαν δωρεάν από νεολαίους συναγωνιστές σε δέκα πόλεις της Ελλάδος στην μνήμη του Γάλλου συναγωνιστή ...

Μοσχάτο - Πετράλωνα - Καλλιθέα

Καλό ταξίδι Θύμιο …

Την τελευταία ημέρα του 2020 έφυγε ο εκδότης του περιοδικού «Ρεσάλτο» - η είδηση εδώ - ένας άνθρωπος της «πατριωτικής αριστεράς» που πολέμησε τον εθνομηδενισμό, την antifaκαι τις δημοσιογραφικές μαριονέτες του Soros.

Ένας υπερασπιστής της εθνικής ταυτότητας που στοχοποιήθηκε από τον εσμό του παρακράτους αλλά δεν λύγισε απέναντι στις επιθέσεις τις απειλές και την διαδικτυακή λασπολογία.

Διαφωνούσαμε σε πολλά μαζί του και κάποιες φορές είχε πέσει θύμα παραπληροφόρησης από τα γνωστά κέντρα, αλλά είχε το θάρρος να συνομιλεί και με τους «αριστερούς» Εθνικοσοσιαλιστές ακόμη και αν υπήρχε ξεκάθαρη απόσταση στα ιδεολογικά ζητήματα.

Ήταν ένας από αυτούς που δεν βολεύτηκε στις δάφνες της μεταπολίτευσης, δεν σιτίστηκε από τον κομματισμό, και προς φρίκη πολλών σαλτιμπάγκων για μια περίοδο έδωσε βήμα έκφρασης ακόμη και σε αυτούς που είχαν διαφορετική πολιτική αφετηρία αλλά όλοι μαζί είχαν κοινό στόχο την πολεμική απέναντι στον αιώνιο εχθρό που ρημάζει και γενοκτονεί τις κοινωνίες και τα έθνη.

Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» εκφράζει τα συλλυπητήρια της στους οικείους του εκλιπόντος.

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.

Για να δείτε την Ελεύθερη Ελληνική Τηλεόραση εδώ

Από το 2007 η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» σε διάφορες αναρτήσεις έχει προβάλλει πολλά πρόσωπα της λεγόμενης «Παλιάς Φρουράς» του λεγόμενου «χώρου». Ενδεικτικά μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν ο αείμνηστος ακτιβιστής και διανοητής Θεόδωρος Καραμπέτσος, ο Ιωάννης Γιαννόπουλος υπαρχηγός της πάλαι ποτέ Εθνικοσοσιαλιστικής «Χρυσής Αυγής», ο Λουκάς Σταύρου βετεράνος μαχητής και μέλος της ΕΟΚΑ Β’, ο Άρης Αρίων γνωστός για τις ρηξικέλευθες προτάσεις του και αρωγός μεταξύ άλλων και του Ουκρανικού Εθνικοεπαναστατικού κινήματος, ο Αθανάσιος Γιαλαμάς που συμμετείχε παλιότερα στην σ.ο. του περιοδικού «Αντίδοτο»και προκάλεσε ιδιαίτερες θετικές κριτικές η πρόσφατη συνέντευξη του που μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει.

Οι Συναγωνιστές - αλλά και κάποιοι άλλοι που δεν αναφέρθηκαν - πρέπει να τονίσουμε ότι παραμένουν πιστοί στην Μελανοπόρφυρη Ιδεολογία, ουδέποτε προσκύνησαν το ανθελληνικό κράτος και τους πολιτικούς, δεν ασπάστηκαν με ευγένεια ... το χέρι της σιωνιστικής εξουσίας, δεν πρωτοστάτησαν σε αισχρές και ανήθικες σκιαμαχίες στο διαδίκτυο, δεν γοητεύτηκαν από τις "σειρήνες" του πολιτικαντισμού, δεν σιώπησαν απέναντι στην τρομοκρατία της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, δεν συνθηκολόγησαν απέναντι στον παγκόσμιο εχθρό, δεν ζήτησαν ευμενή μεταχείριση από τους ανθρωποφύλακες του καθεστώτος, δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας απέναντι στις μαριονέτες της κατοχικής δικαιοσύνης, δεν σήκωσαν λευκή σημαία απέναντι στην επίθεση της αστικής δημοκρατίας και της antifa και είναι μέχρι σήμερα Αυτόνομοι Πολιτικοί Στρατιώτες. 

Διαθέτουν αξιοπρέπεια, επιδεικνύουν αλληλεγγύη προς τους νεότερους συναγωνιστές, είναι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και πολύπλευρη προσφορά στο κίνημα και στον λαό μας. Μαχητές που παρά το ότι τα χρόνια πέρασαν δεν φοβήθηκαν τις δυσκολίες της ζωής και ξεχωρίζουν για το ήθος και το ύφος τους. 

Οι περισσότεροι εξ αυτών δηλώνουν πρόμαχοι της «αριστερής» Εθνικοσοσιαλιστικής πτέρυγας του λεγόμενου «Στρασσερισμού» που είναι μια πολύπλευρη έκφραση του αντικαπιταλισμού και εκφράστηκε στην Ελλάδα αρχικά από μια τάση του φοιτητικού ΕΣΕΣΙ (συσπείρωση Εθνικοσοσιαλιστών, Εθνικοαναρχικών, Εθνικομπολσεβίκων που ονομάστηκαν από κάποιους ως nazi - maoists και για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε εδώ) αργότερα από το «Επαναστατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Μέτωπο» στις γειτονιές του Πειραιά, τα περιοδικά «Επαναστάτης», «Αντίδοτο» «Γεννήτωρ Ιδεών» κ.α. καθώς και από τον «Έλληνα Εργάτη» και φυσικά το «Γαμμάδιον» που έκανε θραύση στους αντίπαλους πολιτικούς χώρους. Όλοι κατάλαβαν την σημασία και την αξία καθώς και την τακτική να παλεύεις για τον «Δεξιό Γκραμσισμό» και ο όρος αυτός έχει μια διαφορετική έννοια από όσο οι περισσότεροι πιστεύουν αλλά θα αναλυθεί σε μελλοντικό άρθρο.

Οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι Συναγωνιστές αγκάλιασαν την πολύπλευρη προσπάθεια της συντακτικής μας ομάδας όλα αυτά τα χρόνια και βοήθησαν έμπρακτα κάθε αυτόνομη πρωτοβουλία στήριξης προς τους φυλακισμένους, ενίσχυσαν τις αυτόνομες/ανένταχτες οργανώσεις/ομάδες/κινήσεις/έντυπα, συμμετείχαν σε συνελεύσεις με ποιοτικές προτάσεις για ζυμώσεις και μια άλλη οπτική απέναντι στην κοινωνία, προώθησαν ιδεολογικές εκδόσεις στις οποίες υπερασπίστηκαν τις επαναστατικές αξίες, πρόβαλλαν με σθένος θέσεις και απόψεις σε δημόσιο διάλογο και πολλές φορές απέναντι ακόμη  και σε πολυάριθμους αντιπάλους, ενημέρωσαν στο εξωτερικό για τις θέσεις των Ελλήνων συντρόφων και κέρδισαν κυριολεκτικά τον σεβασμό των ξένων χωρίς να πέφτουν ούτε μια στιγμή θύματα της καταγωγιακής «παρενδυτικής» αστικής ακροδεξιάς σκέψης η οποία σήμερα εμφανίζεται με διάφορες «προβιές» και ειδεχθή πρόσωπα και προσβάλλει καθημερινά ιδανικά, σύμβολα και πολιτικές παραδόσεις.

Η πρόσφατη συνέντευξη μέλους της συντακτικής μας ομάδαςαπέναντι σε γνωστό ιστορικό ερευνητή και συγγραφέα που συνδέθηκε με τους υπερασπιστές και οπαδούς του Γεωργίου Παπαδόπουλου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις τάξεις του «χώρου». 

Η εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23^η και 27^η Νοεμβρίου - συνολικής διάρκειας 3 ωρών - σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα της 21^ης Απριλίου 1967 και της 25^ης Νοεμβρίου 1973 προκάλεσε άκρως θετικές εντυπώσεις σε συναγωνιστές, φίλους αλλά και αντιπάλους αν κρίνουμε από τα συνολικά ευμενή σχόλια και τις αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα τηλέφωνα και τα μηνύματα στους συμμετέχοντες καθώς και στα chat, και γενικά από το «επικοινωνιακό απόσταγμα» μιας εκπομπής που διακρίθηκε για την ευγένεια αλλά και τον εποικοδομητικό διάλογο σχετικά με θέματα που πολλοί δεν αποκαλύπτουν για δικούς τους λόγους.

Οι αντίθετες απόψεις που προβλήθηκαν αλλά και αυτές που είχαν κοινό πεδίο είχαν να κάνουν σχετικά με μια ιστορική περίοδο που δεν είναι αρκετά γνωστή στους νεολαίους συναγωνιστές. Ήταν μια ευκαιρία να ειπωθούν πράγματα που ίσως οδήγησαν κάποιους να βγάλουν συμπεράσματα σύμφωνα πάντα με την δική τους οπτική. Έλαβε μέρος χωρίς να διεκδικούν οι συμμετέχοντες τον τίτλο του ιστορικού ή του παντογνώστη ή του ειδικού αλλά με σεβασμό στους συναγωνιστές, στην πορεία της ιστορίας και με τελικό στόχο την ανάδειξη ενός επιλόγου για τα πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία του κινήματος . Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κινήσεις της τότε εποχής και των μοιραίων πρωταγωνιστών της ιστορίας κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν στις φυλακές του καθεστώτος έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα διαμόρφωση και προώθηση προσώπων, κινήσεων, κομμάτων, εκδόσεων και ομάδων και όποιος γνωρίζει την εθνικιστική πολιτική ιστορία μπορεί να διακρίνει τόσο τον ρόλο της αστικής ακροδεξιάς αλλά και τις καίριες διαφωνίες που είχαν οι «νεοφασίστες» της εποχής με τους τελευταίους να διώκονται από την ηγεσία των Απριλιανών.

Θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει όλοι όσοι σκέφτονται με έναν ριζοσπαστικό τρόπο να εκφέρουν λόγο και άποψη για θέματα ιδεολογικά, ιστορικά, κοινωνικά χωρίς φανφαρονισμούς και το συνηθισμένο ύφος που προκαλεί το γέλιο και την απέχθεια, μακριά από λογικές και συμπεριφορές που έχουν κουράσει τους πάντες.

Η ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο, η διαμάχη κορυφαίων προσώπων της στρατιωτικής κυβέρνησης για την πολιτική της ηγετικής τριανδρίας, η σύγκρουση του Στρατηγού Γρίβα με τους Απριλιανούς, άγνωστα εθνικιστικά έντυπα που προβάλλουν μια διαφορετική άποψη για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τα οποία ελάχιστοι προβάλλουν, ο ρόλος της αριστεράς κατά την διάρκεια της επταετίας, η συνεισφορά του ιστορικού και συγγραφέα Σπύρου Παπαγεωργίου, η ανατροπή του Μακαρίου, η δράση της εθνικιστικής αντάρτικης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’, η τακτική του Καραμανλή, είναι μόνο κάποια από τα θέματα που αναπτύχθηκαν στην εν λόγω εκπομπή και τα οποία έγιναν αφορμή για συζητήσεις και σχολιασμούς τις ημέρες που ακολούθησαν.

Πολλοί συναγωνιστές εξέφρασαν την επιθυμία να υπάρξουν και στο μέλλον ανάλογες εκπομπές όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα είναι διαφορετικά τα γεγονότα που «καίνε» τους Έλληνες. Η ψηλάφηση της ιστορίας προάγει την ιστορική σκέψη καθώς και την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων αφού τα διδάγματα της ιστορίας είναι χρήσιμα για το μέλλον. Η προβολή απόψεων που έρχονται σε αντιπαράθεση με τα «παραμύθια» της αστικής ακροδεξιάς η οποία είναι ουρά του καθεστώτος θα πρέπει να είναι προτεραιότητα αν θέλουμε οι ιδέες μας να παίξουν καίριο ρόλο στο μέλλον, χωρίς να πέφτουμε στο ναρκοπέδιο της παραπληροφόρησης που προάγουν οι αντιφασίστες γραφικοί «νεοεθνικιστές» σε γνωστά διαδικτυακά λαγούμια και οι ταρτούφοι που τους στηρίζουν μέσα και έξω από κομματικές συμμορίες. Όλοι αυτοί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σιτίζονται στις κατακόμβες της πλουτοκρατίας και προάγουν τον γαλανόλευκο αντιφασισμό/αντιναζισμό που προωθεί το αστικό δημοκρατικό κράτος και οι ΜΚΟ.

Με αφορμή τα παραπάνω δημοσιεύουμε σήμερα μια επιστολή του Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου ο οποίος αγωνίστηκε στα πεδία των μαχών για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα - η παρακαταθήκη του Στρατηγού Γρίβα - και απέναντι στους Τούρκους εισβολείς, διώχθηκε και φυλακίστηκε από το άθλιο Μακαριακό καθεστώς και παραμένει ως σήμερα μια φωνή της εθνικής αντίστασης μέσα στην έρημο της σύγχρονης παρακμιακής Κυπριακής κοινωνίας. 

Τον ευχαριστούμε για πολλοστή φορά για την τιμή και την συνολική προσφορά του προς την συντακτική ομάδα και στους Αυτόνομους.

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας

mavroskrinos@gmail.com

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.

Άκουσα και τις δύο εκπομπές με θέμα την στρατιωτική κυβέρνηση της επταετίας 1967-74 και συνομιλητές τους Μάνο Χατζηδάκη και Σταύρο Λιμποβίση. Το επίπεδο της συζήτησης ήταν κόσμιο και αξιόλογο.

Ο Σταύρος Λιμποβίσης ήταν αρκετά διαλεκτικός και αν και φάνηκε να υπερασπίζεται τον Ιωαννίδη εν τούτοις δέχθηκε πως εν γένει η επταετία απέτυχε παταγωδώς και κρίθηκε εκ των αποτελεσμάτων της αναφέροντας την κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου και την επιστροφή του παλαιού κοινοβουλευτικού προσωπικού.

Ο Μάνος Χατζηδάκης και συγγραφέας σχετικού βιβλίου φάνηκε υπερασπιστής του Παπαδόπουλου σε βαθμό που φάνηκε ξεκάθαρα πως μεροληπτούσε η έρευνα του και αποσκοπούσε εκ των προτέρων στον εκθειασμό της δικτατορικής περιόδου του Παπαδόπουλου. 

Στην ρύμη του λόγου μάλιστα αιτιολόγησε ανεπαρκώς την ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο και χαρακτήρισε την ΕΟΚΑ Β’ ως εγκληματική οργάνωση μη θέλοντας να κατανοήσει το ισχυρό αίτιο που γέννησε την ΕΟΚΑ Β’ και που δεν ήταν άλλο από την εγκατάλειψη της Κύπρου εκ μέρους της Ελλάδος μετά τα γεγονότα της τουρκικής επέμβασης του 1967 δηλαδή μετά την εκδήλωση του τουρκικού επεκτατισμού στο νησί. Θέλω να πω ότι δεν ανακλήθηκε η μεραρχία εν καιρώ αιθρίας αλλά σε καιρούς καταιγίδας γεγονός που πολλαπλασιάζει την ανευθυνότητα του Παπαδοπουλικού καθεστώτος.

Αφού αναφέρθηκα στους ομιλητές η ουσία της συζήτησης μεταβαίνει στην περίοδο της επταετίας και το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι τι έχει να μας διδάξει σήμερα εκείνη η ιστορική περίοδος;

Κατ, αρχήν όμως πρέπει να εξετάσουμε και το αίτιο του πραξικοπήματος του 1967. Το αίτιο φαίνεται να προσδιορίζεται από τους υπερασπιστές του πως ήταν η απαλλαγή της Ελλάδος από το πολιτικό κατεστημένο καθώς και η αποσόβηση του κομμουνιστικού κινδύνου.

Η πρώτη αιτιολόγηση αναιρείται από τα πεπραγμένα της επταετίας. Διότι όταν λέμε πολιτικό κατεστημένο εννοούμε την υποταγή της Ελλάδος στα κελεύσματα της μεγάλης Βρετανίας και του ΝΑΤΟ με ισχυρά ερείσματα του ντόπιου πολιτικού κατεστημένου στο στρατό και στον κρατικό μηχανισμό.

Συνεπώς αν η επταετία ήθελε να απαλλάξει την χώρα από το κατεστημένο θα άλλαζε την σχέση της τόσο με την Μεγάλη Βρετανία όσο και με το ΝΑΤΟ, πράγμα που όχι μόνο δεν έκανε αλλά μάλλον ισχυροποίησε τους δεσμούς της με αυτά τα μεγέθη.

Αναφορικά με την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου δεν κατατίθενται σοβαρά επιχειρήματα καθότι μετά την Γιάλτα και μετά το γνωστό τέλος του εμφυλίου η Ελλάδα δεν έδειχνε να κινδυνεύει από τον κομμουνισμό δηλαδή από την επέκταση της Σοβιετικής Ρωσίας στην Ελλάδα η οποία ήταν δεμένη πισθάγκωνα στο άρμα του ΝΑΤΟ και γενικά της καπιταλιστικής Δύσης.

Τούτο σημαίνει πως των αιτίων μη αρκούντων να δικαιολογήσουν την επέμβαση του στρατού, ενός στρατού νατοϊκού, τότε όλα κατανοούνται ως υπόθεση του ΝΑΤΟ και η στρατιωτική παρέμβαση είχε τελικό αίτιο την διευθέτηση νατοϊκών υποθέσεων που περιλαμβάνουν και τον διαμοιρασμό της Κύπρου.

Επιπρόσθετα η επταετία δεν έφερε καμία θεσμική αλλαγή σε θέματα παραγωγής, ιδιοκτησίας και κατανάλωσης υπέρ του λαού αλλά ενδυνάμωσε τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και το τραπεζικό σύστημα και επέτρεψε την γιγαντιαία συγκέντρωση του πληθυσμού από την επαρχία στο λεκανοπέδιο της Αττικής στα πλαίσια μιας πρόχειρης εκβιομηχάνισης με ολέθρια περιβαλλοντική καταστροφή.

Εις απάντηση τώρα του ερωτήματος που έθεσα αν έχει κάτι να μας διδάξει εκείνη η ιστορική περίοδος είναι πως χωρίς συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο , χωρίς προετοιμασία στελεχών και λαϊκού ερείσματος τέτοια εγχειρήματα αποβαίνουν καταστροφικά ακόμα και αν αυτοί που τα επιχειρούν πιστώνονται με πατριωτισμό και έχουν να επιδείξουν παράσημα και ήθος.

Η περίοδος της χούντας έχει μεγάλη αξία για την ακροδεξιά που πάντοτε υπηρετεί την ολιγαρχία και αποδέχεται τα αφηγήματα της.

Τέλος να πω ότι το σύνθημα της χούντας, «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»  το οποίο αποδέχθηκε και η εκκλησία της Ελλάδος φανερώνει πως η θρησκεία αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εργαλείο εξουσιασμού έτσι όπως το γνωρίσαμε στην μεγάλη σκοταδιστική περίοδο του Βυζαντίου που ακόμα συνεχίζεται και αποτελεί ιδεολογικό όπλο της τραπεζοκρατικής ολιγαρχίας με την οποία είναι συμβεβλημένη και η οργάνωση του “θεού’ δηλαδή η εκκλησία.

Λουκάς Σταύρου

Το πραγματικό νόημα πέρα από τις ευχές είναι ... Λύσσα και Συνείδηση και το 2015 !

Πυρήνες φωτιάς και θλιβερά αποκαΐδια …

του Λοθάριου

Η υπόθεση του νεαρού αντιεξουσιαστή Νίκου Ρωμανού ήρθε να προκαλέσει πολύ ισχυρούς τριγμούς στις τάξεις του λεγομένου «εθνικού χώρου», από τις πιο εθνικόφρονες και ακροδεξιές (ως ήταν και αναμενόμενο εξάλλου) εκφάνσεις του ως και τις πιο ριζοσπαστικές. Ιδίως μετά τις εικονοκλαστικές τοποθετήσεις του εθνοκοινωνιστή Αριστοτέλη Ηρ. Καλέντζη παρακολουθήσαμε έναν καταιγισμό ύβρεων, επιθέσεων και λοιδοριών που δείχνουν αν μη τι άλλο ότι η παραδοσιακή ελληνική εθνικοφροσύνη πνέοντας τα λοίσθια, απελευθερώνει κάθε είδους δηλητηριώδη αέρια και αποπνικτικές οσμές, δείγμα της προχωρημένης αποσύνθεσης που επικρατεί στο εσωτερικό της.

Η υπεράσπιση του Ν. Ρωμανού λίαν ορθώς, έγινε βάσει ηθικών και αισθητικών κριτηρίων, πράγμα το οποίο και ώθησε πολλούς, δυστυχώς ακόμα και πέρα από το φάσμα της στενά εννοουμένης «ακροδεξιάς», να εγείρουν ζητήματα πολιτικής και ιδεολογίας. Πρώτα απ' όλα θα όφειλαν ως ''εθνικιστές'' να γνωρίζουν ότι δεν είναι οι ιδέες που δίνουν αξία στους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι που με τη στάση τους ενσαρκώνουν, δικαιώνουν ή και σπιλώνουν τις ιδέες. Στην περίπτωση του Ρωμανού και της «Συνομωσίας των πυρήνων της φωτιάς - Φράξιας μηδενιστών», οι ακροδεξιοί αλλά δυστυχώς και αρκετοί εθνικόφρονης νοοτροπίας και αισθητικής ''εθνικοσοσιαλιστές'', έσπευσαν να κατατάξουν ηλιθιωδώς τόσο τον νεαρό αγωνιστή όσο και την ομάδα αυτή στην οποία συμμετείχε στον χώρο της αναρχίας και φυσικά στην ευρύτερη αριστερά. Εάν η πολιτική τους κουλτούρα άξιζε κάτι περισσότερο από την αισθητική τους, θα είχαν καταλάβει προ πολλού ότι οι «Πυρήνες της Φωτιάς» μακράν του να αποτελούν ''αριστερή'' οργάνωση, τόσο από τον τίτλο τους όσο και από την πρακτική τους παραπέμπουν σε μια αναβίωση του επαναστατικού μηδενισμού του 19ου αιώνος, ο οποίος προέτασσε τον ατομικό και ωμό ηρωισμό μιας κατηγορίας επίλεκτων αγωνιστών στην ''μαζική'', πολιτική και οικονομική ''ταξική πάλη'' των σοσιαλδημοκρατικών και μεταρρυθμιστικών κινημάτων.

Γι' αυτό και λίαν ορθώς η μαρξιστογενής αριστερά στάθηκε πάντα απέναντι σ' αυτό το φαινόμενο στηλιτεύοντάς το ως ελιτιστική και περιφρονητική προς τις μάζες στάση. Και δεν είχε άδικο, αφού επρόκειτο για μια επανεμφάνιση του αριστοκρατικού υποβάθρου του Αρίου Ανθρώπου που δεν περιμένει καμία νομιμοποίηση από τα κάτω, από την μάζα, αλλά υποκαθιστά αυτήν την τελευταία με την πάλη της μικρής και κλειστής επίλεκτης ομάδος, του ''πυρήνα'' ή της ''φράξιας'', μέσα από μειοψηφικές ενέργειες, ακατανόητες από τον μεγάλο αριθμό, τουτέστιν ''συνωμοσίες'', που στόχο έχουν τον ολοκληρωτικό και καθαρτήριο πόλεμο, την Φωτιά!

Δεν είναι διόλου τυχαίο το ότι η κριτική του μαρξισμού, του υλισμού και εν τέλει ο Φασισμός ξεπήδησαν μέσα από τις τάξεις των υποστηρικτών της επαναστατικής βίας. Αν ο μηδενιστής είναι αυτός που εναντιώνεται σε όλες τις κυρίαρχες αξίες μιας κοινωνίας, τότε στον κόσμο του φιλελευθερισμού και του καπιταλισμού, όσοι πιστεύουν στη Φυλή και στο Έθνος, οφείλουν να είναι πρώτοι και οι φανατικότεροι εκ των μηδενιστών! Διότι τί ήσαν ο Σωκράτης στη δημοκρατική Αθήνα, ο Ιησούς Χριστός στην Ιουδαϊκή Παλαιστίνη ή οι κλέφτες και οι (ευκατάστατοι) Φιλικοί συνωμότες της τουρκοκρατουμένης, πλην όμως εμπορικώς ευημερούσας Ελλάδος, αν όχι μηδενιστές που πλήρωσαν με θάνατο, βασανιστήρια και ατιμώσεις την εναντίωση τους σε εξαχρειωμένες και υποταγμένες μάζες και πυορροούσες την διαφθορά εξουσίες, προτού να εξυψωθούν ως το βάθρο φιλοσόφων, Θεανθρώπων ή εθνικών ηρώων;

Από πολιτικής απόψεως η «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς» ήταν αυτή που με προκήρυξη της το 2010 μιλούσε για πιθανότητα σύμπλευσης με τους αντισυστημικούς εθνικοσοσιαλιστές, ενώ χαρακτήριζε ορθότατατην «Χρυσή Αυγή» ως συστημικό κόμμα, και προέτρεπε μάλιστα τους αναρχικούς να μην χαίρονται με τις κατασταλτικές διώξεις κατά των «φασιστών» διότι κάλλιστα αυτές θα μπορούσαν να στραφούν και κατά των ιδίων, θέσεις που για στην πλειονότητα των αριστερών της Ελλάδος φάνταζαν τότε ως κρυπτοφασιστικές! Φυσικά δεν ήταν εθνικιστές ούτε εθνικοσοσιαλιστές αλλά είχαν το θάρρος να απειλούν με χτυπήματα το κυνοβούλιο και να αναγνωρίζουν την αξία τους σε ορισμένους από τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ορίζοντας ξεκάθαρα ως βασικό και ουσιαστικό εχθρό το Κράτος και το κεφάλαιο, πράγμα ανήκουστο μέχρι τούδε στην Ελλάδα τόσο εξ' αριστερών, όσο και εξ' ακροδεξιών.

Την ίδια στιγμή ορισμένοι ''λαϊκοί εθνικιστές'' επιδίδονταν σε κάθε είδους παλλικαρισμούς εντός και εκτός των κυνοβουλευτικών εντευκτηρίων, ανακάλυπταν τα θέλγητρα του κυνοβουλευτισμού και τον ατόκων δανείων και άρχιζαν να αποστηθίζουν το αλφάβητο του αντιφασισμού, όταν δεν έκαναν επιδείξεις γλωσσικού βαρβαρισμού και αγελαίου κρετινισμού σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο ή έξω από κάποιο θέατρο τρίτης κατηγορίας. Ακόμα χειρότερα, οι ακροδεξιοί βάλθηκαν να δικαιώσουν κι αυτήν ακόμα την παρωχημένη και προ πολλού ανασκευασθείσα περί ''ιστορικού υλισμού'' αντίληψη, που θέλει τις νοοτροπίες και λοιπές πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές των ατόμων απόρροιες της οικονομικής και ταξικής τους προελεύσεως! Έτσι διαβάσαμε κι ακούσαμε ατελείωτους μύδρους και πικρόχολα σχόλια κατά της κοινωνικής και ταξικής καταγωγής του Ρωμανού που φαίνονται να είναι αποκυήματα του κοινωνικού φθόνου της λούμπεν προλεταριακής και ξεπεσμένης μικροαστικής βάσης της εθνικοφροσύνης που προσπαθεί να ανακουφίσει την οδύνη από τα συμπλέγματα και τα στερητικά της σύνδρομα επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της στην πιο επουσιώδη και δευτερεύουσα πτυχή της υπόθεσης αυτής.

Όσοι αναρωτιούνται πως μπορεί τέκνα πλουσίων οικογενειών να γίνονται επαναστάτες, ομολογούν κατ' αυτόν τον τρόπο εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν θα επαναστατούσαν ποτέ οι ίδιοι αν είχαν την περιουσία της οικογενείας του Ρωμανού, κάτι που μόνο να ανεβάσει ηθικά μπορεί τον νεαρό αγωνιστή. Μάθαμε ακόμη ότι η απεργία πείνας για το δικαίωμα στη μόρφωση είναι ''εγωισμός'', ενώ κάποιοι έφθασαν στο σημείο να διερωτηθούν αν και οι πτωχοί γονείς που δεν δύνανται να σπουδάσουν τα παιδιά τους θα έπρεπε να τα ωθήσουν να γίνουν τρομοκράτες ή να διαπράξουν ένοπλες ληστείες. Οι ''πτωχοί'' γονείς λογικά σε μια κατεξαθλιωμένη και καταρημαγμένη χώρα θα έπρεπε να είχαν εξεγερθεί προ πολλού και προτρέψει σε εξέγερση και τα παιδιά τους για την μόρφωση, την δουλειά, την αξιοπρέπεια, την οικογένεια, το Έθνος και την Πατρίδα! Αλλά όπως λέει και το δημώδες παραδοσιακό: ''Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης...'', έστω και χωρίς σπίτι, αξιοπρέπεια και Πατρίδα ελεύθερη! Αλλά ακόμα κι αν εξεγείροντο οι πτωχοί τότε σίγουρα οι ίδιοι ακροδεξιοί θα έβριζαν, όχι τα ''κωλόπαιδα των βορείων προαστίων'' αλλά την ''αλητεία που θέλει να καταπατήσει το δικαίωμα στην ιδιοκτησία''... Οι προφάσεις δεν θα λείψουν ποτέ καθώς οι γλώσσες των προσκυνημένων ήταν πάντα βουτηγμένες στο σίελο του θράσους ...

Μεγαλύτερη είναι όμως η απορία και θλίψη μας προκαλεί η στάση ορισμένων ''εθνικοσοσιαλιστών'' που θεωρούν τρομοκρατία την ληστεία μιας τράπεζας ... ωσάν να ήταν οι τελευταίοι των μικροαστών. Η αλήθεια όμως είναι ότι και το όπλα που κράτησε ο Ρωμανός και οι σύντροφοι του ήσαν αληθινά, και εναντίον του πραγματικού εχθρού τα έστρεψαν και όταν βρέθηκαν στα χέρια του εχθρού αυτός τους αντιμετώπισε ως εχθρούς με πραγματικά χτυπήματα και βασανιστήρια. Πολλοί θα μας πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η αριστερά του κεφαλαίου, σπεύδει να τους υπερασπισθεί, μα αγαπητοί κύριοι, ο ΣΥΡΙΖΑ πράττει έναντι αντιεξουσιαστών που ομολογουμένως τον απεχθάνονται, αυτό ακριβώς που δεν έπραξε η «Χρυσή Αυγή» τον Απρίλιο του 2013 έναντι των νεαρών Αυτονόμων εθνικιστών του Βόλου που εντελώς συμβολικά είχαν κάψει έναν αυτόματο διανεμητή χρημάτων. Φαντάζομαι δεν ευθύνεται ο Ρωμανός για την αχρειότητα της ΧΑ, όμως εδώ ακριβώς αγγίζουμε την πιο αλγεινή αλήθεια. 

Οι περισσότεροι εκ των εθνικοφρόνων καθυβριστών του Ρωμανού στο βάθος αισθάνονται οργή γιατί η δική τους πλευρά δεν έχει να επιδείξει σε επίπεδο φυσικού και ηθικού θάρρους κάτι αντίστοιχο. Υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι, αισθανόμενοι στο βάθος ντροπή για την κατάντια του "χώρου" που υπηρέτησαν επί σειρά ετών, δημοσιεύουν παραληρηματικά κείμενα σε μια εκδοχή της Ελληνικής στην οποία δεν μας έχουν συνηθίσει μέχρι τώρα και που κάθε άλλο παρά τιμά τους χρήστες της, θα έπρεπε να μας πουν πώς και γιατί ο εθνικιστικός χώρος δεν επέτυχε να δημιουργήσει άξιους πολιτικούς στρατιώτες μέχρι τώρα πάρα τις καθαρολογίες και τις βαρυσήμαντες διακηρύξεις. Η αυτοαμφισβήτηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι, ίσως η πιο δύσκολη και επίπονη πλευρά της ηρωικής μας κοσμοθέασης.

Αυτή η τοποθέτηση είναι η φυσική συνέχεια μιας άλλης που γράφτηκε τον Απρίλιο του 2013 για τους νεαρούς Αυτόνομους εθνικιστές του Βόλου, είμαστε σίγουροι ότι στη φυλακή θα είχαν πολύ περισσότερα να πουν με τους αντιεξουσιαστές του Βελβεντού, παρά μ' εκείνους που αναμένουν την αποφυλάκισή τους έχοντας απλώς την ικανοποίηση να εξυπηρετούνται από Ελληνίδες τραπεζοκόμους. Όμως το βέβαιον πλέον είναι ότι η επαίσχυντη "εθνικοφροσύνη", η μήτρα των συνθηκολογήσεων και των μειοδοσιών αγγίζει τον ιστορικό της θάνατο και οι σπασμοί που την κάνουν να εκκρίνει τόνους χολής είναι το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της επιθανάτιας αγωνίας της. Εμείς οφείλουμε να σταθούμε Όρθιοι για την επομένη μέρα, ώστε να οικοδομήσουμε μέσα από τα ερείπια μια νέα Εθνικοεπαναστατική πρωτοπορία κάτω απ' την σημαία της Τρίτης Θέσης.

''Προορισμός μας είναι να μην αφήνουμε ποτέ τους άλλους σε ησυχία.'' 

Arthur Moeller van den Bruck