Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΡΛΑΝΔΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΡΛΑΝΔΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Το αληθινό «γελαστό παιδί» και η πλαστογραφία της μεταπολίτευσης


Ο Κόλλινς, ο Μίκης και το «Γελαστό Παιδί»

To1961, o Θεοδωράκης θα έγραφε μουσική για το θεατρικό έργο «Ο Όμηρος» του Ιρλανδού επαναστάτη Μπρένταν Μπέαν (1923-1964), με στίχους του ιδίου του Μπέαν, μεταφρασμένους από τον Βασίλη Ρώτα. Σε αυτό, ο IRAσυλλαμβάνει ένα Εγγλέζο στρατιώτη για να τον ανταλλάξει με κρατουμένους συναγωνιστές. 

Στη διάρκεια του έργου, ένας από τους επαναστάτες τραγουδά «Το Γελαστό Παιδί» για κάποιον, που όπως λέει χαρακτηριστικά, «σκοτώθηκε από τους δικούς μας». Ιδού οι αρχικοί στίχοι: «Ανάθεμα την ώρα, κατάρα την στιγμή / σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί». «Γελαστό παιδί» ήταν το παρατσούκλι που έδωσε στον Κόλλινς η μητέρα του Μπέαν, στενή φίλη του Ιρλανδού ηγέτη. Όμως στη «Μαγική Πόλη» του Θεοδωράκη που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά, οι στίχοι μεταλλάχτηκαν σε «σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί». Στις δε συναυλίες της Μεταπολίτευσης, «σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί». 

Αυτό όμως δεν συνάδει με τους στίχους: «Μόνο να'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι / και μόνον από βόλι Εγγλέζου να'χε πάει/ κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή / θα' ταν τιμή μου που έχασα το γελαστό παιδί». Υπ' όψιν ότι οι πρωτότυποι στίχοι του The Laughing Boy αντί για «αρχηγό», μιλούσαν για τον Πάτρικ Πηρς και την ανατίναξη του Ταχυδρομείου. Μετά από όλα αυτά, δεν μένει αμφιβολία για το ποιος είναι το αληθινό «Γελαστό Παιδί». Νομίζουμε λοιπόν ότι είναι καιρός να σταματήσει η αριστερή μεταπολιτευτική καπηλεία.

THE LAUGHING BOY


From THE HOSTAGE

By: Brendan Behan

It was on an August morning, 

all in the moring hours, 

I went to take the warming air 

all in the month of flowers,

And there I saw a maiden

and heard her mournful cry,

Oh, what will mend my broken heart, 

I' ve lost my Laughing Boy.

So strong, so wide, so brave he was,

I' ll mourn his loss too sore

When thinking that we'll hear the laugh

or springing step no more.

Ah, curse the time, and sad the loss

my heart to crucify,

Than an Irish son, with a rebel gun,

shot down my Laughing Boy.

Oh, had he died by Pearses side,

or in the G.P.O.,

Killed by an English bullet

from the rifle of the foe,

Or forcibly fed while Ashe lay

dead in the dungeons of Mountjoy,

Id have cried with pride at the way he died,

my own dear Laughing Boy.

My princely love, can ageless love

do more than tell to you 

Go raibh mile maith Agath,

for all you tried to do,

For all you did and would have done,

my enemies to destroy,

Ill prize your name and guard your fame,

my own dear Laughing Boy.

Glossary:

Mouth of Flowers is a translation of the townland Beal na Blath, where Michael Collins was ambushed and shot.

Padraig Pearse was one of the leader's of the 1916 Rising.

GPO was one of the buildings the Volunteers occupied in 1916.

Ashe was a Sinn Fein member who died on hunger strike.

Go raibh maith agat is Irish for 'Thank You'.

Γιώργος Πισσαλίδης

Ο Μπόμπυ Σαντς και η λαϊκή μούσα



του Γιώργου Πισσαλίδη

Έκλεισαν την 5η  Μαΐου 2011, τριανταεννέα χρόνια από τον θάνατο του Μπόμπυ Σαντς, μέλους του προσωρινού IRA , βουλευτή του «Σιν Φέιν» και ποιητή, που πέθανε μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας στις φυλακές Λονγκ Κες. Αποφασίσαμε λοίπον να τιμήσουμε τον Σαντς και να δούμε πως τον εξύμνησε η λαϊκή μούσα

Η ιδεολογία του

Ο Μπόμπυ Σαντς κατατάχθηκε στον Προσωρινό IRA, μετά τα γεγονότα της «Ματωμένης Κυριακής» στις 30 Ιανουαρίου 1972, που για πολλούς σήμαναν το τέλος των ψευδαισθήσεων περί ειρηνικής επιλύσεως του Ιρλανδικού προβλήματος.

Εδώ να ξεκαθαρίσουμε ότι ο “Προσωρινός IRA”, όπως και το “Προσωρινό Σιν Φέην” δημιουργήθηκαν ως αντίσταση στην προσπάθεια μαρξιστοποίησης του εθνικιστικού κινήματος (o όρος χρησιμοποιείται με την έννοια που δινόταν στον 19ον αιώνα και που χρησιμοποιούσε και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου) εκ μέρους του “Αυθεντικού IRA” και του “Αυθεντικού Σιν Φέιν” μετά το 1969. 

Οι ίδιοι προτιμούσαν την εθνική σοσιαλδημοκρατία, που ήταν η επίσημη ιδεολογία του αρχικού Σιν Φέιν. Αυτή η πτέρυγα του Ιρλανδικού εθνικισμού προτιμούσε τον ένοπλο αγώνα για την πλήρη απελευθέρωση της Ιρλανδίας (Republicans στα αγγλικά), παρά τους ελιγμούς της πολιτικής στο κοινοβούλιο και την διπλωματία (Nationalists στα αγγλικά).

Τον Οκτώβριο του 1976 θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί για επίθεση στην Βασιλική Αστυνομία του Μπέλφαστ και συμμετοχή σε βομβιστική επίθεση. Παρόλο που δεν υπήρχαν αποδείξεις και οι σφαίρες που παρουσίασε η διωκτική αρχή είχαν χρησιμοποιηθεί μετά την βομβιστική επίθεση, ο Σαντς θα φυλακιστεί για 14 χρόνια στην φυλακή ασφαλείας του Κεν Λος (ή HM Maze). Εκεί θα αναλάβει διοικητής των φυλακισμένων του IRA …

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

«Οι άνεμοι των δακρύων» του Bobby Sands



μετάφραση-σχόλια: Άγγελος Δημητρίου

Ο Ιρλανδός αγωνιστής της ελευθερίας Bobby Sands, μέλος του IRA, πέθανε στις 5 Μαΐου 1981 στο νοσοκομείο της φυλακής Μέιζ έπειτα από 66 μέρες απεργίας πείνας στην ηλικία των 27 ετών. Αγωνίστηκε για την ελευθερία της πατρίδας του και, μέσα στη φυλακή, για να θεωρηθούν – αυτός και οι συγκρατούμενοί του- πολιτικοί κρατούμενοι με τα αντίστοιχα δικαιώματα.

Ενόσω ήταν φυλακισμένος στην πτέρυγα Η της φυλακής του Μέιζ στη Βόρεια Ιρλανδία, έγραψε πολλά διηγήματα, ποιήματα και ημερολόγια, σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τα ποιήματα όπως το παρακάτω, γράφονταν σε κυλίνδρους από χαρτιά τουαλέτας ή σε τσιγαρόχαρτα. Ο θάνατός του και αυτός άλλων εννέα απεργών πείνας προκάλεσε ένα νέο κύμα στρατολόγησης και δραστηριότητας του IRA.

Ω! Οι ψυχροί άνεμοι του Μαρτίου θρηνούν
Είναι δύσκολα για την καρδιά του φυλακισμένου
Γιατί θυμίζουν τις παραπονεμένες κραυγές της μητέρας μου
Την οποία πρέπει να αποχωριστώ
Την ακούω να κλαίει μόνη της με λυγμούς
Η θλίψη της με σαρώνει
Και στο σκοτάδι του κελιού της φυλακής μου
Ένα δάκρυ θερμαίνει το μάτι μου.
Ω! Άνεμε γιατί σφυρίζεις κλαίγοντας,
αφού γυρνάς ελεύθερος
Ω! Είναι αυτή η φτωχή καρδιά σου που έσπασε
Και φεύγει μακριά;
‘Η μήπως κουβαλάς τις κραυγές των ανθρώπων που γεννιούνται ανελεύθεροι
Αυτούς που δεν μπορούν να ελέγξουν τίποτα
Και δεν εξουσιάζουν την μοίρα τους;

Ω! Μοναχικοί άνεμοι που περπατάτε το βράδυ
Για να στοιχειώσετε την ψυχή του αμαρτωλού
Λυπηθείτε εμένα, το θλιμμένο παιδί
Που ποτέ δεν θα μεγαλώσει
Λυπηθείτε όσους πονούν
Τον δεσμώτη και τον σκλάβο
Και ψιθυρίστε γλυκά την ανάσα του Θεού
Μέσα στον ταπεινό μου τάφο.

Ω! Ψυχροί άνεμοι του Μαρτίου
που διαπερνάτε το σκοτάδι
Κλαίτε σε βαρείς τόνους
Για τις ψυχές των ανθρώπων
που φέρατε στον Θεό
Αλλά εξακολουθούν να στενάζουν
Ω! Δακρυσμένοι άνεμοι
αυτής της μοναχικής νύχτας
Πονά της μητέρας μου η καρδιά

Ω! Κύριε των πάντων
φύσηξε την ανάσα της ελευθερίας

Για να μην κλαίει πια.