Δεσμώτες της εξουσίας: Me ne Frego! 01.11.2023

 

Επίθεση της αντιφασιστικής μαφίας στην Casa Pound

«Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι κάνει η παλαιστινιακή σημαία στα χέρια των αντιφασιστών. Μισούν την έννοια της πατρίδας, μισούν τα σύνορα και είναι ένα και το αυτό με τις χειρότερες νεοφιλελεύθερες πρωτοπορίες, που κηρύττουν την καταστροφή κάθε ταυτότητας»

Blocco Studentesco

Επίθεση της αντιφασιστικής μαφίας στην Casa Pound

Γύρω στις 8:30 μ.μ. σήμερα το απόγευμα μια καλοταϊσμένη ομάδα διαδηλωτών προχώρησε σε ρίψη μπουκαλιών και τσιμέντων στην διεύθυνση του ιστορικού αρχηγείου της Casa Pound Italia στη Via Napoleone III, 8.

Η ομάδα, χωρισμένη από μια πορεία, προσπάθησε σκόπιμα να διαρρήξει την πύλη του κτιρίου ρίχνοντας βόμβες με καπνό. 

Όπως πολλοί γνωρίζουν, το κτίριο φιλοξενεί δεκαεννέα οικογένειες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στέγασης για περισσότερο από είκοσι χρόνια, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Μερικά καπνογόνα τραυμάτισαν έναν ανήλικο που είχε τις συνέπειες των σοβαρών αναπνευστικών δυσκολιών.

Η Casa Pound πάντα έπαιρνε ξεκάθαρη θέση υπέρ των λαών που αγωνίζονται για τη δική τους ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένης προφανώς της Παλαιστινιακής, και μας λυπεί να βλέπουμε πώς η αντιφασιστική μαφία οργανώνει μια τόσο σημαντική μάχη για τους άθλιους σκοπούς της.

Οι επιτιθέμενοι εκδιώχθηκαν αμέσως από τους κατοίκους του κτιρίου και της γειτονιάς. 

Η αστυνομία παρενέβη για να συνοδεύσει τους επιτιθέμενους σε καταφύγιο.

Το κίνημα δηλώνει ότι δεν θα γίνει ανεκτή άλλη επιθετικότητα εναντίον ανθρώπων μας και συναφών χώρων και ότι θα προστατευτεί με οποιονδήποτε τρόπο από την αντιφασιστική μαφία.

Αλληλεγγύη στη Casa Pound (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

του Τάσου Σοφούλη

Αλληλεγγύη στη Casa Pound χωρίς ναι μεν αλλά. Με αφορμή την κατάληψη του Circolo Futurista το αστικό κράτος προέβει σε ποινική δίωξη του Gianluca Iannone και άλλων Ιταλών συντρόφων.

Η αντιπαράθεση της CasaPound με το κράτος είναι πρωτίστως υπαρξιακή και δευτερευόντως πολιτική διότι στο πρόσωπο της Casa Pound το σύστημα χτυπάει την οργανωμένη συλλογικότητα που στέκεται όρθια πέραν του πολιτικαντισμού ο οποίος είναι ελεγχόμενος βλέπε Meloni.

Το σύστημα γνωρίζει πως η απάντηση δεν θα δοθεί μέσα από την Δεξιά η οποία, εκτός από ενοχική είναι και βαθιά ανιδεολόγητη, αλλά μέσα από οργανωμένες και συνειδητές κοινότητες που στοχεύουν στην αλλαγή συνειδήσεων.

πηγή

Ούτε Ουάσινγκτον - Ούτε Μόσχα: Η Δύναμη της Ευρώπης! (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

Σε έναν κόσμο όπου η Ευρώπη κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί όλο και περισσότερο, η έκκληση της Casa Pound Italia ακούγεται σαν κραυγή αφύπνισης. Η ήπειρος μας, το λίκνο του πολιτισμού και της ομορφιάς, βρίσκεται σήμερα συντετριμμένη ανάμεσα στη λογική της εξουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, ανίκανη να διεκδικήσει τη δική της κυριαρχία. Είναι καιρός να αντιστρέψουμε την πορεία: η Ευρώπη πρέπει να διεκδικήσει ξανά το πεπρωμένο της και να επιστρέψει στο να είναι πρωταγωνιστής της ιστορίας

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Εισβολή στην Ουκρανία: η Ιταλική τριτοθεσίτικη «Casa Pound» διαδηλώνει ενάντια σε κάθε Ιμπεριαλισμό.

πηγή: Il Primato Nazionale, εφημερίδα της Casa Pound, ηλεκτρονική έκδοση: 

https://www.ilprimatonazionale.it/

Η Casa Pound βγαίνει στους δρόμους της Ρώμης για να λάβει θέση στο ακανθώδες ζήτημα Ρωσίας - Ουκρανίας. Οι «Χελώνες με τα Βέλη» θα διαδηλώσουν το Σάββατο 5 Μαρτίου στις 4 το απόγευμα στην Piazza Santi Apostoli για να ξεσηκωθούν ενάντια στην «εκμετάλλευση και διχοτόμηση της ευρωπαϊκής ηπείρου, είτε είναι οικονομική, πολιτική, πολιτιστική ή στρατιωτική».

Μια διαδήλωση στο όνομα της καθαρής απόρριψης του «ξένου ιμπεριαλισμού», του οποίου ο ζυγός, εδώ και χρόνια, έχει υποτάξει «τους λαούς της Ευρώπης». «Είτε αυτό συμβαίνει με τη μορφή της «κουλτούρας ακύρωσης», του ψευδο - υγειονομικού αυταρχισμού, της τουρμποκαπιταλιστικής τοκογλυφίας ή με την μορφή των όπλων στις διαδρομές ενός τανκ», εξηγεί η CasaPound Italia σε ένα σημείωμα ευρέως διαδεδομένο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «εμείς δεν μπορούν πλέον να ανεχθούμε ότι είναι οι λαοί της Ευρώπης που πρέπει να πληρώνουν για τις ηγεμονικές πολιτικές των λεγόμενων παγκόσμιων υπερδυνάμεων».

Ο Κοινός εχθρός 

Η CasaPound, λοιπόν, απορρίπτει «το προκατασκευασμένο σχέδιο του πολέμου των πολιτισμών και της ιδεολογικής σύγκρουσης» και «την καταστροφική λογική στην οποία θέλει να μας ωθήσει αυτή η νέα τεχνητή κρίση», μια κρίση υπογεγραμμένη από «πολύ συγκεκριμένους αρχιτέκτονες» που «σήμερα ασκείται στο σώμα του Ουκρανικού λαού, αλλά εδώ και χρόνια λαμβάνει χώρα επίσης στο σώμα και στο μυαλό άλλων ευρωπαϊκών λαών. Είναι απαραίτητο από αυτήν την κρίση, για την οποία δεν μπορούμε παρά να καταδικάσουμε την παραβίαση της Ουκρανικής κυριαρχίας, να γεννηθεί η χιλιετής και πάντα νέα ιδέα μιας ελεύθερης Ευρώπης».

Ελευθερία από τον πολιτιστικό και πολιτικό ζυγό

«Η ελευθερία πρέπει να επιστρέψει ως η λέξη - κλειδί, Ευρώπη ελεύθερη από τον πολιτιστικό και πολιτικό ζυγό, ελεύθερη να υπερασπιστεί τα ιερά της σύνορα τόσο στα ανατολικά από τον Ρωσικό και Ασιατικό Ιμπεριαλισμό, στο νότο από τη μεταναστευτική επιθετικότητα και στα δυτικά από την πολιτική και πολιτιστική αποικιοκρατία που μας επέβαλαν ιδέες άσχετες με τη χιλιετή ιστορία μας». Ελευθερία για την Ευρώπη «να καθορίζει τις δικές της γεωστρατηγικές σχέσεις που θα υπόκειται μόνο στη επιδίωξη - λέει η Casa Pound Italia - του μεγαλύτερου καλού για τους λαούς της».

Απόσπασμα από ανακοίνωση του Γερμανικού τριτοθεσίτικου κόμματος Der III. Weg σχετικά με την σύρραξη στην Ουκρανία

Σχόλιο του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου για την εκκένωση της κατάληψης «Circolo Futurista Casal Bertone» στην Ρώμη (20.01.2022)

 

link: RBN

Σχόλιο του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου για την εκκένωση της κατάληψης «Circolo Futurista Casal Bertone» στην Ρώμη (20.01.2022)

Σήμερα το πρωί, ξημερώματα, οι υπηρέτες του καθεστώτος, η αστυνομία, εκκένωσε κατόπιν εντολής, την Φουτουριστική Εθνικιστική κατάληψη, «Circolo Futurista Casal Bertone», στην Ρώμη. Αλλά οι «μπατριώτες» αντί να τα βλέπουν αυτά, ακόμη στηρίζουν τους αστυνομικούς και χαίρονται όταν το καθεστώς διαλύει αριστερές καταλήψεις, τόσο φθάνει το ακροδεξιό τους μυαλό, δεν καταλαβαίνουν οι κοντόφθαλμοι ότι το πνεύμα της κατάληψης είναι το ίδιο ... οι ιδέες αλλάζουν μόνο. Οι ιδέες δεν διώκονται και δεν διαλύονται!

Αλληλεγγύη στους συναγωνιστές!

Drittarcore - As a Fire - 2020

 

AntiCovid Μανιφέστο: άρθρο του Gabriele Adinolfi, ενός εκ των ιδρυτών της «Τρίτης Θέσης»

Gabriele Adinolfi: ένας από τους ιδρυτές της Εθνικοεπαναστατικής «Terza Posizione», συγγραφέας και εκ των ιδεολογικών καθοδηγητών της νεοφασιστικής κατάληψης Casa Pound, ιδρυτής του μεταπολιτικού ινστιτούτου «Polaris»

“ … Μετά από αυτήν την πανδημία, πολλά πράγματα θα αλλάξουν τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στην οικονομία και την πολιτική και εμείς θα πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας και να τα αντιμετωπίσουμε.

1 Να απαντήσουμε σε αυτήν την ανθρωπολογική μεταμόρφωση. Μια γενική μεταμόρφωση, τυποποιημένη που έχει την έννοια του ατομικισμού της ζωής, της μεταβίβασης της ευθύνης και του μετα-ανθρώπου.

Επομένως, να δράσουμε για την ανακάλυψη του θάρρους, της ιεραρχίας, της ιερότητας και του στιλ. Και επίσης της διαλεχτής κοινότητας και του πρωτοποριακού ρόλου που ενεργεί αυτή, για παράδειγμα ώστε να εισαγάγει την αίσθηση του τραγικού στην καθημερινή ζωή. 

Για να αντιπαραβάλουμε ένα ανθεκτικό, αξονικό modus vivendi, ολυμπιακών διαστάσεων, με τη γενικευμένη οριζόντια θέση και τις συνεχείς τελλουρικές δίνες που παράγουν ανοίγματα προς τα κάτω. 

Μια νέα λαϊκή αριστοκρατία είναι το βασικό στοιχείο για την προσπάθεια. Λαϊκή όχι με την έννοια των χυδαίων, τυποποιημένων και πληβείων. Αλλά ευγενής αναφορικά με τη δουλειά που έγινε στον εαυτό της  …”

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Ούτε της δεξιάς ούτε της αριστεράς: ο Corto Maltese είναι όπως ο άναρχος του Ernst Jünger

 

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

«Συναγωνιστής Corto Maltese», ήταν ο τίτλος μιας πολιτιστικής συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ριζοσπαστικής τριτοθεσίτικης νεοφασιστικής «Casa Pound», πριν από λίγα χρόνια, πυροδοτώντας τις πιο έντονες αντιδράσεις και αγανάκτηση της οικογένειας του δημιουργού  του Corto Maltese, του Δάσκαλου Hugo Pratt. Η αντίδραση αυτή υποστηρίχθηκε από το γεγονός ότι ιστορικά, ο Malteseθεωρούνταν στη συλλογική φαντασία ότι ανήκει στην «κουλτούρα της αριστεράς», για παράδειγμα, ο Cortoείναι γιος μιας τσιγγάνας πόρνης, είναι ένας πραγματικός νομάδας (χωρίς σπίτι ή οικογένεια), ελεύθερος με τον δικό του τρόπο, επομένως τείνει να είναι «αναρχικός» ή «άναρχος» (και οι δύο όροι δεν συμπίπτουν).

Ο σκοπός λοιπόν του άρθρου μας, είναι  να αναλύσει σε κάποιο βάθος (μετά από μελέτη των περιπετειών του), τις πιθανές «φασιστικές συμπεριφορές», όπως το γεγονός ότι ο ναύτης πιστεύει στη συντροφική φιλία, είναι ένας δύστροπος  αντι-ήρωας, ατομικιστής αλλά έτοιμος να παραταχθεί με εκείνους που έχουν υποστεί αδικία, έτοιμος να πέσει μέσα σε χαμένες υποθέσεις. 

Επιπλέον, ο  Maltese είναι ρομαντικός και λάτρης της περιπέτειας.Αυτά τα έργα της «συρμένης λογοτεχνίας» (όπως άρεσε ο Pratt να τα αποκαλούν), κυκλοφόρησαν σε μια περίοδο δύσκολη, εκείνη της δεκαετίας του '70, όπου η περιπέτεια γενικά χτυπήθηκε από την πολιτική και τους κριτικούς, επειδή θεωρήθηκε πολιτικά «μη ορθή». Και μην ξεχνάμε ότι εκείνα τα χρόνια στην Ιταλία κυριαρχούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Κομμουνιστές και σαφώς ο ενεργός αντιφασισμός! 

Φυσικά, οι επιθέσεις της αριστεράς συνεχίστηκαν επισημαίνοντας ότι ο Maltese (άρα και ο Pratt) δεν είναι εθνικιστής, δεν πιστεύει σε χώρες, δεν είναι ρατσιστής. Όλα αλήθεια. Πριν όμως πιστοποιηθεί ότι οι Pratt - Maltese είναι «αριστεροί», θα ήθελα να αναφέρω προσωπικά μια πιο μελετημένη  σκέψη, διότι στη δεκαετία του '70, δεν ήταν όλοι πεπεισμένοι στο πολιτικοπολιτισμικό περιβάλλον της αριστεράς για την προοδευτική ταυτότητα του χαρακτήρα του δασκάλου Pratt .

Ο ίδιος ο Pratt δήλωνε εκείνα τα χρόνια: «Ήταν ανάγκη  να ασχοληθούμε με τον Μαρξ και τον Ένγκελς εκείνο τον καιρό, συγγραφείς τους οποίους έπρεπε να μελετήσω και που με κούρασαν αμέσως. Ασχολήθηκα  επίσης και με  τον Marcuse και μερικούς άλλους αλλά τελικά επέστρεψα στα κλασικά της περιπέτειας. Με κατηγόρησαν αμέσως για παιδισμό, ηδονισμό και φασισμό».

Στη συνέχεια, ο Pratt απολύθηκε από το περιοδικό για το οποίο εργάστηκε, επειδή ο εκδότης, πολιτικά ήταν κοντά στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και τον κατηγόρησε για … πολύ ελευθερία.Επομένως, οι υπαινιγμοί ενός «μη αριστερού» Pratt δεν είναι μια πρόσφατη εφεύρεση από τους εθνικιστές.Και έπειτα από αυτό, ας πούμε τι σημαίνει ότι είναι «φασίστας» ... και ας  αγνοήσουμε  ότι ο Pratt αγωνίστηκε στην «Χ Flottiglia Mas», (επίλεκτη μονάδα ειδικών δυνάμεων των βατραχανθρώπων και πιστών Φασιστών που δημιούργησε ο Μουσολίνι).

Ήδη πιο πικάντικη φαίνεται να είναι η ένδειξη που μας έδωσε η ιταλική εφημερίδα «Il Giornale»  πριν από χρόνια, όταν δημοσίευσε μια αφιέρωση  που ο Pratt είχε κάνει σε έναν από τους Γάλλους εκδότες του, στον οποίο έγραψε με την χαρακτηριστική και μοναδική καλλιγραφία του: "De votre fasciste Hugo Pratt " (από τον Φασίστα σας Hugo Pratt). Και αυτή η επιστολή δεν γράφτηκε  το 1944, αλλά το 1988.

Όλοι έμειναν άναυδοι και προσπάθησαν να διασκεδάσουν κάπως την επιστολή, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να δώσει μια αξιόπιστη εξήγηση. Αλλά ανεξάρτητα από αυτές τις σκέψεις, και πέρα ​​από το γνωστό πάθος του Pratt για στολές, διακοσμήσεις και κώδικες τιμής, πιο συγκεκριμένα, πρέπει να πούμε ότι εάν είναι αλήθεια ότι ο Maltese είναι κυρίως «αναρχικός», είναι απλά με την έννοια του «ατομικισμού». Ο Maltese έχει δυσανεξία στους εθνικισμούς, αλλά και στον κομμουνισμό, τον κρατισμό και τον μαζικό κολεκτιβισμό.

Είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει στην τιμή και λατρεύει την περιπετειώδη δράση, και πάνω απ 'όλα, το ατέλειωτο ταξίδι, που για αυτόν είναι ένας τρόπος να διασχίσει  τον εαυτό του, αναζητώντας την Ουσία του.Είναι ένας αναρχο-ατομικιστής, και επομένως, ένας «Αναρχικός του Φασισμού»*. Αυτή η γραμμή της «αναρχικής» σκέψης προέρχεται από τον φιλόσοφο Max Stirner, για τον οποίο, πίσω από το δίκαιο και την πολιτική δεν υπάρχει νόμος ή συγκατάθεση, αλλά η δύναμη και το παράλογο, προχωρώντας στο σημείο που λέει «Εάν έχω ή όχι νόμιμο δικαίωμα εξουσίας, δεν με ενδιαφέρει καθόλου, εάν είμαι ισχυρός, έχω την εξουσία, δεν χρειάζομαι άλλη εξουσιοδότηση και νομιμότητα...».

Είναι μια σύλληψη της ζωής που έχει αόριστα κάποιες επιδράσεις από τον Νίτσε. Περισσότερο από  αναρχικός - είπαμε παραπάνω - ο Μalteseφαίνεται να είναι «άναρχoς», ποζάρει ως «αναρχικός» με φιλοδοξία ή με στάση, γιατί είναι «ωραιολάτρης» που δίνει μεγαλύτερη σημασία στην φόρμα, στο στυλ, παρά στο περιεχόμενο (ή η φόρμα πολλές φορές συμπίπτει με το περιεχόμενο) και τείνει να έχει «μπερδεμένες» επαναστατικές στάσεις, με αποτέλεσμα να του κολλάει η  ετικέτα του «αναρχικού».

Ατομικιστικής, αλλά όχι εγωιστής, αποφασίζει να παρέμβει για την υπεράσπιση κάποιου ατόμου ή ενός σκοπού, μόνο ακολουθώντας τη συνείδηση του και όχι επειδή εξαναγκάζεται από νόμο ή θεσμό. Ωστόσο, αυτό απαιτεί μια ανωτερότητα πνεύματος που δεν είναι απλό για όλους, και μόνο λίγα άτομα την κατέχουν.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Maltese  πλησιάζει τη μορφή του «Άναρχου» του Ernst Jünger, όπου η «αναρχική» έννοια της ελευθερίας είναι συνυφασμένη με αυτήν της αριστοκρατικής πνευματικότητας (Ernst Jünger, ο μαχητής, ο εργάτης ο άναρχος) . Και αν ο άναρχος - επαναστάτης  Jünger ψάχνει να «διασχίσει  το δάσος», ο Μaltese αναζητά και βρίσκει την ισορροπία του ανάμεσα στην ελευθερία και τον αλτρουισμό, μέσα στην απέραντη έκταση του ωκεανού όπου οι «κοινωνικοί» νόμοι είναι διαφορετικοί και δεν υπόκεινται σε ένα οργανωμένο και αποξενωτικό πολιτισμό βιομηχανικών και αστικών σύγχρονων κοινωνιών, από τους  οποίους  ο Μaltese  ξεφεύγει  με τα ταξίδια και τις περιπέτειες.

Και ο άναρχος Μaltese παρουσιάζει και κάποια στοιχεία του «Υπεράνθρωπου»  του Nietzsche. Έχει συμβεί σε εκείνους που, για να δείξουν τον «αριστερό» αντιφασισμό του Μaltese,  να θυμίζουν την διάσημη σκηνή στο τραπέζι στο οποίο  ο ναύτης, κλώτσησε  στην κνήμη έναν Squadrista (Μελανοχίτωνα), αλλά περίεργα κανείς δεν επεσήμανε ότι στην ίδια περιπέτεια, το "Παραμύθι της Βενετίας", ο Maltese επίσης συναντά ένα υπαρκτό πρόσωπο, τον διάσημο ποιητή - στρατιώτη και Φασίστα, Gabriele d' Annunzio, ο οποίος - διαφορετικά από τον Squadrista - παρουσιάζεται πολύ θετικά.

Το ότι ο d' Annunzio (σ.σ. για κάποιους υπήρξε ο νονός του Φασισμού), ήταν ένας εθνικιστής και επαναστάτης, ένας «αναρχικός» - ατομικιστής και «παρακμιακός», και φυσικά κοντά στον Φασισμό, είναι γνωστό. Το εν λόγω κόμικ δημοσιεύθηκε το 1976, και εκείνα στην Ιταλία ήταν χρόνια κατά τα οποία το να αναφέρεις ευγενικά τον d' Annunzio, σε κάποιο κείμενο,  ήταν αρκετό για να χαρακτηριστείς  ως Φασίστας ή αντιδραστικός.

Καταλήγουμε λοιπόν: Το «Συναγωνιστής Maltese»  ήταν μια τυπική πρόκληση, πικάντικη, αλλά αν έπρεπε να επιλέξω προσωπικά (αφού έχω διαβάσει και μελετήσει τις περιπέτειες του) που θα τοποθετήσω ιδεολογικά και πολιτικά τον χαρακτήρα του Corto Maltese,  δεν θα είχα καμία αμφιβολία στην τοποθέτηση αυτήν. Σίγουρα αντίθετα από την αριστερά, θα τον τοποθετούσα κάπου προς τον Φασισμό, ένα είδους «αναρχικού φασισμού» και με πολύ ελευθερία στα δικαιώματα καθώς και σε ένα όραμα,  όπως το καταλαβαίνω, ένα δικαίωμα σύνθεσης μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών, ο ναύτης με ένα σκουλαρίκι στο αυτί μπορεί να θεωρηθεί μέρος αυτής της καλλιτεχνικής - πολιτιστικής κληρονομιάς, ανεξάρτητα από τις πραγματικές πολιτικές πεποιθήσεις του μεγάλου Hugo Pratt …!

*«Αναρχοφασισμός»: Μια επισκόπηση της «Δεξιάς Αναρχικής» Σκέψης

Κοινωνικοί Φασίστες: Casa Pound

Gianluca Iannone

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και πρωτότυπα πολιτικά κινήματα που προέκυψαν στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια είναι η Casa Pound Italia (CPI). Ανάλογα από ποια πλευρά του παλιού πολιτικού φάσματος το βλέπετε, η ομάδα είτε ανασκευάζει τον ακροδεξιό εξτρεμισμό για μια νεότερη γενιά ή απλά κτυπά την σκληρή αριστερά στο δικό της "επαναστατικό" παιχνίδι, αλλά αγωνιζόμενη για παραδοσιακές αξίες, όπως αυτή της οικογένειας, της κοινότητας και του έθνους ενάντια στις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης.

Ο χαρισματικός ηγέτης του κινήματος Gianluca Iannone απορρίπτει το υφιστάμενο πολιτικό φάσμα και βλέπει την CPI ως μέρος της απόρριψης από την Τρίτη Θέση (Third Posistion) των παλαιών εννοιών της Αριστεράς και της Δεξιάς υπέρ μιας πιο οργανικά οριζόμενης  πολιτικής. Οι πολιτικές και οι μέθοδοι του κινήματος είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτές, καθώς έχουν στοιχεία τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς.

Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην προέλευση του κινήματος. Με μέλη που προέρχονται από διάφορες νεοφασιστικές και δεξιές ομάδες, το κόμμα γεννήθηκε μέσα από μια πράξη εθνικιστικών καταλήψεων στην περιοχή Esquilino της Ρώμης, το 2003, όπου ένας αριθμός οικογενειών κατέλαβε ένα κρατικό ιδιόκτητο κτίριο στην Chinatown της Ρώμης για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα υψηλά ενοίκια για τους γηγενείς Ιταλούς, καθήμενοι οκλαδόν, μια τακτική που συνήθως συνδέεται με αριστερούς ή αναρχικούς.

Ήρθα σε επαφή με τον ηγέτη του κινήματος Gianluca Iannone μέσω e-mail για να μάθω περισσότερα. Αν και ιδιαίτερα απασχολημένος εκείνη την εποχή με τα διεθνή συνέδρια τόσο στην Ελβετία, όσο και τη Βόρεια Ευρώπη, βρήκε το χρόνο να απαντήσει σε μερικές από τις ερωτήσεις μου. Πρώτα θα ήθελα να μάθω για το παρελθόν του και πως ο ίδιος ενεπλάκη στην πολιτική.

«Γεννήθηκα τον Αύγουστο του 1973 και άρχισα τον πολιτικό ακτιβισμό στα 14 στο Fronte della Gioventù στο Acca Larenzia, μία από τις γειτονιές στο κέντρο της πόλης της Ρώμης», εξήγησε. «Από τότε δεν έχω ποτέ σταματήσει να είμαι μέρος αυτού του χώρου. Υπήρξα δημοσιογράφος από το 1999, εργάστηκα για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και έχω επίσης γράψει σε εθνικές εφημερίδες για διεθνείς συγκρούσεις, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τη μουσική».

Η Fronte della Gioventù ήταν η πτέρυγα της νεολαίας του Movimento Sociale Italiano (MSI), του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, ενός μεταπολεμικού πολιτικού κόμματος που ήταν ενεργό από το 1946 έως το 1995. Ιδρύθηκε από «Κοινωνικούς Φασίστες», φασίστες αριστερών τάσεων, συνεχίζοντας την πολιτική κληρονομιά του Μουσολίνι, αλλά με ισχυρά αντι-καπιταλιστικά στοιχεία. Για παράδειγμα, υπερασπίστηκε την αναδιανομή της γης και κάλεσε τους εργαζομένους να συμμετέχουν στα κέρδη της παραγωγής, δείχνοντας σαφώς τάσεις της Τρίτη Θέσης από την αρχή. Πράγματι, ο Iannone ενδιαφέρεται περισσότερο να αποστασιοποιηθεί από την ιδέα ότι η CPI είναι κίνημα δεξιό από ό, τι από φασιστικό.

«Η σύνδεση της Casa Pound με την Δεξιά είναι κάπως περιοριστική», σχολίασε. «Η CPI είναι ένα πολιτικό κίνημα που οργανώνεται ως ένωση για την κοινωνική προαγωγή. Ξεκινά από την δεξιά και περνά μέσα από ολόκληρο το πολιτικό πανόραμα. Δεξιά ή Αριστερά είναι δύο παλιά οράματα της πολιτικής, χρειάζεται να δώσουμε γέννηση σε μια νέα σύνθεση».

Η κίνηση, η οποία λέει ο Iannone έχει 4.000 μέλη και σημαντική υποστήριξη μεταξύ των φοιτητών, περιγράφει τον εαυτό της ως μια ολιστική προσέγγιση για την πολιτική με επιδίωξη να οικοδομήσει κοινότητες και να αλληλοεπιδράσει με πολλές διαφορετικές πτυχές στη ζωή των ανθρώπων. Εκτός από το θέμα που είναι το «ψωμοτύρι» της, την στέγαση, η CPI διοργανώνει πατριωτικές πορείες, καμπάνιες αλληλεγγύης, καθώς και διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες για να δημιουργήσει έναν τρόπο ζωής με έντονο το στοιχείο του ανήκειν και της δέσμευσης.

«Η CPI εργάζεται πάνω σε οτιδήποτε αφορά τη ζωή του έθνους μας: από τον αθλητισμό έως την αλληλεγγύη, τον πολιτισμό και την πολιτική βεβαίως», πρόσθεσε ο Iannone. «Για τον αθλητισμό, έχουμε ομάδες ποδοσφαίρου και μια ακαδημία. Κάνουμε χόκεϊ, ράγκμπι, ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, πυγμαχία, βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου και καταδύσεις. Έχουμε, επίσης, πεζοπορία, σπηλαιολογία, και ομάδες αναρρίχησης. Για την αλληλεγγύη, έχουμε ομάδες πρώτων βοηθειών. Συγκεντρώνουμε χρήματα για τους ανθρώπους της φυλής Karen (στην Μιανμάρ/Βιρμανία) και παρέχουμε βοήθεια σε ορφανά και ανύπαντρες μητέρες. Μια τηλεφωνική γραμμή που ονομάζεται ‘Dillo to CasaPound’ (‘πες το στην CasaPound’), η οποία δραστηριοποιείται 24 ώρες το 24ωρο, δίνοντας δωρεάν συμβουλές σχετικά με νομικά και φορολογικά θέματα. Στο πολιτιστικό μέτωπο, φιλοξενούμε συγγραφείς και οργανώνουμε παρουσιάσεις βιβλίων, έχουμε ομάδα καλλιτεχνών, μια σχολή θεάτρου, δωρεάν μαθήματα κιθάρας, μπάσου και ντραμς. Έχουμε επίσης δημιουργήσει μια καλλιτεχνική τάση που ονομάζεται Turbodinamismo. Έχουμε μια εκδοτική εταιρεία, δεκάδες βιβλιοπωλεία και ιστοσελίδες».

Το να κάνουν εκστρατείες για τα πολιτικά ζητήματα και να τραβάνε την προσοχή μέσω της κάλπης, μία στο τόσο, δεν τους είναι αρκετό. Ένα βασικό σημείο για την CPI είναι να έχει μια σταθερή ορατή παρουσία και ισχυρή εικόνα στις γειτονιές που θεωρεί δικές της. Αυτό το προφίλ του δρόμου σημαίνει συχνά αφίσες και τέχνη του δρόμου που δείχνουν ότι οι περιοχές είναι δικές τους. Αυτό προκαλεί συγκρίσεις όχι μόνο με την πολιτική αφίσα που συνήθως συνδέεται με την Αριστερά, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο οι συμμορίες του δρόμου χρησιμοποιούν γκράφιτι για να "μαρκάρουν" ως δικές τους τις περιοχές και να προειδοποιήσουν άλλες συμμορίες να μείνουν μακριά. Μια τέτοια προσέγγιση σηματοδοτεί σαφώς μια σημαντική διαφορά σε σχέση με την πολιτική κουλτούρα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

«Η CPI εργάζεται με διάφορα σχέδια και διάφορες μεθόδους από συνέδρια έως διαδηλώσεις, διανομή πληροφοριών και αφίσες», εξηγεί ο Iannone. «Το σημαντικό πράγμα είναι να δημιουργήσεις αντι-πληροφόρηση και να καταλάβεις την περιοχή. Είναι θεμελιώδες να δημιουργηθεί ένα δίκτυο υποστηρικτών παρά να εστιάζεις στις εκλογές. Στις εκλογές, ανταγωνίζεσαι ομάδες που έχουν μεγάλη χρηματοδότηση και με το να εκλεγούν μόνο ένα ή δύο άτομα, δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα. Η πολιτική μας είναι μια κοινότητα. Είναι μια πρόκληση. Είναι μια επιβεβαίωση. Για εμάς, η πολιτική είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο κάθε μέρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέμε ότι αν δεν μπορούμε να σε δούμε, είναι επειδή δεν είσαι εκεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε στους δρόμους, στους υπολογιστές, στα βιβλιοπωλεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα γυμναστήρια, στην κορυφή των βουνών ή στα περίπτερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε στον πολιτισμό, στην κοινωνική εργασία και στον αθλητισμό. Αυτό είναι ένα συνεχές έργο».

Για να υποστηριχθεί μια τόσο ευρεία στοχευμένη προσέγγιση, το κίνημα πρέπει όχι μόνο να εργάζεται σκληρά και να έχει ένα καλά οργανωμένο πυρήνα ακτιβιστών, αλλά πρέπει επίσης να προσπαθεί να διατηρεί την αξιοπιστία του δρόμου στο πρόσωπο μιας αντιπολίτευσης που πάντα είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει ακραίες μεθόδους. Μέσα από τις πορείες της, τις ροκ συναυλίες, την τέχνη του δρόμου, και τις αθλητικές λέσχες, η CPI καταφέρνει να καλλιεργήσει μια εικόνα του να είναι αρκετά σκληρή για κάθε ενδεχόμενο. Με λίγα λόγια, είναι έτοιμοι να πολεμήσουν, όπως έκαναν τον Οκτώβριο του 2008, στα επεισόδια που έμειναν γνωστά ως «οι συγκρούσεις της Piazza Navona».

Κατά τη διάρκεια μιας μαζικής φοιτητικής διαδήλωσης ενάντια στις περικοπές στην εκπαίδευση, τα μέλη του ‘Blocco Studentesco’, της φοιτητικής οργάνωσης της CasaPound, σε μια έξυπνη κίνηση, τοποθετήθηκαν στην κεφαλή της μαζικής διαδήλωσης των φοιτητών και ξεδίπλωσαν ένα πανό με το σύνθημα «ούτε κόκκινη ούτε μαύρη, μόνο ελεύθερη σκέψη». Στην συμπλοκή που ακολούθησε, από τους αριστερούς και ‘αντίφα’ φοιτητές που τους επιτέθηκαν, η ομάδα του Blocco Studentesco έδειξε πειθαρχία, ανδρεία και οργάνωση στο να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους χρησιμοποιώντας κλομπ και κοντάρια σημαίας.

Ενώ η βία μπορεί να επισκίασε τον αρχικό στόχο της μεγαλύτερης διαδήλωσης, η ομάδα του Blocco Studentesco πέτυχε τους στόχους της. Κατάφεραν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να τους παρουσιάσουν ως θύματα της βίας των αριστερών και το πιο σημαντικό, να εμφανιστούν ως θαρραλέοι πολεμιστές του δρόμου, μια σημαντική συμβολική νίκη.

Ένα άλλο παράδειγμα παρόμοιο με εκείνο της Piazza Navona είναι οι εθνοτικές ταραχές που έλαβαν χώρα στο Ροζάρνο της Καλαβρίας το 2010. Οι αυξανόμενες εθνοτικές εντάσεις μεταξύ των κατοίκων και μεγάλου μέρους των Αφρικανών μεταναστών που εργάζονταν στη συγκομιδή φρούτων, οδήγησε σε σοβαρές ταραχές και τελικά στην απομάκρυνση όλων των Μαύρων από την περιοχή.

Η απάντηση της CPI στις ταραχές ήταν να στείλει αμέσως μια αντιπροσωπεία για να δείξει την αλληλεγγύη της προς τους ντόπιους κατοίκους τους οποίους ο ξένος τύπος κατηγορούσε για ρατσισμό. Εκτός από αυτό όμως, η CPI ζήτησε το κράτος να παρέμβει και να τιμωρήσει τους εκμεταλλευτές του φθηνού ξένου εργατικού δυναμικού, «παίζοντας» στο γήπεδο της αριστεράς.

Η τακτική της CPI δείχνει ταλέντο και φαντασία στο να αποφευχθεί το να τους τοποθετηθεί η "ταμπέλα", κι ενώ την ώρα που στο ιταλικό πολιτικό σύστημα, η Λέγκα του Βορρά και το Il Popolo della Libertà κάνουν δηλώσεις κατά της μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας, η CPI δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά σε φυλετικά ζητήματα, εστιάζοντας σε πολιτικές με περισσότερο κοινωνικό προσανατολισμό.

«Πολιτικά προτείνουμε διάφορους νόμους, όπως το ‘Mutuo sociale’ (κοινωνική υποθήκη), το ‘Tempo di essere Madri’ (Ώρα να γίνεις μητέρα), ή ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, και τόσα άλλα», εξηγεί ο Iannone. «Όλα αυτά τα πράγματα είναι CasaPound. Όλα αυτά αποτελούν προκλήσεις και έργα για τώρα και την χιλιετία».

Η πολιτική του «Ώρα να γίνεις μητέρα» έχει ως στόχο να δώσει στις μητέρες που εργάζονται περισσότερο χρόνο άδειας από την εργασία χωρίς να τιμωρούνται οικονομικά. Εάν εφαρμοστεί θα μειωθεί ο χρόνος εργασίας για τις γυναίκες που έχουν παιδιά ηλικίας έξι και κάτω, από 8 σε 6 ώρες την ημέρα, ενώ θα τους δίνεται ο ίδιος μισθός, με το 15% να καταβάλλεται από το κράτος.

Η πολιτική κοινωνικών στεγαστικών δανείων επιδιώκει να δημιουργήσει συνθήκες στις οποίες οι άνθρωποι θα μπορούν να αγοράσουν σπίτια χωρίς να πληρώνουν τόκους. Η πολιτική αυτή ζητά τη δημιουργία περιφερειακών οργανισμών οι οποίοι θα χτίσουν σπίτια και γειτονιές σε ανθρώπινες συνθήκες με δημόσιο χρήμα, τα οποία στη συνέχεια θα πωλούν σε τιμή κόστους σε οικογένειες μέσω δανείου χωρίς τόκους. Η δόση δεν θα υπερβαίνει το ένα πέμπτο του εισοδήματος της οικογένειας και θα είναι εγγυημένη απέναντι στους άνεργους.

Άλλες διαδηλώσεις κοινωνικής ευαισθησίας είναι το κρέμασμα κούκλων που αντιπροσωπεύουν το οικονομικό στραγγαλισμό των ιταλικών οικογενειών με τις υποθήκες των σπιτιών, και μια εισβολή στο ιταλικό Big Brother που επειδή, όπως δήλωσή τους βάζει χιούμορ, η δωρεάν διαμονή απολαμβάνουν οι συγκατοίκους προσβάλλει όλους τους Ιταλούς οι οποίοι είναι θύματα της κρίσης κατοικιών.

Η ταυτότητα του κινήματος, όπως προτείνεται από το όνομά του, δεν βασίζεται τόσο πολύ στα αντι-μεταναστευτικά αισθήματα, αλλά στην κεντρική ιδέα ότι η τοκογλυφία είναι η ρίζα του κακού. Αυτός είναι και ο λόγος για το όνομα του κινήματος, το οποίο προέρχεται από τον Αμερικάνο ποιητή Έζρα Πάουντ, ο οποίος συχνά καταφέρθηκε εναντίον της τοκογλυφίας και συμπαθούσε τον ιταλικό φασισμό.

«Ο Ezra Pound ήταν ένας ποιητής, ένας οικονομολόγος και ένας καλλιτέχνης», εξηγεί ο Iannone. «Ήταν ένας επαναστάτης και ένας φασίστας. Ο Έζρα Πάουντ έπρεπε να υποφέρει για τις ιδέες του, τον έστειλαν σε αυτό που ήταν ουσιαστικά μία φυλακή για δέκα χρόνια για να τον κάνουν να σταματήσει να μιλάει. Βλέπουμε στον Ezra Pound έναν ελεύθερο άνθρωπο που πλήρωσε για τις ιδέες του. Είναι ένα σύμβολο των “δημοκρατικών απόψεων” των νικητών».

«Η τοκογλυφία είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι η κεφαλή του χταποδιού», λέει ο Iannone. «Είναι αυτή που έχει δημιουργήσει τους πολέμους γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα, που παράγουν την παράνομη μετανάστευση και την καταστροφή. Είναι αυτή που δημιουργεί την ανεργία και τα χρέη. Είναι αυτή που απειλεί το μέλλον των παιδιών μας, που τα καθιστά αδύναμα και έτοιμα για τη σφαγή».

Στις αγγλόφωνες χώρες τέτοιες δηλώσεις εναντίον της τοκογλυφίας φέρνουν στο νου εικόνες από το αρχετυπικό "άρπαγα Εβραίο" της αντισημιτικής σκέψης, μια εντύπωση που ενισχύεται από την σύνδεση με τον Pound, έναν άνθρωπο γνωστό για την παραγωγή αντι-σημιτικών δηλώσεων από την Ιταλία κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δεν ανησυχεί ο Iannone ότι κάποιοι μπορεί να δουν την ταύτιση με τον Pound ως κωδικό για τον αντισημιτισμό;

«Το να συσχετίζεις τον Ezra Pound με τον αντισημιτισμό είναι η απόλυτη διαστροφή» αποκρίθηκε. «Είναι το ίδιο για την Casa Pound. Δεν έχει νόημα. Είναι αλήθεια ότι είμαστε κατά της ισραηλινής πολιτικής έναντι των Παλαιστινίων και κατά του βομβαρδισμού των αμάχων και του εμπάργκο στη διεθνή βοήθεια. Το να τα λες αυτά, δεν σημαίνει ότι είσαι αντισημίτης. Σημαίνει ότι αναλύεις τα γεγονότα».

Στην ιταλικό πολιτικό οικοσύστημα, η Casa Pound έχει βρει τον κενό χώρο για να αναπτυχθεί και να τροφοδοτηθεί από τα ιδεολογικά απομεινάρια του παρελθόντος, τόσο από την Αριστερά όσο και την Δεξιά. Έχει βρει επίσης σημαντικό χώρο για να λειτουργήσει κοιτάζοντας πέρα ​​από την κάλπη στην κοινωνική και πολιτιστική διάσταση. Με μια τέτοια περίπλοκη και ολιστική προσέγγιση στην πολιτική, τον ρώτησα την γνώμη του για την αγγλική αντι-ισλαμική English Defence League.

«Νομίζω ότι η EDL υποβιβάζει (τον αγώνα) στην σύγκρουση των πολιτισμών, απάντησε. Σε μένα και στην CasaPound, αυτό προκαλεί ένα είδος αηδίας. Αν η βρετανική Δεξιά πέφτει σε αυτό το σημείο, τότε ας μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο, θα είναι καλύτερα».

πηγή

Η κοινότητα "Ιδεάπολις" στο πλευρό της Casa Pound!

http://www.ideapolis.info/

Propatria: Είμαστε στο πλευρό της Casa Pound!

Σήμερα το πρωί 15 συναγωνιστές από την CasaPound στην Ιταλία συνελήφθησαν επειδή προσπάθησαν να εμποδίσουν την έξωση 2 οικογενειών από κτίρια του δημοσίου. Η μια οικογένεια έχει ανάπηρο παιδί και η άλλη μια υπέργηρη γυναίκα. Κάποιοι ήδη έχουν προφυλακιστεί, όπως ο υπεύθυνος εξωτερικών σχέσεων Sébastien de Boeldieu αλλά και ο αντιπρόεδρος Simone di Stefano.

Είμαστε στο πλευρό των συναγωνιστών.

We Stand with CasaPound!

Defend Europe -Defend CasaPound!

European brotherhood!

https://propatriafc.wordpress.com/

Casa Pound: "«Χθες τάφρος και ξιφολόγχη ... σήμερα ένα iPhone που σας περιμένει»

Συνέντευξη μέλους της CASA POUND.

Συνέντευξη μέλους της CASA POUND ITALIA στο ιστολόγιο  Open Revolt.

1) Πότε και πως δημιουργήθηκε η Casa Pound Italia (CPI) ;

Άρχισε με την κατάληψη ενός κτιρίου στην οδό Via Napoleone 3 της Ρώμης, στις 26 Δεκεμβρίου του 2003. Η κατάληψη έγινε από μια ομάδα αιρετικών ανθρώπων συνδεδεμένων με ένα κοινό όραμα για τον κόσμο. Το 2008 την ημέρα της εορτής του Ηλιοστασίου, γεννήθηκε και επίσημα. Είναι ένα δίκτυο πανιταλικού επιπέδου, αποτελούμενο από βιβλιοπωλεία, μπάρ, γυμναστήρια, στο οποίο μετέχουν άνδρες και γυναίκες που δεν γίνονται εύκολα αντιληπτοί μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο παρωπίδες.

2) Τι σας ενέπνευσε ώστε να δημιουργήσετε την CPI ;

Οι προκλήσεις του αγώνα μας, το βάρος των εμπειριών, οι περιπέτειες που συναρπάζουν, η κοινωνική δικαιοσύνη. Όλα αυτά συνετέλεσαν στην δημιουργία της κοινότητας μας.

3)Γιατί επιλέξατε το όνομα ‘’Casa Pound’’ ;

Το επιλέξαμε ώστε να τιμήσουμε τον μεγάλο Αμερικανό Ezra Pound, ο οποίος υπήρξε ποιητής , οικονομολόγος, καλλιτέχνης και Φασίστας.

4) Συνδέεστε με άλλες οργανώσεις ;

Όχι δεν έχουμε επαφές με Δεξιές οργανώσεις στην Ιταλία. Έχουμε επαφές με διάφορα γκρούπ ανά την Ευρώπη.

5) Η CPΙ είναι γνωστή για διάφορες  κοινωνικές δράσεις της. Μπορείς να το εξηγήσεις στους αναγνώστες μας;

Η CPI είναι βασισμένη σε 4 αρχές: κουλτούρα, αλληλεγγύη, αθλητισμός και (προφανώς) πολιτική. Αυτοί είναι τομείς που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αποτελούν κοινωνική δράση. H CPI διοργανώνει παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και κριτικές ταινιών, ενώ έχει και μια μηνιαία έκδοση (Occidentale).

H CPI μάχεται τους απατεώνες εντός του έθνους μας, ανεξάρτητα από την πολιτική τους καταγωγή. Είμαστε με τους εργάτες της ALITALIA οι οποίοι γέμισαν βρύσες σε όλη την χώρα, με μπουκάλια στα οποία υπήρχε το σύνθημα ‘’ ΣΟΣ καταστροφή’’.



Οργανώσαμε δράσεις σε εκατοντάδες καταστήματα της FIAT ώστε να ρίξουμε φώς στην συμπεριφορά της εταιρίας προς τους υπαλλήλους της. Γεμίσαμε την Ρώμη με κούκλες που κρατούσαν ταμπέλες σχετικές με το υψηλό κόστος ζωής, διακόψαμε τηλεοπτική εκπομπή  που παραποιούσε τα γεγονότα της Piazza Navona , έναν χρόνο πριν.

H CPI διατηρεί γυμναστήρια χαμηλού κόστους τα οποία μας βοηθούν στην καταπολέμηση των ναρκωτικών και στην διατήρηση μιας κουλτούρας. Διαθέτουμε μια ομάδα ποδοσφαίρου στην Lecce, μια ομάδα χόκεη στο Bolzano και μια ομάδα ραγκμπι στην κατάληψη του Colleverde.



Επίσης έχουμε μια ομάδα water polo η οποία μέσα σε 2 χρόνια έφτασε στο επίπεδο της Β' Εθνικής, πριν λίγο καιρό ξεκίνησε μια ομάδα πυγμαχίας και επίσης έχουμε μια ομάδα αλεξιπτωτιστών, μια ομάδα καταδύσεων με όνομα “Diavoli di mare”, μια ομάδα / λέσχη μοτοσικλετιστών με όνομα  “Scudere 7 punto 1” και τέλος το κορυφαίο όλων η ομάδα ορειβασίας και αναρριχήσεων με όνομα Muvra.

Όλα αυτά δείχνουν πως είμαστε μια κοινότητα ζώσα, αθλητική η οποία μάχεται και ανταποκρίνεται ακόμα και σε κρίσεις όπως ο σεισμός της l’ Aquila. Από τότε μάλιστα συγκροτήσαμε μια ομάδα Έρευνας και Διάσωσης η οποία ανέλαβε ως πρώτη αποστολή την υποστήριξη των ανθρώπων που χρειάστηκαν βοήθεια στις πλημμύρες της Βόρειας Ιταλίας ...

6) Είναι σημαντικό για έναν εθνικιστή να έχει οικολογική και κοινωνική συνείδηση ;

Ένας εθνικιστής δίχως αυτά τα στοιχεία αποτελεί απλά μια απομίμηση.

7) Ποιες είναι οι αντιδράσεις της αριστεράς και του συστήματος γενικότερα, προς το κίνημα σας ;

Μετά από πολλά χρόνια αποκτήσαμε συμπάθειες και εκτός του εθνικιστικού κινήματος, αλλά το σύστημα μας θεωρεί ακόμα κάτι το επικίνδυνο. Μπορούν μόνο να μας παρακαλούν…

8) Έχετε δώσει ζωή σε μια νέα μορφή υπο - κουλτούρας (προσωπικά είμαι οπαδός των zetazeroalfa), εδώ στην Σκανδιναβία προσπαθούμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Τι θα μας συμβούλευες σχεικά ;

Πιστεύουμε πως πρέπει να ανανεώσουμε την γλώσσα μας, τους συμβολισμούς και την αισθητική μας… το να μην μπορούμε να επικοινωνήσουμε με ‘’τους άλλους’’ δεν είναι απαραίτητα δικό τους πρόβλημα. Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε σε ένα ριζοσπαστικό τρόπο και να αναμορφώσουμε τα όνειρα μας. Θέλουμε να τους δώσουμε νέα τροπή. Μπορεί να το πετύχουμε μέσα από την τέχνη ή την μουσική.

9) Επίσης δημιουργήσατε το μαθητικό / φοιτητικό κίνημα Blocco Studentesco, κάτι το οποίο θέλουμε να ξεκινήσουμε στην Σκανδιναβία.Έχεις κάτι να συμβουλέψεις τους αναγνώστες μας ;

Το  “Blocco” πέτυχε στα σχολεία και τα πανεπιστήμια διότι όπως ανέφερα ρίξαμε πολύ δουλειά. Αναμορφώσαμε την δράση μας σε έναν κανόνα που περιλαμβάνει 3 πράματα: Ήθος, Αισθητική και Επικό πνεύμα.

10) Σε τι διαφέρει η CPI από τα πολιτικά κόμματα ;

Τα πολιτικά κόμματα είναι κυριευμένα από μετριότητα. Ο στόχος τους είναι να καταλάβουν θέσεις. Υποφέρουν από μια σύγχρονη ασθένεια που ονομάζουν δημοκρατία και σε τελικό στάδιο υποφέρουν από το σύνδρομο του να είναι ευρέως αποδεκτοί … το CPI είναι ένας οργανισμός ανθρώπων που δεν ρωτούν τι να πράξουν ή να πούν. Τα κόμματα είναι κολλημένα στην γραφειοκρατία, το CPI είναι ευέλικτο. Τα κόμματα είναι νεκρά και προσπαθούν να ευχαριστήσουν, το CPI είναι ζωντανό και …  δεν το νοιάζει κάτι τέτοιο.

11) Τι μελλοντικούς στόχους έχετε ;

 Να ανακαταλάβουμε τα πάντα.



http://www.autonomesskepseis.blogspot.com/

Casa Pound: η Φασιστική κατάληψη !

Zetazeroalfa - Disperato Amore

Casa Pound και άστεγοι (video από την εκπομπή Έξαντας)

Αυτόνομοι Σύντροφοι στην Casa Pound.

Πρώην αντίπαλοι στο Casa Pound στη Ρώμη.

Το Casa Pound στην Αφρική!

ZetaZeroAlfa - TangoCore

Πρώην αντίπαλοι στο Casa Pound στη Ρώμη.

Τεράστιο σόκ σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Ιταλίας. Ο Valerio Morucci, από τα γνωστότερα πρώην μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών και ένας από τους απαγωγείς του Aldo Moro, άδειασε όλη την κατεστημένη διανόηση και έδωσε το παρόν στο Casa Pound για να παρουσιάσει το βιβλίο του με θέμα τις φυλακές, αλλά και για μία ανοικτή συζήτηση για τους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές και για τον αντιφασισμό.

Στο πραγματικά κατάμεστο κτήριο της οδού Ναπολεόνε 3 στην Ρώμη, η συζήτηση μεταδόθηκε ζωντανά από το Radio Bandiera Nera και την επόμενη τα ΜΜΕ χαρακτήρισαν το γεγονός ως τον “τάφο του αντιφασισμού”. Παρόντες πάρα πολλοί δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, πολλοί γνωστοί αγωνιστές της Αριστεράς αλλά και αριστεροί διανοούμενοι όπως ο Gianpiero Mughini (πρώην μέλος της Συνεχούς Πάλης) Maria Tassinari, Angelo Mellone, Luca Gramazio. Επίσης παρόντες μεγάλες προσωπικότητες του Εθνικιστικού κινήματος όπως ο Gabriele Adinolfi που δήλωσε έκπληκτος ότι η παρουσία του Morucci στο Casa Pound ήταν ένα γεγονός πέρα από κάθε λογική.


Ο διάλογος ήταν κάτι παραπάνω από ενδιαφέρων, μεταξύ σφοδρών αντιπάλων του παρελθόντος, αλλά το όλο κλίμα ήταν φιλικότατο. Ο ίδιος ο Morucci είπε ματαξύ άλλων ότι “Είμαστε αντίπαλοι αλλά όχι εχθροί. Το ζήτημα του αντιφασισμού μας έγκειται στον ρατσισμό, ο οποίος προκαλεί τραγωδίες που δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε. Μόνο εκεί.”

http://gr.novopress.info/

Αυτόνομοι Σύντροφοι στην Casa Pound.

Αυτόνομοι Σύντροφοι του Μαύρου Κρίνου στις αρχές του μήνα επισκέφτηκαν την Casa Pound στην Ρώμη. Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά Ιταλούς Συντρόφους και Συντρόφισσες και να ανταλλάξουμε απόψεις για το παρόν και το μέλλον του Εθνικοεπαναστατικού Κινήματος.

Πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε από την οργάνωση και την δυναμική των Ιταλών Συντρόφων. Αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς.


Για όσους ενδιαφέρονται να έρθουν σε επικοινωνία με την Casa Pound :

http://www.casapound.org/


Εξαιρετική η προσπάθεια των Ιταλών Συντρόφων και με το βιβλιοπωλείο La Testa Di Ferro :

http://www.latestadiferro.org/


Σύνθημα Αυτόνομων Συντρόφων σε τοίχο της Ρώμης :

Το οπισθόφυλλο του πολύ καλού νεανικού περιοδικού της Casa Pound «Blocco Studentesco» :

Αλληλεγγύη από Ιταλούς Συντρόφους στους αντάρτες Karen της Βιρμανίας.

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

Εκεί που η λέξη αλληλεγγύη έχει νόημα …

Ιταλοί Σύντροφοι ( Γιατροί και Νοσηλευτές ) που δραστηριοποιούνται μέσα από την Ιταλική οργάνωση κοινωνικής αλληλεγγύης POPOLI παρέχουν πρώτες βοήθειες σε τραυματισμένους αντάρτες Karen στην Βιρμανία.

Η βοήθεια των Ιταλών Συντρόφων έχει φτάσει και στην πολύπαθη γη του Αφγανιστάν με την παροχή φαρμακευτικού υλικού και ιατρικής περίθαλψης σε άμαχους.



Στο παρελθόν Ιταλοί Σύντροφοι πολέμησαν στο πλευρό των ανταρτών ενάντια στην χούντα της Βιρμανίας.