Οι ομοιότητες ανάμεσα στην ΕΟΝ και την Ustaša: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;»/«Za Dom, Spremni!»

 

Η Κροατία περηφανεύεται για την πολιτιστική, καλλιτεχνική και επιστημονική συνεισφορά της στον κόσμο καθώς και για την κουζίνα, τα κρασιά και τα αθλητικά της επιτεύγματα.

 Πολλοί συμπατριώτες μας έμαθαν για την χώρα αυτή λόγω των ποδοσφαιριστών της ... όμως για τους Έλληνες «φασίστες» η Κροατία πάντα ήταν ένας «προμαχώνας» ενάντια στους Οθωμανούς, «κάστρο» των αντιδημοκρατικών ιδεών που όπου οι μαχητές της έκαναν αίσθηση για τον φανατισμό τους στα πεδία των μαχών στο πλευρό του Άξονα μέχρι τον αιματηρό εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας.

Η Κροατία ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά το πρόσφατο ατυχές συμβάν έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ όπου ένας οπαδός της βρήκε τον θάνατο σε συμπλοκή με τους Κροάτες «Ultras» η πλειοψηφία των οποίων δεν το κρύβουν ότι είναι εθνικιστές και εγγόνια μελών των Ustaše.

BBB

Αίσθηση είχε προκαλέσει τον Σεπτέμβριο του 2022 η παρέλαση 4 χιλιάδων Bad Blue Boys στην καρδιά του Μιλάνου με χαιρετισμούς, λίγες ώρες πριν από τη σέντρα του αγώνα Μίλαν - Ντίναμο Ζάγκρεμπ.

Για τους Κροάτες εθνικιστές/φασίστες υπήρξαν αναφορές σε έντυπα της πάλαι ποτέ Εθνικοσοσιαλιστικής «Χρυσής Αυγής» όπως μπορείτε να δείτε εδώ, 

ενώ εδώ και χρόνια υπάρχουν επαφές Ελλήνων με Κροάτες, όχι μόνο μέσω των «Bad Blue Boys» όπως διαδίδουν πολλοί αλλά και με Αυτόνομους συναγωνιστές που επισκέπτονται την χώρα για ροκ συναυλίες και δυναμικές πορείες. 

Μια πρόσφατη συναυλία του Thompson προκάλεσε τον πανικό των δημοκρατών αφού προσέλκυσε σύμφωνα με εκτιμήσεις 500.000 άτομα ...

    Αυτόνομη συντακτική ομάδα έχει φιλοξενήσει συνέντευξη Κροατών της οργάνωσης «Prevrat» την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις.

Η ιδεολογία του Κροατικού κινήματος τους ήταν ένας συνδυασμός Φασισμού, Καθολικισμού και Εθνικισμού με εφαρμογή του Κορπορατισμού στην οικονομία. Το όνομα που δίνεται από τους σύγχρονους ιστορικούς σε αυτή τη συγκεκριμένη πτυχή της ιδεολογίας είναι ο «εθνικός καθολικισμός».

Η Μάχη της Πολιάνα, μεταξύ μιας μικτής φάλαγγας Γερμανών και Κροατών και μιας δύναμης Παρτιζάνων, ήταν η τελευταία μάχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος ενώ οι χιλιάδες επιζώντες έπεσαν στην συνέχεια θύματα ομαδικών σφαγών με δράστες τους υποστηρικτές του Τίτο, μια ακόμη άγνωστη πτυχή της ιστορίας.

Τέλος να σημειωθεί ότι Κροάτες ιστορικοί θεωρούν δεδομένη και σημαντική την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού και πληθυσμού στην χώρα τους μέσω των αποικιών στην περιοχή ενώ η πολιτιστική τους κληρονομιά για τους ίδιους είναι αποτέλεσμα επαφής με την Ελλάδα, αφού δηλώνουν τον θαυμασμό τους για την αρχαία ελληνική σκέψη γεγονός που αποτυπώνεται σήμερα στην αρχιτεκτονική της χώρας την λαϊκή παράδοση και τέχνη.

γράφει η N.F.

Η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας (ΕΟΝ) και η νεολαία της οργάνωσης Ουστάσα (Ustaše Youth) αποτελούν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα κρατικά ελεγχόμενων οργανώσεων νέων που λειτούργησαν υπό εθνικιστικά καθεστώτα στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Παρότι γεννήθηκαν σε διαφορετικά πολιτικά και κοινωνικά περιβάλλοντα - η πρώτη στην Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά και η δεύτερη στην Κροατία του φιλοναζιστικού κράτους των Ουστάσα - παρουσιάζουν αξιοσημείωτες ομοιότητες τόσο στη δομή όσο και στην ιδεολογική τους κατεύθυνση.

Η ΕΟΝ ιδρύθηκε το 1936, λίγο μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, με επίσημο σκοπό τη «σωματική και ψυχική ανάπτυξη των νέων, την καλλιέργεια του εθνικού φρονήματος και της πίστεως προς τη θρησκεία».

Στην πράξη όμως αποτέλεσε εργαλείο διαπαιδαγώγησης της ελληνικής νεολαίας στο πνεύμα του εθνικισμού, της πειθαρχίας και της αφοσίωσης στον ηγέτη και το κράτος. 

Ο Μεταξάς έβλεπε την ΕΟΝ ως το μέσο για τη διαμόρφωση του «νέου Έλληνα», απαλλαγμένου από τα «παλαιά πολιτικά πάθη» και έτοιμου να υπηρετήσει το «εθνικό συμφέρον» με πίστη και αυτοθυσία.

Αντίστοιχα, η Ustaše Youth ιδρύθηκε το 1941, αμέσως μετά τη δημιουργία του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας (NDH), που ήταν στενά συνδεδεμένο με τη Γερμανία και την Ιταλία. 

Ο στόχος της ήταν η διαπαιδαγώγηση της Κροατικής νεολαίας σύμφωνα με τις αρχές του φασισμού, του εθνικισμού και της απόλυτης αφοσίωσης στην οργάνωση και στον ηγέτη, τον Άντε Πάβελιτς.

Η Ustaše Youth επιδίωκε να δημιουργήσει τον «νέο Κροάτη», έτοιμο να πολεμήσει και να θυσιαστεί για το έθνος, μέσα από στρατιωτική εκπαίδευση, κατασκηνώσεις και έντονη ιδεολογική προπαγάνδα.

Και οι δύο οργανώσεις είχαν κοινά στοιχεία στη λειτουργία και τη φιλοσοφία τους. 

Πρώτον, στηρίχθηκαν στην ιδέα ότι η νεολαία αποτελεί τη βάση για τη δημιουργία ενός νέου, πειθαρχημένου και ενωμένου έθνους.

Η ΕΟΝ και η Ustaše Youth χρησιμοποιούσαν την ομαδικότητα, τη φυσική αγωγή και τις συλλογικές δραστηριότητες (παρελάσεις, γιορτές, εορτασμούς, εθνικά συνθήματα) ως μέσα ιδεολογικής διαμόρφωσης και πνευματικής πειθαρχίας. 

Και στις δύο περιπτώσεις, η προσωπική ελευθερία του νέου υποχωρούσε μπροστά στην έννοια του «συλλογικού καθήκοντος» απέναντι στο έθνος και τον αρχηγό.

Δεύτερον, οι δύο οργανώσεις έδιναν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση και την προπαγάνδα. Η ΕΟΝ ενσωματώθηκε στη σχολική ζωή, οργανώνοντας μαθήματα «Εθνικής και Ηθικής Αγωγής», ενώ η Ustaše Youth καθοδηγούσε τη σχολική νεολαία μέσα από ιδεολογική εκπαίδευση, στρατιωτικές ασκήσεις και τελετές πίστης στο καθεστώς. 

Και στις δύο περιπτώσεις, ο στόχος ήταν η ιδεολογική ομογενοποίηση της νέας γενιάς, ώστε να στηρίζει ενεργά το καθεστώς.

Τρίτον, η δομή και η οργάνωση και των δύο ήταν ιεραρχική και αυστηρά πειθαρχημένη. 

Οι νέοι χωρίζονταν σε ηλικιακές ομάδες, με βαθμούς, στολές και σύμβολα, και λάμβαναν μέρος σε εθνικές εκδηλώσεις που προωθούσαν το μήνυμα της ενότητας και της δύναμης.

Η ΕΟΝ, για παράδειγμα, υιοθέτησε χαιρετισμό και στολή εμπνευσμένα από αντίστοιχες φασιστικές οργανώσεις, ενώ η Ustaše Youth είχε στρατιωτική διάρθρωση, εκπαίδευση και οργάνωση κατασκηνώσεων σε πρότυπα παρόμοια με τη Χιτλερική Νεολαία.

Ωστόσο, υπάρχουν και ουσιώδεις διαφορές. 

Η ΕΟΝ, παρότι αυταρχική και εθνικιστική, δεν συνδέθηκε με εγκλήματα πολέμου ή υπερβολές. 

Το καθεστώς Μεταξά, αν και δικτατορικό, είχε περιορισμένη διάρκεια και κινήθηκε περισσότερο στο πλαίσιο του ελληνικού εθνικισμού και του αντικομμουνισμού, παρά σε καθαρά φασιστικό ή εθνικοσοσιαλιστικό πλαίσιο.

Αντίθετα, η Ustaše Youth ήταν οργανικά δεμένη με ένα καθεστώς που εφάρμοσε συστηματικές διώξεις κατά των Σέρβων και όλων όσων απειλούσαν το μέλλον της Κροατίας. 

Επιπλέον, στην Ustaše Youth η συμμετοχή κατέστη σχεδόν υποχρεωτική, ενώ στην ΕΟΝ, αν και προτεινόμενη και ενθαρρυμένη, δεν είχε επιβληθεί νομικά ως υποχρέωση για όλους τους νέους παρά την αντίθετη άποψη της αριστεράς που προσπαθεί να βρει «σκελετούς στην ντουλάπα».

Συνοψίζοντας, η ΕΟΝ και η Ustaše Youth αποτελούν δύο διαφορετικές εκδοχές του ίδιου ιστορικού φαινομένου. Και οι δύο οργάνωσαν τη νεολαία με στρατιωτική πειθαρχία, καλλιέργησαν τον εθνικισμό. 

Όμως, ενώ η ΕΟΝ κινήθηκε περισσότερο στο πεδίο της εθνικής και ηθικής διαπαιδαγώγησης, η Ustaše Youth εντάχθηκε πλήρως στην φασιστική πολιτική της εποχής και πρωτοστάτησε στις θρυλικές μάχες οπισθοφυλακής στην λήξη του μεγάλου πολέμου.

link: Τα άγνωστα θραύσματα της ιστορίας: Ante Pavelić, ο Poglavnik της Κροατίας

Όταν ο Κωνσταντίνος Πλεύρης έγραφε το 1965 για τον Ιωάννη Μεταξά και την ... Τρίτη Θέση! (.pdf)

για να το κατεβάσετε σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

Αννίβας Βελλιάδης: * Προ της θυέλλης: Μεταξάς - Μουσολίνι, Ελληνοϊταλικές σχέσεις 1939 - 1940 * Κατοχή Γερμανική πολιτική διοίκηση στην κατεχόμενη Ελλάδα 1941 - 1944 * Στο περιθώριο της ιστορίας - Γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία προς τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1930 - 1939 * Μεταξάς - Χίτλερ: Ελληνογερμανικές σχέσεις στην Μεταξική δικτατορία 1936 - 1941 * Γερμανική λαίλαπα στα Βαλκάνια Ελλάς - Γιουγκοσλαβία Ιανουάριος - Απρίλιος 1941

παλαιότερος σύνδεσμος: ομιλία για τον Στρατηγό Ιωάννη Μεταξά (27.10.2014)

παλαιότερος σύνδεσμος: Βιβλιοπαρουσίαση: "Μεταξάς - Χίτλερ" 

Εθνικόν Κράτος: μια απάντηση για τον αντισημιτισμό του Mussolini

Νέα σπορά διχόνοιας στον εθνικισμό πραγματοποιούν διάφοροι περίεργοι του χώρου που αμφισβητούν τις ιδεολογικές και πολιτικές ενέργειες μεγάλων εθνικιστών ηγετών του Μεσοπολέμου. Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται ο αντισημιτισμός του Μουσολίνι, του πατέρα του Φασισμού και γενικότερα του ανθρώπου που δημιούργησε ένα νέο πρότυπο εθνικιστικής και σοσιαλιστικής έκφρασης. Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες των φασιστικών κινημάτων είχαν επαφές με τον ηγέτη της Ιταλίας κι όλοι εκφράστηκαν με θαυμασμό. Ο Χίτλερ κι ο Κοντρεάνου δεν αποτελούσαν εξαίρεση. Και μάλιστα έπλεκαν το εγκώμιο του «πραγματικού Ρωμαίου» όπως τον αποκαλούσε ο Χίτλερ μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Ας θυμηθούμε εδώ μερικά από όσα γράφονται στα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών:

«Θα εμφανισθώμεν ως απελευθερωταί του εργάτου εκ του ζυγού τούτου, όταν θα του προτείνωμεν να εισέλθη εις τας τάξεις της στρατιάς των σοσιαλιστών, των κομμουνιστών, των αναρχικών, τους οποίους υποστηρίζομεν πάντοτε υπό το πρόσχημα αλληλεγγύης μεταξύ των μελών του κοινωνικού μασωνισμού ημών». (Πρωτόκολλο Τρίτο) Το παραπάνω πρωτόκολλο αποτελεί την κατάλληλη εισαγωγή για τα όσα έγραψε ο Κοντρεάνου στο βιβλίο του «Οι λεγεωνάριοί μου»:

«Ήταν επίσης στο Βερολίνο και περίπου στην ίδια περίοδο, που άκουσα τα νέα για το μεγάλο Φασιστικό ξέσπασμα: την πορεία προς την Ρώμη και τη νίκη του Μουσολίνι. Χάρηκα τόσο πολύ, σαν να ήταν η χώρα μου που νίκησε. Υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς που σε όλο τον κόσμο νοιάζονται για τους λαούς τους, ένας δεσμός συγγένειας, όπως υπάρχει και μεταξύ εκείνων που εργάζονται για την καταστροφή των εθνών. Ο Μουσολίνι, ο γενναίος άνδρας που κατάφερε να σκοτώσει το θεριό, ήταν ένας από μας, γι’ αυτό όλα τα κεφάλια του θηρίου πέσανε να τον φάνε, απειλώντας τον με θάνατο. Για εμάς τους άλλους, θα είναι ένα φωτεινό άστρο που θα μας δίνει ελπίδα, θα είναι η ζωντανή απόδειξη ότι το θηρίο μπορεί να ηττηθεί, απόδειξη ότι μπορούμε να νικήσουμε. 

«Αλλά ο Μουσολίνι δεν είναι αντισημίτης. Άδικα χαίρεστε» ψιθύριζε ο εβραϊκός τύπος στα αυτιά μας. Δεν έχει σημασία αν χαροποιεί εμάς, το θέμα είναι γιατί εσείς οι Εβραίοι λυπάστε με τη νίκη του, αν δεν είναι αντισημίτης. Ποιο είναι το σκεπτικό της παγκόσμιας επίθεσης εναντίον του από τον εβραϊκό τύπο; […] Ο Ιουδαϊσμός έχει γίνει κύριος της ανθρωπότητας μέσω της Μασονίας και στη Ρωσία μέσω του κομμουνισμού. Ο Μουσολίνι έκοψε με μιας και τα δυο Ιουδαϊκά κεφάλια που απειλούσαν την Ιταλία: τον Κομμουνισμό και την Μασονία. Ο Ιουδαϊσμός εξαλείφθηκε και στις δυο εκφάνσεις του. Στην πατρίδα μας πρέπει να εξαλειφθεί ότι αντίστοιχο έχουμε εδώ: Εβραίοι, κομμουνιστές και Μασόνοι. Με αυτές τις σκέψεις εμείς, η Ρουμανική νεολαία εναντιωνόμασταν στις Ιουδαϊκές προσπάθειες να μας στερήσουν την χαρά της νίκης του Μουσολίνι»

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ

Βιβλιοπαρουσίαση: Προ της Θυέλλης Μεταξάς - Μουσολίνι των εκδόσεων Ενάλιος

πηγή

Ομιλία του Σταύρου Λιμποβίση για τον Στρατηγό Ιωάννη Μεταξά στην "Ελληνική Δράση" Καλαμάτας (27.10.2014)

Δεκάδες Συναγωνιστές παρευρέθηκαν στην ομιλία της "Ελληνικής Δράσης" Καλαμάτας σχετικά με την 28η Οκτωβρίου και τον Στρατηγό Ιωάννη Μεταξά. 

Αναζητώντας σημεία αναφοράς: 4η Αυγούστου

Κάθε φορέας ιδεών, ιδιαίτερα ίσως των ριζοσπαστικών και ανατρεπτικών ιδεών, νιώθει συνειδητά ή ασύνειδα την ανάγκη να εντοπίσει, ορισμένες φορές ακόμα και να δημιουργήσει, συγκεκριμένα σημεία αναφοράς. Με τα σημεία αναφοράς εννοούμε εκείνα τα πρότυπα μέσα στην ιστορία τα οποία αποτελούν απτές αποδείξεις ή έστω ενδείξεις ότι οι συγκεκριμένες ιδέες είναι εφαρμόσιμες και επιτυχημένες και με τα οποία μπορεί να ταυτιστεί ο κάθε ιδεολόγος. Αυτά τα σημεία αναφοράς μπορεί να είναι ολόκληρες χρονικές περίοδοι της ιστορίας, συγκεκριμένα καθεστώτα, κόμματα, οργανώσεις, πρόσωπα ή ακόμα και μεμονωμένες ενέργειες.

Αρκετές φορές, βέβαια, αυτή η φυσιολογική προσπάθεια ταύτισης και αυτοεπιβεβαίωσης καταλήγει σε απεγνωσμένες και σπασμωδικές ενέργειες με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Οδηγεί σε μία μυθοποίηση παραπλανητική, χωρίς ιστορικές βάσεις, αντικείμενο εξωραϊσμού και διαστρέβλωσης. 


Για το μέσο νεοφιλελεύθερο νεοέλληνα, ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος είναι ο “εθνάρχης” που “έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη”. Ομοίως, για το μέσο σοσιαλδημοκράτη, ο Α. Παπανδρέου “έδωσε ψωμί στον κοσμάκη”. Για το μέσο ψηφοφόρο του ΚΚΕ ο Στάλιν είναι μια παρεξηγημένη προσωπικότητα, ενώ το καθεστώς του Κάστρο στην Κούβα είναι ο τελευταίος εναπομείνας σοσιαλιστικός παράδεισος, μέχρι την παγκόσμια λαϊκή αντεπίθεση βεβαίως. Τέλος, σχετικά με το 3ο Ράιχ και τον Α. Χίτλερ, χρειάζεται ξεχωριστό κείμενο για να αναλυθούν τα τέρατα που γράφονται και ακούγονται από τους ανά τον κόσμο “πιστούς”.

Ο σύγχρονος ελληνικός εθνικισμός, πατώντας επιλεκτικά πάνω στην κλασσική αρχαιότητα και προσπερνώντας το Βυζάντιο, στην προσπάθειά του να βρει ιδεολογικό στήριγμα και πολιτικό σημείο αναφοράς στη νεότερη ιστορία, επέλεξε να ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Εξάλλου, από την επανάσταση του Γένους και μετά, ο ελληνικός εθνικισμός εκφράστηκε κυρίως μέσα από πολεμιστές ή από λογοτέχνες, οι οποίοι μπορεί μεν να εμπνέουν με τις πράξεις και τα γραπτά τους, αλλά φαίνεται ότι κρίθηκε πως αυτό δεν ήταν αρκετό.

Έτσι λοιπόν, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου βαφτίστηκε “εθνικό καθεστώς”, παρά το ότι, επί της ουσίας, στερούνταν λαϊκού ερείσματος και υποκινήθηκε και στηρίχθηκε άμεσα από τα ανάκτορα, συνεπώς από τον αγγλικό παράγοντα, ως μία προσπάθεια διαχείρισης της έκρυθμης κοινωνικής κατάστασης της εποχής και ανακοπής του κομμουνιστικού παράγοντα. 

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...