«Ψωμί Παιδεία Ελευθερία όλα μας τα στέρησε η Δημοκρατία»: στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά ο πολιτικός χάρτης των «άκρων» και μια παρουσίαση βιβλίου που ενόχλησε τον δυσώδη αντιφασισμό!

Εν έτει 2025

-Μνήμη Φαίδρου Μπαρλά-

Στάθηκες μπροστά στο Πολυτεχνείο

και τους μετρούσες.

Η επταετία της προδοσίας

προστέθηκε στο πριν και στο μετά.

Κι ύστερα,

δημοκρατικώ τω τρόπω,

με το θαύμα των δημαγωγών,

οι άνευ πράξης,

οι άνευ παρουσίας,

οι έχοντες και οι κατέχοντες,

χωρίς να ‘χουν ρίξει ποτέ μια πέτρα,

όλοι αυτοί που ποτέ δεν τόλμησαν,

να γράψουν ένα ΟΧΙ στον τοίχο της ζωής,

κατάφεραν και χώρεσαν.

Κι εσύ έμεινες με την απορία

του Κωνσταντίνου Στυλιανού 

Το βιβλίο που ενόχλησε σφόδρα τους αντιφασίστες οπαδούς του Εμβέρ Χότζα ...

γράφει ο Wolverine

Το πιο κωμικό στο Πολυτεχνείο είναι ότι οι κομμουνιστές τιμούν τον Σπύρο Μουστακλή ο οποίος ήταν κομάντο σε λόχο σαμποτέρ του ΕΔΕΣ και τους είχε αντιπαρατεθεί με τα όπλα σε μια σειρά μαχών από τα βουνά της Ηπείρου μέχρι την Κορέα. Στην χώρα που γέννησε την θανατηφόρα δημοκρατία η οποία υπήρξε υπεύθυνη μαζικών εγκλημάτων από την Μήλο και την Εύβοια της αρχαιότητας μέχρι την Απείρανθο της Νάξου το Αμβούργο και την Δρέσδη ακόμη και την Φαλούτζα η υποκρισία παίρνει σάρκα και οστά. 

Οι συμμετέχοντες στον εορτασμό του Πολυτεχνείου ισχυρίζονται ότι πολέμησαν την «επάρατη χούντα» ενώ έχουν μερίδιο ευθύνης για την έλευση αυτής, τονίζουν ότι πολέμησαν τον Αμερικανισμό παρά το γεγονός ότι τον εδραίωσαν οι ίδιοι μέσω της Δαμανάκη και του Λαλιώτη. Οι εθνικιστές από την  άλλη αναλώνονται σε βαρετά συνθήματα για το «ψέμα της εορτής», την «Κοκκινοσκουφίτσα που πήρε μέρος και αυτή», καθώς και την διαφήμιση του σαμπουάν της γνωστής Ηλένιας …

«Αφέντες και υπηρέτες γίνονται γάγγραινα  μαζί, ο ένας μέσα στον άλλον, στη λάσπη, στη μελάσα, χωρίς να έχει απομείνει ούτε μια ίνα για να αντιδράσει. Προδότες και απατεώνες μαζί, συγχωνευμένοι, μπερδεμένοι»

Ferdinand Céline

Αρχικά προς ενημέρωση πολλών που χάρηκαν με τις πρόσφατες προσαγωγές μελών του «Ρουβίκωνα» και την καταδίκη αυτών σε εννιά μήνες με τριετή αναστολή, να θυμίσω ότι πλέον η συνάθροιση πλησίον του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη έχει νομικό δεδικασμένο και θα διώκονται άπαντες με ευθύνη φυσικά της δεξιάς κυβέρνησης. 

Επίσης μετά την απόφαση του εφετείου της «Χρυσής Αυγής» μην εκπλαγεί κανείς αν δει δημιουργία έκτακτης νομοθεσίας για την απαγόρευση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού με πεδίο εφαρμογής το διαδίκτυο τα σύμβολα και τα βιβλία. 

Είναι τυχαίο ότι η έδρα επικεντρώθηκε σε ερωτήσεις προς τους κατηγορούμενους πραγματικά άσχετες με την υπόθεση όπως προς τον Χρήστο Παππά που ερωτήθηκε γιατί επισκέφτηκε τον τάφο του Μουσολίνι (...) και προς την Ελένη Ζαρούλια που επίσης ερωτήθηκε αν συνομιλούσαν για τον εθνικοσοσιαλισμό; 

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την υπόθεση Φύσσα;

Πληροφοριακά ο Παππάς απάντησε ότι οι χαιρετισμοί ήταν «παιδικές εμμονές» ... καθώς και η επίσκεψη στην Ιταλία «τουριστική επιλογή», η Ζαρούλια ότι «ουδέποτε η «Χρυσή Αυγή» προέβαλλε τον εθνικοσοσιαλισμό» και ο Κασιδιάρης ότι «ο όρος εθνικοσοσιαλιστής τον προσβάλλει ηθικά και θα κινηθεί νομικά»!  Την πιο αξιοπρεπή στάση κράτησε ο Γιάννης Λαγός ο οποίος αρνήθηκε να προβεί σε δηλώσεις μετανοίας. Το τείχος της δημοκρατίας θυμίζει το τείχος των δακρύων, και οι μετανοήσαντες δεν έχουν παρά να χτυπήσουν το κεφάλι τους πάνω σε αυτό.

Τόσο η άκρα δεξιά όσο και η άκρα αριστερά δείχνουν να έχουν πάθει vertigo από τον εισοδισμό και την παραπληροφόρηση του κράτους, των υπηρεσιών και τον παραλογισμό των ιδεοληψιών. 

Από την μια μεριά οι Αμερικανόδουλοι «εθνικόφρονες» λόγω της έλευσης της Κίμπερλι και της Σιωνιστικής παντοδυναμίας ερεθίζονται με την ενίσχυση του Ιμπεριαλισμού και πλέον σουλατσάρουν ανενόχλητοι σχεδόν στο σύνολο του «εθνικιστικού χώρου», καταλαμβάνοντας θέσεις σε δημοτικά συμβούλια, στήλες σε εφημερίδες και στασίδια σε διαδικτυακές εκπομπές που κάποτε φημίζονταν για τον ριζοσπαστικό τους λόγο. 

Καιρός να μιλήσουμε με ονόματα.

Ο λάτρης του Ισραήλ Κωνσταντίνος Μπογδάνος θυμήθηκε ξαφνικά τον ξυλοδαρμό ενός εθνικιστή στα Εξάρχεια από την παρακρατική antifa, ο Ανδρέας Παναγόπουλος δεξί χέρι της Λατινοπούλου δηλώνει ότι τιμά την μνήμη των Φουντούλη και Καπελώνη παρά το γεγονός ότι λασπολογούσε την «Χρυσή Αυγή», η αντιφασίστρια Αφροδίτη Λατινοπούλου υμνεί τον Μεταξά σε εκπομπή ενώ παλαιότερα ζητούσε να «οδηγηθούν οι εθνικιστές στην φυλακή».

Ο πολύς Κωνσταντίνος Γρίβας συμμετείχε προσφάτως σε αντιφασιστική εκδήλωση, ο Γιάννης Μάζης προμοτάρει το Ισραήλ στο γυαλί και οι πρώην βουλευτές των «Σπαρτιατών» στο σύνολο τους πλειοδοτούν σε εμετικό φιλοσιωνισμό σε εκμπομπές όπου θυμίζει η κατάσταση τους διαγωνισμό περιτομής, με την ευθύνη να βαραίνει τον Κασιδιάρη για την επιλογή του να τους δεχτεί ως υποψηφίους!

Προσθέστε σε όλα αυτά την κυρία Παπαδοπούλου του δημοτικού συμβουλίου των Αθηνών που θυμίζει εκνευρισμένη ρεπόρτερ της εφημερίδας Haaretz και αγνοεί επιδεικτικά τον ρόλο των Ισραηλινών κεφαλαίων και την εξαγορά «φιλέτων» στο κέντρο της Αθήνας, τους περιφερόμενους δημοσιογράφους σε «εθνικιστικές» ιστοσελίδες με μεταπτυχιακά και διδακτορικά στο Ισραήλ σε θέματα ασφαλείας, YouTubers που δικαιολογούν γενοκτονίες καθώς και διαδικτυακές εκπομπές που αποκλείουν φωνές ριζοσπαστικές. 

Αποκορύφωμα οι καθόλου τυχαίες δηλώσεις του Σαμαρά ενάντια στην woke ατζέντα (...) και με αιχμές για την κυβέρνηση σχετικά με την Συρία ξεχνώντας φυσικά ότι αυτός έδιωξε το 2011 τον Ασαντικό Σύριο πρέσβη και έκλεισε την Ιρανική τράπεζα των Αθηνών! 

Και επειδή οι εκλογές πλησιάζουν η πλειοψηφία των εθνικιστών για ακόμη μια φορά θα θαμπωθεί από την κοινοβουλευτική λάμψη, θα υπάρξει ίσως και καμία μεταγραφή έκπληξη κάποιου διάσημου «μετανιωμένου» (να είναι καλά η Black Rock) και οι ψήφοι είναι σίγουροι. 

Το βεβαρυμένο εκλογικό παρελθόν προϊδεάζει για το μέλλον ενός «χώρου» που χαίρεται με την άφιξη της Κίμπερλι και την πολιτική του Τραμπ, κάποιοι είναι σίγουρο ότι δεν θα το σκεφτούν και πολύ να μεταπηδήσουν από τον light εθνικισμό σε πιο σκληροπυρηνικές εκφράσεις και το αντίθετο με μόνο γνώμονα να «σωθεί η πατρίδα» την οποία έχουν μπερδέψει με την πιτυρίδα όπως έλεγε και ο Πανούσης!

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: για όσους εικονίζονται στην φωτογραφία τα παρακάτω, επειδή αναφέρθηκαν σε ήρωες του έθνους και αγωνιστές του '21

Από την μια για τους αναρχικούς οι πεσόντες πέθαναν για το κράτος και μόνο για αυτό (!) και από την άλλη θυμούνται τον Κολοκοτρώνη και τον Ανδρούτσο ... όπως παλαιότερα ο νο2 της κίνησης τους αναπαρήγαγε στο X ποιήματα του Φασιστή Ezra Pound ενώ παράλληλα εξύβριζε δημοσίως τον Ιωάννη Καποδίστρια!

Και αφού τους ενοχλεί τόσο το σημείο και ο εθνικός συμβολισμός του μνημείου που πράγματι δεν είναι και το καλύτερο από άποψη αρχιτεκτονικής, γιατί οι οπαδοί του ΕΑΜ που τους θαυμάζουν - αν και οι ακόλουθοι του «Ρουβίκωνα» στην πλειοψηφία τους δηλώνουν αναρχικοί - γονάτισαν τον Οκτώβρη του '44 μπροστά σε αυτό σε ένδειξη σεβασμού προς τους αναγραφόμενους νεκρούς του έθνους όταν αποχώρησαν οι Γερμανοί;

Τους θυμίζουμε λοιπόν τα παρακάτω και αν θέλουν ας το καταλάβουν αφού τους ψυχογραφεί ένας δικός τους …

«Εκείνο που μ’ εξοργίζει κυριολεκτικά είναι η ανθρώπινη ποιότητα μας, η ανθρώπινη πορεία μας. Τι να πεις. Ολόκληρη η αριστερά πρέπει να περάσει από ψυχιατρείο. Μωρέ, καμιά φορά λέω καλά που δε νικήσαμε»

«κι από τότε κάθε Νοέμβρη γιορτάζουνε την επέτειο του Πολυτεχνείου, και όλη η ηγεσία των πολιτικών κομμάτων πηγαίνει και καταθέτει στεφάνια και βγάζουν λόγους για τα ηρωικά παιδιά του Πολυτεχνείου και για το ποιος τους εκμεταλλεύεται καλύτερα, ξεχνώντας ότι λέγανε, ‘’θα μας κάψετε, τσογλάνια, με τις τρέλες σας’’, διότι όλων η γραμμή ήταν σύνεση και όχι σύγκρουση»

Αυτά γράφει ο γνωστός αριστερός Χρόνης Μίσσιος και αγαπημένος των Social Waste ...

Μερίδα της άκρας αριστεράς στηρίζει την Πατρίδα της Παλαιστίνης αλλά μισούν την ίδια την Ελλάδα όπου «εύχονται να πεθάνει η Πατρίδα για να ζήσουν αυτοί» καθώς και οι αντιφασιστικές πένες που χρηματοδοτούνται από το γερμανικό υπουργείο εσωτερικών και στοχοποιούν προς όφελος του κράτους τις αυτόνομες ομάδες εθνικιστών, συμπληρώνουν την εικόνα. 

Γράφουν λοιπόν για το «Ποιος θα σταματήσει τα «παραπαίδια» της Χρυσής Αυγής;» ανακυκλώνοντας θεωρίες συνωμοσίας και σενάρια της ασφάλειας.

Όπως λέει και το Kultura Europa: «Το πρόβλημα δεν είναι η αριστερά έναντι της δεξιάς, αλλά μάλλον η υιοθέτηση και από τις δύο πλευρές του φιλελεύθερου και προσανατολισμένου στην αγορά παραδείγματος. Το οικονομικό laissez-faire μεταφέρεται έτσι και στο επίπεδο των ατομικών και κοινωνικών σχέσεων. Σε απάντηση, τα κράτη αναθέτουν κάθε «ηθική» λειτουργία σε ενδιάμεσους φορείς όπως τα σχολεία και οι οικογένειες, οι οποίοι με τη σειρά τους, έχουν απορροφήσει πλήρως τον φιλελεύθερο ιό. Το αποτέλεσμα είναι η αποσύνθεση του κοινωνικού σώματος και η επιστροφή στον «homo homini lupus» του Hobbs».

Σαφέστατα η 1η Νοεμβρίου και η μαζική παρουσία εξωκοινοβουλευτικών εθνικιστών στην τελετή τιμής και μνήμης στο Νέο Ηράκλειο και λοιπές εκπλήξεις υπήρξαν σε επικοινωνιακό και οργανωτικό επίπεδο «πλήγμα» για τους εθνομηδενιστές της antifa και τους οπαδούς ακροαριστερών οργανώσεων, αν και σήμερα στην σελίδα της μιας εξ αυτών οι «σύντροφοι» δεν ξεχνούν να υμνήσουν τον φιλοναζιστή ηγέτη Νάσερ της Αιγύπτου (!) το Εθνικιστικό Μπάαθ (!) καθώς και τους Άραβες Εθνικιστές της Παλαιστίνης.

Είναι προτιμότερο φυσικά να υιοθετήσουν έστω και αργά το «φαιοκόκκινο» όραμα του Franco Freda που το προσπάθησε να το κάνει πράξη στην Ιταλία και τρομάζει διαχρονικά την ΟΑΚΚΕ, παρά να σέρνονται στην λάσπη του «τείχους της δημοκρατίας» που προωθεί το indymedia ο Βαρουφάκης και ο Πέτρος Κωνσταντίνου!

Όποιοι θεωρούν ότι η προβολή σε αντιφασιστικό άρθρο του πρόσφατου ξυλοδαρμού του συναγωνιστή στα Γιάννενα και η «καταδρομική» παρουσία σε μια φαινομενική κατά τα άλλα συνηθισμένη παρουσίαση βιβλίου είναι τυχαία, να γνωρίζουν ότι σίγουρα σφάλλουν! 

Έπρεπε να απαντήσουν στις ραγδαίες εξελίξεις και έπρεπε να πράξουν άμεσα και τάχιστα για να κερδίσουν τα αντιφασιστικά εύσημα στο indymedia και να δικαιολογηθούν στους καθοδηγητές τους μπροστά στην άνοδο του εθνικισμού!

Όταν βλέπουν 700 Αυτόνομους να δίνουν δυναμικό παρών το 2025 και αυτοί να έχουν «φάει» το '23 «ήττα» στο Μετρό όπου κρύφτηκαν παρά την αριθμητική υπεροχή τους στα βαγόνια όπου ούρλιαζαν μανιωδώς να παρέμβει άμεσα η ελ.ας (sic) για να σωθούν από το μπιτόνι με το νερό (...) ενώ το '24 υπέστησαν βαρύτατο ψυχολογικό σοκ με την βόμβα στους Αμπελόκηπους, με αποτέλεσμα να διαμελιστεί ένας δικός τους και να τραυματιστεί βαρύτατα μια δική τους καθώς και να καταστραφούν σαράντα λαϊκές κατοικίες της εργατικής τάξης (βαθιά σοσιαλιστική πρακτική η κίνηση για απόπειρα συνδεσμολογίας μέσα σε πολυκατοικία εργατών ...) τότε σίγουρα δεν φταίνε απλά τα άστρα!

Η μαζική συγκέντρωση των συναγωνιστών μας τους κινητοποίησε στο να απαντήσουν με κινήσεις που δεν ακύρωσαν την προβολή του βιβλίου ή την στρατολόγηση νεολαίων στον «φασισμό» και έδειξε προς όλους ότι στον δρόμο υπολογίζουν ως αντίπαλο τους μόνο τους Αυτόνομους Εθνικιστές!

Επέλεξαν την ωμή βία και μάλιστα αυτή την φορά μέσα σε εκπαιδευτικό χώρο - πολλοί εναντίον ενός - για να στείλουν ένα άμεσο μήνυμα τρόμου στους νεολαίους εθνικιστές, ενώ στην δεύτερη περίπτωση σε επίπεδο διαμαρτυρίας, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να παρέμβουν, επειδή ενοχλήθηκαν σφόδρα τόσο οι ίδιοι όσο και οι ινστρούχτορες τους από την ξαφνική εκδοτική αμφισβήτηση του παγιωμένου ιστορικού ηθικού πλεονεκτήματος σε επίπεδο κοινωνικής ενσυναίσθησης.

Και η αμφισβήτηση αυτού του ηθικού πλεονεκτήματος ήρθε από το γεγονός ότι το εξαιρετικό βιβλίο του Γιώργου Μάστορα σχετικά με την εγκληματική κατασταλτική φύση του Χοτζικού καθεστώτος που δολοφονούσε ακόμη και υψηλά κομματικά στελέχη, ένα έργο συνοδευόμενο με αδιαμφισβήτητα στοιχεία και ιστορικές πηγές δεν είναι μια ακόμη απλή καταγραφή αλλά αποκαλύπτει και ρίχνει την μάσκα με τον πιο άμεσο τρόπο για το πιο εμετικό και ανθρωποφαγικό κομμάτι της ιστορίας της ευρωπαϊκής άκρας αριστεράς που μέχρι τώρα ήταν στην αφάνεια και με ευθύνη δική μας.

Είναι άλλο να μιλάς γενικά και αόριστα στο καφενείο, στον χώρο εργασίας, στο σχολείο, στην σχολή για την αιματηρή κληρονομιά της (ακρο)αριστερής κομματικής παράταξης, με κίνδυνο να καταλήξεις γραφικός όταν δεν αποκαλύπτεις στοιχεία και την πραγματική εικόνα και είναι διαφορετικό σε μερικές σελίδες να ανακαλύπτεις να προβάλλεις και να διαβιβάζεις το εύρος του τρόμου και το γεγονός ότι η κομμουνιστική εξουσία στην γειτονική χώρα δεν υπήρξε παρά ένα οργανωμένο εργαστήρι τρόμου κεντρικά καθοδηγούμενο.

Η ίδια η κομματική ηγεσία τσάκισε ΠΡΩΤΑ την εργατική τάξη της γειτονικής χώρας προς όφελος της κομματικής νομενκλατούρας, ενώ προβάλλονται λοιπές άγνωστες σε πολλούς πρακτικές και συνθήκες καταστολής, που τις ξεπέρασε σε έλεγχο του πληθυσμού και σε καθημερινή κατασταλτική πραγματικότητα πιθανόν μόνο η κανιβαλική Καμπότζη του γαλλοτραφή Πολ Ποτ!

Δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι η πρόχειρη πεζοδρομιακή αντίδραση των κρανοφόρων της άκρας αριστεράς που από την μια σπεύδουν να προβάλλουν με δέος την Χαμάς και από την άλλη αγνοούν επιδεικτικά των αγώνα των Πομάκων ή κλείνουν τα μάτια στις σφαγές των μειονοτήτων της Συρίας, δεν ήρθε από τα σπάργανα των «αναρχικών των Εξαρχείων» όπως θα περίμεναν κάποιοι, που πλέον κινούνται σε κοινωνικά μονοπάτια θυμίζοντας τις γνωστές παρεμβάσεις εθνικιστικών κινημάτων και προσεγγίζουν συναισθηματικά την κοινωνία, αλλά από χούλιγκανς αριστεριστές που αρέσκονται να χτυπιούνται ακόμη και μεταξύ τους.

Δεν είναι άλλοι από τα πολιτικά εγγόνια του Πολάκη που στα νιάτα του για όσους δεν το γνωρίζουν υμνούσε δημοσίως τον Εμβέρ Χότζα και τον Αλβανικό στρατό, με τον τελευταίο να σκοτώνει και Αλβανούς εργάτες και Έλληνες εργάτες της Βορείου Ηπείρου πάντα στο όνομα του υπαρκτού σοσιαλισμού (...) ενώ ως φοιτητής συμμετείχε και ο ίδιος σε συγκεντρώσεις και επιθέσεις ενάντια στους φοιτητές εθνικιστές και υποστηρικτές της εθνικοαπελευθερωτικής ΜΑΒΗ!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν στις πολιτικές αντιδράσεις της αριστεράς όπως το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και μίσος που σπέρνει και πάλι ο Περισσός, μετά την ανάληψη της αρχηγίας υπό τον άεργο Κουτσούμπα όπου στα χρόνια που είναι Γενικός Γραμματέας στο ΚΚΕ βάλθηκαν να γεμίσουν οι «Ιεχωβάδες των ΚΟΒ» έρημες ραχούλες και κορφοβούνια με ογκώδη μνημεία του ΔΣΕ, να ξεθάψουν προς συντήρηση ακόμη και τα ορύγματα στον Γράμμο (!) να αποκαταστήσουν εσπευσμένα τον Άρη Βελουχιώτη - τον οποίο είχαν διαγράψει με βαρύτατες κατηγορίες - φτιάχνοντας προτομές και αναμνηστικές πλάκες για αυτόν σε αριστερές γειτονιές και χωριά που πέρασε ο ΕΛΑΣ.

Όσο και να διαφωνεί κάποιος με τον Γιώργο Μάστορα και τις απόψεις του, δεν έχει παρά να παραδεχτεί το γεγονός ότι το βιβλίο του δεν είναι ένα απλό έργο αλλά ένας «καταπέλτης» απέναντι στην πλαστή ιστορία που επιβάλλει η αριστερά σε σχολεία και σχολές - ακόμη και στον στρατό - πάντα με χορηγία της Καραμανλικής δεξιάς. 

Είναι μια εκδοτική «βόμβα» μετά από χρόνια στα εθνικιστικά δρώμενα, αφού σε μερικές σελίδες αποκαλύπτει στην ολότητα του τον Μαρξιστικό σκελετό στην ιστορική ντουλάπα της βαλκανικής αριστεράς. 

Για όσους δεν το γνωρίζουν πολλοί σημερινοί ταγοί της αριστεράς, στην πλειοψηφία τους υπήρξαν στα νιάτα τους φανατικοί υποστηρικτές του Εμβέρ Χότζα και του καθεστώτος, με κάποιους να χρηματοδοτούνται από τα Τίρανα και να απολαμβάνουν κατά καιρούς μικρής διάρκειας επισκέψεις στην Αλβανία, πριν επιστρέψουν την εποχή εκείνη στις ασφαλείς συνθήκες του Πασοκικού καθεστώτος των Αθηνών ...

«Orientamenti»: Η σιωπηλή επανάσταση του Evola (https://anaktisi-mag.gr/)

Τον Μάιο του 2011, οι εκδόσεις Λόγχη κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία το Orientamenti (Oι προσανατολισμοί), ένα κείμενο του Julius Evola, το οποίο πρωτοεκδόθηκε στα Ιταλικά το 1951. 

Ίσως ποτέ άλλοτε ένα κείμενο δεν ήταν από τη μία μεριά τόσο μικρό, αλλά από την άλλη τόσο περιεκτικό στα νοήματα του.

Κι αν ο Πλάτωνας χρειάστηκε να γράψει τους Νόμους σαν μία προπαρασκευαστική βάση για την ιδανική αριστοκρατική Πολιτεία, ο Evola καλείται να δώσει κατευθύνσεις σε μία χρονική στιγμή που η Ευρώπη έχει βγει διαλυμένη από έναν Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε έναν κόσμο ερειπίων, ο Evola θα δώσει τις δικές του κατευθύνσεις για την ανοικοδόμηση του αέναου αριστοκρατικού ιδεώδους. 

Σε γλώσσα απλή, πρωτόγνωρη ίσως σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα κείμενα του, ο Evola είναι αυτή τη φορά σαφής και ξεκάθαρος ... 

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα ...

Κι αν όλα ακούγονται απλά και εύκολα, κι αν η αρχή κατά τον Πυθαγόρα είναι το ήμισυ του παντός, πόσο εύκολο είναι τελικά να φτιάξουμε έναν άνθρωπο, έναν άνθρωπο μοναδικά ανώτερο; 

Έναν άνθρωπο ο οποίος θα αποτελέσει την κυτταρική ουσία ενός ζωντανού οργανισμού, ο οποίος θα δράσει αριστοκρατικά, μακριά από πολιτικά κόμματα που θα προπαγανδίζουν τύπους ενός ψεύτικου πολιτικού ρεαλισμού.

Μία δράση αγωνιστική, μία δράση διαφορετική, μία στάση ζωής αριστοκρατικά ανώτερη, μία στάση παραδειγματική.

Μια σιωπηλή επανάσταση. 

Κι αν από το 1 για να φτάσουμε στο 2 χρειαστούν 1000 χρόνια, εμείς αν χρειαστεί θα περιμένουμε άλλα χίλια.

To Orientamenti ορθώς χαρακτηρίζεται ως ένα “μεγάλο” κείμενο. 

Κι αν ο Σοβιετικός κομμουνισμός και το τοίχος του Βερολίνου πέσανε σε μία μόνο μέρα, όταν πλέον θα έχει καταρρεύσει η δημοκρατία και ο φιλελευθερισμός μαζί με όλα τα παράγωγα τους, όταν ο ήλιος ανατείλει πάλι φωτεινός, τότε ίσως το κείμενο αυτό χαρακτηρισθεί προφητικό.

Είθε … ίσως αναφωνήσουν ορισμένοι. 

Από την άλλη εμείς γνωρίζουμε: Θα γίνει αυτό που ήταν να γίνει!

(από την ελληνική ιστοσελίδα του Ιούλιου Έβολα)

πηγή

Η Εθνική Κυβέρνηση της Βιέννης - Η άλλη μαρτυρία για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (Μετάφραση - Εισαγωγή - Σχόλια Κωνσταντίνος Ι. Τσοπάνης Δρ του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου)

 

10/10/2025

Εκδόσεις Λόγχη      

Συγγραφέας Χόρια Σίμα

Σελίδες 210 

Μετάφραση - Εισαγωγή - Σχόλια

Κωνσταντίνος Ι. Τσοπάνης

Δρ του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου

γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Τσοπάνης 

Τους τελευταίους μήνες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε πείσμα κάθε τετελεσμένου και κάθε δεδομένου, κι ενώ η πατρίδα τους ευρίσκετο ήδη υπό το κνούτο των Σοβιετικών, αποφασίζουν να συστήσουν μια Εθνική Κυβέρνηση στη Βιέννη κι έναν Εθνικό Στρατό στο Dollersheim, ο οποίος θα πολεμήσει υπέρ του Χίτλερ, μέχρι τον ποταμό Όντερ και το Βερολίνο. 

Ακολουθούν τον Γερμανό Φύρερ, μέχρι τη στιγμή που αυτός αποφασίζει να αυτοκτονήσει. 

Κατόπιν, φεύγουν στα βουνά της Αυστρίας μαζί με τους Werwolf του Eichmann, για να συνεχίσουν τον πόλεμο χτυπώντας τους Σοβιετικούς εισβολείς πίσω από τις γραμμές τους.

 Καθώς η Γερμανία συνθηκολογεί, η μοίρα τους πλέον είναι προδιαγεγραμμένη. Το ραδιόφωνο καλεί τον Γερμανικό λαό να τους παραδώσει στους Συμμάχους. 

Αναζητούνται παντού και μετά τη σύλληψή τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα παραδοθούν στην κομμουνιστική κυβέρνηση, που έχει επιβληθεί με τη δύναμη των σοβιετικών μεραρχιών στην πατρίδα τους και θα βρουν αργό και φρικτό θάνατο στα κομμουνιστικά κάτεργα. 

Αυτοί όμως, αποφασίζουν απλώς να μην συλληφθούν! 

Εγχείρημα παράλογο, αφού κάθε πιθανότητα είναι εναντίον του, αλλά εκείνοι είναι αποφασισμένοι να πετύχουν ή να πεθάνουν πολεμώντας. 

Μόνη απαντοχή τους ή άνωθεν βοήθεια από τον προστάτη της Λεγεώνος, Αρχάγγελο Μιχαήλ και οδηγός τους το όραμα και η ένθεη εικόνα του Capitan Comeliu Codreanu. 

Και η περιπέτεια αρχίζει. Από χώρα σε χώρα και από σύνορα σε σύνορα. 

Ιδού λοιπόν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η ιστορία των Λεγεωνάριων της Σιδηράς Φρουράς, γραμμένη από τή λυρική πέννα του Commandant τής Λεγεώνος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, Χόρια Σίμα. 

Πρόκειται για μια ιστορία που μοιάζει με περιπετειώδες πολεμικό μυθιστόρημα, αλλά που είναι αφήγηση πραγματικών γεγονότων. 

Το ότι πολλές φορές κόβεται η ανάσα του αναγνώστη από την αγωνία, δεν οφείλεται τόσο στο λογοτεχνικό ταλέντο του Commandant, όσο στο γεγονός ότι, κάποιες στιγμές, η ζωή ξεπερνά τη φαντασία

Ο Ορθόδοξος Μυστικισμός του Εθνικισμού - Η «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ», του Δρ. Κωνσταντίνου Τσοπάνη (εκδόσεις «Αντίδοτο»)

 

γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Τσοπάνης

Τὴ νύχτα τῆς 29ης πρὸς 30η Νοεμβρίου τοῦ 1938, μὲ διαταγὴ τοῦ βασιλέως Καρόλου Β΄, ἡ ἀστυνομία δολοφονεῖ τὸν Capitan Codreanu μαζὶ μὲ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς λεγεωναρικῆς φωλέας τῆς ὁποίας ἡγεῖτο καὶ οἱ ὁποῖοι ἦσαν κρατούμενοι μὲ διαταγὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ρουμανίας.

Ἀφοῦ τοὺς στραγγάλισαν, μετὰ τοὺς ἔδωσαν καὶ τὴ χαριστικὴ βολὴ κι ἔτσι τὸ καθεστὼς νόμισε πὼς ἀπαλλάχθηκε μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ ἐκεῖνον ἀπὸ τὸν ὁποῖον κινδύνευε περισσότερο.

« Οί Λεγεωνάριοι λύγισαν γιὰ πρώτη φορά, ἄντρες ποὺ εἶχαν ἀντέξει τα πιὸ σκληρὰ βασανιστήρια καὶ δὲν πρόδωσαν τὰ ὅσα πίστευαν, οὔτε τὸν Ἀρχηγό τους, τώρα εἶχαν πέσει στὰ γόνατα κι ἔκλαιγαν μὲ λυγμοὺς τὸν Capitan, κι ἦταν σὰν ἡ νύχτα νὰ θρηνοῦσε γοερά, μὲ οἰμωγὲς τὸν Capitan Codreanu.»

 Ἔτσι ἀφηγεῖται ὁ πολὺς Mircea Eliade, ἔγκλειστος κι ὁ ἴδιος στὸ στρατόπεδο, τὴ διάδοση τοῦ νέου τῆς δολοφονίας τοῦ Capitan Codreanu. Ὁ Capitan ἦταν νεκρός.

«Λοιπόν, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἡ χώρα θὰ διοικεῖται ἀπὸ ἕναν νεκρὸ» ἔγραψε πολὺ ἀποφασιστικὰ ὁ μεγάλος Ρουμάνος φιλόσοφος καὶ λεγεωνάριος Emil Cioran.

Καὶ συμπλήρωσε: «Πὼς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι νεκρὸς ὁ Capitan, ἐκεῖνος ποὺ μᾶς μιλοῦσε διαρκῶς γιὰ τὴν Ἀνάσταση;»

«Στάθηκε σιωπηλός, στὴ μέση τοῦ πλήθους. Ἦταν ἕνας ἄνδρας ψηλός, μὲ μιὰ σκοτεινὴ ὀμορφιά, ντυμένος μὲ τὴν ὁλοκέντητη λευκὴ ἐθνικὴ στολή, καβάλα σὲ ἕνα ὁλόλευκο ἄλογο.

Στάθηκε δίπλα μου, κι ἐγὼ δὲν μπόρεσα νὰ διακρίνω τίποτε κακὸ ἢ τερατῶδες σὲ αὐτόν. Ἀντιθέτως.

Τὸ παιδικό του χαμόγελο, εἰλικρινές, ἀκτινοβόλησε ἐπάνω στὸ φτωχὸ πλῆθος, κι αὐτὸς φάνηκε νὰ γίνεται ἕνα μὲ ἐκεῖνο, ἀλλὰ καὶ κατὰ ἕναν μυστηριώδη τρόπο, ἔμοιαζε νὰ εἶναι ἐκτὸς τοῦ κόσμου τούτου.

Τὸ χάρισμα δὲν εἶναι ἡ κατάλληλη λέξη γιὰ νὰ ὁριστεῖ αὐτὴ ἡ παράξενη δύναμις ποὺ ἐκπήγαζε ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον. Μιὰ γιαγιὰ δίπλα μου ἔσφιξε τὸ μαντήλι στὸ κεφάλι της καὶ σταυροκοπήθηκε εὐλαβικά.

«Ὁ Ἀγγελιαφόρος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ!» μοῦ ψιθύρισε δείχνοντάς τον καὶ τότε ἡ καμπάνα τῆς μικρῆς ἐκκλησίας ἄρχισε νὰ κτυπᾶ, καὶ ἡ θρησκευτικὴ τελετὴ ἡ ὁποία προηγεῖτο ὅλων τῶν λεγεωναρικῶν συγκεντρώσεων, ξεκίνησε.

Ἡ βαθειὰ ἐντύπωση ποὺ δημιουργεῖται στὴν ψυχὴ ἑνὸς παιδιοῦ πεθαίνει δύσκολα. Γιὰ πάνω ἀπὸ ἕνα τέταρτο τοῦ αἰῶνος δὲν ξέχασα ποτὲ τὴ συνάντηση μὲ τὸν Corneliu Zelea Codreanu.»

Ἔτσι περιγράφει τὴ συνάντηση του μὲ τὸν Capitan σὲ ἕνα χωριὸ στὰ ὄρη Apuseni, σὲ ἡλικία μόλις ὀκτὼ ἐτῶν, ὁ Miklós Nagy, ἕνας Ἑβραῖος ἀπὸ τὴν Τρανσυλβανία.

Τὰ ὑπόλοιπα στὶς σελίδες τοῦ βιβλίου μου ποὺ κυκλοφόρησε αὐτὲς τὶς ἡμέρες καὶ περιέχει ὄχι μόνον τὴν ἱστορία ἀλλὰ καὶ τὴν ἰδεολογία τῆς Λεγεῶνος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ ...

Κυκλοφορεί: Reconquista Κύπρου #2

Διαθέσιμο σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο και Κύπρο

 

Ο πολιτικός Σαραντάρης, «εγώ που οδοιπόρησα, με τους ποιμένες της Πρεμετής» από τον Άγγελο Δημητρίου

 

Το βιβλίο 500 χαϊκού τού Γιώργου Σαγιά (εκδόσεις Ενδοχώρα)

Το βιβλίο 500 χαϊκού του Γιώργου Σαγιά (εκδόσεις Ενδοχώρα) περιλαμβάνει 500 ποιήματα γραμμένα στην ελληνική γλώσσα με την παραδοσιακή ιαπωνική τεχνική γραφής ποιημάτων χαϊκού.

Πρόκειται για 17σύλλαβα ποιήματα γραμμένα συνήθως σε τρεις στίχους με αριθμό συλλαβών 5+7+5.

Τα χαϊκού είναι ίσως το συντομότερο είδος ποίησης παγκοσμίως. 

Μέσα σε 17 συλλαβές απαθανατίζουν μια στιγμή ενώ λέξεις "κλειδιά" σημαίνουν ή σηματοδοτούν κάτι.

Για να γραφούν χρειάζεται υπομονή, σοφία, ευγένεια και ικανότητα ώστε να καταστεί εφικτό να "ακινητοποιηθεί" το ξάφνιασμα μιας στιγμής και να μπορεί να λειτουργήσει μέσω των τρίστιχων αισθητικά αλλά και υπαινικτικά.

Με άλλες λέξεις, το μεγαλείο τής στιγμής πρέπει να γραφεί με απλό τρόπο και συγχρόνως να περικλείει συμπυκνωμένο το μήνυμα και -γιατί όχι- να εμπνέει νοητικές επεκτάσεις.

Η δημιουργία ενός χαϊκού, ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνεται εύκολη, είναι δυσκολοδημιούργητη και ιδιαιτέρως απαιτητική.

"Θαμμένοι καρποί

της φύσης ετοιμάζουν

επανάσταση"

«Ο Αποστάτης» Τεύχος #1 - 11/2022 - έκδοση της συντακτικής μας ομάδας σε μορφή αρχείου .pdf (free download)

Σχετικά με τα σημεία διάθεσης και τα περιεχόμενα διαβάστε εδώ ...

Για να το κατεβάσετε σε μορφή αρχείου .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

Νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις «Αντίδοτο»: Πολιτικός Στρατιώτης - η ζωή και ο θάνατος του Ernst Röhm, του Troy Southgate

Νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις «Αντίδοτο»: 

Πολιτικός Στρατιώτης - η ζωή και ο θάνατος του Ernst Röhm, του Troy Southgate

Ημερομηνία έκδοσης: 08.10.2025

Σελίδες: 256

Για τους αναγνώστες του «Μαύρου Κρίνου» η τιμή είναι 20 ευρώ συμπεριλαμβανομένων των ταχυδρομικών

Παραγγελίες στην ηλεκτρονική διεύθυνση των εκδόσεων «το Αντίδοτο»

ekdoseis.antidoto@gmail.com 

ή 

με sms στο 6949124146

Διατίθεται και από τις εκδόσεις «Λόγχη» και «Πελασγός»

Ατιμασμένος και απαξιωμένος από κάποιους, αλλά επίσης την ίδια στιγμή αδικημένος και άξιος τιμής από άλλους, ο Ernst Röhm (1887-1934) ήταν μια περίπλοκη και αινιγματική φιγούρα της οποίας η αταλάντευτη υποστήριξη στον Αδόλφο Χίτλερ κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του 1930 συχνά επισκιάζει την πιο ριζοσπαστική πλευρά του, με ασυμβίβαστες απόψεις για την ηθική και την αστική τάξη. 

Η λεπτομερής βιογραφία του Troy Southgate επιχειρεί να ανακαλύψει τον πραγματικό Ernst Röhm και εξετάζει την πρώιμη ζωή του στο Μόναχο, την άνοδο του στις τάξεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP) και τον κρίσιμο ρόλο του στις τρομερές ταξιαρχίες Freikorps και στα Τάγματα Εφόδου (Sturmabteilung) φορώντας το καφέ πουκάμισο (S.A.). 

Το βιβλίο διερευνά επίσης την αμφιλεγόμενη σεξουαλικότητα του Röhm και τη θέση του ανάμεσα σε εκείνους που, στα τέλη Ιουνίου 1934, βρέθηκαν ξαφνικά στο στόχαστρο του ίδιου του ναζιστικού καθεστώτος. 

Η εργασία περιλαμβάνει εκτενείς υποσημειώσεις και μια επιλεγμένη βιβλιογραφία.

 Για την σελίδα του εκδότη δείτε εδώ και για τον Troy Southgate εδώ ...

Μια βιβλιοκριτική: "Ο Ηρωικός Ρεαλισμός του Ernst Jünger, στην Εποχή της Παρακμής" Κωνσταντίνος Μποβιάτσος - Emperor of Historia

Στον σύγχρονο Κόσμο, προωθείται μονίμως και με κάθε πιθανό τρόπο, μια Αντεθνική - Παράλογη Προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία το πλέον ουσιώδες ζήτημα είναι η "ικανοποίηση" της "αχόρταγης" επιθυμίας του Ανθρώπου, για τον δικό του εγωισμό στα πλαίσια της Νεοεποχήτικης Υπερκαταναλωτικής Κοινωνίας!

Υπήρξαν όμως κάποτε ορισμένοι διανοούμενοι, που προέβαλλαν μια "πνευματική αντίσταση", στην Αντεθνική Καταιγίδα, που πλησίαζε! 

Ένας από αυτούς ήταν ο Γερμανός Φιλόσοφος και Στρατιώτης και Συγγραφέας ονόματι Ernst Jünger.

Την συγκεκριμένη προσωπικότητα έως τις ημέρες κανείς ΔΕΝ έχει επιτύχει να την πλαισιώσει σε ένα από τα διάφορα "πνευματικά κελιά", καθώς ο ίδιος ο Jünger ΔΕΝ το επιθυμούσε! 

Στα διάφορα Φιλοσοφικά και Λογοτεχνικά Έργα του, όπως Der Arbeiter ή το Der Waldgang αποτυπώνεται η Κοσμοθεωρία του για την εξέλιξη του Κόσμου στον 20ο αιώνα και μετά.

Έχουν γραφτεί πολλά Βιβλία για το Έργο και την Προσωπικότητα του εν λόγω Ιστορικού Προσώπου, αλλά κατ' εμέ το πλέον κατάλληλο και αξιόλογο Βιβλίο για εκείνον είναι το 

"Ο Ηρωικός Ρεαλισμός του Ernst Jünger, στην Εποχή της Παρακμής" 

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου, στο οποίο ο Συγγραφεύς έχει αποτυπώσει με τον πλέον ολοκληρωμένο και ουσιαστικό τρόπο, όλο το ποιόν του Jünger, διά μέσω της ορθής χρήσεως της Ελληνικής Γλώσσης ως προς την ορολογία, ενώ "σκιαγραφεί" επιτυχώς την Σκέψη του Φιλοσόφου στο πέρασμα των χρόνων!

Ένα Βιβλίο, που πρέπει να βρίσκεται στις Βιβλιοθήκες όλων των Σκεπτόμενων Ελλήνων (ανεξαρτήτως Ιδεολογικής και Πολιτικής κατευθύνσεως!) 

Συγχαρητήρια στον Συγγραφέα κ. Κωνσταντίνο Μποβιάτσο 

(κατά Κόσμον Σαμουράι της Δύσης)

Το βιβλίο του Troy Southgate «ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΡΑΥΝΟ: CORNELIU CODREANU, HORIA SIMA & Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΣ ΣΙΔΗΡΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ» είναι τώρα διαθέσιμο για παραγγελία. Το βιβλίο έχει 200 σελίδες και κοστίζει μόλις 24 ΕΥΡΩ με δωρεάν ταχυδρομικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η διεύθυνση PayPal είναι blackfrontpress@yahoo.co.uk

 

Όταν την άνοιξη του 1919, ένας δεκαεννιάχρονος φοιτητής με το όνομα Κορνήλιος Κοντρεάνου (1899-1938) συναντήθηκε με μια χούφτα φίλους στο δάσος Ντομπρίνα για να συζητήσουν σχέδια για μια εθνικιστική εξέγερση, το πρόσωπο της ρουμανικής πολιτικής επρόκειτο να αλλάξει για πάντα. 

Η μαζική μετανάστευση και η ανησυχητική μπολσεβικική παρουσία στη γειτονική Ουγγαρία σήμαιναν ότι η πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξουσία στη Ρουμανία υφίστατο μια ταχεία μεταμόρφωση και η μεγάλης κλίμακας διαφθορά στην ιδιοκτησία, τα οικονομικά και τα μέσα ενημέρωσης οδήγησε σε μια εκρηκτική σύντηξη μεταξύ της Ορθόδοξης θρησκείας και της δεξιάς πολιτικής. 

Ξεκινώντας ως νεαρός ακτιβιστής στη Λίγκα Εθνικής-Χριστιανικής Άμυνας (LANC), ο Κοντρεάνου προχώρησε στη δημιουργία της Λεγεώνας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ή Σιδηρά Φρουρά, και τη διαμόρφωσε σε μια δυναμική παραστρατιωτική δύναμη που σύντομα προκάλεσε την εχθρότητα των κατασταλτικών οργάνων του κράτους.

Με σχολαστική κατανόηση της λεπτομέρειας και μια ατμόσφαιρα συναρπαστικής έντασης, το έργο του Τρόι Σάουθγκέιτ προσεγγίζει αυτό το αμφιλεγόμενο επεισόδιο της ρουμανικής ιστορίας με την ειλικρίνεια και τον σεβασμό που του αξίζει. 

Το βιβλίο περιλαμβάνει μια εξέταση της ζωής και της εποχής του ίδιου του Κοντρεάνου· τις μαζικές δολοφονίες και φυλακίσεις λεγεωνάριων στελεχών τις δραστηριότητες των Νικάτορι, Δεκεμβρίων και Ραζμπουνάτορι «ομάδων θανάτου» τον ρόλο του Χόρια Σίμα (1907-1993) στο Εθνικό Λεγεωνάριο Κράτος και την αιματηρή του συνέχεια και τη σταδιακή ενσωμάτωση της Ρουμανίας στο απανθρωπιστικό περιβάλλον της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτό το βιβλίο δεν έχει γραφτεί για να επαινέσει τον φασισμό ούτε και για να δυσφημίσει τους κύριους πρωταγωνιστές του. Πράγματι, το ίδιο το Λεγεωνάριο Κίνημα έκανε μια κρίσιμη διάκριση ανάμεσα στα δικά του ιδανικά και σε εκείνα του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού. 

Εδώ, για πρώτη φορά, παρουσιάζεται η πλήρης και ανόθευτη ιστορία της Σιδηράς Φρουράς, μια ιστορία που είναι ταυτόχρονα τραγική και συναρπαστική. 

Μια βιβλιοκριτική: "Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή" του François Duprat - Emperor of Historia

 

Στις ημέρες μας, πολλά πράγματα όπως η έννοια του Έθνους και της Φυλής θεωρούνται είτε ξεπερασμένα είτε"Φασιστικά κατάλοιπα", ενώ ο Εθνικισμός περιορίζεται εντός του Κοινοβουλευτισμού, με την δημιουργία διαφόρων υποτιθέμενων Εθνικιστικών Κομμάτων. 

Ο François Duprat όμως ένας Γάλλος, ο οποίος είχε πολιτικές καταβολές από τον Αντεθνικό Τροτσκιστικό Κομμουνισμό στο Βιβλίο του "Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή" σημειώνει ξεκάθαρα την αναγκαιότητα της "εξαγνίσεως" του Εθνικισμού και στην συνέχεια εμπνευσμένος από τα πρότυπα προηγούμενων Εθνικιστικών εγχειρημάτων (όπως του Φασισμού στην Ιταλία) αλλά και εγχειρημάτων της εποχής του (όπως το Εθνικιστικό Κίνημα Jeune Nation του Pierre Sidos) θέτει τις προϋποθέσεις για την επιτυχία της Εθνικιστικής Επαναστάσεως (Πνευματικός - Ιδεολογικός Αγών και στην συνέχεια δημιουργία Κόμματος με άτομα διαποτισμένα από τις Αξίες του Εθνικισμού), η οποία θα επιφέρει στο Έθνος της Γαλλίας την Εθνική Αρμονία και Πρόοδο του.

Βέβαια, το εν λόγω Σύγγραμμα φαίνεται σε πολλά σημεία "περιορισμένο" στα δεδομένα της Γαλλίας (Δλδ ενός Αποικιοκρατικού Έθνους - Κράτους), το οποίο βιώνει τις συνέπειες της Πολιτικής του, όμως εάν κανείς μας "ξεφύγει" από το γενικό πλαίσιο του Βιβλίου, τότε θα κατανοήσει πώς ο Συγγραφέας ομιλεί για θέματα, που απασχολούν τον Κόσμο γενικώς πλέον στις ημέρες μας (και ιδίως εμάς τους Έλληνες).

Επομένως, το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί ένα Εξαιρετικά Ενδιαφέρον τρόπο κατανοήσεως του Σύγχρονου Κόσμου, ενώ παρουσιάζει εκτός από την Σκληρή Πραγματικότητα την σημασία του Ιδεολογικού Περιεχομένου, ως βασική προϋπόθεση για την επικράτηση του Εθνικιστικού Κινήματος στο κάθε Έθνος της Ευρώπης και του Κόσμου.

Κλείνοντας, να σημειωθεί πώς το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί την πλέον Ενδιαφέρουσα - Αξιόλογη Έκδοση των Συναγωνιστών εκ της Ελληνικής Κύπρου (Δλδ @reconquistahellas ) , από τους οποίους μπορείτε να το προμηθευτείτε σε ευνοϊκή τιμή!

Τα συμπεράσματα δικά σας.

πηγή

Προσεχώς: έκδοση των Αυτόνομων Αθηνών

 

Κωνσταντίνος Μποβιάτσος σε μία Μάχη Ιδεών

 

Ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος είναι ένας νέος δημιουργός που και αυτός έχει εμπλουτίσει τους τίτλους της Λόγχης τα τελευταία χρόνια.  

Γεννημένος στην Λαμία σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Βερόνα και έχει ασχοληθεί με τον Ευρωπαϊκό ριζοσπαστικό εθνικισμό και με  διανοουμένους του Γαλλικού και Ιταλικού Φασισμού.

Έχει γράψει τα βιβλία, «Léon Degrelle ο τελευταίος ιππότης», «Μίκης Μάντακας, πεθαίνοντας για την Ευρώπη» και «Ο Μαύρος Μάης του ‘68» και «Ο Εθνικοσυνδικαλισμός του Ramiro Ledesma Ramos».

Έχει μεταφράσει τα βιβλία:  «Το δόγμα του Φασισμού»,  «Pierre Drieu La Rochelle, Ιδέες για μια επανάσταση των Ευρωπαίων», «Louis-Ferdinand Celine, ένας παράνομος της λογοτεχνίας», «Η συντηρητική επανάσταση στην Γερμανία, 1918 -1932» «Οι ψυχές που καίνε» και έχει επιμεληθεί τα βιβλία, «Ο Τόλκιν, η Ευρώπη και η παράδοση» και «Οι δρόμοι της μάχης» του Dominique Venner

πηγή

Το πέρασμα στο δάσος: από το οπισθόφυλλο του βιβλίου της χρονιάς

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

 «Το πέρασμα στο δάσος: Δεν υπάρχει κανένα ειδύλλιο πίσω από αυτή την έκφραση. Ο αναγνώστης θα πρέπει μάλλον να προετοιμαστεί για μια επικίνδυνη εξόρμηση, όχι μόνο έξω από τα συνηθισμένα, αλλά και πέρα από τα όρια του στοχασμού. Το έργο αυτό ασχολείται με ένα κρίσιμο ζήτημα της εποχής μας, δηλαδή ένα ζήτημα που παρόλα αυτά ενέχει κινδύνους. Την ελευθερία!»

Λέει ο Jünger σε ένα σημείο:

"Η αυθεντική ιστορία μπορεί να δημιουργηθεί μόνο από ελεύθερους ανθρώπους. Η ιστορία είναι το αποτύπωμα που οι ελεύθεροι άνθρωποι δίνουν στο πεπρωμένο". 

 

Ο Julius Evola, έκανε μια κριτική με τον τίτλο «Μια Αποτυχημένη Επανάσταση», που αφορά το σπουδαίο έργο του Armin Mohler για την Συντηρητική Επανάσταση (Σαμουράι της Δύσης)

«Όσοι σήμερα κρίνουν τα πολιτικά κινήματα που χαρακτήρισαν τη σύγχρονη Γερμανία - εννοούμε αυτά που ξεκίνησαν μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που αναπτύχθηκαν με ποικίλους τρόπους κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και συνεχίστηκαν μέχρι την έλευση του Τρίτου Ράιχ του Χίτλερ, ακολουθώντας μια πορεία αντίθετη προς τον Μαρξισμό - συνήθως καταλήγουν σε απλοϊκές φόρμουλες, όπως φασισμός, κρυπτοφασισμός, ναζισμός, ρατσισμός: τύποι, οι οποίοι μπορεί πράγματι να είναι χρήσιμοι σε ασήμαντες πολεμικές, αλλά οι οποίοι δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη την πραγματικότητα, η οποία είναι πολύ πιο περίπλοκη και διαφοροποιημένη. 

Στην πραγματικότητα, κατά την προαναφερθείσα περίοδο, στη Γερμανία ασκήθηκαν πολλαπλές επιρροές, οι οποίες δεν μπορούν να ταυτιστούν με τον Εθνικοσοσιαλισμό, όπως είναι συνήθως γνωστός. 

Οι κυριότερες συνδέονται μάλλον με ένα ρεύμα που μπορεί να χαρακτηριστεί με τον τύπο «Συντηρητική Επανάσταση» και το οποίο φαίνεται σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητο από τον Χιτλερισμό, ακόμη και αν έχει υπάρξει κάποια παρέμβαση σε αυτόν και σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει συγχωνευθεί με αυτόν. Εκτός Γερμανίας, λίγα είναι γενικά γνωστά για όλα αυτά».

Εμείς βέβαια σήμερα, σχεδόν εβδομήντα χρόνια μετά από αυτό το σπουδαίο έργο - που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λόγχη -, ένα πράγμα μπορεί σίγουρα να πούμε: λίγα είναι ακόμα γνωστά για τη Συντηρητική Επανάσταση και θα μπορούσε κανείς να προσθέσει, όχι μόνο εκτός Γερμανίας αλλά, μάλιστα και στον ίδιο τον τόπο προέλευσης της. 

Ο Mohler το αναφέρει ιδιαίτερα στο έργο του.

Η έκδοση της χρονιάς: Ernst Jünger «Το πέρασμα στο δάσος» (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

«Το δάσος είναι περισσότερο ένας ψυχολογικός χώρος. Η θέληση για αντίσταση είναι αυτή που ορίζει τα όριά του και του δίνει τον χαρακτήρα του. Και αυτή η θέληση για αντίσταση μπορεί να εκδηλωθεί εξίσου καλά σε μια σοφίτα ή ένα κελάρι, όσο και στο ίδιο το δάσος. Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι το όνειρο είναι το δάσος. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, δεν ασχολείται πλέον καθόλου με την πραγματικότητα γύρω του. Ζει τη ζωή του στο όνειρο, τη ζωή του στη λογοτεχνική του ύπαρξη. Βλέποντάς τον απέξω, αυτός ο άνθρωπος μοιάζει εντελώς με έναν τρομερό αστό. Στην πραγματικότητα όμως, είναι ένας επαναστάτης, ίσως ακόμη πιο επικίνδυνος επαναστάτης από κάποιον που αφήνει γενειάδα και επιδίδεται σε μεγαλαυχία...» 

Αυτά είναι τα λόγια του μεγάλου Γερμανού, σε μια συνέντευξη του την δεκαετία του 1980, για το αριστούργημα του «Το πέρασμα στο δάσος». 

Πάμε τώρα και εμείς να περιγράψουμε – μόλις εκδόθηκε στα ελληνικά – το έργο αυτό στο κοινό, για να μπορέσει να καταλάβει με απλό τρόπο το πνεύμα του βιβλίου. 

Βρισκόμαστε στο 1951. Η Ευρώπη έχει βγει από την καταστροφή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενός μεγάλου πολέμου, αδελφοκτόνου, που τον θέλησαν και προκάλεσαν οι γνωστές Ελίτ. Η Γερμανία είναι η μεγάλη χαμένη σε όλα τα επίπεδα. 

Έξι χρόνια νωρίτερα και μέσα από τα ερείπια της σύγκρουσης και της πολλαπλής εισβολής, διαιρεμένη πλέον η Γερμανία μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών, αναδύθηκαν τα πρώτα σκληρά χτυπήματα της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας. 

Μια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με μια ταχεία ανοικοδόμηση, που κατέστη δυνατή χάρη στην εισροή των περίφημων αμερικανικών κεφαλαίων. Κεφάλαια που εξαγόρασαν μυαλά και συνειδήσεις.

 Στην άλλη πλευρά, την ανατολική, ένα άλλο σκοτάδι διαφορετικού τύπου, αλλά του ίδιου πνεύματος. Και όλα αυτά με την απειλή μιας επικείμενης παγκόσμιας σύγκρουσης μεταξύ των μεγάλων Αφεντάδων του κόσμου

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Beyond East & West -Troy Southgate (Black Front Press)

 

Κυκλοφορεί: Ανάκτηση #12 ( (https://anaktisi-mag.gr/)

 ΑΝΑΚΤΗΣΗ α.τ. 12

4,50 €

Κυκλοφόρησε εν μέσω θέρους το νέο, 12ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση, του μοναδικού εθνικιστικού περιοδικού που μένει μακριά από κόμματα και εξαρτήσεις! Με πλούσια ύλη και εκτενή αρθρογραφία για τα θέματα που αφορούν όλους τους πατριώτες.

Οι διεθνείς εξελίξεις μέσα από φρέσκια ματιά, ιδεολογικά κείμενα καθώς και ιστορικά, παρουσιάζονται για μια εναλλακτική ενημέρωση.

Το απάνθρωπο καθεστώς Χότζα στην Αλβανία και το όργανο κομμουνιστικής προπαγάνδας, η ΕΟΚΑ Β’ και ο αγώνας για την Ένωση, ο χάρτης της βιοπολιτικής των Τεμπών και το άγνωστο κείμενο του Δραγούμη.

Τι συμβαίνει με την σύγκρουση Ατλαντισμού και Ευρασίας; Νέα από το μέτωπο της Ουκρανίας, ειδήσεις από τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα, μουσική, βιβλίο, κινηματογράφος και δύο συνεντεύξεις! Και μαζί δώρο αυτοκόλλητο «Δραγούμης – Όσοι Ζωντανοί!»

Το 12ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση βρίσκεται ξανά μέσω του δικού μας δικτύου διανομές σε όλη την Ελλάδα αλλά και μέσω της Λόγχης (τηλέφωνο 2103611590) σε κάθε σπίτι. 

Διαβάστε σε αυτό το τεύχος:

ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

το editorial της Ανάκτησης

UDO VOIGHT, ΕΝΑΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΕΓΧΡΙΣΤΩΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

Από τον Πέτρο Ι. Νικολού

ΑΤΛΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΑΣΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

του Βαγγέλη Αραγιάννη

«ΕΙΝΑΙ ΦΘΗΝΟΤΕΡΟ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΑΤΣΑΛΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΑΙΜΑ ΣΤΙΣ ΒΑΛΤΙΚΕΣ»

Συνέντευξη με έναν Γερμανό Εθελοντή στο πλευρό των Ουκρανών

Η ΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

επιμέλεια Ιωάννης Δικταίος

ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ

Η περίπτωση της Isabel Peralta

LSNS: Η ΣΛΟΒΑΚΙΚΗ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»

γράφει ο Γιάννης Κολοβός

«ΛΑΪΚΟ ΒΗΜΑ»: ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

του Γιώργου Μάστορα 

Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

του Λουκά Νοταρά

ΘΑΝΑΤΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΧΑΪΝΤΕΓΚΕΡ

Γράφει ο Άγγελος Δημητρίου

ΑΝΑΚΤΗΣΗ τεύχος 12

52 σελίδες

και ΔΩΡΟ αυτοκόλλητο ΙΔΑΣ

αγοράστε το νέο τεύχος από εδώ

ή τηλεφωνικά στο 2103611590

ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ Η Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

του Κωνσταντίνου Τσοπάνη

Ο ΤΑΠΕΙΝΟΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΥΛΙΣΜΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΑΝΥΨΩΜΑ

Το άγνωστο και ημιτελές κείμενο του Δραγούμη: μέρος του αδημοσίευτου μυθιστορήματος «Οι τρεις φίλοι».

αντιγράφει και σχολιάζει ο Γιώργος Δημητρούλιας

ΕΟΚΑ Β' ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ!

του Νίκου Παπαγεωργίου 

ΕΥΡΩΠΗ, ΝΕΟΛΑΙΑ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

του Κώστα Μποβιάτσου

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ (ΕΛΛΗΝΙΚΟ) ΡΟΚ ΣΤΙΣ ΦΑΒΕΛΕΣ!

αποστολή στην Βραζιλία Κώστας Μανιάτης

HOBBIT, ΜΕ ΡΙΖΕΣ ΒΑΘΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΓΩΝΟΥΝ

συνέντευξη στην Κατερίνα Τ.

PLAY IT LOUD!

Από τον Αλμπέρτο Λιανό

ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΑΨΑΜΕ, ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΚΟΥ