«Το δάσος είναι περισσότερο ένας ψυχολογικός χώρος. Η θέληση για αντίσταση είναι αυτή που ορίζει τα όριά του και του δίνει τον χαρακτήρα του. Και αυτή η θέληση για αντίσταση μπορεί να εκδηλωθεί εξίσου καλά σε μια σοφίτα ή ένα κελάρι, όσο και στο ίδιο το δάσος. Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι το όνειρο είναι το δάσος. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, δεν ασχολείται πλέον καθόλου με την πραγματικότητα γύρω του. Ζει τη ζωή του στο όνειρο, τη ζωή του στη λογοτεχνική του ύπαρξη. Βλέποντάς τον απέξω, αυτός ο άνθρωπος μοιάζει εντελώς με έναν τρομερό αστό. Στην πραγματικότητα όμως, είναι ένας επαναστάτης, ίσως ακόμη πιο επικίνδυνος επαναστάτης από κάποιον που αφήνει γενειάδα και επιδίδεται σε μεγαλαυχία...»
Αυτά είναι τα λόγια του μεγάλου Γερμανού, σε μια συνέντευξη του την δεκαετία του 1980, για το αριστούργημα του «Το πέρασμα στο δάσος».
Πάμε τώρα και εμείς να περιγράψουμε – μόλις εκδόθηκε στα ελληνικά – το έργο αυτό στο κοινό, για να μπορέσει να καταλάβει με απλό τρόπο το πνεύμα του βιβλίου.
Βρισκόμαστε στο 1951. Η Ευρώπη έχει βγει από την καταστροφή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενός μεγάλου πολέμου, αδελφοκτόνου, που τον θέλησαν και προκάλεσαν οι γνωστές Ελίτ. Η Γερμανία είναι η μεγάλη χαμένη σε όλα τα επίπεδα.
Έξι χρόνια νωρίτερα και μέσα από τα ερείπια της σύγκρουσης και της πολλαπλής εισβολής, διαιρεμένη πλέον η Γερμανία μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών, αναδύθηκαν τα πρώτα σκληρά χτυπήματα της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας.
Μια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με μια ταχεία ανοικοδόμηση, που κατέστη δυνατή χάρη στην εισροή των περίφημων αμερικανικών κεφαλαίων. Κεφάλαια που εξαγόρασαν μυαλά και συνειδήσεις.
Στην άλλη πλευρά, την ανατολική, ένα άλλο σκοτάδι διαφορετικού τύπου, αλλά του ίδιου πνεύματος. Και όλα αυτά με την απειλή μιας επικείμενης παγκόσμιας σύγκρουσης μεταξύ των μεγάλων Αφεντάδων του κόσμου
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
.jpg)
