«Το Σάββατο η κοινότητά μας έδωσε δυναμικά το παρών
στην πορεία καταδίκης του ψευδοκράτους που διοργανώθηκε στη Λεμεσό, στέλνοντας
ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η εθνικιστική νεολαία θα βρίσκεται πάντα στην πρώτη
γραμμή των αγώνων, όπου και όποτε χρειαστεί. Η Κύπρος δεν πωλείται, γιατί
περιφρουρείται»
Αυτόνομοι Κύπρου
Κυπριακές Εθνικιστικές Εκδόσεις
Παρά το ασφυκτικό κομματικό πλαίσιο της εξουσίας στην
Κύπρο εδώ και χρόνια δημιουργούνται συνεχώς αυτόνομες εθνικιστικές ομάδες σε όλες
τις μεγάλες πόλεις της Μεγαλονήσου, με πρώτη από αυτές τις «Μαύρες Ταξιαρχίες» το
2008 που «φώτισε το μονοπάτι της αυτονομίας».
Τόσο η προπαγάνδα της αριστεράς
όσο και της δεξιάς καθώς και η υποτέλεια της antifa και της συστημικής ακροδεξιάς, δεν έχουν καταφέρει να αποδυναμώσουν το εθνικιστικό
συναίσθημα παρά τα σχέδια των κέντρων ελέγχου και καταστολής.
Πέρα
από την δυναμική παρουσία από τα σχολεία μέχρι τα γήπεδα οι συναγωνιστές έχουν
καταφέρει να προχωρήσουν σε ποιοτικές εκδόσεις με εξαιρετικά αποτελέσματα και
άκρως επιτυχημένη διανομή στην μητροπολιτική Ελλάδα και την Κύπρο.
Ενισχύστε τις
εκδοτικές προσπάθειες μέσω των γνωστών εθνικιστικών βιβλιοπωλείων και των
αυτόνομων πυρήνων!
θαρρώ θά΄χουν
ανθίσει οι βασιλικοί στο λιακωτό μας
κι οι κρίνοι γύρω απ΄ το πηγάδι.
Θα κόψω ένα φυλλαράκι μικρό,
μικρό όπως την καλοσύνη των ανθρώπων
και στ΄ άρωμα του θα πλέξω
τις θύμησες του χθες
Ο Σπύρος Παπαγεωργίου υπήρξε κορυφαίος Εθνικιστής
δημοσιογράφος και συγγραφέας, ανταποκριτής ξένων εφημερίδων, πολιτικός αναλυτής και ιστορικός, αγωνιστής της Ενωτικής παράταξης και μέλος του ένοπλου αγώνα που
καθοδήγησε ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας.
Υπήρξε ο εξ απορρήτων συνεργάτης και
βιογράφος του Διγενή. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Γρίβας του εμπιστεύθηκε και το αρχείο
της Αντικομμουνιστικής οργανώσεως«Χ», που είχε καταστεί το φόβητρο πολλών, λόγω
των αποκαλύψεων για πολιτικά και στρατιωτικά πρόσωπα και παρασκηνιακές διαδρομές της εκάστοτε εξουσίας.
Υπήρξε μέλος του πολιτικού
και ιδεολογικού φορέα «Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα». Γεννήθηκε το 1940 στο χωριό
Τρεμετουσιά (Επαρχία Λάρνακας) στην Κύπρο.
Εργάστηκε στην Κυπριακή εφημερίδα
Ελευθερία και ως αρχισυντάκτης στην Κυπριακή εφημερίδα Πατρίς. Για αρκετά
χρόνια ήταν αρχισυντάκτης στην Αθηναϊκή εφημερίδα ΕΣΤΙΑ.
Σε πολύ νεαρή ηλικία
πήρε ενεργό μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Μαζί με άλλους νεολαίους της
νήσου βρήκαν παλιά όπλα, τύπωναν και κυκλοφορούσαν τις προκηρύξεις της ΕΟΚΑ,
κατασκεύαζαν βαμβακοπυρίτιδα, νάρκες και χειροβομβίδες, εγχώριας κατασκευής τις οποίες και χρησιμοποιούσαν κατά των πάνοπλων Άγγλων.
Αποκορύφωμα υπήρξε η επίθεση κατά του
Διδασκαλικού Κολεγίου για την οποία υποκλίνεται ο Γρίβας στα απομνημονεύματα του, ενώ οι συλληφθέντες εθνικιστές δεν λύγισαν στα βασανιστήρια και τις απειλές των Τουρκοκυπρίων επικουρικών και των σαδιστών Άγγλων.
Πολέμησε
επίσης σε Ελληνοκυπριακές Ομάδες κατά των Τουρκοκυπρίων στο πλαίσιο των
Διακοινοτικών Ταραχών το 1963-64 ως χειριστής πολυβόλου Βίκερς 0.303΄, στο
Πενταδάκτυλο και στις μάχες της Πάφου και παράλληλα αρθρογραφούσε προς πληροφόρηση των πολιτών.
Ο Σπύρος
Παπαγεωργίου ασχολήθηκε τόσο με τη λογοτεχνία όσο και με την ιστορική έρευνα
εκτεταμένα, ιδίως περί τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα της Κυπριακής Ιστορίας.
Δημοσίευσε τόσο διηγήματα και ποιήματα, όσο και πολλά άρθρα πολιτικού
περιεχομένου καθώς και ιστορικές μελέτες.
Ανάμεσα στους 27 τίτλους βιβλίων βρίσκεται
και ηΑγία Τηλλυρία (ποίηση) που εκδόθηκε στη Λευκωσία το 1972. Αυτό το
ποιητικό έργο μελοποιήθηκε από το Γιώργο Κοτσώνη και πρωτοπαρουσιάστηκε στο
αρχαίο θέατρο των Σόλων (Κύπρος).
Ο δίσκος «Αγία Τηλλυρία» εκδόθηκε το 1973.
Πρόκειται για έναν κύκλο εννέα τραγουδιών ελεγειακού περιεχομένου που
βασίζονται σε στίχους του Σπύρου Παπαγεωργίου από το ομώνυμο έργο του.
Αναφέρονται στο μικρό έπος που διαδραματίστηκε στην περιοχή της Τηλλυρίας (οι
κάτοικοι της έλκουν την καταγωγή τους από την Τήλο των Δωδεκανήσων), στο
βορειοδυτικό άκρο του νησιού.
Τον Αύγουστο του 1964 η περιοχή δέχθηκε
ισχυρή επιδρομή από Τουρκικές αεροπορικές δυνάμεις - ακόμη και με χρήση βομβών ναπάλμ
που τους προμήθευσαν οι ΗΠΑ - και αντιστάθηκε σθεναρά με κόστος τη θυσία της
ζωής αρκετών δεκάδων κατοίκων, ενώ ολόκληρη η περιοχή μετατράπηκε σε παρανάλωμα
του πυρός.
Ο Σπύρος Παπαγεωργίου ήταν παρών καταγράφοντας τα θλιβερά αυτά
γεγονότα και αφιέρωσε το ποιητικό του έργο στον Ελλαδίτη ήρωα υπολοχαγό Νίκο
Παπαγεωργίου που έπεσε στο πεδίο της μάχης.
Σφοδρός πολέμιος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και λόγω
αυτού του γεγονότος την περίοδο της διακυβερνήσεως της Ελλάδος από το Στρατιωτικό Καθεστώς της 21ης Απριλίου, του είχε απαγορευτεί η είσοδος στην
Ελλάδα με εντολή του Συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου (...) ενώ να σημειωθεί ότι ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας ήταν στόχος του Απριλιανού καθεστώτος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο ιδρυτής της ΕΟΚΑ και ΕΟΚΑ Β' είχε καταγγείλει απόπειρα δολοφονίας του με εμπλεκομένους Ταγματάρχες του Ελληνικού Στρατού καθώς και σχέδιο τουρκοποίησης της νήσου εκ μέρους των Απριλιανών, γεγονός που επιβεβαιώνει σε μαρτυρίες του ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Β' Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Στις 29 Ιουλίου 1973 το ονομαζόμενο Εφεδρικό Σώμα, που το αποτελούσαν φανατικοί παρακρατικοί υποστηρικτές του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, επιτέθηκε και κατέστρεψε τα γραφεία και τα τυπογραφεία των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων στην Κύπρο, ενώ συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν
στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας, όσοι δημοσιογράφοι, μεταξύ τους και ο
Σπύρος Παπαγεωργίου, ήταν αντίθετοι με την ενδοτική πολιτική του Αρχιεπισκόπου.
Το 1974
κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ήταν διευθυντής στο «Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου» και με την έναρξη της επιθέσεως εγκατέλειψε τη θέση του και πολέμησε ως απλός
στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου όταν άλλοι έτρεχαν να κρυφτούν στα μετόπισθεν!
Στην περίοδο της προεδρίας του αντάρτη πόλης της ΕΟΚΑ και τιμωρού των Άγγλων πρακτόρων Νίκου
Σαμψών στη Κύπρο, διατέλεσε από τις 15 έως τις 23 Ιουλίου 1974, διευθυντής του
Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, σε δημόσια ομιλία μαζί με άλλους παράγοντες αποκάλυψε τα μεσαιωνικά
εργαλεία και τις μεθόδους βασανισμού που ακολουθούσαν οι οπαδοί του Μούσκου ενάντια
στους «Ενωτικούς» στις φυλακές και στα κολαστήρια της κρατικής εξουσίας.
Μετά την εισβολή κυνηγήθηκε λυσσαλέα από τους υποστηρικτές του πανούργου ρασοφόρου και την δημοκρατία και αναγκάστηκε να αναζητήσει καταφύγιο και στήριγμα στην Ελλάδα καθώς και σε οργανώσεις εθνικιστών,
όπου συνέχισε την δράση και συμμετείχε ενεργά σε πολιτικούς και ιδεολογικούς
αγώνες.
Διατέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου στο οποίο Πρόεδρος ήταν οΣτρατηγός Μιχαήλ Οικονομάκος -ο τελευταίος στα μέσα της δεκαετίας του 2000 βραβεύτηκε
σε δημόσια μουσικοπολιτική εκδήλωση με τιμητική πλακέτα από τον Νίκο Μιχαλολιάκο για την πολύπλευρη προσφορά του, ενώ εκατοντάδες νεολαίοι τον χαιρετούσαν με τεταμένη την δεξιά σε ένδειξη τιμής - και δημοσίευσε κείμενα
του στο περιοδικό «Μαχόμενος Ελληνισμός».
Μετά το 2005, αντιμετώπισε σημαντικά
προβλήματα υγείας εξ αιτίας διαβήτη, κυρίως με τη σταδιακή μείωση της οράσεως
του, αποτέλεσμα της πολύωρης ασχολίας του με την μελέτη των Κυπριακών Αρχείων
τα οποία κατασχέθηκαν παρανόμως από τις Κυπριακές αρχές.
Την Δευτέρα 3
Σεπτεμβρίου 2007, οπλισμένοι άνδρες της Κυπριακής Αστυνομίας, οι οποίοι
συνοδεύονταν από υπαλλήλους του Δημοσίου Αρχείου, με εντολή της Έφης
Παρπαρίνου, τότε διευθύντριας του Δημοσίου Αρχείου της Κύπρου, με την έγκριση
της Κυπριακής Κυβερνήσεως (τόσο η Κυπριακή δεξιά όσο και η αριστερά σιώπησαν
για το γεγονός αυτό) περικύκλωσαν το βιβλιοπωλείο και την αποθήκη του εκδότη
Κώστα Επιφανίου στην Λευκωσία.
Κατάσχεσαν το αρχείο του Σπύρου
Παπαγεωργίου, το οποίο κάλυπτε την περίοδο από το 1960 έως το 1974, με το
επιχείρημα ότι περιλαμβάνει Απόρρητα Κρατικά Έγγραφα της Κυπριακής Δημοκρατίας,
τυχόν δημοσιοποίηση των οποίων θα βλάψει τα Κυπριακά συμφέροντα.
Το αρχείο
αποτέλεσε την βάση των πηγών του Παπαγεωργίου για την συγγραφή των βιβλίων «Από
την Ζυρίχη στον Αττίλα» και «Επιχείρηση Κοφίνου» που εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος
του Κώστα Επιφανίου.
Ο Σπύρος Παπαγεωργίου απέδωσε την κατάσχεση στον τρόμο των
Κυπριακών Αρχών για το περιεχόμενο του αρχείου του, οι οποίες ανησυχούν μην
βγουν στην δημοσιότητα απόρρητα έγγραφα που καταρρίπτουν οριστικά τον μύθο του
«Εθνάρχη» Μακαρίου και των συνεργατών του.
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα
αποκαλυπτικά στοιχεία του Σπύρου Παπαγεωργίου για τις αγαθές σχέσεις του
Μακαρίου, του Κρανιδιώτη και άλλων αξιωματούχων της Κυπριακής Κυβέρνησης με το
καθεστώς της 21ης Απριλίου αλλά και με τον ξένο παράγοντα.
Στα κείμενα του δεν χαρίζεται ούτε στους
οπαδούς του ΑΚΕΛ αλλά και στον Άγγελο
Βλάχο, έναν από τους μεγαλύτερους υβριστές του Κυπριακού Ελληνισμού.
Ο Τάσσος
Παπαδόπουλος πρότεινε τον Σπύρο Παπαγεωργίου ως υποψήφιο για την απονομή βραβείου συνολικής ιστορικής προσφοράς, όμως ο Παπαγεωργίου αρνήθηκε
για λόγους που δημοσιοποίησε σε συνέντευξη του στην εβδομαδιαία εφημερίδα
«Ελεύθερος Κόσμος».
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραφε με ειδικό φακό,
στην αρχαιοελληνική γλώσσα, σύμφωνα με τη μαρτυρία του παιδικού φίλου του και δημοσιογράφου
Γιάννη Σπανού, ενώ είχαν παραλύσει τα κάτω άκρα του.
Ως
συγγραφέας έγραψε γεγονότα που κανένας άλλος δεν αποπειράθηκε, καθώς
αισθάνονταν «θωρακισμένος» αφού όσα αποτύπωνε στο χαρτί τα στήριζε στα έγγραφα
της Ε.Ο.Κ.Α., της Ε.Ο.Κ.Α. Β' καθώς και στο ημερολόγιο του Γρίβα το οποίο
κατείχε.
Απεβίωσε στις 9:30 το πρωί της Παρασκευής 3 Οκτωβρίου 2014, στο σπίτι
του στη Ραφήνα.
Λίγους μήνες πριν τον θάνατο του είχα την τιμή να συνομιλήσω μαζί του
όπου και μου μετέφερε την πικρία του για την πορεία του εθνικιστικού κινήματος,
ενώ να σημειωθεί ότι πολλοί διάσημοι «διαπρύσιοι κήρυκες των εθνικιστικών ιδεών» που απολάμβαναν μετά μανίας τα κοινοβουλευτικά αγαθά της αστικής
δημοκρατίας την εποχή εκείνη … απέκρυψαν πλήρως τον θάνατο του!
Υπήρξαν όμως και κάποιοι συναγωνιστές που τίμησαν την μνήμη του με σχετική αρθρογραφία - κυρίως στο διαδίκτυο - και εξύμνησαν το έργο του θανόντος για την Πατρίδα και τον Λαό.
Το 28ο και το τελευταίο από
τα έργα του Σπύρου Παπαγεωργίου - «Από την ΕΟΚΑ στην ΕΟΚΑ Β’», εκδόσεις «Κώστας
Επιφανίου» τo 2009 - έμεινε ημιτελές και κυκλοφόρησε μόνο ο πρώτος τόμος, καθώς
ο συγγραφέας αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και λόγω σφοδρών αντιδράσεων
του καθεστώτος ...
Γράφτηκε αυτό το βιβλίο με σκοπό να δώσει πληροφορίες και
στοιχεία για την ταραγμένη και καθοριστική για την ιστορική μοίρα της Κύπρου
περίοδο.
Γράφτηκε σε μια προσπάθεια να απαντηθούν οι απορίες και οι
προβληματισμοί της λεγόμενης «Ενωτικής Παρατάξεως» για το πως συνέβη να εμπλακεί στα
γεγονότα της περιόδου.
Ποιο κίνητρο και ποια ιδανικά συνεπήραν και στράτευσαν
τα 20.000 μέλη της ένοπλης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β';
Η κηδεία του έγινε τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου
2014, στις 11:00 το πρωί, στον Ιερό Ναό της Παναγιάς Παντοβασίλισσας Ραφήνας,
και τάφηκε στο νεκροταφείο Ραφήνας μεταξύ συγγενών και συναγωνιστών.
“Θα έρθουμε μια Νύχτα, Όπου κι αυτά τα αστέρια Θα έχουν
σβήσει, Και δεν θα ξέρετε Αν Ζωντανοί ή Πεθαμένοι είστε. Μα Εμείς θα έρθουμε,
Φέρνοντας μαζί μας Χιλιάδες άστρα, ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ, Και έναν Ήλιο Ματωμένο, ΤΗ
ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ!”
Σήμερα, 04.10.25, αφήσαμε πίσω μας το γκρίζο της πόλης
και ανεβήκαμε στα μονοπάτια της Φύσης, εκεί όπου η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα.
Μια
δυναμική πεζοπορία, με δεκάδες συναγωνιστές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας,
μακριά από τον θόρυβο και την παρακμή της πόλης.
Εκεί όπου ο νους καθαρίζει, το
σώμα δυναμώνει και οι ιδέες αποκτούν ρίζες.
Μακριά από τον εφησυχασμό και την πλασματική «άνεση»,
συναντηθήκαμε ξανά με τα ουσιώδη: την αυθεντική ανθρώπινη επαφή, τον σεβασμό
στο περιβάλλον και την πειθαρχία που απαιτεί η ζωή κοντά στη φύση.
Σε κάθε
βήμα, χτίζεται χαρακτήρας. Σε κάθε ανηφορικό πέρασμα, δυναμώνει η θέληση.
Στις ημέρες μας, πολλά πράγματα όπως η έννοια του Έθνους και
της Φυλής θεωρούνται είτε ξεπερασμένα είτε"Φασιστικά κατάλοιπα", ενώ
ο Εθνικισμός περιορίζεται εντός του Κοινοβουλευτισμού, με την δημιουργία
διαφόρων υποτιθέμενων Εθνικιστικών Κομμάτων.
Ο François Duprat όμως ένας
Γάλλος, ο οποίος είχε πολιτικές καταβολές από τον Αντεθνικό Τροτσκιστικό
Κομμουνισμό στο Βιβλίο του "Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή"
σημειώνει ξεκάθαρα την αναγκαιότητα της "εξαγνίσεως" του Εθνικισμού
και στην συνέχεια εμπνευσμένος από τα πρότυπα προηγούμενων Εθνικιστικών
εγχειρημάτων (όπως του Φασισμού στην Ιταλία) αλλά και εγχειρημάτων της εποχής
του (όπως το Εθνικιστικό Κίνημα Jeune Nation του Pierre Sidos) θέτει τις
προϋποθέσεις για την επιτυχία της Εθνικιστικής Επαναστάσεως (Πνευματικός -
Ιδεολογικός Αγών και στην συνέχεια δημιουργία Κόμματος με άτομα διαποτισμένα
από τις Αξίες του Εθνικισμού), η οποία θα επιφέρει στο Έθνος της Γαλλίας την
Εθνική Αρμονία και Πρόοδο του.
Βέβαια, το εν λόγω Σύγγραμμα φαίνεται σε πολλά σημεία
"περιορισμένο" στα δεδομένα της Γαλλίας (Δλδ ενός Αποικιοκρατικού
Έθνους - Κράτους), το οποίο βιώνει τις συνέπειες της Πολιτικής του, όμως εάν
κανείς μας "ξεφύγει" από το γενικό πλαίσιο του Βιβλίου, τότε θα
κατανοήσει πώς ο Συγγραφέας ομιλεί για θέματα, που απασχολούν τον Κόσμο γενικώς
πλέον στις ημέρες μας (και ιδίως εμάς τους Έλληνες).
Επομένως, το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί ένα Εξαιρετικά
Ενδιαφέρον τρόπο κατανοήσεως του Σύγχρονου Κόσμου, ενώ παρουσιάζει εκτός από
την Σκληρή Πραγματικότητα την σημασία του Ιδεολογικού Περιεχομένου, ως βασική
προϋπόθεση για την επικράτηση του Εθνικιστικού Κινήματος στο κάθε Έθνος της
Ευρώπης και του Κόσμου.
Κλείνοντας, να σημειωθεί πώς το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί την
πλέον Ενδιαφέρουσα - Αξιόλογη Έκδοση των Συναγωνιστών εκ της Ελληνικής Κύπρου
(Δλδ @reconquistahellas ) , από τους οποίους μπορείτε να το προμηθευτείτε σε
ευνοϊκή τιμή!
Η καταγγελία του Στρατηγού Γρίβα έγινε σε συνέντευξή του
προς το "Βήμα" των Αθηνών που δημοσιεύθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1973
και δόθηκε ολόκληρη στη δημοσιότητα από το Γενικό Γραμματέα της ΕΣΕΑ Χρηστίδη:
"Μετά το κήρυγμα του ανεκδιήγητου Κωνσταντοπούλου
(διευθυντή της φιλοχουντικής εφημερίδας "Ελεύθερος Κόσμος" των Αθηνών
και θεωρούμενου θεωρητικού της χούντας Σάββα Κωνσταντόπουλου) "για να
αφαιρεθή από τον Στρατηγόν Γρίβαν κάθε δυνατότητα δράσεως" και την άσκησιν
πιέσεως υπό του βρετανού πρέσβεως επί του κ. Γ. Παπαδοποπούλου να καταδικάση
επωνύμως την δράσιν μου.
Εστάλησαν εις Κύπρον τέσσαρες Ταγματάρχαι, ων τα ονόματα
κατέχω με σκοπόν να με συλλάβουν ή να με δολοφονήσουν. Ντρέπομαι διά το σώμα
των Ελλήνων αξιωματικών διότι εις τας τάξεις του ευρίσκονται τοιαύτα στελέχη,
γι' αυτό και τα ονόματα των τα κρατώ και δύναμαι να τα δώσω μόνον εις την
Υπηρεσίαν των εν Κύπρω, εάν μου ζητηθούν. Τους παρακολουθώ και εγώ και καλόν θα
ήτο να ανακληθούν οπόθεν εστάλησαν."
Ανακάλυψη κρησφυγέτου του Υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου
στις 03:30 το πρωί.
Η Μάχη διήρκεσε 10 ώρες.
"Φορούσε λαστιχένιες μπότες, ένα λασπωμένο καφέ
παντελόνι και ένα βαρύ μάλλινο πουλόβερ. Δίπλα στον μηρό του, μια πυκνή λίμνη
αίματος έτρεχε αργά στο χώμα. Κοντά βρισκόταν το καμάρι και η χαρά του Αυξεντίου, ένα υποπολυβόλο Thompson. Ένας δεκανέας γύρισε το σώμα ανάποδα. Στο μέτωπο του υπήρχε μια τρύπα από το σημείο όπου είχε περάσει μια σφαίρα, σκοτώνοντας
τον ακαριαία."
.png)
.png)
