«Ψωμί Παιδεία Ελευθερία όλα μας τα στέρησε η Δημοκρατία»: στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά ο πολιτικός χάρτης των «άκρων» και μια παρουσίαση βιβλίου που ενόχλησε τον δυσώδη αντιφασισμό!

Εν έτει 2025

-Μνήμη Φαίδρου Μπαρλά-

Στάθηκες μπροστά στο Πολυτεχνείο

και τους μετρούσες.

Η επταετία της προδοσίας

προστέθηκε στο πριν και στο μετά.

Κι ύστερα,

δημοκρατικώ τω τρόπω,

με το θαύμα των δημαγωγών,

οι άνευ πράξης,

οι άνευ παρουσίας,

οι έχοντες και οι κατέχοντες,

χωρίς να ‘χουν ρίξει ποτέ μια πέτρα,

όλοι αυτοί που ποτέ δεν τόλμησαν,

να γράψουν ένα ΟΧΙ στον τοίχο της ζωής,

κατάφεραν και χώρεσαν.

Κι εσύ έμεινες με την απορία

του Κωνσταντίνου Στυλιανού 

Το βιβλίο που ενόχλησε σφόδρα τους αντιφασίστες οπαδούς του Εμβέρ Χότζα ...

γράφει ο Wolverine

Το πιο κωμικό στο Πολυτεχνείο είναι ότι οι κομμουνιστές τιμούν τον Σπύρο Μουστακλή ο οποίος ήταν κομάντο σε λόχο σαμποτέρ του ΕΔΕΣ και τους είχε αντιπαρατεθεί με τα όπλα σε μια σειρά μαχών από τα βουνά της Ηπείρου μέχρι την Κορέα. Στην χώρα που γέννησε την θανατηφόρα δημοκρατία η οποία υπήρξε υπεύθυνη μαζικών εγκλημάτων από την Μήλο και την Εύβοια της αρχαιότητας μέχρι την Απείρανθο της Νάξου το Αμβούργο και την Δρέσδη ακόμη και την Φαλούτζα η υποκρισία παίρνει σάρκα και οστά. 

Οι συμμετέχοντες στον εορτασμό του Πολυτεχνείου ισχυρίζονται ότι πολέμησαν την «επάρατη χούντα» ενώ έχουν μερίδιο ευθύνης για την έλευση αυτής, τονίζουν ότι πολέμησαν τον Αμερικανισμό παρά το γεγονός ότι τον εδραίωσαν οι ίδιοι μέσω της Δαμανάκη και του Λαλιώτη. Οι εθνικιστές από την  άλλη αναλώνονται σε βαρετά συνθήματα για το «ψέμα της εορτής», την «Κοκκινοσκουφίτσα που πήρε μέρος και αυτή», καθώς και την διαφήμιση του σαμπουάν της γνωστής Ηλένιας …

«Αφέντες και υπηρέτες γίνονται γάγγραινα  μαζί, ο ένας μέσα στον άλλον, στη λάσπη, στη μελάσα, χωρίς να έχει απομείνει ούτε μια ίνα για να αντιδράσει. Προδότες και απατεώνες μαζί, συγχωνευμένοι, μπερδεμένοι»

Ferdinand Céline

Αρχικά προς ενημέρωση πολλών που χάρηκαν με τις πρόσφατες προσαγωγές μελών του «Ρουβίκωνα» και την καταδίκη αυτών σε εννιά μήνες με τριετή αναστολή, να θυμίσω ότι πλέον η συνάθροιση πλησίον του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη έχει νομικό δεδικασμένο και θα διώκονται άπαντες με ευθύνη φυσικά της δεξιάς κυβέρνησης. 

Επίσης μετά την απόφαση του εφετείου της «Χρυσής Αυγής» μην εκπλαγεί κανείς αν δει δημιουργία έκτακτης νομοθεσίας για την απαγόρευση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού με πεδίο εφαρμογής το διαδίκτυο τα σύμβολα και τα βιβλία. 

Είναι τυχαίο ότι η έδρα επικεντρώθηκε σε ερωτήσεις προς τους κατηγορούμενους πραγματικά άσχετες με την υπόθεση όπως προς τον Χρήστο Παππά που ερωτήθηκε γιατί επισκέφτηκε τον τάφο του Μουσολίνι (...) και προς την Ελένη Ζαρούλια που επίσης ερωτήθηκε αν συνομιλούσαν για τον εθνικοσοσιαλισμό; 

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την υπόθεση Φύσσα;

Πληροφοριακά ο Παππάς απάντησε ότι οι χαιρετισμοί ήταν «παιδικές εμμονές» ... καθώς και η επίσκεψη στην Ιταλία «τουριστική επιλογή», η Ζαρούλια ότι «ουδέποτε η «Χρυσή Αυγή» προέβαλλε τον εθνικοσοσιαλισμό» και ο Κασιδιάρης ότι «ο όρος εθνικοσοσιαλιστής τον προσβάλλει ηθικά και θα κινηθεί νομικά»!  Την πιο αξιοπρεπή στάση κράτησε ο Γιάννης Λαγός ο οποίος αρνήθηκε να προβεί σε δηλώσεις μετανοίας. Το τείχος της δημοκρατίας θυμίζει το τείχος των δακρύων, και οι μετανοήσαντες δεν έχουν παρά να χτυπήσουν το κεφάλι τους πάνω σε αυτό.

Τόσο η άκρα δεξιά όσο και η άκρα αριστερά δείχνουν να έχουν πάθει vertigo από τον εισοδισμό και την παραπληροφόρηση του κράτους, των υπηρεσιών και τον παραλογισμό των ιδεοληψιών. 

Από την μια μεριά οι Αμερικανόδουλοι «εθνικόφρονες» λόγω της έλευσης της Κίμπερλι και της Σιωνιστικής παντοδυναμίας ερεθίζονται με την ενίσχυση του Ιμπεριαλισμού και πλέον σουλατσάρουν ανενόχλητοι σχεδόν στο σύνολο του «εθνικιστικού χώρου», καταλαμβάνοντας θέσεις σε δημοτικά συμβούλια, στήλες σε εφημερίδες και στασίδια σε διαδικτυακές εκπομπές που κάποτε φημίζονταν για τον ριζοσπαστικό τους λόγο. 

Καιρός να μιλήσουμε με ονόματα.

Ο λάτρης του Ισραήλ Κωνσταντίνος Μπογδάνος θυμήθηκε ξαφνικά τον ξυλοδαρμό ενός εθνικιστή στα Εξάρχεια από την παρακρατική antifa, ο Ανδρέας Παναγόπουλος δεξί χέρι της Λατινοπούλου δηλώνει ότι τιμά την μνήμη των Φουντούλη και Καπελώνη παρά το γεγονός ότι λασπολογούσε την «Χρυσή Αυγή», η αντιφασίστρια Αφροδίτη Λατινοπούλου υμνεί τον Μεταξά σε εκπομπή ενώ παλαιότερα ζητούσε να «οδηγηθούν οι εθνικιστές στην φυλακή».

Ο πολύς Κωνσταντίνος Γρίβας συμμετείχε προσφάτως σε αντιφασιστική εκδήλωση, ο Γιάννης Μάζης προμοτάρει το Ισραήλ στο γυαλί και οι πρώην βουλευτές των «Σπαρτιατών» στο σύνολο τους πλειοδοτούν σε εμετικό φιλοσιωνισμό σε εκμπομπές όπου θυμίζει η κατάσταση τους διαγωνισμό περιτομής, με την ευθύνη να βαραίνει τον Κασιδιάρη για την επιλογή του να τους δεχτεί ως υποψηφίους!

Προσθέστε σε όλα αυτά την κυρία Παπαδοπούλου του δημοτικού συμβουλίου των Αθηνών που θυμίζει εκνευρισμένη ρεπόρτερ της εφημερίδας Haaretz και αγνοεί επιδεικτικά τον ρόλο των Ισραηλινών κεφαλαίων και την εξαγορά «φιλέτων» στο κέντρο της Αθήνας, τους περιφερόμενους δημοσιογράφους σε «εθνικιστικές» ιστοσελίδες με μεταπτυχιακά και διδακτορικά στο Ισραήλ σε θέματα ασφαλείας, YouTubers που δικαιολογούν γενοκτονίες καθώς και διαδικτυακές εκπομπές που αποκλείουν φωνές ριζοσπαστικές. 

Αποκορύφωμα οι καθόλου τυχαίες δηλώσεις του Σαμαρά ενάντια στην woke ατζέντα (...) και με αιχμές για την κυβέρνηση σχετικά με την Συρία ξεχνώντας φυσικά ότι αυτός έδιωξε το 2011 τον Ασαντικό Σύριο πρέσβη και έκλεισε την Ιρανική τράπεζα των Αθηνών! 

Και επειδή οι εκλογές πλησιάζουν η πλειοψηφία των εθνικιστών για ακόμη μια φορά θα θαμπωθεί από την κοινοβουλευτική λάμψη, θα υπάρξει ίσως και καμία μεταγραφή έκπληξη κάποιου διάσημου «μετανιωμένου» (να είναι καλά η Black Rock) και οι ψήφοι είναι σίγουροι. 

Το βεβαρυμένο εκλογικό παρελθόν προϊδεάζει για το μέλλον ενός «χώρου» που χαίρεται με την άφιξη της Κίμπερλι και την πολιτική του Τραμπ, κάποιοι είναι σίγουρο ότι δεν θα το σκεφτούν και πολύ να μεταπηδήσουν από τον light εθνικισμό σε πιο σκληροπυρηνικές εκφράσεις και το αντίθετο με μόνο γνώμονα να «σωθεί η πατρίδα» την οποία έχουν μπερδέψει με την πιτυρίδα όπως έλεγε και ο Πανούσης!

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: για όσους εικονίζονται στην φωτογραφία τα παρακάτω, επειδή αναφέρθηκαν σε ήρωες του έθνους και αγωνιστές του '21

Από την μια για τους αναρχικούς οι πεσόντες πέθαναν για το κράτος και μόνο για αυτό (!) και από την άλλη θυμούνται τον Κολοκοτρώνη και τον Ανδρούτσο ... όπως παλαιότερα ο νο2 της κίνησης τους αναπαρήγαγε στο X ποιήματα του Φασιστή Ezra Pound ενώ παράλληλα εξύβριζε δημοσίως τον Ιωάννη Καποδίστρια!

Και αφού τους ενοχλεί τόσο το σημείο και ο εθνικός συμβολισμός του μνημείου που πράγματι δεν είναι και το καλύτερο από άποψη αρχιτεκτονικής, γιατί οι οπαδοί του ΕΑΜ που τους θαυμάζουν - αν και οι ακόλουθοι του «Ρουβίκωνα» στην πλειοψηφία τους δηλώνουν αναρχικοί - γονάτισαν τον Οκτώβρη του '44 μπροστά σε αυτό σε ένδειξη σεβασμού προς τους αναγραφόμενους νεκρούς του έθνους όταν αποχώρησαν οι Γερμανοί;

Τους θυμίζουμε λοιπόν τα παρακάτω και αν θέλουν ας το καταλάβουν αφού τους ψυχογραφεί ένας δικός τους …

«Εκείνο που μ’ εξοργίζει κυριολεκτικά είναι η ανθρώπινη ποιότητα μας, η ανθρώπινη πορεία μας. Τι να πεις. Ολόκληρη η αριστερά πρέπει να περάσει από ψυχιατρείο. Μωρέ, καμιά φορά λέω καλά που δε νικήσαμε»

«κι από τότε κάθε Νοέμβρη γιορτάζουνε την επέτειο του Πολυτεχνείου, και όλη η ηγεσία των πολιτικών κομμάτων πηγαίνει και καταθέτει στεφάνια και βγάζουν λόγους για τα ηρωικά παιδιά του Πολυτεχνείου και για το ποιος τους εκμεταλλεύεται καλύτερα, ξεχνώντας ότι λέγανε, ‘’θα μας κάψετε, τσογλάνια, με τις τρέλες σας’’, διότι όλων η γραμμή ήταν σύνεση και όχι σύγκρουση»

Αυτά γράφει ο γνωστός αριστερός Χρόνης Μίσσιος και αγαπημένος των Social Waste ...

Μερίδα της άκρας αριστεράς στηρίζει την Πατρίδα της Παλαιστίνης αλλά μισούν την ίδια την Ελλάδα όπου «εύχονται να πεθάνει η Πατρίδα για να ζήσουν αυτοί» καθώς και οι αντιφασιστικές πένες που χρηματοδοτούνται από το γερμανικό υπουργείο εσωτερικών και στοχοποιούν προς όφελος του κράτους τις αυτόνομες ομάδες εθνικιστών, συμπληρώνουν την εικόνα. 

Γράφουν λοιπόν για το «Ποιος θα σταματήσει τα «παραπαίδια» της Χρυσής Αυγής;» ανακυκλώνοντας θεωρίες συνωμοσίας και σενάρια της ασφάλειας.

Όπως λέει και το Kultura Europa: «Το πρόβλημα δεν είναι η αριστερά έναντι της δεξιάς, αλλά μάλλον η υιοθέτηση και από τις δύο πλευρές του φιλελεύθερου και προσανατολισμένου στην αγορά παραδείγματος. Το οικονομικό laissez-faire μεταφέρεται έτσι και στο επίπεδο των ατομικών και κοινωνικών σχέσεων. Σε απάντηση, τα κράτη αναθέτουν κάθε «ηθική» λειτουργία σε ενδιάμεσους φορείς όπως τα σχολεία και οι οικογένειες, οι οποίοι με τη σειρά τους, έχουν απορροφήσει πλήρως τον φιλελεύθερο ιό. Το αποτέλεσμα είναι η αποσύνθεση του κοινωνικού σώματος και η επιστροφή στον «homo homini lupus» του Hobbs».

Σαφέστατα η 1η Νοεμβρίου και η μαζική παρουσία εξωκοινοβουλευτικών εθνικιστών στην τελετή τιμής και μνήμης στο Νέο Ηράκλειο και λοιπές εκπλήξεις υπήρξαν σε επικοινωνιακό και οργανωτικό επίπεδο «πλήγμα» για τους εθνομηδενιστές της antifa και τους οπαδούς ακροαριστερών οργανώσεων, αν και σήμερα στην σελίδα της μιας εξ αυτών οι «σύντροφοι» δεν ξεχνούν να υμνήσουν τον φιλοναζιστή ηγέτη Νάσερ της Αιγύπτου (!) το Εθνικιστικό Μπάαθ (!) καθώς και τους Άραβες Εθνικιστές της Παλαιστίνης.

Είναι προτιμότερο φυσικά να υιοθετήσουν έστω και αργά το «φαιοκόκκινο» όραμα του Franco Freda που το προσπάθησε να το κάνει πράξη στην Ιταλία και τρομάζει διαχρονικά την ΟΑΚΚΕ, παρά να σέρνονται στην λάσπη του «τείχους της δημοκρατίας» που προωθεί το indymedia ο Βαρουφάκης και ο Πέτρος Κωνσταντίνου!

Όποιοι θεωρούν ότι η προβολή σε αντιφασιστικό άρθρο του πρόσφατου ξυλοδαρμού του συναγωνιστή στα Γιάννενα και η «καταδρομική» παρουσία σε μια φαινομενική κατά τα άλλα συνηθισμένη παρουσίαση βιβλίου είναι τυχαία, να γνωρίζουν ότι σίγουρα σφάλλουν! 

Έπρεπε να απαντήσουν στις ραγδαίες εξελίξεις και έπρεπε να πράξουν άμεσα και τάχιστα για να κερδίσουν τα αντιφασιστικά εύσημα στο indymedia και να δικαιολογηθούν στους καθοδηγητές τους μπροστά στην άνοδο του εθνικισμού!

Όταν βλέπουν 700 Αυτόνομους να δίνουν δυναμικό παρών το 2025 και αυτοί να έχουν «φάει» το '23 «ήττα» στο Μετρό όπου κρύφτηκαν παρά την αριθμητική υπεροχή τους στα βαγόνια όπου ούρλιαζαν μανιωδώς να παρέμβει άμεσα η ελ.ας (sic) για να σωθούν από το μπιτόνι με το νερό (...) ενώ το '24 υπέστησαν βαρύτατο ψυχολογικό σοκ με την βόμβα στους Αμπελόκηπους, με αποτέλεσμα να διαμελιστεί ένας δικός τους και να τραυματιστεί βαρύτατα μια δική τους καθώς και να καταστραφούν σαράντα λαϊκές κατοικίες της εργατικής τάξης (βαθιά σοσιαλιστική πρακτική η κίνηση για απόπειρα συνδεσμολογίας μέσα σε πολυκατοικία εργατών ...) τότε σίγουρα δεν φταίνε απλά τα άστρα!

Η μαζική συγκέντρωση των συναγωνιστών μας τους κινητοποίησε στο να απαντήσουν με κινήσεις που δεν ακύρωσαν την προβολή του βιβλίου ή την στρατολόγηση νεολαίων στον «φασισμό» και έδειξε προς όλους ότι στον δρόμο υπολογίζουν ως αντίπαλο τους μόνο τους Αυτόνομους Εθνικιστές!

Επέλεξαν την ωμή βία και μάλιστα αυτή την φορά μέσα σε εκπαιδευτικό χώρο - πολλοί εναντίον ενός - για να στείλουν ένα άμεσο μήνυμα τρόμου στους νεολαίους εθνικιστές, ενώ στην δεύτερη περίπτωση σε επίπεδο διαμαρτυρίας, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να παρέμβουν, επειδή ενοχλήθηκαν σφόδρα τόσο οι ίδιοι όσο και οι ινστρούχτορες τους από την ξαφνική εκδοτική αμφισβήτηση του παγιωμένου ιστορικού ηθικού πλεονεκτήματος σε επίπεδο κοινωνικής ενσυναίσθησης.

Και η αμφισβήτηση αυτού του ηθικού πλεονεκτήματος ήρθε από το γεγονός ότι το εξαιρετικό βιβλίο του Γιώργου Μάστορα σχετικά με την εγκληματική κατασταλτική φύση του Χοτζικού καθεστώτος που δολοφονούσε ακόμη και υψηλά κομματικά στελέχη, ένα έργο συνοδευόμενο με αδιαμφισβήτητα στοιχεία και ιστορικές πηγές δεν είναι μια ακόμη απλή καταγραφή αλλά αποκαλύπτει και ρίχνει την μάσκα με τον πιο άμεσο τρόπο για το πιο εμετικό και ανθρωποφαγικό κομμάτι της ιστορίας της ευρωπαϊκής άκρας αριστεράς που μέχρι τώρα ήταν στην αφάνεια και με ευθύνη δική μας.

Είναι άλλο να μιλάς γενικά και αόριστα στο καφενείο, στον χώρο εργασίας, στο σχολείο, στην σχολή για την αιματηρή κληρονομιά της (ακρο)αριστερής κομματικής παράταξης, με κίνδυνο να καταλήξεις γραφικός όταν δεν αποκαλύπτεις στοιχεία και την πραγματική εικόνα και είναι διαφορετικό σε μερικές σελίδες να ανακαλύπτεις να προβάλλεις και να διαβιβάζεις το εύρος του τρόμου και το γεγονός ότι η κομμουνιστική εξουσία στην γειτονική χώρα δεν υπήρξε παρά ένα οργανωμένο εργαστήρι τρόμου κεντρικά καθοδηγούμενο.

Η ίδια η κομματική ηγεσία τσάκισε ΠΡΩΤΑ την εργατική τάξη της γειτονικής χώρας προς όφελος της κομματικής νομενκλατούρας, ενώ προβάλλονται λοιπές άγνωστες σε πολλούς πρακτικές και συνθήκες καταστολής, που τις ξεπέρασε σε έλεγχο του πληθυσμού και σε καθημερινή κατασταλτική πραγματικότητα πιθανόν μόνο η κανιβαλική Καμπότζη του γαλλοτραφή Πολ Ποτ!

Δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι η πρόχειρη πεζοδρομιακή αντίδραση των κρανοφόρων της άκρας αριστεράς που από την μια σπεύδουν να προβάλλουν με δέος την Χαμάς και από την άλλη αγνοούν επιδεικτικά των αγώνα των Πομάκων ή κλείνουν τα μάτια στις σφαγές των μειονοτήτων της Συρίας, δεν ήρθε από τα σπάργανα των «αναρχικών των Εξαρχείων» όπως θα περίμεναν κάποιοι, που πλέον κινούνται σε κοινωνικά μονοπάτια θυμίζοντας τις γνωστές παρεμβάσεις εθνικιστικών κινημάτων και προσεγγίζουν συναισθηματικά την κοινωνία, αλλά από χούλιγκανς αριστεριστές που αρέσκονται να χτυπιούνται ακόμη και μεταξύ τους.

Δεν είναι άλλοι από τα πολιτικά εγγόνια του Πολάκη που στα νιάτα του για όσους δεν το γνωρίζουν υμνούσε δημοσίως τον Εμβέρ Χότζα και τον Αλβανικό στρατό, με τον τελευταίο να σκοτώνει και Αλβανούς εργάτες και Έλληνες εργάτες της Βορείου Ηπείρου πάντα στο όνομα του υπαρκτού σοσιαλισμού (...) ενώ ως φοιτητής συμμετείχε και ο ίδιος σε συγκεντρώσεις και επιθέσεις ενάντια στους φοιτητές εθνικιστές και υποστηρικτές της εθνικοαπελευθερωτικής ΜΑΒΗ!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν στις πολιτικές αντιδράσεις της αριστεράς όπως το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και μίσος που σπέρνει και πάλι ο Περισσός, μετά την ανάληψη της αρχηγίας υπό τον άεργο Κουτσούμπα όπου στα χρόνια που είναι Γενικός Γραμματέας στο ΚΚΕ βάλθηκαν να γεμίσουν οι «Ιεχωβάδες των ΚΟΒ» έρημες ραχούλες και κορφοβούνια με ογκώδη μνημεία του ΔΣΕ, να ξεθάψουν προς συντήρηση ακόμη και τα ορύγματα στον Γράμμο (!) να αποκαταστήσουν εσπευσμένα τον Άρη Βελουχιώτη - τον οποίο είχαν διαγράψει με βαρύτατες κατηγορίες - φτιάχνοντας προτομές και αναμνηστικές πλάκες για αυτόν σε αριστερές γειτονιές και χωριά που πέρασε ο ΕΛΑΣ.

Όσο και να διαφωνεί κάποιος με τον Γιώργο Μάστορα και τις απόψεις του, δεν έχει παρά να παραδεχτεί το γεγονός ότι το βιβλίο του δεν είναι ένα απλό έργο αλλά ένας «καταπέλτης» απέναντι στην πλαστή ιστορία που επιβάλλει η αριστερά σε σχολεία και σχολές - ακόμη και στον στρατό - πάντα με χορηγία της Καραμανλικής δεξιάς. 

Είναι μια εκδοτική «βόμβα» μετά από χρόνια στα εθνικιστικά δρώμενα, αφού σε μερικές σελίδες αποκαλύπτει στην ολότητα του τον Μαρξιστικό σκελετό στην ιστορική ντουλάπα της βαλκανικής αριστεράς. 

Για όσους δεν το γνωρίζουν πολλοί σημερινοί ταγοί της αριστεράς, στην πλειοψηφία τους υπήρξαν στα νιάτα τους φανατικοί υποστηρικτές του Εμβέρ Χότζα και του καθεστώτος, με κάποιους να χρηματοδοτούνται από τα Τίρανα και να απολαμβάνουν κατά καιρούς μικρής διάρκειας επισκέψεις στην Αλβανία, πριν επιστρέψουν την εποχή εκείνη στις ασφαλείς συνθήκες του Πασοκικού καθεστώτος των Αθηνών ...

Sezione Berta

 

 «Η πραγματικότητα μας λέει ότι σήμερα οι αντιφασίστες και οι αριστεροί γιορτάζουν όλοι την πτώση ενός τείχους που είχαν χτίσει οι ίδιοι, ενώ αυτοί με πείσμα εξακολουθούν να κηρύττουν για έναν κόσμο χωρίς φραγμούς και σύνορα» 

Γερμανική Τρίτη Θέση - Der Dritte Weg: Απαγορεύεται η Antifa ή μήπως όχι;

 

Το ζήτημα της «απαγόρευσης της Antifa» δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό όσο θέλουν να το παρουσιάσουν οι δεξιοί λαϊκιστές.

Αυτή η εικόνα πηγάζει από μια αστική αντίληψη που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Υπάρχουν αμέτρητες ομάδες που αυτοαποκαλούνται «Antifa», αλλά καμία οργάνωση, «Antifa». 

Αυτό γίνεται σαφές όταν κάποιος ρωτάει ποιος επηρεάζεται συγκεκριμένα από την «απαγόρευση της Antifa». 

Ο «αντιφασισμός» είναι, πρώτα και κύρια, μια στάση στην οποία τηρούν διάφοροι πρωταγωνιστές. 

Επομένως, κανείς δεν επηρεάζεται συγκεκριμένα από αυτά τα μέτρα.

Για να γίνει αυτό κατανοητό είναι σαν να μιλάμε για την απαγόρευση της ακροδεξιάς ενώ καταργούμε μόνο ένα ακροδεξιό Κόμμα. 

Ένα μέτρο κατά της «Antifa» θα έπρεπε επομένως να στοχεύει συγκεκριμένα πλαίσια πολύ πιο ρητά.

Οι δεξιοί λαϊκιστές στην Ολλανδία, την Ουγγαρία και τις ΗΠΑ δεν το κάνουν αυτό - τουλάχιστον προς το παρόν. 

Αυτό δείχνει ότι αυτό το μέτρο, είναι τυπικό για τους λαϊκιστές, στοχεύει κυρίως στο να κερδίσει τα χειροκροτήματα των υποστηρικτών τους. 

Το εκλογικό σώμα βλέπει το γεγονός ότι ο Τραμπ και οι συνεργάτες του έχουν «λύσει» ένα πρόβλημα. 

Σε λίγες εβδομάδες, οι άνθρωποι πιθανότατα θα μιλάνε για άλλα θέματα και η «απαγόρευση της Antifa» πιθανότατα θα έχει καταγραφεί στο μυαλό των μαζών κάπου κάτω από το «υπήρχε κάτι». 

Οι αντιφασίστες θα συνεχίσουν τις τρομοκρατικές τους πράξεις, λίγο πολύ κρυφά υποστηριζόμενες οικονομικά από αστούς αντιφασίστες.

Όσο δεν υπάρχει προσωποποιημένη στόχευση αντιφασιστών η απαγόρευση δεν θα φέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Der Dritte Weg

Επίθεση της αντιφασιστικής μαφίας στην Casa Pound

«Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι κάνει η παλαιστινιακή σημαία στα χέρια των αντιφασιστών. Μισούν την έννοια της πατρίδας, μισούν τα σύνορα και είναι ένα και το αυτό με τις χειρότερες νεοφιλελεύθερες πρωτοπορίες, που κηρύττουν την καταστροφή κάθε ταυτότητας»

Blocco Studentesco

Επίθεση της αντιφασιστικής μαφίας στην Casa Pound

Γύρω στις 8:30 μ.μ. σήμερα το απόγευμα μια καλοταϊσμένη ομάδα διαδηλωτών προχώρησε σε ρίψη μπουκαλιών και τσιμέντων στην διεύθυνση του ιστορικού αρχηγείου της Casa Pound Italia στη Via Napoleone III, 8.

Η ομάδα, χωρισμένη από μια πορεία, προσπάθησε σκόπιμα να διαρρήξει την πύλη του κτιρίου ρίχνοντας βόμβες με καπνό. 

Όπως πολλοί γνωρίζουν, το κτίριο φιλοξενεί δεκαεννέα οικογένειες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στέγασης για περισσότερο από είκοσι χρόνια, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Μερικά καπνογόνα τραυμάτισαν έναν ανήλικο που είχε τις συνέπειες των σοβαρών αναπνευστικών δυσκολιών.

Η Casa Pound πάντα έπαιρνε ξεκάθαρη θέση υπέρ των λαών που αγωνίζονται για τη δική τους ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένης προφανώς της Παλαιστινιακής, και μας λυπεί να βλέπουμε πώς η αντιφασιστική μαφία οργανώνει μια τόσο σημαντική μάχη για τους άθλιους σκοπούς της.

Οι επιτιθέμενοι εκδιώχθηκαν αμέσως από τους κατοίκους του κτιρίου και της γειτονιάς. 

Η αστυνομία παρενέβη για να συνοδεύσει τους επιτιθέμενους σε καταφύγιο.

Το κίνημα δηλώνει ότι δεν θα γίνει ανεκτή άλλη επιθετικότητα εναντίον ανθρώπων μας και συναφών χώρων και ότι θα προστατευτεί με οποιονδήποτε τρόπο από την αντιφασιστική μαφία.

Ο νο 2 του "Ρουβίκωνα" για τον Καποδίστρια: στο παρελθόν ενοχλήθηκε από τα άρθρα της συντακτικής μας ομάδας και προανήγγειλε την κατάργηση του παλιού ιστολογίου μας μέσω εργολαβίας της ΝΔ γεγονός που επετεύχθη αμέσως μετά ...

Το πρόσωπο της αριστεράς (https://athensautonomous.com/)

Χίλιες φορές εθνίκια φασίστες και ανθυποναζί παρά καταναλωτές της antifa πίτσας που σερβίρει κράτος και παρακράτος ...

Τα χυδαία και κατάπτυστα σχόλια του … “κωμικού” Πάρι Ρούπου για την εθνική μας σημαία σε πρόσφατη παράστασή του, προκάλεσαν δικαιολογημένα οργή, η οποία οδήγησε στη λήξη συνεργασίας του με την εταιρεία Pizza Fan. 

Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί στα πολλά άλλα που αποκαλύπτουν για ακόμα μια φορά το πραγματικό πρόσωπο της αριστεράς. 

Η αριστερά, επιδεικνύει ένα διαρκές μίσος για τα εθνικά μας σύμβολα που φανερώνει τον βαθιά αντιλαϊκό της χαρακτήρα, καθώς αντιτίθεται στις παραδόσεις, στους συμβολισμούς και στο εθνικό αίσθημα του λαού μας

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

 

Η υποκρισία της Αριστεράς στο Παλαιστινιακό

γράφει ο Τ.Σ.

Η υποκρισία της Αριστεράς γύρω από το Παλαιστινιακό είναι συνειδητή, κακώς ορισμένοι εξ ημών το αντιμετωπίζουν ως μια έκφραση φασαίων ή μια διεθνιστική παλινδρόμηση. Μιλάμε για κάτι πολύ πιο ομιχλώδες και ταυτόχρονα ιδεολογικά συμπαγές εκ μέρους τους. 

Με λίγα λόγια προσπαθούν με τρόπο γραμσιανό να εργαλειοποιήσουν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας με αποτέλεσμα να προωθήσουν την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ τις χιλιάδες ΜΚΟ. 

Ενώ ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συντάσσεται με τον πόνο του παλαιστινιακού λαού οι περιούσιοι των Εξαρχείων θεωρούν πως έχουν το μονοπώλιο γύρω από το Παλαιστινιακό, ενώ πολλοί εξ αυτών είναι και σεχταριστικά επιθετικοί απέναντι σε μη αριστερούς πολίτες που στηρίζουν την Παλαιστίνη. 

Όπως καταγγέλλουμε με σθένος την υποκρισία της Δεξιάς η οποία στο όνομα του "εθνικού συμφέροντος" τάσσεται με το Ισραήλ έτσι πρέπει χωρίς καμία αναστολή να καταδεικνύουμε την υποκρισία της παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς η οποία εργαλειοποιεί τεχνηέντως έναν εθνικόαπελευθερωτικό αγώνα όπου δεν έχει καμία σχέση με τα νεωτεριστικά φληναφήματα των κάθε λογής παρακρουσιακών αριστερών. 

Εν κατακλείδι εάν στηρίζουμε τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για κράτος αυτό είναι για τον απλούστατο λόγο πως εάν στις χώρες του Τρίτου Κόσμου αναπτυχθεί ο εθνικισμός τότε η Ευρώπη θα μπορέσει να συνεννοηθεί με αυτόν και το σημαντικότερο θα περιορίσει τις μαζικές λαθρομεταναστευτικές εισροές οι οποίες είναι αποτέλεσμα αποσταθεροποίησης των εκεί κρατών βλέπε Ιράκ, Συρία, Λιβύη και όχι μόνο. 

Με λίγα λόγια αναγνωρίζουμε το  δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση και στο δίκαιο της Γης όταν η Αριστερά  το αρνείται και εργαλειοποιεί έναν τέτοιο αγώνα. Ακροτελεύτιο:  Δεν είμαστε με την Παλαιστίνη επειδή το επιβάλλει η μόδα της Αριστεράς. Είμαστε γιατί κάθε λαός έχει δικαίωμα στη γη του. 

Η διεθνιστική υποκρισία δεν αναγνωρίζει έθνη μόνο «χώρους» για επεμβάσεις ΜΚΟ. Όπως απορρίπτουμε τον φιλοϊσραηλινισμό της Δεξιάς στο όνομα του "συμφέροντος", απορρίπτουμε και τον ψευδοαντιιμπεριαλισμό που εμπορεύεται τον πόνο των Παλαιστινίων. 

Η αληθινή αλληλεγγύη δεν φοβάται να πει τη λέξη: Πατρίδα.

Είναι η βία "φασιστική"; (άρθρο του Γιώργου Μάστορα)

γράφει ο Γιώργος Μάστορας

Το πρόσφατο περιστατικό με την καταδρομική επίθεση κουκουλοφόρων στη Νομική σχολή και τα όσα επακολούθησαν, με τον χαρακτηρισμό "φασιστική επίθεση" που αποδόθηκε στο γεγονός, αν και ήταν ολοφάνερο από την πρώτη στιγμή ότι οι θύτες ανήκαν στον ακροαριστερό χώρο, έφερε στο νου μου ένα άλλο σχεδόν παρόμοιο περιστατικό που συνέβη το 2017.

Τότε, ένας καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο διέπραξε το ... λάθος να κάνει παρατήρηση σε κάποιον "μπαχαλάκια", ο οποίος έγραφε συνθήματα σε τοίχους της Παντείου Σχολής, και τότε τόσο αυτός όσο και κάποιοι άλλοι συνοδοιπόροι της "ταξικής πάλης", του "διεθνισμού" και βεβαίως του "αντιφασισμού" του επιτέθηκαν ξυλοκοπώντας τον και τον έστειλαν στο νοσοκομείο.

Το ότι ο καθηγητής επέμεινε στην σύλληψη και τον εξαναγκασμό σε δίκη ενός από τους πρωταγωνιστές, αποτέλεσε το δεύτερο ... λάθος του, καθώς στην συνέχεια ο ενασχολισμός των

"αντιεξουσιαστών" μαζί του έγινε ακόμη πιο έντονος, ενοχλητικός και ξεκάθαρα στοχοποιητικός. Συγκεκριμένα, το κέντρο της Αθήνας γέμισε με αφίσες με το πρόσωπο του, τον τίτλο "Αυτός είναι ο φασίστας!" και με γραπτό περιεχόμενο, το οποίο παραπέμπει στις γνωστές ασυναρτησίες, ως το θλιβερό αποτέλεσμα των ψυχοπαθητικών "αντιφασιστικών" συνδρομών που τους διακατέχουν.

Αρκετοί ήταν αυτοί που καταδίκασαν τότε την εκ νέου  επίθεση στον καθηγητή. Κάτι περίεργο, όμως, διέκρινε αυτές τις καταδικαστικές παρεμβάσεις. Να ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η εφημερίδα "Ελευθερία του Τύπου", αναφερόμενη στο γεγονός και υπό τον (καθόλου πρωτότυπο) τίτλο "Φασισμός", έγραφε για "φασιστικές μεθόδους", και ότι οι δράστες "δεν γνωρίζουν την πραγματική έννοια του φασίστα". Η Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης, σε ανακοίνωση της ανέφερε χαρακτηριστικά: "Εκφράζοντας όλους τους δημοκράτες συναδέλφους, απαντάμε πως ο φασισμός δεν θα περάσει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο", ενώ στον "Ελεύθερο Τύπο" διαβάσαμε ότι "και άλλοι πανεπιστημιακοί τάχθηκαν στο πλευρό του καθηγητή, κάνοντας λόγο για φασισμό". 

Η "Δημοκρατία" έγραφε (αναφερόμενη η εφημερίδα στους "προοδευτικούς" σχολιογράφους) ότι "προφανώς δεν βλέπουν τίποτα φασιστικό στην στοχοποίηση του ούτε στις αφίσες που αναγράφουν {ιδού ο φασίστας}". Το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν η παρέμβαση του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος με δήλωση του καταδίκασε "απερίφραστα τις εναντίον του επιθέσεις από φασιστοειδή υποκείμενα που στρέφονται ευθέως εναντίον των ακαδημαϊκών ελευθεριών".

Διαβάζοντας τα παραπάνω αποσπασματικά μέρη, δεν θα ήταν δύσκολο για κάποιον να μπερδευτεί ως προς την πραγματική ιδεολογική ταυτότητα των δραστών των συνεχών επιθέσεων κατά του συγκεκριμένου καθηγητή. Αν μη τι άλλο, εκφράσεις όπως "φασισμός", "φασιστικές μεθόδους", "φασίστες", "φασιστοειδή", για κάποιον ο οποίος δεν έχει πληροφορηθεί τι πραγματικά έχει συμβεί, παραπέμπουν - με βάση την θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών - σε βάναυση και βάνδαλη πράξη όντως από ... Φασίστες, αφού με αυτήν την ορολογία (του "φασίστα") το πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο αποκαλεί τους Έλληνες Εθνικιστές.

Βεβαίως, εάν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο, και ήταν Εθνικιστές αυτοί που είχαν κολλήσει μια αφίσα ξεκάθαρης στοχοποίησης ενός ανθρώπου, είναι σίγουρο το τι θα επακολουθούσε. Εκτός από ατελείωτο "μπαράζ" καταγγελιών, θα είχαμε νέες εισαγγελικές παρεμβάσεις που θα αναβίωναν τις κατάπτυστες, ηθικά και νομικά, εποχές όπου Ντογιάκος, Κλάπα, Δημητρόπουλου κατέλυσαν κάθε έννοια νομικού πολιτισμού. Στο περιστατικό αυτό, όμως, υπήρξε απόλυτη σιωπή για τους (ακρο)αριστερής ιδεολογίας ερμηνευτές και αφισοκολλητές του εν λόγω ρυπαρογραφήματος. 

Σε αυτήν την περίπτωση, δεν είχαμε "μισαλλοδοξία", "μνησικακία", "τελεστικό λόγο", όπως έλεγε σ' άλλες περιπτώσεις κάποιος γνωστός κρατικοδίαιτος (και φυσικά εντελώς επιλεκτικός)  "δικαιωματάκιας", μιας και γι' αυτόν (και όχι μόνον) ο μόνιμος - μοναδικός  στόχος της πολιτικής βίας είναι οι αριστεροί, οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι, οι ομοφυλόφιλοι και οι ... διανοούμενοι. Αφού ο συγκεκριμένος καθηγητής δεν ήταν αριστερός, να υποθέσουμε ότι δεν είναι και ... διανοούμενος;

Η ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού. Στο ότι, δηλαδή, η λέξη "φασίστας" (και τα παράγωγα της) είναι στην εποχή της Μεταπολίτευσης ίσως η πιο διαδεδομένη  και ατυχώς πολυερμηνευομένη στο πενιχρότατο ιδεολογικοπολιτικό λεξιλόγιο των συμπατριωτών μας. 

Έτσι, λοιπόν, έχουμε, ανάλογα με την περίσταση και τα συμφέροντα, "φασιστική κυβέρνηση", "φασιστική αντιπολίτευση", "φασίστα Μητσοτάκη", "φασίστα Ανδρουλάκη", "φασίστα Τσίπρα", "φασιστική ΕΡΤ", "φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ", "γαλάζιους φασίστες", "πράσινους φασίστες", "κόκκινους φασίστες", "φασιστική φίμωση των ΜΜΕ", "φασιστική ασυδοσία των ΜΜΕ", "φασιστικά μέτρα εναντίον των εργαζομένων", "φασιστικές απεργίες των εργαζομένων", "φασιστική συμπεριφορά", "φασιστικός ξυλοδαρμός" και έπεται λέγοντας.

Η αριστερά, με την αμέριστη συμπαράσταση των φιλελευθέρων, έχει κατορθώσει να τοποθετήσει στο συλλογικό και ατομικό υποσυνείδητο την ταύτιση ενός συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος και ιδεολογίας (του Φασισμού), με την πολιτική, ψυχολογική και φυσική βία. Ακόμα και όταν οι δράστες των παραπάνω ειδών και φαινομένων βίας είναι αριστεροί (που είναι και το πιο σύνηθες), σε οποιαδήποτε από τις εκφράσεις και τις εκφάνσεις των ιδεών τους, η  ανήθικη και παράνομη πράξη τους χαρακτηρίζεται ως "φασιστική", ορισμένες φορές ακόμη και από τους ίδιους τους παθόντες (θυμηθείτε τις δηλώσεις Φίλη, μετά το προαναφερόμενο  "πέσιμο" ακροαριστερών στη Νομική), με αποτέλεσμα η εγκληματική φυσιογνωμία της αριστεράς να μένει στο απυρόβλητο και όλοι να (συνεχίζουν να) μιλούν για το "ηθικό πλεονέκτημα" που διαθέτει και για τους "αγώνες", τους οποίους "όλοι οφείλουν να τιμούν".

Ακόμη και ο χαρακτηρισμός "τάγματα εφόδου", που χρησιμοποιείται ευρέως απ' όλο το φάσμα του "δημοκρατικού τόξου", αποτελεί (μια ακόμη) επικοινωνιακή νίκη της αριστερής προπαγάνδας. Ακόμη και κόμματα που δηλώνουν Εθνικιστικά, καθώς  και πρόσωπα,  έχουν πέσει κι αυτά στην εν λόγω παγίδα, μιλώντας, ουκ ολίγες φορές, για "τάγματα εφόδου της αριστεράς" (!), μη αντιλαμβανόμενα σε τι "παγίδα" πέφτουν,  χρησιμοποιώντας αυτή την εντελώς λανθασμένη έκφραση.

Λες και μόνο τα "Τάγματα Εφόδου" (SA) του NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών) ασκούσαν πολιτική βία στην Γερμανία του Μεσοπολέμου και όχι και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία είχαν κι αυτά τις δικές τους παραστρατιωτικές οργανώσεις που ασκούσαν παρόμοια είδους βία. Για την ακρίβεια, το SPD (Σοσιαλιστές) διέθετε την οργάνωση "Λάβαρο του Ράιχ Μαύρο-Κόκκινο-Χρυσό", το DNVP (Συντηρητικοί) το "Χαλύβδινο Κράνος" και την "Ένωση Στρατιωτών του Μετώπου", και φυσικά το KPD (Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας) είχε το  περιβόητο (για την βιαιότητα που χρησιμοποιούσε) "Κόκκινο Μέτωπο", που ήταν και το πιο επικίνδυνο, καθώς στις τάξεις του υπήρχαν τα πιο "λούμπεν" και αδίστακτα κακοποιά στοιχεία του υποκόσμου, που μάλιστα είχαν και τις υλικές απολαβές τους από τον πακτωλό χρημάτων που έρεε στο κόμμα από την "Μαμά Μόσχα" ...

Είναι, λοιπόν, η βία "φασιστική"; Τα όσα προηγήθηκαν, Πιστεύω ότι δίνουν την κατάλληλη απάντηση.

Προς Κ*ΒΟΞ το ανάγνωσμα: γιατί οι αντιφασίστες φοβούνται την αληθινή τέχνη;

 

Έργο του Arno Breker

Όσοι δηλώνετε antifa διαβάστε τους στίχους και προχωρήστε και σε μια αναζήτηση, θα σας βοηθήσει να διαλύσετε τις εμμονικές αυταπάτες που σας προσφέρει ο καθεστωτικός αντιφασισμός!

γράφει ο Μαυρομετωπίτης

Όπως έγινε γνωστό οι όψιμοι αντιφασίστες θα οργανώσουν εκδήλωση στα Εξάρχεια με τον τίτλο «Τι φοβούνται από την τέχνη οι φασίστες». Και κάποιες εύλογες απορίες γεννιούνται …

Πρώτον, εάν η εκδήλωση θα λάβει μέρος λόγω των πρόσφατων γεγονότων της Εθνικής Πινακοθήκης, οφείλουμε να ρωτήσουμε τα «παιδιά των Εξαρχείων» αν πραγματικά θεωρούν τέχνη την κακόγουστη, ακαλαίσθητη και ανισόρροπη φαρσοκωμωδία που προωθήθηκε και ενισχύθηκε από το ΚΡΑΤΟΣ και ευτέλιζε «ιερές απεικονίσεις» που αντιπροσωπεύουν το θρησκευτικό αίσθημα εκατομμυρίων ανθρώπων, και εάν θα έδειχναν την ίδια αντιμετώπιση σε περίπτωση που σε αυτή την έκθεση προσβαλλόταν κάποιο ιερό πρόσωπο του Ισλάμ ή του Ιουδαϊσμού ή θίγονταν οι «κατατρεγμένοι πρόσφυγες» που «σπιτώνονται» από τις ΜΚΟ και τους ανθρώπους του Σόρος.

Δεύτερον, εάν ως «Φασίστα» θεωρούν τον τέως βουλευτή της «Νίκης» κάνουν τραγικό λάθος (διαβάστε ιστορία των ιδεών ρε) διότι η συγκεκριμένη κοινοβουλευτική θρησκευτική σέχτα δεν έχει καμία σχέση με τον Φασισμό, ούτε και ο τέως βουλευτής της, και μόνο προσβολή για εμάς τους Φασίστες (ναι είμαστε) είναι η οποιαδήποτε ταύτιση με τους κλόουν της κοινοβουλευτικής εκκλησιαστικής ψηφοθηρικής θρησκεμπορίας.

Άλλωστε και οι ίδιοι δηλώνουν ανοιχτά αντιφασίστες … όπως και τα «συντρόφια» του «Ρουβίκωνα» με μόνη διαφορά ότι οι μεν βάζουν τον Σταυρό μπροστά ενώ οι δε το Αλφάδι. Βέβαια εξαίρεση στον κανόνα ο γνωστός αναρχικός που πολέμησε στο πλευρό των Κούρδων και υπερασπίστηκε σε συνέντευξη του την έννοια της Πατρίδας σε αντίθεση με εσάς που χύνετε εθνομηδενιστικό δηλητήριο σε ότι υγιές έχει απομείνει. 

Αλήθεια γιατί δεν διοργανώνετε ακόμη μια εκδήλωση για τις πατριωτικές παραδόσεις των Κούρδων στα πεδία των μαχών να γελάσουμε με σαρδόνια διάθεση, προς αντιπαράθεση της γελοιότητας να αντιμετωπίζετε ως εχθρικό το εθνικό συναίσθημα του λαού μας; 

Αλλά τι περιμένει κανείς από τους παρωπιδοφόρους που επιτέθηκαν σε κοριτσάκια του συλλόγου «Αφήστε με να ζήσω» και θεωρούν την θανάτωση των βρεφών ως το «έσχατο μέσο αντισύλληψης» όπως έγραφε η αντιφασιστική αφίσα στα Εξάρχεια …

Όσον αφορά το ζήτημα του Φασισμού και της Τέχνης μάλλον οι «σύντροφοι» δεν ξέρουν καλά την ιστορία, για μια ακόμη φορά όπως στην περίπτωση του Δαπέργολα που στο twitter προβάλλει απόσπασμα του Φασιστή Ezra Pound. 

Κράζουν αλλά τελικά αποδέχονται στα επίπεδα της γνώσης τους ιστορικούς ΤΙΤΑΝΕΣ του Φασισμού σε γλυπτική, ποίηση, θέατρο, κινηματογράφο, ζωγραφική. 

Ο Φασισμός είναι στενά συνδεδεμένος με την Τέχνη από την εποχή του Φουτουρισμού και του Μαρινέτι στην Ιταλία. Από την ποίηση του μεγαλύτερου ποιητή του 20^ου αιώνα Έζρα Πάουντ, που τόσο λατρεύουν (…) μέχρι τα μυθιστορήματα του θαυμαστή του Χίτλερ του Νορβηγού Κνούτ Χάμσουν που τον διαβάζουν στις συνελεύσεις και τις καταλήψεις. Από τις ζωγραφιές του Φαλαγγίτη Σαλβαντόρε Νταλί που κοσμούν τα σπίτια τους και που διδάσκονται στις Σχολές Καλών Τεχνών, μέχρι την γλυπτική του κορυφαίου Άρνο Μπρέκερ που επιλέγουν να μελετήσουν. 

Αλήθεια πόσοι «κομμουνιστές», «δημοκράτες», «αριστεριστές» διανοούμενοι έχουν εκτελεστεί ή εξοβελιστεί για τις καλλιτεχνικές ιδέες τους ή έχουν διωχθεί για τα έργα τους;

Οι μεγαλύτεροι μάρτυρες του Φασισμού είναι οι διανοούμενοι από τους Ρόμπερτ Μπραζιγιάκ και Ντριού Λα Ροσέλ μέχρι τον κατατρεγμένο Σελίν. 

Τους ακολούθησαν στον μεταπολεμικό «Γολγοθά» οι καλλιτέχνες του Φάσιο και της Σβάστικας που τα γλυπτά τους καταστράφηκαν, οι πίνακες τους κρύφτηκαν και τα βιβλία τους πετάχτηκαν στην φωτιά ή στάλθηκαν σε ιδιωτικές συλλογές.

Και η ειρωνεία της τύχης «σύντροφοι» είναι ότι ακόμη και στα Εξάρχεια οι Εθνικοσοσιαλιστές είχαν δωρίσει ένα κορυφαίο έργο τέχνης που καμιά σχέση δεν έχει με τα εξαμβλώματα που θαυμάζετε. Αυτό το καλαίσθητο δημιούργημα ποτέ δεν βρήκε την θέση που του άρμοζε αφού αντέδρασε ο ντόπιος δυσώδης αντιφασισμός. Στην λογοκρισία της τέχνης πρωταθλητές οι αντιφασίστες με ή χωρίς γραβάτα.

Ακόμη στα ελληνικά δεδομένα, ως «Φασίστες» θα λογίζονταν από την νομεκλατούρα των Εξαρχείων ο εθνικιστής «μελαγχολικός» Καρυωτάκης, ο μάρτυρας Λορέντζος Μαβίλης και ο ανοιχτά θαυμαστής του Φασισμού και του Εθνικοσοσιαλισμού, Κωστής Παλαμάς.

Είναι λοιπόν ο Φασισμός ασύμβατος με την Τέχνη ή η antifa υστερία διαστρεβλώνει, καπελώνει, αλλοιώνει την πραγματικότητα και πολλές φορές ιδιοποιείται πράγματα που δεν της ανήκουν αφού για μια ακόμη φορά «την βρίσκει με υποκατάστατα» ;

Και που είστε σύντροφοι … λίγη προσοχή με τον Σάκη των Rotting Christ διότι τα κομμάτια της μπάντας του για τους διωκόμενους Έλληνες της Σμύρνης, οι αναφορές στον Αυτοκράτορα Ιουλιανό στους Προγόνους και τους Θεούς των Ελλήνων, μόνο «αντιφασιστικά» δεν μπορούν να θεωρηθούν αλλά δείγματα «προγονολατρείας» που σας κάνουν να ανατριχιάζετε!

Τελικά στην μανία σας να υπερασπιστείτε την woke κουλτούρα που επιβάλλει το Lifo και το ίδρυμα του γνωστού μεγιστάνα, πάλι υιοθετείτε τα ψεύδη της εξουσίας και πορεύεστε άνευ «νοητικής πυξίδας» στην καθημερινότητα εν ονόματι του σάπιου αντιφασισμού που βρωμάει πτωμαΐνη και αστική δημοκρατία! 

Κουνάτε το δάχτυλο προς υπεράσπιση της τέχνης στο όνομα του αντιφασισμού την στιγμή που η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ έχει προέλευση και σφραγίδα Φασιστική και Αντιδημοκρατική!

Αληθινή τέχνη είναι αυτή που υπηρετεί τον Λαό και όχι αυτή που τον προσβάλλει! Τέχνη είναι η έκφραση του συλλογικού ασυνείδητου και η προβολή της λαϊκής ψυχής και όχι η διαφήμιση της ύβρεως του κάθε διεστραμμένου «καλλιτέχνη» που ακόμη και κορυφαίες μορφές του αναρχισμού θα την θεωρούσαν σαμποτάζ στην ενότητα της κοινωνίας!

Εθνική Αναγέννηση: στο σκοπευτήριο Καισαριανής antifa δεν θα δεις!

Η γυφτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας

 

του Wolverine

Από την μια πλευρά οι «ευαίσθητοι» πολίτες που δεν βλέπουν την παραβατικότητα των Ρομά να αυξάνεται με εκρηκτικό ρυθμό, προς όφελος μιας πολιτικάντικης «επαναστατικότητας» που εξαντλείται στα τραγούδια και τα ακριβά ρούχα της Μποφίλιου και στα χρυσά ρόλεξ του Κουτσούμπα. Για αυτούς οι εν λόγω είναι μια καταπιεσμένη «μειονότητα» που ναι μεν αξίζουν της όποιας αλληλεγγύης αλλά καλό είναι να παραμένουν μακριά από τα βόρεια προάστια τα κομματικά γραφεία και τα στέκια των Εξαρχείων. 

Το μνημονικό τους δεν έχει ποτέ ακούσει για τον μικρό Μάριο που του φύτεψαν μια σφαίρα στο κεφάλι επειδή είχαν «ντέρτι» τα «παιδιά» όπως πάντα κάνουν όταν αποφυλακίζονται από τα ίδια κυκλώματα δικηγόρων, που μετά οι ακροαριστεροί τα κατηγορούν για τις πλεκτάνες και τις σκευωρίες. Δεν έχουν ποτέ ακούσει για την γιαγιά που την πάτησαν με το αυτοκίνητο για να της πάρουν την αλυσίδα από τον λαιμό. Όπως δεν είπαν τίποτα οι κύριοι που κάνουν κουμάντο στους «αντιεξουσιαστές» για τον Νίκο Μεταξά που τον σκότωσαν οι Αφγανοί για τα τιμαλφή που είχε πάνω του. Δεν θυμήθηκαν ποτέ ότι συρρέουν κατά εκατοντάδες οι νεολαίοι χρήστες ναρκωτικών σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Ζεφύρι για να απολαύσουν τα «αγαθά» που προσφέρουν απλόχερα οι «μειονοτικοί» συμπολίτες μας. Μικρή η μνήμη σας όπως μικρό και το πολιτικό σας ανάστημα. 

Και τι με αυτό θα αναρωτηθεί ο Ρουβίκωνας η Αυγή και το ΚΚΕ. Δικαιολογείται η καταδίωξη σε μια πολυπληθή αστική περιοχή και η κατάληξη με μια σφαίρα στον εγκέφαλο ενός μικρού σε ηλικία παραβατικού; Η 5^ηΔεκεμβρίου θυμίζει μια άλλη ημερομηνία όπου ο πασόκος μπάτσος Κορκονέας σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τροφοδότησε με 8000 νέα μέλη τις δομές της αναρχίας και της άκρας αριστεράς. Όμως για καθίστε να το δούμε πέρα από τον όποιο συναισθηματισμό το συμβάν κύριοι ένορκοι της antifa. Σε λάθος ανθρώπους το απευθύνουν τελικά το ερώτημα οι κύριοι και οι «σύντροφοι». Να το απευθύνουν στο «τείχος της δημοκρατίας»που το έχτισαν μαζί με εφημερίδες δικαστικούς και μπάτσους όταν το σκιάχτρο της «Χρυσής Αυγής» τους βόλεψε όλους καλά για μερικά χρόνια. Να το απευθύνουν στα κομματικά όργανα που ψήφισαν συλλογικά - από αναρχικούς μέχρι σταλινικούς - για να έρθει η «πρώτη φορά αριστερά» και η οποία κατείχε θέσεις ΕΞΟΥΣΙΑΣ στο υπουργείο προστασίας του πολίτη. Να το απευθύνουν στους συγγενείς του Μάριου και του κάθε Μάριου που εκεί η μνήμη τους ξεθώριασε και δεν έγραψαν μια αράδα για αυτή  την παρακρατική δολοφονία. 

Γιατί παρακράτος είναι μια μειονότητα που ωφελείται από τα κρατικά επιδόματα, και πρωταγωνιστεί ενάντια στην κοινωνία, βολεύεται με ένα πενηντάρικο ευρώ όταν έρχονται εκλογές και δίνει αίμα σε έναν αστικό κρατικό δημοκρατικό μηχανισμό εκλογικό και πρακτικά παντοδύναμο. Εμείς δεν οφείλουμε να καταδικάσουμε τώρα την ελ.ας γιατί το έχουμε κάνει πολλά χρόνια πριν από όταν σκότωναν εργάτες και ενωτικούς όπως τον Ιάκωβο Κουμή που του επιτέθηκαν πισώπλατα, από όταν τσάκιζαν στις Πρέσπες την Λευκίμμη την Κερατέα και στο Σύνταγμα νέους γέρους και παιδιά για θέματα κοινωνικά και εθνικά, όταν την ίδια ώρα το Ζακ που έχετε ηρωοποιήσει ... έλεγε ότι τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι!

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά. Εκεί έχουμε να κάνουμε με δεξιούς/ακροδεξιούς και κομματόσκυλα που «αγανακτούν» για τα δικαιώματα της ελ.ας. Της ίδιας υπηρεσίας της «τάξης και της ηθικής» που σκόπιμα κλείνει τα μάτια όταν έρθουν οι άνωθεν εντολές. Της ίδιας υπηρεσίας που δεν πράττει το παραμικρό όταν οι φιλήσυχοι συμπολίτες της γνωστής καταγωγής οπλίζονται με καραμπίνες εδώ και χρόνια. Είναι η ίδια υπηρεσία που φόρτωσε στο ξύλο τους εθνικιστές στο Μακεδονικό και αλλού, που πάτησε στους τάφους των Φουντούλη – Καπελώνη, που έσυρε στο δικαστήριο δεκάδες εθνικιστές φορώντας κουκούλες αφού πάντα το κράτος θέλει να δείχνει απρόσωπο ενώ έχει το πρόσωπο της Μέδουσας. Και ενώ και στο παρελθόν η καταδίωξη κατέληξε σε φιάσκο - για είκοσι ευρώ κλεμμένη βενζίνη -  έδωσαν και πάλι τροφή στους αντιφασίστες και τις ΜΚΟ για μια υπόθεση που έχει επαναληφθεί εκατοντάδες φορές. 

Είναι οι ίδιοι που θυμούνται να έχουν φωνή όποτε τους καλεί σε εκπομπές ο Παπαδάκης και ακούμε και πάλι τα ίδια για την ελλιπή εκπαίδευση τους. Πόση εκπαίδευση κρατική τελικά, πόσα ακόμη ισραηλινά δακρυγόνα, πόσες ακόμη μηχανές και πόσες αύρες. Πόσα ακόμη λεφτά για το σιδερένιο χέρι του κράτους που τα θύματα του είναι δεκαπλάσια από αυτά της χουντικής επταετίας. Πόση ακόμη έννοια ρε «πατριώτες» για την αστυνομία της δημοκρατίας που εξόπλισε ο Καραμανλής με βαρύ οπλισμό, άφησε να αφηνιάζουν με εντολή του Μητσοτάκη τα ΜΑΤ και ανά πάσα στιγμή με μια εντολή σπάνε πόρτες για τα δάνεια και μπουκάρουν σε σπίτια συναγωνιστών επειδή τους «κάλεσε το καθήκον». Πόσο ακόμα θα νοιαστείτε για την υπηρεσία ενός κράτους της Ε.Ε. που όταν θέλει ο κάθε γραβατωμένος υπουργός πράττει για τα συμφέροντα του ενάντια στο έθνος;

Η βεντέτα ανάμεσα σε ελ.ας και Ρομά δεν είναι δική μας υπόθεση. Και δεν είναι υπόθεση των όποιων «εθνικιστών» που με ευκολία κλείνουν τα μάτια στο προφανές. Και το προφανές είναι ότι υπάρχουν δυο κόσμοι. Από την μια ο κόσμος της εξουσίας που με το ένα χέρια τροφοδοτεί με επιδόματα τους αλλογενείς και τους κλείνει το μάτι για να συνεχίσουν να πράττουν όπως πράττουν, και από την άλλη αφήνει τις πολυπληθείς δυνάμεις ασφαλείας να περιορίσουν το κακό χωρίς όμως να θιχτεί ο πυρήνας του προβλήματος που αποφέρει ψήφους τις παραμονές των εκλογών. Έτσι λοιπόν ουδείς χρειάζεται να αναλωθεί σε μια «βεντέτα» ετών αφού οι ίδιοι που τάχα διαμαρτύρονται αφήνουν τα παιδιά τους να φέρονται με «γύφτικο» τρόπο στην καθημερινότητα. Τόσα χρόνια ψήφισαν εκείνα τα κόμματα που άφησαν το πρόβλημα να μεγεθυνθεί, αψήφησαν την κοινωνική απειλή του εμπορίου ναρκωτικών, δεν προστάτευσαν τα παιδιά τους στα σχολεία από συμπεριφορές και δεν μίλησαν ποτέ για την άλλη πλευρά όταν αυτή βρέθηκε δίπλα στα σπίτια τους. 

Για τους μόνους που θα νοιαστούμε είναι για τους συναγωνιστές μας που δίνουν έναν ηρωικό αγώνα σε σχολεία και σχολές, σε χώρους εργασίας και σε εστίες οικογενειακές απέναντι στην λαίλαπα της μαφίας που έχει σφιχταγκαλιάσει η άκρα αριστερά αλλά και στην τρέλα του δημοκρατικού κράτους που είναι βαριά εξοπλισμένο και ασύδοτο σε σχέδια και πράξεις και αναπαράγεται καθημερινά τρώγοντας τις ίδιες του τις σάρκες.

Για την ακύρωση της συναυλίας των Mgla και ένα άγνωστο αφιέρωμα στο Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal (NSBM) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντεπίθεση» (Φεβρουάριος 2004 τεύχος 16 & Μάρτιος 2004 τεύχος 17) με επίκεντρο την σκηνή σε Πολωνία και Γερμανία καθώς και την συνέντευξη των Ελλήνων Shadow Order (.pdf)

για να κατεβάσετε το αφιέρωμα σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

του WingedHussar

Νέο δείγμα της δημοκρατικής αντιφασιστικής καταστολής η πρόσφατη ακύρωση της συναυλίας των Πολωνών Mgla στο «Κύτταρο». Κάποιοι έσπευσαν να τους ονομάσουν το 2019 ως «στυγνούς φασίστες» ενώ το 2022 προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο γέλιο το γενικό κομφούζιο στους κόλπους της antifa ,για το αν είναι «φασιστική»η απαγόρευση και πόσο «φασιστικός» ... είναι τελικά ο σύγχρονος «αντιφασισμός»! 

Δεν τα μάθατε τα νέα κύριοι των Εξαρχείων και της antifa; Ο Κωνσταντίνου του ΚΕΕΡΦΑ που ουρλιάζει στο κάλεσμα της απαγόρευσης όταν δεν συμμετέχει σε εκδηλώσεις Πακιστανών που δονούν τον χώρο με τα εθνικιστικά τους συνθήματα, σας κάνει «κήρυγμα» στο όνομα του αντιφασισμού που οι ίδιοι θρέψατε με τον βίο σας και τις πράξεις σας. 

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να δείτε τι σημαίνει «κορεκτίλα» στην πράξη. 

Άλλωστε οι πολιτικοί σας πρόγονοι τον Δεκέμβριο του ’44 έκαιγαν με εντολές των τεκτονικών στοών και των Άγγλων τις αντισιωνιστικές βιβλιοθήκες Εθνικοσοσιαλιστών των Αθηνών, αργότερα με τις ευλογίες του Καραμανλισμού πολτοποιούσαν σειρές επετειακών εκδόσεων για να μην αποκαλυφτεί ο ρόλος του Τίτο και της Μόσχας στον εμφύλιο, απαγόρευαν κινηματογραφικές ταινίες και δίσκους βινυλίου, ακύρωναν θεατρικές παραστάσεις  ή εκδηλώσεις μνήμης και συνέχιζαν με παρόμοιες άκρως δημοκρατικές πράξεις - ακόμη και την απαγόρευση περιοδικού από την εισαγγελία - στο όνομα της αστικής νομιμοφροσύνης και του αντιλαϊκού κρατικού μηχανισμού. 

«Γελοίους άσχετους και σιχαμένους» χαρακτηρίζουν κάποιοι ακροαριστεροί «σύντροφοι» τους «ιεροεξεταστές» της antifa που σπεύδει για μια ακόμη φορά να φορέσει την καλοσιδερωμένη στολή της νοητικής καταστολής πέρα από το πεδίο της εκπαίδευσης και τον πολιτισμό τώρα και στην μουσική διασκέδαση. 

Απορούν οι αναρχικοί γιατί οι υπεύθυνοι των κινήσεων τους αντικατέστησαν την υπεράσπιση του εργατισμού με τον δικαιωματισμό, γιατί άραγε πριν δυο χρόνια ζητούσαν με πάθος τον μαζικό εμβολιασμό μέσω του κράτους, γιατί φέτος που και καλά «επανήλθε η κανονικότητα μέσω του … υιού Πλεύρη» έμειναν με το εισιτήριο στο χέρι ενώ ήθελαν να δουν live τους Πολωνούς, γιατί και πως αλώθηκε η «φάση» από αυτούς που καλούσαν στο χτίσιμο του «τείχους της δημοκρατίας» λικνιζόμενοι όμως στον ρυθμό του AIPAC και του γνωστού ΚΙΣ. 

Την συναυλία στην Θεσσαλονίκη την θεωρούν συνέχεια της «νεοφασιστικής εξόδου» της Σταυρούπολης - που ενόχλησε σφόδρα την Λιάνα Κανέλλη - και του Εύοσμου, τον θάνατο του Φύσσα τον συνδέουν με την συναυλία των Αθηνώνεπειδή είναι Σεπτέμβρης! Ατελείωτος ο παραλογισμός του επιδοτούμενου αντιφασισμούπου χτυπάει ανήμπορους θρησκόληπτους επειδή είχαν στο μηχανάκι τους εικόνες ή κάνει «πέσιμο»σε παιδάκια επειδή φοράνε το εθνόσημο. 

Είναι η ίδια antifa που θεωρεί την κρατική βρεφοκτονία μέσω της έκτρωσης ως μια ... «μέθοδο αντισύλληψης» και καλούσε στο παρελθόν μέσα στα Εξάρχεια γνωστό συνεργάτη της Τουρκικής πρεσβείας. 

Απαγορεύσεις λογοκρισία και χουλιγκανισμός είναι η σημερινή ρητορική των «ελευθεριακών» σύγχρονων Ιακωβίνωνπου σφάζουν έναν άοπλο νεολαίο για την ποδοσφαιρική ομάδα στην Θεσσαλονίκη, ενώ αύριο ίσως κάψουν δημοσίως τους δίσκους του Black Metal στο Σύνταγμα κάτω από την σημαία των ΛΟΑΤΚΙ και το χαμόγελο των συντακτών του αλήστου μνήμης «Ιού» και της «Αυγής». 

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός του φιλελευθερισμού έχει αλώσει εδώ και χρόνια τους πάντες, η μεγαλύτερη όμως επιτυχία του συστήματος δεν είναι η τεχνοτρομοκρατία και η επιβολή των φαρμακευτικών μετοχών και κερδών, δεν είναι η εισαγωγή του δόγματος του μετανθρωπισμού και η ισοπέδωση των αξιών, δεν είναι ότι αυτοί που κλαίνε για την Ροζάβα μισούν ταυτόχρονα τον τόπο τους σε μια ένδειξη ατελείωτου μαζοχισμού, αλλά το γεγονός ότι η εμπροσθοφυλακή της εξουσίας έχει τελικά τον μανδύα της «κοινωνικής αντίστασης» που δήθεν υπερασπίζεται τον λαό και την κοινωνία αλλά ενισχύει τον εθνομηδενισμό.

Ας μην το κρύβουμε για όσους απορούν. Στόχος όλων αυτών δεν είναι η μουσική φεστιβαλική επανάληψη της γραφικής ΚΝΕ ή τα λαϊκά πολιτιστικά σκυλάδικα που προωθούσε ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος. 

Στόχος τους δεν είναι το τραπ που προωθεί σκληρά ναρκωτικά, σωματεμπορία και κάγκουρες. 

Στόχος τους δεν είναι το Αμερικανικό life style και ο νεοπλουτισμός που ρίζωσε στα Καμίνια και έγινε εξαγωγή μέχρι και στα Τίρανα. 

Στόχος τους είναι ότι μουσικό πολιτικό και πολιτιστικό είναι πραγματικά εναλλακτικό και δεν ακολουθεί τις νόρμες των δυτικών - ανατολικών και κυρίως των μεσανατολικών πρεσβειών, καθώς και των πολιτικών των πολυεθνικών. 

Και αν αυτό το διαφορετικό έχει μαύρα ρούχα, στίχο «ψαγμένο» ή μιλιταριστικό και αντικοινωνικό ύφος τότε είναι πλέριος «φασισμός» κραυγάζει ο κάθε παλιάτσος, ακόμη και αν δεν έχει καμιά σχέση με αυτόν!

Όταν δε υπάρχει και κάποια υπόνοια για τυχόν σχέση και με τους «νεοναζί» οι κατάρες των δημοκρατών ακούγονται μέχρι την Βαλχάλλα!

Γράφει χαρακτηριστικά κάποιος από τους «απέναντι» που μάλλον την βρίσκει με τα «ιδεολογικά υποκατάστατα» αλλά μπορεί να καταλάβει και πέντε πράγματα μέσα στην παραζάλη του αντιφασισμού: 

«πες οτι αυριο ερχονται οι death in june (ειχανε ξαναερθει και το 2003 αν θυμαμαι καλα), αυτοι κι αν ειναι δηλωμενοι, στρασσερικοι και νεοπαγανια, εκει τι φαση; θα τρεμουμε μηπως ερθει καμια μολοτοφ στο κεφαλι μας στα καλα καθουμενα επειδη καποιοι καπως την ειδανε και νομιζουν οτι πρεπει να τους ζητησουμε την αδεια; ρε πατε καλα; και ποιος μας λεει οτι θα σταματησετε εκει και δεν θα τριγυριζετε αργοτερα σε δημοτικες βιβλιοθηκες για να καψετε βιβλια του εζρα παουντ, του τολκιν, του σελιν, του πιε ντρε λα ροσελ, του κνουτ χαμσον, του ιωνα δραγουμη, της πηνελοπης δελτα και δεν ξερω ποιανου αλλου». 

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι η μεγαλύτερη ΝΙΚΗ - μετά το ’45 - είναι η «απόλαυση» της σημερινής καθημερινής «ζωής» όπου κάποιοι ενοχλούνται από μια «φασιστική» (;) μπάντα αλλά όχι από το φεστιβάλ του εξουσιαστικού κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. 

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμάς τους υπερήφανους «φασίστες» είναι ότι οι αντίπαλοι - έστω και μικρό ποσοστό από αυτούς ή μήπως όχι και τόσο μικρό μετά τα τελευταία γεγονότα ; - καταλαβαίνουν ότι ο αντιφασισμός είναι η απόλυτη τυραννία και η πραγματική πανούκλα της σύγχρονης ζωής και όχι αυτή που περιγράφεται στους «μαύρους στίχους».  

Η μεγαλύτερη «ηδονή» είναι να βλέπουμε να διαφωνούν δημοσίως οι εχθροί μας απέναντι στις ίδιες τις δόλιες πρακτικές τους.

Και αφού λοιπόν η σύγχρονη «δίωξη μουσικής» επιμένει να λοιδορεί τις ιδέες που ενοχλούν την Σιών και τους μεταπράτες πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά και να παραπληροφορεί τους πάντες στο .pdf  εδώ μπορείτε να διαβάσετε 

- ένα άγνωστο διπλό αφιέρωμα στο Εθνικοσοσιαλιστικό BlackMetal (NSBM) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντεπίθεση» τον Φεβρουάριο 2004 - τεύχος 16^ο & τον Μάρτιο 2004 τεύχος 17^ο - 

με επίκεντρο την σκηνή σε Πολωνία και Γερμανίακαθώς και την τότε συνέντευξη των Ελλήνων Shadow Order. 

 Η έκδοση αυτή έλαβε μέρος σε μια εποχή που γνωστοί μουσικοί δεν ξεχνούσαν την προσφορά τους ή η τοπική του κόμματος της «Χρυσής Αυγής» δεν έγλυφε τα βρώμικα ράσα της εκκλησιαστικής εξουσίας για να ακυρώσουν συναυλία των RottingChrist. 

Μια άγνωστη έρευνα για το όργανο πολιτικής και πολιτιστικής προπαγάνδας στην υπηρεσία της προώθησης των αντιδημοκρατικών ιδεών.  Σχετικές δημοσιεύσεις επίσης θα δείτε στην ετικέτα NSBM - εδώ- ενώ για αυτούς που θέλουν να ερευνήσουν ακόμη περισσότερο την «ακραία» σκηνή μπορούν να κατεβάσουν σε .pdfτην μπροσούρα της συντακτικής μας ομάδας - εδώ - η οποία έχει ήδη σταλεί σε εκατοντάδες συναγωνιστές και συναγωνίστριες σε Ελλάδα και Κύπρο. 

Αντίτυπα στάλθηκαν ως μια συμβολική κίνηση και σε Ουκρανούς συναγωνιστές του Συντάγματος Azov στους μαχητές του οποίου και αφιερώθηκε η 1^ηέκδοση. 

Όποιοι αναγνώστες στηρίζουν το NSBM μπορούν να προβάλλουν συνδέσμους με πηγές για downloadsαπό παλαιότερες κυκλοφορίες και fanzinesή να ενημερώσουν για labelsκαι e-shops.