οι αγνοούμενοι βρίσκονται εν ζωή.
Δεν θα δεχτώ να θαφτούν ζωντανοί.
Κι αν εγώ χαθώ, η ψυχή μου από ψηλά
θα αγωνίζεται γι’ αυτούς».
Θεόφιλος Γεωργιάδης
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης μεγάλωσε σε μια οικογένεια που είχε άμεση σχέση με τον Ελληνισμό της Κύπρου. Ο πατέρας του Χαράλαμπος (Πάμπος) Γεωργιάδης ήταν αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. του Στρατηγού Γρίβα και πολέμησε ενάντια στην τούρκικη ανταρσία στην Κύπρο το 1963, κάτω από τις διαταγές των Ελλαδιτών αξιωματικών που γνώριζαν την φύση και την τακτική των εχθρών της ανατολής.
Ο Θεόφιλος είδε το φως του ήλιου στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ήταν το τρίτο κατά σειρά τέκνο του Χαράλαμπου και της Έλλης Γεωργιάδη και ο μοναδικός γιός ανάμεσα στα τέσσερα παιδιά της οικογενείας.
Αμέσως μετά την αποφοίτηση του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά και υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην 32η Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθόδοξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στην Ρεντίνα της Θεσσαλονίκης.
Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, συνεχίζει να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάγεται στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστατεί στην Ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος. Είναι εχθρός κάθε «δημοκρατικής» λύσης που δεν θέτει ως πρώτο ζήτημα την απελευθέρωση μέσω της ένοπλης αντιπαράθεσης και την ανεύρεση των αγνοουμένων. Εναντιώνεται σε κάθε συμφωνία που προωθεί ο σάπιος πολιτικός κόσμος προς όφελος της Τουρκίας.
Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK). Αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού «Φωνή του Κουρδιστάν».
Η συμμετοχή του σε επιχειρήσεις ενάντια στο βαθύ τουρκικό κράτος τον φέρνει στο στόχαστρο των Τούρκων. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης είχε ενημερώσει τις Κυπριακές αρχές για τις τηλεφωνικές απειλές που δεχόταν. Αυτό όμως που δεν τολμούσαν οι Τούρκοι, το έκανε ένας υποτακτικός με το ψευδώνυμο «όλμος» με εντολή της ΜΙΤ. Ο μάρτυρας του Ελληνισμού Εθνικιστής Θεόφιλος Γεωργιάδης έπεσε νεκρός στις 20 Μαρτίου του 1994 έξω από το σπίτι του στην Λεμεσό. Ο δολοφόνος τον πυροβόλησε εξ επαφής πέντε φορές με πιστόλι των 9 χιλιοστών. Ο Γεωργιάδης έδωσε μάχη και με τον θάνατο. Παρά τα σοβαρά τραύματα που είχε δεν πέθανε αμέσως αλλά μερικές ώρες αργότερα στο νοσοκομείο που είχε μεταφερθεί. Ο «όλμος» είχε το τέλος που έπρεπε. Βρέθηκε νεκρός σε ορεινή περιοχή της Λεμεσού. Την ίδια κατάληξη είχαν και οι δυο συνεργάτες του μέλη του υποκόσμου της νήσου αφού ανατινάχτηκαν στα αυτοκίνητα τους.
Η εκτέλεση του Τούρκου διπλωμάτη στην Αθήνα Ομέρ Χαλούκ Σιπαχιόγλου - αρχηγός της ΜΙΤ στη Ελλάδα - την 4η Ιουλίου του 1994 από την οργάνωση της «17 Νοέμβρη» με τον Μήτσο Κουφοντίνα να κρατάει την σκανδάλη και να ρίχνει έξι σφαίρες, ήταν η «Νέμεσις» που δεν προήλθε όπως θα έπρεπε από τους Εθνικιστές αλλά από τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Στην προκήρυξη της οργάνωσης που απέστειλαν στα ΜΜΕ υπέγραψαν ως «17 Νοέμβρη - Κομάντο Θεόφιλος Γεωργιάδης», θέλοντας να τιμήσουν την μνήμη του Ελληνοκύπριου Καταδρομέα.
«Κι αφού εμείς στην Κύπρο δεν αξιωθήκαμε ν’ αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας, τουλάχιστον να βοηθήσουμε πρέπει εκείνους που αγωνίζονται και για μας εναντίον του τουρκικού κράτους»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου