Ο Εθνικιστής και η Συμπεριφορά του (του Γιώργου Μάστορα)

 

γράφει ο Γιώργος Μάστορας

"Scripta manent ", έλεγαν οι Αρχαίοι Λατίνοι και είχαν δίκιο. Όντως, "Τα γραπτά μένουν" και ανάλογα με την στάση του καθενός στην ροή του Χρόνου τον "στοιχειώνουν", θετικά ή αρνητικά. Οι προσωπικές μου απόψεις, που θα ξετυλιχθούν παρακάτω, δεν έχουν συγκεκριμένη αναφορά σε πρόσωπα και καταστάσεις.

Επομένως, αν κάποιος ή κάποιοι θεωρούν ότι το συγκεκριμένο κείμενο τους "φωτογραφίζει", τότε σίγουρα ισχύει στο ακέραιο η ρήση ότι "όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται". Επειδή μια ευκαιριακή αφορμή δεν ταυτίζεται πάντοτε με τα βαθύτερα αίτια ανάλυσης κάποιων γεγονότων ...

Ο Εθνικιστής και η Συμπεριφορά του αποτελούν το Θέμα αυτού του κειμένου. Καταρχάς, ο Εθνικιστής - όπως και ο κάθε Ενεργητικά Δρων Ιδεολόγος - είναι κάτι το ξεχωριστό από τον απλό συμπατριώτη του. Αποτελεί Πολιτικό Υποκείμενο. 

Παράγει Πολιτική (με την ευρεία έννοια του όρου, και όχι με την φτηνή ιδιότητα του πολιτικάντη) με τις Ιδέες του, με την Δράση του, με την Στάση του, με την Συμπεριφορά του, τις Πράξεις του, ακόμη και με τις παραλείψεις του.

Γενικά, με ότι και όσα εκπέμπει προς τα έξω  Γιατί ο Εθνικιστής ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να έχει ιδιωτική ζωή αποκομμένη από το πλαίσιο Σκέψης και Δράσης του.

Είναι "εκτεθειμένος", όχι στην δημοσιότητα της αστικής κοινωνίας, αλλά στην Ηθική (και όχι ηθικολογική) Υπόσταση των όσων (υποτίθεται ότι) ενστερνίζεται. Το ότι δηλώνει Εθνικιστής δεν του παρέχει κανενός είδους "ασυλία", αν δεν επιβεβαιώνει αυτή την δήλωση του με Πράξεις και όχι με αόριστα λόγια και γενικότητες. 

Το ελάχιστο, λοιπόν, που Απαιτείται από τον οποιονδήποτε που δηλώνει ότι θεωρεί τον εαυτό του Εθνικιστή, είναι να Συμπεριφέρεται και ΩΣ Εθνικιστής.

Να Κτίζει, σε πρώτο βαθμό μέσα του, ένα ανυπέρβλητο τείχος, που θα τον κρατά ανέγγιχτο και αμόλυντο από την διαφθορά και την σήψη της σύγχρονης παρηκμασμένης κοινωνίας. Κάνοντάς το αυτό, ή τουλάχιστον προσπαθώντας ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ να το επιτύχει, μπορεί αργότερα να αναζητήσει την Ομάδα, την Οργάνωση, τον Φορέα, το Κίνημα που θα εκπληρώσει (Κοσμοθεωρητικά) τις Πεποιθήσεις του, προκειμένου να μπορέσει να Αγωνιστεί για ένα διαφορετικό μέλλον.

Από το σημείο αυτό και μετά, οι όποιες πράξεις του έχουν άμεσο αντίκτυπο, όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στους Συντρόφους του, με τους οποίους πλαισιώνουν την ίδια Συλλογικότητα, το ίδιο Μετερίζι Μάχης.

Αν πριν "επιτρεπόταν" να κοροϊδεύει τον εαυτό του και να φαντασιώνεται ιστορίες που συμβαίνουν μόνο στα κόμικς, με την συμμετοχή του σε ένα Στιβαρό και Σοβαρό Κίνημα Αποφασισμένων Επαναστατών  δεν επιτρέπεται κάτι τέτοιο, ούτε ως αμυδρή σκέψη. 

Γιατί πια δεν μιλάμε για παιχνιδάκια με μολυβένια στρατιωτάκια, ούτε για σχεδιασμό διαδικτυακών "επαναστάσεων" λίγο πριν ξαπλώσουν κάποιοι, μήπως και δουν κάποιο "ενδιαφέρον" (και εξίσου αναληθοφανές) όνειρο ...

Πλέον, μιλάμε για ένα Ιδεολογικό και Πολιτικό Σύνολο Σκέψης και Δράσης που έχει χώρο και χρόνο ΜΟΝΟ  για Αληθινούς, Αποφασισμένους και Αυτογνωσιακούς Έλληνες, που Γνωρίζουν τι Θέλουν στην Ζωή τους, και όχι πνευματικά ανώριμους, συμπλεγματικούς "ξερόλες" και θρασύτατους υποκριτές, που μπερδεύουν την άγρια πάλη της καθημερινότητας με τις όποιες νυχτερινές ονειρώξεις τους ...

Ο Εθνικιστής, λοιπόν,  οφείλει να Γνωρίζει Άριστα ΠΟΥ και ΓΙΑΤΙ βρίσκεται. Να Γνωρίζει ότι η ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ Αποτελεί την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, και όχι η επιφανειακή - επιδερμική "γνώση", με την ανάγνωση - "παπαγαλία" κάποιων βιβλίων, περιοδικών, εφημερίδων. Η Αληθινή Γνώση Αποτελεί το Βασικότερο στάδιο για να αποκτηθεί η ΠΙΣΤΗ, η οποία Σημαίνει Εμβάθυνση στα "εσώψυχα" της Ιδεολογίας, Σημαίνει Πειθαρχία, Σημαίνει Εμπιστοσύνη, Σημαίνει Συντροφικότητα.

Ο Εθνικιστής Οφείλει να Πιστεύει Ακράδαντα στην Αποστολή του και ο Ενθουσιασμός του να έχει διάρκεια Διαχρονική και όχι παροδική. Να δέχεται Γενναία και Υπεύθυνα τα λάθη του και όχι να τα "φορτώνει", με αηδιαστικό τρόπο, σ' άλλους.

Να Παραδέχεται τις προσωπικές ευθύνες του και να Παραδειγματίζεται από τα λάθη του, για να κάνει στο μέλλον όσο το δυνατόν λιγότερα, και όχι με ένα ευκαιριακό και ψεύτικο

"συγγνώμη"(εφόσον ... στριμωχθεί) να προσπαθεί να αποδράσει από τον ιστό της αράχνης.

Γιατί από τότε που εφευρέθηκε η "συγγνώμη", χάθηκε το Φιλότιμο ... Ο Εθνικιστής Πρέπει να είναι Εθελοντής και όχι ευθυνόφοβος, να Σέβεται τους Συντρόφους του και όχι να ασχολείται με "κατινιές", να Προασπίζει με τις Πράξεις του τον Στόχο και τον Σκοπό της Ιδέας και του Πολιτικού Κινήματος της και όχι να δημιουργεί προβλήματα και ίντριγκες, άσχετα αν το κάνει ηθελημένα ή όχι.

Αυτός που μπορεί να Υπόσχεται, Πρέπει να Ξέρει και να Πείθει. Και πρώτα απ' όλους και όλα τον ίδιο του τον εαυτό, πως είναι Αληθινός και Διαχρονικός στα όσα Πρεσβεύει και όχι ψεύτικος και παροδικός. Η Νιτσεϊκή λογική για την "περήφανη επίγνωση για το εξαιρετικό προνόμιο της ευθύνης", για τον Εθνικιστή, Οφείλει να Αποτελεί τον  Οδηγό Ζωής και όχι ένα φευγαλέο συναίσθημα που σκορπάει, όπως ο άνεμος τα φύλλα από τα δέντρα.

Ακόμη και στον Ακτιβισμό του, ο Εθνικιστής Επιβάλλεται να είναι Ουσιαστικός και όχι επιπόλαιος, Προσεκτικός και όχι βιαστικός. Να Δρα βάσει Οργανωμένου Σχεδίου, το οποίο θα φέρει Θετικό και Ασφαλές Πολιτικά  Αποτέλεσμα, και όχι με βεβιασμένες κινήσεις που δεν οδηγούν πουθενά. Η Ιδέα μας και κατ' επέκταση  το Έθνος μας δεν έχουν ανάγκη από απογοητευμένους μισητές των πάντων, φετιχιστές, εξουσιόπληκτους.

Όπως, βεβαίως, δεν έχουν ανάγκη από επίδοξους δεσπότες θελήσεων, φθηνούς πολυλογάδες, ευκαιριακούς λιγόψυχους  και θρασύδειλους κακόψυχους. 

Αντιθέτως, έχουν Ανάγκη από Συνειδητοποιημένους, Ψυχωμένους και Ετοιμοπόλεμους Έλληνες, που Συνδυάζοντας όσο το δυνατόν Καλύτερα και Αποτελεσματικά την Καρδιά με το Μυαλό, την Γενναιότητα με την Εξυπνάδα, θα Εμπνευστούν από το Ένδοξο Παρελθόν, Πολεμώντας το ατιμωτικό παρόν, για να Φέρουν Ένα Νικηφόρο Μέλλον.

Όχι, δεν είναι θέμα "προσωπικό" όλα όσα προηγήθηκαν. Αποτελούν κάτι Πολύ Περισσότερο Σημαντικό: Ζήτημα Αξιών, Αρχών, Τιμής και Εμπιστοσύνης. Ζήτημα Νίκης!

Σχολείο - Στρατόπεδο - Κάστρο (του Γιώργου Μάστορα)

γράφει ο Γιώργος Μάστορας

Η πορεία της ζωής έδειξε πως δεν μπορεί να ξεπηδήσει Γνήσιο Εθνικιστικό Κίνημα, με Ουσιαστικούς Αγώνες και Αληθινή Αντίσταση ενάντια στο Σύστημα, μέσα από τις γραμμές κομμάτων με καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. 

Κάτι τέτοιο αποτελεί απλώς εθιμοτυπία κοινοβο(υ)λευτικού τύπου, που οδήγησε, στο παρελθόν (πρόσφατο και μη) στην απογοήτευση, την ανυπαρξία και την πολιτική αποστράτευση, αρκετούς Συμπατριώτες μας.

Πρέπει, λοιπόν, να σκεφθούμε σοβαρά που μας οδήγησε, μέχρι τώρα, η λογική της "ανάθεσης", εκ μέρους αρκετών καλοπροαίρετων Ελλήνων, σε θλιβερές περιπτώσεις του πιο χυδαίου πολιτικαντισμού, με πολιτικά θρασύδειλους και ιδεολογικά αναλφάβητους ηγετίσκους, που νωρίτερα "δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους", κατά το κοινώς λεγόμενο. 

Μακριά από τέτοιου είδους γλοιώδεις και τυχάρπαστους "εθνοπατέρες" και τους (έμμισθους και μη) ακολούθους τους, ας πάρουμε, Επιτέλους, τις Τύχες μας, τις Τύχες της Πατρίδας και του Λαού, στα δικά μας χέρια, Αναπτύσσοντας Κίνημα Εθνικό, Λαϊκό, Επαναστατικό. 

Στηλιτεύοντας τον κάλπικο πατριωτισμό των διαφόρων "αποβλήτων" και "μπαζών" του ακροδεξιού χώρου, που ο ... πόθος τους εξαντλείται στην ένταξη ή την επιστροφή στην εθνοκτόνο ΝΔ, καταγγέλλουμε τα οποιαδήποτε θλιβερά φαινόμενα αριβισμού και καριερισμού, το ξεπούλημα Ιδεών και την πλήρη ενσωμάτωση στο ανθελληνικό σύστημα ...

Σε αντίθεση με τους υποκριτές, τα λαμόγια, τους παλιάνθρωπους και τους αδύναμους χαρακτήρες, κάθε Συνειδητοποιημένος Έλληνας Εθνικιστής (οφείλει να) Υπερασπίζει με Συνέπεια και Αυταπάρνηση τις Ιδέες του, το  Καθήκον προς την Αξιοπρέπεια και την Αξιοπιστία. 

Γιατί το να είσαι Εθνικιστής και Επαναστάτης, σημαίνει να είσαι Πλήρως Συνειδητοποιημένος ως προς το Βαθύ Νόημα των Εννοιών αυτών, να "ρουφάς" Δημιουργικά την Ζωή, να της δίνεις Ουσία και Αξία μέσα από την Σκέψη και την Δράση.

Η Έννοια του Έλληνα σήμερα, με την Συνειδησιακή ερμηνεία της, Ταυτίζεται Πλήρως με αυτήν του Ολοκληρωμένου Εθνικιστή, ο οποίος Αγωνίζεται, Ουσιαστικά και όχι τυπικά, Υπεύθυνα και όχι ανεύθυνα, Σκληρά και όχι χαλαρά, μέσα από μια  Ανωτέρου Σκοπού Οργάνωση - Φορέα. 

Μια Οργάνωση - Φορέας, που θα Αποτελεί - και με Μοναδικό Τρόπο - Σχολείο, Στρατόπεδο και Κάστρο.

Σχολείο, επειδή θα Διδάσκει Ιδέες, Αρχές, Ήθος, Αξίες, Στάση και Τρόπο Ζωής. 

Στρατόπεδο, καθώς θα εκπαιδεύει "Πολιτικούς Στρατιώτες" για την Απελευθέρωση της Χώρας. 

Κάστρο, γιατί θα κρατά όλες τις προαναφερθείσες Ιδιότητες Αμόλυντες από την σήψη και την παρακμή της σύγχρονης αρρωστημένης κοινωνίας.

Όπως ένα Κοφτερό Ατσάλι, το οποίο Ξεδιπλώνει το Μυστικό του και Τσακίζει τις αλυσίδες της σκλαβιάς, όπως ο Πολεμικός  Παιάνας, που Ηχεί και Σφυρηλατεί με Νόημα την Ύπαρξη μας, Συνεχίζουμε Ακράδαντα τον Αγώνα μας για Πατρίδα, Τιμή, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, για την Εθνικιστική Ελλάδα του Αύριο!

link: Βίτσι - Γράμμος και η ξενόδουλη Δεξιά (του Γιώργου Μάστορα)

Βίτσι - Γράμμος και η ξενόδουλη Δεξιά (του Γιώργου Μάστορα)

 

Ο Γιώργος Μάστορας είναι γνωστός για την προσφορά του στους επαναστατικούς εθνικιστικούς κύκλους. 

Υπερήφανο μέλος της ελληνικής εργατικής τάξης και μια από τις κορυφαίες πένες της «Χρυσής Αυγής». 

Σήμερα είναι αρωγός των Αυτόνομων συναγωνιστών και ομάδων καθώς και συγγραφέας ποιοτικών ιστορικών βιβλίων. 

Υπήρξε κορυφαία η συμβολή του στην έκδοση κυκλοφορία και προβολή εθνικιστικών εφημερίδων περιοδικών καθώς και ιδεολογικών εκπομπών. 

Ο συναγωνιστής που διέδωσε και ενίσχυσε την εθνικιστική ροκ σκηνή στην Ελλάδα αλλά και λοιπά επαναστατικά αντιδημοκρατικά μουσικά ρεύματα. 

Η ιδεολογική του συγκρότηση δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ενώ η ανυποχώρητη στάση του υπήρξε η αφορμή για να στοχοποιηθεί από την παρακρατική antifa.

Η συντακτική μας ομάδα έχει την τιμή να φιλοξενήσει ένα ακόμη άρθρο του.

Βίτσι - Γράμμος και η ξενόδουλη Δεξιά

γράφει ο Γιώργος Μάστορας

Κάθε χρόνο, στις 29 Αυγούστου, οι Μνήμες όσων επιμένουν να Αντιστέκονται στην λήθη και την επιχειρούμενη παραχάραξη της Ιστορικής Αλήθειας, επικεντρώνονται στην επέτειο της λήξης του Εμφυλίου ή Συμμοριτοπολέμου.

Όπως και να ονομαστεί εκείνη η τραγική  περίοδος, αυτό που έχει σημασία είναι πως οι αντανακλάσεις εκείνων των γεγονότων φτάνουν μέχρι τις ημέρες μας ...

Δεν Ξεχνούμε εκείνους τους Έλληνες Στρατιώτες που έδωσαν τις Μάχες, και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και την Ζωή τους, προκειμένου η Πατρίδα και ο Λαός να μην καταντήσουν ένα ακόμη τρόπαιο του σοβιετικού "ερυθρού παραδείσου".

Από εκεί και πέρα, όμως, επ' ουδενί θεωρώ ότι πρέπει ως Εθνικιστές να απολογούμαστε για τους τότε πολιτικούς αντιπάλους των κομμουνιστών, για την μετέπειτα πορεία της Χώρας, αλλά να προβληματιζόμαστε έντονα από το γεγονός ότι η Στρατιωτική Νίκη επί των υποταγμένων στις επιθυμίες της Σοβιετικής Ένωσης εγχώριων μπολσεβίκων, εκφυλίστηκε πλήρως από τους ντόπιους πολιτικάντηδες της δεξιάς και του κέντρου, οι οποίοι παρέδωσαν τον Τόπο στις αδηφάγες ορέξεις του Αμερικανικού παράγοντα.

Αποτελεί Απαραίτητη Διευκρίνιση ότι οι Έννοιες του Εθνικισμού με τον Πατριωτισμό διαφέρουν κατά πολύ. Ο Εθνικισμός, ως Κοσμοθεωρία και Βιοθεωρία, είναι κάτι το Πολύ Πλατύτερο από την απλή αγάπη προς την Πατρίδα. Αποτελεί Ιδεολογική Συνείδηση, Πολιτική Θεώρηση, Κοινωνική Πρακτική, Μεταφυσική Πίστη.

Από την άλλη, ο Πατριωτισμός αποτελεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ένα άδολο και αγνό συναίσθημα απλής αγάπης προς την Πατρίδα, χωρίς όμως κάποιο Βαθύ και Ουσιαστικό περιεχόμενο. 

Σε άλλες περιπτώσεις, ωστόσο, αποτελεί το άλλοθι του κάθε πατριδοκάπηλου πολιτικού απατεώνα, προκειμένου να βαφτίσει ως " πατριωτικό " ότι αφορά τα στενά συντηρητικά συμφέροντα του.

Τα φτωχά παιδιά των Ελλήνων Εργατών και Αγροτών, τα οποία αντιτάχθηκαν νικηφόρα στα εγχώρια πιόνια του Στάλιν, δεν το έκαναν σε καμία περίπτωση για να  καπηλεύονται, εκ του ασφαλούς, τους Αγώνες και τις Θυσίες τους οι διάφοροι άκαπνοι και απόλεμοι πολιτικάντηδες του Λαϊκού Κόμματος, της ΕΡΕ και της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν το έκαναν για να ξεπουλούν σήμερα οι διάφοροι "κομμουνιστοφάγοι ", τύπου Βορίδη και Γεωργιάδη, την Ελλάδα στους διεθνείς τοκογλύφους, στις ΗΠΑ, στα εβραϊκά συμφέροντα και οποιονδήποτε άλλον ξένο παράγοντα.

Και επειδή, δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό βλέπω και ακούω από ορισμένους κάποιες απίθανες ατάκες, όπως π.χ. ότι "ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν Εθνικιστής" (!) ή από κάποιους άλλους ότι ο ψευτοεθνάρχης ήταν "καλός"(!) μέχρι το 1974, αλλά μετά ήρθε "χαλασμένος" (ύστερα από την άνετη και ξεκούραστη "αυτοεξορία" του στο Παρίσι), πρέπει να υπάρξει μια ξεκάθαρη τοποθέτηση.

Από κάτι σάπιο δεν μπορεί να υπάρξει Αναγέννηση. Και η ηγεσία της δεξιάς στην Ελλάδα ήταν πάντα σάπια, συναγωνιζόμενη την ηγεσία της αριστεράς σε εθνικές μειοδοσίες. Ιδιαίτερα ο Καραμανλής ανέκαθεν ήταν ίδιος και απαράλλαχτος και δεν "άλλαξε ξαφνικά ".

Η κυβέρνηση, της οποίας ηγείτο, ήταν αυτή που διέταζε τους χωροφύλακες να ξυλοκοπούν βάναυσα τον Ελληνικό Λαό, ακόμη και να τον δολοφονούν, επειδή κατέβαινε στους δρόμους για να διαδηλώσει Υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. 

Εκείνος ήταν που "έθαψε" την Ένωση αυτήν, με τις επαίσχυντες και ανοιχτά προδοτικές συνθήκες Ζυρίχης - Λονδίνου. Που ρήμαξε και ερήμωσε την επαρχία, έκανε την Αθήνα μια απέραντη τσιμεντούπολη, γιγάντωσε  την ανεργία και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να καταφύγουν στην ξενιτιά για εύρεση εργασίας.

Που με την αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική που ακολούθησε, κατάφερε να αναστήσει το βαριά τραυματισμένο ΚΚΕ, με αποτέλεσμα το καμουφλαρισμένο μετωπικό εκλογικό σχήμα του (ΕΔΑ), 9 μόλις χρόνια από την στρατιωτική συντριβή του, να κατορθώνει με 25% στις εκλογές του 1958 να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Ο άξεστος, χυδαίος και με ανώμαλη ιδιωτική ζωή αυτός τύπος ήταν που καλλιέργησε, σε συστηματική βάση, την αποπολιτικοποίηση της νεολαίας, με τραγικό αποτέλεσμα όλα τα ανήσυχα και επαναστατικά νεανικά πνεύματα να στρέφονται προς την αριστερά

Δεν είναι, επομένως, δυνατόν, στα πλαίσια του αντικομμουνισμού, να κάνουμε "τα στραβά μάτια" στην απαράδεκτη τακτική που ακολούθησε μετέπειτα το κράτος των νικητών της τραγικής περιόδου 1946 - 49. Μια τακτική, η οποία οδήγησε στην δορυφοριοποίηση της Χώρας μας από τον αμερικανικό παράγοντα και - μέσα από τις πάμπολλες διαδρομές του ελληνόφωνου δεξιού και αριστερού πολιτικού κόσμου - στην σημερινή οικτρή κατάσταση που επικρατεί στην Πατρίδα μας.

Ο Εθνικισμός βρίσκεται Πάνω και Πέρα από τα ανθελληνικά, αντιλαϊκά και στυγνά καθεστωτικά σχήματα της δεξιάς και της αριστεράς. Η μεταπολεμική Ελλάδα αποτελεί το φρικτό αποτέλεσμα των διακυβερνήσεως των κομμάτων του "δημοκρατικου τόξου", επομένως οι Έλληνες Εθνικιστές δεν είναι υπεύθυνοι για την διαδρομή αυτήν, ούτε φυσικά χρειάζεται να απολογούνται  για τα έργα και τις ημέρες της πατριδοκάπηλης και ενδοτικής δεξιάς.

Την ώρα που στο Βίτσι και τον Γράμμο τσακιζόταν η κομμουνιστική απειλή, από την πίσω πόρτα έμπαιναν ανενόχλητες η πολιτική υποταγή στις ΗΠΑ, η οικονομική εκμετάλλευση από το ξένο κεφάλαιο και η εθνική αποδόμηση από τους πολιτικάντηδες της δεξιάς και του κέντρου

Επειδή, λοιπόν, εκτός από αντικομμουνιστές είμαστε Πολύ Περισσότερο αντικαπιταλιστές,  γι' αυτό και ο Αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη Συνεχίζεται!