Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε από εθνοταυτοτιστές και έρχεται να επιβεβαιώσει έως ένα σημείο μια παλαιότερη άποψη μας για τους «αριστεριστές» την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας ότι την 27η Ιανουαρίου 2021 είχαμε αναφερθεί με εκτενές άρθρο στο βιβλίο του Κουφοντίνα στον σύνδεσμο εδώ.
Η παρακάτω δημοσίευση δεν είναι αναγκαίο να εκφράζει το σύνολο των μελών της συντακτικής μας ομάδας.
«Ἔγινε μιὰ ὁλόκληρη συζήτηση γιὰ τὸ ἄν οἱτρομονόμοι, καὶ πόσοι τρομονόμοι, κι ἐκεῖνο, καὶτ’ ἄλλο. Ἐμεῖς, ὡς Δίκτυο λέω τώρα, εἴμαστε κατὰ τῆς ὕπαρξης τῶν ἀντιτρομοκρατικῶν νόμων: καὶ τοῦ187 καὶτοῦ187Α. Διότι αὐτοὶ οἱνόμοι φτιάχτηκαν γιὰ νὰχτυπήσουν ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἀντικαπιταλιστικὴ ἔνοπλη δραστηριότητα μὲ εἰδικὸκτηνώδη τρόπο, καὶ δεύτερον, γιὰ νὰποινικοποιήσουν μὲ ἀκραῖο τρόπο τὴν πολιτικὴ ἀνυπακοὴκαὶ τὴν κοινωνικὴ ἀπειθαρχία. Λοιπόν, θέλουμε νὰ καταργηθοῦν οἱτρομονόμοι. Παράλληλα, θέλουμε νὰθεσπιστεῖμία ἀντιναζιστικὴνομοθεσία ἐξ’ ἀρχῆς, ποὺ νὰ ἀπαγορεύει τὴν λειτουργία ναζιστικῶν ὀργανώσεων, ἐνῶ οἱναζιστὲς εἶναι ἐκτὸς ἀστικῆς δημοκρατίας, εἶναι ἐκτὸς πολιτικῆς σφαῖρας, διότι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν καταστροφή, γιὰ τὴν ἐξόντωση. Αὐτὸ εἶναι ποιοτικὴδιαφορά. Καὶ ἐμεῖς ὅπως τὸκαταλαβαίνουμε -ξέρουμε ὅτι πολιτικὰ σὲμιὰτηλεόραση εἶναι δύσκολο νὰγίνει αὐτὴ ἡδιάκριση- ἔχουμε τὴν ἀντίληψη τῆς ταξικῆς μεροληψίας. Θεωροῦμε ὅτι οἱ ἐχθροὶτοῦ ἀνθρώπου, τῶν ἀγώνων, τῶν συλλογικοτήτων, πρέπει νὰ βάλλονται, νὰκαταστέλλονται καὶ ἀπὸ τὸΚράτος, ἐνῶ ὅσοι ἀγωνίζονται ἐνάντια στὸκεφάλαιο, τὸ κράτος καὶ τὴν ἐκμετάλλευση πρέπει νἄχουνε τὴν ὑποστήριξή μας».
Νίκος Γιαννόπουλος, στέλεχος τοῦ«Δικτύου γιὰ τὰκοινωνικὰκαὶπολιτικὰδικαιώματα» [συνιστώσα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ], 14/3/2015, ὁμιλία στὴν ἐκδήλωση «Τὸ ἀντιφασιστικὸκίνημα μπροστὰ στὴδίκη τῆς ‘Χρυσῆς Αὐγῆς».
Ἄν αὐτὴ δὲν εἶναι μία ἀπροκάλυπτη πολιτικὴδήλωση ἀκροαριστεροῦΠαρακρατισμοῦ, τότε τί στὴν εὐχὴ εἶναι;
Εἴμαστε κατὰ τῶν ἀντιτρομοκρατικῶν νόμων ποὺδίνουν τὴν δυνατότητα στὸ ἀστικὸκράτος νὰκαταστέλλει αὐστηρὰ τὴν δικιά μας ἔνοπλη πολιτικὴδράση, ἀλλὰζητᾶμε ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ ἀστικὸκράτος νὰθεσπίσει νόμους γιὰ νὰ ἀπαγορεύει τὴν νόμιμη πολιτικὴ ὕπαρξη τῶν ἀντιπάλων μας.
Καὶ ἀσφαλῶς οἱ«ναζιστὲς», τῶν ὁποίων τὴν πολιτικὴ ὕπαρξη ζητᾶμε ἀπὸ τὸ ἀστικὸκράτος νὰ ἀπαγορεύσει, εἶναι αὐτοὶποὺκάθε φορὰ θὰ ὑποδεικνύουμε ἐμεῖς, δηλαδὴ θὰ εἶναι ὅλοι ὅσοι διαφωνοῦμε μαζί μας.
Γιατὶ «ναζιστὴς» θεωρεῖται ἀπὸ τὴν ἐθνομηδενιστικὴ ἀριστερὰ ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν πατρίδα του, ὅποιος εἶναι ἀφοσιωμένος στὸ ἔθνος του, ὅποιος ὑπερασπίζεται τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, ὅποιος πιστεύει στὴν ὀρθοδοξία, ὅποιος θεωρεῖ ὅτι ὑπάρχουν μονάχα δύο φύλα, ὅποιος τέλος πάντων εἶναι ἀντίθετος μὲ τὸν καθολικὸ ἀντικοινωνικὸμηδενισμὸ τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς.
Καὶ συνεχίζουμε.
Εἴμαστε κατὰτοῦκαθεστῶτος τῆς ἀστικῆς δημοκρατίας, ἀλλὰ ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὴν ἀστικὴδημοκρατία νὰ θέσει ἐκτὸς νόμου τοὺς ἀντιπάλους μας, γιατί... αὐτοὶ εἶναι ἐκτὸς ἀστικῆς δημοκρατίας!
Καὶ ὅποιος εἶναι ἐκτὸς ἀστικῆς δημοκρατίας -ἄκουσον, ἄκουσον- εἶναι ἐκτὸς πολιτικῆς σφαῖρας!
Ἡ ἔννοια τοῦΠολιτικοῦγιὰτοὺς μεγίστους «ἀντικαπιταλιστὲς ἐπαναστάτες», ταυτίζεται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ Ἀστικοδημοκρατικοῦ. Ὅποιος εἶναι ἐκτὸς ἀστικῆς δημοκρατίας ἐξοβελίζεται ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν σφαῖρα τῆς πολιτικῆς!
Οὔτε οἱπιὸφανατικοὶφιλελεύθεροι δὲν ἔχουν φθάσει ποτὲ σὲτέτοιο σημεῖο ἀστικοδημοκρατικῆς λαγνείας ὥστε νὰ ἐξοβελίζουν ὅσους εἶναι κατὰ τῆς ἀστικῆς δημοκρατίας ἀπὸ τὴν ἔννοια τοῦΠολιτικοῦ. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν... Θάνο Τζήμερο, ὁ ὁποῖος ἀκριβῶς μὲ τὸν ἴδιο ἰσχυρισμὸζητεῖ νὰτεθεῖ τὸΚΚΕ ἐκτὸς νόμου, μὲ τὴν βασικὴδιαφορὰ ὅτι αὐτὸς εἶναι ἰδεολογικὰσυνεπής, καθότι εἶναι ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τῆς φιλελεύθερης δημοκρατίας καὶ δὲν παριστάνει τὸν ἀντικαπιταλιστή, οὔτε ἐπικαλεῖται τὴν ἀστικὴδημοκρατία ὅποτε τὸν βολεύει.
Οἱ ἔνθερμοι ἀντίπαλοι τοῦ ἀστικοῦκράτους φθάνουν στὸ κατάπτυστο σημεῖο νὰ ὑποστηρίζουν τὴν καταστολὴ τῶν ἀντιπάλων τους ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ ἀστικὸκράτος ποὺ οἱ ἴδιοι ἀντιπαλεύουν.
Καὶ ὅλο αὐτὸ τὸμνημεῖο ἰδεολογικῆς ἀσυναρτησίας, πολιτικοῦτυχοδιωκτισμοῦ καὶ ἠθικῆς ἐξαχρείωσης βαφτίζεται «ταξικὴ μεροληψία».
Σὲ αὐτὸσυμφωνοῦμε ἀπολύτως. Μόνο ποὺπρόκειται γιὰ ταξικὴμεροληψία ὑπὲρ τῆς ἰθύνουσας τάξης, ὑπὲρ τοῦφιλελεύθερου πλουτοκρατικοῦ κατεστημένου, ὑπὲρ τοῦ ἀστισμοῦ.
Ὁ κύριος «σύντροφος» ποὺ τὰγράφει αὐτὰ δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνας ἀπὸτοὺς τόσους καὶ τόσους μικροπαράγοντες τῆς «ἐπαναστατικῆς Ἀριστερᾶς».
Εἶναι στενὸς φίλος τοῦΔημήτρη Κουφοντίνα καί, κυρίως-κυρίως, ὁσυγγραφέας τοῦ Προλόγου τοῦβιβλίου του «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», στὸ ὁποῖο ὁδιαβόητος «φαρμακοχέρης» ἐπιχειρεῖ τὴν πολιτικὴ ἐξιδανίκευση τῆς ὀργάνωσης προκειμένου νὰ ἀφήσει μία πολιτικὴ παρακαταθήκη γιὰ τὴν νέα γενεὰ τῆς ἀκροαριστερᾶς.
Μιᾶς νέας, μεταμοντέρνας ἀκροαριστερᾶς ποὺ ἀποτελεῖ ἀτόφιο ἰδεολογικὸμοχλὸτοῦνεοφιλελεύθερου κοινωνικοῦ μηδενισμοῦ, πού, κατὰγελοιογραφικὸ τρόπο, ἔχει ἀφομοιώσει καὶμεταλλάξει τὸν πάλαι ποτὲμαρξιστικὸ σοσιαλισμὸ ἀνάγοντας σὲ ἰδεολογική του σημαία τὸν οἰκονομισμὸ(τὸν θεμέλιο λίθο τοῦ μαρξισμοῦπερὶτοῦπρωτείου τῆς οἰκονομίας ἔναντι τῆς πολιτικῆς -«εἶναι ἡ οἰκονομία ἠλίθιε!»), τὴν κατάργηση τοῦ ἔθνους, τῆς πατρίδας, τῆς οἰκογένειας, τῆς θρησκείας καὶ γενικότερα ὅλων τῶν φυσικῶν καὶπαραδοσιακῶν συλλογικῶν ταυτοτήτων, γιὰ τὴθεμελίωση μιᾶς παγκόσμιας κοινωνίας, ποὺ θὰ ἀποτελεῖται ἀπὸμεμονωμένα ἄτομα-φορεῖς ἀτομικῶν δικαιωμάτων -στὴν πραγματικότητα ἕνας κοινωνικὸς χυλὸς ὑποτελῶν τοῦ ὑπερεθνικοῦκεφαλαίου. Καὶ σύντομα, ὅπως διακηρύττει προσφάτως τὸ Παγκόσμιο ΟἰκονομικὸΦόρουμ (τὸ παγκόσμιο «κόμμα τοῦΝταβὸς»), θὰπρέπει νὰκαταργηθεῖ καὶ ἡ ἰδιοκτησία τῶν πολλῶν, ὥστε νὰ ἀποτελεῖπρονόμιο μιᾶς ἐλάχιστης μειοψηφίας κροίσων. Ὁ σύγχρονος καπιταλισμὸς εἶναι «μαρξιστικὸς» καὶ τὸπρότυπό του εἶναι ἡΛαϊκὴΔημοκρατία τῆς Κίνας.
Κατὰ τὸν ἴδιο γελοιογραφικὸ τρόπο βλέπουμε σήμερα τὸν Δημήτρη Κουφοντίνα, τὸ πρόσωπο ποὺ ἔχει ταυτισθεῖ μὲ τὴν 17 Νοέμβρη, μία ὀργάνωση ἡ ὁποία ἰδεολογικὰ ἀνήκει στὸν χῶρο τῆς «πατριωτικῆς ἀριστερᾶς» (βλ. εἰδικὰ τὸτελευταῖο του βιβλίο «Ἡ γεωπολιτικὴ τῆς 17 Νοέμβρη» γιὰ τὸ ὁποῖο, διόλου τυχαῖα, ἡ Ἀριστερὰκατάπιε τὴν γλῶσσα της) νὰστηρίζεται στὴν ἀπεργία πείνας ποὺ κάνει ἀπό... ἀριστεροὺς ἐθνομηδενιστὲς (οἱδεξιοὶ ἐθνομηδενιστὲς εἶναι στὴν κυβέρνηση) -αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ἡ ὀργάνωση στὶς προκηρύξεις της ἀποκαλοῦσε εἴτε συμβιβασμένους ρεφορμιστὲς (ἄν ἐπρόκειτο γιὰτοὺς σημερινοὺς Συριζαίους) εἴτε «καραγκιόζηδες τῶν Ἐξαρχείων» (ἄν ἐπρόκειτο γιὰτοὺς σημερινοὺς ἀκροαριστεροὺς καὶ «ἀντιεξουσιαστές»).
Ὅπως καὶ νἄχει τὸπρᾶγμα, τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦφίλου καὶπρολογιστῆ τοῦπρώτου βιβλίου τοῦ Κουφοντίνα δηλώνει σαφῶς μία πολιτικὴ στάση, καὶκυρίως μιὰ ἠθική.
Τὴν πολιτικὴστάση τὴν εἴδαμε νὰ ἐκφράζει μὲ τὸν πιὸκορυφαῖο καὶγλαφυρὸτρόπο στὴν μεγάλη συγκέντρωση στὸ Ἐφετεῖο, τὴν ἡμέρα τὴν ἀπόφασης γιὰ τὴν περιβόητη δίκη τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς». Ἡ ἀπόφαση καταδίκης στηρίχθηκε στὸν ἀντιτρομοκρατικὸνόμο περὶ ἐγκληματῶν ὀργανώσεων (ὁ187 ποὺ ἀναφέρει ὁΓιαννόπουλος), ποὺ θέσπισε τὸΠΑΣΟΚ, καὶ στὸν ὁποῖο στηρίχθηκε ἡ καταδίκη τῆς 17 Νοέμβρη.
Τότε ἡ Ἀριστερὰκαὶ ἡ Ἀκροαριστερὰπολὺσωστὰ τὸν εἶχε στιγματίσει, γιατὶ ὁνόμος αὐτὸς ταύτιζε τὸ πολιτικὸ ἔγκλημα μὲ τὸκοινὸποινικὸ ἔγκλημα ἐξομοιώνοντας πολιτικὲς ὀργανώσεις μὲ ἐγκληματικὲς συμμορίες. Τοῦτο ὡστόσο, μέσα στὸντελίριο τῆς παροιμιώδους πιὰ Ἀριστερῆς Ὑποκρισίας, δὲν τὴν ἐμπόδισε διόλου νὰχαρακτηρίζει τὴν «Χρυσὴ Αὐγὴ» ὄχι ὡς πολιτικὴ ὀργάνωση ἀλλὰ ὡς συμμορία καὶ νὰ ἀπαιτεῖ τὴν καταδίκη της ὡς ἐγκληματικὴ ὀργάνωση βάσει τοῦνόμου ποὺ ἡ ἴδια εἶχε στιγματίσει στὴν περίπτωση τῆς 17 Νοέμβρη καὶ τοῦΕΛΑ.
Ἡ πολιτικὴστάση τῆς ἀρραγοῦς ἑνότητας καὶ ὁμοψυχίας μὲ τὸ ἀστικὸκαθεστὼς καὶ τὸ ἀστικὸκράτος φάνηκε ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἔξω ἀπὸ τὸ Ἐφετεῖο, ὅταν σύσσωμος ὁ ἐπίσημος πολιτικὸς κόσμος, ἀπὸ τὴν κυβέρνηση ἕως τὴν ἐλάσσονα ἀντιπολίτευση, (αὐτὸποὺ ἡ «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν» σὲπρωτοσέλιδό της ὀνόμασε «Τεῖχος τῆς Δημοκρατίας»), τὸ σύνολο τῶν μεγάλων συγκροτημάτων τοῦ Τύπου, ὅλες οἱμεγάλες κοινωνικὲς ὀργανώσεις τῆς χώρας -ὅ,τι, τέλος πάντων, συγκροτεῖ τὸ ἐπονομαζόμενο Σύστημα- μαζὶ μὲ τὴν «ἐπαναστατικὴ ἀριστερὰ» καὶ τὸν «ἀντιεξουσιαστικὸ χῶρο» ἔγιναν Ἕνας Ἄνθρωπος γιὰ νὰκαταδικάσουν τοὺς «ἐχθροὺς τῆς Δημοκρατίας» στὸ πρόσωπο ἑνὸς ἀκροδεξιοῦπολιτικοῦκόμματος ποὺ τὸπολιτικὸσύστημα ἔπρεπε νὰβγάλει ἀπὸ τὴν μέση μὲμία ἐντελῶς ἀνυπόστατη κατηγορία (ὅτι ἡ ἡγεσία της διέταξε τάχα τὴν δολοφονία Φύσσα), ἐπειδὴ δὲν μπόρεσε νὰ τὸ ἀφομοιώσει, ἀφοῦπροηγουμένως τὸ χρησιμοποίησε ὡς πολιτικὴφάκα γιὰ νὰ ἐγκλωβίσει καὶ νὰ ἐξουθενώσει τὰ «ἀκραία στοιχεῖα» τῆς «ἄλλης πλευρᾶς», μὲ ἐπικεφαλῆς της ἕναν ἡμιπαράφρονα ἡγετίσκο, ποὺ ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ‘80 βρισκόταν στὸμισθολόγιο τῆς ΚΥΠ.
Ἐκείνη τὴμέρα φάνηκε ξεκάθαρα ἡ βαθιὰσύμπνοια ὁλόκληρου τοῦπολιτικοῦφάσματος -ἀπὸ τὴν ἄκρα Ἀριστερὰ ἕως τὴν κοινοβουλευτικὴ ἄκρα Δεξιὰ- ἡ ἑνότητα τῆς πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶπνευματικῆς ἰθύνουσας τάξης καὶ τὸπολύχρωμο καὶ πολυπλόκαμο μέτωπο τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Ἐκείνη τὴμέρα πέσαν οἱ μάσκες δεκαετιῶν γιὰπολλοὺς «ἀσυμβίβαστους ἐπαναστάτες» κι ὁκαθένας ἔδειξε τί πραγματικὰ ἦταν.
Καὶ ἐπρόκειτο ἁπλῶς γιὰ ἕναν εἰκονικό, δοκιμαστικὸ συναγερμὸτοῦκαθεστῶτος.
Μιᾶς καὶ ὁπυρῆνας τῆς ἐξουσίας γνώριζε πάρα πολὺ καλὰ ὅτι ὁξεδοντιασμένος καὶ αὐτοεξευτελισμένος Μιχαλολιάκος καὶ οἱσύν αὐτῷ οὐδόλωςἀποτελοῦν ἀπειλὴγιὰ τὸΣύστημα.
Ἦταν ὅμως ἡ εὐκαιρία τόσο γιὰμία μεγάλη ἄσκηση ἑτοιμότητας γιὰ νὰ ἐπιδειχθεῖ ἡ ἑνότητα τῶν δυνάμεων τοῦ καθεστῶτος καὶγιὰ νὰδηλωθεῖ ἡνομιμοφροσύνη πρὸς τὸΣύστημα ἀπ’ ὅλους.
Ἦταν ὅμως πρωτίστως καὶ ἡ ἐκδήλωση μιᾶς ἠθικῆς στάσης.
Μιᾶς ἠθικῆς συνέπειας λόγων καὶ ἔργων γιὰ ὅσους ἀνθρώπους διατείνονται ὅτι βρίσκονται ἀπέναντι στὸΣύστημα, ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ «ἀκραῖα» ἰδεολογική τους τοποθέτηση.
Καὶ ἀποδείχθηκε γιὰ τὴν «ἐπαναστατικὴ Ἀριστερὰ» καὶ τὸν «ἀντιεξουσιαστικὸ χῶρο» μιὰ ἐκδήλωση ἠθικῆς ἀχρειότητας τὸ ὅτι ἔσπευσαν, μὲτέτοια μάλιστα σπουδὴ καὶπροθυμία, νὰ προσκυνήσουν τὸ«Τεῖχος τῆς Δημοκρατίας», τὸ ἈστικὸΚαθεστώς.
Καὶ μάλιστα αὐτὸ τὸ ἈστικὸΚαθεστὼς ποὺ ἔχει διαπράξει ὅλα τὰγνωστὰφοβερὰ ἐγκλήματα τῆς τελευταίας δεκαετίας.
Αὐτὸς ὁ «ἐπαναστατικὸς χῶρος» ταυτίσθηκε ἐκείνη τὴν ἀποφράδα μέρα μὲ τὴν πιὸσάπια, τὴν πιὸβρωμερὴκαὶ τὴν πιὸ ἐγκληματικὴγενεὰτοῦ ἀστικοῦκαθεστῶτος στὴν ἱστορία τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Τώρα, τὴν ὥρα ποὺ ἡζωὴτοῦΚουφοντίνα κρέμεται ἀπὸμία κλωστή, μπορεῖ ἄραγε νὰ ἀναλογισθεῖτί σημαίνει τὸ «Τεῖχος τῆς Δημοκρατίας» ποὺ πρὶν ἀπὸμερικοὺς μῆνες προσκύνησε;
Γιατί ἀκριβῶς τὸκόμμα τῶν σημερινῶν κυβερνώντων ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔδεσε χειροπόδαρα τοὺς χρυσαυγῖτες μὲ τὴν προβοκάτσια στὸ Κερατσίνι (ὅπως εἶχε ἀφήσει σαφῶς νὰ ἐννοηθεῖ ὁμακαρίτης δημοσιογράφος Γιῶργος Δελαστὶκ - ὁμόνος ἀριστερὸς δημοσιογράφος ποὺ τόλμησε νὰ τὸκάνει) καὶ ἦταν αὐτὸ τὸκόμμα ποὺκανόνισε νὰ δικασθοῦν καὶ νὰκαταδικασθοῦν.
Ἀλήθεια, τώρα ποὺ τὸ ἴδιο αὐτὸκόμμα ἀφήνει τὸν Κουφοντίνα νὰ πεθάνει, τοὺς ἀρέσει τὸ«Τεῖχος τῆς Δημοκρατίας»;
Εἴμαστε ἀπολύτως βέβαιοι πὼς δὲν καταλαβαίνουν τίποτα.
Κι αὐτὸ ὄχι μονάχα ἐπειδὴ ἔχουν ἀπολέσει καὶ τὸπιὸστοιχειώδες ταξικό τους κριτήριο, γιὰ νὰ ἐπιδοθοῦν μὲ ζῆλο περισσὸστὴν νεοφιλελεύθερη πανδαισία τοῦ δικαιωματισμοῦ, ἀλλὰκαὶ ἐπειδὴ εἶναι βαθιὰπαραδομένοι στὸν μακάριο ναρκισσισμό τους.
Ἐμεῖς δὲν πιστεύουμε στὸν μύθο τῆς ἰσότητας.
Ἐμεῖς δὲν διαχωρίζουμε τὴν ἠθικὴ ἀπὸ τὴν πολιτική, ἀλλὰ τὶς ταυτίζουμε.
Ἐμεῖς ὡς ὑπέρμαχοι τοῦ ἘθνικοῦΚοινοτισμοῦ δὲν εὐαγγελιζόμαστε μιὰκοινωνία ὑλιστικοῦ εὐδαιμονισμοῦ, ὅπως ὁφιλελευθερισμός, ὁ μαρξισμὸς καὶ ὁ ἀναρχισμὸς -ὅλα τους παιδιὰ τοῦδυτικοῦΦωταδισμοῦ τῆς ἀστικῆς νεωτερικότητας.
Ἐμεῖς ὑποστηρίζουμε τῆς πάγιες ἀξίες τοῦΓένους μας, ὄχι γιὰ νὰ ἐπικαλεσθοῦμε ἕναν βιολογικὸντετερμινισμὸ στὴν θέση ἑνὸς οἰκονομικοῦντετερμινισμοῦ, ἀλλὰγιὰ νὰ ἀναδείξουμε τὴν ὑπαγωγὴ τῆς ἐθνικῆς κοινότητας σὲ ἀρχὲς ὑπερβατικές, ποὺμετασχηματίζονται σὲ δυνάμεις ἠθικές.
Ἡ ἐθνοφυλετικὴκοινότητα δὲν εἶναι μιὰκοινότητα εὐδαιμονισμένων χορτάτων χοίρων ἀλλὰμιὰ ἠθικὴκοινότητα πεπρωμένου. Καὶ σὲ αὐτὴν τὴν βάση στηρίζουμε τὸ δικό μας, αὐθεντικὸσοσιαλισμό: στὴν Ἰδέα τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης ὡς Ἠθικὴ ἐπιταγὴ τῆς κοινοτικῆς ἀλληλεγγύης.
Καὶ ἀκριβῶς ἐπειδὴγιὰ ἐμᾶς ἡ ἠθικὴ εἶναι πολιτική, δὲν στηρίζουμε τὴν πολιτική μας στὸν ἀκροαριστερὸ ἠθικὸ ἀμοραλισμό.
Ὁ Δημήτρης Κουφοντίνας δὲν εἶναι φίλος μας. Εἶναι πολιτικός μας ἀντίπαλος.
Καὶ εἶναι ἕνας πολιτικὸς ἀντίπαλος ποὺπεθαίνει.
Ἡ δικιά μας ἠθικὴ δὲν εἶναι ἡ ἠθικὴ τῶν Ρωμαίων ἐκφυλισμένων προλετάριων ποὺ ζητοῦν νὰχυθεῖ αἷμα στὴν παλαίστρα τοῦ Κολοσσαίου γιὰ νὰ εὐφρανθοῦν μὲ τὸν κατασπαραγμὸ τῶν ἡμιθανῶν μονομάχων ἀπὸ τὰ ἄγρια θηρία.
Ἡ θριαμβευτικὴ ἰαχὴποὺ ἀκούστηκε ἔξω ἀπὸ τὸ Ἐφετεῖο, ὅταν ὁ ὄχλος τῶν ἐκφυλισμένων παρακαθεστωτικῶν προλετάριων τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας εἶδε νὰσκυλεύονται τὰ πτώματα τῶν πολιτικῶν τους ἀντιπάλων μᾶς προκαλεῖ τὴν μεγαλύτερη ἀηδία καὶ ἀποστροφὴστὸν ἴδιο βαθμὸποὺ σὲ αὐτοὺς προκάλεσε χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση.
Ὁ Δημήτρης Κουφοντίνας κάνει μιὰ ἀπεργία πείνας μέχρι θανάτου γιὰ νὰ ἱκανοποιηθεῖ ἕνα αἴτημά του ποὺ εἶναι ἀπολύτως σύννομο.
Ζητεῖ νὰ ἐφαρμοσθεῖ ὁ νόμος ποὺθέσπισε ἡκυβέρνηση τῶν πολιτικῶν περιτριμμάτων τῆς Νέας Δημοκρατίας γιὰ τὴν περίπτωσή του: τὴν μεταγωγή του ἀπὸ τὶς ἀγροτικὲς φυλακὲς στὴν φυλακὴ ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε.
Τίποτα λιγότερο καὶτίποτα περισσότερο.
Ζητεῖ νὰ ἐφαρμοσθεῖ ὁνόμος μὲβάση τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσονομίας.
Καὶ γι’ αὐτὸ τὸ αἴτημά του εἶναι δίκαιο.
Καὶ γι’ αὐτὸ τὸ ὑποστηρίζουμε χωρὶς ἀστερίσκους, εἰσαγωγικὰκαὶ ὑποσημειώσεις.
Τὸ ὅτι εἶναι δολοφόνος δὲν σημαίνει ὅτι θὰπρέπει νὰ ἀφεθεῖ νὰπεθάνει.
Ἄν οἱκυβερνώντες -καὶ μαζὶκαὶ οἱ ἠλίθιοι ὀπαδοί τους- θέλουν νὰ πεθάνει ὁΚουφοντίνας, ἐπειδὴ εἶναι κατὰσυρροὴν δολοφόνος, τότε ἄς ἀπαιτοῦσαν ἀπὸ τὸ ἐθνοπροδοτικὸβοθροκόμμα τους -τὸ Κόμμα τῶν Προδοτῶν τῆς Κύπρου, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν μητραλοία Καραμανλῆ, τὸν «ἐθνάρχη» τους- νὰ μὴν καταργοῦσε τὴν ποινὴτοῦθανάτου, ποὺ τὴν διατήρησε καὶ τὴν ἐφήρμοσε ὁ«τύραννος Παπαδόπουλος», ποὺ ἑκατοντάδες χιλιάδες μετέπειτα νεοδημοκράτες τὸν προσκυνοῦσαν ὅταν ἦταν κραταιός.
Ἄς μὴν τὸβουλώνανε ὅταν ἡΤρίτη ἙλληνικὴΔημοκρατία καταργοῦσε τὴν θανατικὴποινὴ ἤ, οἱνεώτεροι, ἄς βγοῦνε ντόμπρα καὶ ἀντρίκια νὰ τὸ ἀπαιτήσουν ἀνοικτὰ ἀπὸ τὸσημερινὸ ἐθνομηδενιστικὸ ἤ ὅποιο βοθροκόμμα τους νὰ τὴν ἐπαναφέρει ὥστε ὁκάθε Κουφοντίνας νὰ ἐκτελεῖται.
Ἐμεῖς, πάντως, εἴμαστε ὑπὲρ τῆς ἐπαναφορᾶς τῆς θανατικῆς ποινῆς.
Καὶ ἐπικροτοῦμε πέρα γιὰπέρα τὴν τελευταῖα ἐκτέλεση, ποὺ ἔγινε τὸ1972, γιὰκάποιον ποὺ ἔκαψε ζωντανοὺς τὴν γυναῖκα του, τὴν πεθερά του καὶ τὰδύο του παιδιά (!!!).
Ναί, στὸ δικό μας πολιτικὸκαθεστὼς ἄνθρωποι ὅπως ὁΚουφοντίνας θὰ καταδικάζονταν μὲ τὴν θανατικὴποινή, μόνο καὶ μόνο γιὰ τὴν στυγερὴδολοφονία τοῦ Μάτη καὶ τὸν θάνατο τοῦ Ἀξαρλιάν.
Τώρα ἔχουμε ἕνα καθεστὼς πού, μὲ τὴν λαϊκὴψήφο, καὶ τὴν ψῆφο ὅσων εὔχονται τὸν θάνατο τοῦ Κουφοντίνα, δὲν ἰσχύει ἡθανατικὴποινή, ὥστε ὁκάθε εἰδεχθὴς ἐγκληματίας νὰμπορεῖ νὰ ἀποφυλακίζεται ἐν εὐθέτῳχρόνω καὶ νὰδιάγει τὸ ὑπόλοιπο τοῦβίου του, ἐνῶ τὰθύματά του νὰ εἶναι στὸ χῶμα. Αὐτὸ τὸποινικὸσύστημα θέλει τὸ πολιτικὸσύστημα, κι αὐτὸ τὸπολιτικὸσύστημα ψηφίζει ὁ λαός.
Ὅσο γιὰ τὸν «κακὸΠαπαδόπουλο» θυμίζουμε ὅτι ὄχι μόνο δὲν ἔστειλε τὸν παρολίγο δολοφόνο του, Ἀλέκο Παναγούλη, στὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα, ἀλλὰτοῦ ἔδωσε καὶ ἀμνηστία, καὶμάλιστα μὲ εἰδικὴδιατύπωση τοῦ διατάγματος, γιὰ νὰ μὴν θίξει τὴν προσωπικότητά του.
Ὅσο γιὰ τὴν διαβόητη 17 Νοέμβρη δὲν ἔχουμε τὴν παραμικρὴ ἀμφιβολία ὅτι δὲν ἐπρόκειτο γιὰκαμμία ἐπαναστατικὴ ὀργάνωση λαϊκῶν ἀγωνιστῶν, ὅπως νομίζει (στὸν ὕπνο της) ἡ ἀκροαριστερά, ἡ ὁποία ἔχοντας μείνει ρέστη ἀπὸ ἰδέες ψάχνει ἀπεγνωσμένα γιὰπρότυπα καὶ ἥρωες.
Κι αὐτὸ ὄχι ἐπειδὴ ἔχουμε στοιχεῖα, ἀλλὰ ἐπειδὴδιαθέτουμε στοιχειώδη πολιτικὴ ἀντίληψη, γιὰ νὰ μὴν «χάψουμε» τὸ γεγονὸς ὅτι μία τέτοια τρομοκρατικὴ ὀργάνωση-φάντασμα, κοντολογὶς μιὰ ἔνοπλη παρέα, ποὺ ἐπὶ27 χρόνια δροῦσε ἀνενόχλητη δολοφονώντας ὅποιον ὑψηλὰ ἱστάμενο θέλει, ὅποτε θέλει καὶ ὅπου θέλει, χωρὶς νὰ ἔχει διαβρωθεῖ ἀπὸμυστικὲς ὑπηρεσίες.
Ἀκόμη κι ἔτσι πάντως -κι ἐπειδὴσκᾶνε διάφορες ἀγαπησιάρικες ἀνθρωπιστικὲς σαπουνόφισκες περὶ αὐταξίας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς- δὲν χύνουμε κανένα δάκρυ γιὰ τοὺς δύο δολοφονημένους Τούρκους διπλωμάτες (ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων ἄνθρωπος τῆς ΜΙΤ), εἰδικὰμάλιστα ὅταν ἦταν νωπὸ ἀκόμη τὸ αἷμα τοῦμάρτυρα Θεόφιλου Γεωργιάδη.
Ὁ Κουφοντίνας, ὕστερα ἀπὸ τὸδημόσιο χάλι ποὺ ἐπέδειξαν ἀρκετοὶ ἀπὸτοὺς συλληφθέντες γκρεμίζοντας τὸν μύθο τῆς 17 Νοέμβρη στὴν κοινωνία -ποὺσημαντικὸτμῆμα της τὴν ὑποστήριζε- πῆρε ἐπάνω του τὴν ὀργάνωση, ταυτίστηκε μαζί της, τὴν ἐξωράϊσε καὶ τὴν ἐξιδανίκευσε, καὶτώρα, ἄν τελικῶς οἱΜητσοτάκηδες τὸν ἀφήσουν νὰπεθάνει, θὰ κλείσει τὸν κύκλο τῆς ὀργάνωσης μὲτρόπο ἐπικὸπροσφέροντας μία παρακαταθήκη σὲ νέες γενεὲς ποὺ θὰ τὸν ἔχουν ὡς ἥρωα.
Αὐτὸς θὰ εἶναι, τελικά, ὁθρασύδειλα ἐκδικητικὸς «ἄθλος»τοῦΜητσοτάκη, τοῦ ὁποίου ἡβλακεία, ὅσο καὶτο ἦθος, συναγωνίζονται τὴν βλακεία τοῦμέσου ὀπαδοῦτου.
Κι ἕνα τελευταῖο.
Ὁ κατὰσυρροὴν δολοφόνος Κουφοντίνας εἶναι Ἀρσακειάδα τοῦ1850 μπροστὰ στὴν μεγαλύτερη ἐγκληματικὴ ὀργάνωση τοῦτόπου, δηλαδὴ τὸτρισάθλιο νεοελληνικὸ πολιτικὸκατεστημένο ποὺ λυμαίνεται τὸν τόπο ἀπὸ τὸ1974 ἐλέῳ τῆς ψήφου τοῦτρισμέγιστου δημοκράτη λαοῦ.
Ἡ στάση μας στὴν ἀπεργία πείνας μέχρι θανάτου τοῦ Κουφοντίνα εἶναι ἀπολύτως ξεκάθαρη.
Τουτέστιν, ἀπολύτως ἀντικαθεστωτικὴκαὶ ἀντικρατική.
Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε οὔτε τὴν πολιτικὴστάση οὔτε πολὺπερισσότερο τὸ ἦθος τοῦξεφτιλισμένου ἀκροαριστεροῦ ἀστικοδημοκρατικοῦπαρακρατισμοῦ.
Δὲν συντασσόμαστε μὲ τὸκράτος γιὰ νὰχτυπήσουμε τοὺς πολιτικούς μας ἀντιπάλους.
Γιατὶ ὁμεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ Ἔθνουςδὲν εἶναι οὔτε ὁΚουφοντίνας οὔτε ἡ17 Νοέμβρη.
Εἶναι τὸσημερινὸ ἈνθελληνικὸΚράτος.
Καὶ αὐτοὶποὺπρέπει νὰλογοδοτήσουν καὶ νὰκαταδικασθοῦν ἀναλόγως (μὴν ἐπαναλαμβανόμαστε πῶς) εἶναι οἱκεφαλὲς τῆς ἰθύνουσας τάξης τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Ἄλλωστε ἡ Ἐπανάσταση δημιουργεῖ Δίκαιο.
