του Άγγελου Δημητρίου
«’Ο, τι αγαπάς πολύ αυτό απομένει,
όλα τ’ άλλα είναι σκουριά»
Ezra Pound
Ας μην γελιόμαστε. Δεν ήταν πολιτικά - με την τρέχουσα σημασία, γιατί, κατά τα άλλα, ήταν εξεχόντως πολιτικά - τα αίτια του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. Επρόκειτο, κι ακόμα σήμερα πρόκειται, για κάτι άλλο πιο σκοτεινό, πιο αδιαφανές και, ως τα σήμερα, μη επακριβώς ξεδιαλυμένο, κάτι ίσως ριζωμένο στην βαθιά νοσηρότητα της ανθρώπινης φύσης, όταν ετούτη η τελευταία στρεβλώνεται, παραμορφώνεται, στραπατσάρεται, χάνει άρα την ακέραια ουσία της.
Πόσο τρομακτικό είναι αυτό, ειδικά όταν φανερώνεται σε συλλογικό επίπεδο, όταν επίσης στοιχίζει πολύ ανθρώπινο αίμα …
Κι ήταν πράγματι εμφύλιος ο πόλεμος αυτός. Το ότι “αδερφός σκότωνε αδερφό” είναι πλέον μια πιστοποιημένη ιστορική πραγματικότητα, που ορισμένες φορές έχει και εμπειρική επαλήθευση, μέσω άμεσων ακουσμάτων, από διηγήσεις αληθινές των συμμετεχόντων. Κι ίσως είναι η πιο ουσιώδης ανάγνωση της Ιστορίας αυτή. Αυτή δηλαδή που δραπετεύει απ’ την επίσημη εξιστόρηση και σκαλίζει όσα είναι καταχωνιασμένα στον άνθρωπο, ξεκινώντας βέβαια πάντα από γεγονότα.
Ό,τι έχουμε σήμερα μέσα μας, τα ίδια ήταν και τότε. Μη δεν είναι και σήμερα στο μίσος πνιγμένος και αυτοκαταστρεφόμενος ολόκληρος, απ’ άκρη σ’ άκρη, ο κόσμος; Πόσες φορές η κατατρομοκράτηση αλλάζει χέρια και στρατόπεδα και φορείς και αντιστρέφονται ολοένα οι ρόλοι των θυτών και των θυμάτων; Πώς η λαχτάρα της κατεξουσίασης του συνανθρώπου μας κρύβει τα ίδια ελατήρια εγωιστικής αυτασφάλισης!
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου