γράφει ο Τάσος Σοφούλης
Σύσσωμοι οι κάθε λογής νεόκοποι πέφτουν από τα σύννεφα για τις ορδές αφροασιατών - λαθρομεταναστών που αποβιβάζονται στην Κρήτη.
Βέβαια όλοι αυτοί αγνοούν πως εδώ και τόσα χρόνια η Ελλάδα έχει αλωθεί από λαθρομετανάστες και πως αυτού του είδους ο εποικισμός made in Sengen με
εργοστασιακές ρυθμίσεις Kallergi στοίχισαν την ζωή του Μανώλη Καντάρη στην
Κυψέλη και του Θανάση Λαζανά στην Πάτρα.
Δεν έφταναν όλα αυτά τα γεγονότα από τους λαθροεποίκους
που για αλλότρια συμφέροντα αλλοιώνουν την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης, η
ευρωμαφία των Βρυξελλών (συμπεριλαμβανομένων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ) το 2019
ψήφισε την συνθήκη του Μαρακές η οποία επιτρέπει την προσέλευση λαθρομεταναστών
από την Αφροασία προς την Ευρώπη.
Εντωμεταξύ οι χώρες που δεν ψήφισαν το Μαρακές ήταν το
Ισραήλ και οι ΗΠΑ και τώρα το Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ θα εκτοπίσει
χιλιάδες Παλαιστινίους στέλνοντας τους στην Κύπρο.
Όσον αφορά τον Χαφτάρ πράξαμε λάθος και αυτή την στιγμή μας γυρνάει μπούμερανγκ η δειλία που επέδειξαν οι ΝΔουλοι με το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ίσως να ήταν η μοναδική ευκαιρία να γυρίσει η Λιβύη στην Ευρώπη και να αποτελέσει εκ νέου έναν τίμιο εταίρο της Ελλάδος αλλά και όλης της Ευρώπης όπως η Λιβύη του Καντάφι.
Αντί λοιπόν να στηρίξουμε τον Χαφτάρ και ταυτόχρονα να μπλοκάρουμε τον
νεο-οθωμανισμό στην Μεσόγειο τον ρίξαμε στην αγκαλιά της Τουρκίας.
Αυτού του είδους η φοβικότητα συνέβαλε στην ανατροπή
του Άσαντ απ την Hayat Tahrir Al-Sham ενώ ταυτόχρονα ενισχύθηκε η Τουρκία και
το Ισραήλ στην περιοχή καθώς η πρώτη
εξασφαλίζει ένα κράτος δορυφόρο στην Συρία μέσω του
Σαλαφισμού - Ουαχαμπιτισμού και το δεύτερο αφού ξεμπέρδεψε με τους Σιίτες - Αλεουίτες
που στηρίζονται καθ' ολοκληρία από το Ιράν, μπορεί να αποσπάσει εδάφη από την
Συρία στοχεύοντας στα υψιπεδα του Γκολάν.
Συνεπώς η Ελλάδα ανήκει στους αδύναμους της περιοχής
καθώς την διοικούν αδύναμοι και σαφέστατα εξαρτημένοι, άρα δεν μας φταίει
κανένας Χαφτάρ διότι η διαφορά του Χαφτάρ με τους δικούς μας τους Νενέκους
είναι πως αγωνίζεται για την επιβίωση της πατρίδος του η οποία και προσβλήθηκε
από τους Δυτικούς ούτως ώστε να τοποθετήσουν δοτές κυβερνήσεις Ουαχαμπιτών και
Σαλαφιστών.
Η τελευταία μας σοβαρή ευκαιρία για απόκρουση της
Τουρκίας ήταν η σύναψη συμμαχίας ,έστω και εταιρικής, με την Λιβύη του Χαφτάρ
και, αντί αυτού, επιλέξαμε τον ενδοτισμό και την οπισθοχώρηση συνεπώς εδώ
ταιριάζει γάντι η φράση του Fridriech Nietzsche:
"Η αντίληψη
περί δυνατού και αδυνάτου συνοψίζεται στο γεγονός ότι, στον πρώτο υπάρχει μια
μεγάλη ποσότητα δύναμης η οποία έχει μεταβιβαστεί κληρονομικά και τότε, το
ανθρώπινο ον είναι ένα σύνολο. Στον δεύτερο, και πάλι έχει μεταβιβαστεί μια
μικρή ποσότητα που σημαίνει ανεπαρκή κληρονομιά".
Μαντέψτε ποιοι είμαστε λοιπόν και ας αφήσουμε τα αναθέματα απέναντι στον Χαφτάρ ο οποίος στην τελική δεν έχει και καμία υποχρέωση απέναντι μας.
Ας κοιτάξουμε το σπίτι μας και όχι του γείτονα πίσω από δανεικές κουρτίνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου