ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: συνέντευξη με έναν Λίβυο Εθνικοεπαναστάτη για την Μεγάλη Αραβική Λιβυκή Σοσιαλιστική Λαϊκή Τζαμαχιρίγια του Καντάφι!

 

«Ἔθνη τῶν ὁποίων ὁ ἐθνικισμὸς καταστρέφεται προορίζονται νὰ ἀφανισθοῦν»

Μουαμάρ Καντάφι, «Το Πράσινο Βιβλίο»

03.01.2020 - Δήλωση της Άισα κόρης του Καντάφι: «Αν κανένας από σας δεν είναι ικανός να σταθεί έναντι του Τούρκου εισβολέα, τότε παραμερίστε και αφήστε τις γυναίκες της Λιβύης να αναλάβουν» 

Κυκλοφορεί σε επιλεγμένα εθνικιστικά βιβλιοπωλεία!

link: ΜΟΥΑΜΑΡ ΑΛ ΚΑΝΤΑΦΙ:ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στις ερωτήσεις απαντάει ο Λίβυος Al Naseri Al Arabi, ενώ την μετάφραση έκανε ο Μαυρομετωπίτης

Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για την πτώση της Λιβύης και την ανατροπή της επανάστασης της 1^ης Σεπτεμβρίου του ‘69*;

Το ΝΑΤΟ είναι υπεύθυνο για την πτώση της Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίγια. Η Δύση και ο Διεθνής Σιωνισμός συμμάχησαν για την ανατροπή οποιασδήποτε επαναστατικής ηγεσίας στον Αραβικό κόσμο που μπορεί να αποτελέσει απειλή για το σχέδιο του Μεγάλου Ισραήλ. Υπάρχουν τηλεοπτικά πλάνα του ίδιου του Νετανιάχου να ζητά την πτώση της Λιβυκής Τζαμαχιρίγια.

Ενορχήστρωσαν μια ψεύτικη εξέγερση, βοήθησαν τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα να εισρεύσουν από την Αίγυπτο και την Τυνησία (μετά την αποσταθεροποίηση που σημειώθηκε εκεί) και σχημάτισαν έναν μισθοφορικό στρατό επί τόπου, μαζί με τρομοκράτες των Λιβυκών φυλακών που δραπέτευσαν.

Ήταν σχέδιο του ΝΑΤΟ από την αρχή. Παράλληλα βομβαρδισμοί από τον ουρανό και οι τρομοκράτες για να κάνουν την επίγεια δουλειά. Ήταν ένας παράνομος Ιμπεριαλιστικός πόλεμος που διεξήχθη εναντίον του μεγαλύτερου επαναστάτη ηγέτη της εποχής μας.

Πολλές κυβερνήσεις στήριξαν την παράνομη επίθεση όμως και πολλοί λαοί διαφώνησαν

Ναι. Γνωρίζουμε πλήρως όλα τα έθνη που συμμετείχαν στον Συνασπισμό, συμπεριλαμβανομένων των αντιδραστικών και προδοτικών Αραβικών κρατών του Κόλπου.

Δεν εξισώνουμε τις κυβερνήσεις με τις μάζες/λαό. 

Τρέφουμε μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό για τον ελληνικό λαό και γνωρίζουμε ότι ο λαός της Ελλάδας στάθηκε στο πλευρό της Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίγια, όπως είπε ο ίδιος ο Αδελφός και Ηγέτης Μουαμάρ αλ-Καντάφι στις ομιλίες του το 2011:

«Ο λαός τους (ο λαός των κυβερνήσεων του συνασπισμού του ΝΑΤΟ) είναι μαζί μας. Υπάρχουν διαδηλώσεις παντού που μας υποστηρίζουν. Ο δικός τους λαός είναι εναντίον τους».

Πως ακριβώς πέθανε ο Συνταγματάρχης Καντάφι;

Υπάρχουν πολλά ψέματα και παρανοήσεις σχετικά με το πώς πέθανε ο Αδελφός και Ηγέτης Μουαμάρ αλ-Καντάφι. Η Δύση επινόησε την αφήγηση ότι παγιδεύτηκε σε μια τρύπα σε έναν αγωγό υδροδότησης, ότι ο λαός της Λιβύης ήταν αυτός που τον σκότωσε, και ότι παρακάλεσε για έλεος πριν τον πυροβολήσουν.

Όλα αυτά είναι ψέματα και μια απροκάλυπτη εκστρατεία δυσφήμισης για να παρουσιάσουν τον Αδελφό και Ηγέτη Μουαμάρ αλ-Καντάφι ως δειλό. 

Φυσικά, θέλουν να παρουσιάσουν τον άνθρωπο που τους αψήφησε ως αδύναμο, και δεν θέλουν να τον κάνουν ήρωα ή να του δώσουν τη δόξα που του αξίζει.

Έχω μιλήσει με πολλούς επιζώντες από την νηοπομπή του Αδελφού και Ηγέτη. Όλοι μου έχουν πει, λίγο πολύ, την ίδια ιστορία.

Αυτή είναι μια μαρτυρία ενός από τους επιζώντες συντρόφους και στρατιώτες από την νηοπομπή του Αδελφού Ηγέτη Μουαμάρ αλ-Καντάφι που χτυπήθηκε από το ΝΑΤΟ, στις 20-10-2011.

«Πεινούσαμε και διψούσαμε μέσα στη γειτονιά του τομέα 2, τα στομάχια μας γουργούριζαν, μας τελείωναν οι προμήθειες και το ηθικό μας έπεφτε. Οι μάχες ήταν σφοδρές, το ΝΑΤΟ μας βομβάρδιζε όλη μέρα και νύχτα, οι μισθοφόροι μας χτυπούσαν δειλά από ψηλά κτίρια, προσπαθώντας να μας ξεχωρίσουν έναν προς έναν. 

Έπρεπε να κινούμαστε ακουμπισμένοι στους τοίχους, σκυμμένοι και σερνάμενοι για να βρούμε καταφύγιο από τους ελεύθερους σκοπευτές τους και τα γρήγορα πυρά. Έριχναν πυραύλους Grad πάνω από τα κεφάλια μας 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. 

Πολλοί από τους άντρες χτυπήθηκαν από θραύσματα. Τις τελευταίες 2 ημέρες προσπαθούσαν να μας αναγκάσουν να φύγουμε, μας είχαν χτυπήσει με ένα τοξικό αέριο, πολλοί άντρες έπεσαν τις τελευταίες μέρες.

Ο αδελφός Μουτασίμ ηγούνταν της άμυνας, μπορώ να πω ότι ήταν γενναίος και προνοητικός και ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή.

Ο Μουτασίμ γνώριζε ότι αφού μας είχαν χτυπήσει με τοξικό αέριο δεν μπορούσαμε να μείνουμε άλλο μέσα και έτσι αποφάσισε ότι έπρεπε να διασπάσουμε τις εχθρικές γραμμές προς το Τζάρεφ, ένα χωριό 30 χλμ. δυτικά της Σύρτης.

Την αυγή της 20ής Οκτωβρίου, ήρθε η ώρα. 

Ετοιμάζαμε τα φορτηγάκια που είχαμε αφήσει, πολλά από τα τεχνικά μας εργαλεία είχαν καταστραφεί από το ΝΑΤΟ, αλλά είχαμε κρύψει περίπου 30 αυτοκίνητα σε 30 διαφορετικά γκαράζ. Μας έλειπε η βενζίνη, είχαμε αποθηκεύσει μερικά βαρέλια σε κάποια υπόγεια.

Καταφέραμε να γεμίσουμε τα φορτηγά μέχρι το ένα τέταρτο περίπου. Όταν όλοι ετοιμάστηκαν, κοίταξα γύρω μου και είδα ότι οι άντρες μας ήταν απογοητευμένοι, αλλά καθώς μετακινούσα το βλέμμα μου πιο κάτω στο δρόμο, είδα έναν ηλικιωμένο να πλησιάζει με το τουφέκι του στο χέρι.

Ήταν ο Αδελφός Ηγέτης και μαζί του ο Abu Baker Younis Jaber . Αμέσως το ηθικό μας ανέβηκε στα ύψη και όλοι ένιωσαν δέος.

Ο Αδελφός Ηγέτης σήκωσε το τουφέκι του στον αέρα και είπε «Γιοι της επανάστασης της Αλ Φατάχ, τρέξτε στο μαρτύριο, τρέξτε στη Τζάνα. Ας δείξουμε στον εχθρό ποιοι είναι οι στρατιώτες της Αλ Φατάχ, πεθαίνουμε σήμερα, Αλλάχ Ακμπάρ».

Όλοι άρχισαν να φωνάζουν «Αλ Φατάχ, Αλ Φατάχ». Υπήρχαν δάκρυα στα μάτια μου, αυτή η συγκεκριμένη στιγμή ήταν απερίγραπτη.

Το αυτοκίνητο του Αδελφού Ηγέτη ήταν ένα Land Cruiser, οπότε ένας από τους άντρες τον πλησίασε και του είπε 

«Αδερφέ Ηγέτη, δεν πρέπει να μπεις σε αυτό το Cruiser, θα γίνει στόχος, θα ξέρουν ότι υπάρχει κάποιος σημαντικός μέσα, έλα στο αυτοκίνητο μου».

Θυμάμαι τον Αδελφό Ηγέτη να τον χτυπάει στον ώμο και να του λέει «Γιε μου, αν καβαλήσεις την καμήλα, μην κρύψεις ποτέ το πρόσωπο σου».* 

«Είμαι μόνο ένας από εσάς, γιε μου».

* = Λιβυκός ιδιωματισμός, που σημαίνει ότι αν πρόκειται να υπερασπιστείτε κάτι, μην προσπαθήσετε να κρυφτείτε.

Έτσι, η αυτοκινητοπομπή του Αδελφού Ηγέτη Καντάφι βομβαρδίστηκε και δηλητηριάστηκε με αέριο. Ο Μάρτυρας Abu Baker Younis Jaber πέθανε αμέσως ως συνέπεια του βομβαρδισμού και του δηλητηριώδους αερίου, οι επιπτώσεις του οποίου ήταν εμφανείς στο κυανώδες πρόσωπο του αργότερα.

Μετά τον βομβαρδισμό, το ΝΑΤΟ διέταξε τους πράκτορες του να πλησιάσουν το σημείο, αναζητώντας έναν τραυματία 69χρονο, που αιμορραγούσε από το κεφάλι και την κοιλιά του από τα θραύσματα, αποπροσανατολισμένος από το νευροπαραλυτικό δηλητήριο ο οποίος παρόλα αυτά εξακολουθούσε να αντιστέκεται με το πιστόλι στο χέρι μέχρι που το αιμόφυρτο και πονεμένο σώμα του τον εγκατέλειψε.

Στη συνέχεια τον περικύκλωσαν και τον αφόπλισαν, τον ξυλοκόπησαν και τον ακρωτηρίασαν σαν αγέλη δειλών και βρώμικων λύκων που δαγκώνουν και ροκανίζουν τη σάρκα ενός χτυπημένου τραυματισμένου Λιονταριού.

Ο Αδελφός και Ηγέτης, λιπόθυμος και εξασθενημένος από την απώλεια αίματος, παραπατώντας για να νικήσει τον εχθρό, πέθανε ένδοξα στο πεδίο της μάχης βρυχώμενος σαν λιοντάρι.

(Σημ.Μεταφρ: η χαριστική βολή σε αυχένα και κεφάλι επήλθε μετά από προφορική εντολή της Χίλαρι Κλίντον. Λίγες ημέρες μετά ο εκτελεστής του Συνταγματάρχη Καντάφι που επιδείκνυε το χρυσό πιστόλι του ως λάφυρο και φορούσε καπέλο Αμερικανικής ομάδας μπέιζμπολ … βρέθηκε νεκρός ως μια δίκαιη πράξη εκδίκησης εκ μέρους της Λιβυκής εθνικής αντίστασης)

Ως πράξη χαιρεκακίας, χορταίνοντας τα άρρωστα μυαλά τους και ξεχύνοντας την απεριόριστη μνησικακία που συσσώρευαν εναντίον του για 42 χρόνια, το ΝΑΤΟ και τα πιόνια του επέδειχναν το γεμάτο σφαίρες πτώμα του σε ένα ψυγείο για μέρες σε όλο τον κόσμο να το κοιτάζει, στέλνοντας ένα μήνυμα ότι αυτό είναι το τέλος όποιου τολμά να τους αψηφήσει.

Οι Ιμπεριαλιστές ήθελαν πάντα να αμαυρώσουν την εικόνα των ηρώων μας και να πουν στον κόσμο ότι ήταν δειλοί και ποτέ τους αρκετά γενναίοι για να τους αντισταθούν, ότι δεν άξιζαν ένα ένδοξο τέλος.

Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι μάρτυρες μας πέθαναν αντιστεκόμενοι σε αυτούς και στην αποικιακή τους βαρβαρότητα, πέθαναν προχωρώντας μπροστά χωρίς να κάνουν πίσω, και το καθαρό τους αίμα που έβρεξε το έδαφος μας δεν έρευσε μάταια.

Τι απέγιναν οι ένοπλοι σύντροφοι αλλά και οι συντρόφισσες του όπως της 77ης Ταξιαρχίας ή γνωστή ως «Φρουρά των Αμαζόνων» της οποίας την στελέχωση και οργάνωση βοήθησε η Ανατολική Γερμανία ;

Πολλοί από τους φρουρούς του Αδελφού και Ηγέτη Μουαμάρ αλ-Καντάφι πέθαναν στη μάχη εναντίον του ΝΑΤΟ και του μισθοφορικού στρατού ξηράς του. Τόσο άνδρες όσο και γυναίκες φρουροί. Κάποιοι επέζησαν και αφηγούνται τις ιστορίες για το τι συνέβη στη Λιβύη και πώς το ΝΑΤΟ κατέστρεψε το πιο ευημερούν έθνος της Αφρικής.

Τελικά οι μισθοφόροι που πολέμησαν το καθεστώς που υποστηρίχτηκαν από τον γιο του Παπανδρέου μέχρι το ελληνικό Indymedia … ήταν πιόνια των ΗΠΑ και χρήστες ουσιών;

Απολύτως. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Αυτός είναι ο ίδιος μισθοφορικός στρατός που μάχεται παντού για τα συμφέροντα της Δύσης. Ο ίδιος τρομοκρατικός στρατός που δημιούργησαν και πολεμούν γι' αυτούς στο Αφγανιστάν, την Υεμένη, τη Λιβύη και τη Συρία. 

Ένας Θεός ξέρει πού αλλού θα τους αναπτύξουν για να καταστρέψουν ένα άλλο κυρίαρχο έθνος.

Ο λόγος της επέμβασης ήταν επίσης τα έργα υδροδότησης και το πλάνο του ηγέτη σας για μια ανεξάρτητη Αφρική;

Σωστό. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τον πόλεμο κατά της Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίας. Αλλά αναμφίβολα, το όραμα του Αδελφού και Ηγέτη για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής, με έναν αφρικανικό στρατό, ένα αφρικανικό διαβατήριο, μία αφρικανική οικονομική αγορά και ένα αφρικανικό νόμισμα, το Χρυσό Δηνάριο, ήταν ο κύριος λόγος. 

Γινόταν πραγματική δουλειά και η Αφρικανική Ένωση πέτυχε πολλά. Η Λιβύη έχτιζε μια νέα πόλη, που ονομαζόταν Αφρικανική Οικονομική Πόλη, περίπου 90 χιλιόμετρα δυτικά της Σύρτης, η οποία υποτίθεται ότι θα ήταν η έδρα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αφρικής, και εκεί επρόκειτο να χτιστεί ένα Αφρικανικό Κοινοβούλιο.

Εκατοντάδες Ευρωπαίοι σας στήριξαν στις ύστατες μάχες. Ανάμεσα τους και κάποιοι Έλληνες. Ποια η άποψη σου για αυτούς;

Τρέφω μεγάλο σεβασμό για όλους τους ελεύθερους λαούς του κόσμου που στάθηκαν δίπλα και πολέμησαν στο πλευρό της Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίγια ενάντια στις τυραννικές και σατανικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Ποια ήταν η ιδεολογία της επανάστασης;

Ο Αδελφός και Ηγέτης πίστευε στη Λαϊκή Πολιτεία, ίδρυσε το πρώτο Κράτος των Μαζών στον κόσμο, δηλαδή την Τζαμαχιρίγια. Ήταν Σοσιαλιστής και απέρριπτε τον Καπιταλισμό. 

Μπορείτε να διαβάσετε και να μελετήσετε το Πράσινο Βιβλίο και τις 3 σειρές Σχολίων στο Πράσινο Βιβλίο, για να μάθετε περισσότερα για τις κοινωνικές απόψεις του Αδελφού και Ηγέτη.

Ποια η άποψη του Καντάφι για την Ελλάδα και τους Έλληνες:

Ο Αδελφός και Ηγέτης Μουαμάρ αλ-Καντάφι αγαπούσε την Ελλάδα*. Αγαπούσε τη φιλοσοφία και το φιλοσοφικό του έργο παρουσιάστηκε στο Πράσινο Βιβλίο.

Θαύμαζε το γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν μια από τις κύριες γενέτειρες της φιλοσοφίας και εκτιμούσε τη βαθιά ιστορική σχέση μεταξύ Αράβων και Ελλήνων.

Ο Αδελφός και Ηγέτης πάντα κήρυττε στους λαούς του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού λαού, να καταργήσουν την ψεύτικη δημοκρατία δυτικού τύπου και να υιοθετήσουν την αληθινή Λαϊκή Πολιτεία, μια κοινωνία βασισμένη στην Τζαμαχιρίγια.

Πολλά από αυτά που είπε επαληθεύτηκαν. Ήταν ένας «προφήτης» ;

Ο αδελφός ηγέτης Μουαμάρ αλ-Καντάφι ήταν σίγουρα ένας μεγάλος επαναστάτης και ένας απίστευτος οραματιστής. Ήταν μελετηρός και πολύ έξυπνος.

Καθ' όλη τη διάρκεια των δεκαετιών του '70, του '80 και του '90, σε ολόκληρη τη Δύση και δυστυχώς και στον Αραβικό κόσμο και στην Ανατολή γενικότερα, απεικονιζόταν ως τρελός, παράφρων και ένας ασταθής άνθρωπος που έλεγε απίστευτα πράγματα.

Η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης ήταν ισχυρή. Ωστόσο, ο χρόνος απέδειξε ότι αυτοί ήταν οι τρελοί και ότι αυτός ήταν ο μόνος λογικός άνθρωπος. Όλα όσα είπε αποδείχθηκαν αληθινά. Όλα όσα προέβλεψε συνέβησαν, είτε επρόκειτο για το Λιβυκό ζήτημα, είτε για το αφρικανικό ζήτημα είτε για το παγκόσμιο ζήτημα.

Ήταν σαν προφήτης. 

Δυστυχώς, πολλές από τις ομιλίες του έχουν χαθεί, μάλλον, κρύφτηκαν ή βανδαλίστηκαν σκόπιμα. Η δική του βιβλιοθήκη βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 2011. 

Όλα αυτά έγιναν σκόπιμα, ώστε τα λόγια του να μην φτάσουν στις παγκόσμιες μάζες. Αλλά ελπίζουμε ότι όλο το έργο του θα ανακτηθεί και θα ανακαλυφθεί, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δουν περισσότερες από τις οραματικές προβλέψεις του. Η ιστορία θα συνεχίσει να τον απαλλάσσει. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του.

Η Λιβυκή επανάσταση υποστήριξε τους πάντες από την ακροαριστερή RAF μέχρι κάποια Ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα και αντισιωνιστικές αντάρτικες ομάδες. Ποια η γνώμη σου;

Ο Αδελφός και Ηγέτης Μουαμάρ αλ-Καντάφι έλεγε πάντα ότι η Επανάσταση της Αλ Φατάχ είναι μια παγκόσμια επανάσταση. Πίστευε ότι ήταν καθήκον του να βοηθά και να βοηθάει άλλους λαούς σε όλο τον κόσμο που αγωνίζονταν για την ελευθερία και την απελευθέρωση.

Υποστήριζε επαναστατικά κινήματα όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά παντού στον κόσμο. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο η Δύση ήθελε να τον σκοτώσει. Ποτέ δεν ξέχασαν τι έκανε για τους λαούς του κόσμου.

Για να το αποδείξω αυτό, θυμάμαι ακόμα, βρετανικές εφημερίδες, μια μέρα μετά τον μαρτυρικό του θάνατο, να δείχνουν το ματωμένο σώμα του Αδελφού και Ηγέτη, να καυχιούνται για τον θάνατο του, με τίτλους όπως «Αυτό είναι για τα θύματα του IRA». Αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν ξέχασαν ότι υποστήριζε τον IRA και άλλα επαναστατικά κινήματα, και ήταν τόσο απεγνωσμένοι να τον σκοτώσουν γι' αυτό, όπως έδειχναν οι τίτλοι.

Ο ένας από τους γιους που επέζησε θέλει να πολιτευτεί. Ισχύει;

Ο Σαΐφ αλ Ισλάμ Καντάφι έχει θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία. Αλλά από τότε που ο Σαΐφ αλ Ισλάμ ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του και το Λιβυκό δικαστήριο την επικύρωσε, η Δύση μπλοκάρει τις ελεύθερες και δίκαιες εκλογές.

Δεν είναι περίεργο, γιατί αν υπήρχαν ελεύθερες και δίκαιες εκλογές (όχι ότι είμαι υπέρ της ψεύτικης δυτικού τύπου δημοκρατικής διαδικασίας, αλλά ας το κάνουμε αυτό, για να νικήσουμε τη Δύση στο δικό της παιχνίδι) ο Σαΐφ θα κέρδιζε εύκολα και με σαρωτική νίκη, και η Δύση θα ερχόταν σε αμήχανη θέση, γιατί το ερώτημα τότε θα ήταν, γιατί το ΝΑΤΟ επενέβη το 2011 εναντίον της Λιβυκής Τζαμαχιρίγια, αν η πλειοψηφία του λιβυκού λαού υποστηρίζει τον Σαΐφ αλ Ισλάμ;

Ποιος ήταν ο λόγος για αυτά τα 14 χρόνια δυστυχίας που πέρασαν οι Λίβυοι, αν ο Σαΐφ εκλεγεί;

Θα αποδειχθεί ότι ο πόλεμος στη Λιβύη το 2011 ήταν αβάσιμος και στηριγμένος σε ψέματα και ότι ο Λιβυκός λαός ήταν πάντα πίσω από τον αδελφό και ηγέτη Μουαμάρ αλ Καντάφι. Η Δύση μπλοκάρει επίσης τις εκλογές, επειδή η επιστροφή του Σαΐφ αλ Ισλάμ θα σήμαινε ότι το έργο της καταστροφής των 14 ετών χρόνια θα κατέληγε στο κενό.

Ποια η στάση των Λίβυων σήμερα;

Η συντριπτική πλειοψηφία των Λίβυων είναι υπέρ της Τζαμαχιρίγια, που σημαίνει ότι υποστηρίζουν τον Αδελφό και Ηγέτη Μουαμάρ αλ-Καντάφι και τη Λιβυκή Τζαμαχιρίγια μέχρι σήμερα. Αν διεξάγονταν εκλογές αύριο, θα το δείτε αυτό μέσα από μια σαρωτική νίκη του Σαΐφ αλ Ισλάμ.

Ποια η άποψη σου για τους Νάσερ, Σαντάμ και τον πατέρα Άσαντ

Ο Λιβυκός λαός αγαπά τον Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ και τον θεωρεί το Μονοπάτι του Αραβικού Εθνικισμού σε αυτή την εποχή και περίοδο.

Σχεδόν κάθε πόλη στη Λιβύη έχει έναν δρόμο που πήρε το όνομα του από τον μεγάλο επαναστάτη Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ. Αυτό δείχνει πόσο βαθιά τον αγαπούν και τον εκτιμούν.

Βλέπουμε τον Σαντάμ Χουσεΐν ως μάρτυρα. Αν και η Λιβυκή Τζαμαχιρίγια είχε πολλές διαφορές μαζί του και με τις πολιτικές του, τον θυμόμαστε ακόμα ως σύντροφο και μάρτυρα.

Ο Αδελφός Χάφεζ Αλ Άσαντ ήταν καλός φίλος της Λιβύης και του Αδελφού και Ηγέτη Καντάφι.

Αληθεύει ότι η Λιβύη το ’74 υποστήριξε την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο;

Η αλήθεια είναι ίσως διαφορετική από όσα λένε κάποιοι στα ΜΜΕ και συγκεκριμένα ένας αξιωματούχος της εποχής εκείνης. Υπήρξε άνοιγμα του στρατιωτικού αποθέματος σύμφωνα με έγγραφη μαρτυρία του Σουλεϊμάν Αλί Ατέιγκα, πρώην πρέσβη της Λιβύης στην Τουρκία στο ημερολόγιο του και αν αληθεύει αυτό έλαβε μέρος ως αντίδραση στον Αμερικανικό παράγοντα λόγω του κλίματος της εποχής και της επιρροής του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Ο Καντάφι δεν περίμενε ότι θα υπάρξει εισβολή και κατοχή της νήσου*. 

Μετά το Κυπριακό ο Καντάφι ενδυνάμωσε τις σχέσεις του με την Ελλάδα και αποκαλούσε την Τουρκία «ο σκλάβος των ΗΠΑ». Θεώρησε αρχικά ότι Τουρκία θα βοηθούσε την αντίσταση σύντομα όμως κατάλαβε ποιοι την διοικούν …

* Υπάρχει ένας θρύλος οτι ήρθε στην Ελλάδα και σπούδασε στην σχολή Ευελπίδων από όπου αποφοίτησε στα 1965.

Πάντως το Γενικό Επιτελείο Στρατού διαψεύδει κατηγορηματικά πως ο Μουαμάρ Καντάφι υπήρξε ποτέ μαθητής της Στρατιωτικής Σχολή Ευελπίδων, μετά από ενδελεχή έρευνα στα αρχεία της σχολής.

 Σύμφωνα με μαρτυρίες όμως όχι μόνο ήταν μαθητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων στο Χατζηκυριάκειο του Πειραιά, αλλά και τερματοφύλακας στην ομάδα πόλο της σχολής.

 Οπως θυμάται ο 67χρονος σήμερα πρώην διεθνής παίκτης της εθνικής Ελλάδος στο πόλο, Γιώργος Κότταλης, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, υπηρετώντας τη θητεία του είχε ενταχθεί στην ομάδα των Ενόπλων Δυνάμεων.

 Ο Μουαμάρ Καντάφι, λέει ο κ. Κότταλης, «ερχόταν τρεις φορές την εβδομάδα στο κολυμβητήριο, έξω από την πύλη της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, στο Παλατάκι στον Πειραιά, που είχε τότε τη μοναδική κλειστή πισίνα στη χώρα. 

Είχε φτιαχτεί με χρήματα του ΝΑΤΟ για να εκπαιδεύονται οι βατραχάνθρωποι, όμως εμείς σιγά-σιγά, πρώτα με τον Ολυμπιακό και μετά με τον Εθνικό, το εκμεταλλευτήκαμε και κάναμε προπόνηση ομάδων πόλο».

 Οι αναμνήσεις του κ. Κοττάλη συνεχίζονται: 

«Ο Μουαμάρ Καντάφι ήταν ψηλός, πολύ καλός αθλητής και κολυμβητής, όμως καθώς υστερούσε λίγο στο πόλο, ο Γαρύφαλλος τον έβαζε συνήθως τερματοφύλακα, ακριβώς λόγω ύψους. Όποτε μάλιστα έτρωγε γκολ, τραβούσε τα κατσαρά μαλλιά του».

 «Ξεχώριζε ο Μουαμάρ Καντάφι γιατί ενώ οι άλλοι Αφρικανοί και Λίβυοι ήταν μαύροι, εκείνος ήταν λευκός, αλλά και γιατί -αυτό μάλιστα μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση- μιλούσε άπταιστα ελληνικά. Σε κάποιες συζητήσεις που κάναμε μας έλεγε ότι πριν έρθει στη χώρα μας είχε κάνει έξι χρόνια φροντιστήριο. Επειδή ήταν αριστούχος, φαίνεται ότι είχαν προγραμματίσει ότι κάποια στιγμή θα έρθει στην Ελλάδα».

 Στη Σχολή απ’ ό,τι μαθαίναμε από τους καθηγητές και του πλοιάρχους ο Μουαμάρ Καντάφι ήταν αριστούχος και, όπως βλέπαμε και εμείς, ήταν τακτικός και συνεπής. Ήταν τότε το 1964, απ’ ό,τι θυμάμαι, τριτοετής. Πρέπει να ήταν και επιμελητής της τάξης του, αφού είχε το ανάλογο σιρίτι-γαλόνι και οι νεότεροι και συμμαθητές του τού έδειχναν σεβασμό. 

Ήταν τρομερά φιλέλληνας, γνώριζε καλά το «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και μιλούσε για την αρχαία Ελλάδα, για Θουκυδίδη και Αριστοτέλη. Ήθελε να γίνει και βατραχάνθρωπος αλλά λόγω καταγωγής ο Αμερικανός αντιπλοίαρχος, τον έκοψε χωρίς δεύτερη σκέψη. 

* Την 1η Σεπτεμβρίου 1969, μια μικρή ομάδα στρατιωτικών με επικεφαλής τον 27χρονο τότε Μουαμάρ αλ Καντάφι οργάνωσαν πραξικόπημα εναντίον του βασιλιά Ιντρίς, ο οποίος βρισκόταν για λόγους υγείας στα Καμένα Βούρλα. 

Μαρτυρίες κάνουν λόγο για αρωγή της 21^ης Απριλίου στην ανατροπή αυτή μέσω της διακοπής των επικοινωνιών του έκπτωτου μονάρχη. 

Μετά την πτώση της ελληνικής στρατιωτικής κυβέρνησης κάποιοι καθεστωτικοί βρήκαν άσυλο στην Λιβύη ενώ στην εφημερίδα 4^η Αυγούστου - πριν το ’74 - δημοσιεύονταν επί χρόνια υμνητικά άρθρα για το καθεστώς του Καντάφι «πιέζοντας» τον Παπαδόπουλο να λάβει παρόμοια «επαναστατικά μέτρα» γεγονός που δεν αποδέχτηκε ποτέ η ηγετική τριανδρία ...

* Επαφές με το καθεστώς Καντάφι διατηρούσαν και οι άτακτοι του Κύπριου γιατρού Λυσσαρίδη και μάλιστα κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι τελευταίοι πολέμησαν το 67' σε επιχειρήσεις ενάντια στον Ισραηλινό στρατό στο πλευρό του Συριακού στρατού ...

Σύντομο σημείωμα για το περιστατικό της Σύρου & τους Ισραηλινούς

 

γράφει ο Ziphius

Το περιστατικό της 22^ης Ιουλίου όπου ακτιβιστές στην Σύρο εμπόδισαν την αποβίβαση (απόβαση) Ισραηλινών «τουριστών» στην πόλη της Ερμούπολης, ανοίγει μια νέα πραγματικότητα για το θέμα της αντιμετώπισης παρόμοιων καταστάσεων στην Ελλάδα.

Είναι δε σημαντική να αναφερθεί η αστραπιαία … αντίδραση του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ με απειλές προς τους διαδηλωτές για εφαρμογή του «αντιρατσιστικού νόμου» ένα νομικό κατασκεύασμα του Σαμαρά με την ευγενική χορηγία της αριστεράς.

Σε άλλες περιπτώσεις όπως αυτή της Casa Pound και των Ιταλών Ούγγρων και Γερμανών συντρόφων οι κυβερνώντες απέλασαν άνευ λόγου πολίτες που δεν διέπραξαν το παραμικρό τάχα για τον φόβο επεισοδίων. Δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Οι κάτοικοι που συμμετείχαν στην ακτιβιστική διαμαρτυρία ήταν νέοι «αριστερίζοντες» χωρίς κομματική κατεύθυνση αλλά … με σαφή τάση προσέγγισης των ενεργειών τύπου «Ρουβίκωνα».

Δεν μπορούμε να μην σχηματίσουμε ένα «Σαρδόνιο χαμόγελο» όταν βλέπουμε αναρχικούς … να παρελαύνουν στο Μοναστηράκι με ομοιόμορφο ντύσιμο (…) και με ένα εθνικό σύμβολο σε μπλουζάκια (!) - το οποίο ακριβώς το ίδιο κοσμούσε κάποτε τις στολές της φιλοναζιστικής «Ελεύθερης Αραβικής Λεγεώνας» - σε μια απόπειρα ενός υπόγειου «αντισημιτισμού» θυμίζοντας στους αστούς - όπως γράφουν με φρίκη - τα ηρωικά «Τάγματα Εφόδου»!

Τελικά κάποιοι δείχνουν να υιοθετούν τις τακτικές του Νέστορ Μάχνο ή επαναφέρουν στην μνήμη τους τον «εθνοπλουραλισμό» του Αμίλκαρε Τσιπριάνι ο οποίος βοήθησε τους έλληνες εθνικιστές σε αντιδιαστολή με τον Δαπέργολα που τρομάζει και μόνο στην έννοια του «εθνικισμού» αλλά παράλληλα στον λογαριασμό του στο Χ έχει ρητό του Φασιστή Ezra Pound!

Και που να γνώριζαν κάποιοι την ιστορική σύνθεση και πολιτική προέλευση των «Ταγμάτων Εφόδου» θα ένιωθαν σίγουρα άβολα! 

Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεράσει κάποιος τον «αντιφασισμό» και να κοινωνήσει τον Εθνικό ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ! Εκεί στο Κ*ΒΟΞ τα μαύρα και κόκκινα λάβαρα μοιάζουν για τα ΜΜΕ και τους αστούς πλέον πιο «φασιστικά» και «μισητά» μετά την προσβολή στους Σιωνιστές και την «περιπολία» αυτών που αναλώνονται σε αυταπάτες περί «κακού φασισμού» ενώ γνωρίζουν καλά ότι οι ΦΑΣΙΣΤΕΣ δικαιώθηκαν σχετικά με τους Παγκόσμιους Δυνάστες!

«Σύντροφοι» είστε σε καλό δρόμο και μπορεί ποτέ να μην σηκώσετε το χέρι σε «φασιστικό» χαιρετισμό αλλά η «περιπολία» σας θύμισε «Νύχτα των Κρυστάλλων» προς φρίκη πολλών, όταν τότε για πολλοστή φορά ένας ευρωπαϊκός λαός αποτίναξε την δουλεία της τοκογλυφίας και τις προκλήσεις των «εμπόρων»!

Οι Ισραηλινοί όταν κατάλαβαν πως ήταν άκρως ανεπιθύμητοι και πως δεν θα κατάφερναν να αλωνίσουν ασύδοτοι για μια ακόμη φορά στο νησί, εκνευρίζοντας τους ντόπιους επιχειρηματίες και μη, βγήκαν στη γέφυρα του πλοίου και άρχιζαν να φωνάζουν «φιλελληνικά» απειλητικά συνθήματα σε σπασμένα ελληνικά και αγγλικά τύπου “θα σας γαμήσει η Τουρκία”.

Τελικά μετά από περίπου μισή ώρα αποχώρησαν αφού το κρουαζιερόπλοιό τους Crown Iris απέπλευσε προς Λεμεσσό.

Η Σύρος πήρε ανάσα, η Ελλάδα πήρε ανάσα και φυσικά από εδώ και πέρα υπάρχει το ηθικό δεδικασμένο για μελλοντικές τέτοιου είδους περιπτώσεις.

Οι ντόπιοι σιωνολιγούρηδες, φυσικά διαμαρτυρήθηκαν στα τοπικά ΜΜΕ, αλλά δεν τους δίνει πια κανείς σημασία στο νησί. Οι δε ίδιοι τύπου Φριζής & Co ήδη άρχισαν εκτοξεύουν απειλές για την ίδια την ζωή όσων συμμετέχουν σε αυτές τις εκδηλώσεις ενώ την ίδια ώρα διαμαρτύρονται για την ανυπαρξία της ΕΛ.ΑΣ και του ελληνικού κράτους.

Αυτές οι κρουαζιέρες έχουν βασικά δυο κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι να κάνουν επίδειξη δύναμης στέλνοντας Ισραηλινούς σε διακοπές ενώ την ίδια ώρα γενοκτονούν live στις οθόνες μας τους Παλαιστίνιους και δεύτερον να προσφέρουν υπηρεσίες χαλάρωσης και ψυχικής ευεξίας σε στρατιώτες του IDF (μπράβο στους οπαδούς της ΑΕΚ για το πανό) που τα βρήκαν δύσκολα με τον πόλεμο ενάντια στην Χαμάς.

Παραθέτω κάποια στοιχεία που μου έδωσε το ChatGPT σχετικά με αυτές τις δραστηριότητες.

Κώστας Καρυωτάκης [Όταν άνθη εδένατε …]

[Όταν άνθη εδένατε …]

Όταν άνθη εδένατε στα τεφρά μαλλιά σας,

και μες στην καρδιά σας

αντηχούσαν σάλπιγγες, κι ήρθατε σε χώρα

πιο μεγάλη τώρα —

οι άνθρωποι με τα έξαλλα πρόσωπα, τα ρίγη,

είχαν όλοι φύγει.

Όταν άλλο επήρατε πρόσταγμα, άλλο δρόμο,

σκύβοντας τον ώμο,

τη βαθιάν ακούγοντας σιωπή, τους γρύλους,

στην άκρη του χείλους

ένα στάχυ βάζοντας με πικρία τόση —

είχε πια νυχτώσει.

Κι όταν εκινήσατε λυτρωμένα χέρια

πάνω από τ’ αστέρια,

κι όταν στο κρυστάλλινο βλέμμα, που ανεστράφη,

ο ουρανός εγράφη,

κι όταν εφορέσατε το λαμπρό στεφάνι —

είχατε πεθάνει.

Κώστας Καρυωτάκης 

Karma - Το χρέος

 

Λίγα λόγια σχετικά με τον Ίωνα Δραγούμη (του Τάσου Σοφούλη)

 

του Τάσου Σοφούλη

Τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει μια, ανούσια, κόντρα σχετικά με το αν ο Δραγούμης ήταν εθνικιστής ή όχι για το αν ήταν ο πρόδομος του Φασισμού εν Ελλάδι ή ο θεμελιωτής μιας ελληνιζουσας Σοσιαλιστικής κόσμοαντίληψης.

Η σωστή απάντηση είναι πως μιλάμε για μια εποχή όπου τόσο ο Νασιοναλισμός (όπως τον αναφέρει στα ημερολόγια του) όσο και ο Σοσιαλισμός ήταν ιδέες νεωτερίζουσες και αναδυόμενες στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Ο ίδιος ο Δραγούμης ήταν μια προσωπικότητα πληθωρική και ενίοτε εκκεντρική με ένα life style αρκετά τολμηρό για τα δεδομένα της εποχής, βαθύς γνώστης του Nietzsche  είχε επηρεαστεί πολύ από την θεωρία του Moris Barres, μάλιστα το βιβλίο του Σαμοθράκη ήταν εμπνευσμένο από το βιβλίο του Γάλλου εθνικιστή "Η Γη και οι Νεκροί".

Όταν όμως μιλάμε για Δραγούμη δεν πρέπει να φανατιζόμαστε και πολλώ δε μάλλον να τον αγιοποιούμε, αντιθέτως πρέπει να μελετάμε και να κρίνουμε, διότι: άλλος ο Δραγούμης του 1897 που πολέμησε ως φανατικός αστός εθνικιστής στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, άλλος ο διπλωμάτης Δραγούμης του 1905 που ως πρόξενος σε Φιλιππούπολη, Κωνσταντινούπολη και Σαμοθράκη αντιλήφθηκε τον ελληνισμό πιο οικουμενικά, άλλος ο πολιτικός Δραγούμης του 1916 που στράφηκε εναντίον του Βενιζέλου παίρνοντας το μέρος των "αυτοχθόνων" ελλαδιτών και άλλος ο Δραγούμης του 1919 στην εξορία που όντας απογοητευμένος προσπαθεί να βρει την ιδανική του πολιτεία στα κείμενα του Τολστόι και του Κροπότκιν.

Μάλιστα στα Ημερολόγια της Κορσικής ο Ίων Δραγούμης περιγράφει τα γεγονότα στην Γερμανία με την λήξη του  Α' Παγκοσμίου Πολέμου  και παίρνει το μέρος των Σπαρτακιστών και όχι των Freikorps.

Συνεπώς οι εξαπλουστευμένες αναλύσεις εθνικιστής Δραγούμης ή ανθέλληνας Δραγούμης ανήκουν στο πεδίο της καφενειακής αντιπαράθεσης και σαφέστατα κάτι τέτοιο δεν αφορά την ιστορία.

Ο Ίων Δραγούμης παρόλα αυτά υπήρξε μια εμβληματική προσωπικότητα συβαρίτη που έπαιξε κομβικό ρόλο στην υπόθεση του Μακεδονικού Αγώνα, σύμφωνα με τον ίδιο ή εθνικιστική του φάση. Μολονότι αστός δεν δίστασε να πάρει θέσεις κοινωνικές για τον λαό, υποστήριζε πως η γη πρέπει να μοιραστεί σε ακτημονες αγρότες.

Η προσέγγιση του στις σοσιαλιστικές ιδέες ίσως να οφείλεται στην Νιτσεϊκή του αντίληψη περί μηδέν και επανεκκίνησης, ίσως στον μπολσεβικισμό να είδε μια νέα κοινωνία η οποία θα φέρει το δίκαιο. Παρόλα αυτά αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι πως εκτελέστηκε στην πιο κρίσιμη στιγμή της βιολογικής του ύπαρξης με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε πως θα εξελισσόταν στο 100%.

Αυτό όμως που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι πως ήταν ένας άνθρωπος της Δράσης, αιρετικός με θεσμούς του ελλαδικού κράτους όπως ο κοινοβουλετισμός και ένας διανοούμενος τόσο του εθνικισμού όσο και του Σοσιαλισμού εν Ελλάδι άσχετα αν ο ίδιος είχε έρθει σε ρήξη με τους σοσιαλιστές της εποχής όπως ο Νίκος Γιαννιός και ο Γιώργος Σκληρός.

Επειδή λοιπόν η αταξινόμητη και ίσως αμφιλεγόμενη θέση του Δραγούμη δεν αφήνει περιθώρια για αφορισμούς ως σκεπτόμενοι Έλληνες εθνικοκοινωνιστές τον διαβάζουμε με ψυχραιμία και σαφέστατα όχι με τα γυαλιά της ακροδεξιάς η οποία έφτιαξε έναν εντελώς διαφορετικό Ίων Δραγούμη από αυτόν που πράγματι υπήρξε.

Εν κατακλείδι επιλέγουμε τον ιστορικό Ίωνα Δραγούμη δηλαδή το πρόσωπο που πράγματι υπήρξε και έδρασε και όχι τον Δραγούμη των διαφόρων πατριδέμπορων οι οποίοι, αν επιτρέπεται ένας ιστορισμός, ίσως και να ήταν στα Τάγματα του Γύπαρη αν ζούσαν τότε ...

Maurice Bardèche

 

Στις δημοκρατίες, όσοι δεν συμμορφώνονται δεν στέλνονται στη Σιβηρία ή στη φυλακή. 

Όχι, απλώς γίνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ενθουσιασμένοι και αδύναμοι από τους εκλογικούς νόμους, υποβιβάζονται σε αγνοημένες και γελοιοποιημένες μειονότητες. 

Δεν τους εμποδίζουν να μιλήσουν, απλώς φροντίζουν να μην ακουστούν οι φωνές τους. 

Δεν τους σκοτώνουν, απλώς τους κάνουν να μην έχουν νόημα οι ζωές τους.

Maurice Bardèche

Spartan - Athena's Wrath

 

Skrewdriver "Paranoid" Black Sabbath cover The Strong Survive

 

Η έκδοση της χρονιάς: Ernst Jünger «Το πέρασμα στο δάσος» (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

«Το δάσος είναι περισσότερο ένας ψυχολογικός χώρος. Η θέληση για αντίσταση είναι αυτή που ορίζει τα όριά του και του δίνει τον χαρακτήρα του. Και αυτή η θέληση για αντίσταση μπορεί να εκδηλωθεί εξίσου καλά σε μια σοφίτα ή ένα κελάρι, όσο και στο ίδιο το δάσος. Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι το όνειρο είναι το δάσος. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, δεν ασχολείται πλέον καθόλου με την πραγματικότητα γύρω του. Ζει τη ζωή του στο όνειρο, τη ζωή του στη λογοτεχνική του ύπαρξη. Βλέποντάς τον απέξω, αυτός ο άνθρωπος μοιάζει εντελώς με έναν τρομερό αστό. Στην πραγματικότητα όμως, είναι ένας επαναστάτης, ίσως ακόμη πιο επικίνδυνος επαναστάτης από κάποιον που αφήνει γενειάδα και επιδίδεται σε μεγαλαυχία...» 

Αυτά είναι τα λόγια του μεγάλου Γερμανού, σε μια συνέντευξη του την δεκαετία του 1980, για το αριστούργημα του «Το πέρασμα στο δάσος». 

Πάμε τώρα και εμείς να περιγράψουμε – μόλις εκδόθηκε στα ελληνικά – το έργο αυτό στο κοινό, για να μπορέσει να καταλάβει με απλό τρόπο το πνεύμα του βιβλίου. 

Βρισκόμαστε στο 1951. Η Ευρώπη έχει βγει από την καταστροφή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενός μεγάλου πολέμου, αδελφοκτόνου, που τον θέλησαν και προκάλεσαν οι γνωστές Ελίτ. Η Γερμανία είναι η μεγάλη χαμένη σε όλα τα επίπεδα. 

Έξι χρόνια νωρίτερα και μέσα από τα ερείπια της σύγκρουσης και της πολλαπλής εισβολής, διαιρεμένη πλέον η Γερμανία μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών, αναδύθηκαν τα πρώτα σκληρά χτυπήματα της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας. 

Μια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με μια ταχεία ανοικοδόμηση, που κατέστη δυνατή χάρη στην εισροή των περίφημων αμερικανικών κεφαλαίων. Κεφάλαια που εξαγόρασαν μυαλά και συνειδήσεις.

 Στην άλλη πλευρά, την ανατολική, ένα άλλο σκοτάδι διαφορετικού τύπου, αλλά του ίδιου πνεύματος. Και όλα αυτά με την απειλή μιας επικείμενης παγκόσμιας σύγκρουσης μεταξύ των μεγάλων Αφεντάδων του κόσμου

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Το Ισλάμ, όπως το βλέπει ο Evola (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Το παρακάτω άρθρο – σε μετάφραση μου – το έγραψε ο μελετητής και συγγραφέας Claudio Mutti. 

Αφορά τον μεγάλο Ιταλό φιλόσοφο Evola και την σκέψη του για το Ισλάμ. 

Πράγματα που δεν γνωρίζουμε και πρέπει να μελετούμε αν θέλουμε μετά να κρίνουμε. Δεν πρέπει μα βιαζόμαστε να απορρίπτουμε γνώσεις, που μπορεί να μας φανούν πολύτιμες στον αγώνα για το πνεύμα … 

Καλή ανάγνωση

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Beyond East & West -Troy Southgate (Black Front Press)

 

Fortress - Defend Europe

 

Για αυτούς που δεν γνωρίζουν την ζωή του Δραγούμη

 

γράφει ο Δ.Τ.

Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας γιος πρώην Πρωθυπουργού, μεγάλωσε μιλώντας  γαλλικά και αγγλικά υπό τους ήχους των Μπετόβεν, Μέντελσον, Σούμαν, Σοπέν κ.ά. όπως ο ίδιος κατέγραψε σε σημειώσεις του 

Διπλωμάτης, βουλευτής, συγγραφέας, ιδεολόγος άνθρωπος των γραμμάτων με το αριστοκρατικό ύφος και το μονόκλ του όταν χρειάστηκε έγινε και αγωνιστής. 

Μακεδονομάχος μαζί με τον άνδρα της αδελφής του Παύλο Μελά. Περιγράφεται ιστορία όπου όταν έμαθε ότι Βούλγαρος ετοιμάζεται να παντρευτεί Ελληνίδα παρά την θέληση της, ζώνεται άρματα καβαλικεύει άλογο και εισβάλει μέσα στην εκκλησία την στιγμή του μυστηρίου και την παίρνει μαζί του

Την περίοδο της αντιπαράθεσης με τα Σκόπια για το Μακεδονικό, μια φράση του επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές σε λόγους και κείμενα «Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς οι ίδιοι θα σωθούμε»

Αντίθετα με τους άλλους φιλοβασιλικούς, υπέρμαχος της Δημοτικής, συνιδρυτής του Εκπαιδευτικού Ομίλου μαζί με τους Δελμούζο, Αλέξανδρο Παπαναστασίου και τον Νίκο Καζαντζάκη που τον θαύμαζε,

Φανατικός εχθρός του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον θεωρούσε υπεύθυνο για την καταστροφή της έτσι και αλλιώς ανεδαφικής ρομαντικής του άποψης για τη σταδιακή ειρηνική μετάβαση της εξουσίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας στους Έλληνες, θα τους νικήσουμε όχι με τα όπλα αλλά με τον πολιτισμό!

Όπως στο αρχαίο ρωμαϊκό κράτος, οι Έλληνες κατάφεραν κι έκαναν το Ανατολικό τμήμα του σιγά σιγά κράτος ελληνικό, παίρνοντας την πολιτική εξουσία στα χέρια τους - έτσι και στο τούρκικο το κράτος, που κι αυτό κατάχτησε την Ανατολή, τώρα που δόθηκε η ισοπολιτεία [εννοεί το κίνημα των Νεοτούρκων του Κεμάλ που έδωσε αρχικά ελπίδες ότι θα σεβαστεί τις εθνικές μειονότητες ], οι Έλληνες πάλι θα πάρουν σιγά σιγά την πολιτική εξουσία στα χέρια τους και θα κάνουν πάλι το κράτος ελληνικό.  Η ιστορία επαναλαμβάνεται κατά γράμμα. [...]

Για τον Ίωνα οι Έλληνες ήταν κάτι το ξεχωριστό. Ήταν τέλειοι, εκείνοι οι οποίοι είχαν πλάσει το ανθρώπινο κορμί, αυτοί που είχαν πλάσει τον άνθρωπο. Τον Ελληνισμό τον ήθελε ένα παντοτινό ποτάμι, στο οποίο θα έτρεχαν μέσα πάντα Έλληνες. Εκείνοι θα ήταν περαστικοί, αλλά ο Ελληνισμός, σαν Ιδέα, σαν Όραμα, θα έμενε πάντα μια αστείρευτη πηγή,  χωρίς χρονικά όρια.

Παθολογικά ιδεολόγος, ρομαντικός, ευγενικός, όλες ερωτευμένες μαζί του, «Je suis peuplé de femmes. Κατοικούμαι από γυναίκες» γράφει στα ημερολόγια του.

Η Πηνελόπη Δέλτα, υποδειγματική σύζυγος με 3 κορίτσια δεν άντεξε, εξομολογείται τον έρωτα της «... σ' αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου, σε θέλω όλον, όλον, δικό μου για πάντα και μ' έρχεται να φύγω απόψε, πριν από το γράμμα μου,  μόνο να έλθω εκεί, να ορμήσω στο σπίτι σου, να χυθώ στο λαιμό σου και χωρίς λέξη, να πνίξω την αναπνοή σου, φιλώντας σε στο στόμα ...Το ξέρω πως είμαι τρελή, μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει ...». 

Ο Δραγούμης αργότερα ερωτεύεται την Μαρίκα Κοτοπούλη, η Πηνελόπη την περιφρονεί, ντύνεται στα μαύρα και δεν τα βγάζει ποτέ, ταυτόχρονα, η Μαρίκα εξομολογείται «κάθε φορά που πλάγιαζα με τον Ίωνα νόμιζα ότι πλάγιαζα με τον Θεό Ερμή».

Σαν σήμερα, το μοιραίο πρωί της Παρασκευής 31ης Ιουλίου 1920, σκάει η είδηση της δολοφονικής επίθεσης εναντίον του Βενιζέλου στο Παρίσι (αρχικά μαθεύτηκε ότι ήταν νεκρός), ο Ίωνας μαζί με την Μαρίκα που κάνει πρόβες στο θέατρο της στην Ομόνοια, φοβούνται αντίποινα, φεύγουν μαζί αρχικά για το σπίτι του στην οδό Ξενίας στα Ιλίσια.

Οι Βενιζελικοί βγαίνουν στους δρόμους και καταστρέφουν τα πάντα, αντιβενιζελικές εφημερίδες την «Καθημερινή», καφενεία, ζαχαροπλαστεία  το θέατρο της Κοτοπούλη, οι βιαιότητες διήρκεσαν 7 ολόκληρες ώρες· από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 7  το απόγευμα που ξεκίνησε στον μητροπολιτικό ναό Αθηνών ευχαριστήρια δοξολογία για τη σωτηρία του Βενιζέλου, καθώς οι νεότερες πληροφορίες ανέφεραν ότι ζει.

Μαθαίνοντας τις ταραχές, Ίωνας και Μαρίκα για περισσότερη ασφάλεια φεύγουν για το σπίτι της αδελφής του Ναταλίας στην Κηφισιά. Παρά τα παρακάλια των δυο γυναικών να μείνει, αυτός κάνει το μοιραίο λάθος. Αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, για να γράψει ένα άρθρο στο οποίο θα καταδίκαζε ρητά την απόπειρα (πλέον είχε μάθει ότι ο Βενιζέλος είχε απλά τραυματιστεί). 

Γύρω στις 3 το μεσημέρι , οδηγώντας στην ανοιχτή Ford του, άλλο λάθος γιατί αμέσως τον αναγνώρισαν, λίγα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν τότε στην Αθήνα φθάνει στην περιοχή Θων, στην διασταύρωση Αλεξάνδρας και Κηφισίας και πέφτει στο «μπλόκο» των «Γυπαραίων» που τον συνέλαβαν.

Ποιοι ήταν οι περίφημοι Γυπαραίοι με επικεφαλής τον Λοχαγό Γύπαρη. Επρόκειτο για φιλο-βενιζελικό παραστρατιωτικό σώμα επιφορτισμένο με την ασφάλεια της πρωτεύουσας αλλά και του ίδιου του Βενιζέλου προσωπικά. 

Λέγεται ότι κάποτε ο Γύπαρης κοιμήθηκε στο διπλανό δωμάτιο από εκείνο του Βενιζέλου, έχοντας τις τσέπες του γεμάτες με χειροβομβίδες. Μπορεί 1.000 άτομα, ορισμένοι τους ανεβάζουν στις 4.000, αποκλειστικά νεαροί Κρητικοί, αγροτικής καταγωγής αμείβονταν με 150-180 δραχμές τον μήνα, με τυφλή πίστη και αφοσίωση στον Βενιζέλο.

Ορισμένοι από τους παραστρατιωτικούς αλλά και από το οργισμένο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, κλότσησαν, έφτυσαν τον Δραγούμη, έσπασαν το μονόκλ του. Πήραν εντολή να τον παραδώσουν στον στρατιωτικό διοικητή της Αθήνας, η μεταφορά του θα γινόταν με τα πόδια, η απόσταση από την έπαυλη Θων ως το Φρουραρχείο ήταν μικρή,

Σαν σήμερα, 31 Ιουλίου, κατακαλόκαιρο, αφόρητη ζέστη, 40 βαθμούς, δεν κυκλοφορούσε άνθρωπος στο κέντρο της Αθήνας, ωρα 4μμ,  γωνία Βασ. Σοφίας (τοτε Κηφισίας) και Παπαδιαμαντοπούλου απέναντι από το Χιλτον, μια κυρία πουλάει γκαζόζες και 3-4 άνθρωποι περιμένουν το τραμ, ένας Ρώσος διπλωμάτης τυχαίνει να είναι ένας από αυτούς και μας δίνει πλήρη περιγραφή, το απόσπασμα ξαφνικά σταματά και ακούγονται πυροβολισμοί. 

Μια εκδοχή, «θέλει» έναν Λοχία να έρχεται τρέχοντας από την έπαυλη Θων και να λέει στο αφτί του επικεφαλής του αποσπάσματος  «Εδώ, εδώ», δείχνοντας το συμφωνημένο, σημείο.

Η νεκροψία που έγινε έδειξε ότι είχε δεχτεί 13 σφαίρες, 5 διαμπερείς λογχισμούς και  κάταγμα του δεξιού μηρού  από υποκόπανο όπλου. Τέτοιο μίσος. Ο Ίωνας Δραγούμης  ήταν μόλις 41 ετών. Ποιος έδωσε την εντολή εκτέλεσης του; Άγνωστο.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1921, παραπέμφθηκε σε δίκη ως ηθικός αυτουργός ο Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε προσωπικό μίσος για τον Δραγούμη, όχι μόνο ως πολιτικός του αντίπαλος αλλά και λόγω της ανάρμοστης σχέσης του με την κόρη του Πηνελόπη Δέλτα (ή με αυτόν ή με τα παιδιά σου) ; αθωώθηκε, οι δύο μάλιστα από τις αδελφές του Ίωνα κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης του!

Τα μέλη του αποσπάσματος καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη, αλλά έμειναν στην φυλακή μόνο 4 χρόνια. Ο Γύπαρης, δεν συνελήφθη, 15 χρόνια αργότερα αθωώνοντας τον εαυτό του δήλωσε ότι έλαβε την διαταγή εκτέλεσης από τον Μπενάκη όμως ο Μπενάκης δεν ζούσε τότε για να του απαντήσει.

Η δολοφονία του προκάλεσε σοκ. Ο πατριωτικός ελληνοκεντρισμός του, σε συνδυασμό με τον ρομαντισμό και τον ηρωισμό του έχουν στοιχειοθετήσει μία «προσωπική μυθολογία» όπως έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης: ο Δραγούμης  υπήρξε «αριστοκράτης, από αυτούς που κατακτούν με το σπαθί τους τις ιδιότητες που συνεπάγεται» οραματιστής μιας άλλου είδους μεγάλης Ελλάδας. Τον υπερασπίζεται  και ο κομμουνιστής ιστορικός Γιάννης Κορδάτος για την εντιμότητα και την καθαρότητα της ψυχής του.

Τον υπερασπίζεται μέχρι και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σε άρθρο του στο Βήμα της 23ης Αυγούστου 1966 μετά τα Ιουλιανά γράφει για την ανάγκη Εθνικής Αναγέννησης χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ίωνα: « δεν με ταράζουν Βυζαντινά όνειρα τόσο, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε την Πόλη, όσο η γνώση πως είμαστε ψόφιοι, κακομοιριασμένοι, κοιμισμένοι και μέτριοι. 

«Να πάρουμε την Πόλη» δεν σημαίνει «Να ξαναφτιάσουμε τη Βυζαντινή αυτοκρατορία», αλλά «Να είμαστε δυνατοί». Πρέπει να κινητοποιηθούν οι Έλληνες που δεν φέρουν την ελληνικότητά τους σαν βάρος ή ατυχία, που θα θέσουν στόχους μεγάλους και τολμηρούς.

Host Mahler, τέλος σε μια πορεία από την άκρα αριστερά στον ριζοσπαστικό εθνικισμό (https://anaktisi-mag.gr/)

 

Μέχρι το τέλος στις τάξεις της Τρίτης Θέσης και του εργατίστικου Εθνικοσοσιαλισμού!

του Κώστα Μποβιάτσου

Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο τοτ Udo Voight υπήρξε μία ακόμη απώλεια. Ο Host Mahler έφυγε από την ζωή σε ηλικία 89 ετών.

Με πορεία από την άκρα αριστερά και την ένοπλη πάλη με την κομμουνιστική οργάνωση RAF, πέρασε στον ριζοσπαστικό εθνικισμό. Πριν λίγα χρόνια σε ένας δημοσιογράφος τον είχε ρωτήσει να του να διευκρινίσει γιατί «ότι κατά την άποψή του, οι φυλακισμένοι υποστηρικτές της εθνικής αντίστασης,  ήταν μάρτυρες της γερμανικής αναγέννησης και αυτή η δήλωση έχει επικριθεί έντονα»

Για μένα, μάρτυρας είναι κάποιος που αγωνίζεται για τις ιδέες του και δέχεται όλες τις ταλαιπωρίες στο όνομά του. Με αυτή την έννοια, όσοι καταδικάζονται επειδή εξέφρασαν μια γνώμη που θεωρείται εγκληματική, είναι μάρτυρες, ένας όρος που προφανώς δεν ισχύει για άτομα των οποίων τα μόνα επιχειρήματα είναι ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ. 

Υποθέτω ότι έχουν ένα θετικό όραμα για τη Γερμανία και σκοπεύουν να αγωνιστούν για την αναγέννησή της. Αν φυλακίζονται για αυτόν τον λόγο, τότε ναι, είναι μάρτυρες για την εθνική υπόθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμμερίζομαι την οπτική τους για τα μέσα και τις οδούς που επιλέχθηκαν για την επίτευξη των στόχων τους. 

Την εποχή των γεγονότων του 1968, διεκδίκησα το καθεστώς των πολιτικών κρατουμένων για εμάς. Μας θεωρούσα, κατά μία έννοια, μάρτυρες του κόσμου για τον οποίο αγωνιζόμασταν. Η θέση μου δεν έχει αλλάξει σήμερα και μόνο η προκατάληψη εξηγεί την έκπληξη ορισμένων ανθρώπων. Αλλά αυτή η αντίδραση δεν με εκπλήσσει.

Ο Horst Mahler ήταν μια ιδιαίτερη και δυναμική προσωπικότητα. Μια ιστορία γεμάτη δράση και σκληρό ένοπλο πολιτικό ακτιβισμό που τη δεκαετία του 1970 ξεκίνησε μαχόμενος ενεργά στις τάξεις της “Φράξιας του Κόκκινου Στρατού” (RAF – Rote Armee Fraktion) και συμμετείχε στην υπεράσπιση ενός από τους ηγέτες της, του Andreas Baader. 

Και μετά από αυτό, ακριβώς την περίοδο που  η Γερμανία άρχισε να αμφισβητεί το αν πρέπει ή όχι να απαγορεύσει το εθνικοεπαναστατικό κόμμα NPD, το ίδιο το κόμμα επιστράτευσε αυτό το ηχηρό όνομα: τον Horst Mahler.

Ο Mahler  γεννήθηκε το 1936 στο Haynau/Schlesien (Σιλεσία), μια περιοχή που τότε ήταν γερμανική, από γονείς ένθερμους εθνικοσοσιαλιστές (και όχι μόνο μέχρι το 1945). Το 1949  μετά την απώλεια της Σιλεσίας και τον θάνατο του πατέρα του, πήγε στο Δυτικό Βερολίνο και μεγάλωσε με μια αντιφατική εικόνα για τους γονείς του, οι οποίοι ήταν «η ενσάρκωση της ανθρώπινης καλοσύνης», σύμφωνα με τον ίδιο τον Horst  καθώς και με αυτά που άκουγε στο σχολείο: 

«Μάθαμε ότι οι Γερμανοί ήταν πάντα ένας επιθετικός λαός, ότι είχαν ξεκινήσει δύο παγκόσμιους πολέμους και είχαν σκοτώσει έξι εκατομμύρια. Δεν μπορούσα να δαιμονοποιήσω τους γονείς μου. Αλλά ήθελα να είμαι καλός Γερμανός, οπότε κατέφυγα σε μαρξιστικές θεωρίες, οι οποίες μου επέτρεψαν να ξεφύγω από αυτό το αίσθημα ενοχής τασσόμενος με το προλεταριάτο».

Ως φοιτητής στο Βερολίνο, εντάχθηκε αμέσως στο νεαρό σοσιαλιστικό κίνημα και στην συνέχεια στην κύρια ακροαριστερή οργάνωση  της Γερμανίας της δεκαετίας του 1960, την SDS (Sozialistischer Deutscher Studentenbund – Ομοσπονδία Γερμανών Σοσιαλιστών Φοιτητών). 

Το 1968 ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της φοιτητικής εξέγερσης. Η καρδιά του ήταν αναμφισβήτητα αριστερή,  λόγω της μοχθηρίας των προθέσεών του ενάντια στην αστική τάξη και τον καπιταλισμό και σύντομα ενσάρκωσε τον «διάβολο» στα μάτια της Συντηρητικής Δεξιάς. Μάλιστα σε πιο μεγάλη ηλικία, ερμήνευε τα γεγονότα του 1968 ως μια ανεπιτυχή «Συντηρητική Επανάσταση», ως «Εθνικό-Μπολσεβικισμό» ή ως τα χρόνια του «αριστερού φασισμού». 

Είναι σημαντικό ότι και άλλοι ακροαριστεροί Γερμανοί ηγέτες, όπως ο Gunther Maasche και ο Reinhold Oberlehrer, συμμερίζονταν την ίδια άποψη.

Αυτή η περίεργη περίοδος τελείωσε με τη συνάντηση του Mahler  με τον Andréas Baader και τον Gundrun Enslinn, μετέπειτα ιδρυτές της “Φράξιας Κόκκινος Στρατός”. Με τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος το 1968, ο Mahler πέρασε στην παρανομία, στην ένοπλη βία. Μετά από αρκετές επιθέσεις και  ληστείες, πήγε για εκπαίδευση στη Μέση Ανατολή, στο παλαιστινιακό στρατόπεδο του Ali Hassan Salamek. 

«Το κοινό μίσος για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το προκεχωρημένο φυλάκιό τους, το Ισραήλ, ένωσε τους Γερμανούς και Άραβες επαναστάτες», έγραψε στην Welt am Sonntag. Καταζητούμενος πλέον, κατά την επιστροφή του συνελήφθη το 1970 και καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκισης. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, αποστασιοποιήθηκε από την τρομοκρατία, αυτοανακηρύχθηκε μαοϊκός και προσέλαβε κάποιον Gerhard Schröder  (ναι ακριβώς, τον ίδιο τον καγκελάριο) ως δικηγόρο, για να εξασφαλίσει την πρόωρη απελευθέρωσή του. 

Ελευθερώθηκε τελικά το 1980 και επέστρεψε στην πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του 1990, καθιστώντας τον εαυτό του έναν από τους θεωρητικούς του Γερμανικού Επαναστατικού Εθνικισμού. Το ερώτημα που τέθηκε από όλους ήταν: πώς ο παλιός ακροαριστερός αγωνιστής έγινε ο πρωταγωνιστής της «εθνικής αντίστασης». 

Όταν του γινόταν η ίδια ερώτηση, απαντούσε πάντα χαλαρά, σαν να μην βλέπει καν το … πρόβλημα: «Χθες, όπως και σήμερα, ο κύριος στόχος μου στην πολιτική είναι να καταγγείλω τις Ηνωμένες Πολιτείες ως εχθρό και να καταπολεμήσω τον ιμπεριαλισμό τους. Αυτός ο ιμπεριαλισμός κρύβεται τώρα πίσω από μια πολιτική ξένης εισβολής. Είναι η πολιτική του ανατολικοευρωπαϊκού κατεστημένου, το οποίο θέλει να «βαλκανοποιήσει» την Ευρώπη για να την οδηγήσει σε χρεωκοπία!»

Παρά την πολιτική του ορθότητα, δεν κρύβει το γεγονός ότι η κύρια μάχη του είναι και κατά της μετανάστευσης: «Για μένα, είναι σαφές, ότι οι Γερμανοί που θέλουν να διατηρήσουν την ύπαρξή τους, σύντομα θα αποτελέσουν μια μειονότητα. Με τη μείωση του ποσοστού γεννήσεων και τα επτά ή οκτώ εκατομμύρια αλλοδαπούς, ιδίως μουσουλμάνους, που φέρνουν τις οικογένειές τους εδώ (ο αριθμός των οποίων αυξάνεται ραγδαία), σε 50 χρόνια ο γερμανικός λαός θα αποτελεί ένα άθλιο κλάσμα αυτού που κάποτε ήταν η πατρίδα του». 

Μαζί με αρκετούς άλλους διανοούμενους του ίδιου επιπέδου, εντάχθηκε στο NPD με σκοπό να δημιουργήσει ένα «γερμανικό κολέγιο για την ανακατάκτηση της λαϊκής ελίτ» και να την εκπαιδεύσει στη φιλοσοφία του εθνικού ιδεαλισμού. Για τον Mahler, στο ζήτημα της μετανάστευσης μόνο ο λαός έχει το δικαίωμα να λάβει θέση σε ζητήματα όπως η εθνικότητα και η υπηκοότητα.

Ακολούθησαν και άλλες καταδίκες, όπως αυτή του 2009 με 6 χρόνια φυλακή … Ανήκε τότε στο αυξανόμενο κίνημα πολιτικής ανυπακοής στη Γερμανία, το οποίο αρνείται να υποταχθεί στη νέα θρησκεία με την οποία η παγκόσμια οικονομική δύναμη κρατά ιδεολογικά υπό τον έλεγχό της την Ευρώπη και τον κόσμο. 

Εξαιρετική η απολογία του  πριν την νέα του καταδίκη, η οποία δημιούργησε μεγάλο θόρυβο, αφού συνέχισε να είναι κάθετος στα πιστεύω του. Προσπάθησε και πάλεψε με όλα τα μέσα. Πέρα από ιδεολογίες, απευθυνόταν σε πολλούς αριστερούς ακτιβιστές λέγοντας: «Ο καιρός για την ταξική πάλη τελείωσε. Μια μάχη με πολύ πιο αβέβαιο αποτέλεσμα διαφαίνεται στον ορίζοντα … η μάχη για την επιβίωση του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού».

πηγή

Crusade of Sound - Θα Επιστρέψουμε

 

Εις μνήμην του αριστερού Εθνικοσοσιαλιστή Horst Mahler

γράφει ο Κ.Σ.

Απ’ τη φωτιά της μαρξιστικής επανάστασης πέρασες στο αίμα του εθνικού αρχέγονου, για να αναμετρηθείς με τη βούληση του ίδιου του κόσμου. 

Από τη ρομαντική λύσσα, στην απόγνωση της Αριστεράς, από την ένοπλη δράση της RAF, στην ιδεολογική φλόγα του Εθνικοσοσιαλισμού. 

Ήταν ο μόνος τρόπος για να τιμωρήσεις την Ιστορία που μετατρέπεται σε πόρνη.

Ήσουν Μαρξιστής, ήσουν Εθνικοσοσιαλιστής, μα πάνω απ΄όλα ήσουν Ελεύθερος και αυτό δεν στο συγχώρεσαν ποτέ. 

Η πίστη σου και οι πράξεις σου δεν μπορούν να χωρέσουν σε εποχές σαν τη δική μας, γιατί το Αίμα και η Γη είναι έννοιες ακαταλαβίστικες για τους κοινούς ανθρώπους. 

Πλήρωσες την ζωή σου με φυλακίσεις, περιθωριοποίηση και μοναξιά γιατί ποτέ σου δεν γονάτισες.

Η ιστορία δεν ανήκει στους ηθικούς, αλλά στους επικίνδυνους. 

Στους ανθρώπους με βούληση, σε αυτούς που μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να ζεις χωρίς εξουσιαστές.

Καλό ταξίδι στο Φως γερόλυκε!

Danke für alles, Horst

Αυτόνομοι Αθηνών: πύρινο μέτωπο Κρυονερίου (https://athensautonomous.com/)

Sir Oswald Mosley, 1939 ομιλία της Βρετανικής Ένωσης

 

 «Φυσικά, πιστεύουμε στη δική μας φυλή. Κάθε άντρας ή γυναίκα που αξίζει αυτό το όνομα πιστεύει στη δική του φυλή όπως πιστεύει στη δική του οικογένεια. Αλλά το να πιστεύεις στη φυλή ή την οικογένεια κάποιου δεν σημαίνει ότι θέλει να βλάψει άλλες φυλές ή οικογένειες. 

Είναι η κοινή λογική των ανθρώπων μας, το ένστικτο που μας δένει με την παράδοσή μας, όπως αγαπάμε τους αγαπημένους μας. Δεν επιδιώκουμε να βλάψουμε τους άλλους. 

Επιδιώκουμε μόνο να προστατεύσουμε και να υποστηρίξουμε τους δικούς μας, να διασφαλίσουμε ότι το πνεύμα του λαού μας θα αντέξει για τις επόμενες γενιές. 

Δεν είμαστε εδώ για να μισούμε, αλλά για να αγαπάμε: για να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, τη φυλή μας, το έθνος μας. Ακριβώς όπως ένας άνθρωπος υπερασπίζεται την οικογένειά του, υπερασπιζόμαστε την ταυτότητά μας, όχι για να μειώσουμε τους άλλους, αλλά για να διασφαλίσουμε την επιβίωση μας»

Η φιλοσιωνιστική Δεξιά του Κυρίου ...

 

Κυκλοφορεί: Ανάκτηση #12 ( (https://anaktisi-mag.gr/)

 ΑΝΑΚΤΗΣΗ α.τ. 12

4,50 €

Κυκλοφόρησε εν μέσω θέρους το νέο, 12ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση, του μοναδικού εθνικιστικού περιοδικού που μένει μακριά από κόμματα και εξαρτήσεις! Με πλούσια ύλη και εκτενή αρθρογραφία για τα θέματα που αφορούν όλους τους πατριώτες.

Οι διεθνείς εξελίξεις μέσα από φρέσκια ματιά, ιδεολογικά κείμενα καθώς και ιστορικά, παρουσιάζονται για μια εναλλακτική ενημέρωση.

Το απάνθρωπο καθεστώς Χότζα στην Αλβανία και το όργανο κομμουνιστικής προπαγάνδας, η ΕΟΚΑ Β’ και ο αγώνας για την Ένωση, ο χάρτης της βιοπολιτικής των Τεμπών και το άγνωστο κείμενο του Δραγούμη.

Τι συμβαίνει με την σύγκρουση Ατλαντισμού και Ευρασίας; Νέα από το μέτωπο της Ουκρανίας, ειδήσεις από τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα, μουσική, βιβλίο, κινηματογράφος και δύο συνεντεύξεις! Και μαζί δώρο αυτοκόλλητο «Δραγούμης – Όσοι Ζωντανοί!»

Το 12ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση βρίσκεται ξανά μέσω του δικού μας δικτύου διανομές σε όλη την Ελλάδα αλλά και μέσω της Λόγχης (τηλέφωνο 2103611590) σε κάθε σπίτι. 

Διαβάστε σε αυτό το τεύχος:

ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

το editorial της Ανάκτησης

UDO VOIGHT, ΕΝΑΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΕΓΧΡΙΣΤΩΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

Από τον Πέτρο Ι. Νικολού

ΑΤΛΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΑΣΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

του Βαγγέλη Αραγιάννη

«ΕΙΝΑΙ ΦΘΗΝΟΤΕΡΟ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΑΤΣΑΛΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΑΙΜΑ ΣΤΙΣ ΒΑΛΤΙΚΕΣ»

Συνέντευξη με έναν Γερμανό Εθελοντή στο πλευρό των Ουκρανών

Η ΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

επιμέλεια Ιωάννης Δικταίος

ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ

Η περίπτωση της Isabel Peralta

LSNS: Η ΣΛΟΒΑΚΙΚΗ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»

γράφει ο Γιάννης Κολοβός

«ΛΑΪΚΟ ΒΗΜΑ»: ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

του Γιώργου Μάστορα 

Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

του Λουκά Νοταρά

ΘΑΝΑΤΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΧΑΪΝΤΕΓΚΕΡ

Γράφει ο Άγγελος Δημητρίου

ΑΝΑΚΤΗΣΗ τεύχος 12

52 σελίδες

και ΔΩΡΟ αυτοκόλλητο ΙΔΑΣ

αγοράστε το νέο τεύχος από εδώ

ή τηλεφωνικά στο 2103611590

ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ Η Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

του Κωνσταντίνου Τσοπάνη

Ο ΤΑΠΕΙΝΟΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΥΛΙΣΜΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΑΝΥΨΩΜΑ

Το άγνωστο και ημιτελές κείμενο του Δραγούμη: μέρος του αδημοσίευτου μυθιστορήματος «Οι τρεις φίλοι».

αντιγράφει και σχολιάζει ο Γιώργος Δημητρούλιας

ΕΟΚΑ Β' ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ!

του Νίκου Παπαγεωργίου 

ΕΥΡΩΠΗ, ΝΕΟΛΑΙΑ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

του Κώστα Μποβιάτσου

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ (ΕΛΛΗΝΙΚΟ) ΡΟΚ ΣΤΙΣ ΦΑΒΕΛΕΣ!

αποστολή στην Βραζιλία Κώστας Μανιάτης

HOBBIT, ΜΕ ΡΙΖΕΣ ΒΑΘΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΓΩΝΟΥΝ

συνέντευξη στην Κατερίνα Τ.

PLAY IT LOUD!

Από τον Αλμπέρτο Λιανό

ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΑΨΑΜΕ, ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΚΟΥ

Franco Freda για Παλαιστίνη και αριστερό αντισιωνισμό (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 «Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η αλληλεγγύη μου στον αντισιωνιστικό αγώνα μπορεί να υποστηρίξει την θέση που θα ανακάλυπτε σε αυτόν έναν εμβληματικό σύνδεσμο με αριστερούς κύκλους. 

Μπορεί μόνο να υποστηρίξει την έξυπνη ευαισθησία που επιδεικνύει ένα μέρος της αριστεράς σε αυτό το ζήτημα και - σε περιορισμένο βαθμό - θα χρησιμεύσει μόνο για να καταγράψει την ειλικρίνεια μερικών μεμονωμένων περιθωρίων της αριστεράς, ενάντια στον υστερικό ενθουσιασμό για τον σιωνισμό που έρχεται στην επιφάνεια υπό την δράση σημαντικών δυνάμεων της Αριστεράς και της Δεξιάς σε Ιταλία και Ευρώπη, όλες αναδυόμενες από την ίδια πλουτοκρατική μήτρα. 

Σε κάθε περίπτωση μόνο η κακή πίστη θα μπορούσε να εμπιστευτεί το «μονοπώλιο» των αντισιωνιστικών θέσεων στις διάφορες αριστερές οργανώσεις: αυτό επιβεβαιώνεται από τις θαρραλέες θέσεις του «φασίστα» Μπαρντές,  των Γάλλων «νεοναζί» της Orde Nouveau, του Χένρι Κόστον. 

Ήμουν ένας από τους πρώτους - και ένας από τους λίγους - στην Ιταλία το 1963 που καταδίκασαν μέσω ενός φυλλαδίου την πολιτική των λεηλασιών, δολοφονιών και σφαγών (με μία λέξη γενοκτονία) που ασκείται από την εβραϊκή αποικιοκρατία στην σιωνιστοκρατούμενη Παλαιστίνη».

Franco Freda, Δύο γράμματα ενάντια στο Ρεύμα

Αυτόνομοι Αθηνών: για το Μάτι (https://athensautonomous.com/)

Αυτόνομοι Αθηνών: παρέμβαση στην είσοδο του ΟΠΕΚΕΠΕ (https://athensautonomous.com/)

Αυτόνομοι Αθηνών: πλατεία Ιαπωνίας (https://athensautonomous.com/)

Η υποταγή της Ελλάδος στο Ισραήλ που βαφτίζεται «συμμαχία» (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 Η Ελληνοισραηλινή φιλία είναι μια νεωτερίζουσα και σαφέστατα κατασκευασμένη πολιτικά συμμαχία η οποία με άρμα την χρεοκοπημένη Ελλάδα προσπαθεί να διατηρήσει την αποικία του χρέους που δημιουργήθηκε στην πατρίδα μας την μνημονιακή περίοδο αφενός και σαφέστατα να εξασφαλίσει γεωοικονομικούς διαδρόμους για τις ΗΠΑ αφετέρου στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. 

Όμως για να αποφύγουμε την μακροσκελή γεωπολιτική ανάλυση(ίσως σε ένα άλλο άρθρο) ας επικεντρωθούμε στα της Ελλάδος και κατά προτίμηση στο κατά πόσο είμαστε πραγματικοί σύμμαχοι ή έστω εταίροι.

Αρχικώς είναι γνωστό πως κατά την περίοδο των μνημονίων και της τροικανής επέλασης αρκετοί Έλληνες έχασαν τις περιουσίες τους ενώ η ελληνική βιοτεχνία που ήταν κομμάτι μιας μακροχρόνιας οικονομικής και όχι μόνο παράδοσης της Ελλάδος καταστράφηκε. Τα διάφορα Funds απαλλοτρίοσαν τα ελληνικά ακίνητα και τα έδωσαν σε επενδυτές αμφιβόλου κοινωνικοοικονομικής εγκυρότητας. 

Η Γλυφάδα φερειπίν από το 2015 είναι σε χέρια Τούρκων επενδυτών οι οποίοι κινούνται τόσο στον χώρο της εστίασης όσο και στην ξενοδοχειακή βιομηχανία για την οποία επαίρετε ο Μητσοτάκης

για να διαβάσετε το άρθρο εδώ ...

Ποιος έχει την πολιτική ευθύνη για την προώθηση αυτών; Φυσικά ο μεγάλος σκακιστής, ο μεγάλος πολιτικός που δεν ανέλαβε ευθύνη για τίποτε ...