ΕΛΔΥΚ: η τελευταία μάχη

Αυτόνομοι Αθηνών

 

Το εθνικιστικό κίνημα και η Παλαιστίνη (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 Κάθε Παλαιστίνιος είναι ένας σύντροφος, ο ίδιος εχθρός, στο ίδιο χαράκωμα

Δεδομένου ότι τα φολκλορικά ή περιθωριακά κινήματα μιας δεξιάς που θεωρεί τον εαυτό της «ριζοσπαστικό» έχουν πρόσφατα, ενώ κανείς δεν νοιαζόταν για τη γνώμη τους, διακηρύξει τη θέση του «ούτε κεφίγια ούτε κιπά», φαίνεται χρήσιμο να θυμηθούμε τη θέση του Εθνικοεπαναστατικού Κινήματος (NR) για την Παλαιστίνη και τη σιωνιστική οντότητα.

Για εμάς:

1. Ο Σιωνισμός είναι ένας υστερικός εθνικισμός που γεννήθηκε στην Κεντρική Ευρώπη στα εκκοσμικευμένα περιθώρια ενός θρησκευτικού κινήματος που ασκεί αυστηρή ενδογαμία. 

Μόνο μια φαντασίωση, θρησκευτικής προέλευσης, τον συνδέει με την Παλαιστίνη.

2. Η σιωνιστική οντότητα είναι ένα αποικιακό κράτος όπου αλλόχθονες έποικοι, κυρίως από δυτικές χώρες, που επιβάλλουν βάναυσα την κυριαρχία τους στον ιθαγενή πληθυσμό.

3.  Η δέσμευση του Εθνικοεπαναστατικού Κινήματος (NR) στο πλευρό της παλαιστινιακής αντίστασης είναι από παλιά και ιστορικά τεκμηριωμένη

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Τσεζάρε Φόρνι. Αγροτοφασίστας και αντιφρονούντας Μέρος Α' - (https://theostyghskompania.blogspot.com/)

 

Ο Cesare Forni αποτελούσε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες των αρχών του φασιστικού κινήματος καθώς και πρωτεργάτης του επονομαζόμενου «αγροτοφασιστικού» κινήματος μέσα στο Fasci italiani di Combattimento και μετέπειτα, με στενούς δεσμούς με την περιοχή της Lomellina.

 Ιστορικός σύμμαχος δηλαδή, όλων όσων αισθανόμαστε περήφανοι για τα πατρογονικά μας μέρη και για τις ρίζες μας.

Προερχόταν από αγροτική οικογένεια, όχι από μια μεγάλη ελίτ γαιοκτημόνων, όπως αρέσκονται οι κριτές του να διατυπανίζουν. 

Δεν ήταν τοκογλύφος που εκμεταλλευόταν τους αγρότες, όπως, για παράδειγμα, φέρεται να έκανε η οικογένεια του Τζιάκομο Ματτεότι. 

Ο Φόρνι ήταν συνδικαλιστής, μια προσωπικότητα από την πρώιμη φάση του φασισμού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «κόκκινο φασισμό» ή ακόμα και αριστερό φασισμό, αφιερωμένος στην υπεράσπιση των αγροτών και των εργατών από την ασυδοσία των παλαιών ελίτ της γης του ιταλικού βορρά

 για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Ο αντάρτης Louis - Ferdinand Celine (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Σαν σήμερα στο Meudon, κοντά στο Παρίσι, το 1961, πεθαίνει ο μεγαλύτερος συγγραφέας της Γαλλίας του 20ου αιώνα, ο Louis-Ferdinand Celine. 

Έχω ξαναγράψει άρθρα και ένα βιβλίο για τον άνθρωπο αυτόν, αλλά δεν φτάνουν για να καλύψουν το στυλ του πνεύματος του. 

Σήμερα σαν Memoriam, σας παραθέτω σε μετάφραση μου, μια από τις λίγες συνεντεύξεις που έχει δώσει, με απαντήσεις μοναδικές, ωμές σκληρές. 

Άλλωστε δεν ήταν και ο φιλικότερος μετά από όλα όσα πέρασε στην ζωή του, αυτός που ήταν και γιατρός των φτωχών. 

Ένας από τους "καταραμένους" του 1900 και αυτός, θύμα της νεωτερικότητας και της πολιτικής ορθότητας

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Καντάφι, Λιβύη και λαθρομεταναστευτικό (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

για περισσότερα εδώ ...

 

Καλό ταξίδι Λιάκο ...

 

Αλληλεγγύη στη Casa Pound (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

του Τάσου Σοφούλη

Αλληλεγγύη στη Casa Pound χωρίς ναι μεν αλλά. Με αφορμή την κατάληψη του Circolo Futurista το αστικό κράτος προέβει σε ποινική δίωξη του Gianluca Iannone και άλλων Ιταλών συντρόφων.

Η αντιπαράθεση της CasaPound με το κράτος είναι πρωτίστως υπαρξιακή και δευτερευόντως πολιτική διότι στο πρόσωπο της Casa Pound το σύστημα χτυπάει την οργανωμένη συλλογικότητα που στέκεται όρθια πέραν του πολιτικαντισμού ο οποίος είναι ελεγχόμενος βλέπε Meloni.

Το σύστημα γνωρίζει πως η απάντηση δεν θα δοθεί μέσα από την Δεξιά η οποία, εκτός από ενοχική είναι και βαθιά ανιδεολόγητη, αλλά μέσα από οργανωμένες και συνειδητές κοινότητες που στοχεύουν στην αλλαγή συνειδήσεων.

πηγή

Νέα έκδοση: Το Λεγεωναρικό φαινόμενο (Μετάφραση από το πρωτότυπο, με εισαγωγή και σχόλια του Δρος Κωνσταντίνου Τσοπάνη)

Πρόκειται για τέσσερις διαλέξεις θεολογικού, φιλοσοφικού και ιδεολογικού περιεχομένου, Μετάφραση από το πρωτότυπο, με εισαγωγή και σχόλια του Δρος Κωνσταντίνου Τσοπάνη, που έδωσε ο πανεπιστημιακός Καθηγητής Nae Ionescu στη φυλακή όπου εκρατείτο με προσωπική εντολή του βασιλέως της Ρουμανίας Καρόλου Β. 

Ο καθηγητής Nae Ionescu δολοφονήθηκε, αλλά το όραμα του επιβίωσε μέσα από τα έργα του.

“Το πρόβλημα με την Εκκλησία στις ημέρες μας είναι ότι οι ψευτοχριστιανοί πήραν τη διοίκηση στα χέρια τους και διώχνουν από αυτήν όσους πραγματικά πιστεύουν!” δήλωνε ευθαρσώς ο καθηγητής Nae Ionescu και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Μύρων Κριστέα διέταξε τον αγιογράφο των Πατριαρχείων να δώσει στον διάβολο την όψη του Ionescu. 

Η δολοφονία χαρακτήρος του ανθρώπου που υπήρξε ο ιδεολογικός μέντορας της Λεγεώνος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, είχε αρχίσει και δεν θα έπαυε ούτε μετά τον θάνατο του. Στις κατηγορίες που εξαπέλυαν εναντίον του εκείνος απαντούσε:

“Εγώ είμαι υπόλογος μόνον έναντι του Θεού και του έθνους μου! Κηρύξατε τον πόλεμο σε εμένα και το έθνος μου και τώρα μου ζητάτε να συνθηκολογήσω. 

Δεν θα το κάνω αφού γνωρίζω καλά ότι στη φύση δεν υπάρχει ειρήνη. Η μόνη σκληρή και η υπέρτατη αλήθεια είναι ο πόλεμος! Αυτήν κηρύσσω στο Έθνος μου, αφού τα έθνη τα οποία κατανοούν αυτήν την αλήθεια ζουν. Τα υπόλοιπα χάνονται!”

πηγή

Pierre Drieu La Rochelle

 

Γεννήθηκα μέσα στη Δεξιά και έχω διατηρήσει από την εκπαίδευσή μου το αίσθημα της εξουσίας, καθώς και το άφθαρτο αίσθημα της πατρίδας. Αλλά έπρεπε να στραφώ στην Αριστερά για να βρω τη βαθιά επίγνωση της κοινωνικής αναταραχής που προκαλείται από έναν παρακμάζοντα φιλελευθερισμό, από έναν καπιταλισμό που δεν είχε πλέον καμία αρετή. Αλλά όταν ήμουν στην Αριστερά, μου έλειπε η Δεξιά. Δεν μπορούσα να ξεχάσω ότι το Παλαιό Καθεστώς, τόσο απεχθή από τους σοσιαλιστές, είχε δημιουργήσει με τη διεθνή των βασιλιάδων ένα σκίτσο ευρωπαϊκής ενότητας, που οι δημοκρατίες δεν είχαν ξαναδεί ούτε καν την εποχή της Κοινωνίας των Εθνών. Τελικά, το 1930, είδα τη μόνη δύναμη ικανή να συμφιλιώσει αυτές τις φαινομενικά ασυμβίβαστες αντιφάσεις να αναδύονται μεταξύ Ρώμης και Βερολίνου. Είδα τον φασισμό.

Pierre Drieu La Rochelle

Ανένταχτοι - Λάρισα

 

Conan - What is Best in Life

 

Γιώργο Γαρμπή καλό πέρασμα …

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Απέναντι στους «μοναχικούς λύκους» που πολεμούν την σάπια νέα τάξη πραγμάτων και την δυσωδία του καθεστώτος, οφείλουμε να στεκόμαστε χωρίς παρωπίδες και εγωισμούς παρά τις όποιες διαφωνίες. 

Δύσκολη αυτή η στάση αλλά και τι δεν είναι δύσκολο σήμερα στην καθημερινή καταιγίδα της ανθελληνικής εξουσίας. Πριν λίγες ημέρες «έφυγε» ένας αντίπαλος μας ο Γιώργος Γαρμπής των εκδόσεων «Ελεύθερος Τύπος», μια εμβληματική μορφή των αναρχικών εντύπων, ένας «Προμηθέας» της αντίπερα όχθης. 

Ευγενικός και πολυδιαβασμένος, κάτοχος τεσσάρων πτυχίων, διέθετε ήθος και γνώσεις ενώ τολμούσε να πει την αλήθεια για τον εισοδισμό των αριστεριστών στις τάξεις των αναρχικών. Δεν απέφευγε τον διάλογο με τους «Φασίστες» αφού η διαλεκτική του δυναμική έσπαγε τα καλούπια του ιδεολογικού φανατισμού. 

Όταν οι «αντιφασίστες» έκαιγαν τα εθνικιστικά βιβλιοπωλεία στάθηκε αντίθετος σε αυτή την πρακτική και μάρτυρες αυτής της στάσης είναι όσοι τον γνώριζαν από την «αποδώ μεριά» και επισκέπτονταν το βιβλιοπωλείο του στα Εξάρχεια. 

Λάτρης της σκέψης του Κροπότκιν που να σημειωθεί ότι επηρέασε στο μέγιστο την ιδεολογική σύνθεση του Συνταγματάρχη Καντάφι. 

Αγνοούσε επιδεικτικά τις μισελληνικές εμμονές μεγάλης μερίδας του «χώρου» του που καταπίνει σήμερα αμάσητη την woke προπαγάνδα, ένιωθε την απειλή των «Ταλιμπάν των Εξαρχείων» που σήμερα αρέσκονται στο να επιτίθενται σε πιτσιρικάδες για ένα πατριωτικό ραφτό ή απειλούν γυναίκες εργαζόμενες συλλόγου που είναι υπέρ των αγέννητων παιδιών. 

Γνώριζε και στηλίτευε την ηθική παρακμή των σημερινών «αντιεξουσιαστών» που όπως έλεγε ο ίδιος «βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος», ενώ αίσθηση είχε προκαλέσει η δήλωση του ότι η δίωξη της «Χρυσής Αυγής» ήταν ουσιαστικά ένα κόλπο του αστικού καθεστώτος που την παρουσίασαν ως «μπαμπούλα» για την κρεμάσουν στο τέλος ως παράσημο στο πέτο του εκάστοτε πρωθυπουργού που υπακούει στο ΚΙΣ αλλά και για να τελεσφορήσουν οι παρασκηνιακοί σχεδιασμοί των πραγματικών καταπιεστών σε επίπεδο νομοθετικό και λοιπών πολύπλευρων διώξεων.

Λιγοστεύουν όλο και περισσότερο οι «αντάρτες της σκέψης» που έχουν κάτι να πουν - έστω και αν διαφωνούμε - σε σχέση με αυτούς που κυριαρχούν και ψευδολογούν στα ΜΜΕ και τα «χωνιά» της παραπληροφόρησης.

Της Γης οι Κολασμένοι: Η υποστήριξη των Εθνικοσοσιαλιστών στα αντιαποικιοκρατικά κινήματα Ι (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 Οι απρόσμενες νίκες του Άξονα κατά τον Β΄ΠΠ και η αμφισβήτηση της παγκόσμιας τάξης των ισχυρών της Γης γέμισαν με ελπίδα εκατομμύρια ανθρώπους που ζούσαν κάτω από τον ζυγό της αποικιοκρατίας των Συμμάχων, εκατομμύρια στρατεύτηκαν στο πλευρό του Άξονα αναγνωρίζοντας ότι τώρα είναι η στιγμή να δοθεί το θανατηφόρο χτύπημα στο τέρας της αποικιοκρατίας. 

Στις φωτογραφίες:

Στην Δύση στο Βερολίνο το 1943, στην μέση ο Ινδός ηγέτης του απελευθερωτικού στρατού της Ινδίας Chandra Bose, αριστερά ο Μεγάλος Μουφτής των Ιεροσολύμων, θείος του Γιασέρ Αραφάτ και επικηρυγμένος από τους Άγγλους αρχηγός του Απελευθερωτικού Κινήματος της Παλαιστίνης Mohammad Amin Al Husayni και δεξιά ο πρωθυπουργός του Ιράκ που οργάνωσε το πραξικόπημα και επιτέθηκε στους Άγγλους δυνάστες της χώρας του την Άνοιξη του 1941, Ali al Gaylani

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Hammer Kun palaa Jerusalem

 

Το ίνδαλμα των αντιφασιστών ακροδεξιών νεοεθνικιστών

 

Dr. Johann von Leers: ο Αγώνας των Αράβων μια βαθιά Γερμανική υπόθεση

 

Η Μεταπολεμική Δράση του Johann von Leers και οι Σχέσεις Γερμανίας - Αραβικών Κρατών

Ο Dr. Johann von Leers, καθηγητής και ταγματάρχης των SS, υπήρξε μέλος του Γερμανικού Υπουργείου Προπαγάνδας του Γιόζεφ Γκέμπελς. Στο πλαίσιο των εργασιών του εκεί, μεταξύ άλλων κειμένων, το 1942 συνέγραψε την πραγματεία «Judaism and Islam as Opposites» («Ιουδαϊσμός και Ισλάμ ως Αντίπαλοι»).

Μετά το τέλος του πολέμου, ο von Leers δραπέτευσε στην Αργεντινή. Το 1956, μετά από προτροπή του Μεγάλου Μουφτή των Ιεροσολύμων, Μοχάμεντ Αμίν αλ-Χουσεϊνί, μετακόμισε στην Αίγυπτο, όπου ασπάστηκε το Ισλάμ και έλαβε το όνομα Ομάρ Αμίν. Διορίστηκε από την κυβέρνηση του Νάσερ στο Αιγυπτιακό Υπουργείο Προπαγάνδας και ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου του Προέδρου.

Το Καταφύγιο των Γερμανών Φυγάδων

Η μεταπολεμική Αίγυπτος, υπό την ηγεσία του Προέδρου Νάσερ και αργότερα του Σαντάτ, αποτέλεσε καταφύγιο για εκατοντάδες υψηλόβαθμους Γερμανούς φυγάδες του πολέμου. Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισε ο Παλαιστίνιος Μουφτής των Ιεροσολύμων, Μοχάμεντ Αμίν αλ-Χουσεϊνί. Ο αλ-Χουσεϊνί, ο οποίος διατηρούσε επαφές με πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη της γερμανικής ηγεσίας, οργάνωσε μεταπολεμικά τη φυγάδευση μεγάλου αριθμού Γερμανών καταζητούμενων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πρόεδροι της Αιγύπτου, Νάσερ και Σαντάτ, οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία μετά την πτώση του Βασιλιά Φαρούκ, είχαν υπάρξει μέλη της οργάνωσης «Κίνημα των Ελεύθερων Αξιωματικών» (Free Officers Movement) και συνεργάτες των Γερμανών κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Γερμανοί Σύμβουλοι και Αραβικές Απελευθερωτικές Οργανώσεις

Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Αιγύπτου και της Συρίας στελεχώθηκαν από πλήθος Γερμανών συμβούλων, συμπεριλαμβανομένων πρώην ανδρών της Γκεστάπο και των SS. Ο Νάσερ, σε συνεργασία με τον Μεγάλο Μουφτή, παρείχε σε αυτούς προστασία και νέα ταυτότητα. Μαζί τους, οργανώθηκαν οι απελευθερωτικές οργανώσεις της Παλαιστίνης, με στόχο τη συνέχιση του αγώνα εναντίον των Εβραίων της περιοχής.

Η σελίδα έχει στη διάθεσή της μια λίστα με τουλάχιστον 32 υψηλόβαθμα στελέχη της Γκεστάπο και των SS, οι οποίοι ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό, απέκτησαν νέα ταυτότητα και τοποθετήθηκαν ως μέλη των μεταπολεμικών κυβερνήσεων της Αιγύπτου και της Συρίας. Οργάνωσαν έτσι τη συνέχιση του αγώνα των Αράβων, οι οποίοι «δεν ξέχασαν τους παλιούς τους φίλους».

Ο Ρόλος των Ελλήνων της Αιγύπτου

Φυσικά, δεν ξεχάστηκε ποτέ ο ρόλος των Ελλήνων της Αιγύπτου ως «κολαούζων» των Άγγλων, κάτι που αποτέλεσε και την πραγματική αιτία της εκδίωξής τους από την Αίγυπτο. Οι πρώτες αραβικές απελευθερωτικές οργανώσεις, που οργανώθηκαν και με τη βοήθεια των Γερμανών, είχαν εθνικιστικό χαρακτήρα. Για αυτόν τον λόγο, οι δυτικές δυνάμεις καλλιέργησαν τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, είτε πλήττοντας είτε αλώνοντας αυτές τις αρχικές οργανώσεις.

Εθνικιστική ανασκόπηση: τεύχος ΙΙΙ

 

Franco Freda

Είμαστε παιδιά του πρόσφατου παρελθόντος (φασισμού), αλλά απόγονοι του μακρινού παρελθόντος. Ο  Wilhelm Reich  (ένας πολύ βαθυστόχαστος Εβραίος σε ορισμένες από τις προτάσεις του) ορθώς υποστήριξε ότι οι «φασίστες» δεν γεννήθηκαν χθες, αλλά έχουν πίσω τους δύο χιλιάδες χρόνια πολιτιστικής παράδοσης.

Σε αυτή την ευθεία γραμμή λοιπόν, ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Φασισμός αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό τμήμα  και αποτελούν μια κληρονομιά που εμείς, οι νόμιμοι κληρονόμοι, αποδεχόμαστε. 

Πιστεύετε πραγματικά ότι όσοι γνωρίζουν ότι προέρχονται από μακριά και πηγαίνουν μακριά μπορούν να φοβούνται μια στάση (γιατί, άλλωστε, αυτό επιλύει μια ήττα) κατά μήκος του δρομολογίου τους;

Franco Freda, Μονόλογοι

Το μυστήριο του πολεμιστή βαρώνου Roman Fëdorovič von Ungern - Sternberg (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

Μένουμε σήμερα στη μυστηριώδη φιγούρα του βαρώνου Roman Nicolaus (στα ρωσικά Roman Fëdorovič) von Ungern-Sternberg (1886-1921), θρυλικού μαχητή της τσαρικής Ρωσίας γερμανο – ουγγρικής καταγωγής, που έμεινε στην ιστορία και ως Ungern Khan και με παρατσούκλια κάπως χοντροκομμένα, όπως ο Μαύρος Βαρόνος, ο Τρελός Βαρόνος, ο Αιματηρός Βαρόνος, για να υπογραμμίσουν την φαντασμαγορική τους σκληρότητα.

Θα παραθέσω το άρθρο του Julius Evola, αλλά και για να προσφέρουμε μια εικόνα του Ungern Khan με πραγματικά επίκεντρο την παραδοσιακή έννοια, παραθέτω και ένα κείμενο του Claudio Mutti, ο οποίος επαναφέρει τη φιγούρα αυτού του μυθικού ηγέτη με τον δικό του τρόπο. Και για να παραμείνουμε σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε ότι ο Oswald Spengler αλλά και ο Alexandr Dugin μίλησαν επίσης για τον Ungern Khan καθώς οι δύο αναφέρονται σαν ονόματα, σε ένα άλλο δοκίμιο πάλι από τον Claudio Mutti

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Φυσιογνωμικά – Το αρχαιοελληνικό φυλετικό εγχειρίδιο (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

του Μυρμιδόνα 

Ο όρος «επιστήμονας» ίσως είναι αρκετά μικρός για να περιγράψει την ιδιότητα του Αριστοτέλη. Αν και ο τελευταίος έχει καταστεί κυρίως γνωστός για την ηθική και πολιτική του φιλοσοφία μέσω των έργων του Ηθικά Νικομάχεια και Πολιτικά, μεταξύ άλλων, δεν θα έπρεπε να λησμονείται ότι τον Σταγειρίτη φιλόσοφο τον απασχόλησαν και σωρεία άλλων θεμάτων, τα οποία εκτείνονται από την μεταφυσική μέχρι την μετεωρολογία και την βιολογία των ζώων. 

Στο ευρύτερο όμως αναγνωστικό κοινό ή ακόμη και τον εθνικιστικό χώρο, είναι άγνωστο το έργο Φυσιογνωμικά, το οποίο θεωρείται μεν ότι γράφτηκε από τον Αριστοτέλη, αλλά αυτό αμφισβητείται εντόνως από ακαδημαϊκούς κύκλους και μη. 

Η δομή, το ύφος και τα εμπειρικά παραδείγματα τουγραπτού κειμένου, τα οποία επικαλείται συνεχώς ο συγγραφέας αυτού ομοιάζουν πολύ με τα βιβλία, τα οποία αποδίδονται οπωσδήποτε στον Αριστοτέλη, όμως όπως συμβαίνει και με άλλα έργα, τα οποία χαρακτηρίζονται γενικώς ως αριστοτελικά, δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι πράγματι τα Φυσιογνωμικά αποτελούσαν δικό του δημιούργημα

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Ernst Junger

 

Τιμή σε αυτούς που υπερασπίζονται την Πατρίδα: αφισοκόλληση Αυτόνομων για την Αντισιωνιστική Αντίσταση

Ο «Αδελφός ηγέτης» Muammar al-Qaddafi για το Ιράν

"Μπορεί το Ιράν να υποβληθεί σε στρατιωτικό χτύπημα των ΗΠΑ ή του Ισραήλ, και αν ναι, ποια θα ήταν η εκτίμηση σας, αδελφέ Ηγέτη;"

"Λοιπόν, όποιος θέλει να φλεξάρει τους μύες του, να ενεργήσει σκληρά και επιθυμεί να δοκιμάσει την τύχη του, πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της δράσης και του εγχειρήματος του. Το Ιράν είναι μια κυρίαρχη χώρα και έχουν κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Σίγουρα τα αδέρφια μας στο Ιράν έχουν υπολογίσει το αποτέλεσμα κάθε σεναρίου και ξέρουν ποιο είναι το καλύτερο για αυτούς. Δεν ξέρω τι θα αποφασίσουν, αλλά ξέρω ότι δεν θα είναι καλό για τον εχθρό αν αντιμετωπίσει το Ιρανικό Ummah.

Εάν κάποιος τολμήσει και τα βάλει με τον Ιρανικό λαό, δεν πρέπει να έρθει τρέχοντας όταν καταστρέφει τον κόσμο. Όποιος θέλει να χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, επιθυμεί να καταστρέψει τον κόσμο"

(2004)

Μήνυμα του Ανώτατου Ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης προς τον Ιρανικό λαό μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος

Στο Ιράν δεν πίνουν Coca-Cola, δεν προσκυνούν το Ισραήλ και δεν έχουν βάσεις του ΝΑΤΟ. Μάλλον όλα αυτά είναι αρκετά για να τους αποκαλούμε τρομοκράτες.

Το Ιράν, είναι η χώρα που το 1953 τόλμησε να εθνικοποιήσει το πετρέλαιο της και πλήρωσε το κόστος με το πραξικόπημα που οργάνωσε η CIA και η MI6. Από τότε, η Δύση φροντίζει να την παρουσιάζει ως τον "κακό" της περιοχής. 

Πόσο κακό μπορεί να είναι ένα κράτος που ακόμα αντιστέκεται στον περιούσιο λαό και αρνείται να γίνει μαριονέτα;

Ας κατανοήσουν κάποιοι ότι ένας είναι ο προαιώνιος εχθρός. 

Μήνυμα του Ανώτατου Ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης προς τον ιρανικό λαό μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος

 Οι Ένοπλες Δυνάμεις θα καταστρέψουν το αχρείο σιωνιστικό καθεστώς / Ο λαός να είναι βέβαιος ότι δεν θα υπάρξει καμία αμέλεια σε αυτό το ζήτημα

Εν ονόματι του Θεού, του Ελεήμονα, του Φιλεύσπλαχνου

Απευθύνω τους χαιρετισμούς μου στον αγαπητό και μεγάλο λαό της χώρας μας. Εκφράζω τα συλλυπητήρια και τα συγχαρητήριά μου στον ιρανικό λαό και στις οικογένειες για το μαρτύριο των αγαπημένων στρατηγών και επιστημόνων μας, γεγονός που είναι αναμφίβολα βαρύ για όλους, καθώς και για τον θάνατο μερικών αμάχων. Ελπίζουμε, με τη βοήθεια του Θεού, ο Ύψιστος να ανυψώσει τις βαθμίδες τους και να περιβάλει τις αγνές ψυχές τους με τη θεία Του χάρη.

Και τώρα, το θέμα που ήθελα να μοιραστώ με τον αγαπητό λαό μας είναι ότι το σιωνιστικό καθεστώς διέπραξε ένα τεράστιο λάθος, ένα σοβαρό σφάλμα, ένα έγκλημα. Οι συνέπειες αυτού του σφάλματος θα το καταστρέψουν, με τη θεία βοήθεια. Ο ιρανικός λαός δεν θα συγχωρήσει το αίμα των πολύτιμων μαρτύρων του, ούτε θα παραβλέψει την παραβίαση του εναέριου χώρου της χώρας του. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι έτοιμες και οι υπεύθυνοι της χώρας και όλοι οι πολίτες στέκονται στο πλευρό τους.

Σήμερα, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις και κοινωνικές ομάδες της χώρας εκδόθηκαν παρόμοια μηνύματα. Όλοι αισθάνονται ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη μοχθηρή, φαύλη, τρομοκρατική ταυτότητα του σιωνιστικού καθεστώτος με ισχύ. Πρέπει να δράσουμε με δύναμη – και, Θεού θέλοντος, θα δράσουμε με δύναμη. Δεν θα δείξουμε καμία επιείκεια. Η ζωή θα γίνει πικρή γι’ αυτούς, χωρίς καμία αμφιβολία.

Ας μην νομίζουν ότι έπληξαν και τελείωσε. Όχι. Αυτοί άρχισαν και άναψαν τον πόλεμο. Δεν θα τους επιτρέψουμε να διαφύγουν αλώβητοι από αυτό το μεγάλο έγκλημα που διέπραξαν. Είναι βέβαιο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ισλαμικής Δημοκρατίας θα επιφέρουν ισχυρά πλήγματα σε αυτόν τον μοχθηρό εχθρό. Ο λαός είναι μαζί μας, στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων, και η Ισλαμική Δημοκρατία, με τη βοήθεια του Θεού, θα υπερισχύσει του σιωνιστικού καθεστώτος.

Ο αγαπητός μας λαός πρέπει να το γνωρίζει αυτό, να είναι βέβαιος και σίγουρος ότι δεν θα υπάρξει καμία αμέλεια σε αυτό το ζήτημα.

Καὶ εἴθε εἰρήνη, ἔλεος καὶ εὐλογίες τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι μαζί σας. 

 Ραβίνος Σνάιντερ: «Αυτό που βιώνουμε τώρα με τον βομβαρδισμό του Ιράν από το Ισραήλ και όλη αυτή τη σύγκρουση δεν είναι απλώς πολιτικές ειδήσεις. Είναι η εκπλήρωση προφητείας»

Κάθε πύραυλος στην καρδιά του Κτήνους φωτοβολίδα ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο!

link: Από την Βαρσοβία μέχρι την Τεχεράνη: «Κάθε μέρα είναι Ασούρα - κάθε γη είναι Καρμπάλα» کلّ یوم عاشورا، کلّ ارض کربلا - Ενάντια στον Μεγάλο Σατανά μέχρι την ημέρα που θα γίνει η έπαρση του «Κόκκινου Λαβάρου του Πολέμου» στην καρδιά της Κουντς!

«Ο Μωαμεθανικός κόσμος περιμένει Αυτόν, κάτω από την μορφή του Mahdi τον οποίο θα στείλει ο Αλλάχ στο τέλος του κόσμου, να καταστρέψει το κακό μέσα από την δύναμη του δικού του ξίφους, όταν οι Ιουδαίοι θα έχουν γίνει για άλλη μια φορά κύριοι της Ιερουσαλήμ και όταν ο Διάβολος θα τους έχει διδάξει να βάλουν φωτιά ακόμη και στο αέρα που αναπνέουν»

Savitri Devi 

Η επανάσταση του Χομεϊνί είναι η μόνη αληθινή επανάσταση. Μια ιερή κοινωνία, με επικεφαλή κάποιον φωτισμένο από την αλήθεια, όχι από έναν διαφωτίστε  Το Ιράν του μου θυμίζει την Ευρώπη του Μεσαίωνα και ο ίδιος είναι ο ιερέας της δικαιοσύνης. Ο Ριγκαν, από την άλλη πλευρά, είναι η πεμπτουσία του μερκαντιλισμού και της ηγεμονίας των ΗΠΑ, είναι ο χειρότερος μιας αντιευρωπαϊκής κοινωνίας!

Franco Freda, συνέντευξη με τον «Μαύρο Στρατιώτη» (1986)

In memoriam: Roger Coudroy ο πρώτος Ευρωπαίος που έπεσε για την Παλαιστινιακή Αντίσταση (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Στις 3 Ιουνίου 1968, ο Γάλλος εθνικοεπαναστάτης ακτιβιστής Roger Coudroy, έπεσε μαχόμενος εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων. 

Αρχικά μέλος της ριζοσπαστικής εθνικιστικής οργάνωσης «Europe-Jeunesse» σύντομα έφτασε στη Μέση Ανατολή.

 Τρία χρόνια ήταν αρκετά για να εκτιμήσει την τραγωδία που βίωνε ο παλαιστινιακός λαός και να καταλάβει ότι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό υπερβαίνει τα σύνορα, είτε αυτά είναι της Ευρώπης, είτε του αραβικού έθνους. 

Στη συνέχεια εγκατέλειψε τη δουλειά του ως μηχανικός και εντάχθηκε στους Παλαιστίνιους Feddayin εντός της Fatah, με το πολεμικό ψευδώνυμο Ας - Σαλέχ που σημαίνει «Ο Δίκαιος». 

Λιγότερο από έναν μήνα αφότου εισήλθε σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης του Εθνικού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, απαίτησε να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις κομάντος, υποστηρίζοντας ότι «μόνο αυτοί που μάχονται ξέρουν πως να υποκαθιστούν την ελπίδα με την αγωνία». 

Σκοτώθηκε κατά την διάρκεια μίας εισβολής σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Έτσι έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που έπεσε στο πλευρό της Παλαιστινιακής αντίστασης.

«Οι Αραβικοί Λαοί επέλεξαν: έκαναν τους κομάντος ήρωες τους. Όπου οι πολιτικοί απέτυχαν, οι άνδρες της δράσης θριάμβευσαν αποκαθιστώντας την περηφάνια του λαού».

πηγή

Η απόβαση στην Νορμανδία, του Adriano Romualdi (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, όλοι οι πολιτικά ορθοί πολίτες – αριστεροί, ακροαριστεροί, δεξιοί, ακροδεξιοί – φουσκώνουν από περηφάνια και χαρά, για την εισβολή των Αμερικανών στην Ευρώπη το 1944, στις Γαλλικές ακτές, γνωστή ως η απόβαση της Νορμανδίας. 

Εορτάζουν την νέα κατοχή που έφερε όλα τα δεινά της παρακμής, που μπροστά τους εκείνα από το κουτί της Πανδώρας ήταν … απλά γλειφιτζούρια! Βέβαια όλα αυτά δεν έχουν σημασία πια ... η νεωτερικότητα και η σήψη της είναι τρόπος ζωής μας. 

Αλλά ας περάσουμε σε ένα από τα κεφάλαια του υπέροχου βιβλίου του Romualdi, «Oι τελευταίες ώρες της Ευρώπης», (υπάρχουν και άλλα κεφάλαια μεταφρασμένα στον ιστότοπο), όπου μας περιγράφει τις τραγικές εκείνες μέρες. Σας αφήνω λοιπόν σε αυτό το ταξίδι, την αρχή του τέλους της Ευρώπης μας:

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Δολοφονήθηκε από τα Σαλαφιστικά σκυλιά ο Μέγας Μουφτής της Δαμασκού Badr al Din Hassoun. Φίλος της Ευρώπης και αρωγός των εθνικιστικών αντιπροσωπειών που επισκέφτηκαν πριν χρόνια την Συριακή πατρίδα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα.

 

Όταν ο Σιωνισμός γίνεται πρότυπο (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

 

 Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στις αρχές του αιώνα, το 2001, στην γαλλική εφημερίδα Résistance, η οποία ήταν όργανο της οργάνωσης «Radical Unity». 

Είναι ενδιαφέρον να το ξαναδιαβάσει κανείς για τα όσα αποκαλύπτει σχετικά με τη μετατόπιση, ενός μέρους της «εθνικής δεξιάς», στο σιωνιστικό στρατόπεδο και πολύ επίκαιρο, ειδικά τώρα που μάινεται η κατάσταση στη Γάζα και ακούμε αρκετά από τα κάτωθι επιχειρήματα να ανακυκλώνονται από την Δεξιά στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

 «Μη έχοντας τίποτα να κάνω για ένα βράδυ, παρακολούθησα ένα συνέδριο-συζήτηση που διοργάνωσε στην πόλη όπου ζω μια οργάνωση του εθνικού κινήματος πριν από λίγο καιρό. Ο ομιλητής που επρόκειτο να αναφερθεί στη συμπαιγνία Ισλαμιστών-Γιάνκηδων ήταν ο Alexandre Del Valle, συγγραφέας αρκετών έργων που εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο L'Age d'homme

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Η αναγέννηση του εθνικιστικού αντεργκράουντ (https://anaktisi-mag.gr/)

 

του Άγγελου Δημητρίου

«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στη ψευτιά. Καταπάνω σ΄ αυτούς, που θέλουν την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά. Κουράγιο, ο καιρός θα δείξει, ποιος έχει δίκιο, αν και δεν χρειάζεται ολότελα αυτή η απόδειξη».

Φώτης Κόντογλου

Κληθήκαμε σε συνομιλία με τον κόσμο της απομάγευσης, με τον κόσμο του μεταμοντερνισμού. Αυτός είναι ο καιρός μας, εδώ εδράζεται το καθήκον και το σταυρικό πεπρωμένο μας.

Εδώ καλούμαστε να πλεύσουμε σε ένα υπόγειο ρεύμα, ένα ρεύμα που πλαισιώνεται από ιστορίες και μύθους, από πρόσωπα του παρελθόντος και του παρόντος, από συντρόφους και εχθρούς, όπου άλλοτε κυριαρχεί η βία- δημιουργική ή διαλυτική- και άλλοτε η καθηλωτική μιζέρια, η στασιμότητα και η εσωστρέφεια. Είναι ένα μυθικό ταξίδι με προορισμό την στοιχειοθέτηση μιας αντικουλτούρας που θα διαπερνά και θα αναμοχλεύει το περιθώριο στο οποίο τεθήκαμε αθέλητα ή μη.

Ο αντεργκράουντ εθνικισμός, είναι εκείνος που υποδόρια συρίζει σαν φίδι κάθε μέρα, σε δρόμους και σε πόλεις- φυλακές, μέσα στο πλήθος αλλά και σε δωμάτια- δεσμωτήρια.

Ο αντεργκράουντ εθνικισμός, κοχλάζει για να έρθει μια νύχτα σαν τον κλέφτη, δεν βολεύεται στην ομφαλοσκόπηση, δημιουργεί, καινοτομεί , είναι εξωστρεφής και αυτάρκης, αντιπαλεύει τα θεμέλια του προσωρινού.

Κληθήκαμε σε συνομιλία με τον κόσμο της απομάγευσης, και σε αυτή την διαπάλη, έχουμε την αρωγή μιας ισόθεης δωρεάς: αυτήν της Παράδοσης. Είναι αυτή που μάς θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι δεν δημιουργούμε στο κενό και για το τίποτα, ότι τα πρόσωπά μας φέρουν μια κληρονομιά που χαλκεύτηκε στην φωτιά και στο σίδερο.

Ας σταθούμε αντάξιοι της δωρεάς!

πηγή

Ο Fidel Castro που δεν γνωρίζετε

 

Ο Φιντέλ Κάστρο ρωτά: “Σας ρωτώ. Μπορεί μια χώρα που έχει θυσιάσει τόσους ήρωες στον μακρύ δρόμο για τη λευτεριά, μια χώρα που για αυτήν έδωσαν τις ζωές τους τόσοι εκλεκτοί νέοι άνδρες και γυναίκες, μπορεί να ανεχθεί τόση ασέβεια; Αυτή η συμπεριφορά τους (των ομοφυλοφίλων δηλαδή) είναι καθαρά υποπροϊόν του καπιταλισμού και προέρχεται από μια μικρή ομάδα που μοναδικός της σκοπός είναι να συμπαρασύρει τους υπολοίπους. Αλλά εμείς δεν θα τους επιτρέψουμε να εξαπλώνονται και να διαδίδουν τις συνήθειες τους. Σας υπόσχομαι πως θα έρθει η μέρα που θα δούμε τους δρόμους καθαρούς, σας το υπόσχομαι!”.

" Τα ΠΛΑΣΤΑ έγγραφα του Φακέλου της Κύπρου " ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΑ | Επεισόδιο 4 |

 

Λόγια σταράτα (γιατί κάποιοι δεν φοράνε παρωπίδες)

 

Φωνή του Έθνους #1

 

Η υποκρισία της Αριστεράς στο Παλαιστινιακό

γράφει ο Τ.Σ.

Η υποκρισία της Αριστεράς γύρω από το Παλαιστινιακό είναι συνειδητή, κακώς ορισμένοι εξ ημών το αντιμετωπίζουν ως μια έκφραση φασαίων ή μια διεθνιστική παλινδρόμηση. Μιλάμε για κάτι πολύ πιο ομιχλώδες και ταυτόχρονα ιδεολογικά συμπαγές εκ μέρους τους. 

Με λίγα λόγια προσπαθούν με τρόπο γραμσιανό να εργαλειοποιήσουν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας με αποτέλεσμα να προωθήσουν την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ τις χιλιάδες ΜΚΟ. 

Ενώ ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συντάσσεται με τον πόνο του παλαιστινιακού λαού οι περιούσιοι των Εξαρχείων θεωρούν πως έχουν το μονοπώλιο γύρω από το Παλαιστινιακό, ενώ πολλοί εξ αυτών είναι και σεχταριστικά επιθετικοί απέναντι σε μη αριστερούς πολίτες που στηρίζουν την Παλαιστίνη. 

Όπως καταγγέλλουμε με σθένος την υποκρισία της Δεξιάς η οποία στο όνομα του "εθνικού συμφέροντος" τάσσεται με το Ισραήλ έτσι πρέπει χωρίς καμία αναστολή να καταδεικνύουμε την υποκρισία της παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς η οποία εργαλειοποιεί τεχνηέντως έναν εθνικόαπελευθερωτικό αγώνα όπου δεν έχει καμία σχέση με τα νεωτεριστικά φληναφήματα των κάθε λογής παρακρουσιακών αριστερών. 

Εν κατακλείδι εάν στηρίζουμε τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για κράτος αυτό είναι για τον απλούστατο λόγο πως εάν στις χώρες του Τρίτου Κόσμου αναπτυχθεί ο εθνικισμός τότε η Ευρώπη θα μπορέσει να συνεννοηθεί με αυτόν και το σημαντικότερο θα περιορίσει τις μαζικές λαθρομεταναστευτικές εισροές οι οποίες είναι αποτέλεσμα αποσταθεροποίησης των εκεί κρατών βλέπε Ιράκ, Συρία, Λιβύη και όχι μόνο. 

Με λίγα λόγια αναγνωρίζουμε το  δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση και στο δίκαιο της Γης όταν η Αριστερά  το αρνείται και εργαλειοποιεί έναν τέτοιο αγώνα. Ακροτελεύτιο:  Δεν είμαστε με την Παλαιστίνη επειδή το επιβάλλει η μόδα της Αριστεράς. Είμαστε γιατί κάθε λαός έχει δικαίωμα στη γη του. 

Η διεθνιστική υποκρισία δεν αναγνωρίζει έθνη μόνο «χώρους» για επεμβάσεις ΜΚΟ. Όπως απορρίπτουμε τον φιλοϊσραηλινισμό της Δεξιάς στο όνομα του "συμφέροντος", απορρίπτουμε και τον ψευδοαντιιμπεριαλισμό που εμπορεύεται τον πόνο των Παλαιστινίων. 

Η αληθινή αλληλεγγύη δεν φοβάται να πει τη λέξη: Πατρίδα.

Ο ονειροπόλος με το κράνος, του Christian de La Mazière (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Αυτά είναι τα απομνημονεύματα ενός Γάλλου πολίτη, οπαδού της «Συνεργασίας» στο Παρίσι, στην διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου, που έφτασε μέχρι του σημείο να καταταχθεί στα SS, στην «33 Waffen-Grenadier-Division Charlemagne». 

Μια άμεση πηγή επομένως, μια μαρτυρία γραμμένη με ειλικρίνεια και όμορφο ύφος, χάρη στην οποία μπορούμε να γνωρίσουμε χωρίς φίλτρα, τουλάχιστον ένα μέρος του ποικιλόμορφου κόσμου της ευρωπαϊκής συνεργασίας με το Τρίτο Ράιχ. 

Και μπορούμε επίσης να επαληθεύσουμε την εγκυρότητα ορισμένων προκαταλήψεων. Μπορούμε έτσι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν ήταν όλοι εκείνοι, αυτό που η προπαγάνδα των νικητών παρουσίαζε.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Ούτε μια ώρα στον antifa στρατό σας

 

Λύθηκε το μυστήριο για τη σιωπή της Εκκλησίας για τη σφαγή των παιδιών στη Γάζα. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, τη στιγμή που αποβιβάζεται από την θαλαμηγό του εφοπλιστή Κούστα στον Πανορμίτη Σύμης, στις 16 Μαΐου, για τη βάπτιση παιδιού της εφοπλιστικής οικογένειας.

 

Franco Freda: Μονόλογοι (https://mavreslegeones.blogspot.com/)

«Νομίζω ότι αποκάλεσα «γηραιά πόρνη», μία κάποια Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι οι σύντροφοι μου και εγώ απεχθανόμαστε την σύγχρονη Ευρώπη - την Ευρώπη που είδε την αστική τάξη να «απελευθερώνεται» από τις πολιτικοθρησκευτικές δομές της φεουδαρχίας και να επιβάλει, σταδιακά, κατά την διάρκεια μίας διαδικασίας εκκοσμίκευσης που διήρκεσε αρκετούς αιώνες, την δική της ταξική ηγεμονία. 

Απεχθανόμαστε την Ευρώπη του εμπορίου, της οικονομίας της αγοράς  και ως εκ τούτου, του φιλελεύθερου πολιτισμού (ολιγαρχικού πρώτα, δημοκρατικού αργότερα). Αφού έχει προσβληθεί - και, το χειρότερο, έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο - από όλες τις ιδεολογικές μολύνσεις που επηρεάζουν τον σύγχρονο κόσμο, αυτή η Ευρώπη έχει υποβαθμιστεί περαιτέρω σε μία αποικία των ΗΠΑ - από πολιτιστική, πολιτική, οικονομική και στρατιωτική άποψη.

 Πιστεύουμε ότι η Ευρώπη πρέπει πρώτα απ 'όλα να θεραπευτεί από την αμερικανική ασθένεια - αλλά δεν πιστεύουμε καθόλου ότι η αποτελεσματική θεραπεία συνίσταται σε κάποιες επιθέσεις στις βάσεις των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων που φρουρούν την Ευρώπη. 

Η μόνη ριζοσπαστική θεραπεία μπορεί να προέλθει από μια εσωτερική απόρριψη των «αξιών» του αμερικανικού πολιτισμού, από μια συνειδητή επιστροφή στην ουσία των αρχικών αξιών του ευρωπαϊκού πολιτισμού».   

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

«Το δάσος γίνεται για τον Ernst Jünger ο τόπος της ανεξαρτησίας» (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Το παρακάτω άρθρο σε μετάφραση μου, είναι του Julien Hervier. Το αναρτώ σαν έναν πρόλογο, ένα ορεκτικό, για το αριστούργημα του Γερμανού στοχαστή «Το Πέρασμα στο Δάσος», που θα βγει σε λίγες μέρες. 

Ο Julien Hervier είναι ένας Γάλλος Γερμανιστής και κριτικός λογοτεχνίας, και μεταφραστής του Nietzsche. Εξέδωσε το βιβλίο του «Συνάντηση με τον Ernst Jünger» το 1986 και ήταν φίλος του Γερμανού συγγραφέα, του οποίου έγινε επίσης μεταφραστής και βιογράφος, σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2014 με τίτλο «Ernst Jünger, Dans les tempêtes du siècle». 

Δημοσίευσε επίσης τα «Ημερολόγια Πολέμου» του για τη συλλογή «Pléiade” και δημοσίευσε, για την «Pochothèque”, μια συλλογή εννέα δοκιμίων του, αφιερωμένα ιδιαίτερα στα εξής: 

«Ο Εργάτης», και «Το Πέρασμα στο Δάσος». Εστιάζει στη σχέση του Γερμανού που διατηρούσε σε όλη του τη ζωή τόσο με το δάσος όσο και με τη φύση σε όλες τις μορφές της. Την μικρή αυτή συνέντευξη έδωσε στο Γαλλικό φιλοσοφικό περιοδικό “Phillit”

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Είναι η βία "φασιστική"; (άρθρο του Γιώργου Μάστορα)

γράφει ο Γιώργος Μάστορας

Το πρόσφατο περιστατικό με την καταδρομική επίθεση κουκουλοφόρων στη Νομική σχολή και τα όσα επακολούθησαν, με τον χαρακτηρισμό "φασιστική επίθεση" που αποδόθηκε στο γεγονός, αν και ήταν ολοφάνερο από την πρώτη στιγμή ότι οι θύτες ανήκαν στον ακροαριστερό χώρο, έφερε στο νου μου ένα άλλο σχεδόν παρόμοιο περιστατικό που συνέβη το 2017.

Τότε, ένας καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο διέπραξε το ... λάθος να κάνει παρατήρηση σε κάποιον "μπαχαλάκια", ο οποίος έγραφε συνθήματα σε τοίχους της Παντείου Σχολής, και τότε τόσο αυτός όσο και κάποιοι άλλοι συνοδοιπόροι της "ταξικής πάλης", του "διεθνισμού" και βεβαίως του "αντιφασισμού" του επιτέθηκαν ξυλοκοπώντας τον και τον έστειλαν στο νοσοκομείο.

Το ότι ο καθηγητής επέμεινε στην σύλληψη και τον εξαναγκασμό σε δίκη ενός από τους πρωταγωνιστές, αποτέλεσε το δεύτερο ... λάθος του, καθώς στην συνέχεια ο ενασχολισμός των

"αντιεξουσιαστών" μαζί του έγινε ακόμη πιο έντονος, ενοχλητικός και ξεκάθαρα στοχοποιητικός. Συγκεκριμένα, το κέντρο της Αθήνας γέμισε με αφίσες με το πρόσωπο του, τον τίτλο "Αυτός είναι ο φασίστας!" και με γραπτό περιεχόμενο, το οποίο παραπέμπει στις γνωστές ασυναρτησίες, ως το θλιβερό αποτέλεσμα των ψυχοπαθητικών "αντιφασιστικών" συνδρομών που τους διακατέχουν.

Αρκετοί ήταν αυτοί που καταδίκασαν τότε την εκ νέου  επίθεση στον καθηγητή. Κάτι περίεργο, όμως, διέκρινε αυτές τις καταδικαστικές παρεμβάσεις. Να ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η εφημερίδα "Ελευθερία του Τύπου", αναφερόμενη στο γεγονός και υπό τον (καθόλου πρωτότυπο) τίτλο "Φασισμός", έγραφε για "φασιστικές μεθόδους", και ότι οι δράστες "δεν γνωρίζουν την πραγματική έννοια του φασίστα". Η Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης, σε ανακοίνωση της ανέφερε χαρακτηριστικά: "Εκφράζοντας όλους τους δημοκράτες συναδέλφους, απαντάμε πως ο φασισμός δεν θα περάσει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο", ενώ στον "Ελεύθερο Τύπο" διαβάσαμε ότι "και άλλοι πανεπιστημιακοί τάχθηκαν στο πλευρό του καθηγητή, κάνοντας λόγο για φασισμό". 

Η "Δημοκρατία" έγραφε (αναφερόμενη η εφημερίδα στους "προοδευτικούς" σχολιογράφους) ότι "προφανώς δεν βλέπουν τίποτα φασιστικό στην στοχοποίηση του ούτε στις αφίσες που αναγράφουν {ιδού ο φασίστας}". Το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν η παρέμβαση του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος με δήλωση του καταδίκασε "απερίφραστα τις εναντίον του επιθέσεις από φασιστοειδή υποκείμενα που στρέφονται ευθέως εναντίον των ακαδημαϊκών ελευθεριών".

Διαβάζοντας τα παραπάνω αποσπασματικά μέρη, δεν θα ήταν δύσκολο για κάποιον να μπερδευτεί ως προς την πραγματική ιδεολογική ταυτότητα των δραστών των συνεχών επιθέσεων κατά του συγκεκριμένου καθηγητή. Αν μη τι άλλο, εκφράσεις όπως "φασισμός", "φασιστικές μεθόδους", "φασίστες", "φασιστοειδή", για κάποιον ο οποίος δεν έχει πληροφορηθεί τι πραγματικά έχει συμβεί, παραπέμπουν - με βάση την θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών - σε βάναυση και βάνδαλη πράξη όντως από ... Φασίστες, αφού με αυτήν την ορολογία (του "φασίστα") το πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο αποκαλεί τους Έλληνες Εθνικιστές.

Βεβαίως, εάν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο, και ήταν Εθνικιστές αυτοί που είχαν κολλήσει μια αφίσα ξεκάθαρης στοχοποίησης ενός ανθρώπου, είναι σίγουρο το τι θα επακολουθούσε. Εκτός από ατελείωτο "μπαράζ" καταγγελιών, θα είχαμε νέες εισαγγελικές παρεμβάσεις που θα αναβίωναν τις κατάπτυστες, ηθικά και νομικά, εποχές όπου Ντογιάκος, Κλάπα, Δημητρόπουλου κατέλυσαν κάθε έννοια νομικού πολιτισμού. Στο περιστατικό αυτό, όμως, υπήρξε απόλυτη σιωπή για τους (ακρο)αριστερής ιδεολογίας ερμηνευτές και αφισοκολλητές του εν λόγω ρυπαρογραφήματος. 

Σε αυτήν την περίπτωση, δεν είχαμε "μισαλλοδοξία", "μνησικακία", "τελεστικό λόγο", όπως έλεγε σ' άλλες περιπτώσεις κάποιος γνωστός κρατικοδίαιτος (και φυσικά εντελώς επιλεκτικός)  "δικαιωματάκιας", μιας και γι' αυτόν (και όχι μόνον) ο μόνιμος - μοναδικός  στόχος της πολιτικής βίας είναι οι αριστεροί, οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι, οι ομοφυλόφιλοι και οι ... διανοούμενοι. Αφού ο συγκεκριμένος καθηγητής δεν ήταν αριστερός, να υποθέσουμε ότι δεν είναι και ... διανοούμενος;

Η ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού. Στο ότι, δηλαδή, η λέξη "φασίστας" (και τα παράγωγα της) είναι στην εποχή της Μεταπολίτευσης ίσως η πιο διαδεδομένη  και ατυχώς πολυερμηνευομένη στο πενιχρότατο ιδεολογικοπολιτικό λεξιλόγιο των συμπατριωτών μας. 

Έτσι, λοιπόν, έχουμε, ανάλογα με την περίσταση και τα συμφέροντα, "φασιστική κυβέρνηση", "φασιστική αντιπολίτευση", "φασίστα Μητσοτάκη", "φασίστα Ανδρουλάκη", "φασίστα Τσίπρα", "φασιστική ΕΡΤ", "φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ", "γαλάζιους φασίστες", "πράσινους φασίστες", "κόκκινους φασίστες", "φασιστική φίμωση των ΜΜΕ", "φασιστική ασυδοσία των ΜΜΕ", "φασιστικά μέτρα εναντίον των εργαζομένων", "φασιστικές απεργίες των εργαζομένων", "φασιστική συμπεριφορά", "φασιστικός ξυλοδαρμός" και έπεται λέγοντας.

Η αριστερά, με την αμέριστη συμπαράσταση των φιλελευθέρων, έχει κατορθώσει να τοποθετήσει στο συλλογικό και ατομικό υποσυνείδητο την ταύτιση ενός συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος και ιδεολογίας (του Φασισμού), με την πολιτική, ψυχολογική και φυσική βία. Ακόμα και όταν οι δράστες των παραπάνω ειδών και φαινομένων βίας είναι αριστεροί (που είναι και το πιο σύνηθες), σε οποιαδήποτε από τις εκφράσεις και τις εκφάνσεις των ιδεών τους, η  ανήθικη και παράνομη πράξη τους χαρακτηρίζεται ως "φασιστική", ορισμένες φορές ακόμη και από τους ίδιους τους παθόντες (θυμηθείτε τις δηλώσεις Φίλη, μετά το προαναφερόμενο  "πέσιμο" ακροαριστερών στη Νομική), με αποτέλεσμα η εγκληματική φυσιογνωμία της αριστεράς να μένει στο απυρόβλητο και όλοι να (συνεχίζουν να) μιλούν για το "ηθικό πλεονέκτημα" που διαθέτει και για τους "αγώνες", τους οποίους "όλοι οφείλουν να τιμούν".

Ακόμη και ο χαρακτηρισμός "τάγματα εφόδου", που χρησιμοποιείται ευρέως απ' όλο το φάσμα του "δημοκρατικού τόξου", αποτελεί (μια ακόμη) επικοινωνιακή νίκη της αριστερής προπαγάνδας. Ακόμη και κόμματα που δηλώνουν Εθνικιστικά, καθώς  και πρόσωπα,  έχουν πέσει κι αυτά στην εν λόγω παγίδα, μιλώντας, ουκ ολίγες φορές, για "τάγματα εφόδου της αριστεράς" (!), μη αντιλαμβανόμενα σε τι "παγίδα" πέφτουν,  χρησιμοποιώντας αυτή την εντελώς λανθασμένη έκφραση.

Λες και μόνο τα "Τάγματα Εφόδου" (SA) του NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών) ασκούσαν πολιτική βία στην Γερμανία του Μεσοπολέμου και όχι και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία είχαν κι αυτά τις δικές τους παραστρατιωτικές οργανώσεις που ασκούσαν παρόμοια είδους βία. Για την ακρίβεια, το SPD (Σοσιαλιστές) διέθετε την οργάνωση "Λάβαρο του Ράιχ Μαύρο-Κόκκινο-Χρυσό", το DNVP (Συντηρητικοί) το "Χαλύβδινο Κράνος" και την "Ένωση Στρατιωτών του Μετώπου", και φυσικά το KPD (Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας) είχε το  περιβόητο (για την βιαιότητα που χρησιμοποιούσε) "Κόκκινο Μέτωπο", που ήταν και το πιο επικίνδυνο, καθώς στις τάξεις του υπήρχαν τα πιο "λούμπεν" και αδίστακτα κακοποιά στοιχεία του υποκόσμου, που μάλιστα είχαν και τις υλικές απολαβές τους από τον πακτωλό χρημάτων που έρεε στο κόμμα από την "Μαμά Μόσχα" ...

Είναι, λοιπόν, η βία "φασιστική"; Τα όσα προηγήθηκαν, Πιστεύω ότι δίνουν την κατάλληλη απάντηση.