Μια συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Μποβιάτσο για τον οπαδισμό και την casual κουλτούρα (https://mavreslegeones.blogspot.com/)
Ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος είναι παλαίμαχος συναγωνιστής που λόγω της σκέψης του και της δράσης του ενοχλεί κρατιστές την antifa και τους «εθνικιστές», ενώ έχει
εμπλουτίσει τους τίτλους της «Λόγχης» τα τελευταία χρόνια.
Γεννημένος
στην Λαμία σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Βερόνα και έχει ασχοληθεί με τον
Ευρωπαϊκό ριζοσπαστικό εθνικισμό και με
διανοουμένους του Γαλλικού και Ιταλικού Φασισμού.
Συχνά είναι προσκεκλημένος σε εκπομπές ιδεολογικού και μουσικού ενδιαφέροντος ενώ εδώ και χρόνια διατηρεί επαφές με συναγωνιστές του εξωτερικού.
Έχει γράψει τα βιβλία:
«Léon Degrelle ο τελευταίος ιππότης»
«Μίκης Μάντακας, πεθαίνοντας για την Ευρώπη»
«Ο Μαύρος Μάης του ‘68»
«Ο Εθνικοσυνδικαλισμός του Ramiro Ledesma Ramos»
καθώς και την εισαγωγή στο «Διάλυση του Συστήματος» του Franco Freda.
Αρθρογραφεί στο ιστολόγιο της συντακτικής μας ομάδας στο προσωπικό του ιστολόγιο και σε αυτόνομα περιοδικά.
Έχει μεταφράσει τα βιβλία:
«Το δόγμα του Φασισμού»,
«Pierre Drieu La Rochelle Ιδέες για μια επανάσταση των Ευρωπαίων»
«Louis-Ferdinand Celine ένας παράνομος της λογοτεχνίας»
«Η συντηρητική επανάσταση στην Γερμανία, 1918-1932»
«Οι ψυχές που καίνε»
και έχει επιμεληθεί τα βιβλία:
«Ο Τόλκιν, η Ευρώπη και η παράδοση»
και
«Οι δρόμοι της μάχης» του Dominique Venner.
Είναι γνωστή η ιστορία σου στο «χώρο» μαζί και η ενασχόληση σου με casuals, underground και οπαδικά κινήματα στην Ευρώπη που ταυτίζονται με την ιδεολογία μας.
Εξήγησε μας το πάθος σου με το ποδόσφαιρο και πως αυτό ταιριάζει με την ιδεολογία μας.
Είναι μία έκφραση αντικομφορισμού, μία πολεμική κουλτούρα;
Είναι οι οπαδικές κερκίδες μία καλή ευκαιρία να περαστούν
πολιτικά μηνύματα;
Μπήκες δυναμικά αγαπητέ και μου αρέσει. Πιο πολύ για το … «χώρος» που πλέον είναι μια λέξη αστεία.
Πάμε όμως να βάλουμε μια σειρά. Ποδοσφαιρικά, σαν τέκνο της καταπληκτικής γενιάς του '80, είμαι Παναθηναϊκός.
Από μικρός όπως όλοι τότε, έπαιζα μπάλα στις αλάνες, αυτό που λέμε το πραγματικό ποδόσφαιρο με το απαραίτητο ξύλο και τσαμπουκά.
Μεγαλώνοντας σε μια επαρχιακή πόλη, την Λαμία, είχα και την μανία να βλέπω και την τοπική ομάδα στις ένδοξες μικρές κατηγορίες.
Τρομερές εκδρομές με πάθος και φυσικά επεισόδια παντού. Χρόνια αγνά που ακόμη και το ξύλο που παίζαμε ήταν ... ρομαντικό.
Λόγω της σχετικά κοντινής απόστασης με την Αθήνα βέβαια, ο ΠAO ήταν και αυτός στο πρόγραμμα και εννοείται στην θύρα 13.
Απαραίτητος συνδυασμός ήταν και η μουσική, φυσικά Punk, Metal σε όλες του τις τάσεις, New Wave που στις τάξεις των οπαδών μας είχε σημαντική παρουσία.
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και η πολιτική, με μια ιδιαίτερη μορφή βέβαια, η οποία επηρέαζε αρκετούς νέους.
Δεν ήταν όμως σε καμιά περίπτωση σημαντική θα έλεγα, μέσα στα πέταλα.
Ο Βάζελος εκείνα τα χρόνια είχε αρκετούς skinheads αλλά και μεταλάδες που ανήκαν στον ευρύτερο εθνικισμό.
Το να αποτελούσες μέρος μιας κερκίδας, ενός πετάλου είχε να κάνει με μια μεταφυσική κατάσταση.
Τι εννοώ ότι δηλαδή ανήκες σε κάποια ομάδα οπαδών, είχες μια συναίσθηση ενός καθήκοντος να προστατεύσεις αυτό που πίστευες, ξεκινώντας από την γειτονιά σου, την περιοχή σου και τέλος την ομάδα σου.
Ο χούλιγκαν είναι αντικομφορμιστής κινείται ενάντια σε όλα, είναι Άναρχος, οχι αναρχικός προσοχή, που γράφει και ο Junger, είναι ένας που είναι ενάντια στην εξουσία αλλά κινείται σε κάποια πλαίσια που θέλει αυτός.
Φυσικά είναι και μια πολεμική κουλτούρα, κάτι μεταξύ ενός στρατιώτη και ενός παρτιζάνου. Σε αυτό το σημείο παίζει ρόλο και η νοοτροπία του κάθε λαού, στον οποίο ανήκει ο εκάστοτε οπαδός.
Άλλη συμπεριφορά ο Άγγλος, πιο ελεύθερος, πιο ανεξάρτητος χωρίς αρχηγούς και οπαδικά κλαμπ, αλλά μόνο mobs παρέες θα έλεγα. Πιο κοντά στον Αντάρτη.
Στα μεσογειακά κράτη, Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία αντίθετα, ο χούλιγκαν είναι πιο στρατιώτης, με όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα: ηγεσία, οργάνωση, πειθαρχία και συντονισμό.
Τώρα, όσο αφορά τα πολιτικά μηνύματα, ναι είναι ένα τρόπος ο οπαδισμός και μάλιστα πολύ σημαντικός, να περνιούνται πολιτικά θέματα, όχι μόνο μηνύματα.
Και το κάνουν όλοι όπως βλέπουμε, ιδιαίτερα στο εξωτερικό ...
για να διαβάσετε ολόκληρη την ενδιαφέρουσα συνέντευξη εδώ ...
Tρίτο και τελευταίο μέρος: Το Αμερικανικό κακό (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)
Και με το παρακάτω άρθρο, φτάσαμε στο τέλος αυτού του αφιερώματος για τις ρίζες του Αμερικανικού κακού, βασισμένο πάντα στο εξαιρετικό βιβλίο των φιλοσόφων Giorgio Locchi και Alain De Benoist.
Διαβάστε με προσοχή όλη την ιστορία αυτή και πέρα από τις γνώσεις που μπορεί κάποιος να αποκτήσει, θα είναι και σε θέση να κρίνει τις πραγματικές θέσεις που βασίζονται οι παγκόσμιοι τύραννοι, με τα σημερινά αγγελικά πρόσωπα.
Η νέα Ελίτ ήρθε με σκοπό να φέρει την απόλυτη σκλαβιά … ένα νέο σκοτάδι μας περιμένει
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Εθνικισμός και Ηθική (https://anaktisi-mag.gr/)
γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Εκείνοι που δηλώνουν Εθνικιστές είναι στην σημερινή εποχή αρκετοί, έτσι ώστε κάτω από την έννοια του Εθνικισμού να κρύβονται τόσο διαφορετικές όσο και αντιφατικές θεωρίες και ερμηνείες.
Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, όταν το ευρύ κοινό, που δεν είναι εξοικειωμένο με τις ιδέες μας, και δεν μπορεί να ξεχωρίσει αμέσως τις μεγάλες διαφορές που κρύβονται κάτω από την ίδια λέξη, μπερδεύει πρόσωπα και καταστάσεις, μη μπορώντας να κατανοήσει τι ακριβώς πρεσβεύουμε.
Δεν μπορούμε, φυσικά, να εμποδίσουμε τους άλλους να αυτοχαρακτηρίζονται και να χρησιμοποιούν για τον εαυτό τους όποια ονομασία θέλουν.
Ακόμα και εάν θεωρήσουμε πως, με μια ευρύτερη διάσταση, η Ιδεολογία μας ως Έννοια, Κοσμοθεωρία και Βιοθεωρία, είναι κάτι Ανώτερο του Εθνικισμού, εν τούτοις, για πολιτικούς λόγους, το να σταματούσαμε δημοσίως να αυτοαποκαλούμαστε Εθνικιστές, μάλλον θα μπέρδευε περισσότερο τα πράγματα και δεν θα βοηθούσε σε τίποτα, γιατί ο κόσμος θα πίστευε ότι συμβιβαστήκαμε και πως απλούστατα αλλάξαμε απόψεις.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Το βιβλίο του Troy Southgate «ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΡΑΥΝΟ: CORNELIU CODREANU, HORIA SIMA & Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΣ ΣΙΔΗΡΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ» είναι τώρα διαθέσιμο για παραγγελία. Το βιβλίο έχει 200 σελίδες και κοστίζει μόλις 24 ΕΥΡΩ με δωρεάν ταχυδρομικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η διεύθυνση PayPal είναι blackfrontpress@yahoo.co.uk
Όταν την άνοιξη του 1919, ένας δεκαεννιάχρονος φοιτητής με το όνομα Κορνήλιος Κοντρεάνου (1899-1938) συναντήθηκε με μια χούφτα φίλους στο δάσος Ντομπρίνα για να συζητήσουν σχέδια για μια εθνικιστική εξέγερση, το πρόσωπο της ρουμανικής πολιτικής επρόκειτο να αλλάξει για πάντα.
Η μαζική μετανάστευση και η ανησυχητική μπολσεβικική παρουσία στη γειτονική Ουγγαρία σήμαιναν ότι η πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξουσία στη Ρουμανία υφίστατο μια ταχεία μεταμόρφωση και η μεγάλης κλίμακας διαφθορά στην ιδιοκτησία, τα οικονομικά και τα μέσα ενημέρωσης οδήγησε σε μια εκρηκτική σύντηξη μεταξύ της Ορθόδοξης θρησκείας και της δεξιάς πολιτικής.
Ξεκινώντας ως νεαρός ακτιβιστής
στη Λίγκα Εθνικής-Χριστιανικής Άμυνας (LANC), ο Κοντρεάνου προχώρησε στη
δημιουργία της Λεγεώνας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ή Σιδηρά Φρουρά, και τη
διαμόρφωσε σε μια δυναμική παραστρατιωτική δύναμη που σύντομα προκάλεσε την
εχθρότητα των κατασταλτικών οργάνων του κράτους.
Με σχολαστική κατανόηση της λεπτομέρειας και μια ατμόσφαιρα συναρπαστικής έντασης, το έργο του Τρόι Σάουθγκέιτ προσεγγίζει αυτό το αμφιλεγόμενο επεισόδιο της ρουμανικής ιστορίας με την ειλικρίνεια και τον σεβασμό που του αξίζει.
Το βιβλίο περιλαμβάνει μια εξέταση της ζωής και της
εποχής του ίδιου του Κοντρεάνου· τις μαζικές δολοφονίες και φυλακίσεις
λεγεωνάριων στελεχών τις δραστηριότητες των Νικάτορι, Δεκεμβρίων και
Ραζμπουνάτορι «ομάδων θανάτου» τον ρόλο του Χόρια Σίμα (1907-1993) στο Εθνικό
Λεγεωνάριο Κράτος και την αιματηρή του συνέχεια και τη σταδιακή ενσωμάτωση της
Ρουμανίας στο απανθρωπιστικό περιβάλλον της Σοβιετικής Ένωσης.
Αυτό το βιβλίο δεν έχει γραφτεί για να επαινέσει τον φασισμό ούτε και για να δυσφημίσει τους κύριους πρωταγωνιστές του. Πράγματι, το ίδιο το Λεγεωνάριο Κίνημα έκανε μια κρίσιμη διάκριση ανάμεσα στα δικά του ιδανικά και σε εκείνα του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού.
Εδώ, για πρώτη φορά, παρουσιάζεται η πλήρης και ανόθευτη ιστορία της Σιδηράς Φρουράς, μια ιστορία που είναι ταυτόχρονα τραγική και συναρπαστική.
Μια βιβλιοκριτική: "Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή" (François Duprat)
Στις ημέρες μας, πολλά πράγματα όπως η έννοια του Έθνους και της Φυλής θεωρούνται είτε ξεπερασμένα είτε"Φασιστικά κατάλοιπα", ενώ ο Εθνικισμός περιορίζεται εντός του Κοινοβουλευτισμού, με την δημιουργία διαφόρων υποτιθέμενων Εθνικιστικών Κομμάτων.
Ο François Duprat όμως ένας
Γάλλος, ο οποίος είχε πολιτικές καταβολές από τον Αντεθνικό Τροτσκιστικό
Κομμουνισμό στο Βιβλίο του "Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή"
σημειώνει ξεκάθαρα την αναγκαιότητα της "εξαγνίσεως" του Εθνικισμού
και στην συνέχεια εμπνευσμένος από τα πρότυπα προηγούμενων Εθνικιστικών
εγχειρημάτων (όπως του Φασισμού στην Ιταλία) αλλά και εγχειρημάτων της εποχής
του (όπως το Εθνικιστικό Κίνημα Jeune Nation του Pierre Sidos) θέτει τις
προϋποθέσεις για την επιτυχία της Εθνικιστικής Επαναστάσεως (Πνευματικός -
Ιδεολογικός Αγών και στην συνέχεια δημιουργία Κόμματος με άτομα διαποτισμένα
από τις Αξίες του Εθνικισμού), η οποία θα επιφέρει στο Έθνος της Γαλλίας την
Εθνική Αρμονία και Πρόοδο του.
Βέβαια, το εν λόγω Σύγγραμμα φαίνεται σε πολλά σημεία
"περιορισμένο" στα δεδομένα της Γαλλίας (Δλδ ενός Αποικιοκρατικού
Έθνους - Κράτους), το οποίο βιώνει τις συνέπειες της Πολιτικής του, όμως εάν
κανείς μας "ξεφύγει" από το γενικό πλαίσιο του Βιβλίου, τότε θα
κατανοήσει πώς ο Συγγραφέας ομιλεί για θέματα, που απασχολούν τον Κόσμο γενικώς
πλέον στις ημέρες μας (και ιδίως εμάς τους Έλληνες).
Επομένως, το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί ένα Εξαιρετικά
Ενδιαφέρον τρόπο κατανοήσεως του Σύγχρονου Κόσμου, ενώ παρουσιάζει εκτός από
την Σκληρή Πραγματικότητα την σημασία του Ιδεολογικού Περιεχομένου, ως βασική
προϋπόθεση για την επικράτηση του Εθνικιστικού Κινήματος στο κάθε Έθνος της
Ευρώπης και του Κόσμου.
Κλείνοντας, να σημειωθεί πώς το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί την
πλέον Ενδιαφέρουσα - Αξιόλογη Έκδοση των Συναγωνιστών εκ της Ελληνικής Κύπρου
(Δλδ @reconquistahellas ) , από τους οποίους μπορείτε να το προμηθευτείτε σε
ευνοϊκή τιμή!
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Ο Nicola Bombacci μας θυμίζει
«Νιώθω στο πνεύμα μου μια ασταμάτητη εξέγερση ενάντια
σε αυτές τις μακάβριες μάσκες της σοσιαλδημοκρατικής, μασονικής και δημοκρατικο
- φιλελεύθερης πλουτοκρατίας, οι οποίες, κάτω από τα στολίδια της ανθρώπινης
αδελφοσύνης, κρύβουν το μαχαίρι για να μαχαιρώσουν την ανθρωπότητα πισώπλατα,
καθώς αγωνίζεται απεγνωσμένα να ξεφύγει από τον βάλτο, όπου ο επικερδής υλισμός
την κρατά αιχμάλωτη για πάνω από έναν αιώνα. Αυτοί οι
Φαρισαίοι, που ζουν μόνο για τη σατανική ευχαρίστηση της συσσώρευσης
χρημάτων σπέρνοντας δυστυχία και θάνατο»
Nicola Bombacci
Είναι άραγε ποτέ δυνατόν να χτισθεί παλάτι, πάνω σε κινούμενη άμμο; (του Αλκιβιάδη Ζουρνατζή)
γράφει ο Αλκιβιάδης Ζουρνατζής
Ο αιώνιος εχθρός
έκανε κάτι πολύ πιο έξυπνο από την πάταξη του Εθνικοσοσιαλισμού: Διέδωσε μια
ασθένεια που επέφερε μετάλλαξη στην νοοτροπία των κινήσεων, έφτιαξε τον δικό
του “εθνικοσοσιαλισμό” κονσέρβας, μια παγίδα που πέφτουν μέσα όσοι από αγαθές
προθέσεις στην αρχή θέλησαν να αγωνιστούν, και μετατρέπονται σε ακίνδυνους για
το σύστημα ακτιβιστές, με κανένα σοβαρό όπλο εναντίον του, προκαλώντας του
επιδερμικές ζημιές, ως κάκιστοι πρεσβευτές μιας ιδεολογίας που δεν ασχολήθηκαν
ποτέ να εφαρμόσουν στην καθημερινότητα τους (διότι ποτέ δεν τους έδωσαν τις
βάσεις για κάτι τέτοιο οι υπεύθυνοι).
Ο “εθνικοσοσιαλισμός” τους έχει αποκοπεί από κάθε κεντρικό άξονα και πυρήνα κοσμικής αληθείας για να γίνει ένας ακόμα -ισμός στο οριζόντιο επίπεδο, όπως ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός (και μόνο για συμβατικούς λόγους η ιδεολογία μας ανήκει στην ίδια γλωσσική κατηγορία με τους άλλους -ισμούς).
Τελικά, ποιος είναι λοιπόν ο εχθρός; Ο αντιφασίστας αναρχικός;
Ή ο κάθε μεταμφιεσμένος καλικάντζαρος και μπαμπουίνος που,
πριονίζοντας σιγά αλλά σταθερά τον κορμό των Ιδεών μας, ευαγγελίζεται ότι τον
υπερασπίζεται κιόλας(!) και του δίνει ζωή;
Οι στόχοι τους είναι μεγαλεπήβολοι. Αλλά η δράση για να τους
επιτύχουν είναι μόνον επιδερμική.
Πως θα μεταδώσεις κάτι όταν δεν το έχεις εσύ ο ίδιος;
Πως πρεσβεύεις κάτι όταν δεν το ζεις;
Μια ανικανότητα επιλογής ενός σταθερού,
μεγαλοπνόου και μακροπνόου σχεδίου χαρακτηρίζει τους πάντες, όλοι θέλουν κάτι
“ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ” (άλλη μια μόλυνση από το Σύστημα), χωρίς φυσικά να καταφέρνουν
καθόλου να το πραγματοποιήσουν. Είναι ο πλήρης αποπροσανατολισμός, αυτός που
κάνει το κίνημα επί δεκαετίες να χτίζει παλάτια στην άμμο, αντί να κάνει το
πρώτο βασικό και σημαντικότερο βήμα: να φτιάξει τις βάσεις γι᾿ αυτό που θα
ακολουθήσει.
Είναι άραγε ποτέ δυνατόν να χτισθεί παλάτι, πάνω σε κινούμενη άμμο;
Reconquista Hellas: Οι Korrozia Metalla σε live στην Λεμεσό!
Σε γνωστό χώρο της Λεμεσού, πραγματοποιήθηκε συναυλία με τη συμμετοχή του ρωσικού εθνικιστικού συγκροτήματος Korrozia Metalla.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από Ρώσους συναγωνιστές που ζουν και
εργάζονται στην Κύπρο.
Κατόπιν προσκλήσεως των διοργανωτών, η ομάδα μας παρευρέθηκε στη συναυλία, τιμώντας την πρόσκληση και ενισχύοντας με την παρουσία της την εκδήλωση.
Το δεύτερος μέρος του:Αμερικανικού κακού (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)
Συνεχίζουμε το αφιέρωμα, με το δεύτερο μέρος πάνω στο βιβλίο «Το αμερικανικό κακό», το οποίο μας διαφωτίζει με στοιχεία για το τι πιστεύουν οι Αμερικανοί, πως ξεκίνησε αυτή η λαίλαπα και ποια είναι τα είδωλα τους με τα οποία προχωρούν στην πολιτική και όχι μόνο ζωή, ανεξαρτήτου ιδεολογίας
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Κάποιες σκέψεις με αφορμή την δολοφονία του Charlie Kirk: ενάντια στην άψογη σκηνοθεσία των «περιούσιων» που διαφεντεύουν τις τύχες του κόσμου και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα σε συνεργασία με την φιλοσιωνιστική αντιφασιστική άκρα δεξιά
«Ο Παλαιστινιακός λαός υφίσταται ένα πραγματικό μαρτύριο, καθώς τα δικαιώματα που έχουν αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ στη δική τους γη δεν τα σέβονται.
Είναι μια χώρα και ένας λαός που ζουν σε τρομερή φτώχεια. Ακόμη πιο τρομερή, θα ήθελα να πω, από αυτήν που πλήττει το Ιράκ.
Στο Ιράκ, διαπράττεται και ηγείται μια γενοκτονία από τις Ηνωμένες Πολιτείες με την συγκατάθεση της Ευρώπης.
Αλλά τουλάχιστον εκεί έχουν διατηρήσει μια κυβέρνηση, θεσμούς, εθνική ομοιογένεια. Υποφέρουν και πεθαίνουν. Αλλά στο σπίτι τους.
Ενώ ο ΟΗΕ και οι χώρες μέλη του έχουν αποδειχθεί ανίκανες να επιβάλουν μια δίκαιη λύση στην αρχαία Παλαιστίνη.
Προσωπικά, εδώ και πολύ καιρό αναγνωρίζω το
δικαίωμα των Ισραηλινών να έχουν μια πατρίδα, αλλά αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί
να υφίσταται αν δεν έχει ως ανταπόδοση το δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν μια
ελεύθερη και κυρίαρχη πατρίδα»
Jean Marie Lepen
γράφει ο Σταύρος Λιμποβίσης
Πάντα στο όνομα της «αγάπης» οι ΗΠΑ σκότωναν τους Ινδιάνους ή εισέβαλαν με το εμπόριο στην άπω Ανατολή, βομβάρδιζαν όλους όσους αντιστέκονταν, έκαιγαν χωριά για να βγάλουν απλά φωτογραφίες, εισέβαλλαν το '44 στη γη της Νορμανδίας πάντα στο όνομα της ελευθερίας και του «αντιφασισμού», κρεμούσαν αργότερα με στημένα στοιχεία τους αντιπάλους τους στην δίκη της Νυρεμβέργης, κάτι που δεν είχαν πράξει ούτε οι Μογγόλοι για τους στρατηγούς των αντιπάλων τους.
Απέδειξαν περίτρανα από την ιδρυτική διακήρυξη των Πολιτειών ότι η αποικία τους είναι ένα απέραντο ψυχιατρείο όπως έλεγε και ο μεγαλύτερος ποιητής του εικοστού αιώνος Ezra Pound!
Γιατί λοιπόν και αυτή η δημόσια
δολοφονία του Kirk να μην είναι ένα ακόμη στημένο «έργο» όταν μάλιστα στις «ιερές γραφές» το καίριο πλήγμα στον λαιμό … είναι εντολή μέσα από τον Ταλμουδικό τρόπο εκτέλεσης των
χρήσιμων ηλιθίων;
Tα νέα από τις ΗΠΑ - που οι νεοσιωνιστές γιορτάζουν δημοσίως την ανθελληνική Χανουκά και διαδίδουν μετά μανίας στα σχολεία τα μυθεύματα της Βίβλου - ίσως καθορίσουν τις μελλοντικές εξελίξεις αφού μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες και την κεντρική εξουσία.
Οι γνωστοί εξουσιαστές της Ανατολής θα
εκμεταλλευτούν τον πόνο και την απόγνωση και των Λευκών για μια μελλοντική «εμφύλια»
διαμάχη που θα εξυπηρετήσει και πάλι τα σχέδια τους όπως κάνουν εδώ και 2500
χρόνια.
Αν διαφωνείτε διαβάστε απλά τα «Turner Diaries» που
είχε εκδώσει η «Λόγχη» και σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να το βρει κάποιος. Ο συγγραφέας του έργου πέθανε από καρκίνο που εμφανίστηκε μυστηριωδώς ενώ δεν είχε
κανένα πρόβλημα υγείας!
Μήπως είμαστε μπροστά σε ένα νέο Pearl Harbor;
Μπροστά σε ένα νέο επικοινωνιακό show όπως αυτό των
Δίδυμων Πύργων της Νέας Υόρκης που κατέρρευσαν με εκρηκτικά ή αυτό της 7ης
Οκτωβρίου στην Παλαιστίνη κατά την οποία τα Ισραηλινά στρατιωτικά περίπολα δεν
κινήθηκαν κατά της Χαμάς μετά από άνωθεν εντολή;
Μετά την μεγάλη ήττα των Αντιδημοκρατικών Δυνάμεων το 1945 ο Αμερικανισμός αναδείχθηκε στον μεγάλο αφέντη της Ευρώπης και της υφηλίου.
Είναι δύσκολο να ανιχνεύσει κάποιος την αλήθεια μέσα στα σκοτεινά παρασκήνια μυστικών υπηρεσιών κατευθυνόμενων αντιφασιστών και ηγεσιών των κρατών, που δεν διστάζουν να δολοφονήσουν ακόμη και δικούς τους ανθρώπους όταν κάνουν το μοιραίο λάθος να αμφισβητήσουν έστω και επιδερμικά την κυρίαρχη πολιτική τους.
Στην περίπτωση του Δεξιού ακτιβιστή Ευαγγελιστή και φανατικού «αντιναζιστή» ενός εκ των τελευταίων κορυφαίων στελεχών της Alt Right που είναι ακόμη στο πλευρό του Trump και δεν αμφισβήτησαν στο ελάχιστο
την πολιτική των ΗΠΑ τουλάχιστον μέχρι πριν μερικές εβδομάδες, η χήρα του
δήλωσε ότι: «ήταν πιστός στην παρούσα πολιτική κατάσταση και δεν είχε σκοπό να
προκαλέσει άλλα προβλήματα στο μέλλον», υπονοώντας ότι είχε καταλάβει το λάθος του
να μιλήσει στιγμιαία και δημοσίως στο διαδίκτυο για τον Epstein και
την σχέση του με τον Trump
ή
να αντιπαρατεθεί με ανθρώπους που ήθελαν περισσότερα λεφτά για την πολεμική
μηχανή του Τελ Αβίβ.
Είναι πράγματι τραγικό να πεθαίνει κάποιος σε δημόσιο χώρο μπροστά στα παιδιά του και την γυναίκα του από τα χέρια ενός «μοναχικού λύκου» ή τις μυστικές υπηρεσίες του βαθέως κράτους.
Σε πλάνα που υπάρχουν ακόμη και η ασφάλεια του
νεκρού έσπευσε να απομονώσει τους αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος και οπαδούς του Kirk ώστε
να μην προλάβουν να κάνουν καίριες αποκαλύψεις μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες!
Να σημειώσω ότι ο Trump αμέσως
μετά την δολοφονία του Charlie Kirk
εμφανίστηκε ιδιαίτερα χαρούμενος (…) σε μια αθλητική εκδήλωση ενώ στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το συμβάν απλά δεν απάντησε
για την δολοφονία αλλά αναφέρθηκε προς έκπληξη όλων μόνο στα έργα ανακαίνισης του Λευκού Οίκου!
Όσο και αν «χτυπιέται» ο Ραφαήλ Καλυβιώτης και η Αφροδίτη Λατινοπούλου - ή ο Κασιδιάρης και ο Φλώρος - ότι «χάθηκε ένας υπερασπιστής της Λευκής Ταυτότητας» η αλήθεια δείχνει να είναι ίσως διαφορετική.
Υπερασπιστής της γενοκτονικής πολιτικής του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, σιωπηλός επί σειρά ετών για τα δεκάδες χτυπήματα Αμερικανών σε Ιράκ, Ιράν, Συρία, Λίβανο Υεμένη και όπου αλλού υπερασπίζονται τα κέρδη τους οι Αμερικανικές πολυεθνικές και πολεμικές βιομηχανίες, ο Kirk ήταν απλά ένα ακόμη «πιόνι» που μιλούσε με άκρως επικοινωνιακό τρόπο για «Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια» κάτι που συνηθίζουν πολλοί δεξιοί πριν πάνε στην συναγωγή.
Όσο και αν τον πενθούν όλοι αυτοί που διαδίδουν τις δηλώσεις του για την Τουρκία ουδέποτε ο εν λόγω ομιλητής εναντιώθηκε στην πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Ευρώπη ενώ δεν έκανε ποτέ νύξη για την μελλοντική διάλυση του ΝΑΤΟ.
Ας το δούμε λοιπόν πιο αναλυτικά όλο αυτό προς φρίκη πολλών αγνοώντας πλήρως την αγανάκτηση μερίδας του «χώρου», που για μια ακόμη φορά «εκδίδεται» στη «πιάτσα» του Αμερικανισμού με αντάλλαγμα την εύνοια της πρεσβείας ή και λίγα δολάρια αν όχι σέκελ.
Βλέπετε οι συνήθειες των «λαδεμπόρων» της δόλιας «εθνικοφροσύνης»
δεν άλλαξαν από την εποχή της Τρούμπας μέχρι και σήμερα. Εχθροί μας δεν είναι
μόνο οι εθνομηδενιστές αλλά και όλοι αυτοί που μαζί με την Γαλανόλευκη τιμούν
την κατοχική σημαία των ΗΠΑ. Των μαφιόζων με τα πούρα που σκότωσαν χιλιάδες
άμαχους από την Νορμανδία και την Πιον Γιανγκ μέχρι την Φαλούτζα και την Τρίπολη και διέλυσαν την χώρα μας αφού
έκαναν τρόπο ζωής την Παγκοσμιοποίηση.
«Πατρίδα» του μακαρίτη ήταν το Σιωνιστικό Ισραήλ ο μεγάλος εχθρός του Ελληνισμού εδώ και 2500 χρόνια.
Άλλωστε ο ίδιος τόνιζε:
«Το
Ισραήλ άλλαξε τη ζωή μου. Ενίσχυσε την πίστη μου, έκανε την Αγία Γραφή
πραγματικότητα και μου χάρισε τις πιο πολύτιμες αναμνήσεις με την Έρικα». «Όλη
μου την ζωή υπερασπίστηκα το Ισραήλ» έλεγε δημοσίως ο Αμερικανός προκαλώντας
την οργή όχι μόνο των διαφόρων ειδών αριστερών αλλά και των Αντισιωνιστών Εθνικιστών/Φυλετιστών
Λευκών που δεν στηρίζουν το κίνημα MAGA και τον «πορτοκαλί πρόεδρο»
ο οποίος όπως λένε οι ίδιοι είναι πλέον «η σκύλα του Ισραήλ».
Είχε δίκιο ο Celine:
«Ο Goy είναι καθηλωμένος σαν ψάρι στο τηγάνι. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο υπνοβάτης των διαθηκών. Έχει χάσει τα πάντα, ακόμα και την επιθυμία να βρει τον εαυτό του, το άτομο του, την ψυχή του, τη θέληση του. Ο περιούσιος τον πηγαίνει όπου θέλει, όπως θέλει».
«Θρησκεία» του μακαρίτη η Βίβλος των αιμομικτών βοσκών της ερήμου, η «Αγία Γραφή» αυτών που ονειρεύονται την έλευση του «Μεσσία» και το «Μεγάλο Ισραήλ» καθώς και την ανέγερση του νέου ναού του Σολομώντος και υπονομεύουν - σύμφωνα πάντα με τις γραφές τους - τα θεμέλια ενός κορυφαίου Ισλαμικού μνημείου.
Γεγονός που θα προκαλέσει την «κόλαση» στην πολύπαθη περιοχή για μια ακόμη φορά και μην απορήσετε αν
δείτε την εκκλησία Α.Ε. και το ελλαδικό κράτος να στηρίζουν και πάλι τον Νετανιάχου και
σε αυτό το έγκλημα.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ συμμετείχε πριν μερικές ημέρες στην κατεδάφιση του Τζαμιού Αλ-Άκσα, συνοδευόμενος από τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου και τη σύζυγο του Σάρα.
Έλαβε μέρος στο σκάψιμο της σήραγγας που θα
οδηγήσει στην κατάρρευση και πτώση του Τζαμιού Αλ-Άκσα.
Η «Οικογένεια» του σαφέστατα ήταν τα παιδιά του και η γυναίκα του που
μίλησε έμμεσα για μια «ιαχή πολέμου» ... πάνω από το φέρετρο του άντρα της αλλά και το AIPAC καθώς
και οι οικογενειακές off
shore εταιρείες
που τον συντηρούσαν όλα αυτά τα χρόνια.
Οικογένεια όμως είχαν και οι Χριστιανοί της Συρίας που τους σφάζουν οι Σαλαφιστές που χρηματοδοτήθηκαν και οργανώθηκαν από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Εκεί βέβαια ο μακαρίτης είχε «κοντή μνήμη» και ποτέ δεν εξέφρασε
αντιρρήσεις δημοσίως ή στο διαδίκτυο για τις σχέσεις του Αμερικανικού καθεστώτος με τους αιμοσταγείς δολοφόνους.
Ο θάνατος του Δεξιού ακτιβιστή θα ωφελήσει σύντομα την
σκληροπυρηνική πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων που θα σπεύσουν να απαγορεύσουν για
τα μάτια του κόσμου ένα κομμάτι της antifa, αφήνοντας όμως στο
απυρόβλητο τον σκληρό πυρήνα της και όλους αυτούς που την ενημερώνουν την
χρηματοδοτούν και την κατευθύνουν.
Και για όσους θα σπεύσουν να επευφημήσουν για μια ακόμη
φορά την κατασταλτική εκστρατεία του Trump και να ευχηθούν και στα δικά μας, να τους θυμίσω ότι ο κολλητός του Epstein - ο πρόεδρος Trump όπως
τον λένε πολλοί ηλίθιοι - ζήτησε την άμεση προσαγωγή και φυλάκιση ατόμων που
απλά τον γιούχαραν σε ένα εστιατόριο με αφορμή την Παλαιστίνη ενώ όποιος
πετάξει σήμερα φυλλάδια για την γενοκτονία στην Γάζα στις ΗΠΑ φυλακίζεται σε πέντε χρόνια κάθειρξη!
Τώρα για κάποιους που έχουν μπερδέψει τον εθνικοσοσιαλισμό και τον εθνικισμό (…) με την βούρτσα και την άμεση υποστήριξη τους στους Αμερικανοσιωνιστές - λόγω της υποτιθέμενης αντίθεσης στην Woke ατζέντα - σύμφωνα με δηλώσεις του Charlie Kirk το 2022 οι antifa διαδηλωτές που αντιδρούσαν στις ομιλίες του ήταν «νεοναζί που πληρώνονται από τους δημοκρατικούς» ενώ οι τακτικές των αριστεριστών για τις αλλαγές φύλου μέσω εγχειρήσεων σύμφωνα με τον Kirk «θυμίζουν τις θηριωδίες των ναζί».
Ένας ορθόδοξος ραβίνος αμέσως μετά τον θάνατο του - που έχει και αριθμολογική σχέση με τις Ταλμουδικές δοξασίες και πρακτικές - δήλωσε ότι ο θανών είναι «ένας νέος Αβραάμ».
Ο νέος υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ Σκοτ Μπέσεντ είναι ακτιβιστής ομοφυλόφιλος και αυτό το αναφέρω για όσους συνεχίζουν να πιστεύουν σε αυταπάτες.
Μιλάμε για
τέτοια «πολεμική» τελικά εκ μέρους του ανθρώπου που συνήθιζε να επισκέπτεται το
νησί λευκής σαρκός του «χειριστή» της Mossad, και ο οποίος στην λίστα επαφών του είχε
και Έλληνες όπως τον υιό του τέως Μονάρχη αλλά και γόνους γνωστών εφοπλιστών
που σήμερα τιμούν την μνήμη του Μαντέλα ή συχνάζουν σε αντιφασιστικά στέκια.
Δεν θα επιζήσει για πολύ ο δολοφόνος (;) του Αμερικανού
Τραμπικού δεξιού. Θα έχει την ίδια τύχη με τον αφελή Λι Όσβαλντ που κατηγορήθηκε από το FBI ως
ο επαγγελματίας ακροβολιστής του διάσημου φονικού στο
Ντάλας (δήθεν με εντολή της Κούβας και του φίλου της Ισπανικής Φάλαγγας Κάστρο) ενώ τελικά έχει αποδειχθεί ότι ο Κέννεντυ χτυπήθηκε από τρία διαφορετικά σημεία με εκτελεστές αγνώστους και διαμετρήματα που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν οι Ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις σε ανάλογες επιχειρήσεις της εποχής.
Ο λόγος ήταν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ αντιδρούσε στα πυρηνικά του Τελ Αβίβ και ήθελε τον έλεγχο της Federal Reserve Bank που δανείζει χρήματα στο κράτος!
Και
επειδή κάποιοι θα σπεύσουν να πουν πόσο «Άγιος» ήταν ο διάσημος καθολικός
πρόεδρος ... να θυμίσω ότι ξεκίνησε τον πόλεμο στο Βιετνάμ προς όφελος της
πολεμικής βιομηχανίας.
Συμπερασματικά και με το αγγελικό πρόσωπο ενός Λευκού Ευαγγελιστή του καλού παιδιού, ο Τραμπισμός εδώ και χρόνια προελαύνει και εντός του «χώρου» μας για τον οποίο νιώθουμε ακόμη μεγαλύτερη διάσταση απόψεων κάθε μέρα όλο και περισσότερο, καθώς και έντονες τάσεις πολιτικού εμετού.
Και ξαφνικά τα ξεχνάνε όλα κάποιοι: τον «αντιφασισμό» των ξένων και ντόπιων αστών οι οποίοι είναι μια ζωή ενάντια στον δικό μας Σοσιαλισμό και τα κοινωνικά προβλήματα, αυτοί άλλωστε είναι υπέρ του εισβολέα που δεν δημιουργεί προβλήματα, αν είναι και χριστιανός και πηγαίνει και στην εκκλησία τότε είναι μια χαρά και φυσικά όταν είναι υπέρ του Ισραήλ που «αμύνεται» - το λέει άλλωστε και η Παλαιά Διαθήκη που προσκυνάνε - όλοι είναι παιδιά του Μωυσή και τσιράκια του «Μπίμπι».
Δεν ξεχνάμε εμείς οι «Τριτοθεσίτες» τα εγκλήματα των Αμερικανών, τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια και φυσικά τις κρεμάλες των Σιωνιστών.
Τα ουρλιαχτά απόγνωσης των συναγωνιστών του Συριακού και Ιρακινού Baath στο Γκουαντάναμο και τις άλλες φυλακές κολαστήρια.
Τις εκτελέσεις και φυλακίσεις των Αμερικανών και Ευρωπαίων συναγωνιστών στο όνομα της «δικαιοσύνης» που έχει σφραγίδα και των δυο κομμάτων που ελέγχουν τις ΗΠΑ.
Την επεκτατική πολιτική των ΗΠΑ μέσω των Starbucks και των Mc Donalds καθώς και του μπάσκετ - λόγω της επικαιρότητας - που «υπήρξε» κεντρικός μοχλός αθλητικής προπαγάνδας πρώτα του Ισραήλ και μετά των Αμερικανών.
Και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ούτε κατάρες, ούτε αναθέματα, ούτε και μοιρολόγια παρά μόνο σκεπτικισμός για το δόγμα που υπηρετεί το «Σοκ και Δέος» σε μια εποχή που συνεχίζεται το «κυνήγι μαγισσών».
Χίλιες φορές σύμμαχος μας ένας Ιρανός του ΑΞΟΝΑ της
αντίστασης που προστατεύει τις μειονότητες και τα ιερά στην Μέση Ανατολή από τις
ορδές του ISIS
-
με τα μέλη του τελευταίου να έχουν ιατρική περίθαλψη στα Ισραηλινά στρατιωτικά
νοσοκομεία - παρά ένας Ευαγγελιστής Αμερικανός φιλοσιωνιστής που αν έπαιρνε
εντολή θα μας κρεμούσε με χαρά σε μια νέα Νυρεμβέργη όπως έκανε ο συμπατριώτης του παρανοϊκός σαδιστής βρωμιάρης John Woods!
«Για τον κόσμο των Ρομπότ που μας ετοιμάζουν οι περιούσιοι, αρκούν μερικά προϊόντα, ατελείωτες αναπαραγωγές, ακίνδυνα ομοιώματα μυθιστορημάτων, καθηγητές, στρατηγοί, αστέρια, όλα τυποποιημένα, με πολύ βαβούρα, πολλή απάτη και πολύ σνομπισμό.
Ο περιούσιος κρατάει τους μοχλούς του
ελέγχου, ενεργοποιεί όλες τις μηχανές για την τυποποίηση, κατέχει όλα τα
καλώδια, όλα τα ρεύματα και αύριο θα είναι ο κύριος όλων των Ρομπότ»
Ferdinand
Celine, Bagatelles pour un massacre
Ο Troy Southgate για την δολοφονία του Charlie Kirk
γράφει ο Troy Southgate
Καταρχάς, να πω ότι στην μεγάλη εικόνα της προσέγγισης των γεγονότων, η δολοφονία του Charlie Kirk δεν έχει πραγματική σημασία. Το καλύτερο που μπορείς να πεις είναι ότι ο Kirk ήταν τελείως αφελής να πιστεύει ότι μπορεί να επιτευχθεί οτιδήποτε εντός του υφιστάμενου Συστήματος.
Στο χειρότερο,
ήταν - είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν - ένας ενεργός υποστηρικτής του Σιωνισμού
και του καπιταλιστικού συστήματος όπως αυτό κατευθύνεται από την ίδια διεθνιστική
συνομωσία.
Δεύτερον, αν και κανείς δεν εύχεται να δει παιδιά να μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, οι προσωπικές του συνθήκες είναι απολύτως δευτερεύουσες σε σχέση με την πολιτική του κατάσταση.
Αν σε μια βίαιη και
ασταθή χώρα όπως η Αμερική, ένας άντρας αποφασίσει να αναλάβει δημόσιο αξίωμα,
τότε πρέπει να είναι ενήμερος για τους κινδύνους.
Τρίτον, αν και οι άνθρωποι έχουν υποστηρίξει ότι ο Kirk απομακρύνονταν από ορισμένες θέσεις λόγω των φρικτών γεγονότων που διαδραματίζονται στη Γάζα, δεν βλέπω καμία χειροπιαστή σύνδεση μεταξύ του Tyler Robinson και της Mossad.
Μέχρι να δούμε σαφείς αποδείξεις ότι
σκοτώθηκε από την Ισραηλινή μυστική υπηρεσία, και ακόμη και αυτό είναι
υποθετικό, ο Robinson
θα παραμείνει ένας αντιφασίστας που αποφάσισε να δράσει από δική του
πρωτοβουλία.
Ως συνέπεια των πεποιθήσεών του, υπάρχουν δύο ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν εδώ:
(1) ήταν απλώς ένας θερμόαιμος που απλώς έχασε τον έλεγχο μετά την είδηση ότι ένας λεγόμενος «φασίστας» ερχόταν να απευθύνει ομιλία σε κοινό στην πολιτεία του,
ή
(2) πίστευε ότι η δολοφονία ενός δεξιού
ακτιβιστή μπορεί να δικαιολογηθεί σύμφωνα με μια σειρά ευρύτερων ιδεολογικών
στόχων;
Προσωπικά, πιστεύω ότι η πρώτη περίπτωση είναι πολύ πιο
πιθανό να ισχύει. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σκεφτεί κανείς για ένα
άτομο σαν τον Robinson,
οι πράξεις του μπορούν να δικαιολογηθούν αν έχουν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τη
δεύτερη περίπτωση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με τις απόψεις και τις πράξεις
του Robinson,
αλλά στη σημερινή ατμόσφαιρα ασταθούς κατάστασης, κάποιοι άνθρωποι θα διαλέξουν
πάντα να προχωρήσουν σε άμεσες ενέργειες.
Δεν έχω χρόνο για τον Charlie Kirk ή οποιονδήποτε άλλον συνεργάζεται με
την παγκοσμιοποιητική ασθένεια που προέρχεται από την Αμερική, οπότε το μόνο
που θα ήθελα να πω - σε αυστηρά πολιτικό πλαίσιο, δηλαδή, επειδή η γυναίκα και
τα παιδιά του είναι ένα εντελώς ξεχωριστό θέμα - είναι ότι ο Luigi Mangione
μπορεί να έχει διδάξει στον Robinson κάτι σχετικά με τις τακτικές.
«To Αμερικανικό κακό» των Giorgio Locchi και Alain de Benoist (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)
Κάθε κακό έχει τις ρίζες του και συνήθως δεν είναι καθόλου αθώες και τυχαίες, ιδιαίτερα στην περίπτωση των ΗΠΑ.
Ειδικευμένοι στις γενοκτονίες, έτσι άλλωστε ξεκίνησαν να δημιουργούν αυτό το τέρας, εξοντώνοντας τους Ινδιάνους, συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό και πιο επιθετικά μάλιστα, φορώντας διάφορες μάσκες.
Σήμερα διάλεξαν μια διαφορετική και πιο «καλοσυνάτη», αυτή του καλού λευκού πατριώτη.
Πάμε όμως να ξεκινήσουμε από πολύ παλιά, από την αρχή.
Πρόκειται ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα, με αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο «Το Αμερικανικό κακό», που έγραψαν δυο μεγάλοι σύγχρονοι στοχαστές – φιλόσοφοι Ευρωπαίοι, φρουροί της Παράδοσης μας, ο Ιταλός Giorgio Locchi* και ο Alain de Benoist.
Αρχίζουμε λοιπόν το ταξίδι στην αρχή του … κακού
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο που ενοχλεί πολλούς εδώ ..
ΕΛΒΟ ξανά σε χέρια ελληνικά (https://mavreslegeones.blogspot.com/)
του Αλέξη Ευσταθίου
Επί ημερών κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου το 2010 η πατρίδα μπήκε στο 1ο Μνημόνιο την λεγόμενη Δανειακή Σύμβαση. Με το πρόσχημα ότι η Ελλάδα χρωστάει λεφτά στις Βρυξέλες οι Ευρωπαίοι εταίροι μαζί με την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκλεισαν την ΕΛΒΟ στα πλαίσια της δανειστικής πολιτικής που ασκήθηκε σε βάρος της Ελλάδος.
Μια τέτοια ενέργεια αποδυνάμωνε την Ελλάδα όχι μόνο οικονομικά αλλά κυρίως εθνικά καθώς η ΕΛΒΟ ήταν το σύμβολο της ελληνικής αυτάρκειας στην οπλική παραγωγή και όχι μόνο διότι η ΕΛΒΟ παρήγαγε και άλλα βαρέα οχήματα όπως λεωφορεία κλπ. ενώ ταυτόχρονα μια τέτοια πολιτική απόφαση, μας άφηνε εκτεθειμένους απέναντι στην Τουρκία η οποία διατηρεί δική της παραγωγή οπλικών συστημάτων ενώ παράλληλα παίρνει εργολαβίες και από άλλες χώρες όπως την Ιαπωνία και την Ουγγαρία.
Μετά το 2012 επί ημερών συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, με τον πρώτο να παίρνει ένεκα των ημερών τα πατριωτικά εύσημα, ο ισραηλινός παράγοντας εισχώρησε στην Ελλάδα με διάφορες οικονομικές επενδύσεις, αρχής γενομένης πως η εθνική οικονομία είχε υποχωρήσει ελέω των ξένων πιέσεων.
Αξίζει να σημειωθεί πως το ίδιο έτος η Ελλάδα διέκοψε τις εμπορικές σχέσεις που είχε με το Ιράν από το οποίο προμηθευόμασταν φθηνό πετρέλαιο
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Dominique Venner (Σαμουράι της Δύσης)
«Η καπιταλιστική ολιγαρχία αδιαφορεί για την τύχη των
εθνικών κοινοτήτων. Στόχος της είναι να ικανοποιήσει μια ακόρεστη θέληση για
εξουσία μέσω της οικονομικής κυριαρχίας του κόσμου. Η ανθρωπότητα και οι
πολιτισμοί της θυσιάζονται για τα καθαρά υλιστικά της σχέδια»
Dominique Venner
Κωνσταντίνος Μποβιάτσος σε μία Μάχη Ιδεών
Ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος είναι ένας νέος δημιουργός που και αυτός έχει εμπλουτίσει τους τίτλους της Λόγχης τα τελευταία χρόνια.
Γεννημένος στην Λαμία σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Βερόνα και έχει ασχοληθεί με τον Ευρωπαϊκό ριζοσπαστικό εθνικισμό και με διανοουμένους του Γαλλικού και Ιταλικού Φασισμού.
Έχει γράψει τα βιβλία, «Léon Degrelle ο τελευταίος ιππότης», «Μίκης Μάντακας, πεθαίνοντας για την Ευρώπη» και «Ο Μαύρος Μάης του ‘68» και «Ο Εθνικοσυνδικαλισμός του Ramiro Ledesma Ramos».
Έχει μεταφράσει τα βιβλία: «Το δόγμα του Φασισμού», «Pierre Drieu La Rochelle, Ιδέες για μια επανάσταση των Ευρωπαίων», «Louis-Ferdinand Celine, ένας παράνομος της λογοτεχνίας», «Η συντηρητική επανάσταση στην Γερμανία, 1918 -1932» «Οι ψυχές που καίνε» και έχει επιμεληθεί τα βιβλία, «Ο Τόλκιν, η Ευρώπη και η παράδοση» και «Οι δρόμοι της μάχης» του Dominique Venner
Η Ελλάς βρίσκεται σε ένα απελπιστικό αδιέξοδο (του Αλκιβιάδη Ζουρνατζή)
γράφει ο Αλκιβιάδης Ζουρνατζής
Ενώ παρακολουθούμε τα επικοινωνιακά shows της συνήθους κυβερνητικής παροχολογίας που συνοδεύουν την επίσκεψη του εκάστοτε πρωθυπουργού στην Δ.Ε.Θ., θα πρέπει να επισημάνουμε το προφανές (αν και αθέατο σε μεγάλη μερίδα υπνωτισμένων συμπατριωτών μας…):
ότι η Ελλάς βρίσκεται σε ένα απελπιστικό αδιέξοδο, κυβερνώμενη από έναν θίασο (που παριστάνει την κυβέρνηση) προεξάρχοντος του Μητσοτάκη και ότι αυτή η άθλια κυβέρνηση, καίτοι παραπαίει υπό το βάρος αλλεπαλλήλων σκανδάλων και συντριπτικών αποτυχιών σε όλα τα επίπεδα, παραμένει στο απυρόβλητο, ελλείψει αντιπολιτεύσεως!
Το ερώτημα είναι: γιατί, παρά την πλήρη κυβερνητική αποτυχία
σε ΟΛΟΥΣ του τομείς, η κυβέρνηση συνεχίζει να κυβερνά;
1ον: Έχει επιτύχει την χειραγώγηση της δικαστικής εξουσίας,
η οποία, οσάκις καλείται να ελέγξει την κυβέρνηση, πάντοτε την βγάζει «λάδι».
2ον: Έχει εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο των μ.μ.ε., τα οποία,
κατ’ ουσίαν «χαϊδεύουν» την κυβέρνηση, αντί να ασκούν τον θεσμικό ρόλο τους,
ασκώντας κριτική και ελέγχοντας την ασκούμενη πολιτική.