ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Φέτος στις 8 Νοεμβρίου ημέρα Σάββατο έγινε η πρώτη
επίσημη οργανωμένη εκδήλωση και τελετή μνήμης από την Ομάδα 104 σε
συνεργασία με τους Κροάτες συναγωνιστές των Prevrat στο Split η οποία πήγε εξαιρετικά, με μεγάλο
αριθμό εθνικιστών στην τελετή και προκαλώντας σύγχυση και ατελείωτο κλάμα στον αντιφασιστικό
χώρο ο οποίος παραμένει έντονα αποδυναμωμένος σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας.
«Σε μια φρικτή και τρομοκρατική επίθεση που διαπράχθηκε από κομμουνιστές μηδενιστές, δύο νέοι Έλληνες, ο Μάνος Καπελώνης και ο Γιώργος Φουντούλης, σκοτώθηκαν την 1η Νοεμβρίου 2013.
Λόγω της συμμετοχής τους στην οργάνωση «Χρυσή Αυγή», λόγω των ιδανικών τους, του εθνικισμού, της ελευθερίας και της πίστης τους, δολοφονήθηκαν άνανδρα μπροστά στα γραφεία τους.
Η Ευρώπη δεν ξεχνά τους ήρωες της, όσος καιρός κι αν περάσει, δόξα σε αυτούς! Είναι
μαζί μας!»
Prevrat
Η Κροατία περηφανεύεται για την πολιτιστική, καλλιτεχνική και επιστημονική συνεισφορά της στον κόσμο καθώς και για την κουζίνα, τα κρασιά και τα αθλητικά της επιτεύγματα.
Πολλοί συμπατριώτες μας έμαθαν για την χώρα αυτή λόγω των ποδοσφαιριστών της ... όμως για τους Έλληνες «φασίστες» η Κροατία πάντα ήταν ένας «προμαχώνας» ενάντια στους Οθωμανούς, «κάστρο» των αντιδημοκρατικών ιδεών που όπου οι μαχητές της έκαναν αίσθηση για τον φανατισμό τους στα πεδία των μαχών στο πλευρό του Άξονα μέχρι τον αιματηρό εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας.
Η Κροατία ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά το πρόσφατο ατυχές συμβάν έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ όπου ένας οπαδός της βρήκε τον θάνατο σε συμπλοκή με τους Κροάτες «Ultras» η πλειοψηφία των οποίων δεν το κρύβουν ότι είναι εθνικιστές και εγγόνια μελών των Ustaše.
Αίσθηση είχε προκαλέσει τον Σεπτέμβριο του 2022 η παρέλαση 4 χιλιάδων Bad Blue Boys στην καρδιά του Μιλάνου με χαιρετισμούς, λίγες ώρες πριν από τη σέντρα του αγώνα Μίλαν - Ντίναμο Ζάγκρεμπ.
Για τους Κροάτες εθνικιστές/φασίστες υπήρξαν αναφορές σε έντυπα της πάλαι ποτέ Εθνικοσοσιαλιστικής «Χρυσής Αυγής» όπως μπορείτε να δείτε εδώ,
ενώ εδώ και χρόνια υπάρχουν επαφές Ελλήνων με Κροάτες, όχι μόνο μέσω των «Bad Blue Boys» όπως διαδίδουν πολλοί αλλά και με Αυτόνομους συναγωνιστές που επισκέπτονται την χώρα για ροκ συναυλίες και δυναμικές πορείες.
Μια πρόσφατη συναυλία του Thompson προκάλεσε τον πανικό των δημοκρατών αφού προσέλκυσε σύμφωνα με εκτιμήσεις 500.000 άτομα ...
Η ιδεολογία του Κροατικού κινήματος τους ήταν ένας συνδυασμός Φασισμού, Καθολικισμού και Εθνικισμού με εφαρμογή του Κορπορατισμού στην οικονομία. Το όνομα που δίνεται από τους σύγχρονους ιστορικούς σε αυτή τη συγκεκριμένη πτυχή της ιδεολογίας είναι ο «εθνικός καθολικισμός».
Η Μάχη της Πολιάνα, μεταξύ μιας μικτής φάλαγγας Γερμανών και Κροατών και μιας δύναμης Παρτιζάνων, ήταν η τελευταία μάχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος ενώ οι χιλιάδες επιζώντες έπεσαν στην συνέχεια θύματα ομαδικών σφαγών με δράστες τους υποστηρικτές του Τίτο, μια ακόμη άγνωστη πτυχή της ιστορίας.
Τέλος να σημειωθεί ότι Κροάτες ιστορικοί
θεωρούν δεδομένη και σημαντική την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού και
πληθυσμού στην χώρα τους μέσω των αποικιών στην περιοχή ενώ η πολιτιστική τους
κληρονομιά για τους ίδιους είναι αποτέλεσμα επαφής με την Ελλάδα, αφού δηλώνουν
τον θαυμασμό τους για την αρχαία ελληνική σκέψη γεγονός που αποτυπώνεται σήμερα
στην αρχιτεκτονική της χώρας την λαϊκή παράδοση και τέχνη.
γράφει η N.F.
Η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας (ΕΟΝ) και η νεολαία της οργάνωσης Ουστάσα (Ustaše Youth) αποτελούν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα κρατικά ελεγχόμενων οργανώσεων νέων που λειτούργησαν υπό εθνικιστικά καθεστώτα στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Παρότι γεννήθηκαν σε διαφορετικά πολιτικά και κοινωνικά περιβάλλοντα - η πρώτη στην Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά και η δεύτερη στην Κροατία του φιλοναζιστικού κράτους των Ουστάσα - παρουσιάζουν αξιοσημείωτες ομοιότητες τόσο στη δομή όσο και στην ιδεολογική τους κατεύθυνση.
Η ΕΟΝ ιδρύθηκε το 1936, λίγο μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, με επίσημο σκοπό τη «σωματική και ψυχική ανάπτυξη των νέων, την καλλιέργεια του εθνικού φρονήματος και της πίστεως προς τη θρησκεία».
Στην πράξη όμως αποτέλεσε εργαλείο διαπαιδαγώγησης της ελληνικής νεολαίας στο πνεύμα του εθνικισμού, της πειθαρχίας και της αφοσίωσης στον ηγέτη και το κράτος.
Ο Μεταξάς έβλεπε την ΕΟΝ ως το μέσο για τη διαμόρφωση του «νέου Έλληνα», απαλλαγμένου από τα «παλαιά πολιτικά πάθη» και έτοιμου να υπηρετήσει το «εθνικό συμφέρον» με πίστη και αυτοθυσία.
Αντίστοιχα, η Ustaše Youth ιδρύθηκε το 1941, αμέσως μετά τη δημιουργία του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας (NDH), που ήταν στενά συνδεδεμένο με τη Γερμανία και την Ιταλία.
Ο στόχος της ήταν η διαπαιδαγώγηση της Κροατικής νεολαίας σύμφωνα με τις αρχές του φασισμού, του εθνικισμού και της απόλυτης αφοσίωσης στην οργάνωση και στον ηγέτη, τον Άντε Πάβελιτς.
Η Ustaše Youth επιδίωκε να δημιουργήσει τον «νέο Κροάτη», έτοιμο να πολεμήσει και να θυσιαστεί για το έθνος, μέσα από στρατιωτική εκπαίδευση, κατασκηνώσεις και έντονη ιδεολογική προπαγάνδα.
Και οι δύο οργανώσεις είχαν κοινά στοιχεία στη λειτουργία και τη φιλοσοφία τους.
Πρώτον, στηρίχθηκαν στην ιδέα ότι η νεολαία αποτελεί τη βάση για τη δημιουργία ενός νέου, πειθαρχημένου και ενωμένου έθνους.
Η ΕΟΝ και η Ustaše Youth χρησιμοποιούσαν την ομαδικότητα, τη φυσική αγωγή και τις συλλογικές δραστηριότητες (παρελάσεις, γιορτές, εορτασμούς, εθνικά συνθήματα) ως μέσα ιδεολογικής διαμόρφωσης και πνευματικής πειθαρχίας.
Και στις δύο περιπτώσεις, η προσωπική ελευθερία του νέου υποχωρούσε μπροστά στην έννοια του «συλλογικού καθήκοντος» απέναντι στο έθνος και τον αρχηγό.
Δεύτερον, οι δύο οργανώσεις έδιναν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση και την προπαγάνδα. Η ΕΟΝ ενσωματώθηκε στη σχολική ζωή, οργανώνοντας μαθήματα «Εθνικής και Ηθικής Αγωγής», ενώ η Ustaše Youth καθοδηγούσε τη σχολική νεολαία μέσα από ιδεολογική εκπαίδευση, στρατιωτικές ασκήσεις και τελετές πίστης στο καθεστώς.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο στόχος ήταν η ιδεολογική ομογενοποίηση της νέας γενιάς, ώστε να στηρίζει ενεργά το καθεστώς.
Τρίτον, η δομή και η οργάνωση και των δύο ήταν ιεραρχική και αυστηρά πειθαρχημένη.
Οι νέοι χωρίζονταν σε ηλικιακές ομάδες, με βαθμούς, στολές και σύμβολα, και λάμβαναν μέρος σε εθνικές εκδηλώσεις που προωθούσαν το μήνυμα της ενότητας και της δύναμης.
Η ΕΟΝ, για παράδειγμα, υιοθέτησε χαιρετισμό και στολή εμπνευσμένα από αντίστοιχες φασιστικές οργανώσεις, ενώ η Ustaše Youth είχε στρατιωτική διάρθρωση, εκπαίδευση και οργάνωση κατασκηνώσεων σε πρότυπα παρόμοια με τη Χιτλερική Νεολαία.
Ωστόσο, υπάρχουν και ουσιώδεις διαφορές.
Η ΕΟΝ, παρότι αυταρχική και εθνικιστική, δεν συνδέθηκε με εγκλήματα πολέμου ή υπερβολές.
Το καθεστώς Μεταξά, αν και δικτατορικό, είχε περιορισμένη διάρκεια και κινήθηκε περισσότερο στο πλαίσιο του ελληνικού εθνικισμού και του αντικομμουνισμού, παρά σε καθαρά φασιστικό ή εθνικοσοσιαλιστικό πλαίσιο.
Αντίθετα, η Ustaše Youth ήταν οργανικά δεμένη με ένα καθεστώς που εφάρμοσε συστηματικές διώξεις κατά των Σέρβων και όλων όσων απειλούσαν το μέλλον της Κροατίας.
Επιπλέον, στην Ustaše Youth η συμμετοχή κατέστη σχεδόν υποχρεωτική, ενώ στην ΕΟΝ, αν και προτεινόμενη και ενθαρρυμένη, δεν είχε επιβληθεί νομικά ως υποχρέωση για όλους τους νέους παρά την αντίθετη άποψη της αριστεράς που προσπαθεί να βρει «σκελετούς στην ντουλάπα».
Συνοψίζοντας, η ΕΟΝ και η Ustaše Youth αποτελούν δύο διαφορετικές εκδοχές του ίδιου ιστορικού φαινομένου. Και οι δύο οργάνωσαν τη νεολαία με στρατιωτική πειθαρχία, καλλιέργησαν τον εθνικισμό.
Όμως, ενώ η ΕΟΝ κινήθηκε περισσότερο στο πεδίο της εθνικής και ηθικής διαπαιδαγώγησης, η Ustaše Youth εντάχθηκε πλήρως στην φασιστική πολιτική της εποχής και πρωτοστάτησε στις θρυλικές μάχες οπισθοφυλακής στην λήξη του μεγάλου πολέμου.
Τα άγνωστα θραύσματα της ιστορίας: Ante Pavelić, ο Poglavnik
της Κροατίας
«Το μαχαίρι, το περίστροφο, το πολυβόλο και η ωρολογιακή
βόμβα. Αυτά είναι τα ινδάλματα, είναι οι καμπάνες που θα αναγγείλουν την αυγή
και την ανάσταση»
του Wolverine
Ξεκίνησε την καριέρα του ως δικηγόρος και πολιτικός καθώς και μέλος του «κόμματος της δικαιοσύνης», με στόχο την ανεξαρτησία και την επέκταση της Κροατίας. Η συνεισφορά του στην προώθηση της πολιτικής βίας για την επίτευξη του κύριου σκοπού υπήρξε μέγιστη, μέσα από την συνεχή και έντονη δράση με στόχο την ολοκληρωτική επικράτηση.
Η εξορία και η καταδίκη του σε θάνατο από τις αρχές του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας δεν τον πτόησαν στο ελάχιστο. Βρήκε βοήθεια και συνδρομή αρχικά στην Φασιστική Ιταλία όπου και ίδρυσε την ακτιβιστική οργάνωση Ustaše με παραρτήματα σε διάφορες χώρες και με την συνοδεία σημαντικών προπαγανδιστικών εκδόσεων.
Το σύμβολο των Ούστασε ήταν ένα
κεφαλαίο μπλε γράμμα «U» μέσα σε ένα έμβλημα εκρηγνυόμενης χειροβομβίδας.
Η ιδεολογία του κινήματος ήταν ένας συνδυασμός Φασισμού, Καθολικισμού και Κροατικού εθνικισμού. Η Ούστασε υποστήριζε τη δημιουργία μιας Μεγάλης Κροατίας και πέραν του ποταμού Δρίνου, που θα εκτεινόταν μέχρι τα όρια του Βελιγραδίου.
Το κίνημα ήταν αντίθετο με την κοινοβουλευτική δημοκρατία επειδή είναι «διεφθαρμένη» και με τον Μαρξισμό και τον Μπολσεβικισμό για τις παρεμβάσεις τους στην οικογενειακή ζωή και την οικονομία και για τον υλισμό τους.
Η Ούστασε θεωρούσε τα ανταγωνιστικά πολιτικά κόμματα και τα εκλεγμένα κοινοβούλια επιβλαβή για τα δικά της συμφέροντα. Από οικονομική άποψη η Ούστασε υποστήριζε τη δημιουργία μιας κορπορατιστικής οικονομίας.
Προσάρμοσαν την δομή
του αγώνα της στο Φασιστικό μοντέλο και μετά το ’33 και την επικράτηση του
Χιτλερισμού πρόσθεσαν τον βίαιο αντισημιτισμό.
Το κύριο σλόγκαν της οργάνωσης ήταν το «Za dom Spremni» που σημαίνει «έτοιμοι για την πατρίδα». Οι ενέργειες που περιλάμβαναν βομβιστικές επιθέσεις και αιματηρές ενέδρες υπήρξαν το κύριο χαρακτηριστικό της ένοπλης κινηματικής δράσης.
Οι διεθνείς πιέσεις του εξωτερικού οδήγησαν στην 18μηνη φυλάκιση του στην Ιταλία.
Μετά την πλήρη επικράτηση του Άξονα στην
Γιουγκοσλαβία και την συνάντηση του με τον Χίτλερ ονομάστηκε ανώτατος ηγέτης -
Poglavnik - και άρχισε να διοικεί την ανεξάρτητη Κροατία αν και καθόλη την
περίοδο η εξουσία του επισκιάστηκε από την πλήρη κυριαρχία της
Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας.
Η πολιτική εκτοπισμού και η αποθέωση της βίας με κάθε μέσο κυρίως ενάντια σε Σέρβους Ρομά και Εβραίους υπήρξε το κύριο χαρακτηριστικό της εξουσίας του η οποία μέχρι σήμερα αποτελεί την βασική κατηγορία για τους επικριτές του και όσους τον πολέμησαν.
Απέναντι στις δολοπλοκίες των στενών συνεργατών του που ήθελαν να πουλήσουν το όραμα για ανεξαρτησία και να παραδοθούν στις μασονικές πλουτοκρατικές δυνάμεις απάντησε σκληρά και βίαια και έστειλε στο απόσπασμα τα πρόσωπα που σχεδίαζαν πίσω από την πλάτη του την ανατροπή του.
Να σημειωθεί ότι όλες οι πλευρές αναγνώρισαν την υψηλή μαχητική
αξία των Κροατών πολεμιστών στο Ανατολικό Μέτωπο όπου και κέρδισαν σημαντικές
διακρίσεις στα πεδία των μαχών.
Μετά την παράδοση της Γερμανίας ο ηγέτης της Κροατίας έδωσε μια διαταγή να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων οι δυνάμεις του, όμως η παράδοση ήταν μονόδρομος η οποία και κατέληξε σε ένα όργιο βίας και βασανιστηρίων από την μεριά των κομμουνιστών ανταρτών με ευθύνη των αγγλικών δυνάμεων.
Η Μάχη της Πολιάνα, μεταξύ μιας μικτής φάλαγγας Γερμανών και Ούστασε και μιας δύναμης Παρτιζάνων, ήταν η τελευταία μάχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Αφού ο αγώνας είχε χαθεί και με την πλήρη διάλυση των στρατιωτικών μονάδων ο
Κροάτης ηγέτης πέταξε αρχικά στην Αυστρία και μετά στην Αργεντινή του Juan Peron όπου βρήκε άσυλο και ασφάλεια.
Το 1957 ακολούθησε μια απόπειρα δολοφονίας του με αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό του.
Αποτέλεσμα αυτού επήλθε ο θάνατος του στις 28 Δεκεμβρίου του 1959 στο έδαφος της Ισπανίας του Φράνκο όπου και έζησε τα τελευταία του χρόνια σε μυστική τοποθεσία, αφού πρώτα είχε βρει καταφύγιο στην Παραγουάη και την Χιλή.
Οι Κροάτες εθνικιστές δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους για τον Ante Pavelić.
