Μια βιβλιοκριτική: "Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή" του François Duprat - Emperor of Historia

 

Στις ημέρες μας, πολλά πράγματα όπως η έννοια του Έθνους και της Φυλής θεωρούνται είτε ξεπερασμένα είτε"Φασιστικά κατάλοιπα", ενώ ο Εθνικισμός περιορίζεται εντός του Κοινοβουλευτισμού, με την δημιουργία διαφόρων υποτιθέμενων Εθνικιστικών Κομμάτων. 

Ο François Duprat όμως ένας Γάλλος, ο οποίος είχε πολιτικές καταβολές από τον Αντεθνικό Τροτσκιστικό Κομμουνισμό στο Βιβλίο του "Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή" σημειώνει ξεκάθαρα την αναγκαιότητα της "εξαγνίσεως" του Εθνικισμού και στην συνέχεια εμπνευσμένος από τα πρότυπα προηγούμενων Εθνικιστικών εγχειρημάτων (όπως του Φασισμού στην Ιταλία) αλλά και εγχειρημάτων της εποχής του (όπως το Εθνικιστικό Κίνημα Jeune Nation του Pierre Sidos) θέτει τις προϋποθέσεις για την επιτυχία της Εθνικιστικής Επαναστάσεως (Πνευματικός - Ιδεολογικός Αγών και στην συνέχεια δημιουργία Κόμματος με άτομα διαποτισμένα από τις Αξίες του Εθνικισμού), η οποία θα επιφέρει στο Έθνος της Γαλλίας την Εθνική Αρμονία και Πρόοδο του.

Βέβαια, το εν λόγω Σύγγραμμα φαίνεται σε πολλά σημεία "περιορισμένο" στα δεδομένα της Γαλλίας (Δλδ ενός Αποικιοκρατικού Έθνους - Κράτους), το οποίο βιώνει τις συνέπειες της Πολιτικής του, όμως εάν κανείς μας "ξεφύγει" από το γενικό πλαίσιο του Βιβλίου, τότε θα κατανοήσει πώς ο Συγγραφέας ομιλεί για θέματα, που απασχολούν τον Κόσμο γενικώς πλέον στις ημέρες μας (και ιδίως εμάς τους Έλληνες).

Επομένως, το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί ένα Εξαιρετικά Ενδιαφέρον τρόπο κατανοήσεως του Σύγχρονου Κόσμου, ενώ παρουσιάζει εκτός από την Σκληρή Πραγματικότητα την σημασία του Ιδεολογικού Περιεχομένου, ως βασική προϋπόθεση για την επικράτηση του Εθνικιστικού Κινήματος στο κάθε Έθνος της Ευρώπης και του Κόσμου.

Κλείνοντας, να σημειωθεί πώς το εν λόγω Βιβλίο αποτελεί την πλέον Ενδιαφέρουσα - Αξιόλογη Έκδοση των Συναγωνιστών εκ της Ελληνικής Κύπρου (Δλδ @reconquistahellas ) , από τους οποίους μπορείτε να το προμηθευτείτε σε ευνοϊκή τιμή!

Τα συμπεράσματα δικά σας.

πηγή

Εκδόσεις Reconquista: Το μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή, François Duprat

Η δημιουργία του Εθνικιστικού κινήματος, του πρώτου κύκλου της επανάστασης, είναι επομένως η πιο επείγουσα πολιτική αποστολή των επαναστατών Εθνικιστών. 

Αυτή πρέπει να προηγηθεί κάθε άλλης πρωτοβουλίας, διότι, χωρίς το Εθνικιστικό κίνημα, κάθε πολιτική Εθνικιστική επαναστατική δράση θα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, όπως συνέβαινε πάντα στο παρελθόν. 

Η γέννηση του Εθνικιστικού κινήματος δεν μπορεί να αυτοανακηρυχθεί από την τάδε ή την δείνα ομάδα περισσότερο ή λιγότερο Εθνικιστική επαναστατική. 

Πρέπει να είναι αποτέλεσμα εντατικής δουλειάς τόσο δογματικής όσο και πολιτικής και οργανωτικής. 

Το Εθνικιστικό κίνημα μπορεί να υπάρξει παρά μόνο στο μέτρο που η επαναστατική Εθνικιστική ιδεολογία έχει γίνει λειτουργική, δηλαδή μετά την ανανέωση της πραγματικής αυτής σκέψης. 

Δεν μπορεί επίσης να υπάρξει στο μέτρο που οι επαναστάτες Εθνικιστές δεν διαιθέτουν κατάλληλη εκπαίδευση και δεν εκπληρώνουν τις απαραίτητες λειτουργίες μέσα σε ένα επαναστατικό κόμμα (σχολές εκπαίδευσης στελεχών, θεωρητικά και ιστορικά περιοδικά, πολιτικά έγραφα, κριτική της επικαιρότητας κ.λπ.)

για περισσότερα εδώ ...

Το Εθνικοεπαναστατικό Μανιφέστο του François Duprat (Ο Σαμουράι της Δύσης)

 

«… Το 1976 ο Duprat δημοσίευσε στην Γαλλία, το «Le Manifeste Nationaliste - Rèvolutionnaire». Ένα μανιφέστο που αποτελεί εγχειρίδιο και οδηγό ιδεών και σκέψεων για τα εθνικοεπαναστατικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη. 

Μελετώντας το παρακάτω κείμενο, βλέπουμε ότι γράφτηκε για την Γαλλία αλλά ταυτόχρονα εφαρμόζεται σε κάθε ευρωπαϊκό έθνος. Είναι κάτι σαν οδηγός λοιπόν. Με αυτό κλείνουμε το αφιέρωμα σε μια πολύ σημαντική προσωπικότητα του ευρωπαϊκού ριζοσπαστικού εθνικισμού, που άφησε μια μεγάλη πνευματική κληρονομιά:

Ο επαναστατικός εθνικισμός αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια ανάληψης ευθύνης της τρέχουσας κρίσης στην Ευρώπη, στο επίπεδο της ριζικής αμφισβήτησης των αξιών της σημερινής κοινωνίας. Θεωρεί ως τον κεντρικό πυρήνα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων την ιδέα του έθνους που συλλαμβάνεται ως η οργανική ομαδοποίηση στοιχείων, τα οποία χωρίς αυτήν θα αντιπροσώπευαν μόνο ένα σύνολο χωρίς συνέπεια που διατρέχεται από καταστροφικές εντάσεις. 

Το οργανωμένο έθνος μπορεί να είναι μόνο ένα έθνος στο οποίο οι ταξικές διαφορές έχουν πραγματικά εξαλειφθεί, αφού αυτές οι διαφορές αυτόματα προϋποθέτουν επιβλαβείς εντάσεις για την εθνική αρμονία. Αυτές οι εντάσεις πρέπει να εξαλειφθούν από το κράτος, που πρέπει να είναι το κράτος όλου του λαού. 

Λαός που μπορεί να περιλαμβάνει όλους όσους συμβάλλουν στην εθνική ανάπτυξη, χωρίς κερδοσκόπους, παράσιτα και εκπροσώπους ξένων συμφερόντων. Ο επαναστατικός εθνικισμός βλέπει τη Γαλλία ως ένα αποικισμένο έθνος που χρειάζεται επειγόντως να αποαποικιοποιηθεί. 

Οι Γάλλοι πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι ενώ είναι θύματα ξένων λόμπι που τους εκμεταλλεύονται χάρη στη συνενοχή ενός μέρους των κυρίαρχων τάξεων στους οποίους τα λόμπι ρίχνουν τα υπολείμματα του εκάστοτε κόμματος του οποίου ανήκουν …»

για την συνέχεια εδώ ...

François Duprat. Για έναν ευρωπαϊκό εθνικοεπαναστατικό και λαϊκό εθνικισμό. Μέρος Β’

Απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύτηκε στο προσωπικό ιστολόγιο του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου: 

Περνώντας τώρα στον εθνικοσοσιαλισμό, ο Duprat συνοψίζει τις βάσεις του στην αρχή του ηγέτη και σε αυτήν της ενότητας: «Ένας λαός, ένα έθνος, ένας ηγέτης». Ο αντικομουνισμός των Ναζί ήταν ακόμη πιο επιθετικός από αυτόν των Ιταλών φασιστών. 

Επιπλέον τονίζει ότι:  «Στην αρχή  το κόμμα ήταν βίαια αντικαπιταλιστικό. Η πίεση των εξωτερικών γεγονότων το ανάγκασε να μετριάσει αυτή τη θέση, ειδικά ενόψει ενός πολέμου, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χίτλερ δεν είχε καμία συμπάθεια προς τους καπιταλιστές. Η επιθυμία του θα ήταν  μόλις τελείωνε η σύγκρουση, να βάλει τέλος στις δραστηριότητές τους κατευθύνοντας το Ράιχ προς ένα πιο σοσιαλιστικό μονοπάτι». 

Υπενθυμίζεται εδώ ότι η «εθνικοσοσιαλιστική αριστερά» (ειδικά οι αδερφοί Strasser), παραμένει ελάχιστα γνωστή σε ορισμένους ιταλικούς εθνικοεπαναστατικούς κύκλους της εποχής, ακόμη και όταν αυτοί δηλώνουν ότι αναφέρονται σε αυτήν. 

Ωστόσο όπως λέει: «Δεν προσχωρεί κανείς στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ως σαν ένα χυδαίο αστικό κόμμα. Δεν είναι απλώς μια αμοιβή που πρέπει να πληρώσει κάποιος. Είναι μια συνολική και αποτελεσματική ένταξη στην οποία η μαχητικότητα παίζει μεγάλο ρόλο».

για την συνέχεια του άρθρου εδώ ...

François Duprat. Για έναν ευρωπαϊκό εθνικοεπαναστατικό και λαϊκό εθνικισμό. Μέρος A’

François Duprat. Για έναν ευρωπαϊκό εθνικοεπαναστατικό και λαϊκό εθνικισμό. 

Μέρος A’

Η Γαλλία έχει προσφέρει ιδέες αλλά και βασικές αρχές ιδεολογικές, όσον αφορά κινήματα και ανθρώπους που ανήκουν στον εθνικισμό και ιδιαίτερα στον ριζοσπαστικό εθνικισμό, τόσο σε ακτιβιστικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Θα  ασχοληθούμε λοιπόν με έναν πολύ ενδιαφέροντα, αμφιλεγόμενο και δυναμικό  πρωταγωνιστή του γαλλικού νεοφασισμού, τον François Duprat, τον οποίο ίσως κάποιοι από τους  αναγνώστες μπορεί να γνωρίζουν από τα βιβλία του αφιερωμένα στα Waffen SS. Λόγω μεγάλου όγκου, το άρθρο θα χωριστεί σε τρία μέρη. 

Καλή ανάγνωση.

Στον Duprat, (που δυστυχώς έγινε διάσημος από το τραγικό τέλος που εξακολουθεί να καλύπτεται από μυστήριο σήμερα), έχει αφιερωθεί τα τελευταία χρόνια ένα βιβλίο μεγάλου ενδιαφέροντος από συγγραφείς που δεν σχετίζονται με τον πολιτικό τομέα στον οποίο ανήκε ο ίδιος. Είναι ο Nicolas Lebourg και ο Joseph Beauregard με το “François Duprat L’homme qui inventi le Front National” (François Duprat ο άνθρωπος που εφηύρε το Εθνικό Μέτωπο), που δημοσιεύτηκε στο Παρίσι το 2012. 

Ο Leoburg είναι επίσης συγγραφέας ενός άλλου πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου, το  “Le Monde vu da la plus Extreme Droite - Du Fascisme au nationalisme révolutionnaire” (Ο κόσμος πιο πέρα από την ακροδεξιά - Από τον φασισμό στον επαναστατικό εθνικισμό), όπου διαβάζουμε για τον Duprat ότι συμμετείχε πρωταγωνιστικά στην δημιουργία εθνικοεπαναστατικών κινημάτων στην Γαλλία αλλά και στην ίδρυση δεκάδων περιοδικών και εφημερίδων.

Ο François Duprat  λοιπόν, γεννήθηκε στο Ajaccio στην Κορσική, στις 26 Οκτωβρίου 1940. Η οικογένεια του ήταν πολιτικά προσανατολισμένη προς την άκρα αριστερά, (ο πατέρας του συμμετείχε στην αντίσταση) τόσο πολύ που έφηβος ακόμη σύχναζε σε κύκλους τροτσκιστών από τους οποίους αποσπάστηκε προς την τέλος της δεκαετίας του 1950 για να ενταχθεί στα πιο ριζοσπαστικά ρεύματα του γαλλικού εθνικισμού και που του προκάλεσε ένα είδος αφορισμού από την οικογένεια. 

Μπορούμε να θυμηθούμε ότι από πολύ μικρός ο Duprat έδειχνε  εξυπνάδα, υπέροχη μνήμη και πραγματική όρεξη για ανάγνωση και μάθηση. Σε όλη του τη ζωή, ίσως και λόγω της πολιτικής καταγωγής του, έδειχνε πάντα μεγάλο ενδιαφέρον για τις πιο ριζοσπαστικές ομάδες της άκρας αριστεράς και ήταν από τους πρώτους που κατάλαβαν τις δυνατότητες τους και ιδιαίτερα με τις ταραχές του περίφημου Μάη του 1968.

για την συνέχεια του άρθρου εδώ ...

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» και των αυτόνομων/ανένταχτων συναγωνιστών της «Τρίτης Θέσης» μια συμβολική κίνηση στην μνήμη του Γάλλου Φασιστή François Duprat (26.10.1940 – 18.03.1978): αποστολή «προπαγανδιστικού» υλικού σε 10 πόλεις της Ελλάδος.

Με την αμέριστη βοήθεια του Συναγωνιστή Κ.Τ. ο οποίος εδώ και χρόνια στηρίζει τις αυτόνομες/ανένταχτες ομάδες και κινήσεις καθώς και με την οικονομική συνδρομή των Αυτόνομων Αντιδημοκρατών της «Τρίτης Θέσης» - που προβάλλει και ενισχύει σε όλα τα επίπεδα από το 2007 η συντακτική μας ομάδα - μερικές μέρες πριν την 18^ηΜαρτίου εστάλησαν ΔΩΡΕΑΝ σε δεκάδες συναγωνιστές και συναγωνίστριες σε δέκα πόλεις της πατρίδας μας, φάκελοι που περιείχαν πολιτικά φυλλάδια, αφίσες, είδη ένδυσης, μουσικά και πολιτικά cd, ιδεολογικά βιβλία, μπροσούρες, αρχειακό υλικό για αναπαραγωγή καθώς και εκατοντάδες αυτοκόλλητα (ανάμεσα σε άλλα πολλά από Γαλλία) σε διαφορετικά μεγέθη και ποιότητες με διάφορα πολιτικά θέματα. 

Σκοπός της συμβολικής αυτής κίνησης η άμεση ενίσχυση και ενημέρωση των νεολαίων συναγωνιστών αλλά και για να υπάρχει το ιδεολογικό μας «αποτύπωμα» σε λαϊκές γειτονιές, χώρους εργασίας, χώρους νεολαίας, σχολεία, σχολές και όπου αλλού χρειάζεται προς φρίκη των τρωκτικών της antifa αλλά και των κρατικών παλιάτσων. 

Παράλληλα με αυτή την αυτόνομη πρωτοβουλία ενημερώσαμε και μέσω του διαδικτύου αυτούς που στηρίζουν τις Αντιδημοκρατικές Ιδέες με έργα και όχι με λόγια για τις δυο αυτόνομες κινήσεις αλληλεγγύης που είναι σε εξέλιξη - πάντα με την στήριξη δεκάδων αυτόνομων συναγωνιστών οι οποίοι δεν ξεχνούν όσους βρίσκονται σε δύσκολη θέση και βοηθούν από το υστέρημα τους - λόγω των διώξεων και της καθημερινότητας. Αυτή η προσπάθεια που έχει να κάνει κυρίως με χρήματα και τρόφιμα συνεχίζεται αφού οι ανάγκες είναι σημαντικές και η επιβίωση πιο δύσκολη από ποτέ. Για μια ακόμη φορά θα σταθούμε στο πλευρό τους.

Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» και οι ανένταχτοι/αυτόνομοι συναγωνιστές της «Τρίτης Θέσης» αφιερώνουν αυτή την συμβολική κινηματική προσπάθεια στην μνήμη του Γάλλου Συναγωνιστή και αντισιωνιστή François Duprat ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα από τους παγκόσμιους εξουσιαστές την 18^η Μάρτη του 1978 και ήταν μια από τις εμβληματικές μορφές της «εθνικοεπαναστατικής» (NR) τάσης του κινήματος.

François Duprat: Παρών!

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» και αυτόνομων/ανένταχτων συναγωνιστών της «Τρίτης Θέσης»

Ένα μικρό δείγμα από φωτογραφίες που λάβαμε από τους αυτόνομους συναγωνιστές:

Σύρος

Πειραιάς

Κόρινθος

Θεσσαλονίκη

Με την συνδρομή των Αυτόνομων νεοφασιστών στάλθηκαν οι φάκελοι που είχαν ανάμεσα σε άλλα εκατοντάδες αυτοκόλλητα με διαφορετικά θέματα: παραλήφθηκαν δωρεάν από νεολαίους συναγωνιστές σε δέκα πόλεις της Ελλάδος στην μνήμη του Γάλλου συναγωνιστή ...

Μοσχάτο - Πετράλωνα - Καλλιθέα

Η δολοφονία του Francois Duprat

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Στις 18 Μαρτίου 1978, δολοφονήθηκε ο Francois Duprat, ιστορικός, πολιτόλογος και πολιτικός της εθνικοεπαναστατικής γαλλικής δεξιάς. Το αυτοκίνητό του μεταμορφώθηκε σε μια άμορφη μάζα, από την έκρηξη, έξω από το σπίτι του, που προκάλεσε μια βόμβα την οποία είχαν τοποθετήσει άγνωστοι. Ήταν ο άνθρωπος που με κάποιες έρευνες που είχε κάνει, είχε ανακινήσει κάποια γενικά ύποπτα περιστατικά που από πίσω κρυβόταν η γαλλική κυβέρνηση. Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν την σχέση που είχε η Mossad, με την εξέγερση του περίφημου Μάη του 68 στο Παρίσι. Μια είδηση που είχε δημιουργήσει πολύ θόρυβο εκείνη την εποχή κσι ειδικότερα στις κυβερνήσεις της Γαλλίας, Γερμανίας και ΗΠΑ. 

Η δολοφονία του Duprat ήταν έργο των μυστικών υπηρεσιών ή κάποιων που προστατευόταν από αυτούς και επρόκειτο για μια ενέργεια άψογα εκτελεσμένη αν θεωρήσουμε ότι αφορούσε έναν πολιτικό ακτιβιστή αρκετά νέο, 37 χρονών. Στην Γαλλία εκείνη την εποχή υπήρχαν οι Sac (ένα είδος μυστικής αστυνομίας με απεριόριστη εξουσία), οι οποίοι χτυπούσαν σε πολλαπλές κατευθύνσεις: σε όποιον ενοχλεί την γκωλική πλειοψηφία αλλά και πιο ειδικά μετά το περάσμα από τον De Gaulle στον Pompidou, τους αντιπάλους της τράπεζας Rothschild και της Γαλλικής gladio (σε αυτήν την οργάνωση υπήρχαν πολλοί αριστεροί που σύμφωνα με τον Duprat είχαν σχέση με την Mossad). 

Περίπου ενάμιση χρόνο πριν είχε δολοφονηθεί ο Γερμανός συνταγματάρχης Joachim Peiper, ο οποίος κάηκε ζωντανός στο εξοχικό του σπίτι του στην Γαλλία. Είμαστε πλέον στα χρόνια της ένοπλης τρομοκρατίας που προστατευόταν από τα Γαλλικά κέντρα ισχύος. Είναι μια δολοφονία που έγινε 2 μέρες πιο μετά από την απαγωγή Aldo Moro στην Ιταλία, μια ενέργεια εκτελεσμένη από την σούπερ οργάνωση Hyperion του Παρισίου, μια οργάνωση που αποτελούνταν από ισχυρά πρόσωπα της εποχής ... 

πηγή

François Duprat: Παρών ! (26.10.1941 - 18.03.1978)

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

O  Εθνικοεπαναστάτης καθηγητής ιστορίας εκδότης και συγγραφέας François Duprat,  γεννήθηκε στις 26.10.1941 στην περιοχή Ajaccio της Κορσικής. Σπούδασε ιστορία στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης και έλαβε το πτυχίο του το 1963. Στα πρώτα νεανικά του χρόνια υπήρξε μέλος τροτσκιστικών οργανώσεων ενώ αργότερα εγκατέλειψε την μαρξιστική αριστερά και εντάχθηκε στο εθνικιστικό κίνημα και συγκεκριμένα στο «Jeune Nation»που  ήταν  ουσιαστικά το παρακλάδι της «ένωσης εθνικιστών φοιτητών» Fédération des étudiants nationalistes FEN.  

Μετά την σύντομη περιπλάνηση του στο Κονγκό έγινε μέλος της γνωστής νεοφασιστικής οργάνωσης «Occident» ενώ συνεργάστηκε με  εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις της Ευρώπης. Στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τους κύκλους του ιστορικού αναθεωρητισμού καθώς και πολλές αραβικές κυβερνήσεις που είχαν ενταχθεί στο ευρύτερο αντισιωνιστικό μέτωπο.

Το 1972 υπήρξε ένας από τους συνιδρυτές του «Εθνικού Μετώπου» της Γαλλίας και μάλιστα επικεφαλής της «σκληροπυρηνικής» πτέρυγας του κινήματος, ενώ συντόνιζε παράλληλα τις φημισμένες «Ομάδες των Επαναστατών Εθνικιστών» Groupes nationalistes révolutionnaires, GNR.

Υπήρξε ο κύριος συντονιστής και ιδρυτής πολλών περιοδικών και εκδόσεων του γαλλικού εθνικοεπαναστατικού χώρου που είχαν ως κύριο αντικείμενο την ιστορία και τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών.  Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν κάποια που είχαν φέρει - για πρώτη φορά την εποχή εκείνη - στο φως της δημοσιότητας άκρως σημαντικά στοιχεία και ντοκουμέντα σχετικά με το περιβόητο «ολοκαύτωμα».

Η πολύμορφη δράση του - υπήρξε  αλληλέγγυος  με Συριακές και Παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις - δεν άφησε αδιάφορους τους Σιωνιστές οι οποίοι και τον δολοφόνησαν με «έξυπνη» βόμβα που τοποθέτησαν στο αυτοκίνητο του. Από την έκρηξη η γυναίκα του Jeanine έμεινε ανάπηρη και δεν μπόρεσε να περπατήσει ποτέ ξανά. Ήταν ξεκάθαρο ότι η υπηρεσία της Mossad δολοφόνησε άλλο έναν αγωνιστή της Ευρώπης.

Λίγο πριν την δολοφονία του γνωστοί «αντιφασίστες» είχαν δώσει στον γαλλικό τύπο στοιχεία για την προσωπική του κατοικία ενώ μετά τον θάνατο του κάποιοι από αυτούς δεν παρέλειψαν να θριαμβολογήσουν για το τέλος του. Στην κηδεία του χιλιάδες Γάλλοι Εθνικιστές και Φασίστες έδωσαν το παρών και τίμησαν τον αγωνιστή της Ευρώπης  François Duprat.

Το έργο του και η θυσία του δεν θα ξεχαστούν ποτέ !