ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Και όταν μιλάμε για κοινότητα εννοούμε την Οργανική Πολιτεία, που αποτελεί την έκφραση του Έθνους - Φυλής. Ο άνθρωπος σε όλες του τις πράξεις είναι ομαδικό ον. Όπως ανέφερε το 1928 ο Kranhals, στο έργο του «η οργανική εικόνα του κόσμου», το άτομο ως άτομο δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε το καθήκον να υπάρχει, γιατί οποιοδήποτε δικαίωμα και καθήκον πηγάζει από την Κοινότητα.
Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές θέλουμε την οικονομική επανάσταση που έχει στόχο την εθνικοποίηση της οικονομίας. Όμως αντίθετα από τους μαρξιστές απορρίπτουμε τον υλισμό. Για εμάς εθνικοσοσιαλισμός δεν σημαίνει την κυριαρχία πάνω στις μάζες και την ισοπέδωση προς τα κάτω, αλλά τη βαθύτατη ιδέα της υπηρεσίας προς το σύνολο. Στη θέση του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος εκμετάλλευσης, θέλουμε έναν αληθινό σοσιαλισμό που δε θα συντηρείται από μια άψυχη ιουδαϊκή - υλιστική αντίληψη, αλλά από τα ιδανική της πίστης, της θυσίας - δίχως εγωισμό - με το αίσθημα της συλλογικότητας.
Αναφέρθηκα σε κάποιες ιδεολογικές αρχές για να αποδείξω τη διαφορετικότητα που έχουμε εμείς έναντι των υπολοίπων.
Η καθεστωτική αντίληψη έχει επιβάλλει, μέσα από την προπαγάνδα της, πως ότι έχει σχέση με τον ριζοσπαστικό εθνικισμό και τον επαναστατικό εθνικοσοσιαλισμό ταυτίζεται με τον πόλεμο. Μεγάλο λάθος, αν αναλογιστεί κανείς πόσους πολέμους έκανε η καπιταλιστική δύση αλλά και η μαρξιστική ανατολή, μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Εμείς πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να ζει σε τσιμεντένιες μεγαλουπόλεις και σε γκέτο, όπως έχει σαν πρότυπο ο καπιταλισμός, αλλά για να ζει, να εργάζεται και να ανατρέφεται από τη φύση. Το κέρδος με την υλιστική θεώρηση που μας επιβλήθηκε αποπροσανατολίζουν την ύπαρξη μας και οδηγούν προς την καταστροφή του ανθρώπινου είδους και του οικοσυστήματος.
Ο καπιταλισμός δεν φοβάται μαρξιστικές αυτοκρατορίες με παράλληλες καπιταλιστικές δομές και εκφράσεις (π.χ. Κίνα) ούτε ογκώδεις διαδηλώσεις ατόμων που αδυνατούν να δουν ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, αλλά κοινωνίες ελεύθερων ανθρώπων που θα ζούνε σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
Στα οικονομικά θέματα πιστεύουμε στην αυτάρκεια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δούμε πρώτα η πατρίδα μας τι μπορεί να παράγει και να οδηγήσουμε τις παραγωγικές τάξεις προς αυτή την κατεύθυνση και όχι προς την αμειβόμενη «τεμπελιά» της μονιμότητας του δημόσιου τομέα.
Η Ελλάδα με το υπέροχο μικροκλίμα της και το φυσικό της περιβάλλον, καθώς και την τεχνογνωσία που διαθέτουν οι μεγαλύτερες γενιές, μπορεί να παράγει εξαιρετικά αγροτικά προϊόντα. Τι ποιο λογικό να επανέλθουμε στις παραδοσιακές καλλιέργειες. Η ελεύθερη αγορά του καπιταλισμού μας οδήγησε σήμερα να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα 3,5 δις ευρώ, κάτι που είναι θλιβερό και απαράδεκτο.
Αφού αυτά τα προϊόντα όχι μόνο μπορούμε να τα παράγουμε εδώ αλλά και να έχουν πολύ καλύτερη ποιότητα από τα εισαγόμενα. Πρέπει να δούμε τι προϊόντα εισάγουμε και είναι πρώτης ανάγκης ώστε να τα παράγουμε και να κοιτάξουμε να ικανοποιήσουμε την εγχώρια αγορά. Αν ικανοποιήσουμε την εγχώρια αγορά τότε θα μειώσουμε τις εισαγωγές και θα ισοσκελίσουμε το εμπορικό ισοζύγιο. Πρέπει όμως να σταματήσουμε τις εισαγωγές για τα προϊόντα που παράγουμε. Αυτό είναι μια βασική προϋπόθεση για να προστατεύσουμε το ελληνικό προϊόν.
Βέβαια όταν συμβεί κάποια φυσική καταστροφή τότε πρέπει να αποζημιώνεται ο παραγωγός και να επιτρέπουμε τις εισαγωγές για να μην υπάρχουν κερδοσκοπικά παιχνίδια. Κάποιοι θα πούνε ότι θέλουμε να καταργήσουμε το διεθνές εμπόριο.
Όχι, εμείς δεν είμαστε αντίθετοι με το εμπόριο, άλλωστε οι Έλληνες είναι οι πραγματικοί γνώστες του εμπορίου και όχι οι Εβραίοι και οι Κινέζοι, όπως εμφανίζουν σήμερα τα καθεστωτικά μέσα του καπιταλισμού. Αλλά θέλουμε ένα εμπόριο που να στηρίζεται στην ανταλλαγή προϊόντων που παράγει μια χώρα με άλλα προϊόντα που δεν παράγει. Με αυτό τον τρόπο καταργούμε το δολάριο, αφού με τέτοιες ανταλλαγές δεν χρειάζεται νόμισμα.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (τράπεζες), τα οποία ελέγχονται από τους Σιωνιστές τοκογλύφους, επιλέγουν και χρηματοδοτούν τους επιχειρηματίες για να ιδρύσουν τις επιχειρήσεις τους.
Μετά τους υποχρεώνουν να επιστρέφουν τα δανεικά με τόκους και τους δίνουν το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο την εργατική τάξη για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Ο φιλελευθερισμός είναι το ναρκωτικό των λαών.
Οι πλουτοκράτες λένε με σαρκασμό στους εργαζόμενους:
«είστε ελεύθεροι να δουλεύετε όπου θέλετε κανείς δεν σας υποχρεώνει να δεχθείτε τη μια ή την άλλη λύση.
Παρ΄ όλα αυτά και επειδή είμαστε οι πλούσιοι σας προσφέρουμε τους όρους μας. Εσείς σαν ελεύθεροι πολίτες δεν είστε υποχρεωμένοι να τους δεχθείτε αν δεν θέλετε.
Όμως αν εσείς οι φτωχοί πολίτες δεν δεχθείτε τους όρους που σας βάζουμε, θα πεθάνετε από πείνα».
Εκείνο που φανερώνει η σημερινή οικονομική κρίση είναι ότι ο πλούτος που υπάρχει στα χαρτιά, είτε είναι δολάρια είτε μετοχές είτε ομόλογα, δεν είναι πραγματικός, αλλά σε μεγάλο βαθμό πλασματικός, εικονικός χάρτινος πλούτος.
Και για να βοηθήσουν οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι τις ντόπιες και πολυεθνικές επιχειρήσεις να βρούνε «φτηνό» εργατικό δυναμικό, μεταφέρουν από κάθε γωνιά της γης εκατομμύρια λαθρομετανάστες, πρόθυμους να δουλέψουν σαν απεργοσπάστες, ανασφάλιστοι και χωρίς να υπογράψουν κάποια συλλογική σύμβαση.
Οι μετανάστες (νόμιμοι και λαθραίοι) ζούνε μια καλύτερη ζωή από τους φόρους που πληρώνει ο ελληνικός λαός. Η παγκοσμιοποίηση θέλει να δημιουργήσει στην πατρίδα μας γκέτο που θα μπορεί να τα ελέγχει πιο εύκολα. Γιατί οι σκλάβοι ελέγχονται πιο εύκολα από τους ελεύθερους.
Το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες θα λυθεί με την άμεση απέλαση. Πρώτα θα τους εκπαιδεύσουμε σε ειδικά σχολεία, να τους μάθουμε να μισήσουν τον καπιταλισμό και μετά θα τους στείλουμε πίσω στην πατρίδα τους.
Οι Εβραίοι μοιράζουν τους ρόλους σε κάθε λαό. Τώρα θέλουν να μεταμορφώσουν την Ευρώπη σε πολυφυλετική χαβούζα, ώστε να διαλυθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνες ετών. Στην Κίνα έχουν αναθέσει το ρόλο του παραγωγού φτηνών και χαμηλής ποιότητας προϊόντων. Η Ρωσία ανέλαβε το ρόλο, που είχε πριν λίγα χρόνια η Ευρώπη, να καταναλώνει με δανεικά.
Περιμένουμε βοήθεια από το μόρφωμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Που αποτελείται από στρατιές γραφειοκρατών και τεχνοκρατών που προσκυνάνε τα οικονομικά λόμπυ. Ανθρώπων στην πλειονότητα τους χωρίς πατρίδα, χωρίς ευαισθησία που βλέπουν όλα τα προβλήματα ως μαθηματική εξίσωση και τους πολίτες ως αριθμούς αδιαφορώντας για τις ανάγκες τους
Στην πατρίδα μας οι τοκογλύφοι, με τη βοήθεια των συνεργατών τους πολιτικών του κοινοβουλευτισμού, δημιούργησαν πρώτα τη «φούσκα» του χρηματιστηρίου και άρπαξαν τα χρήματα που είχαν αποταμιεύσει οι πολίτες. Μετά έμαθαν τους πολίτες να καταναλώνουν με δανεικά και τέλος τους έκοψαν τα δανεικά για να τους αναγκάσουν να υποταχθούν και να αποδεχτούν τους κατακτητές τους.
Γιατί το μνημόνιο που υπόγραψαν οι πολιτικοί είναι συνθήκη υποταγής στους κατακτητές. Και γνωρίζουμε κάθε κατακτητής θέλει να εξαθλιώσει τον υποταγμένο.
Βλέποντας κάποιος την παραπάνω εικόνα με το πρόσωπο του γνωστού επαγγελματία «αντιρατσιστή» και μέλους του ΣΕΚ Πέτρου Κωνσταντίνου - ο κύριος συνομιλητής των ΜΑΤ για όσους το ξεχνούν - δεν έχει παρά να θυμηθεί τα λόγια ενός πολύ γνωστού Εθνικοσοσιαλιστή:
«Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές σήμερα έχουμε ένα πικρό παράπονο, δεν έχουμε αντιπάλους αντάξιους των δικών μας δυνάμεων»
Με αφορμή την πρόσφατη κινητοποίηση στην οικία του Κωστή Παλαμά στην Πλάκα από την «παρέμβαση ενάντια στην εθνική νάρκωση», θυμηθήκαμε μια παλαιότερη αξιόλογη πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα».
Στην συνέχεια θα επισκεφτεί την Αίγυπτο και θα έρθει σε επαφή με τον Αιγύπτιο πρόεδρο και φανατικό αντισιωνιστή Nasser. Εκεί είναι όπου και θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στις σχέσεις του με τον Αραβικό Εθνικισμό.
Οι γνώσεις του βοηθούν στην αναδιοργάνωση των αιγυπτιακών μυστικών υπηρεσιών οι οποίες ως γνωστόν είχαν συμβάλλει τα μέγιστα τα προηγούμενα χρόνια στην διάσωση και φυγάδευση χιλιάδων Εθνικοσοσιαλιστών.
το εξώφυλλο του βιβλίου
Η δέσμη των ράβδων (μέρος δεύτερο) Nicola Bombacci: ο «κόκκινος παπάς» του Φασισμού.
Η δέσμη των ράβδων (μέρος πρώτο) Berto Ricci: o «αιρετικός» διανοητής του Φασισμού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας ενάντια στην Παραφωνία που πραγματοποίησε την εμφάνιση της σε δύο εκδηλώσεις και έδειξε τον δρόμο ότι οι απλοί πολίτες μπορούν και έχουν δικαίωμα στο Λόγο και στην διαφωνία.
Χαιρετίζουμε την διοργάνωση αντικαθεστωτικών εκδηλώσεων από όπου και αν προέρχονται.
Οι συναγωνιστές τιμούν την ημέρα αυτή την επική αντίσταση των Ούγγρων και Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών ενάντια στα Σοβιετικά και Ρουμανικά στρατεύματα στα τέλη του Δευτέρου Μεγάλου Πολέμου.
Θα παρευρεθούν συναγωνιστές από Ρωσία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Σερβία, Αυστρία καθώς και πολλές άλλες εθνικές αντιπροσωπείες κινημάτων σχεδόν από ολόκληρη την Ευρώπη.
Όπως επισημαίνουν οι συναγωνιστές καλούν όσους παρευρεθούν να δείξουν τον απαιτούμενο σεβασμό στον χώρο και να ακολουθήσουν τις οδηγίες των οργανωτών.
Όσοι ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος δεν έχουν παρά να επισκεφτούν τις παρακάτω ιστοσελίδες:
http://www.becsuletnapja.com/
http://jovonk.info/
Ηλεκτρονικές διευθύνσεις επικοινωνίας:
dayofhonour@mozgalom.net
becsuletnapja@mozgalom.net
Εξελέγη πρώτος βουλευτής του PCI την εποχή που οι φασιστικές ομάδες άρχιζαν να οργανώνουν την δράση τους ενάντια στα πολυάριθμα κομμουνιστικά σωματεία.
Η αποστολή του Bombacci είναι να σταματήσει τις διαρροές υποστηρικτών από την κομμουνιστική πολιτοφυλακή στις νεοσύστατες φασιστικές ομάδες αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς !
Όταν πια ο Μουσολίνι κατέκτησε την διοίκηση της χώρας η ιδεολογική του στάση δεν κλονίστηκε. Παρέμεινε αντικονφορμιστής και υπερασπιστής της άποψης πως η Ιταλία πρέπει να επαναπροσεγγίσει πολιτικά την θεωρία της συμμαχίας με την Ρωσία.
Όμως το ανήσυχο πνεύμα του δεν σταμάτησε να παράγει νέους πολιτικοκοινωνικούς ορίζοντες και αυτό τον οδήγησε στην δημιουργία του λεγόμενου «Τρίτου Δρόμου».
Ανέπτυξε την θεωρία που συνενώνει την πατριωτική φύση του Φασισμού με την επαναστατική προοπτική του Σοσιαλισμού. Όπως ήταν αναμενόμενο αυτό του στοίχισε την διαγραφή του από το PCI το 1927, και τον πλήρη πολιτικό εξοστρακισμό από τους πρώην συντρόφους του. Πάραυτα δεν σταμάτησε να έχει επαφές με υψηλά κλιμάκια Ρώσων πολιτικών.
Μετά την διαγραφή του άρχισε να εκδηλώνει την συμπάθεια του στην Φασιστική ιδέα. Όμως δεν δέχεται τα πολιτικά αξιώματα που του προσφέρει η Φασιστική κυβέρνηση ενώ δεν ξεχνά την σοσιαλιστική καταγωγή του και φυσικά τον προσωπικό του σκοπό.
Αφίσα της Φασιστικής κατάληψης Casa Pound: "Nicola Bombacci ένας αριστερός Φασίστας"
Το 1936 γράφει στο περιοδικο του «La Verita» και «εξομολογείται» γιατί φλερτάρει με την Φασιστική Ιδέα!:
«Έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Μουσολίνι και Λένιν, Σοβιέτ και Ομοσπονδιακή Φασιστική Πολιτεία, Ρώμη και Μόσχα !
Πολλά μπορούμε να αναθεωρήσουμε στον ιδεολογικό μας ιστό μα δεν θα συγχωρεθούν οι εκμεταλλευτές του λαού.
Χθες όπως και σήμερα σμίγουν τα ίδια πολιτικά ιδεώδη που καταλήγουν στην τελική νίκη του εργάτη».
Ίσως να είναι και περίεργο για έναν πρώην αρχηγό και ιδρυτή κομμουνιστικού κόμματος να έχει αποδεχτεί την Φασιστική επανάσταση όμως δεν σταμάτησε ποτέ να εχθρεύεται το όποιο κατεστημένο.
Παρόλο την προσωπική φιλία του με τον ηγέτη του Φασισμού ο Bombacci διάλεξε να παραμείνει αυτόνομος και δεν γράφτηκε ποτέ μέλος στο Φασιστικό κόμμα.
Τα χρόνια περνάνε και όταν ο Μουσολίνι συλλαμβάνετε τον Ιούλιο του 1943 και απελευθερώνεται ένα μήνα μετά από τους Γερμανούς το Φασιστικό κόμμα βρίσκεται στα όρια της διάλυσης. Το επιτελείο και οι διοικητές του κινήματος καταποντίζονται και από πλειοψηφία υπάρχουν απλά ως πρόσωπα στην νεοσύστατη κυβέρνηση του Badoglio. Η Ιταλία χωρίζετε στα δυο και η συμμαχία εναντίον του άξονα αναπτύσσεται προς τον βορρά.
Ο Μουσολίνι συσπειρώνει τα στελέχη της απολύτου εμπιστοσύνης του ένα «μείγμα» παλαιών camerati και ενθουσιασμένων νέων που ακόμα πίστευαν στην Φασιστική επανάσταση και ανακοινώνει επίσημα την ίδρυση της Ιταλικής Σοσιαλιστικής Πολιτείας.
Το φασιστικό κίνημα ήθελε να αναπτύξει την λαϊκή του επαναστατικότητα που είναι και η αληθινή του φύση κάτι που δεν άφησε ασυγκίνητο τον Bombacci.
Από την στιγμή που ανακοίνωσε την ίδρυση της νέας πολιτικής αρχής ο Μουσολίνι, ο Bombacci του πρόσφερε κάθε δυνατή συμπαράσταση. Σε αυτή την απόφαση έπαιξε σημαντικό ρόλο η ιστορική ευκαιρία να ολοκληρώσει το όνειρο του. Για το δίκαιο κράτος των εργατών που τόσο αυτός όσο και ο Μουσολίνι είχαν αγωνιστεί να δημιουργήσουν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Όπως ο Bombacci έτσι και άλλοι διανοούμενοι του αριστερού χώρου προσχωρούν στην νέα κυβέρνηση. Ο Carlo Silvestri (βουλευτής του Σοσιαλιστικού κόμματος και μεταπολεμικά) ο Edmondo Cione (σοσιαλιστής φιλόσοφος που του ανατέθηκε να δημιουργήσει την ιδεολογία και τις βάσεις ενός νέου λαικού σοσιαλιστικού κομματικού φορέα σε ξεχωριστό πολιτικό πλαίσιο από το κυβερνητικό φασιστικό κόμμα) και πολλοί άλλοι !
Ο Μουσολίνι παρόλο που ανησυχούσε για την στρατιωτική πίεση που επικρατούσε στα νότια της χώρας ήταν πιο πεπεισμένος από ποτέ για την υλοποίηση της Φασιστικής επανάστασης που είχε εδώ και δεκαετίες οραματιστεί.
Έχοντας εξοστρακίσει κάθε πρόσωπο που είχε δισταγμούς από τον μηχανισμό δράσης του κινήματος αναθέτει στα πιο ακραία επαναστατικά στελέχη την διοίκηση του και αυτόματα αρχίζει την κατασκευή της εθνικολαϊκής πολιτείας.
Αυτό μεταφράστηκε σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και νόμους εμπνευσμένους ξεκάθαρα από την σοσιαλιστική κουλτούρα όπως η πρώτη δημιουργία συνδικάτων αναγνωρισμένα από την πολιτεία ιδιωτικές βιομηχανίες και συνεταιρισμοί με εργατική συνδιοίκηση δίκαιη ανακατανομή του πλούτου για να καταλήξει στην δημιουργία φορέα εξολοκλήρου αφιερωμένο στην ανάληψη αναβάθμιση των εθνικών έργων σε στρατηγικά και όχι μόνο σημεία.
Το ιδεολογικό περιεχόμενο του επαναστατικού εγχειρήματος του Μουσολίνι συνοψίστηκε στο διάσημο πλέον κείμενο - 18 Punti – (18 σημεία) και παρουσιάστηκε στο πρώτο και μοναδικό συνέδριο του νέου Φασιστικού κινήματος στην Βερόνα.
Ένα κείμενο που επιμελήθηκε εξολοκλήρου από τον Μουσολίνι και τον Bombacci με σκοπό να στηθούν οι ιδεολογικές βάσεις της νέας πραγματικότητας της Εθνικολαϊκής Πολιτείας. Στην εξωτερική πολιτική ο Bombacci προτρέπει τον Μουσολίνι να υπογράψει ειρήνη με την Ρωσία και να συνεχίσει με αμείωτη δράση τον πόλεμο ενάντια στην αγγλοσαξονική πλουτοκρατία.
Με αυτόν τον τρόπο θα προσέλκυε με το μέρος του τους γεωπολιτικούς διανοούμενους της «εθνικοαριστερής» τάσης της δεκαετίας του ’20 με κύριο στόχο την ενιαία δράση Βερολίνου Ρώμης και Μόσχας !
Ο Μουσολίνι παρόλο τις αντιλήψεις κάποιων δεν σταμάτησε ποτέ να κλονίζει την κοινή γνώμη με την δράση του και τις επαναστατικές προσωπικότητες που συνεργαζόταν όπως ο Bombacci. Ένας αληθινός ιδεαλιστής χωρίς παρωπίδες και αλλεργικός απέναντι σε κάθε καπιταλιστική τάση.
Ο Nicola Bombacci παρόλο που υπήρξε άμεσος συνεργάτης του Ιταλού ηγέτη ουδέποτε δέχθηκε κάποιο αξίωμα ή κάποιο χρηματικό ποσό ως μισθό. Ουσιαστικά υπήρξε ο έμπιστος άνθρωπος του Μουσολίνι στην προσπάθεια του να οικοδομήσει με ισχυρά ιδεολογικά θεμέλια τις βάσεις του Εθνικοεπαναστατικού Εργατικού Κόμματος.
Ο Bombacci ταξιδεύει στις βιομηχανίες της Βορείου Ιταλίας εξηγώντας στους εργαζόμενους την κοινωνική επανάσταση των τάξεων της νεοσύστατης Εθνικοεπαναστατικής κυβέρνησης και φυσικά το ιδεολογικό «γιατί» της πολιτικής του στροφής.
Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της παρτιζάνικης ομάδας GAP η οποία και σχεδίαζε την δολοφονία του. Όμως ότι και να είχαν σχεδιάσει ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του.
Η δέσμη των ράβδων (μέρος πρώτο) Berto Ricci: o «αιρετικός» διανοητής του Φασισμού.
