Προς ένα νέο Εθνικισμό - Διδάγματα από το παρελθόν.

του Aragorn.

Είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί κάποιος εύκολα να προχωρήσει μπροστά αν δε μελετήσει σε βάθος το παρελθόν και αντλήσει κάποια διδάγματα.

Αν αυτό ισχύει σε όλες τις καταστάσεις λογικό είναι να παίζει τεράστιο ρόλο στην μοντέρνα (αδιαμόρφωτη ακόμη) νέα εθνικιστική σκέψη. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η περίπτωση του Abraham Lincoln και της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας.

Ο "σιδερένιος καγκελάριος" Otto von Bismarck σε μια συνέντευξή του στη Γαλλία το 1921 είχε πει:

"Ο θάνατος του Lincoln ήταν μια καταστροφή για την Χριστιανοσύνη. Κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχει το μεγαλείο να φορέσει τις μπότες του (να πάρει τη θέση του). Και οι Εβραίοι πήγαν εκ νέου να παίξουν με τα πλούτη των εθνών.

Φοβάμαι πως οι εβραϊκές τράπεζες με τις ραδιουργίες και τα κόλπα τους θα πάρουν υπό τον έλεγχό τους όλες τις πηγές πλούτου των ΗΠΑ και συστηματικά θα διαφθείρουν τον χριστιανικό κόσμο με πολέμους και χάος για να "κληρονομήσει την γη ο λαός του Ισραήλ"

(συνέντευξη στον C. Seim, La Vieille France, Μάρτιος 1921).

Για ποιο λόγο ήταν λοιπόν εμπόδιο ο Lincoln στους Εβραίους ;

Ο Lincoln κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου χρειάστηκε χρήματα για να οργανώσει στρατό και υποδομές, καθώς επίσης και για την ανοικοδόμηση της χώρας μετά το τέλος των συρράξεων.

Οι γνωστοί τραπεζίτες προσφέρθηκαν να του δανείσουν ένα τεράστιο ποσό με τεράστιο επίσης τόκο και σαφή εκδήλωση τάσεως ελέγχου σημαντικών κυβερνητικών θέσεων από ανθρώπους που οι τραπεζίτες επηρρέαζαν.

Ο Lincoln, καταλαβαίνοντας τον κίνδυνο, αρνήθηκε το δάνειο των τραπεζών και τύπωσε (ως κυβέρνηση) περίπου 400.000.000 δολλάρια σε greenbacks, κάτι παρεμφερές με το σημερινό ομόλογο αλλά με τη δυνατότητα να το χρησιμοποιεί κάποιος στις καθημερινές συναλλαγές του. Έσπασε έτσι το τραπεζικό δόγμα που προϋποθέτει την αναλογία τυπωμένου χρήματος-αποθέματος χρυσού (απόθεμα που κατέχει η τράπεζα φυσικά και όχι το εκάστοτε Κράτος).

Με λίγα λόγια: απελευθέρωσε τη χώρα του από τον τραπεζικό έλεγχο.

Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία από την άλλη, αντέγραψε σε μεγάλο βαθμό την μέθοδο του Lincoln. Η χώρα από το 1918 και μετά ήταν κατεστραμένη και το μεγαλύτερο μέρος του λαού βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Η ανεργία ήταν στα ύψη και πολλοί ήταν εκείνοι που αναχωρούσαν για τις ΗΠΑ σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Δυο εκατομμύρια μάρκα της εποχής ίσα ίσα έφταναν για ένα καρβέλι ψωμί. Αν και η χώρα ξεπλήρωσε στο τριπλάσιο (!!) τις αποζημιώσεις του Πρώτου Πολέμου, εν τούτοις οι άνθρωποι βρισκόταν στα όρια της πείνας.

Το 1933 η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση τύπωσε "Πιστοποιητικά του ταμείου του Κράτους", έγγραφα που είχαν την ίδια λειτουργικότητα με τα greenbacks του Lincoln. Ο καγκελάριος το 1937 δήλωσε:

"Δεν είμαστε χαζοί να φτιάξουμε νόμισμα που βασίζεται στα αποθέματα χρυσού, άλλωστε δεν έχουμε καν χρυσό. Κάθε μάρκο πλέον θα αντιστοιχεί, είτε σε εργασία ανάλογης αξίας, είτε σε προϊόντα ανάλογης αξίας".

Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να χρηματοδοτήσει πολλά δημόσια έργα αλλά και να ενθαρρύνει επιχειρηματίες να επενδύσουν. Από την άλλη, παρά το εμπάργκο στο εμπόριο που είχε επιβληθεί στη Γερμανία (από ποιον άραγε ;) μπόρεσε η χώρα και έκανε έναν "εμπορικό ελιγμό" και άρχισε την ανταλλαγή προϊόντων με άλλες χώρες και όχι την αγορά ή πώληση.

Απλά το σύστημα ήταν:"Θέλω Χ τόνους καουτσούκ και προσφέρω Ψ τόνους ιματισμού ή υγρών μπαταρίας". Με τον τρόπο αυτό παρακάμφθηκαν εκ νέου οι τράπεζες, όπως ακριβώς και στον Αμερικάνικο Εμφύλιο Πόλεμο.

Αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα πως ο βασικός πυρήνας μεγάλων αντιπαραθέσεων της Ιστορίας είναι οικονομικός και μόνο, όχι βέβαια με την μαρξιστική μοιρολατρεία του "φυσικού νόμου" αλλά ως αποτέλεσμα της μάχης μεταξύ κάποιων εθνικά σκεπτόμενων και κάποιων που προδοτικά προσπαθούν να απομυζήσουν τον πλούτο ενός έθνους στρέφοντάς το εναντίον άλλων με απώτερο σκοπό την ηθική, εθνική και (κυρίως) οικονομική του υποδούλωση.

Μια πραγματικά εθνική οικονομία δεν είναι προς το συμφέρον των απάτριδων τραπεζών. Για το λόγο αυτό τα προαναφερθέντα παραδείγματα πρέπει να γίνουν πυρήνες σκέψεις για να παραχθεί και στο σήμερα αυτό που λείπει: συγκροτημένη εθνικιστική πολιτική σκέψη και τρόποι εφαρμογής της.