του Γεωργίου Μεταξά
Χέρια θανάτου απλώθηκαν βαθειά στη φυλακή
στους σκοτεινούς διαδρόμους παντού ανατριχίλα
μια παγωμένη απειλή καραδοκούσε κει
π' αβάσταχτη προχώρησε μες της καρδιάς τα φύλλα
Το αίμα σου και αν χάθηκε μες το κελί
της φυλακής και βρέθηκες νεκρός
το πνεύμα σου δε χάθηκε ξεχύθηκε απάνου
στ' άρμα του ήλιου φώλιασε, στο χρυσαφένιο φως
λάμπει για πάντα αθάνατο, Ζελέα Κοντρεάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μείνετε στο θέμα του άρθρου.
Αποφύγετε προσωπικές επιθέσεις, ύβρεις και προκλητικές εκφράσεις.
Mην αποστέλλετε μηνύματα που έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία έριδων.
Σεβαστείτε όλους τους σχολιαστές ακόμη κι αν διαφωνείτε.
Αποφύγετε την καταχώρηση του ίδιου σχολίου σε πολλαπλά κομμάτια, την αντιγραφή περιεχομένου από άλλους ιστότοπους, καθώς και τους συνδέσμους σε αμφίβολους διαδικτυακούς τόπους.
Μην επαναλαμβάνετε σχόλια, τα οποία έχουν διαγραφεί.
Αποφύγετε τα κεφαλαία: παρότι δείχνουν πιο ευανάγνωστα, δημιουργούν ένταση και την αίσθηση ότι ο γράφων φωνάζει.
Χρησιμοποιήστε ελληνικά αποφύγετε τα greeklish.
Ενισχύστε τη συζήτηση!