Για εκείνη την στιγμή ζούμε ...

του Φαλαγγίτη

"Για εκείνη την στιγμή ζούμε. Για το ξημέρωμα που η σάλπιγγα της συνείδησης θα ξεθαφτεί από τα παράλια της ματωμένης γης και θα σημάνει και πάλι την επίθεση. Είναι αλήθεια ότι δεν θα δούμε πολλούς να μας πλαισιώνουν. Καλύτερα όμως γιατί έτσι θα μπορούμε να νιώθουμε πιο ξεχωριστοί. 

Για εκείνη την στιγμή ζούμε. Που θα υπερασπιστούμε την Ροδόπη και την Λευκωσία από τις ορδές της Ασίας, ακόμη και αν αχνοφαίνονται οι κλωστές της προδοσίας πάνω από τα κεφάλια της προδοτικής ηγεσίας. Ποιος δεν θέλει να ζήσει την στιγμή που ενώ οι λιγόψυχοι θα κλαίνε και θα μοιρολογούν την ατυχία τους εμείς θα χαμογελάμε όπως οι πρόγονοι μας που επιζητούσαν να πέσουν για τους Θεούς και την Πατρώα Γη. Δεν θέλουμε να μας καταλάβουν. Δεν μπορούν άλλωστε όλοι να μας νιώσουν. 

Για εκείνη την στιγμή ζούμε. Που αυτοί θα παίρνουν τα εισιτήρια για το Λονδίνο και εμείς το τρένο για το μέτωπο. Θα νιώθουμε ακόμη τα φιλιά πάνω στην σάρκα των δικών μας ανθρώπων, αλλά θα επιζητούμε την ανάσα του Θανάτου για να τον πιάσουμε γερά από το γυμνό από την σάρκα χέρι και να φωνάξουμε μαζί ΖΗΤΩ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ όπως οι υπερασπιστές του Αλκαζάρ. 

Για εκείνη την στιγμή ζούμε. Που εμείς θα φοράμε την Χαμογελαστή Νεκροκεφαλή μέσα από την παραλλαγή γνωρίζοντας ότι στην πρώτη την γραμμή χιλιάδες άλλοι θα δώσουν το παρών, αν είναι να πέσουμε θα το κάνουμε κοιτώντας το Ήλιο τον Αρχηγό λουσμένοι στο Φως της ροδοκόκκινης αυγής. Με τεταμένη την Δεξιά θα μας ξεπροβοδίσουν οι Σύντροφοι αν έρθει το στερνό το αντίο"