Βιβλιοπαρουσίαση: Οι Αρβανίτες και η καταγωγή των Ελλήνων (του Αριστείδη Π. Κόλλια)

[...] Αν γνωρίζουμε το παρελθόν μας (ιστορία), τότε μπορούμε να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικότερα το παρόν και να σχεδιάσουμε με λιγότερα λάθη το μέλλον.

Όταν οι φίλοι μου με ρωτούσαν, γιατί καταπιάνομαι μ' αυτή την έρευνα και μάλιστα με τάση πυρετικής μονομανίας, δεν είχα στο μυαλό μου αυτή την απάντηση.

Κάτι άλλο μου πύρωνε περισσότερο τη θέληση, που γινόταν ποτάμι λάβας, όσο προχωρούσε η έρευνα, όσο μέρα τη μέρα αργοσήκωνα με κόπο, αγωνία και κατάπληξη, το σκουριασμένο, βαρύ, πολυχρονίτικο στρώμα, που σκέπαζε κάτωθέ του, τις πέτρινες μορφές των ατάραχων, αμίλητων, σκληρών και αδικημένων προγόνων μου.

Και αυτοί -ως πάντα- δεν μίλαγαν, μα έβλεπα τη πέτρινη ματιά τους, που ώρα την ώρα, μέρα τη μέρα σιγογιόμιζε αστραπές και μούγνεφε και με φοβέριζε: -"Τι κάθεσαι κιοτή;... Δεν βλέπεις πούγινε βαρύ το στρώμα που μας πλάκωσε; Και οι Γύφτοι ακόμα μιλούν για Λεβεντιά, Μπέσα και Περηφάνεια... και η φύτρα μας που τάειχε αυτά προσφάι, κάπα και προσκεφάλι της, αλησμονιέται, σβήνει και χάνεται..."

Στη διάρκεια όμως της έρευνας, διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη, ότι το "θάψιμο" δεν αφορούσε μόνο τους Αρβανίτες άμεσους προγόνους μου, αλλά αυτόν τον ίδιο τον Ελληνισμό. Μέσα στην καρδιά του Ελληνισμού, στην Ελλάδα, έχει γίνει μια μακρόχρονη προσπάθεια, να "θαυτεί" κάθε τι το Ελληνικό. Αλλά γιατί να είναι οι πρωτοθαμένοι οι Αρβανίτες; Τι σχέση έχουν με τον Ελληνισμό; Οι ληξιαρχικές πράξεις των νεκροθαυτών, μας βεβαιώνουν ότι οι Αρβανίτες είναι μια "μειονότητα" στον Ελληνικό χώρο. Γιατί λοιπόν να είναι αυτοί πρώτοι στη μπούκα του κανονιού τους; [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)