Chapters include
K.R. Bolton - Karl Marx: Profile and Assessment
Troy Southgate - Rerum Novarum and After: The Catholic Response to Communism
Troy Southgate - Distinguishing Features of the Russian Bolshevik Party
Dimitris Michalopoulos - The Loyal Companionship: Communism and the Orthodox Church
Troy Southgate - Red Alert: The German Left and the First World War
Tomislav Sunic - Dysgenics of a Communist Killing Field: The Croatian Bleiburg
Troy Southgate - The Development of Stalinism
Robert Steuckers - Alexander Zinoviev as a Lucid Rebel
Troy Southgate - All Work and No Play: Who Really Benefits from the Marxist Obsession with Labour?
Keith Preston - Marxism: Its Historic Role and Intellectual Legacy
Troy Southgate - Marxism Repeats itself: First as Tragedy, Second as Farce.
Η ηλεκτρονική διεύθυνση του εκδοτικού οίκου είναι:
blackfrontpress@yahoo.co.uk
Το δοκίμιο του Δημητρίου Μιχαλόπουλου έχει τίτλο: The Loyal Companionship: Communism and the Orthodox Church (Δύο σύντροφοι πιστοί ο ένας στον άλλον. Ο Κομμουνισμός και η Ορθόδοξη Εκκλησία).
Βραχεία περίληψη των βασικών ιδεών:
Τα Ευαγγέλια έχουν γραφεί στα ελληνικά. Μία προσεκτική, κατά συνέπεια, ανάγνωσή τους μπορεί να δώσει σχεδόν πλήρη την πραγματική εικόνα του "ιστορικού Ιησού". Αυτό το ξέρει ο ανώτατος κλήρος αλλά όχι και το "χριστεπώνυμο πλήρωμα" της Εκκλησίας. Όπως και να είναι, ο πρώτος πολιτικός/πνευματικός φορέας που προώθησε τη θεωρία του υλισμού δεν είναι ούτε ο Μαρξ αλλά ούτε οι Γάλλοι φιλόσοφοι του 18ου αιώνα.
Είναι το -ελληνικό- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με τους Κύριλλο Λούκαρι, Πατριάρχη, και Θεόφιλο Κορυδαλλέα, Μητροπολίτη Άρτας (ιδίως τον δεύτερο). Αυτοί είχαν σπουδάσει στην Πάδοβα της Ιταλίας, είχαν ενστερνισθεί την υλιστική ερμηνεία της φιλοσοφίας του Αριστοτέλους, τη διέδωσαν στα Βαλκάνια και την επέβαλαν ως κρατική ιδεολογία στις υπό Φαναριώτες πρίγκηπες Ρουμανικές Ηγεμονίες της Βλαχίας και της Μολδαβίας.
Έτσι γενικώς η Ορθοδοξία διέπεται από την αρχή της "Διττής Αλήθειας": Μπορεί να είναι κάποιος υλιστής, μαρξιστής, κομμουνιστής, αλλά εφόσον τηρεί τα τυπικώς νοητά θρησκευτικά του καθήκοντα (την Κυριακή στην εκκλησία, εορτασμός του Πάσχα και ανταλλαγή ευχών επί ταις ονομαστικαίς εορταίς) θεωρείται Ορθόδοξος "άριστος".
Έτσι εξηγείται και το τεράστιο ποσοστό αριστερών στην Ελλάδα (περίπου το μισό των ψηφοφόρων) καθώς και το ότι ποτέ χώρα με πληθυσμό ορθόδοξο δεν ξεσηκώθηκε κατά του Κομμουνισμού. Ακόμη και στη Ρουμανία η κατά του Τσαουσέσκου εξέγερση πυροδοτήθηκε από κληρικό Διαμαρτυρόμενο.
Δύο ακόμη σημεία πρέπει να ληφθούν υπόψη - συγκεκριμένα:
Α) Στη Ρωσία ο Κομμουνισμός δεν θα είχε επικρατήσει χωρίς την υποστήριξη, σιωπηρή στην αρχή και ανοιχτή στη συνέχεια, του Πατριαρχείου Μόσχας. Ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας, πράγματι, είχε καταργήσει το Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές του 18ου αιώνα, αλλά ο ρωσικός κλήρος, χάρη στη Ρωσική Επανάσταση του 1917, βρήκε την ευκαιρία να το ξαναϊδρύσει. Ο τελευταίος, μάλιστα, πριν από την κατάρρευση του Κομμουνισμού Πατριάρχης υπήρξε "επίλεκτο στέλεχος" της KGB.
B) O Aρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄ ήτανε ανοιχτά τροτσκιστής. Έπαιρνε λοιπόν οδηγίες από τον Μιχάλη Ράπτη, διάδοχο του Τρότσκυ στην ηγεσία της 4ης Διεθνούς, τις οποίες του μεταβίβαζαν οι Βάσος Λυσσαρίδης και Ανδρέας Παπανδρέου. Έτσι εξηγείται η καταβαράθρωση του Κυπριακού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου