«Οι σημαίες κυματίζουν πάντα στα δημόσια κτίρια, οι δικαστές ακόμη φορούν τις ρόμπες τους με αξιοπρέπεια, οι αξιωματικοί φορούν ακόμη τις στολές τους, και οι ιερείς τα ράσα τους, οι επίσημοι πάντα επικαλούνται τον πατριωτισμό και την δήθεν εθνική ενότητα. Ωστόσο πίσω από τη σημαία, τη ρόμπα του δικαστικού, τη στολή του αξιωματικού, το ράσο του ιερέα, και τα πατριωτικά τσιτάτα, δεν υπάρχει πια παρά το τίποτα ή ο εχθρός»
«Μέσα σε έναν κόσμο που παρασύρεται, είμαστε μόνοι. Είμαστε τραγικά μόνοι. Δεν έχουμε καμία σχέση με όλες τις βολικές φόρμουλες που μας επιτρέπουν πάντα να μπούμε σε κτίρια με τις όμορφες ετικέτες στην πολιτική σκακιέρα.
Πλέουμε σε μια άγνωστη θάλασσα και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει σε ποιες ηπείρους ταξιδεύουμε. Δεν βολευόμαστε πουθενά. Αλλά αν κάθε κόμμα, μας είναι ξένο, κάθε αγωνιστής παραμένει αδελφός μας. Ένας αληθινός ακτιβιστής απορρίπτει όλους τους σχηματισμούς της ώρας, αλλά δέχεται όλους τους ανθρώπους με θάρρος.
Και γι' αυτό είμαστε ευτυχώς μόνοι. Ακριβώς επειδή απορρίπτουμε όλους τους συμβιβασμούς και όλους τους ελιγμούς, θα είμαστε το πιο αγνό μέταλλο στο κράμα του αύριο»
Jean Mabire
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου