Παρά την αλλαγή πορείας της «Χρυσής Αυγής» προς την αστική ακροδεξιά - πάντα με ευθύνη της ηγεσίας της - υπήρχαν κατά περιόδους στις τάξεις της και κάποια στελέχη με αδαμάντινο χαρακτήρα και ανιδιοτελή συνεισφορά. Πραγματικοί Εθνικοεπαναστάτες που αρνήθηκαν να υποκύψουν στις αλλοπρόσαλλες εντολές του Μιχαλολιάκου και δεν πούλησαν τις Ιδέες τους για κανένα αντίτιμο. Ένας εξ αυτών είναι ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος μέλος της λεγόμενης «παλιάς φρουράς» - γνωστός ως Τεν Τεν - που απολαμβάνει την εκτίμηση και τον σεβασμό των εξωκοινοβουλευτικών Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών.
Γεννήθηκε στην Λαμία το 1969. Απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βερόνα. Πτυχιούχος Μηχανογραφημένης Λογιστικής. Υπηρέτησε την θητεία του ως Δόκιμος Έφεδρος Ανθυπολοχαγός στον Στρατό Ξηράς. Εργάστηκε επί δεκαετία στην Θεσσαλονίκη ως υπεύθυνος πωλήσεων. Το 2009 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Λαμία και μαζί με την σύζυγό του στράφηκε στον πρωτογενή τομέα, την ελληνική γη και την αγροτική παραγωγή.
Γνώστης των ευρωπαϊκών θεμάτων αφού θήτευσε στο πλευρό του Στρατηγού Επιτήδειου στην Ευρωβουλή ενώ είναι ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός και στους ξένους συναγωνιστές. Ο εν λόγω Συναγωνιστής αποχώρησε πριν λίγο καιρό από τις τάξεις του κόμματος του Μιχαλολιάκου ενώ το τελευταίο διάστημα αρθρογραφεί στην εβδομαδιαία εθνικιστική εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος».
1. Αγαπητέ Συναγωνιστή σε ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή. Πες μας λίγα λόγια για σένα ώστε να σε γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας. Πότε εντάχθηκες στις τάξεις της «Χρυσής Αυγής» και ποια η πορεία σου στο κόμμα; Πότε αποχώρησες και για ποιον λόγο;
Η πρώτη μου επαφή με τον εθνικισμό ήταν από τα 15 μου κάπου μέσα στην ιστορική δεκαετία του 80, Ακολουθούσα τα πέταλα των γηπέδων και διάφορα μουσικά εναλλακτικά ρεύματα μουσικής και εκεί με σκινάδες της εποχής κάναμε κάποιες δράσεις απλές και καταδρομικές. Τότε γνώρισα και το εθνικιστικό ΕΝΕΚ, στην πόλη μου την Λαμία και μου άρεσε ο τρόπος σκέψης των τότε συναγωνιστών. Φυσικά δεν έλειπαν και οι παρέες με τα υπολείμματα της ΕΠΕΝ, λίγο από όλα δηλαδή.
Η αναχώρηση μου για την Ιταλία, το 1987, σήμανε καθοριστικά και την διαμόρφωση της ιδεολογίας μου. Εκεί γνώρισα και έγινα μέλος της Φασιστικής νεολαίας του MSI, που βέβαια ήδη είχε αρχίσει να φθίνει. Οι συναγωνιστές με είχαν εντυπωσιάσει με αυτά που έκαναν τόσο σε επίπεδο δρόμου αλλά κυρίως σε επίπεδο κουλτούρας. Εκεί κατάλαβα, πλην κάποιων εξαιρέσεων, ότι στην Ελλάδα ο ριζοσπαστικός εθνικισμός ήταν... ανύπαρκτος. Αυτό που είδα χαράχτηκε μέσα μου και αποτέλεσε τον οδηγό για το μέλλον.
Ένα από παράδειγμα σας αναφέρω, ότι κάπου μέσα στο 1988, σε μια εκδήλωση των συναγωνιστών στην Βερόνα, έκαναν ανάλυση και σχόλια για τον «Άρχοντα των Δακτυλιδιών» και την σημασία του στην κοσμοθεωρία του Φασισμού. Έμεινα άναυδος, πρώτα διότι αν και λάτρης του διαβάσματος, αυτόν τον κ. Τόλκιν δεν τον είχα ξανακούσει και μετά με αυτά που άκουσα. Μάλιστα ντράπηκα να πω ότι δεν τον γνώριζα και έκανα τον παλαβό ... εμπειρίες ζωής. Όχι μόνο αυτό, πολλά τέτοια παραδείγματα που θα γέμιζαν σελίδες.
Ανήσυχος όπως ήμουν, έψαχνα και άλλες επαφές οπότε εισχώρησα και σε άλλα κινήματα πιο ριζοσπαστικά και ακτιβιστικά. Από τότε διατήρησα όλες τις γνωριμίες που κρατάνε μέχρι σήμερα. Την Χρυσή Αυγή, πρώτη φορά την γνώρισα στο γήπεδο, κατά την διάρκεια των Μεσογειακών αγώνων της Αθήνας το 1991 και συγκεκριμένα στον τελικό του ποδοσφαίρου Ελλάδα – Τουρκία. Εκεί ντυμένος σαν σκιν εκείνη την εποχή, είδα κάποιους τύπους με όμορφες σημαίες ... που την έλεγαν, δημοκρατικά πάντα, στην αστυνομία και στους Τούρκους, Όχι πολιτικά ορθά όλα αυτά βέβαια. Εκεί είδα και πρώτη φορά τον Περίανδρο. Κάποιος με πλησίασε , αφού με είδε ντυμένο έτσι και μου πρότεινε να πάω μαζί τους … έτσι ξεκίνησαν όλα, με την πρώτη επαφή μου με την ιστορική Κεφαλληνίας εκείνο το καλοκαίρι του ‘91.
Έπειτα , στην Λαμία, βρήκα 3 συναγωνιστές και συζήτησα το θέμα της ΧΑ με αποτέλεσμα να κατεβούμε Αθήνα μετά από πολύ καιρό βέβαια, αφού ήμασταν όλοι φοιτητές και λείπαμε, για να ζητήσουμε από τον αρχηγό της ΧΑ, να ανοίξουμε μια τοπική στην Λαμία. Έτσι το 1993 το φθινόπωρο, εγκαινιάσαμε την ιστορική τοπική μας, με τις σκληροπυρηνικές θέσεις. Πολλοί πέρασαν αλλά πάντα 4 με 5 ήμασταν σταθεροί, κρατώντας με νύχια και με δόντια τα γραφεία. Μάλιστα αρκετές οι φορές που δεν είχαμε ρεύμα αφού δεν είχαμε να το πληρώσουμε. Κάναμε πολλές δράσεις, συνεχώς ακόμη και στους γύρω νομούς. Μάλιστα είμαι περήφανος, διότι οι πρώτες Θερμοπύλες, για όσους δεν γνωρίζουν έγιναν το 1996 χάριν στην ιδέα του συναγωνιστή Κωνσταντίνου Μπαϊκούση που δεν ζει πλέον.
Εγώ έφυγα την δεκαετία του 2000 για την Θεσσαλονίκη, όπου και δραστηριοποιήθηκα στην εκεί τοπική, που γνώριζα ήδη, από το 1995, σε ένα πέρασμα μου από την πόλη αυτή, Εκεί γράψαμε άλλη ιστορία με τους εξαίρετους συναγωνιστές σε μια πόλη που πάντα ήμασταν πολλοί λίγοι αλλά μάχιμοι. Το 2007 βρέθηκα στο Αγρίνιο για να δουλέψω και εκεί ο Ηλίας ο Παναγιώταρος, μου τηλεφώνησε και μου είπε να έρθω σε επαφή με 2 συναγωνιστές νεαρούς που θέλουν να κάνουν πυρήνα. Αυτό και έγινε, σε μια πόλη γεμάτη με αναρχικούς μάχιμους. Άλλη μια όμορφη και δραστήρια περίοδος με τ α παιδιά από το Αγρίνιο, με τις αφισοκολλήσεις, ρίψεις φειγ βολάν και άλλα ωραία. Επέστρεψα στην Λαμία για νέα δουλειά και έτσι πάλι στα παλιά, πάλι στην αγαπημένη τοπική αλλά οι καιροί άλλαξαν. Η ΧΑ άρχισε να μεγαλώνει και να χάνει την ταυτότητα της.
Αποχώρησα τον Μάρτιο του 2017, όταν ήμουν στην Ευρωβουλή. Οι λόγοι πολλοί και σοβαροί, τους ξέρετε κιόλας, έχουν ειπωθεί πολλά το τελευταίο διάστημα πέρα για πέρα αληθινά. Έμεινα πολύ καιρό και ανεχόμουν συμπεριφορές απαράδεκτες, επιθετικές και εκβιαστικές από το ζεύγος που ηγείται του κόμματος αλλά και από κάποιους πιστούς τους υπηρέτες, άτομα χωρίς βούληση χωρίς γνώσεις και δυστυχώς πολύ χαμηλής στάθμης μυαλού μα και αξιοπρέπειας. Κάτι σαν ζόμπι δηλαδή που απλά φώναζαν ΖΗΤΩ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ακόμη και αν έλεγε βλακείες .. που έλεγε συχνά.
Σπούδασα, έχω χαρτιά και διπλώματα γλωσσών, πάντα δούλευα στην ζωή μου σε ότι έβρισκα, έχασα τους γονείς μου και την αδερφή μου, για να έχω τον κύριο Νίκο και την κυρία Ελένη, που στην ζωή τους ανάθεμα αν έχουν δουλέψει μια μέρα, να μου λένε με ποιον θα μιλώ, τι θα λέω και άλλα τέτοια Καμία αναγνώριση του έργου και της προσπάθειας να φέρω την ΧΑ κοντά σε νέες καταστάσεις και κόμματα ή κινήματα, με την ευκαιρία της παρουσίας μου στις Βρυξέλλες. Μέχρι και ευρωβουλευτή της Λέγκας του Βορρά έφερα να γνωριστούν μήπως και βγει κάτι καλό, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω, που λέγαν οι παλιοί.
Αυτό που εισέπραξα εγώ εδώ πάνω είναι ότι δεν τους ενδιέφερε τίποτε, Εντελώς τίποτε πέρα από τα χρήματα. Μηδέν πολιτική, μηδέν καθοδήγηση, μηδέν σε όλα. Τα μοναδικά τηλεφωνήματα που δεχόμασταν ήταν για το αν μπήκαν τα χρήματα. Για τίποτε άλλο. Και μάλιστα με τρόπο επιθετικό και με τσαμπουκά από κάτι ανθρωπάκια της Μεσογείων, που ήρθαν το 2012 στην ΧΑ και αμέσως πήραν μισθό.
Το 2017 το Μάιο ανακαλύψαμε από κάποιον εσωτερικό κανονισμό ότι δεν έπρεπε να στέλνουμε χρήματα σε κόμμα της χώρας προέλευσης. Και τότε έγινε ο χαμός. Το θέμα ήταν πολύ σοβαρό και ενημερώσαμε την Αθήνα το τι θα κάνουμε και πως από εδώ και πέρα. Η απάντηση που δεχθήκαμε από τον κύριο Νίκο ήταν εριστική, εκβιαστική και υβριστική. Ακολούθησαν και τηλεφωνήματα του ιδίου στο πρόσωπο μου , με τρόπο που στην κρεαταγορά θα κοκκίνιζαν. Όλα αυτά είναι με αποδείξεις, γραπτές και ηχητικές.
Εκείνο το καλοκαίρι εγώ προσωπικά έπρεπε να διαλέξω. Ή να συνεχίζω να τα σκάω στον Μιχαλολιάκο και τον Βλαχόπουλο, 1000 κάθε μήνα, όπως συνέβαινε από το 2014 ή να σταματούσα διότι ήδη είχα παρανομήσει. Με το πρώτο θα ήμουνα ο πιστός σκύλος, θα φώναζα και τα ΖΗΤΩ μου και ίσως αν έγλειφα και λίγο παραπάνω, αν έβριζα άλλους συναγωνιστές που έφευγαν, τότε θα εξασφάλιζα και μια θεσούλα για την επόμενη 5ετία στην Ευρωβουλή.
Αν διάλεγα το δεύτερο, τότε θα έπρεπε να δω και τον δικό κου δρόμο, όπως και έγινε. Ένιωσα ελεύθερος και πιο καθαρός. Βέβαια, δέχθηκα βρισιές, απειλές όλων των επιπέδων και έγινα ο εχθρός του κόμματος, Όλα αυτά είναικαταγεγραμμένα βέβαια. Μετά άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι και ήταν και πολύ άσχημο. Παράξενοι λογαριασμοί που έμπαιναν κάθε μήνα 8000 από τους βοηθούς, εξαφανίστηκαν, όπως φυσικά τα χιλιάδες ευρώ που έστελναν οι 3 ευρωβουλευτές, μάλιστα οι 2 που έμειναν μέχρι τέλους τα έδιναν μέχρι τον Απρίλιο του ‘19.
2. Ποια η άποψη σου για την ηγεσία της «Χρυσής Αυγής»; Ισχύουν οι κατηγορίες που μιλάνε για οικογενειοκρατία μέσα στο εν λόγω πολιτικό κόμμα;
Λίγο πολύ ανέφερα μερικά για τα συγκεκριμένα άτομα. Οικογενειοκρατία σαφώς και υπάρχει, αφού και κατά την διάρκεια της 5τους θητείας μου στην Ευρωβουλή, βολεύτηκαν όλοι οι συγγενείς του ζεύγους και σαν τοπικοί βοηθοί και σαν σταζιέρ, 6μηνα προγράμματα με πληρωμή από τον ευρωβουλευτή καθώς και η δημιουργία εργασιών μαϊμού που πληρωνόταν πολύ καλά από το κοινοβούλιο των Βρυξελλών. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και η οικογένεια Βλαχόπουλου από αυτό το πανηγύρι.
3. Πότε βρέθηκες και υπό ποιες συνθήκες στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και ποιες οι εντυπώσεις σου από τον εν λόγω θεσμό; Ποια η άποψη σου για τους τρεις πρώην ευρωβουλευτές του κόμματος;
Τον Μάιο του 14, έδωσα και εγώ την προσωπική μου μάχη σαν υποψήφιος Ευρωβουλευτής. Την επόμενη όμως των εκλογών επέστρεψα στην τότε εργασία κου, την σαλιγκαροτροφία. Πέρασα πολύ όμορφα κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου με πολλούς συναγωνιστές και μπορώ να πω ότι το διασκεδάσαμε κιόλας. Πιστεύω ότι οι ψήφοι που μάζεψα ήταν από τα ριζοσπαστικά άτομα της πατρίδας μας και κάποιοι συναγωνιστές έτρεξαν για μένα σε περιοχές που δεν είχα καμία σχέση. Μεγάλη η τιμή για μένα. Έτσι, το τηλεφώνημα του στρατηγού Επιτήδειου με βρήκε στην φύση να ταΐζω σαλιγκάρια, όπου μου έγινε και η πρόταση να ανέβω μαζί του στις Βρυξέλλες.
Όλα αυτά τα χρόνια απέκτησα πολλές εμπειρίες, είδα από πρώτο χέρι, αφού χωνόμουνα παντού, πως δουλεύουν τα σοβαρά κόμματα, μικρά και μεγάλα, καθώς και το πόσο δυνατό και πανίσχυρο είναι το Καθεστώς. Εδώ να σταθώ λίγο. Κατάλαβα εκεί μέσα ότι εμείς οι εθνικιστές ανεξάρτητου εθνικότητας, κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Μόλις κάνουμε μια μικρή νίκη, τότε ξεσαλώνουμε νομίζοντας ότι τα καταφέραμε. Αυτό που είδα είναι ότι το Καθεστώς, έχει πολλές λύσεις έτοιμες και αναπάσα στιγμή, ίσως για λίγο δεν κουνιέται, βρίσκει μια λύση. Έζησα την νίκη του Τράμπ, το Brexit και σας πληροφορώ ότι η ζημιά ήταν απειροελάχιστη, διότι η αντίδραση υπήρξε και κάθε φορά το Σύστημα έβγαινε πιο ισχυρό. Είδα επίσης την σαπίλα και τη κατάντια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στονβωμό του χρήματος.
Καλοπληρωμένοι άχρηστοι άνθρωποι, να περπατάνε πίσω από τους ανωτέρους και ανώτατους αξιωματούχους για να κρατήσουνε την θέση τους σε αντάλλαγμα τα ΠΑΝΤΑ και το εννοώ. Αδερφές υπάλληλοι να ικανοποιούν τις ορέξεις των αφεντάδων που κουμαντάρουν τις ψυχές μας, το ίδιο και πολλές γυναίκες που βρίσκουν σαφώς πιο εύκολα δουλειά για γνωστούς λόγους. Αριστερίλα παντού, Άραβες να δουλεύουν σαν οδηγοί, τουρκάλες καθαρίστριες, και λαμόγια κάθε τύπου. Βρώμα και δυσωδία μέσα σε ένα κτίριο που καθορίζει τις τύχες μας και που θα πέσει δύσκολα … έως ποτέ.
4. Έχεις τεράστια εμπειρία σχετικά με τα Ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα. Πως δέχτηκαν οι Ευρωπαίοι συναγωνιστές τα νέα σχετικά με την συντριβή του κόμματος του Μιχαλολιάκου στις τελευταίες εκλογές;
Η Χρυσή Αυγή αποτελούσε το 2014, έναν οδηγό για κάθε εθνικιστικό κίνημα, μεγάλο και μικρό. Με όλα αυτά τα παιδιά ήμουν μαζί όλα αυτά τα χρόνια, γυρνώντας συνεχώς σε Ιταλία, Γαλλία , Ισπανία, Αγγλία, Σουηδία, Δανία, Ολλανδία και άλλες χώρες προσπαθώντας να δημιουργήσω μια ευρωπαϊκή σύνδεση. Δεκάδες οι εκδηλώσεις με εμένα να εκπροσωπώ την ΧΑ και να γινόμαστε αντικείμενο λατρείας αλλά και στόχος των αντιφά και του συστήματος. Έτσι όταν έφυγα από το κόμμα, οι συναγωνιστές επειδή με γνώριζαν άρχισαν να αναρωτιούνται τι έγινε, κάτι σοβαρό. Δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι το κόμμα που έγινε αντικείμενο θαυμασμού και μίσους στην Ευρώπη ... στραβοπάταγε, μέχρι που το ένιωσαν και αυτοί καλά, με την συμπεριφορά της γνωστής οικογενείας. Σκεφτείτε ότι η κόρη έβριζε τον ηγέτη της Casa Pound, τον Gianluca Iannone, αλλά και γενικά το κίνημα του, αλλά την βοήθεια την θέλανε, όταν μεσολάβησα σαν ηλίθιος να φέρουν τρόφιμα στην Ελλάδα. Όταν γυρνούσα να εκπροσωπήσω το κόμμα, η κ. Ελένη με έβριζε και έλεγε ότι κάνω φασιστο -τουρισμό.Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι με την συμπεριφορά της η ΧΑ έδιωξε από κοντά ξένους συναγωνιστές που της είχαν σταθεί.
5. Πως βλέπεις τα πράγματα για το μέλλον του Εθνικιστικού Κινήματος και τις έχεις να πεις για αυτούς που αποχωρούν από την «Χρυσή Αυγή» αλλά αγωνιούν για το μέλλον των Ιδεών μας;
Επειδή με διακρίνει ένας ευρύτερος πεσιμισμός, δεν τα βλέπω και ρόδινα. Μιλάμε βέβαια για τον πραγματικό εθνικισμό και όχι για λαϊκίστικα κόμματα ή ακροδεξιά. Τα πράγματα είναι δύσκολα γενικά στην Ευρώπη, με διαφορετικές δυσκολίες στην κάθε χώρα. Αυτό είδα από την εμπειρία μου. Ο μεγαλύτερος εχθρός είμαστε εμείς, που πολλές φορές κλεισμένοι στον μικρόκοσμο μας χάνουμε το παιχνίδι. Όσο περνάει ο καιρός το Καθεστώς γίνεται πιο ισχυρό, ο δρόμος πιο δύσκολος διότι η αριστερά έχει καταφέρει να έχει πάντα μεγάλα νούμερα σε όλους τους τομείς αλλά και την συμπαράσταση του συστήματος.
Για τα παιδιά που φεύγουν από την ΧΑ, κάνουν πολύ καλά και έτσι πρέπει να γίνει. Αλλά εδώ είναι κει το κρίσιμο σημείο. Μην χαθούνε και εγκλωβιστούν σε καταστάσεις άσχημες. Άρα εδώ πρέπει να γίνει κάτι, κάτι με υγεία, νέες ιδέες, φρέσκες και με ανταλλαγή απόψεων και ιδεών χωρίς μπράβους, τσαμπουκάδες και αυταρχισμό.
6. Πως βλέπεις τις ομάδες και τις κινήσεις του «χώρου» που είναι εξωκοινοβουλευτικές; Σε οργανωτικό επίπεδο ποιες θα πρέπει να είναι οι μελλοντικές μας κινήσεις;
Στην Ελλάδα, υπάρχει πολύ νεολαία που ψάχνεται προς τον χώρο μας. Κάτι έχει γίνει, κάτι καλό παίζεται αλλά είναι διάσπαρτο. Εδώ λοιπόν, θα πρέπει να μπουν στην άκρη οι προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες και μέσω ένας συντονιστικού οργάνου με συμμετοχή πολλών, να γίνει ένας μαζικός φορέας ριζοσπαστικός. Όχι κόμμα. Από εκεί και πέρα να γίνει διαχωρισμός τομέων, όπως τι ξέρει και τι μπορεί να κάνει ο καθένας καλύτερα, Σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Μουσικά μιλώντας, ποδοσφαιρικά, κοινωνικά, με δραστηριότητες σε βουνά και θάλασσες και πολλά άλλα. Μπορούμε, το έχουμε άλλα λείπει το κάτι παραπάνω. Γνωρίζω πολλά παιδιά, που έχουν τρομερές ικανότητες σε αυτούς τους τομείς και μαζί εμείς οι πιο γέροντες, αν και κάποιοι νιώθουμε ακόμη 18, να βοηθήσουμε. Ο χρόνος είναι εχθρός, διότι θα βρεθεί ένα άλλο ζεύγος σαν το γνωστό και τότε καήκαμε πάλι.
Είπα ότι ο χρόνος είναι εχθρός αλλά επισημαίνω ότι να γίνει κάτι και απλά το δουλεύουμε με ηρεμία μετά, Ιδέες υπάρχουν, θέληση υπάρχει, οπότε πρέπει να μαζευτούμε και να τα πούμε.
7. Αρθρογραφείς αρκετά συχνά στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» με τα κείμενα σου να είναι κατά την άποψη μας από τα καλύτερα που μπορεί να διαβάσει κάποιος. Διακρίνουμε σε αυτά μια έντονη αμφισβήτηση της πλουτοκρατίας και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Πως αυτοπροσδιορίζεσαι στο πολιτικό πεδίο και ποια πρόσωπα είναι αυτά που σε έχουν επηρεάσει στο πεδίο των ιδεών;
Είχα την τύχη μετά τις σπουδές μου στην Ιταλία, να γνωρίζω άπταιστα τα Ιταλικά με αποτέλεσμα να έχω στην διάθεση μου μεγάλη βιβλιογραφία σπουδαίων προσώπων που σημάδεψαν όχι μόνο την ιδεολογία μας αλλά και την κουλτούρα γενικότερα. Βιβλία που δεν υπάρχουν μεταφρασμένα στα ελληνικά. Έτσι μπήκα σε αυτόν τον υπέροχο λαβύρινθο γνώσης και δεν χορταίνω να περιπλανώμαι εκεί μέσα. Στο παρελθόν μετέφραζα κείμενα τέτοια, καθώς και συνεντεύξεις που έπαιρνα από διάφορες προσωπικότητες του χώρου, αλλά πήγαιναν χαμένα διότι οι διάφοροι φωστήρες της ΧΑ που διαχειριζόταν τις σελίδες της, δεν ανέβαζαν τίποτε αφού βλέπετε δεν έγραφα ΖΗΤΩ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ, ή ότι ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΙ ΣΑΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ή άλλα τέτοια κωμικά κείμενα.
Ήθελα να κάνω κάτι το διαφορετικό αλλά μάλλον ήμουν σε λάθος μέρος, μετά το κατάλαβα. Μάλιστα κάποιο από τα ανθρωπάκια εκεί στα γραφεία τους χαρακτήριζαν βλακείες τα άρθρα μου. Με έχει συναρπάσει, εκστασιάσει και διαμορφώσει πάρα πολύ ο τεράστιος Dominique Venner, του οποίου ο θάνατος με τον τρόπο που έγινε, το σημείωμα που άφησε αλλά και τα συγγράμματα του [που έχω διαβάσει, όπως το " Ο Σαμουράι της Δύσης" και το " Η επαναστατημένη καρδιά" αποτελούν για μένα οδηγό. Αυτοχαρακτηρίζομαι Ευρωπαίος όπως και ο άλλος μεγάλος Drieu de la Rocchelle και ο μυθικός Celine. H πλουτοκρατία είναι ο μεγάλος εχθρός και η υπεύθυνη για το ότι μας συμβαίνει. Εκεί πρέπει να χτυπήσουμε ιδεολογικά, παίρνοντας για παράδειγμα την χαμένη ευκαιρία του Μάη του ‘68, κάτι που θα ετοιμάσω από Ιταλούς συναγωνιστές της εποχής για να καταλάβετε τι εννοώ.
8. Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Το μέλλον...βασικά δεν μπορώ να μείνω ανενεργός πολιτικά. Συνεχίζω εδώ πάνω να κινούμαι, μαζί με ριζοσπάστες συναγωνιστές ξένους, επαφές διάφορες πάντα, αλλά όνειρο μου να κάνουμε κάτι στην Ελλάδα. Με τρελαίνει η ιδέα της δημιουργίας ενός αξιόλογου φορέα και να εκμεταλλευτούμε αυτά που έχουμε, και όπως γνωρίζετε, έχουμε τα πάντα. Έχω επαφές με πολλά παιδιά στην πατρίδα και δεν βλέπω την ώρα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, αλλά και ευχάριστες λόγω του απεγκλωβισμού πολλών ατόμων από την εξάρτηση της οικογένειας που κατέστρεψε τον εθνικισμό στην Ελλάδα, να φτιάξουμε κάτι ΥΓΕΙΕΣ μακριά από εξαρτήσεις.
9. Τέλος ένα μήνυμα σου προς τους εχθρούς και φίλους καθώς και στους αναγνώστες του ιστολογίου μας.
Μήνυμα, δεν είμαι και κάποιος πολιτικός να στέλνω συμβουλές. Απλά για τους φίλους από την καρδιά μου που τόσα χρόνια ακολουθήσαμε έναν δρόμο που δεν ξέραμε ότι θα μας κατέστρεφε, τον καθέναν διαφορετικά, αλλά και την στήριξη που είχα από πολλά παιδιά. Μια αναφορά στους νεκρούς συναγωνιστές που εγώ προσωπικά έζησα και μεγάλωσα και πέρασα πολλά μαζί τους, όπως ο Κώστας ο Μπαϊκούσης, από το ‘91 μαζί, έφυγε πριν λίγα χρόνια άδικα από αρρώστια, ένας πραγματικός εθνικοσοσιαλιστής που κάποιοι με έβριζαν από το ΚΟΜΜΑ διότι πήγα στην κηδεία του.
Επίσης τον Μαρίνο και τα όμορφα χρόνια στην Θεσσαλονίκη, την δεκαετία του 2000, άδικα και αυτός έφυγε. Τέλος τον συναγωνιστή Σταθόπουλο, ένα αξιόλογο ιδεολόγο που και για αυτόν αφού έφυγε από την ζωή, κάποια τιποτένια ανθρωπάρια μου τηλεφώνησαν να μου πουν να κατεβάσω την φωτογραφία του διότι ήταν προδότης … και αναφέρομαι σε αυτούς που δεν τους θεωρώ καν εχθρούς, διότι ο εχθρός έχει τιμή και ήθος. Και κλείνω ευχαριστώντας όλους τους συναγωνιστές και εσένα για την φιλοξενία, και να κρατήσουμε την φωτιά δυνατή, για να φτιάξουμε νέους πολιτικούς στρατιώτες.
