Ούτε με την μολότοφ ούτε με την σμίλη μπορείτε να διαγράψετε του Δραγούμη την μνήμη!

 

γράφει ο Σταύρος Λιμποβίσης

«Ὁ ἐνταφιασμὸς ἔγινε παρουσία ταγματάρχου, ὁ ὁποῖος κατόπιν διαταγῆς τοῦ Φρουραρχείου συνόδευε τοὺς οἰκείους τοῦ νεκροῦ πιέζοντας τὸν ἱερέα νὰ κάνει γρήγορα. Οἱ πύλες τοῦ κοιμητηρίου φυλασσόταν ἀπὸ ἔνοπλη φρουρά. Ἡ δὲ εἴσοδος ἀπαγορευόταν σὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον»

Πληροφορίες εκ μέρους συναγωνιστών που έχουν να κάνουν με την τοπική αυτοδιοίκηση, κάνουν λόγο για πρόθεση των εθνομηδενιστικών αρχών να μεταφέρουν σε άγνωστο σημείο την αναθηματική στήλη του Ίωνος Δραγούμη η οποία βρίσκεται στην Βασιλίσσης Σοφίας 75.

Ο Ίων Δραγούμης αγαπημένος διανοητής και το πρόσωπο του βιβλίου του Εθνικσοσοσιαλιστή Πέτρου Ωρολογά, αυτός στον οποίο αφιέρωσε την διδακτορική της διατριβή η μυστικίστρια του Χίτλερ Savitri Devi, ο ιδεαλιστής πολιτικός που δολοφονήθηκε από τα έμμισθα τσιράκια του ιδιοκτήτη οίκων ανοχής Γρύπαρη με ηθικούς αυτουργούς τον καπιταλιστή Μπενάκη και τον μακελάρη της Απειράνθου Βενιζέλο ενοχλεί τους εξουσιαστικούς οφθαλμούς και τους εγκεφάλους της σάπιας εξουσίας.

Τα ερωτηματικά όμως πληθαίνουν για ένα μνημείο που επί Βενιζελισμού έγινε για πρώτη φορά στόχος βανδαλισμού και αργότερα καθόλου τυχαία αφέθηκε στην τύχη του μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα! 

«Το 1923, το μνημείο καθαιρέθηκε από φανατικούς. Κατά την αναστήλωση του την ίδια χρονιά, διαπιστώθηκε πως η επιγραφή της κύριας επιφάνειας, είχε εξαλειφθεί σχεδόν ολόκληρη με σμίλη. Ύστερα από μερικές ακόμα επιθέσεις που συνεχίστηκαν κατά το 1924 και είχαν μικρότερες συνέπειες, η στήλη αφέθηκε για μισόν αιώνα να περιμένει την «αποκατάσταση» της».

Το καθολικά σβησμένο αρχικό της επίγραμμα καλύφθηκε έκτοτε με μαρμάρινη πλάκα, όπου πάνω της είναι γραμμένοι οι τέσσερις τελευταίοι στίχοι της «Νεκρικής Ωδής», του ποιήματος που ο Κωστής Παλαμάς ολοκλήρωσε στις 8 Αυγούστου 1920 και αφιέρωσε στη μνήμη του Ίωνος Δραγούμη.

Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και σήμερα, η στήλη παρέμεινε παραμελημένη, χωρίς να έχει ποτέ ληφθεί κάποια μέριμνα συντήρησης της από τους αρμόδιους φορείς, ενώ η φυτεμένη βλάστηση γύρω της είχε αφεθεί να καλύπτει το μισό σχεδόν ύψος του μνημείου κρύβοντας το, αντί να το αναδεικνύει.

Πέρα από την παρουσία της Λατινοπούλου στην πρόσφατη εκδήλωση τιμής που αποτελεί προσβολή για την μνήμη του Δραγούμη, την ευθύνη για την παρουσία της φέρουν όσοι υπήρξαν διοργανωτές αλλά και αυτοί που παρέστησαν και δεν αντέδρασαν, ένα γεγονός δημιουργεί σκέψεις.

Διαβάζουμε λοιπόν στο διαδίκτυο ότι στα μέσα Αυγούστου του 2025 έλαβε μέρος το εξής: 

«Εμπρησμός σημειώθηκε στο μνημείο που έχει ανεγερθεί στο σημείο της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη, επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, στην Αθήνα. Λίγες ημέρες μετά την επέτειο της δολοφονίας του, άγνωστοι φέρεται να επιχείρησαν να βάλουν φωτιά στο μνημείο. Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε στις δάφνες που πλαισιώνουν τη μαρμάρινη στήλη, προκαλώντας φθορές και θέτοντας σε κίνδυνο παρακείμενες κατοικίες. Το περιστατικό σημειώθηκε σε περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει εκτεταμένες πυρκαγιές σε πολλές περιοχές, γεγονός που προσδίδει ιδιαίτερο συμβολισμό στην ενέργεια. Μέχρι στιγμής δεν έχει εκδοθεί επίσημη ανακοίνωση από την αστυνομία»

Σε μια πολυπληθή και καλά φυλασσόμενη περιοχή με κάμερες και με έντονη την παρουσία των δυνάμεων καταστολής, η επαίσχυντη αυτή πράξη με ρίψη μολότοφ … δεν προβλήθηκε καθόλου στα ΜΜΕ, δεν υπήρξε καμιά προσπάθεια κατάσβεσης (!) δεν προστέθηκε στα δελτία τύπου της ελ.ας και δεν βρήκε «χώρο» στις γνωστές εμετικές ανακοινώσεις των αντιφασιστών.

Δεν έγινε καμιά κίνηση για ανάκτηση υλικού από κάμερες και δεν υπήρξε καμιά μέριμνα για την προστασία συντήρηση αποκατάσταση και ανάδειξη του μνημείου. Μια περίεργη σιωπή για την προσβολή ενός νεκρού εθνοκοινωνιστή που είναι λογικό να οδεύει προς σενάρια που στερούνται αποδείξεων αλλά όχι ενδείξεων.

Μια περίεργη επικοινωνιακή σύμπραξη σιωπής κράτους ΜΜΕ και «χρήσιμων ηλιθίων» που για μια ακόμη φορά εξυπηρετούν τα σχέδια των κατοχικών αρχών για την αποδόμηση της μνήμης.

Ποιοι είναι αυτοί που ενοχλούνται από τον «πρωτοφασίστα» Δραγούμη; 

Ενός ανθρώπου που τα κείμενα του δεν διδάσκονται στα σχολεία, η μορφή του δεν απολαμβάνει δημοσιότητας πλην αυτής σε εθνικιστικά περιοδικά ή αναφορές σε ομιλίες και εκδηλώσεις συναγωνιστών. Κανένα αεροδρόμιο δεν πήρε το όνομα του (φυσικά και δεν μας πρέπει τιμή από το μισελληνικό κράτος) κανένα πανεπιστήμιο δεν προβάλλει το έργο του, καμιά αναφορά δεν γίνεται για αυτόν στην Βουλή ή τον Στρατό. 

Και ευτυχώς γιατί οι αρουραίοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να ομιλούν για τους αετούς. Σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία των Αθηνών ένα ακόμη ιστορικό τοπόσημο γίνεται στόχος. 

Άραγε από ποιους, από τους γνωστούς αγνώστους ή μήπως όχι;