Αποκλειστική συνέντευξη: Άγγελος Δημητρίου, o Πολιτικός Στρατιώτης και λογοτέχνης της «Τρίτης Θέσης»

 

Εκτός από ανιδιοτελής συναγωνιστής είναι ίσως η πιο αξιόλογη γραφίδα του λεγόμενου «χώρου». 

Ο Άγγελος Δημητρίου ξεχωρίζει για την ευρύτητα του πνεύματος και την ποιότητα του χαρακτήρα του. 

Πλήρες το «μητρώο» του στις τάξεις των συναγωνιστών μας. 

Με καταγωγή από την Μεγαλόνησο και μέλος «φαμίλιας» που στήριξε με ένοπλο αγώνα την «Ένωση» και τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα. 

Από το 2007 υποστηρικτής της συντακτικής μας ομάδας, με ανώτερες ποιοτικές σπουδές σε προσωπικό επίπεδο, αλληλέγγυος στα κοινωνικά ζητήματα. 

Συγγραφέας 12 βιβλίων που τα εξέδωσε η «Λόγχη» - σύνδεσμος εδώ - τα οποία μπορείτε να τα βρείτε στα εθνικιστικά βιβλιοπωλεία.

 Συμμετείχε στις κινητοποιήσεις και συνελεύσεις της «Εθνικής Αυτονομίας», μέλος της συλλογικότητας «Ιδεάπολις», μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Patria».

Σήμερα ένας εκ των συντελεστών της διαδικτυακής και εκδοτικής προσπάθειας της «Ανάκτησης» - σύνδεσμος εδώ -

 Στιχουργός σε τραγούδια που κυκλοφορούν - όπως το «Εαρινό», στο cd «Μια μέρα» του Κωνσταντίνου Στυλιανού - ποιητής και δοκιμιογράφος. 

Ξεχωρίζει για το λογοτεχνικό του έργο, την εκτενή αρθρογραφία του παλαιότερα στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» και σήμερα στην διαδικτυακή της μορφή.

 Γνωστός για την ποιοτική παρουσία του στο «Axis Radio» και την εκπομπή «Αλήτες του Ουρανού» προ ετών, ενώ σήμερα συμμετέχει στους «Θυρωρούς της Νύχτας», στο διαδικτυακό κανάλι της «Ελεύθερης Τηλεόρασης».

 Ιδεολογικά κείμενα του και ποιήματα έχουν δημοσιευτεί στο ιστολόγιο της συντακτικής μας ομάδας τα οποία μπορείτε να δείτε στην ετικέτα εδώ ...

Τον ευχαριστούμε για την τιμή.

Χρονικό σημείο έναρξης της στράτευσης σου στον «χώρο» και τι είναι αυτό που σε ώθησε να ενισχύσεις την «ανταρσία του πνεύματος» απέναντι στο καθεστώς;

Η πρώτη συνειδητοποίηση ήρθε στα 15 μου χρόνια. Από εκεί και πέρα, πέρασα από διάφορα στάδια μέχρι σήμερα. Τώρα πια αντιλαμβάνομαι την σημασία μιας αληθινά αντιεξουσιαστικής συνείδησης, η οποία είναι πάντα ένα ζητούμενο, κάτι που συνεχώς «γίγνεται».

Ποια η οπτική σου απέναντι στην σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή στην εποχή της νεωτερικότητας;

Σίγουρα υπάρχουν ποιότητες, όπως και πολλή «σαβούρα». Στην Ελλάδα, αυτό που κυριαρχεί είναι κλειστές αλληλολιβανιζόμενες/ αλληλουποστηριζόμενες κλίκες.

Τι μηνύματα λαμβάνεις από όσους διαβάζουν τα βιβλία σου, είναι μια κατάθεση ψυχής καθένα από αυτά;

Για να πω την αλήθεια, ορισμένοι μου λένε ότι δυσκολεύονται αρκετά, και αυτό είναι κάτι κακό. Εκείνο που επιδιώκω είναι να δουλεύω πάνω στη γλώσσα με επιμονή, επιμέλεια και σεβασμό, κατά τις δυνατότητες μου.

Μέσα από το έργο σου, που διαπνέεται από ένα έντονο στοιχείο μελαγχολίας, εντοπίζεται και μια νότα επαναστατικής αισιοδοξίας. Είναι έτσι;

Η απαισιοδοξία είναι η μήτρα της Επανάστασης, μιας λέξης που, παρεμπιπτόντως, σήμερα, έχει χάσει το νόημά της. Κανείς Επαναστάτης δεν διακατεχόταν από ευωχία. Πρέπει να βουτήξει κανείς στην λύπη για να δει την αλήθεια.

Τι σημαίνει «πολιτικό βιβλίο» για σένα και πως μεταφράζεις την προσπάθεια του συστήματος να αποτρέψει την πρόσβαση στο χαρτί μέσω της επιβολής του διαδικτύου;

Καθετί είναι πολιτικό, στο βαθμό που αναφέρεται στο κοινωνικό γεγονός. Κάθε μας πράξη έχει τέτοιο αντίκτυπο. Κατά τα άλλα πιστεύω ότι το χαρτί δεν θα χάσει ποτέ ολοσχερώς την αξία του.

Ποιο από τα βιβλία σου ξεχωρίζεις τόσο για την κυκλοφορία του όσο και για τον αντίκτυπο του;

Την μεγαλύτερη κυκλοφορία, πρέπει να είχε «η Ποιητική του ανορθολογισμού», που εκδόθηκε το 2016. Ήταν ένα ανώριμο, αλλά παθιασμένο βιβλίο. Το πρώτο βιβλίο των 26 μου χρόνων.

Celine, Evola, Junger, Strasser, Pound, Bukowski, Rochelle, Brasillach, Καρυωτάκης, Παλαμάς, Σαραντάρης, Σαχτούρης, Μπαρλάς, Αποστολίδης. Άοκνοι ιχνηλάτες του πνεύματος. Ποια η σκέψη σου;

Θα περιοριστώ στο γενικό σχόλιο, ότι στ’ αλήθεια υπάρχουν συγγραφείς που γράφουν με μελάνι και άλλοι που γράφουν με το αίμα τους. «Τη σάρκα, το αίμα θα βάλω/σε σχήμα βιβλίου μεγάλο» που έλεγε και ο Καρυωτάκης ειρωνικά.

Πιστεύεις ότι ο πνευματικός κόσμος στην μνημονιακή εποχή όχι απλά υποχωρεί αλλά είναι πλέον δοσίλογος της σάπιας εξουσίας;

Ο «πνευματικός κόσμος» ευθύνεται εξ ολοκλήρου για την συστηματική εξηλιθίωση αυτού του λαού.

Γιατί λοιπόν με την «Τρίτη Θέση»; Δείγμα «σεκταρισμού και φραξιονισμού» όπως υιοθετούν αυτοί που δεν γνωρίζουν μάλλον επειδή δεν θέλουν να γνωρίζουν, «ιδεολογική παρεκτροπή» ή απλά επαναφορά στις γόνιμες εκφράσεις της Ιδέας;

Ο σοσιαλισμός μας είναι κάτι πέρα και από αυτό το αυτονόητο αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη: είναι η καταξίωση του ανθρωπίνου προσώπου σε όλη την τραγικότητα του.

Νεολαίοι συναγωνιστές τα τελευταία χρόνια δείχνουν να αφυπνίζονται από τις «γραφές των καταραμένων ηττημένων» του τελευταίου μεγάλου πολέμου.  Πιστεύεις υπάρχει τελικά ελπίδα στην ζοφερή άβυσσο της δημοκρατίας ή απλά θα επέλθει η μοιραία πτώση;

Ο Γιανναράς είχε μιλήσει για το «FINIS GRAECIAE», πολλά χρόνια πριν. Δε νομίζω ότι χωράει αντίλογος.

Με αφορμή την πρόσφατη τελετή τιμής και μνήμης καλό να είναι να θυμηθούμε ότι ξεχωρίζει μουσικά το κομμάτι «Εαρινό» σε στίχους δικούς σου, για τους Φουντούλη και Καπελώνη. Τι σε παρακίνησε σε αυτό το μουσικό συνειδησιακό παράγγελμα μνήμης;

Το ποίημα αυτό γράφτηκε αυθόρμητα, την άνοιξη που ακολούθησε τις δολοφονίες. Ο Κωνσταντίνος Στυλιανού είχε την ιδέα της μελοποίησης. Δεν έχω να προσθέσω κάτι πέρα από το ότι η μαρτυρία των Πεσόντων Φουντούλη και Καπελώνη μένει εσαεί ένας περίλαμπρος σηματωρός.

Κύπρος λοιπόν η πατρώα γη σου. Συναισθήματα για την Αμμόχωστο, ιδιαίτερος τόπος για σένα, που παραμένει κατεχόμενη και με ευθύνη του Καραμανλή ο οποίος έδωσε την διαταγή για την παράδοση της πόλης;

«Δεν έχω μνήμη από τον τόπο μου/ Ο τόπος μου είναι μόνο ένα τραγούδι».

Το τραγούδι "Αμμόχωστος" κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2018 στο album του Κωνσταντίνου Στυλιανού με γενικό τίτλο "Μια Μέρα" από τις εκδόσεις ΛΟΓΧΗ.  

Ο δίσκος περιλαμβάνει 12 μελοποιημένα ποιήματα, τα οποία συνθέτουν ένα προσωπικό μανιφέστο από τα χαρακώματα της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης. 

Εντάσσεται στη σύγχρονη πολιτικοποιημένη ελληνική μουσική σκηνή, ισορροπώντας ηχητικά ανάμεσα στο folk/rock, την έντεχνη τραγουδοποιία και την ωμή ποιητικότητα. 

Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;

Χωρίς μεγάλα λόγια, θα συνεχίσω εκεί όπου τάχτηκα.

Κάποιο μήνυμα για τους νεολαίους συναγωνιστές;

Δεν θα ήθελα να δώσω κάποιο «μήνυμα» καθώς δεν είμαι «αυθεντία» ή κάτι παρόμοιο. Συνειρμικά μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του Ρίτσου: «Όλοι μοιάζουμε απόψε μέσα στην ελπίδα, σύντροφε. Θα ξημερώσει. Όταν σου κρατάω τα χέρια ζεσταίνονται τα χέρια μου».