του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου
Όταν μιλάμε για τον Leon Degrelle, έρχονται στο μυαλό τα έργα του, η διαθήκη του, τα οποία μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο ζέσταναν τις καρδιές και τις ψυχές των εθνικoεπαναστατών μαχητών. Τα βιβλία του παρείχαν μια τεράστια ιστοριογραφική συνεισφορά στα πάθη που φλόγισαν εκείνη την περίοδο τόσο πλούσια σε εντάσεις και αναλύσεις, και μια εξίσου σημαντική κληρονομιά πνευματικής ανύψωσης για τηnδιαμόρφωση του εσωτερικού μας εαυτού. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Degrelle ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους πολεμιστές του περασμένου αιώνα που κατάφερε να συγχωνεύσει την πολιτική πολιτοφυλακή και την πολιτοφυλακή της ψυχής σε ένα κοινό σημείο.
ODegrelle γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1906 στη Bouillon, στο γαλλόφωνο Βέλγιο, το μέρος όπου ζούσε επίσης ο Godfrey της Bouillon, ένας από τους φεουδάρχες που γέννησε την πρώτη Σταυροφορία (θα μπορούσε να είναι σύμπτωση;).
Το 1935 δημιούργησε το Rex, ένα περήφανoκαθολικό κίνημα (Christus Rex), αντλώντας αρχικά έμπνευση από την «Action Française» του Maurras και σύντομα το έφερε στην πλευρά των ευρωπαϊκών φασιστικών κινημάτων. Και χάρη στην ρητορική του και την επαναστατική του ιδιοσυγκρασία, θα φουντώσει τις φλόγες στις πλατείες και στις καρδιές της Βελγικής νεολαίας. Ενέπνευσε επίσης τον σχεδιαστή Herge: Τα χαρακτηριστικά του Degrelle εμφανίζονται στο πρόσωπο του Tin Tin.
Η μαρτυρία του Robert Brasillach φαίνεται σημαντική για εμάς, ο οποίος στις σελίδες του περιοδικού "Je suis partout" περιέγραψε με εμφανή συμπάθεια την πληθωρική προσωπικότητα του Lèon Degrelle, περιμένοντας να τον συναντήσει και να του πάρει συνέντευξη:
«Βλέπω αυτόν τον ευκίνητο, όμορφο νεαρό άντρα να προχωράει προς μένα, του οποίου τα μάτια λάμπουν τόσο χαρούμενα σε ένα γεμάτο πρόσωπο. Μου μιλάει για τα πλήθη, με δυνατή φωνή που είναι απίστευτα φυσική. Ακόμα δεν ξέρω τι θα μου πει, δεν ξέρω τι αξίζει. Ξέρω μόνο ότι εμπνέει μια χαρά για την ζωή, μια αγάπη για την ζωή και ταυτόχρονα την επιθυμία να βελτιώσει αυτή την ζωή για όλους, για να πολεμήσουμε για την ζωή, που είναι ήδη όλα τα αξιοθαύμαστα πράγματα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν μεγάλοι ηγέτες χωρίς κάποιο είδος δυναμικής ζωτικότητας, φυσικής λαμπρότητας. Δεν ξέρω αν ο Lèon Degrelle έχει άλλες ιδιότητες: αλλά πάνω απ 'όλα έχει αυτά.Υπάρχουν πολλά άλλα εξίσου ορατά, από την άλλη, και όλα τόσο ενστικτώδη (...)»
Για την έντονη και απερίσκεπτη ζωή του Léon Degrelle, θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα πραγματικό έπος, αλλά αυτό δεν είναι η πρόθεση αυτού του σύντομου άρθρου, οπότε ας πάμε κατευθείαν στους λόγους που ενέπνευσαν αυτές τις γραμμές.
Το Feldpost (οι σημειώσεις ενός πολιτικού στρατιώτη) δημοσιεύθηκε στο Βέλγιο το 1944 από τον εκδοτικό οίκο Rexist Party. Η ανάγνωση αυτού του σύντομου αλλά έντονου κειμένου προτάθηκε σε μέλη της Ρεξιστικής νεολαίας, η οποία, με παρότρυνση από το παράδειγμα των ηγετών τους, τρέμανε από ενθουσιασμό, εν αναμονή της συμμετοχής τους στην Ευρωπαϊκή Σταυροφορία κατά του Μπολσεβικισμού, στο Ανατολικό Μέτωπο. Θα ήταν η επίθεση τους στον παράδεισο.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το συνηθισμένο στρατιωτικό ημερολόγιο, όπου περιγράφονται πολεμικά γεγονότα ή άλλες πτυχές αυστηρά πολεμικού χαρακτήρα. Η αφήγηση στρέφεται σε άλλους ορίζοντες, πολύ βαθύτερους και πιο περίπλοκους. Ο ίδιος ο Degrelle το εξηγεί στις πρώτες γραμμές της εισαγωγικής του σημείωσης:
«Το Feldpost είναι ένα απλό βιβλίο.Είναι ένα βιβλίο στρατιώτη.Συλλέγει μια σειρά από γρήγορες σημειώσεις που έγραφα αμέσως, κάθε μέρα, ακριβώς, στα φύλλα του Feldpost.Αυτά τα χαρτιά, που γράφτηκαν στους απροσδόκητους δρόμους και τις μάχες στη Ρωσία, είχαν σκοπό να μεταφέρουν τις σκέψεις μου στο σπίτι. Μην ψάχνετε για ζωντανές σελίδες μάχης, δεν είναι στρατιωτικό ημερολόγιο. Χωρίς να ξέρω τι θα μπορούσε η μοίρα να μου φυλάει στον πόλεμο, βιάστηκα να εκφράσω τις ιδέες και τα συναισθήματα που έζησα μέσα μου».
Αυτό που αναδύεται είναι ο στρατιώτης Degrelle, ή καλύτερα, ο «πολιτικός στρατιώτης» Degrelle. Ο άνθρωπος που αποφάσισε με πλήρη συνειδητοποίηση και με αξιοθαύμαστο ιδεαλισμό να πιάσει τα όπλα, παρά τους κινδύνους και τις τεράστιες δυσκολίες, για την επιβεβαίωση ενός καθαρού και απόλυτου οράματος για τον κόσμο και τη ζωή.Ακόμα κι αν η πιθανότητα πληρωμής των συνεπειών ήταν πραγματικά υψηλή, ήξερε πολύ καλά ότι ο θάνατος τον ακολουθεί πάντα σαν μια σκιά εκείνη που παίρνει το δρόμο των όπλων.Ο δρόμος του πολεμιστή είναι δύσβατος, ασύγκριτος από δυσκολίες και τα δεινά που μπορεί να προσφέρει σε όσους θέλουν να τον ακολουθήσουν, αλλά είναι επίσης υπέροχος για τους καρπούς της πνευματικής ανύψωσης και η υπέρβαση των ορίων που δίνει γενναιόδωρα σε όσους ξέρουν πώς να τον διαβούν.Ο Degrelleήξερε πως να τον ακολουθήσει.
Επιπλέον, βλέπουμε στον Degrelle την προσπάθεια του πολιτικού στρατιώτη - και στην περίπτωσή του ειδικότερα της τυπικής συνύπαρξης του μοναχού πολεμιστή - να θέλει να συνειδητοποιήσει τον εαυτό του στο πεδίο της μάχης μέσω της αγνής δράσης, δράσης όχι μόνο με την έννοια του ανδρικού και πολεμικού ασκητισμού, αλλά πάνω απ 'όλα τον εσωτερικό καθαρμό του πνεύματος και την μετάβαση σε υψηλότερες μορφές ζωής.
Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν καθόλου μια απλή στρατιωτική σύγκρουση, συγκρίσιμη με άλλα προηγούμενα γεγονότα, και δεν βιώθηκε ως τέτοια.Ήταν μια τιτάνια σύγκρουση με υψηλή ηθική και ιδεολογική ένταση. Υπήρχαν δύο εντελώς αντίθετοι ΚΟΣΜΟΙ: η εμφάνιση ενός Ευρωπαϊκού Εθνικού Σοσιαλισμού, ενάντια στον Διεθνή Σοσιαλισμό της ΕΣΣΔ.
Εκτός από αυτά στον Degrelle, βρίσκουμε και μια σοβαρή κριτική για τον αστικό κόσμο, ψεύτικο, υποκριτικό, υπηρέτη του θεού του χρήματος. Η ίδια δειλή μετριότητα που κυριαρχεί στην καθημερινή μας ύπαρξη.Μια μετριότητα, που δεν πρέπει καθόλου να ρέει μέσα στο βάλτο της. Η προτροπή είναι πάντοτε να πολεμάμε και να παλεύουμε στο άκρο, μαζί με τον πιο πιστό μας σύντροφο, αυτό το όραμα του κόσμου που ώθησε τον ίδιο τον Degrelleνα αντιμετωπίσει τον εαυτό του και τον εχθρό.
"Είμαι εδώ γιατί το ιδανικό που με έκαιγε όταν έφυγα, έχει κάνει την ατμόσφαιρα ασφυκτική, με τη μυρωδιά της μούχλας του παλιού αστικού σύμπαντος που πεθαίνει. Η ζωή του στρατιώτη στο μέτωπο είναι η μόνη, αυτή την στιγμή, που είναι πραγματικά απλή, αδιάφορη .Εδώ, μπροστά στο θάνατο, ή τουλάχιστον μπροστά στον καθημερινό πόνο, η ψυχή υψώνεται πάνω από το τέλμα της παρακμής …
Σε έναν αιώνα στον οποίο κάποιος ζει μόνο για τον εαυτό του, θα είναι απαραίτητο εκατοντάδες, χιλιάδες άντρες να μην ζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά για ένα κοινό ιδεώδες, πρόθυμοι από την αρχή να υποφέρουν όλες τις θυσίες, όλους τους εξευτελισμούς, όλους τους ηρωισμούς για αυτό. Μετράει μόνο η πίστη, η ένθερμη εμπιστοσύνη, η πλήρης απουσία εγωισμού και ατομικισμού, η ένταση ολόκληρου του όντος προς τον σκοπό».
για το αντιστρασσερικός όμως ας θυμηθούμε και μια λεπτομέρεια. ότι δέχτηκε σε φιλικό και εγκάρδιο κλίμα τον Σ.Ι. υπέυθυνο του Στρασσερικού Αντιδότου και του παραχώρησε μια εξαιρετική συνέντευξη. Ευχαριστούμε για το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα μέλη της σ.ο. είναι υπέρ της ανεξιθρησκείας και δεν διαθέτουν χρόνο για θρησκειολογικές αναλύσεις. Έχουμε κάνει όμως κριτική στην ηγεσία της εκκλησίας. Οι αδερφοί Στράσσερ ήταν θρήσκοι και πιστοί Καθολικοί. Ο ένας εξ αυτών είχε επισκεφτεί και την Ελλάδα με την οικογένεια του και είχε γνωστά φιλελληνικά αισθήματα. Η θρησκεία μας είναι η φυλή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την απάντηση σας, όμως όποιος δεν πιστεύει στο Θεό, είναι γραμμένο να αποτύχει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΘΕΌΣ ΜΑΖΊ ΜΑΣ!
Μου αρκεί που μεγάλοι Άνδρες όπως οι αδελφοί Στρασερ της αριστεράς πτέρυγας είχαν και έχουν πίστη στο Θεό! ΟΙ ΨΥΧΈΣ ΤΟΥΣ ΖΟΎΝ, ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΟΎΝ!
Η αριστερά πτερυγα του Ε.Σ. είναι τρανό παράδειγμα ότι η σημερινή αριστερά είναι τραγικά μπερδεμένη με τις εβραιομαρξιστικες σαχλαμάρες...
Η Αριστερά πιστεύει στο Θεό,ο Σοσιαλισμός είναι Εθνικός,η άθεη κομμουνιστές ήταν γραμμένο να αποτύχουν και απέτυχαν, σειρά η νέα τους γενιά...
ΜΕ ΠΊΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΌ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΌΣ!
Διαβάζω το ενδιαφέρον ιστολόγιό σας, με το οποίο άλλες φορές συμφωνώ και άλλες διαφωνώ. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα γραφόμενά σας περί Ντεγκρέλ και Στράσσερ. Ουδέποτε ο εκδότης του περιοδικού «Το Αντίδοτο» παρουσιάστηκε στον Ντεγκρέλ ως οπαδός του Στράσσερ, γι’ αυτό άλλωστε δεν του έκανε καμία ερώτηση για το πρόσωπο αυτό. Επειδή έχω στην διάθεσή μου τα δύο τεύχη με την συνέντευξη του Ντεγκρέλ, σε αυτήν μιλάει υπέρ του Τσε Γκεβάρα και του Μάο Τσε Τουνγκ, καταφέρεται ξεκάθαρα εναντίον της Δεξιάς, αλλά δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στον Στράσσερ. Δεν ρωτήθηκε, άλλωστε, από τον εκδότη του περιοδικού. Γενικότερα, το «Αντίδοτο» αυτοχαρακτηρίζονταν ως «Εθνικιστική Αριστερά», έβλεπε με συμπάθεια τον Ρεμ, αλλά ούτε αντιχιτλερικό ήταν ούτε φιλοστρασσερικό. Για τον ύπουλο, υπονομευτικό, βρώμικο και προδοτικό ρόλο του Στράσσερ, δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Απλώς παραπέμπω στο εξαιρετικό βιβλίο του Νίκου Βεργίδη «Αδόλφος Χίτλερ και Εθνικοσοσιαλισμός η όλη αλήθεια», στο οποίο ξεσκεπάζει αυτόν τον πολιτικό απατεώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Και στην «Χρυσή Αυγή» έδωσε συνέντευξη αργότερα ο Ντεγκρέλ, αυτό όμως δεν τον έκανε και οπαδό του Μιχαλολιάκου. Καταλαβαίνετε τι εννοώ…
9:18 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μιας ενδιαφέρει να σώσουμε την ψυχή μας. ευχαριστούμε για τον χρόνο σας.
Κατέχουμε όλα τα περιοδικά της εν λόγω προσπάθειας. Έχουμε φιλία και επαφές με Α.Α. Β.Ρ. και Α.Γ. όλοι μέλη της συντακτικής ομάδας της τότε εποχής. Φυσικά και ήταν μια ξεκάθαρη τριτοθεσίτικη προσπάθεια που άφησε εποχή και εντάσσεται στον στρασσερισμό ως τάση. Υπάρχει το σημείο στην συνέντευξη του Ντεγκρέλ όπου αναγνωρίζει ο Βέλγος ότι διαφωνεί με τον Σ.Ι. στο κομμάτι σοσιαλισμός επί Χιτλερισμού. Αυτά είναι εμφανή και γνωστά. Ήταν ένας ευγενής άνθρωπος με σκέψη ώριμη και δεν έκλεινε την πόρτα σε έλληνες επειδή δεν ήταν χιτλερικοί. Τώρα για τους χαρακτηρισμούς σας προδότης απατεώνας κλπ δεν θα μπούμε καν στον κόπο να σας απαντήσουμε δημοσίως. Υπάρχει η ετικέτα στα δεξιά με τίτλο ΣΤΡΑΣΣΕΡΙΣΜΟΣ που δίνει απαντήσεις σε κακεντρέχειες και ειρωνείες ή ανιστόρητες θεάσεις. Συνέντευξη έδωσε ο Βέλγος στον Χ.Π. της Χρυσής Αυγής η οποία ήταν πλήρως αντίθετη στις απόψεις του Αντιδότου με τις γνωστές διαμάχες ... ευχαριστούμε για τον χρόνο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκάθαρες όμως είναι και οι απόψεις του Ρόζενμπεργκ για τον Γκρέγκορ Στράσσερ.Και φυσικά άγνωστες. Στοιχεία υπάρχουν πολλά. Διαβάστε τα άρθρα του συναγωνιστή Γιαννακόπουλου που δίνει και βιβλιογραφία και είναι καταπέλτης προς όλους. Τα άρθρα του δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν εδώ και χρόνια. Όσο για τον Βεργίση πρόσφατα δημοσιεύσαμε άρθρο στην μνήμη του και είχε άριστη συνεργασία με Τριτοθεσίτες της εποχής εκείνης και απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι κάποιους άλλους "χιτλερικούς" που κατέληξαν ουρά της Ντόρας και του Μπαλτάκου ...
ΑπάντησηΔιαγραφήέχετε δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν πεθάνεις,το ξανά συζητάμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες και έχει καμία σημασία αν ήταν χιτλερικός ή στρασσερικός. Εθνικοσοσιαλιστής ήταν. Αφήστε τις ψευτοδιαμάχες την στιγμή που μας χτυπάνε όλοι από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υπάρχει κάποια διαμάχη. διαφωνία ίσως. δεν έχεις άδικο.
ΑπάντησηΔιαγραφή5:09 μ.μ. φυσικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ο Λ. Ντεγκρελ ηταν πιστος χριστιανος ρωμαιοκαθολικος κυριοι του Μ. Κ. Ο Κορντεανου πιστος Ορθοδοξος επισης. Τωρα εσεις τι προβλημα εχετε με το χριστιανισμο εσεις το ξερετε. Ακου εκει η φυλη ειναι θρησκεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστούμε κύριε για το μάθημα ιστορίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ο Ντε Ριβερα υπηρξε πιστος καθολικος κυριοι του Μ. Κ. Δεν σας προβληματιζει οτι και τα τρια αυτα αναστηματα του εθνικισμου(Ντεγκρελ, Κορντεανου, Ντε Ριβερα) δεν θεωρουσαν ασυμβιβαστο το χριστιανισμο με τον εθνικισμο, οπως θεωρειτε εσεις; Εσεις δηλαδη τι υποστηριζετε; Την υλιστικη κοσμοθεωρια που αναπαραγει στα κρυφα ο φιλελευθερισμος και στα φανερα ο μαρξισμος; Με αυτους τους δυο ταυτιζεσθε απο αποψη κοσμοθεωρησης και φιλοσοφικης αποψης; Ο ανθρωπος ειναι ο, τι τρωει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην προσπαθείς να δημιουργήσεις εντυπώσεις. Καλή η προσπάθεια αλλά δεν ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως γίνεται κάτι που πρώτο εφαρμόστηκε στην Αρχαία Σπάρτη,να είναι ιδεολογία μόνο για Γερμανούς;
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι
ΑπάντησηΔιαγραφή