του Ωρίωνος
«Ο Mishima πήρε ένα από αυτά [ένα σπαθί] και μου έδειξε τη διαδικασία του χαρακίρι … Μετά είπε ότι θα μου δείξει πώς ένας Σαμουράι συνήθιζε να βοηθάει έναν φίλο του να κάνει χαρακίρι.
Μου είπε να γονατίσω στο χαλί. Μπορούσα να νιώσω την κοφτερή άκρη του σπαθιού να αγγίζει σχεδόν το πίσω μέρος του λαιμού μου.
”Ήμουν τρομοκρατημένος”», έγραψε γι’ αυτόν ο φίλος του
Philip Shabecoff.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1970, ο μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και πιστός στον «τρόπο των Σαμουράι» Yukio Mishima στάθηκε σε ένα μπαλκόνι μπροστά σε περίπου χίλιους στρατιωτικούς της διοίκησης του Ανατολικού Στρατηγείου των Χερσαίων Δυνάμεων Αυτοάμυνας της Ιαπωνίας στο Τόκιο.
Στη συνέχεια τους προέτρεψε να εξεγερθούν ενάντια στο μεταπολεμικό Σύνταγμα της Ιαπωνίας, το οποίο απαγορεύει στη χώρα να έχει στρατό και απαγορεύει τον πόλεμο.
Στη συνέχεια επέστρεψε στο δωμάτιο όπου ο ίδιος και τέσσερις οπαδοί του είχαν οχυρωθεί και προχώρησε σε χαρακίρι – την τελετουργική ιαπωνική αυτοκτονία.
Αυτό περιλάμβανε την εισχώρηση ενός κοφτερού ιαπωνικού σπαθιού στο στομάχι του και στη συνέχεια την αποκοπή του κεφαλιού του από έναν φίλο του που τον περίμενε.
Την ημέρα του θανάτου του ο Mishima είχε παραδώσει
στους εκδότες του τις τελευταίες σελίδες του Tennin Gosui (Η θάλασσα της Γονιμότητας),
του απολογισμού του συγγραφέα για την Ιαπωνική εμπειρία του εικοστού αιώνα.
Ο Mishima μιλούσε όλο και περισσότερο για τις κενές, υλιστικές αξίες της μεταπολεμικής Ιαπωνικής κοινωνίας και για την ανάγκη να προωθηθεί η πειθαρχία και οι αρχές της Μεσαιωνικής Ιαπωνίας.
Πίστευε ότι ένας τρόπος για να επανέλθουν τα παραδοσιακά ιδεώδη ήταν να αποκατασταθεί η θεϊκή υπόσταση του Αυτοκράτορα, κι ένας άλλος ήταν να ακολουθηθεί το Bushido (ο τρόπος των Σαμουράι.
Αν και ισχυριζόταν ότι δεν ήταν μιλιταριστής, καθώς όπως
συχνά έλεγε «… οι περισσότεροι ξένοι μπερδεύουν τον μιλιταρισμό με το πνεύμα
των Σαμουράι»
Ο Mishima μιλούσε όλο και περισσότερο για τον θάνατο και θρηνούσε για την απουσία «μεγάλων αιτιών» για να πεθάνει κανείς στη σύγχρονη εποχή.
Σε συνέντευξή του το 1970, περιέγραψε την αντίληψη των Σαμουράι
για την αυτοκτονία ως «γενναίο χαρακίρι», σε αντίθεση με τη δυτική άποψη για
την αυτοκτονία ως «ηττοπαθή».
«Αυτές οι ηρωικές ψυχές, που φλέγονται μέσα στα κίτρινα κορμιά, έχουν μια ανησυχητική γοητεία.
Εδώ νιώθεις πως βρίσκεσαι μακριά από το φωνακλάδικο χωριό, την Ευρώπη, και πως υπάρχει, πέρα από τη λευκή φυλή, ένας άλλος κόσμος, βαθύτερος και πιο επικίνδυνος, γιατί έχει περισσότερη δύναμη και χάρη.
Περισσότερη ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ασκητές ή πολεμιστές, αυτοί οι κίτρινοι αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν ένα πεδίο τιμής.
Σαν ένα πολεμικό κατόρθωμα.
Εξουσίαζε το κορμί και την ψυχή σου, γύμναζε τη θέλησή σου!
Το ανώτατο αγαθό δεν είναι η ζωή, παρά το
καθήκον και η τιμή.
Οι μικρόσωμοι τούτοι Γιαπωνέζοι έχουν ένα σκοπό ανήλεο και σταθερό:
να δημιουργήσουν ένα νέο ανθρώπινο τύπο που να μη φοβάται το θάνατο, αλλά που να διψάει το θάνατο σαν το υπέρτατο καθήκον της ζωής.
Ένας Γιαπωνέζος Στρατηγός κήρυσσε στα στρατεύματά του στο Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο:
"Δε σας στέλνω σε αβέβαιο, παρά σε βέβαιο θάνατο".
Κι έτσι έδινε καρδιά στους στρατιώτες
του.
"Το σπαθί είναι η υλοποιημένη μορφή της
γιαπωνέζικης ψυχής", έλεγε μια μέρα ο Τόγκο, ο μεγάλος ναύαρχος, στον
πρόεδρο Ρούσβελτ. Γιαπωνέζικο ατσάλι, που λυγίζει χωρίς να σπάζει. Λυγεράδα,
αντοχή, σκληρότητα, άφραστο χαμόγελο»
Νίκος Καζαντζάκης - Ο Βραχόκηπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μείνετε στο θέμα του άρθρου.
Αποφύγετε προσωπικές επιθέσεις, ύβρεις και προκλητικές εκφράσεις.
Mην αποστέλλετε μηνύματα που έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία έριδων.
Σεβαστείτε όλους τους σχολιαστές ακόμη κι αν διαφωνείτε.
Αποφύγετε την καταχώρηση του ίδιου σχολίου σε πολλαπλά κομμάτια, την αντιγραφή περιεχομένου από άλλους ιστότοπους, καθώς και τους συνδέσμους σε αμφίβολους διαδικτυακούς τόπους.
Μην επαναλαμβάνετε σχόλια, τα οποία έχουν διαγραφεί.
Αποφύγετε τα κεφαλαία: παρότι δείχνουν πιο ευανάγνωστα, δημιουργούν ένταση και την αίσθηση ότι ο γράφων φωνάζει.
Χρησιμοποιήστε ελληνικά αποφύγετε τα greeklish.
Ενισχύστε τη συζήτηση!