Συναγωνιστή Sébastien Deyzieu: Αθάνατος!

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Την 9η Μαΐου 1994, ο Sébastien Deyzieu (1972-1994), ένας εθνικοεπαναστάτης ακτιβιστής του κινήματος  L'Œuvre Française, συμμετείχε σε μια  διαδήλωση ενάντια στον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Philippe Massoni είχε εκδώσει εντολή για την απαγόρευση αυτής της διαδήλωσης με το όνομα «Καλώς ήλθατε εχθροί της Ευρώπης».

 Η αστική δημοκρατία τότε υπάκουε στις εντολές της κυβέρνησης του Édouard Balladur, του κολλητού του Nicola "Αμερικανού" Sárközy, και του υπουργού Εσωτερικών τους Charles Pasqua. Ο τελευταίος  είχε διοριστεί εκεί ένα χρόνο νωρίτερα. Πολύ κοντά στους Gaullists και συγκεκριμένα στους «σκληρούς», συμπεριλαμβανομένων των εγκληματιών της Υπηρεσίας Πολιτικής Δράσης (SAC), ο Philippe Massoni ήταν προηγουμένως επικεφαλής του προσωπικού του νονού της Κορσικής, Charles Pasqua. 

Πριν ενταχθεί στην κυβέρνηση, είχε κάνει μια μακρά καριέρα στην αστυνομική δύναμη και ιδίως στη Γενική Ασφάλεια Πληροφοριών. Παρ 'όλα αυτά, οι εθνικιστές κινητοποιήθηκαν για να καταγγείλουν την ανοησία των εορτασμών της 50ης επετείου της D-Day, η οποία  οδήγησε στην υποδούλωση της Ευρώπης.

Ο Σεμπαστιέν Ντεϊζίου βρέθηκε στην Place Denfert - Rochereau στις 9 Μαΐου, όπου οι  φύλακες της Δημιοκρατίας , οι αστυνομικοί ήταν πάρα πολλοί. Η καταστολή ήταν αδίστακτη: επιτέθηκαν βίαια στους νέους Γάλλους. 107 συνελήφθησαν όταν μερικοί, μόνοι ή σε ομάδες, κατάφεραν να διαφύγουν. Ανάμεσά τους ήταν ο Sébastien Deyzieu τον οποίο οι άντρες του Pasqua εντοπίζουν και κυνηγούν χωρίς οίκτο. 

Ο νεαρός 22χρονος εθνικιστής ακτιβιστής σκέφτηκε να βρει καταφύγιο σε ένα κτίριο που βρίσκεται στην οδό 4 rue des Chartreux, όπου ανέβηκε στην ταράτσα για να κρυφτεί. Ασφαλίτες , σύμφωνα με μαρτυρίες, τον ακολούθησαν. Υπό «ασαφείς» συνθήκες, έπεσε από το κτίριο ...

Έτσι, ο Sébastien Deyzieu εντάχθηκε στη μεγάλη ομάδα των Γάλλων και άλλων Ευρωπαίων νεαρών που πέθαναν για την εθνική υπόθεση, δείχνοντας, όπως οι πρεσβύτεροι του, το δρόμο προς την νεολαία της Γαλλίας με απόλυτη αφοσίωση για την απελευθέρωση της πατρίδας του.

Από τότε, κάθε χρόνο, στις 9 Μαΐου οι Γάλλοι εθνικιστές τον τιμούν. Είκοσι επτά χρόνια αργότερα, ενώ η Ευρώπη εξακολουθεί να καταλαμβάνεται, οι εθνικιστές συνεχίζουν τον αγώνα και δεν ξεχνάνε.